Psyche
alle pijlers
Eigenlijk gaat het helemaal niet zo goed meer..
dinsdag 23 november 2010 om 12:08
Wéér zo’n dag.. ik loop met mijn ziel onder mijn arm en de tranen zitten zo ontzettend hoog.
Waarom? Ik weet het niet, het gaat niet zo goed, maar ik kan er niet de vinger opleggen. Ik betrap mezelf op het aftellen van de tijd, pffff het is nog maar 12 uur, op zulke dagen schiet het echt niet op.
Na mijn postnatale depressie leek het juist een hele tijd zo goed te gaan, ik voelde me echt goed en zag het allemaal weer zitten.
Nu, zonder duidelijke reden gaat het weer steeds slechter en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik voel me vaak zo naar en ben zo bang geworden, het slaat meestal nergens op. (dat weet ik wel maar toch beheerst het soms mijn dagen).
Ik krijg maar geen fatsoenlijk ritme te pakken, ik blijf hangen in piekeren, bang zijn, me rot voelen enz.
Alles lijkt teveel en ondanks dat ik me heel druk voel gebeurt er maar bijzonder weinig.
Ik zit mezelf zo in de weg dat ik het allemaal eventjes niet meer zo goed kan overzien.
Eigenlijk weet ik ook niet zo goed wat ik met dit topic wil, even van me afschrijven en hopelijk kunnen jullie me een schop onder m'n kont geven
Waarom? Ik weet het niet, het gaat niet zo goed, maar ik kan er niet de vinger opleggen. Ik betrap mezelf op het aftellen van de tijd, pffff het is nog maar 12 uur, op zulke dagen schiet het echt niet op.
Na mijn postnatale depressie leek het juist een hele tijd zo goed te gaan, ik voelde me echt goed en zag het allemaal weer zitten.
Nu, zonder duidelijke reden gaat het weer steeds slechter en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik voel me vaak zo naar en ben zo bang geworden, het slaat meestal nergens op. (dat weet ik wel maar toch beheerst het soms mijn dagen).
Ik krijg maar geen fatsoenlijk ritme te pakken, ik blijf hangen in piekeren, bang zijn, me rot voelen enz.
Alles lijkt teveel en ondanks dat ik me heel druk voel gebeurt er maar bijzonder weinig.
Ik zit mezelf zo in de weg dat ik het allemaal eventjes niet meer zo goed kan overzien.
Eigenlijk weet ik ook niet zo goed wat ik met dit topic wil, even van me afschrijven en hopelijk kunnen jullie me een schop onder m'n kont geven
donderdag 2 december 2010 om 22:49
Hai Laura,
Je slaat de spijker op de kop. Het is beide. Ik heb therapie en ik werk parttime met ontzettend leuke collega's en doe redelijk commercieel werk. Ik hou ervan om te scoren merk ik. En dat voor iemand uit de gezondheidszorg....
Zo nu nog een Sinterklaasgedicht schrijven.
P.s. ik heb veel banen gehad maar erg weinig gesolliciteerd, uitzendbureau's hebben mij vaak aanwerk geholpen.
Wat heb jij gestudeerd als ik vragen mag en zou je er wel in willen werken?
Je slaat de spijker op de kop. Het is beide. Ik heb therapie en ik werk parttime met ontzettend leuke collega's en doe redelijk commercieel werk. Ik hou ervan om te scoren merk ik. En dat voor iemand uit de gezondheidszorg....
Zo nu nog een Sinterklaasgedicht schrijven.
P.s. ik heb veel banen gehad maar erg weinig gesolliciteerd, uitzendbureau's hebben mij vaak aanwerk geholpen.
Wat heb jij gestudeerd als ik vragen mag en zou je er wel in willen werken?
dinsdag 7 december 2010 om 19:32
Hoi Laura,
Gezondheidszorg kost veel energie en in het bedrijfsleven werken meer normale mensen en je krijgt normaal betaald.
Wat jou betreft, je hebt je niet voor niets gespecialiseerd zou je het dan niet prettig vinden om in die richting wat te vinden?
Passie is wat mij betreft net als pannekoek of patat, één keer per week/maand fantastisch maar iedere dag....pff niks meer aan.
Het lijkt mij het slimst om in jouw studierichting knetterhard aan de slag te gaan qua sollicitatie en aan het werk te gaan. Gaandeweg vind je dan wel wat je wel/niet ligt en kun je rustig omscholen.
Als je iets compleet anders kiest dan betekend dat je weer aan de bodem begint en dan kom je niet veel hoogopgeleiden tegen. Het meest irritant heb ik het gevonden om leiding te krijgen van iemand die dommer is als ik. En qua communicatie niet altijd fijn (dat druk ik nog zwak uit).
Hoe solliciteren aan te pakken staat in 'welke kleur heeft jouw parachute'.
Veel succes
Gezondheidszorg kost veel energie en in het bedrijfsleven werken meer normale mensen en je krijgt normaal betaald.
Wat jou betreft, je hebt je niet voor niets gespecialiseerd zou je het dan niet prettig vinden om in die richting wat te vinden?
Passie is wat mij betreft net als pannekoek of patat, één keer per week/maand fantastisch maar iedere dag....pff niks meer aan.
Het lijkt mij het slimst om in jouw studierichting knetterhard aan de slag te gaan qua sollicitatie en aan het werk te gaan. Gaandeweg vind je dan wel wat je wel/niet ligt en kun je rustig omscholen.
Als je iets compleet anders kiest dan betekend dat je weer aan de bodem begint en dan kom je niet veel hoogopgeleiden tegen. Het meest irritant heb ik het gevonden om leiding te krijgen van iemand die dommer is als ik. En qua communicatie niet altijd fijn (dat druk ik nog zwak uit).
Hoe solliciteren aan te pakken staat in 'welke kleur heeft jouw parachute'.
Veel succes
woensdag 8 december 2010 om 17:42
Hoi Laura,
Ik loop met hetzelfde ding; vind het erg moeilijk om mij populair gezegd te 'focussen' etc.
Ik heb tien jaar lang van alles verkocht en geadviseerd. Ik werkte onder andere in de woon- en designindustrie en wil nu een andere kant op. Die kans heb ik nu doordat mijn laatste contract niet werd verlengd eind augustus. Ik zie het dus ook als een kans
Heb zelf inmiddels ook een (loopbaan)coach. Is dat misschien een idee voor je?
Heb trouwens net een glibberig wandelingetje gemaakt door het park (iedere dag 30-60min) en las onderstaande van je.
Ik begin me echt te ergeren aan mezelf. Er is een aantal dingen die ik kan/moet doen maar ik doe het gewoon niet! Ik kan gerust een hele dag op de bank blijven zitten en tv kijken en op internet surfen. Zo kansloos en lui...
Toen ik zondag mijn agenda opensloeg om te kijken wat ik deze week had....was het gewoon een en al BLANCO. Ik doe wel aan sporten en vrijwilligerswerk maar verder haal ik totaal niet uit het leven wat erin zit. Hebben jullie dat ook, dat je gewoon lijkt lamgelegd? Dat je hele dagen verspild aan niks doen? Voorheen voelde ik me aan het eind van de dag nog schuldig dat ik niks had gedaan en nam ik mezelf echt voor om het morgen wel te doen....maar ook dat gebeurde niet. Nu maakt het me niet eens meer uit. Al ben ik wel erg bang dat die spijt in de toekomst er nog wel in komt knallen.
Als ik mijn vorige post lees denk ik echt: 'Jezus mens, ga wat doen! Niks doen maakt het alleen maar erger.' En toch doe ik niks...Pffff, haha. Toch heb ik wel het gevoel dat het goed gaat komen en dat dit gevoel niet blijft overheersen. Ik moet gewoon mijn passie vinden en dan hoop ik meer mijn plekje op de wereld te vinden.
Koester de gedachte dat ik deze alinea's zelf had kunnen schrijven.
Ik ben het ergens ook wel eens met Beauty, maar denk aan de andere kant juist dat er niks mis is met echt opnieuw beginnen.
Die schuldvraag zou ik trouwens echt laten varen. Totaal onnodig wat mij betreft. Kortom, er zitten meer mensen in het zelfde schuitje.
Ik loop met hetzelfde ding; vind het erg moeilijk om mij populair gezegd te 'focussen' etc.
Ik heb tien jaar lang van alles verkocht en geadviseerd. Ik werkte onder andere in de woon- en designindustrie en wil nu een andere kant op. Die kans heb ik nu doordat mijn laatste contract niet werd verlengd eind augustus. Ik zie het dus ook als een kans
Heb zelf inmiddels ook een (loopbaan)coach. Is dat misschien een idee voor je?
Heb trouwens net een glibberig wandelingetje gemaakt door het park (iedere dag 30-60min) en las onderstaande van je.
Ik begin me echt te ergeren aan mezelf. Er is een aantal dingen die ik kan/moet doen maar ik doe het gewoon niet! Ik kan gerust een hele dag op de bank blijven zitten en tv kijken en op internet surfen. Zo kansloos en lui...
Toen ik zondag mijn agenda opensloeg om te kijken wat ik deze week had....was het gewoon een en al BLANCO. Ik doe wel aan sporten en vrijwilligerswerk maar verder haal ik totaal niet uit het leven wat erin zit. Hebben jullie dat ook, dat je gewoon lijkt lamgelegd? Dat je hele dagen verspild aan niks doen? Voorheen voelde ik me aan het eind van de dag nog schuldig dat ik niks had gedaan en nam ik mezelf echt voor om het morgen wel te doen....maar ook dat gebeurde niet. Nu maakt het me niet eens meer uit. Al ben ik wel erg bang dat die spijt in de toekomst er nog wel in komt knallen.
Als ik mijn vorige post lees denk ik echt: 'Jezus mens, ga wat doen! Niks doen maakt het alleen maar erger.' En toch doe ik niks...Pffff, haha. Toch heb ik wel het gevoel dat het goed gaat komen en dat dit gevoel niet blijft overheersen. Ik moet gewoon mijn passie vinden en dan hoop ik meer mijn plekje op de wereld te vinden.
Koester de gedachte dat ik deze alinea's zelf had kunnen schrijven.
Ik ben het ergens ook wel eens met Beauty, maar denk aan de andere kant juist dat er niks mis is met echt opnieuw beginnen.
Die schuldvraag zou ik trouwens echt laten varen. Totaal onnodig wat mij betreft. Kortom, er zitten meer mensen in het zelfde schuitje.
zondag 17 april 2011 om 18:54
quote:Lauraontopic schreef op 10 december 2010 @ 13:27:
Ha Circular,
Spannend dat je een andere kant op kunt gaan nu je contract niet is verlengd. Lukt het al met het inslaan van die nieuwe weg? Goed dat je een coach hebt. Heb ik ook gehad, maar toen kwam eigenlijk naar voren dat mijn "problematiek" dieper zit dan alleen de vraag: Wat wil ik in mijn leven? Dus een coach is voor mij niet voldoende.
Sorry voor de late reactie maar herkenbaar, langzaamaan de goede kant op hier, ik weet steeds beter wat ik niet wil o.a. en ik ben benieuwd hoe je bent gevaren tot vandaag?
Ha Circular,
Spannend dat je een andere kant op kunt gaan nu je contract niet is verlengd. Lukt het al met het inslaan van die nieuwe weg? Goed dat je een coach hebt. Heb ik ook gehad, maar toen kwam eigenlijk naar voren dat mijn "problematiek" dieper zit dan alleen de vraag: Wat wil ik in mijn leven? Dus een coach is voor mij niet voldoende.
Sorry voor de late reactie maar herkenbaar, langzaamaan de goede kant op hier, ik weet steeds beter wat ik niet wil o.a. en ik ben benieuwd hoe je bent gevaren tot vandaag?
