Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft opeens een insult!
donderdag 16 december 2010 om 02:25
Hai Iedereen!
Ik had ook al een reactie gevraagd in het topic over epilepsie, maar geen antwoord gehad. Dus stiekem hoop ik op een reactie die mijn vragen zou kunnen beantwoorden..
Eergisternacht had mijn vriendje een ontzettende aanval. Het was zo erg dat ik er wakker van werd! En ik word nooit wakker, zelfs niet van meerdere wekkers.. Hij was ontzettend aan het stuipen, bonkte met zijn hoofd tegen het nachtkastje aan en heeft zijn tong en de binnenkant van zijn wang kapot gebeten.. Die aanval heeft zeker langer een half uur geduurd en hij was absoluut niet aanspreekbaar. Ik heb staan gillen en roepen om hem wakker te maken, ook een beetje suf, ik wist namelijk dondersgoed dat mijn geschreeuw geen effect zou hebben. Uit pure angst heb ik mijn moeder gebeld, ook vreemd maar in nood bel ik schijnbaar altijd mijn moeder. Zij riep door de telefoon dat ik de ambu moest gaan bellen.
Ik heb de ambulance gebeld en na 20 minuten stonden ze op de stoep. Ik vond het zo eng! Ik dacht echt even dat hij in zijn aanval bleef hangen! Hij bleef ontzettend warrig, bleef me zo vreemd aankijken en ik vond het vooral heel erg eng. Toen het ambulance-personeel er was hebben ze hem dan ook direct meegenomen met de ambulance..
In het ziekenhuis zijn we maar twee uur geweest, het was zijn eerste aanval dus ze hebben bloed afgenomen en er werd een hartfilmpje gemaakt. Ik had eigenlijk verwacht dat hij nog even zou moeten blijven. De aanval duurde immers meer een half uur! En de dokter (co-assistent) was zo laconiek! Dat vond ik allemaal een beetje vreemd. "nou er zitten geen onstekingen in het bloed en je hartwaarden zijn ook prima, ik kan jullie nu naar huis sturen."
Hij moet binnen twee weken een afspraak maken met de neuroloog. Maar dan? Waarom hebben ze hem niet verder onderzocht? En wat moet ik doen als hij nog een aanval krijgt? Ik vind het allemaal zo vreemd! Kan het vaker voorkomen?
Ik stel volgens mijn dubbele vragen, maar ik vind het dan ook doodeng. Ik slaap er niet eens meer van. Elke beweging die hij maakt in bed, elk geluidje die hij produceert en ik zit rechtop in bed te controleren of hij niet nog een aanval krijgt..
Ik hoop op een paar antwoorden!
Ik had ook al een reactie gevraagd in het topic over epilepsie, maar geen antwoord gehad. Dus stiekem hoop ik op een reactie die mijn vragen zou kunnen beantwoorden..
Eergisternacht had mijn vriendje een ontzettende aanval. Het was zo erg dat ik er wakker van werd! En ik word nooit wakker, zelfs niet van meerdere wekkers.. Hij was ontzettend aan het stuipen, bonkte met zijn hoofd tegen het nachtkastje aan en heeft zijn tong en de binnenkant van zijn wang kapot gebeten.. Die aanval heeft zeker langer een half uur geduurd en hij was absoluut niet aanspreekbaar. Ik heb staan gillen en roepen om hem wakker te maken, ook een beetje suf, ik wist namelijk dondersgoed dat mijn geschreeuw geen effect zou hebben. Uit pure angst heb ik mijn moeder gebeld, ook vreemd maar in nood bel ik schijnbaar altijd mijn moeder. Zij riep door de telefoon dat ik de ambu moest gaan bellen.
Ik heb de ambulance gebeld en na 20 minuten stonden ze op de stoep. Ik vond het zo eng! Ik dacht echt even dat hij in zijn aanval bleef hangen! Hij bleef ontzettend warrig, bleef me zo vreemd aankijken en ik vond het vooral heel erg eng. Toen het ambulance-personeel er was hebben ze hem dan ook direct meegenomen met de ambulance..
In het ziekenhuis zijn we maar twee uur geweest, het was zijn eerste aanval dus ze hebben bloed afgenomen en er werd een hartfilmpje gemaakt. Ik had eigenlijk verwacht dat hij nog even zou moeten blijven. De aanval duurde immers meer een half uur! En de dokter (co-assistent) was zo laconiek! Dat vond ik allemaal een beetje vreemd. "nou er zitten geen onstekingen in het bloed en je hartwaarden zijn ook prima, ik kan jullie nu naar huis sturen."
Hij moet binnen twee weken een afspraak maken met de neuroloog. Maar dan? Waarom hebben ze hem niet verder onderzocht? En wat moet ik doen als hij nog een aanval krijgt? Ik vind het allemaal zo vreemd! Kan het vaker voorkomen?
Ik stel volgens mijn dubbele vragen, maar ik vind het dan ook doodeng. Ik slaap er niet eens meer van. Elke beweging die hij maakt in bed, elk geluidje die hij produceert en ik zit rechtop in bed te controleren of hij niet nog een aanval krijgt..
Ik hoop op een paar antwoorden!
donderdag 16 december 2010 om 04:08
Jee Jurks, wat zal je geschrokken zijn!
Voor een epileptische aanval wordt je gelukkig niet meteen opgenomen. In principe kan je, als je je weer goed voelt, weer doorgaan met waar je mee bezig was.
Of er kans is op een volgende aanval kan ik je niet vertellen, maar je doet er in elk geval goed aan zelf even op te zoeken hoe je moet handelen bij een aanval. Een ambulance bel je alleen als de aanval lang duurt, dat heb je goed gedaan. Er kan bij een extreem lange aanval namelijk een status epilepticus optreden.
De neuroloog zal waarschijnlijk een EEG laten maken om te kijken of er epileptische activiteit is, en waar in de hersenen die dan zit. Pas daarna kan er misschien iets gezegd worden over de soort epilepsie. Zonodig zal je vriend medicatie voorgeschreven krijgen.
Ik weet hoe je je moet voelen, mijn oudste van 13 kreeg vorig jaar rond deze tijd ineens epilepsie. Zijn aanvallen (meerdere grote aanvallen per week) zijn dankzij de medicatie nu goed onder controle.
Ik hoop voor jullie dat het bij deze ene aanval blijft. Sterkte!
Voor een epileptische aanval wordt je gelukkig niet meteen opgenomen. In principe kan je, als je je weer goed voelt, weer doorgaan met waar je mee bezig was.
Of er kans is op een volgende aanval kan ik je niet vertellen, maar je doet er in elk geval goed aan zelf even op te zoeken hoe je moet handelen bij een aanval. Een ambulance bel je alleen als de aanval lang duurt, dat heb je goed gedaan. Er kan bij een extreem lange aanval namelijk een status epilepticus optreden.
De neuroloog zal waarschijnlijk een EEG laten maken om te kijken of er epileptische activiteit is, en waar in de hersenen die dan zit. Pas daarna kan er misschien iets gezegd worden over de soort epilepsie. Zonodig zal je vriend medicatie voorgeschreven krijgen.
Ik weet hoe je je moet voelen, mijn oudste van 13 kreeg vorig jaar rond deze tijd ineens epilepsie. Zijn aanvallen (meerdere grote aanvallen per week) zijn dankzij de medicatie nu goed onder controle.
Ik hoop voor jullie dat het bij deze ene aanval blijft. Sterkte!
donderdag 16 december 2010 om 04:57
Vreemd dat er geen scan van zijn hoofd is gemaakt om te kijken of er bijv. eventueel een tumor zit.
Vervelend dat je nu zo angstig bent. Ik kan mij voorstellen dat je nu zo alert bent.
Volgende keer meteen de ambulance bellen. Leg dus altijd een telefoon naast je bed.
En iets klaarleggen, zodat je vriend zich bij een volgende keer (als het ooit nog gebeurt) minder bezeert (iets zachts op nachtkastje, iets om in te bijten).
Hoe is je vriend eronder?
Vervelend dat je nu zo angstig bent. Ik kan mij voorstellen dat je nu zo alert bent.
Volgende keer meteen de ambulance bellen. Leg dus altijd een telefoon naast je bed.
En iets klaarleggen, zodat je vriend zich bij een volgende keer (als het ooit nog gebeurt) minder bezeert (iets zachts op nachtkastje, iets om in te bijten).
Hoe is je vriend eronder?
donderdag 16 december 2010 om 07:56
quote:bommi schreef op 16 december 2010 @ 04:57:
Vreemd dat er geen scan van zijn hoofd is gemaakt om te kijken of er bijv. eventueel een tumor zit.
Vervelend dat je nu zo angstig bent. Ik kan mij voorstellen dat je nu zo alert bent.
Volgende keer meteen de ambulance bellen. Leg dus altijd een telefoon naast je bed.
En iets klaarleggen, zodat je vriend zich bij een volgende keer (als het ooit nog gebeurt) minder bezeert (iets zachts op nachtkastje, iets om in te bijten).
Hoe is je vriend eronder?Als je vingers je lief zijn zou ik dus echt niet gaan proberen er tijdens een aanval nog iets tussen te proppen, serieus, je vingers zijn zo weg, er zit echt veel kracht op de kaken op zo'n moment
Vreemd dat er geen scan van zijn hoofd is gemaakt om te kijken of er bijv. eventueel een tumor zit.
Vervelend dat je nu zo angstig bent. Ik kan mij voorstellen dat je nu zo alert bent.
Volgende keer meteen de ambulance bellen. Leg dus altijd een telefoon naast je bed.
En iets klaarleggen, zodat je vriend zich bij een volgende keer (als het ooit nog gebeurt) minder bezeert (iets zachts op nachtkastje, iets om in te bijten).
Hoe is je vriend eronder?Als je vingers je lief zijn zou ik dus echt niet gaan proberen er tijdens een aanval nog iets tussen te proppen, serieus, je vingers zijn zo weg, er zit echt veel kracht op de kaken op zo'n moment
donderdag 16 december 2010 om 08:02
donderdag 16 december 2010 om 08:26
klopt, je krijgt echt niks in iemands mond tijdens een aanval, niet proeberen dus.
Het enige wat je op het moment van de aanval kan doen, is ervoor zorgen dat hij niet met zijn armen of hoofd ergens tegenaan slaat en zo zichzelf beschadigt.
Maar goed, je vragen:
Hij moet binnen twee weken een afspraak maken met de neuroloog. Maar dan? Waarom hebben ze hem niet verder onderzocht? En wat moet ik doen als hij nog een aanval krijgt? Ik vind het allemaal zo vreemd! Kan het vaker voorkomen?
Ik denk dat ze hem niet direct onderzocht hebben omdat het 's nachts was. Wellicht is er op dat moment geen specialist aanwezig en geen personeel voor de scanner? Gewoon vandaag zsm een afspraak maken dus.
Wat ze tijdens de afsrpaak gaan doen weet ik ook niet. Waarschijnlijk nog geen scanner in enzo, maar meer een soort intakegesprek met vragen als: heb je dit eerder gehad, hebben fanilieleden ook epilepsie en informatie over medicatie en wat je moet doen tijdens een aanval. (denk ik hè, maar laat het vragen als je vriend een afspraak maakt).
Ja, epilepsie kan vaker optreden. Sommige mensen krijgen 1 keer een aanval en daarna nooit meer, anderen krijgen het eens per jaar en weer andere zeer regelmatig (wekelijks bv). Het is niet echt te zeggen hoe het bij je vriend zal gaan. Medicatie kan het goed onder controle houden. Er wordt ook wel eens gezegd dat een aanval getriggerd wordt door stress of door bepaalde voedingsmiddelen. Wat daar wel en niet van waar is, weet ik niet. Vraag het aan de specialist.
Ga je niet gek lopen googlen, wnat dan beland je uiteindelijk op sites die de vreemdste dingen beweren. Houd je bij de site van de epilepsievereniging enzo.
En je vriend? Hoe is hij eronder?
Het enige wat je op het moment van de aanval kan doen, is ervoor zorgen dat hij niet met zijn armen of hoofd ergens tegenaan slaat en zo zichzelf beschadigt.
Maar goed, je vragen:
Hij moet binnen twee weken een afspraak maken met de neuroloog. Maar dan? Waarom hebben ze hem niet verder onderzocht? En wat moet ik doen als hij nog een aanval krijgt? Ik vind het allemaal zo vreemd! Kan het vaker voorkomen?
Ik denk dat ze hem niet direct onderzocht hebben omdat het 's nachts was. Wellicht is er op dat moment geen specialist aanwezig en geen personeel voor de scanner? Gewoon vandaag zsm een afspraak maken dus.
Wat ze tijdens de afsrpaak gaan doen weet ik ook niet. Waarschijnlijk nog geen scanner in enzo, maar meer een soort intakegesprek met vragen als: heb je dit eerder gehad, hebben fanilieleden ook epilepsie en informatie over medicatie en wat je moet doen tijdens een aanval. (denk ik hè, maar laat het vragen als je vriend een afspraak maakt).
Ja, epilepsie kan vaker optreden. Sommige mensen krijgen 1 keer een aanval en daarna nooit meer, anderen krijgen het eens per jaar en weer andere zeer regelmatig (wekelijks bv). Het is niet echt te zeggen hoe het bij je vriend zal gaan. Medicatie kan het goed onder controle houden. Er wordt ook wel eens gezegd dat een aanval getriggerd wordt door stress of door bepaalde voedingsmiddelen. Wat daar wel en niet van waar is, weet ik niet. Vraag het aan de specialist.
Ga je niet gek lopen googlen, wnat dan beland je uiteindelijk op sites die de vreemdste dingen beweren. Houd je bij de site van de epilepsievereniging enzo.
En je vriend? Hoe is hij eronder?
donderdag 16 december 2010 om 08:29
Het kan ook een eenmalig insult zijn.
Hier wat tips:
Eerste hulp bij grote aanvallen
• Kijk op uw horloge en probeer te noteren hoelang de aanval duurt.
• Blijf kalm, dan kunt u beter helpen.
• Blijf erbij en voorkom dat de betrokkene zich tijdens de aanval (verder) verwondt.
• Leg iets zachts (plat kussentje, jas, handdoek of uw handen) onder het hoofd.
• Neem een eventuele bril af.
• Zorg dat de betrokkene op een veilige plaats ligt, dus uit de buurt van water, vuur, de rijweg e.d.
• Zorg dat de ademhaling zo min mogelijk gehinderd wordt
-maak strakke kledingstukken rond de hals los;
-leg de betrokkene, als hij weer slap wordt, op de zij, zodat speeksel en bloed uit de mond kunnen lopen en de tong de luchtwegen niet kan blokkeren.
Wanneer u probeert de aanval zo goed mogelijk te observeren, om later zo goed mogelijk verslag uit te kunnen brengen aan de arts, dan leidt dat u af van uw eigen gevoelens van angst en onmacht. U hebt uzelf dan beter in de hand en kunt ook beter helpen ná een aanval.
Hier wat tips:
Eerste hulp bij grote aanvallen
• Kijk op uw horloge en probeer te noteren hoelang de aanval duurt.
• Blijf kalm, dan kunt u beter helpen.
• Blijf erbij en voorkom dat de betrokkene zich tijdens de aanval (verder) verwondt.
• Leg iets zachts (plat kussentje, jas, handdoek of uw handen) onder het hoofd.
• Neem een eventuele bril af.
• Zorg dat de betrokkene op een veilige plaats ligt, dus uit de buurt van water, vuur, de rijweg e.d.
• Zorg dat de ademhaling zo min mogelijk gehinderd wordt
-maak strakke kledingstukken rond de hals los;
-leg de betrokkene, als hij weer slap wordt, op de zij, zodat speeksel en bloed uit de mond kunnen lopen en de tong de luchtwegen niet kan blokkeren.
Wanneer u probeert de aanval zo goed mogelijk te observeren, om later zo goed mogelijk verslag uit te kunnen brengen aan de arts, dan leidt dat u af van uw eigen gevoelens van angst en onmacht. U hebt uzelf dan beter in de hand en kunt ook beter helpen ná een aanval.
donderdag 16 december 2010 om 08:34
Als je niet weet waar je het over hebt, kan je beter niet reageren Bommi. Je bedoelt het vast goed, maar je geeft foute informatie waardoor je Jurks onnodig ongerust maakt. Bovendien geef je een gevaarlijk advies.
Als je iemand met een grote epileptische aanval ziet, schrik je je rot en ben je echt even bang dat hij dood gaat. Je moet dan vooral geen domme dingen doen! STOP NOOIT IETS IN IEMANDS MOND!
Alsjeblieft Jurks, lees even die ehbo door en doe niet klakkeloos wat er hier wordt geschreven. Op het epilepsietopic zal je wel goede antwoorden krijgen. En als ze daar iets niet weten, zullen ze gewoon zeggen dat ze het niet weten.
Mensen kunnen stikken als je tijdens een aanval iets in hun mond stopt. Kort komt het erop neer dat je niet veel kan doen tijdens de aanval. Je moet rustig afwachten en zorgen dat iemand veilig ligt (niet bovenaan de trap, stoelen even wegzetten ivm omvallen, een bed is een prima plek, maar haal even het kussen weg). Vertel je vriend na afloop wat er is gebeurd. Hij is zelf buiten kennis tijdens een aanval.
Een ambulance bel je alleen als iemand hulp nodig heeft om uit de aanval te komen.
Een scan is trouwens niet iets dat ze zomaar op de ehbo doen als je met een epileptische aanval binnen komt. Ik zou het vreemd vinden als ze het wel deden.
De neuroloog kan wel besluiten als aanvulling op de EEG een scan te doen, bij vermoeden van onregelmatigheden in de hersenen. Als ze een scan doen, wil dat niet meteen zeggen dat ze aan een tumor denken. Laat je niet gek maken.
Kwam je vriend trouwens uiteindelijk zelf bij?
Als je iemand met een grote epileptische aanval ziet, schrik je je rot en ben je echt even bang dat hij dood gaat. Je moet dan vooral geen domme dingen doen! STOP NOOIT IETS IN IEMANDS MOND!
Alsjeblieft Jurks, lees even die ehbo door en doe niet klakkeloos wat er hier wordt geschreven. Op het epilepsietopic zal je wel goede antwoorden krijgen. En als ze daar iets niet weten, zullen ze gewoon zeggen dat ze het niet weten.
Mensen kunnen stikken als je tijdens een aanval iets in hun mond stopt. Kort komt het erop neer dat je niet veel kan doen tijdens de aanval. Je moet rustig afwachten en zorgen dat iemand veilig ligt (niet bovenaan de trap, stoelen even wegzetten ivm omvallen, een bed is een prima plek, maar haal even het kussen weg). Vertel je vriend na afloop wat er is gebeurd. Hij is zelf buiten kennis tijdens een aanval.
Een ambulance bel je alleen als iemand hulp nodig heeft om uit de aanval te komen.
Een scan is trouwens niet iets dat ze zomaar op de ehbo doen als je met een epileptische aanval binnen komt. Ik zou het vreemd vinden als ze het wel deden.
De neuroloog kan wel besluiten als aanvulling op de EEG een scan te doen, bij vermoeden van onregelmatigheden in de hersenen. Als ze een scan doen, wil dat niet meteen zeggen dat ze aan een tumor denken. Laat je niet gek maken.
Kwam je vriend trouwens uiteindelijk zelf bij?
donderdag 16 december 2010 om 08:37
Jeetje Jurks wat een schrik!
Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje vreemd dat je pas over 2 weken bij een neuroloog terecht kan. Als je je zoveel zorgen maakt, kan je dan niet bellen daarover?
Hebben ze tegen je vriend gezegd dat hij niet meer mag autorijden voor hij een neuroloog gesproken heeft?
Mijn zus en zwager hebben hetzelfde meegemaakt als jullie nu, en hij is meteen onderzocht waar dit zomaar ineens vandaan kwam, de ambulance nam hem mee en hij is daar meteen een paar dagen gebleven. Hij heeft toen Depakine gekregen (dat is het medicijn wat altijd zo'n beetje als eerste gegeven wordt) en mocht sowieso een half jaar niet meer zelf achter het stuur.
Ik vind het eerlijk gezegd wel een beetje vreemd dat je pas over 2 weken bij een neuroloog terecht kan. Als je je zoveel zorgen maakt, kan je dan niet bellen daarover?
Hebben ze tegen je vriend gezegd dat hij niet meer mag autorijden voor hij een neuroloog gesproken heeft?
Mijn zus en zwager hebben hetzelfde meegemaakt als jullie nu, en hij is meteen onderzocht waar dit zomaar ineens vandaan kwam, de ambulance nam hem mee en hij is daar meteen een paar dagen gebleven. Hij heeft toen Depakine gekregen (dat is het medicijn wat altijd zo'n beetje als eerste gegeven wordt) en mocht sowieso een half jaar niet meer zelf achter het stuur.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 16 december 2010 om 08:45
Als je bang bent dat het weer gaat gebeuren, vraag dan aan de neuroloog of hij Stesolid voor hem wil voorschrijven.
Dat zijn klysma's met vloeistof die je anaal moet geven, en dan kan de aanval eerder stoppen. Een aanval van een half uur vind ik persoonlijk wel erg lang. Je vriend was zeker doodop. Had hij veel last van spierpijn?
Dat zijn klysma's met vloeistof die je anaal moet geven, en dan kan de aanval eerder stoppen. Een aanval van een half uur vind ik persoonlijk wel erg lang. Je vriend was zeker doodop. Had hij veel last van spierpijn?
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 16 december 2010 om 08:52
Dank je wel voor de antwoorden! Stiekem heb ik al een beetje gekeken op het internet en ik wist dat ik niks in zijn mond mocht stoppen. Ik heb mijn vingers ook lief.
Ze hebben inderdaad gezegd dat hij niet meer mag autorijden tot hij bij de Neuroloog is geweest, daar moeten we a.s woensdag op bezoek komen. Dat is wel fijn. Toch vind ik het raar allemaal zoals het gegaan is in het ziekenhuis. het insult duurde echt langer dan een half uur! Dan laat je toch iemand niet zomaar naar huis gaan..
Hij heeft ontzettend veel spierpijn, hij kon vanmorgen zijn eigen broek niet eens meer aan doen
Wat voor mij dan wel een lach opleverde. Toch is hij er een beetje laconiek onder. Maar dat is hij met alles. Vanavond heeft hij een borrel op zijn werk, na twee dagen thuis gezeten te hebben, vermoed ik dat hij vandaag gaat werken om op de borrel aanwezig te zijn 
Zolang hij niet gaat drinken vind ik het allemaal prima, hij ligt immers niet 's nachts wakker..
Ze hebben inderdaad gezegd dat hij niet meer mag autorijden tot hij bij de Neuroloog is geweest, daar moeten we a.s woensdag op bezoek komen. Dat is wel fijn. Toch vind ik het raar allemaal zoals het gegaan is in het ziekenhuis. het insult duurde echt langer dan een half uur! Dan laat je toch iemand niet zomaar naar huis gaan..
Hij heeft ontzettend veel spierpijn, hij kon vanmorgen zijn eigen broek niet eens meer aan doen
Wat voor mij dan wel een lach opleverde. Toch is hij er een beetje laconiek onder. Maar dat is hij met alles. Vanavond heeft hij een borrel op zijn werk, na twee dagen thuis gezeten te hebben, vermoed ik dat hij vandaag gaat werken om op de borrel aanwezig te zijn Zolang hij niet gaat drinken vind ik het allemaal prima, hij ligt immers niet 's nachts wakker..
donderdag 16 december 2010 om 10:11
Pfoe Jurks, dat is zeker schrikken...
Kan je niet naar jullie eigen huisarts bellen, de situatie uitleggen en om meer informatie/geruststelling vragen?
Als het goed is heeft hij/zij ook informatie gekregen over wat er gebeurd is (en anders vertel je het zelf nog een keer)
Het is trouwens niet vreemd dat hij er zelf laconiek onder is, jij hebt alles gezien en meegemaakt hij heeft het vooral van horen zeggen waarschijnlijk...
Nog even ter info:
Mocht er bij de neuroloog niets uitkomen, weet dan ook dat er meer aandoeningen zijn waarbij er aan epilepsie wordt gedacht maar dat er in een ander hoek gezocht moet worden.
Zelf raakte ik altijd weg met stuipen e.d en er werd alleen naar epilepsie gekeken, bleek het niet te zijn, maar door de kokervisie van de artsen is er nooit verder gekeken.
Sterkte!
Kan je niet naar jullie eigen huisarts bellen, de situatie uitleggen en om meer informatie/geruststelling vragen?
Als het goed is heeft hij/zij ook informatie gekregen over wat er gebeurd is (en anders vertel je het zelf nog een keer)
Het is trouwens niet vreemd dat hij er zelf laconiek onder is, jij hebt alles gezien en meegemaakt hij heeft het vooral van horen zeggen waarschijnlijk...
Nog even ter info:
Mocht er bij de neuroloog niets uitkomen, weet dan ook dat er meer aandoeningen zijn waarbij er aan epilepsie wordt gedacht maar dat er in een ander hoek gezocht moet worden.
Zelf raakte ik altijd weg met stuipen e.d en er werd alleen naar epilepsie gekeken, bleek het niet te zijn, maar door de kokervisie van de artsen is er nooit verder gekeken.
Sterkte!
donderdag 16 december 2010 om 10:29
tja, ik ben misschien een zeikerd in een ziekenhuis , maar ik had me door een co-assistent zeker niet naar huis laten sturen.
Maar dat komt omdat we wel een beetje gepokt en gemazeld zijn door de jaren heen (wij hebben een kindje met epilepsie). Ik vertrouw niet meer zo klakkeloos op de oordelen van co-assistenten. Goed, daar heb je nu niks aan
Maar dat komt omdat we wel een beetje gepokt en gemazeld zijn door de jaren heen (wij hebben een kindje met epilepsie). Ik vertrouw niet meer zo klakkeloos op de oordelen van co-assistenten. Goed, daar heb je nu niks aan
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 16 december 2010 om 12:14
Het is volgens mij al duidelijk, maar nooit iets in zijn mond stoppen. Dat lukt al niet waarschijnlijk, maar je wil ook niet dat hij daar nog in kan stikken.
Ik neem aan dat co-assistent niet zelf heeft besloten om jullie naar huis te sturen. Hij zal altijd moeten overleggen met een arts-assistent (die is dus volledig arts en heeft geneeskunde afgerond en werkt vaak al wat langer bij dat specialisme) wat het beleid wordt, dat mag hij niet zelfstandig bepalen.
Verder staan er goede tips hier, waar ik mij bij aansluit (behalve dan dus het gedeelte waar wordt gezegd dat er iets in de mond moet worden gedaan)
Ik neem aan dat co-assistent niet zelf heeft besloten om jullie naar huis te sturen. Hij zal altijd moeten overleggen met een arts-assistent (die is dus volledig arts en heeft geneeskunde afgerond en werkt vaak al wat langer bij dat specialisme) wat het beleid wordt, dat mag hij niet zelfstandig bepalen.
Verder staan er goede tips hier, waar ik mij bij aansluit (behalve dan dus het gedeelte waar wordt gezegd dat er iets in de mond moet worden gedaan)
donderdag 16 december 2010 om 16:30
Hallo Jurks,
ik weet uit ervaring hoe jij je voelt. Mijn vriend was 25 toen hij zijn eerste aanval had. De aanval duurde drie kwartier. Ik heb alleen maar gegild en geroepen om een dokter. De ambulance kwam gelukkig snel. In het ziekenhuis is direct een CT-scan gemaakt.. vervolgens is hij naar huis gestuurd met de mededeling oververmoeidheid. Twee weken later kreeg hij weer een aanval. Opnieuw ambulance gebeld.. In het ziekenhuis is toen een EEG gemaakt.. tijdens deze EEG kreeg hij weer een aanval. Hierop was duidelijk te zien dat het om een epileptische aanval ging. Dit alles is nu bijna drie jaar geleden. Daarna heeft hij nog 2 'piep'kleine aanvalletjes gehad. Medicatie is toen bijgesteld.
Tip: vraag de huisarts om een doorverwijzing naar SEIN. Hier zijn ze super gespecialiseerd en hebben alle tijd voor je!! Wij waren 3 jaar terug niet erg tevreden over het ziekenhuis. Mijn vriend kreeg toen hij naar huis mocht zijn medicijnen mee samen met de mededeling je mag een jaar niet autorijden en pas op met sporten zoals zwemmen. En daar stonden wij dan.. met nog heel veel vragen zoals de oorzaak ed.. Wij zijn gelukkig doorverwezen naar SEIN. Mijn vriend staat daar nog jaarlijks onder controle en als wij vragen hebben kunnen wij daar altijd terecht.
Sterkte en ik hoop dat het allemaal meevalt met je vriend!
ik weet uit ervaring hoe jij je voelt. Mijn vriend was 25 toen hij zijn eerste aanval had. De aanval duurde drie kwartier. Ik heb alleen maar gegild en geroepen om een dokter. De ambulance kwam gelukkig snel. In het ziekenhuis is direct een CT-scan gemaakt.. vervolgens is hij naar huis gestuurd met de mededeling oververmoeidheid. Twee weken later kreeg hij weer een aanval. Opnieuw ambulance gebeld.. In het ziekenhuis is toen een EEG gemaakt.. tijdens deze EEG kreeg hij weer een aanval. Hierop was duidelijk te zien dat het om een epileptische aanval ging. Dit alles is nu bijna drie jaar geleden. Daarna heeft hij nog 2 'piep'kleine aanvalletjes gehad. Medicatie is toen bijgesteld.
Tip: vraag de huisarts om een doorverwijzing naar SEIN. Hier zijn ze super gespecialiseerd en hebben alle tijd voor je!! Wij waren 3 jaar terug niet erg tevreden over het ziekenhuis. Mijn vriend kreeg toen hij naar huis mocht zijn medicijnen mee samen met de mededeling je mag een jaar niet autorijden en pas op met sporten zoals zwemmen. En daar stonden wij dan.. met nog heel veel vragen zoals de oorzaak ed.. Wij zijn gelukkig doorverwezen naar SEIN. Mijn vriend staat daar nog jaarlijks onder controle en als wij vragen hebben kunnen wij daar altijd terecht.
Sterkte en ik hoop dat het allemaal meevalt met je vriend!
donderdag 16 december 2010 om 16:51
Ik ben heel benieuwd wat er woensdag allemaal naar voren komt. Vriend heeft al sinds zijn 18e diabetes type 1. Maar we waren zelf al tot de conclusie dat het insult er niets mee te maken heeft. Zijn bloedwaarde was prima in orde.
Vanavond slaap hij weer een nachtje alleen.. En ik vind het doodeng dat hij alleen is. Vooral omdat hij vanavond dus die borrel heeft..
Ach, de kans dat we een oorzaak krijgen te horen is nihil.. Ook stom eigenlijk!
Vanavond slaap hij weer een nachtje alleen.. En ik vind het doodeng dat hij alleen is. Vooral omdat hij vanavond dus die borrel heeft..
Ach, de kans dat we een oorzaak krijgen te horen is nihil.. Ook stom eigenlijk!
zondag 19 december 2010 om 20:15
zondag 19 december 2010 om 21:49
Lijkt me dat je heel erg bent rot geschrokken.
Hoe is het nu met je vriend?
Mijn vriend heeft een half jaar geleden ook een insult gehad. Ik werd gebeld dat hij onderweg was naar het ziekenhuis in de ambulance. Per toeval racete er op dat moment ineens een ambulance langs me, met sirenes e.d.
Zijn insult duurde ook ongeveer een half uur.
Hij heeft het wel voelen aankomen, maar weet er verder niks meer van. Hij was buiten en voelde zich ineens niet zo lekker en wilde op een bankje gaan zitten, maar heeft geen idee meer hoe hij op dat bankje terecht is gekomen.
Precies zoals jij vertelde, het schudden, trillen, tong helemaal kapot gebeten. Verder urine laten lopen, half uur afwezig, en hij weet niks meer van het hele gebeuren. Heel veel overgegeven in het ziekenhuis.
Hij moest verder een nachtje in het ziekenhuis blijven.
Hij heeft een oproep gekregen voor een hersenscan en nog een andere behandeling, maar dat weet ik niet meer. EEG denk ik.
Hij had niks, geen sporen van epilepsie e.d.
Hij mag een jaar niet autorijden. En hij kreeg medicatie mee voor als het nog een keer zou gebeuren, dat hij toegediend moest krijgen.
Wel heel eng om mee te maken!
Hoe voelt jou vriend zich nu?
Mijn vriend heeft zich heel lang onzeker gevoelt, wilde het huis soms niet uit, omdat hij bang was. Het gaat nu heel goed.
Hoe is het nu met je vriend?
Mijn vriend heeft een half jaar geleden ook een insult gehad. Ik werd gebeld dat hij onderweg was naar het ziekenhuis in de ambulance. Per toeval racete er op dat moment ineens een ambulance langs me, met sirenes e.d.
Zijn insult duurde ook ongeveer een half uur.
Hij heeft het wel voelen aankomen, maar weet er verder niks meer van. Hij was buiten en voelde zich ineens niet zo lekker en wilde op een bankje gaan zitten, maar heeft geen idee meer hoe hij op dat bankje terecht is gekomen.
Precies zoals jij vertelde, het schudden, trillen, tong helemaal kapot gebeten. Verder urine laten lopen, half uur afwezig, en hij weet niks meer van het hele gebeuren. Heel veel overgegeven in het ziekenhuis.
Hij moest verder een nachtje in het ziekenhuis blijven.
Hij heeft een oproep gekregen voor een hersenscan en nog een andere behandeling, maar dat weet ik niet meer. EEG denk ik.
Hij had niks, geen sporen van epilepsie e.d.
Hij mag een jaar niet autorijden. En hij kreeg medicatie mee voor als het nog een keer zou gebeuren, dat hij toegediend moest krijgen.
Wel heel eng om mee te maken!
Hoe voelt jou vriend zich nu?
Mijn vriend heeft zich heel lang onzeker gevoelt, wilde het huis soms niet uit, omdat hij bang was. Het gaat nu heel goed.
zondag 19 december 2010 om 22:29
Goh Jurk,
Dat moet schrikken voor je geweest zijn! Ik werk in de gehandicaptenzorg en kom epileptie op heel veel verschillende manieren tegen. Van een keer knipperen met je ogen tot de hele heftige langdurige toevallen.
Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt! Maar je hebt al de nodige kennis, want je hebt het al gezien. De eerste keer is altijd schrikken. Mocht het vaker voorkomen, weet je welke bewegingen hij maakt. Wat je echt nooit moet doen, is hem tegenhouden in zijn bewegingen. Daar zal hij heel veel spierpijn door krijgen. Wel kun je om hem te beschermen, zijn armen losjes vastpakken en meegaan in zijn bewegingen, tot het afgelopen is. Zodat hij niet om zich heen slaat en zich bezeerd.
Weerstand speelt zeker wel een rol bij epileptie, ben je druk geweest en vermoeid, is de kans wel groter. Maar inderdaad, de meeste mensen voelen het wel aankomen, of anderen herkennen de voortekenen.
Heel veel succes woensdag en schrijf wat dingen op, zodat je het terug kunt lezen. Op dat moment gebeurt er veel.
Liefs Juul!
Dat moet schrikken voor je geweest zijn! Ik werk in de gehandicaptenzorg en kom epileptie op heel veel verschillende manieren tegen. Van een keer knipperen met je ogen tot de hele heftige langdurige toevallen.
Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt! Maar je hebt al de nodige kennis, want je hebt het al gezien. De eerste keer is altijd schrikken. Mocht het vaker voorkomen, weet je welke bewegingen hij maakt. Wat je echt nooit moet doen, is hem tegenhouden in zijn bewegingen. Daar zal hij heel veel spierpijn door krijgen. Wel kun je om hem te beschermen, zijn armen losjes vastpakken en meegaan in zijn bewegingen, tot het afgelopen is. Zodat hij niet om zich heen slaat en zich bezeerd.
Weerstand speelt zeker wel een rol bij epileptie, ben je druk geweest en vermoeid, is de kans wel groter. Maar inderdaad, de meeste mensen voelen het wel aankomen, of anderen herkennen de voortekenen.
Heel veel succes woensdag en schrijf wat dingen op, zodat je het terug kunt lezen. Op dat moment gebeurt er veel.
Liefs Juul!
zondag 19 december 2010 om 22:34
Jurks,
Mijn man heeft ook een paar keer een flink insult gehad; ik heb nu van de huisarts een soort van neusspray in de kast staan en als hij niet meteen uit een aanval komt kan ik deze in zijn neus spuiten of in zijn wang (lijkt mij wel moeilijk onder zo'n aanval).
Misschien kun je dat ook aan de arts vragen?
Ik weet wel dat ik in de eerste tijd ook erg onzeker was; bij iedere beweging die niet normaal leek was ik op mijn hoede en ook als hij een beetje afwezig was...
Sterkte en hopelijk valt het allemaal mee,
gr. Anne
Mijn man heeft ook een paar keer een flink insult gehad; ik heb nu van de huisarts een soort van neusspray in de kast staan en als hij niet meteen uit een aanval komt kan ik deze in zijn neus spuiten of in zijn wang (lijkt mij wel moeilijk onder zo'n aanval).
Misschien kun je dat ook aan de arts vragen?
Ik weet wel dat ik in de eerste tijd ook erg onzeker was; bij iedere beweging die niet normaal leek was ik op mijn hoede en ook als hij een beetje afwezig was...
Sterkte en hopelijk valt het allemaal mee,
gr. Anne
