Vriendschap's

tori heeft gelijk, mensen groeien lang niet altijd met je mee. door allerlei gebeurtenissen kan je leven zo veranderen dat de ander het niet meer bij kan benen. en dan wordt de vriendschap anders. ik stop dan meestal met het contact. soms komen vroegere vrienden terug in je leven, heb ik nu met een vroegere schoolvriendin, 15 jaar lang niks van elkaar gehoord, nu zoveel gemeenschappelijk, we wonen dik 100 km van elkaar af, bellen soms vaak, ook weleens maanden niet, maakt niet uit, begrijpen elkaar.

in elke fase van je leven ontmoet je de bijpassende mensen, is mijn ervaring. ik heb al in verschillende delen van het land gewoond, en overal vriendschap gevonden,

sommige zullen voorbijgaan, anderen misschien blijven. ik zie het altijd als een trein, ik stap in, sommigen reizen een stuk met me mee, anderen stappen uit waar ik in stap.

ik verwacht niks, het gaat zoals het gaat.

Ach lieverd toch, wat naar nu meisje. Een dikke van mij.

ik heb een vrij heftig leven, altijd al gehad, soms kunnen mensen dat niet meer bijhouden. dan veranderd vriendschap in iets wat moet, das geen vriendschap meer.

dus nee, ik ben daar niet verdrietig om, misschien is de vriendschap er over 10 jaar wel weer. en de vriendschap was dusdanig goed dat mensen het wel begrijpen, zo,n gevoel komt van 2 kanten en dat heet idd loslaten.

en ik vind het heerlijk om weer nieuwe vrienden te krijgen die niks van mijn vroegere levens meegemaakt hebben. ik vertel ze wel veel, kunnen we ervaringen delen en gebruiken. mijn vrienden zijn mannen en vrouwen, uit allerlei sociale milieus, ziek en gezond, arm en rijk.

ik claim niemand en wil niet geclaimd worden.

alles wat we voor elkaar doen komt recht uit ons hart. ik ben gewoon zwerverig van nature, ik hecht niet aan materiele zaken, kan alles achterlaten. maar mijn vrienden zijn altijd welkom, heb vaak logees en eters. als t me teveel word zet ik ze eruit, nooit ruzie om gehad.

Hoi duivelijntje,



Ik herken me in je verhaal. Niet in veel nieuwe vriendschappen aan gaan, maar wel in vrienden kwijt raken. 1 vriendin die ik al jarenlang kende, en een andere vriendin dat tevens ook een familielid is. We zijn met ruzie uit elkaar gegaan. Het is erg en je voelt je er machteloos bij dat zij je niet begrijpt in dingen waarvan je zelf vindt dat je het logisch vind dat je 1 en ander op een bepaalde manier hebt aan gepakt. Maar goed, ik dwaal af. Ik lees dat je borderline hebt, trekjes hebt die anders zijn, die andere mensen niet altijd begrijpen. Ik zelf kamp ook met problemen die anderen niet altijd begrijpen. Ik snap je gevoel van anders zijn. En heel lang heb ik me ook een soort van geschaamd, nu soms nog. Maar weet je wat, mensen zullen altijd een oordeel over je hebben. Degenen die iets als negatief bestempelen van jou alleen omdat ze het niet begrijpen, zijn je tijd niet waard. De mensen die jou zien zoals je bent, zijn dat wel. Je bent niet raar of gek. Iedereen is anders, iedereen heeft trekjes die anderen niet aan staan of begrijpen. En gelukkig zijn er altijd mensen die je wel begrijpen, en waar je wel mee op één lijn zit. Dat zijn de mensen die je leven verrijken, en waar je mee kunt genieten. Of dat nou familie, vrienden of in een relatie is. Ik vind jou overkomen als iemand die goed na denkt! Je denkt na over wat je zelf kunt veranderen in vriendschappen, in relaties met andere mensen. Zoveel mensen zijn in die dingen egoïstisch, en denken alleen maar ikke ikke ikke. Jij doet dat zo duidelijk niet. Als ik naar mezelf kijk, zijn dat eigenschappen in vriendinnen die ik waardeer. Waardoor ik graag zo iemand als vriendin zou hebben. De vriendinnen die ik ben kwijt geraakt, ja het doet zeer. Want daar ben ik heel hecht mee geweest, en heb ik heel veel mee gedeeld. Heb er mee kunnen lachen en huilen. Maar weet je, dat was toen. Dat is nu niet meer zo, omdat we uit elkaar gegroeid zijn en nu simpelweg teveel verschillen qua denkwijzes. Als ik ze niet gekend zou hebben en ze nu zou tegen komen, zou ik waarschijnlijk niet veel met ze gemeen hebben, en er dus niet bevriend mee raken. En dat is niet omdat ze raar zijn of slecht ofzo, en ik geef nog steeds wel om ze. Maar puur omdat ik die klik niet meer met ze zou hebben. Ik sluit me helemaal aan bij verschillende fases in je leven, waarin je ook verschillende mensen aan trekt.



Kijk naar je positieve kanten. Als ik jou berichten lees, heb je die zat! Mijn vriendinnen zijn mensen waarvan ik vind dat ze een goed karakter hebben, die niet alle aandacht zelf op eisen en ook om een ander denken. Zo ben jij ook! En wat betreft je borderline, meid iedereen is anders. Iedereen heeft wel iets.



Dit wilde ik je even zeggen.



Groetjes