Psyche
alle pijlers
Tijdens zwangerschap starten met AD
maandag 22 november 2010 om 14:30
Sinds enkele jaren heb ik last van een paniekstoornis icm (lichte) agorafobie. Hiervoor diverse therapieën gehad en de laatste tijd ging het erg goed. In overleg met mijn behandelaars besloten dat het geen bezwaar was om zwanger te raken aangezien het zo goed ging. Ik ben toen gestopt met medicatie (Lexapro) en na een jaar was ik zwanger. Het jaar zonder medicatie ging trouwens erg goed, incidenteel nog een paniekaanval maar lang niet zo heftig meer als voorheen.
Toen ik zwanger bleek te zijn was ik ontzettend blij, dit is mijn tweede zwangerschap en mijn eerste zwangerschap was erg goed verlopen. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik overigens nog niet bekend met paniekaanvallen, deze zijn pas daarna ontstaan. Ik verwachtte dan eigenlijk ook, hoe naïef, weinig problemen.
Helaas kwamen deze moeilijkheden wel, de paniekaanvallen zijn namelijk ontzettend verergerd. Zowel qua frequentie als qua hevigheid.
Op verwijzing van mijn gynaecoloog ben ik naar de psychiater in het ziekenhuis gegaan en deze vertelde niets te kunnen doen tijdens de zwangerschap. Ik moest het maar uitzitten, veel thuis blijven zitten om geen stress op te zoeken en na de zwangerschap zou hij mij de therapie geven om angsten onder ogen te komen. Hij vertelde dat dit nu, tijdens de zwangerschap, geen optie is omdat dit te stressvol is.
Na dit gesprek ging het nog dramatischer. Ik zag de hele zwangerschap als iets heel engs, ik raakte al half in paniek als ik alleen maar dacht hoelang het nog duurt etc.
Hierop weer contact gehad met huisarts en hij heeft een doorverwijzing gestuurd naar een stad hier in de buurt waar ze een pop-poli hebben. Van hen kreeg ik na ruim een week een afwijzing omdat ik in de verkeerde regio woon (andere provincie dan de stad waar pop-poli gevestigd is).
Toen ging het eigenlijk best wel mis, ik had het idee nergens terecht te kunnen voor echte hulp. Tegelijk maakte ik me zorgen om de baby, die paniekaanvallen lijken me ook niet zo bevorderlijk en voelde ik me behoorlijk schuldig naar de baby toe.
Toen het qua paniekaanvallen echt mis ging (erg hevige aanvallen waar ik nauwelijks uitkwam) ben ik terecht gekomen bij een spoedafspraak bij de GGZ (dit was vorige week). En ik krijg nu hulp! Ik kom terecht bij het acute team (oid), aankomende week of volgende week heb ik een gesprek waarna ze gaan kijken of ik daarheen moet voor de gesprekken of gesprekken aan huis krijg. Ook gaan ze aan de hand van de intake beslissen hoeveel keer per week ik gesprekken ga krijgen. Dat is dus nog even afwachten maar hulp is in elk geval onderweg en dat is al een hele geruststelling.
Alleen hebben ze gevraagd of ik over het volgende na wil denken: ze stelden voor toch te gaan starten met medicatie, Citalopram.
Ik ben momenteel ruim 17 weken zwanger en zie hier toch ontzettend tegenop. Gevoelsmatig voelt het gewoon niet fijn ofzo. Aan de andere kant is dit natuurlijk ook niets hoe het nu gaat. Mijn ervaring met antidepressiva is dat het in het begin de angst/paniek versterkt. Ik kreeg de vorige keer dan ook Oxazepam ernaast voorgeschreven. Dit slikte ik toen ik net gestart was een aantal keer per dag. Maar dat is nu ik zwanger ben geen optie.
Heeft iemand van jullie ervaring met het starten van AD tijdens een zwangerschap? En in hoeverre helpt alleen therapie? Want dat is namelijk ook iets wat ik nu in gedachten heb: nu alleen therapie en na de bevalling starten met AD.
Alvast bedankt!
Toen ik zwanger bleek te zijn was ik ontzettend blij, dit is mijn tweede zwangerschap en mijn eerste zwangerschap was erg goed verlopen. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik overigens nog niet bekend met paniekaanvallen, deze zijn pas daarna ontstaan. Ik verwachtte dan eigenlijk ook, hoe naïef, weinig problemen.
Helaas kwamen deze moeilijkheden wel, de paniekaanvallen zijn namelijk ontzettend verergerd. Zowel qua frequentie als qua hevigheid.
Op verwijzing van mijn gynaecoloog ben ik naar de psychiater in het ziekenhuis gegaan en deze vertelde niets te kunnen doen tijdens de zwangerschap. Ik moest het maar uitzitten, veel thuis blijven zitten om geen stress op te zoeken en na de zwangerschap zou hij mij de therapie geven om angsten onder ogen te komen. Hij vertelde dat dit nu, tijdens de zwangerschap, geen optie is omdat dit te stressvol is.
Na dit gesprek ging het nog dramatischer. Ik zag de hele zwangerschap als iets heel engs, ik raakte al half in paniek als ik alleen maar dacht hoelang het nog duurt etc.
Hierop weer contact gehad met huisarts en hij heeft een doorverwijzing gestuurd naar een stad hier in de buurt waar ze een pop-poli hebben. Van hen kreeg ik na ruim een week een afwijzing omdat ik in de verkeerde regio woon (andere provincie dan de stad waar pop-poli gevestigd is).
Toen ging het eigenlijk best wel mis, ik had het idee nergens terecht te kunnen voor echte hulp. Tegelijk maakte ik me zorgen om de baby, die paniekaanvallen lijken me ook niet zo bevorderlijk en voelde ik me behoorlijk schuldig naar de baby toe.
Toen het qua paniekaanvallen echt mis ging (erg hevige aanvallen waar ik nauwelijks uitkwam) ben ik terecht gekomen bij een spoedafspraak bij de GGZ (dit was vorige week). En ik krijg nu hulp! Ik kom terecht bij het acute team (oid), aankomende week of volgende week heb ik een gesprek waarna ze gaan kijken of ik daarheen moet voor de gesprekken of gesprekken aan huis krijg. Ook gaan ze aan de hand van de intake beslissen hoeveel keer per week ik gesprekken ga krijgen. Dat is dus nog even afwachten maar hulp is in elk geval onderweg en dat is al een hele geruststelling.
Alleen hebben ze gevraagd of ik over het volgende na wil denken: ze stelden voor toch te gaan starten met medicatie, Citalopram.
Ik ben momenteel ruim 17 weken zwanger en zie hier toch ontzettend tegenop. Gevoelsmatig voelt het gewoon niet fijn ofzo. Aan de andere kant is dit natuurlijk ook niets hoe het nu gaat. Mijn ervaring met antidepressiva is dat het in het begin de angst/paniek versterkt. Ik kreeg de vorige keer dan ook Oxazepam ernaast voorgeschreven. Dit slikte ik toen ik net gestart was een aantal keer per dag. Maar dat is nu ik zwanger ben geen optie.
Heeft iemand van jullie ervaring met het starten van AD tijdens een zwangerschap? En in hoeverre helpt alleen therapie? Want dat is namelijk ook iets wat ik nu in gedachten heb: nu alleen therapie en na de bevalling starten met AD.
Alvast bedankt!
maandag 22 november 2010 om 14:47
Allereerst: gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik heb zo'n beetje in hetzelfde schuitje gezeten, met dit verschil dat ik depressief was. Net als jij gestopt met AD voor mijn zwangerschap, maar toen ik rond de 20 weken was ging het mis. Ik ben toen verwezen naar de pop poli in het lucas andreas ziekenhuis. Ik had al therapie gehad en verwachtte daar nu weinig heil van. Zij raadden me aan toch weer met citalopram te beginnen.
Daar is onderzoek naar gedaan en uit de meest recente onderzoeken blijkt dat eigenlijk geen kwaad kan, zeker als je al zover bent in je zwangerschap. Anders is er een klein risico (0,1 % geloof ik) dat je kindje geboren worden met een 'gaatje in zijn / hart'. Daar groeien ze meestal overheen. De risico's van het stresshormoon dat vrij komt bij angst / depressie zijn groter. Vroeggeboorte, laag geboortegewicht, later leer- en gedragsproblemen zijn daar mogelijke risico's.
Toch vond ik het ook heel lastig om de knoop door te hakken, uiteindelijk wel gedaan en ik ben weer citalopram gaan slikken en ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Ik heb nu een gezond en blij jongetje van 10 maanden.
Ik heb zo'n beetje in hetzelfde schuitje gezeten, met dit verschil dat ik depressief was. Net als jij gestopt met AD voor mijn zwangerschap, maar toen ik rond de 20 weken was ging het mis. Ik ben toen verwezen naar de pop poli in het lucas andreas ziekenhuis. Ik had al therapie gehad en verwachtte daar nu weinig heil van. Zij raadden me aan toch weer met citalopram te beginnen.
Daar is onderzoek naar gedaan en uit de meest recente onderzoeken blijkt dat eigenlijk geen kwaad kan, zeker als je al zover bent in je zwangerschap. Anders is er een klein risico (0,1 % geloof ik) dat je kindje geboren worden met een 'gaatje in zijn / hart'. Daar groeien ze meestal overheen. De risico's van het stresshormoon dat vrij komt bij angst / depressie zijn groter. Vroeggeboorte, laag geboortegewicht, later leer- en gedragsproblemen zijn daar mogelijke risico's.
Toch vond ik het ook heel lastig om de knoop door te hakken, uiteindelijk wel gedaan en ik ben weer citalopram gaan slikken en ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Ik heb nu een gezond en blij jongetje van 10 maanden.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
maandag 22 november 2010 om 14:57
Dank je wel En jij natuurlijk nog van harte met je zoon!
Wat jij zei vertelde de psychiater van het GGZ inderdaad ook. Als ik daarnaar kijk neig ik ook erg om het wel te doen hoor, zeker omdat die paniekaanvallen (of stress in algemeen) zo ontzettend slecht is voor de baby. Maar ik zie zo op tegen de bijwerkingen, dat is de enige reden eigenlijk dat ik twijfel. Alleen zullen ze het wel heel langzaam op gaan bouwen natuurlijk. Heb jij veel last gehad van bijwerkingen of viel dat hartstikke mee? En voelde je je daarna snel beter?
Wat jij zei vertelde de psychiater van het GGZ inderdaad ook. Als ik daarnaar kijk neig ik ook erg om het wel te doen hoor, zeker omdat die paniekaanvallen (of stress in algemeen) zo ontzettend slecht is voor de baby. Maar ik zie zo op tegen de bijwerkingen, dat is de enige reden eigenlijk dat ik twijfel. Alleen zullen ze het wel heel langzaam op gaan bouwen natuurlijk. Heb jij veel last gehad van bijwerkingen of viel dat hartstikke mee? En voelde je je daarna snel beter?
maandag 22 november 2010 om 14:59
LunaSter: Nee, ik heb nu geen therapie meer. Heb bij psycholoog therapie gehad maar dat is in juni/juli afgerond. Nu ga ik dus zsm starten bij de GGZ. Zij hebben gezegd nu gesprekken (of op locatie of thuis) te gaan voeren en tegen de bevalling en tijdens kraamtijd krijg ik intensievere hulp, dit zal sowieso aan huis zijn.
maandag 22 november 2010 om 15:06
Ja dat denk ik ook Ben ook blij dat het nu gaat starten hoor.
Qua zwangerschap kan ik af en toe best genieten hoor, ben er echt ook hartstikke blij mee. Alleen overheerst de angst en schuldgevoel nu behoorlijk en daar baal ik van. Net alsof ik baby nu al tekort doe doordat ik te weinig geniet. Buiten dat maak ik me zorgen om baby ivm deze stress allemaal.
Qua zwangerschap kan ik af en toe best genieten hoor, ben er echt ook hartstikke blij mee. Alleen overheerst de angst en schuldgevoel nu behoorlijk en daar baal ik van. Net alsof ik baby nu al tekort doe doordat ik te weinig geniet. Buiten dat maak ik me zorgen om baby ivm deze stress allemaal.
maandag 22 november 2010 om 17:36
Ik heb de eerste twee weken last gehad van bijwerkingen (duizelig, droge mond vooral) dat trok weer weg en na een week of twee merkte ik dat ik me een stuk beter voelde.
Therapie is ook niet altijd makkelijk, maar heb ik wel als heel fijn ervaren, zeker de handvatten die je krijgt daar.
Dat nu al tekort doen komt me ook erg bekend voor, lastig kan je het jezelf maken he? Ik was wel erg opgelucht toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt om weer te beginnen. Ik hoop dat het voor jou ook zo zal werken!
Therapie is ook niet altijd makkelijk, maar heb ik wel als heel fijn ervaren, zeker de handvatten die je krijgt daar.
Dat nu al tekort doen komt me ook erg bekend voor, lastig kan je het jezelf maken he? Ik was wel erg opgelucht toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt om weer te beginnen. Ik hoop dat het voor jou ook zo zal werken!
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
maandag 22 november 2010 om 18:59
Dag Juliahier, gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik heb een depressie gehad tijdens mijn zwangerschap. Ik slikte al AD voordat ik zwanger werd maar heb de dosis moeten verlagen toen ik zwanger werd naar 10 mg. Ik slik(te) citalopram. Volgens de psychiater was een lage dosis van 10 mg geen probleem tijdens de zwangerschap. En mijn kindje was gezond toen het geboren werd. De AD kunnen je toch helpen de scherpe randjes ervanaf te halen, dus ik kan je adviseren ze wel te nemen. Bij citalopram heb ik verder nooit echt bijwerkingen gehad.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik ook therapie gehad (al voor mijn zwangerschap). Ik merkte wel dat ik toen ik zwanger was veel gevoeliger was voor alles. Dus ik kan je echt afraden om heel diep te gaan graven in therapie, laat therapie vooral ondersteunend zijn in het heden, hoe je met paniekaanvallen om kan gaan enzo. Heel veel sterkte ermee en als je op het forum van je af wil praten, wel doen he, want zwanger zijn in combinatie met paniek/depressie is behoorlijk heftig!
Ik heb een depressie gehad tijdens mijn zwangerschap. Ik slikte al AD voordat ik zwanger werd maar heb de dosis moeten verlagen toen ik zwanger werd naar 10 mg. Ik slik(te) citalopram. Volgens de psychiater was een lage dosis van 10 mg geen probleem tijdens de zwangerschap. En mijn kindje was gezond toen het geboren werd. De AD kunnen je toch helpen de scherpe randjes ervanaf te halen, dus ik kan je adviseren ze wel te nemen. Bij citalopram heb ik verder nooit echt bijwerkingen gehad.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik ook therapie gehad (al voor mijn zwangerschap). Ik merkte wel dat ik toen ik zwanger was veel gevoeliger was voor alles. Dus ik kan je echt afraden om heel diep te gaan graven in therapie, laat therapie vooral ondersteunend zijn in het heden, hoe je met paniekaanvallen om kan gaan enzo. Heel veel sterkte ermee en als je op het forum van je af wil praten, wel doen he, want zwanger zijn in combinatie met paniek/depressie is behoorlijk heftig!
maandag 22 november 2010 om 20:08
VickyP: Wat fijn dat jij je al redelijk snel beter voelde. Wel herkenbaar dus voor jou, dat gevoel van tekort doen? Maar inderdaad, je kan het jezelf erg lastig maken.
Aardbei: Dat is wel fijn zeg, helemaal geen bijwerkingen. Ik hoop echt dat het bij mij ook mee gaat vallen of zelfs helemaal geen bijwerkingen, zou nog mooier zijn.
Nu je dat zegt, niet te diepgravend...ik denk dat ze daar dan ook op doelden. Ze zeiden namelijk dat ik nu gesprekken zou krijgen maar dit dit intensiever wordt tegen bevalling en tijdens kraamtijd (en daarna). Zou daar dan misschien wel mee te maken hebben. Maar ik neem de tip sowieso mee, dank je wel!
Ik vind het inderdaad behoorlijk heftig. En ik merk dat ik het fijn vind er toch een topic over geopend te hebben, na heel lang aarzelen haha. Ik ben dan ook echt heel blij met jullie reacties.
Aardbei: Dat is wel fijn zeg, helemaal geen bijwerkingen. Ik hoop echt dat het bij mij ook mee gaat vallen of zelfs helemaal geen bijwerkingen, zou nog mooier zijn.
Nu je dat zegt, niet te diepgravend...ik denk dat ze daar dan ook op doelden. Ze zeiden namelijk dat ik nu gesprekken zou krijgen maar dit dit intensiever wordt tegen bevalling en tijdens kraamtijd (en daarna). Zou daar dan misschien wel mee te maken hebben. Maar ik neem de tip sowieso mee, dank je wel!
Ik vind het inderdaad behoorlijk heftig. En ik merk dat ik het fijn vind er toch een topic over geopend te hebben, na heel lang aarzelen haha. Ik ben dan ook echt heel blij met jullie reacties.
maandag 22 november 2010 om 23:24
Inderdaad, www.poppoli.nl .
Je behandelend arts kan ook iets samen met die poli opstellen, hij/zij kan op zn minst contact met ze opnemen.
Succes!
Je behandelend arts kan ook iets samen met die poli opstellen, hij/zij kan op zn minst contact met ze opnemen.
Succes!
dinsdag 23 november 2010 om 09:50
Ik weet het hoor dat ik me daar niet zo druk om moet maken maar ja...weten en doen
Poppoli in A'dam is wel ooit ter sprake gekomen bij huisarts maar omdat het zo ver hiervandaan is, heeft huisarts (en die psychiater ook trouwens) in plaats daarvan doorverwijzing gestuurd naar eentje hier bij mij in de buurt. Maar daar dus afgewezen omdat ik in andere provincie woon. In A'dam is dat dan geen probleem? En wat kan ik daar precies van verwachten eigenlijk? Aangezien ik nu in therapie ga evt icm medicatie, extra begeleiding kraamtijd en sowieso moet ik al op medische indicatie in ziekenhuis bevallen en zal kind daar ook ter observatie moeten blijven na de geboorte voor in ieder geval 24-48 uur. Ook sta ik onder vrij strenge controle ivm dysmatuurheid oudste. Qua begeleiding/controle krijg ik best veel al bedoel ik. Dus wat doet zo'n poppoli dan hier nog naast?
Poppoli in A'dam is wel ooit ter sprake gekomen bij huisarts maar omdat het zo ver hiervandaan is, heeft huisarts (en die psychiater ook trouwens) in plaats daarvan doorverwijzing gestuurd naar eentje hier bij mij in de buurt. Maar daar dus afgewezen omdat ik in andere provincie woon. In A'dam is dat dan geen probleem? En wat kan ik daar precies van verwachten eigenlijk? Aangezien ik nu in therapie ga evt icm medicatie, extra begeleiding kraamtijd en sowieso moet ik al op medische indicatie in ziekenhuis bevallen en zal kind daar ook ter observatie moeten blijven na de geboorte voor in ieder geval 24-48 uur. Ook sta ik onder vrij strenge controle ivm dysmatuurheid oudste. Qua begeleiding/controle krijg ik best veel al bedoel ik. Dus wat doet zo'n poppoli dan hier nog naast?
dinsdag 23 november 2010 om 10:15
Wat de pop poli toe kan voegen is een advies volgens de laatste richtlijnen. Dat is ook wat ze doen, ze bieden geen behandeling aan, maar ze geven een advies wat de beste behandeling zou kunnen zijn. Het voordeel is, dat je een gesprek hebt met een psychiater, een kinderarts en een gyneacoloog. Op alle gebieden van een zwangerschap is een expert aanwezig, die op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen. Er is onlangs ook een pop poli in Den Bosch geopend trouwens, mocht dat dichterbij zijn. Wat Fleur zegt kan idd ook, je behandelend arts kan ook overleggen. Ikzelf ben psychiatrisch verpleegkundige, ik heb ook wel eens contact met ze gehad over zwangere patienten.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 3 december 2010 om 09:42
Hier even een update: Gisteren ben ik voor de intake bij het GGZ geweest. Ik had een gesprek met een psych verpleegkundige. We hebben het voornamelijk gehad over hoe ik me nu voel, hoe ik me wil voelen en wat ik van hen verwacht. Ook vroeg ze flink door over wanneer de paniekaanvallen begonnen (dus niet nu tijdens de zwangerschap maar echt de allereerste) en hoe ik de zwangerschap verder zie, of ik tegen bevalling op zie etc. Daarnaast over de medicatie gehad: wil ik het wel of niet? Besloten toch te gaan starten met de medicatie omdat dit uiteindelijk gewoon het verstandigste is. Dus heeft zij een psychiater opgezocht, moest ik een half uurtje op wachten, en toen gesprek met die psych. Weer de twijfels omtrent medicatie besproken, zij heeft me behoorlijk gerust weten te stellen. Qua bijwerkingen: ik begin met vrij lage dosering (5 mg), dan steeds een dag of 5 aankijken en wanneer het goed voelt verhogen. Uiteindelijk is de bedoeling dat ik op 20 mg kom. Zij gaf aan de deze medicijnen relatief weinig bijwerkingen geven, terwijl de meesten dan nog op een hogere startdosering zitten ook. Wel moet ik ze 's mogens slikken omdat je anders problemen kunt krijgen met slapen en ze gaf aan dat buikpijn/misselijkheid wel vaak voorkomt. Maar dat vind ik het ergste niet (al zal ik er heus wel de balen van hebben hoor haha mocht ik erg misselijk worden)
Volgende week heb ik met zowel de verpleegkundige als met de psych weer een gesprek.
Ik heb er een goed gevoel over, niet alleen wat betreft de medicatie maar ook over de aangeboden hulp zelf.
Over de poppoli heb ik het nog niet gehad, staat genoteerd voor de volgende keer. Dit was echt meer een vragenoffensief van de verpleegkundige, echt een intake dus.
Nog een ander goed nieuwtje: Gisteren ook de 20 weken echo gehad en alles zag er helemaal goed uit. Ik voel de kleine weinig dus daar maakte ik me behoorlijke zorgen om, ook omdat ik al die paniekaanvalen had/heb etc wat nooit goed kan zijn voor kleine. Maar mijn placenta ligt voor, dus vrij logisch wel dat ik weinig voel. Hele geruststelling dus weer. Hele rits foto's meegekregen, hartstikke leuk dus.
Volgende week heb ik met zowel de verpleegkundige als met de psych weer een gesprek.
Ik heb er een goed gevoel over, niet alleen wat betreft de medicatie maar ook over de aangeboden hulp zelf.
Over de poppoli heb ik het nog niet gehad, staat genoteerd voor de volgende keer. Dit was echt meer een vragenoffensief van de verpleegkundige, echt een intake dus.
Nog een ander goed nieuwtje: Gisteren ook de 20 weken echo gehad en alles zag er helemaal goed uit. Ik voel de kleine weinig dus daar maakte ik me behoorlijke zorgen om, ook omdat ik al die paniekaanvalen had/heb etc wat nooit goed kan zijn voor kleine. Maar mijn placenta ligt voor, dus vrij logisch wel dat ik weinig voel. Hele geruststelling dus weer. Hele rits foto's meegekregen, hartstikke leuk dus.
vrijdag 3 december 2010 om 11:35
vrijdag 3 december 2010 om 14:46
Wat goed Julia, fijn dat ze zo adequaat met je klachten om zijn gegaan.
Gefeliciteerd ook met je goede 20 weken echo! Tis wel een heel lage dosering waar ze mee beginnen zeg. Mij zeiden ze dat ik met 20 kon beginnen. Daarbij kreeg ik alleen veel last van bijwerkingen, dus ben met 10 gestart en daarna door naar 20, wat ik mijn hele zwangerschap heb gebruikt. Nu zit ik op 30.
Gefeliciteerd ook met je goede 20 weken echo! Tis wel een heel lage dosering waar ze mee beginnen zeg. Mij zeiden ze dat ik met 20 kon beginnen. Daarbij kreeg ik alleen veel last van bijwerkingen, dus ben met 10 gestart en daarna door naar 20, wat ik mijn hele zwangerschap heb gebruikt. Nu zit ik op 30.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 3 december 2010 om 15:00
Vicky, dank je.
Had je bij 10 mg ook last van bijwerkingen of viel het mee? Misschien heeft ze expres zo laag gedaan omdat ik zo twijfel. Ik denk namelijk hoe banger je bent bij het innemen, hoe meer kans op bijwerkingen. Maar da's psychologie van de koude grond hoor Maar op de een of andere manier ben ik zo bang voor het starten met AD, gaat nergens over. Psych zei gisteren ook dat ik allemaal redenen aan het zoeken ben om het maar niet te doen terwijl ik het aan de andere kant wel wil. Lekker dubbel dus.
Morgenochtend ga ik hoe dan ook starten. Vanavond gaan dochter en ik naar mijn ouders. Vriend moet namelijk werken dit weekend. Mocht ik beroerd worden of wat dan is dochter tenminste in goede handen en hoef ik me daar niet druk over te maken.
Had je bij 10 mg ook last van bijwerkingen of viel het mee? Misschien heeft ze expres zo laag gedaan omdat ik zo twijfel. Ik denk namelijk hoe banger je bent bij het innemen, hoe meer kans op bijwerkingen. Maar da's psychologie van de koude grond hoor Maar op de een of andere manier ben ik zo bang voor het starten met AD, gaat nergens over. Psych zei gisteren ook dat ik allemaal redenen aan het zoeken ben om het maar niet te doen terwijl ik het aan de andere kant wel wil. Lekker dubbel dus.
Morgenochtend ga ik hoe dan ook starten. Vanavond gaan dochter en ik naar mijn ouders. Vriend moet namelijk werken dit weekend. Mocht ik beroerd worden of wat dan is dochter tenminste in goede handen en hoef ik me daar niet druk over te maken.
vrijdag 3 december 2010 om 15:46
Ik had wel wat last van bijwerkingen bij 10 mg. Was heel weinig hoor, ik werd er niet beroerd van, voelde me alleen af en toe wat duizelig en had een droge mond. Viel heel erg mee. Ik had meer last van het zwanger zijn! Ik vond het begin ook spannend, maar heb achteraf wel eens gewild dat ik de knoop eerder had doorgehakt!
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 3 december 2010 om 21:10
quote:Juliahier schreef op 03 december 2010 @ 11:35:
He Aardbei! Ja, ben er ook echt heel blij mee. Geeft me echt weer wat meer vertrouwen dat het goed gaat komen.
Had jij veel last van de AD toen je begon, of begon jij ook op een hogere dosering dan ik?
Hoe is het nu trouwens met je, gaat het nu goed qua depressie?
Dag Juliahier, van citalopram heb ik nooit echt veel bijwerkingen gehad, misschien wat duizelig op het begin. Het heeft mij enorm goed geholpen tegen paniekaanvallen. Ik slik het al 10 jaar...
Omdat ik borstvoeding gaf, ben ik na mijn zwangerschap geminderd naar 10mg; een paar weken geleden stopte ik met de AD omdat ik dacht ze niet meer nodig te hebben, maar helaas kwam de paniek terug! Dus ik ben maar snel weer begonnen met AD, ik vrees dat ik ze de rest van mijn leven zal moeten blijven nemen.
He Aardbei! Ja, ben er ook echt heel blij mee. Geeft me echt weer wat meer vertrouwen dat het goed gaat komen.
Had jij veel last van de AD toen je begon, of begon jij ook op een hogere dosering dan ik?
Hoe is het nu trouwens met je, gaat het nu goed qua depressie?
Dag Juliahier, van citalopram heb ik nooit echt veel bijwerkingen gehad, misschien wat duizelig op het begin. Het heeft mij enorm goed geholpen tegen paniekaanvallen. Ik slik het al 10 jaar...
Omdat ik borstvoeding gaf, ben ik na mijn zwangerschap geminderd naar 10mg; een paar weken geleden stopte ik met de AD omdat ik dacht ze niet meer nodig te hebben, maar helaas kwam de paniek terug! Dus ik ben maar snel weer begonnen met AD, ik vrees dat ik ze de rest van mijn leven zal moeten blijven nemen.
