Psyche
alle pijlers
Niet voor jezelf kunnen zorgen
woensdag 12 januari 2011 om 18:03
Ik ben zo bang dat ik niet voor mezelf kan zorgen.
Mijn financiële situatie is alles behalve rooskleurig. Ik studeer fulltime en werk 1 of 2 halve dagen per week in de zorg.
Ik woon sinds een aantal maanden op mezelf en merk dat er echt te weinig geld binnen komt.
Ook is mijn appartement lang niet altijd opgeruimd en schoon. Probeer het wel, maar ik ben vaak veel te moe om te poetsen of aan klusjes te beginnen die nog gebeuren moeten.
Heb wekelijks gesprek met psycholoog want ik heb veel last van stemmings wisselingen en moeite met het omgaan met de wereld in het algemeen. Zowel op grootschalig niveau als directe omgeving. Uit zich in mezelf opsluiten en ik denk ook vaak dat niemand op me zit te wachten; ik ben bijv vaak degene die initiatief neemt voor contact met vriend(inn)en om thee te drinken. Voor vertier buiten de deur heb ik helaas geen geld en ik denk dat dat in zekere mate meespeelt.
Ik denk soms, ik wil een vriend die me financieel onderhoudt en dan regel ik het huishouden wel, maar dan maak ik me zo afhankelijk. Tegelijk is de druk van zelf voor geld zorgen, studie volgen en er voldoende tijd in stoppen, en het huishouden me soms teveel en dan word ik soort van verlamd. Dat ik helemaal niks meer aanpak.
Schreef dit omdat ik het graag even kwijt wilde. Misschien herkennen mensen zich erin en ik hoop eigenlijk dat jullie gaan zeggen dat het allemaal wel goed komt en dat ik me druk maak om heel normale dingen.....
Mijn financiële situatie is alles behalve rooskleurig. Ik studeer fulltime en werk 1 of 2 halve dagen per week in de zorg.
Ik woon sinds een aantal maanden op mezelf en merk dat er echt te weinig geld binnen komt.
Ook is mijn appartement lang niet altijd opgeruimd en schoon. Probeer het wel, maar ik ben vaak veel te moe om te poetsen of aan klusjes te beginnen die nog gebeuren moeten.
Heb wekelijks gesprek met psycholoog want ik heb veel last van stemmings wisselingen en moeite met het omgaan met de wereld in het algemeen. Zowel op grootschalig niveau als directe omgeving. Uit zich in mezelf opsluiten en ik denk ook vaak dat niemand op me zit te wachten; ik ben bijv vaak degene die initiatief neemt voor contact met vriend(inn)en om thee te drinken. Voor vertier buiten de deur heb ik helaas geen geld en ik denk dat dat in zekere mate meespeelt.
Ik denk soms, ik wil een vriend die me financieel onderhoudt en dan regel ik het huishouden wel, maar dan maak ik me zo afhankelijk. Tegelijk is de druk van zelf voor geld zorgen, studie volgen en er voldoende tijd in stoppen, en het huishouden me soms teveel en dan word ik soort van verlamd. Dat ik helemaal niks meer aanpak.
Schreef dit omdat ik het graag even kwijt wilde. Misschien herkennen mensen zich erin en ik hoop eigenlijk dat jullie gaan zeggen dat het allemaal wel goed komt en dat ik me druk maak om heel normale dingen.....
woensdag 12 januari 2011 om 18:08
Het is toch logisch dat je financieel nog niet toereikend voor jezelf kunt zorgen als je nog fulltime studeert? Waarom ben je eigenlijk al op jezelf gaan wonen nu je vooral kosten hebt en weinig inkomen? Ik ben van 't gemak en ben lekker thuis blijven wonen tijdens m'n studie. Kon ik daarnaast ook wel werken, maar dat heb ik 'n paar jaar kunnen sparen zodat ik 'n goeie start kon maken na m'n studie.
woensdag 12 januari 2011 om 18:12
Mijn ouders kunnen me financieel maar minimaal steunen en de situatie thuis was voor mij een trigger voor persoonlijke problemen dus het huis uit was beter. Ik woon in een appt dat goedkoper is dan veruit de meeste studentenkamers, en op aanraden van mijn psych en ouders alleen gaan wonen.
Qua wonen nu veel rustiger alleen die zorgen... En ik durf ze met ma en pa niet te delen, die hebben al zoveel aan hun hoofd (ziek familielid en zelf fysieke problemen) dus ik hou nogal de schijn op voor m'n familie dat t allemaal best goed gaat ...
Qua wonen nu veel rustiger alleen die zorgen... En ik durf ze met ma en pa niet te delen, die hebben al zoveel aan hun hoofd (ziek familielid en zelf fysieke problemen) dus ik hou nogal de schijn op voor m'n familie dat t allemaal best goed gaat ...
woensdag 12 januari 2011 om 18:22
SexNjazz, het is dus vooral financieel een issue? Dat schoonmaken enzo komt wel, daar moet je misschien gewoon even inkomen. En sommige mensen komen daar nooit in (zoals ikzelf haha, ik vind het gewoon niet zo belangrijk). Als het vooral de financien zijn, is het geen idee om bijvoorbeeld langzamer te studeren (paar vakken opschuiven naar volgend jaar) en meer te gaan werken? Of bijvoorbeeld meer lenen en op hetzelfde tempo studeren. Lenen is natuurlijk niet echt een aanrader (heb zelf een enorme studieschuld) maar als het je wat lucht geeft, dan is het echt niet het einde van de wereld.
woensdag 12 januari 2011 om 18:29
Klinkt bij mij wel bekend, ik was 17 toen ik net op mezelf ging wonen en kom er niets van. Vreselijk onhygiënische kamer, veel te weinig en ongezond eten en elke laatste week van de maand geen sigaretten meer omdat mijn geld op was. Ik heb moeten leren om voor mezelf te zorgen!
Dus, wat helpt:
1) kosten/baten lijstje maken. Inkomsten en uitgaven, en begroot je uitgaven ruim. Accepteer het ook dat je gewoon niet alles kan, nu. Maak een lijstje met prioriteiten; huur, vaste lasten, eten, etc. Winkel ook gewoon voor je boodschappen! Ik loop wekelijks de blaadjes na om dingen in te vriezen
2) Kies een dag in het weekend en maak het hele appartement schoon. Muziekje op, alle ramen open en alles schoonmaken. Organiseer het ook een beetje! Daarna is het een stuk makkelijker bijhouden. Als je thuiskomst mag je een half uur zitten met een kopje thee, daarna aan het werk. Alle kleine dingetjes opruimen, maak je bed op, en zet het eten alvast op.
3) plan alles en hou je aan de planning.
Probeer dat eens, en je komt vanzelf aan het ritme van op jezelf wonen. Het hoeft ook allemaal niet perfect, als jij er maar prettig bij voelt.
Dus, wat helpt:
1) kosten/baten lijstje maken. Inkomsten en uitgaven, en begroot je uitgaven ruim. Accepteer het ook dat je gewoon niet alles kan, nu. Maak een lijstje met prioriteiten; huur, vaste lasten, eten, etc. Winkel ook gewoon voor je boodschappen! Ik loop wekelijks de blaadjes na om dingen in te vriezen
2) Kies een dag in het weekend en maak het hele appartement schoon. Muziekje op, alle ramen open en alles schoonmaken. Organiseer het ook een beetje! Daarna is het een stuk makkelijker bijhouden. Als je thuiskomst mag je een half uur zitten met een kopje thee, daarna aan het werk. Alle kleine dingetjes opruimen, maak je bed op, en zet het eten alvast op.
3) plan alles en hou je aan de planning.
Probeer dat eens, en je komt vanzelf aan het ritme van op jezelf wonen. Het hoeft ook allemaal niet perfect, als jij er maar prettig bij voelt.
woensdag 12 januari 2011 om 18:35
Goeie tips, the-jets. Het lijste met vaste lasten heb ik al, yitgaven iets minder zicht ivm veel aan moeten schaffen voor verhuizig.
Nomad, ik leen al maximaal omdat ik fysiek niet meer erbij kan werken. Dan gaat het 3 weken goed en moet dan weer 6 weken bijkomen. Ik wou dat ik idd gewoon wat meer kon werken. Of de loterij win,dat zou nog beter zijn (moet je wel
Een lot hebben natuurlijk)
Het poetsen moet ik van mezelf, ik kan niet studeren in een rommelige omgeving en ben een perfectionist als het om opruimen gaat. Maar het kost me zoveel tijd en de moeite voor ik me ertoe gezet krijg... Pffft.
De tip van halfuurtje op de bank pas ik al toe en mits ik de tv uit laat gaat dat vaak best Oke. Als ik niet van vermoeidheid in slaap val tenminste...
Nomad, ik leen al maximaal omdat ik fysiek niet meer erbij kan werken. Dan gaat het 3 weken goed en moet dan weer 6 weken bijkomen. Ik wou dat ik idd gewoon wat meer kon werken. Of de loterij win,dat zou nog beter zijn (moet je wel
Een lot hebben natuurlijk)
Het poetsen moet ik van mezelf, ik kan niet studeren in een rommelige omgeving en ben een perfectionist als het om opruimen gaat. Maar het kost me zoveel tijd en de moeite voor ik me ertoe gezet krijg... Pffft.
De tip van halfuurtje op de bank pas ik al toe en mits ik de tv uit laat gaat dat vaak best Oke. Als ik niet van vermoeidheid in slaap val tenminste...
woensdag 12 januari 2011 om 18:38
Ik zou het rustig aan doen en je eisen voor het huishouden wat laten zakken. Als het echt moet kun je echt wel studeren in een huis dat niet tiptop in orde is. Het kost tijd en moeite om je perfectionisme deels te laten varen, maar zo te horen heb je dat misschien op dit moment wel een beetje nodig. Ben je in je werk en studie ook zo perfectionistisch?
woensdag 12 januari 2011 om 18:44
Hallo,
Ik snap hoe moeilijk het is voor je. Ik had dat ook in het begin, woon ook in een appartementje voor weinig geld, en schoonmaken was voor mij echt een ramp. Tot ik het leuk begon te vinden. Spendeer er eens 1 dag aan, begin ook gewoon want als je een maal begint ben je ook niet te stoppen, en zorg dat alles georganiseerd is. Troep die je niet gebruikt verkoop je op marktplaats en dan heb je alweer wat financiele ruimte.
Als alles georganiseerd opgeruimd is is het alleen een kweste van stoffen en stofzuiger, af en toe dweilen en de was is eigenlijk: wasmachine in, wasmachine uit.. etc.
Zet er een lekker muziekje onder en je voelt je super wanneer je bezig bent, en al helemaal als het klaar is.
Je hoeft het dan alleen maar bij te houden en in een klein appartementje valt dat toch best mee?
Probeer bij jezelf na te gaan waarom je niet kunt werken. Is het te zwaar, heb je er geen zin in of vnd je het werk niet leuk? Probeer toch iets te vinden waar je inkomsten uit put want voor je het weet zit je vast aan een gigantische schuld.
Ik snap hoe moeilijk het is voor je. Ik had dat ook in het begin, woon ook in een appartementje voor weinig geld, en schoonmaken was voor mij echt een ramp. Tot ik het leuk begon te vinden. Spendeer er eens 1 dag aan, begin ook gewoon want als je een maal begint ben je ook niet te stoppen, en zorg dat alles georganiseerd is. Troep die je niet gebruikt verkoop je op marktplaats en dan heb je alweer wat financiele ruimte.
Als alles georganiseerd opgeruimd is is het alleen een kweste van stoffen en stofzuiger, af en toe dweilen en de was is eigenlijk: wasmachine in, wasmachine uit.. etc.
Zet er een lekker muziekje onder en je voelt je super wanneer je bezig bent, en al helemaal als het klaar is.
Je hoeft het dan alleen maar bij te houden en in een klein appartementje valt dat toch best mee?
Probeer bij jezelf na te gaan waarom je niet kunt werken. Is het te zwaar, heb je er geen zin in of vnd je het werk niet leuk? Probeer toch iets te vinden waar je inkomsten uit put want voor je het weet zit je vast aan een gigantische schuld.
woensdag 12 januari 2011 om 19:12
Eens met The Jets.
Stappenplan
1) Maak een haalbare planning tussen werk, thuisstudie, school, schoonmaak en ontspanning.
2) zet uitgaven en inkomsten op een rij
3) ga na of je eventueel recht hebt op subsidies of toelages
4) houdt contact met je psycholoog
5) deel deze gevoelens toch met je omgeving ook al kunnen ze je niet concreet ondersteunen. Het geeft letterlijk lucht.
6) schep orde in de chaos in je hoofd, wat is prioriteit en wat niet? Stel het ook een beetje bij. Niet alles hoeft ook perfect.
7) begin ondanks dat je bevroren bent, een steen in je maag hebt, de moed in de schoenen hebt ergens aan. Niks doen vergroot de stress alleen maar. Begin met het maken van een plan en probeer hier na te leven.
Succes hoor!
Stappenplan
1) Maak een haalbare planning tussen werk, thuisstudie, school, schoonmaak en ontspanning.
2) zet uitgaven en inkomsten op een rij
3) ga na of je eventueel recht hebt op subsidies of toelages
4) houdt contact met je psycholoog
5) deel deze gevoelens toch met je omgeving ook al kunnen ze je niet concreet ondersteunen. Het geeft letterlijk lucht.
6) schep orde in de chaos in je hoofd, wat is prioriteit en wat niet? Stel het ook een beetje bij. Niet alles hoeft ook perfect.
7) begin ondanks dat je bevroren bent, een steen in je maag hebt, de moed in de schoenen hebt ergens aan. Niks doen vergroot de stress alleen maar. Begin met het maken van een plan en probeer hier na te leven.
Succes hoor!
Op zaterdag help ik tamme dieren weer het beest in zichzelf te vinden.
woensdag 12 januari 2011 om 19:15
woensdag 12 januari 2011 om 20:15
Ik herken dit heel erg.
Mijn situatie is zelfs nog een stuk erger, omdat ik momenteel (mede door mijn psychische toestand, en net zoals jij moeite heb met het omgaan met de wereld) niet eens werk of studeer.
Ook het niks meer aanpakken. het vliegt me af en toe echt aan, dat ik nu de rest van mijn leven zit te verpesten. Met enorme gaten in mijn cv, geen werkervaring van betekenis, nog geen diploma. Geldzorgen omdat ik dus geen inkomsten heb. Vreselijke schuldgevoelens omdat mijn ouders nog mijn huur betalen. Moeite hebben met de tijd die maar doorgaat, omdat ik dan straks weer een jaar ouder ben, en nog steeds niet mezelf kan onderhouden. Enzovoort.
Lees met je mee!
Mijn situatie is zelfs nog een stuk erger, omdat ik momenteel (mede door mijn psychische toestand, en net zoals jij moeite heb met het omgaan met de wereld) niet eens werk of studeer.
Ook het niks meer aanpakken. het vliegt me af en toe echt aan, dat ik nu de rest van mijn leven zit te verpesten. Met enorme gaten in mijn cv, geen werkervaring van betekenis, nog geen diploma. Geldzorgen omdat ik dus geen inkomsten heb. Vreselijke schuldgevoelens omdat mijn ouders nog mijn huur betalen. Moeite hebben met de tijd die maar doorgaat, omdat ik dan straks weer een jaar ouder ben, en nog steeds niet mezelf kan onderhouden. Enzovoort.
Lees met je mee!
woensdag 12 januari 2011 om 20:35
Hey,
Ik lees ook mee. Ik zit in een soort gelijke situatie. Wegens een paniekstoornis woon ik ook nog thuis, ben 27. Momenteel volg ik een schriftelijke studie. Dit bestaat uit 3 leszendingen. Na de 1e zending moet ik stage gaan lopen. Ik heb hulp, goede hulp ook. Mijn psych zegt dat ze me overal mee kan helpen, en dat ik dan straks in mei stage kan gaan lopen en mijn rijbewijs eindelijk kan gaan halen. Dus daar ga ik voor. Maar ik herken het gevoel van bang zijn dat je altijd zo blijft zitten, teleurgesteld zijn in jezelf en dat er soms zo weinig uit handen komt. Wat ik nu wel weet is dat daarover piekeren en je continu schuldig lopen te voelen tegenover jezelf en anderen het alleen maar erger maakt. Het is hard werken, maar een stappenplan voor jezelf maken en jezelf daaraan houden helpt echt. Je kunt het best hoor. Laat de angst dat je het niet kunt je niet in de weg zitten! Echt, aan alles valt wat te doen. Soms heeft het alleen meer tijd nodig dan je zou willen. Vraag niet teveel van jezelf, met te perfectionistisch zijn haal je jezelf alleen maar onderuit. Het is niet erg om het wat kalmer aan te doen. Gun jezelf dat. Als iemand bij jou zou komen en die zou jou vertellen waar jij momenteel last van hebt, zou je toch ook zeggen doe het maar wat rustiger aan? Zou je dat toch ook niet raar vinden? Probeer jezelf te zien zoals je ook naar andere mensen kijkt. Je moet ook op de manier verantwoordelijk voor jezelf zijn door goed voor jezelf te zorgen!
Groetjes
Ik lees ook mee. Ik zit in een soort gelijke situatie. Wegens een paniekstoornis woon ik ook nog thuis, ben 27. Momenteel volg ik een schriftelijke studie. Dit bestaat uit 3 leszendingen. Na de 1e zending moet ik stage gaan lopen. Ik heb hulp, goede hulp ook. Mijn psych zegt dat ze me overal mee kan helpen, en dat ik dan straks in mei stage kan gaan lopen en mijn rijbewijs eindelijk kan gaan halen. Dus daar ga ik voor. Maar ik herken het gevoel van bang zijn dat je altijd zo blijft zitten, teleurgesteld zijn in jezelf en dat er soms zo weinig uit handen komt. Wat ik nu wel weet is dat daarover piekeren en je continu schuldig lopen te voelen tegenover jezelf en anderen het alleen maar erger maakt. Het is hard werken, maar een stappenplan voor jezelf maken en jezelf daaraan houden helpt echt. Je kunt het best hoor. Laat de angst dat je het niet kunt je niet in de weg zitten! Echt, aan alles valt wat te doen. Soms heeft het alleen meer tijd nodig dan je zou willen. Vraag niet teveel van jezelf, met te perfectionistisch zijn haal je jezelf alleen maar onderuit. Het is niet erg om het wat kalmer aan te doen. Gun jezelf dat. Als iemand bij jou zou komen en die zou jou vertellen waar jij momenteel last van hebt, zou je toch ook zeggen doe het maar wat rustiger aan? Zou je dat toch ook niet raar vinden? Probeer jezelf te zien zoals je ook naar andere mensen kijkt. Je moet ook op de manier verantwoordelijk voor jezelf zijn door goed voor jezelf te zorgen!
Groetjes
woensdag 12 januari 2011 om 20:39
quote:elninjoo schreef op 12 januari 2011 @ 18:08:
Het is toch logisch dat je financieel nog niet toereikend voor jezelf kunt zorgen als je nog fulltime studeert? Waarom ben je eigenlijk al op jezelf gaan wonen nu je vooral kosten hebt en weinig inkomen? Ik ben van 't gemak en ben lekker thuis blijven wonen tijdens m'n studie. Kon ik daarnaast ook wel werken, maar dat heb ik 'n paar jaar kunnen sparen zodat ik 'n goeie start kon maken na m'n studie.
Hoezo niet mogelijk? ik doe het ookal sinds ik studeer. Het was zeker wennen maar nu voelt het heerlijk.
TO kan me voorstellen dat je het moeilijk vind, vond ik ook in het begin! ik studeer ook fulltime en werk er 12 uur per week bij. Dan komt inderdaad het huishouden en je huiswerk en je sociale leven nog. Mijn tip: Denk in kleine stapjes, dan heb je ook steeds een kleine overwinning. Begin bijvoorbeeld met: oke, nu ga ik even de was opvouwen. of even stofzuigen en dweilen. Of nu ga ik een hoofdstuk leren daarna even pauze en even een vriendin opbellen om te kletsen. Dit kan je dan steeds verder uitbreiden en al die overwinningen zorgen dat je meer energie en grip krijgt!
Het is toch logisch dat je financieel nog niet toereikend voor jezelf kunt zorgen als je nog fulltime studeert? Waarom ben je eigenlijk al op jezelf gaan wonen nu je vooral kosten hebt en weinig inkomen? Ik ben van 't gemak en ben lekker thuis blijven wonen tijdens m'n studie. Kon ik daarnaast ook wel werken, maar dat heb ik 'n paar jaar kunnen sparen zodat ik 'n goeie start kon maken na m'n studie.
Hoezo niet mogelijk? ik doe het ookal sinds ik studeer. Het was zeker wennen maar nu voelt het heerlijk.
TO kan me voorstellen dat je het moeilijk vind, vond ik ook in het begin! ik studeer ook fulltime en werk er 12 uur per week bij. Dan komt inderdaad het huishouden en je huiswerk en je sociale leven nog. Mijn tip: Denk in kleine stapjes, dan heb je ook steeds een kleine overwinning. Begin bijvoorbeeld met: oke, nu ga ik even de was opvouwen. of even stofzuigen en dweilen. Of nu ga ik een hoofdstuk leren daarna even pauze en even een vriendin opbellen om te kletsen. Dit kan je dan steeds verder uitbreiden en al die overwinningen zorgen dat je meer energie en grip krijgt!
woensdag 12 januari 2011 om 20:46
ohja en financieel!!
Ik heb een enorm gat in m'n hand en heb regelmatig geen saldo meer gehad in het begin.
Ik doe het nu zo:
Als ik salaris en studiefinanciering krijg haal ik dit van de bank af.
Ik heb thuis een aantal potjes staan (in een kast in de slaapkamer ) en 1 potje voor boodschappen 1 potje voor leuke dingen 1 potje voor noodgevallen 1 potje voor verjaardagen etc. Zo kon ik heel makkelijk het overzicht houden in wat ik uitgaf en wist ik op = op!
Het geld voor huur maakte ik meteen over en het geld voor school werd automatisch afgeschreven en dat liet ik dus op mijn rekening staan.
Ik heb een enorm gat in m'n hand en heb regelmatig geen saldo meer gehad in het begin.
Ik doe het nu zo:
Als ik salaris en studiefinanciering krijg haal ik dit van de bank af.
Ik heb thuis een aantal potjes staan (in een kast in de slaapkamer ) en 1 potje voor boodschappen 1 potje voor leuke dingen 1 potje voor noodgevallen 1 potje voor verjaardagen etc. Zo kon ik heel makkelijk het overzicht houden in wat ik uitgaf en wist ik op = op!
Het geld voor huur maakte ik meteen over en het geld voor school werd automatisch afgeschreven en dat liet ik dus op mijn rekening staan.
