En wanneer ga IK het maken?

TO,



Ok, op die manier... Ja, dat ben ik met je eens (voorbeeld over Piet ).



Ik bedoelde het idd op een andere manier, zoals ik in reactie op Tjoepertje schreef.

Geluk zit in wat je voelt en niet in wat je doet.

En je leeft voor jezelf en niet voor anderen (in de zin van: anderen laten zien wat je doet en presteert).



Dit gedicht heb ik op een raamposter staan en het brengt me wanneer nodig terug in de realiteit. Misschien kun je er wat mee.



Vergeet je niet te leven, dacht ik laatst

de tijd hield stil, een adempauze even

En als je nu eens zonder haast

buiten de tijd om wil

slagbomen neergelaten

dolgedraaide wijzerplaten

Onder je door of langs je heen

ze laat voor wat ze zijn en dan

meer lucht en ogen van

het goede aardse zien

een beetje ruimte worden en misschien

iets meer gericht alleen



Veel geluk

quote:Moonlight82 schreef op 16 januari 2011 @ 16:00:

Spijker, deels heb je misschien gelijk.



Maar dit is even een moment dat ik het zo voel en het ergens kwijt moet, en dat is dan meestal het Viva-forum. Ik had ook een dagboek kunnen pakken.

[...]

Maar de momenten dat ik het wel even moeilijk heb, dan komt het op het forum. Dat geeft misschien een vertekend beeld.



No problem, daar is een forum goed voor. Lekker even van je afschrijven, misschien even klagen.

Maar trek het je niet te veel aan. Jij bent jij en andere zijn anderen,soit. Je bent goed zoals je bent.

mooie bijdragen staan er op dit topic!



Ik was getrouwd. Maar in mijn huwelijk ging het al 1,5 jaar niet goed. Nu ben ik weer alleen. Had ik het dan goed voor elkaar? (ik ben evenoud als jij)



Nu heb ik dus niet alles voor elkaar maar ik zie het ook als een moment vol mogelijkheden. Ik kan nu weer allemaal keuzes maken over hoe ik mijn leven wil inrichten. En daar sta ik positief in.



Ik hoop dat je dit verdriet snel weer kwijt bent en je richt op de toekomst. Je kunt zoveel voor elkaar krijgen als je de energie de goede kant op kan richten. Succes!

Het gras lijkt altijd groener bij de buren....

ik vind al die blabla meldingen over huizen, banen ed altijd erg verdacht. meestal klopt er geen ruk van, en wordt het gebruikt om andere problemen te overschreeuwen. we kennen vast allemaal wel van die lui in een veel te duur huis die amper de kachel aanzetten en bij jou op bezoek eten of ze uitgehongerd zijn en je flessen gore wijn leegdrinken.

en dan dat gemekker over druk, druk, druk, ik ga gewoon niet meer met zulke lui om, veel te vermoeiend.

He Moonlight, meid niet sippen hierover joh. Online zet iedereen zichzelf op zijn best in de etalage. ALS het allemaal al waar is, dan nog is het heus niet zo ideaal als het lijkt. Ieder huisje heeft zijn kruisje...

Je bent van ver gekomen en ik weet hoe moeilijk dat was/is. Geniet nu gewoon van al het moois wat je wel hebt. Vergelijken is zo zonde van je tijd en energie. Sterkte

Ik weet dat ik vriendinnen heb die tegen mij aankijken zoals jij kijkt naar jouw oude studie genoten. Wij zijn daar open in en ik zal dat hier ook even zijn.



Allereerst wil ik zeggen dat ik het eens ben met Bianca. Doelen stellen voor de toekomst, realistische doelen, over zaken die jij echt belangrijk vindt.



Nu ik, met leuke vriend, koophuis, 26, net een promotie gemaakt, auto van de zaak, vriend en ik doen leuke dingen samen (op vakantie, uit eten, bios), we laten elkaar vrij, als we met vrienden weg willen is dat geen probleem, geen van ons beiden gaat vreemd.. Tot zo ver best gemiddeld. Maar door mijn promotie gaan we er financieel niet op vooruit, we hebben minder profijt van de hypotheekrente aftrek. Ik moet nog een fikse lening aan DUO terugbetalen. Door die promotie ervaar ik veel meer stress en dat reageer ik thuis soms af. De baan die ik heb is leuk, maar niet voor de komende 5 jaar, want eigenlijk wil ik helemaal niet werken in de zakelijke dienstverlening.



Naja, niet veel anders dan wat er hiervoor wordt gezegd, misschien wel iets tastbaarder voor je. Dus ik hoor ook wel eens van vriendinnen (voornamelijk de singles) jij hebt het allemaal voor elkaar! Ik heb het voor elkaar, maar er is ook een keerzijde.

Mensen die jaloers zijn op een andermans leven vind ik een beetje sneu. Alsof je eigen leven niet het meest waardevolle is. Richt je op jezelf in plaats van energie te steken in het leven van een ander.

En ik vind het nog zieliger om allerlei "keerzijden" te benoemen van de personen die het in andermans ogen hebben gemaakt. Puur om het draaglijk te maken. Kom op.

en wanneer heb je het gemaakt?

Dat is gelukkig voor iedereen anders. Voor de een is dat met 6 koters, voor de ander 3 titels.

Over het algemeen is er een standaard en die kennen we allemaal. Koophuis, tuin, auto, rijk sociaal leven, sportief, blablablabla....



Alles heeft een keerzijde. Dus het is heel normaal om ook daar naar te kijken of over na te denken.

standaard is ook maar een ingesteld iets, zolang ik gelukkig ben heb ik het gemaakt. k heb alle hierboven beschreven dingen, maar t koophuis is tegenwoordig meer een last dan een lust. als de economie zo blijft zit je er langer aan vast dan je plan was. daar gaat je vrijheid.

Niets is idd wat het lijkt. En het kan heel snel gaan. Anderhalf jaar geleden soorgelijk situatie..staarde me blind op mensen die het hadden " gemaakt" of een bepaalde titel hadden. Voelde me voor een deel mislukt omdat ik jaren gesplendeerd heb aan therapie en traumaverwerking waardoor een enorm gat in cv ontstond. Sinds mijn huidige lief in mijn leven kwam, ging alles in stroomversnelling. Hij kreeg mooie kans via werk, en kort daarop wonderwel kreeg ik ook een prachtige kans! Voelde me dolblij, en eindelijk voelde ik me iemand op de arbeidsmarkt, met veel verantwoordelijkheid voor het bedrijf en alles wat daarbij kwam kijken. Van veel vrijheid en rust opeens in hectiek en chaos. Ik werkte me letterlijk de pleuris, en het geld was allemaal hartstikke leuk, maar ik begon me met de dag ongelukkiger te voelen. Was vaak geirriteerd als ik thuiskwam, of zo overbelast dat ik in janken kon uitbarsten. Ik viel kilo's af en mijn weerstand kelderde..ik kan dus ook niet met die stress uit de voeten heb ik nu geleerd. Een paar weken geleden heb ik een drastische beslissing genomen. Ik ben mijn uren aan het afbouwen, en ik geef het stokje over aan iemand anders. Ik ga er enorm op achteruit, maar weet je..ik ben nu eindelijk weer in balans, mijn vrijheid is mijn kostbaarste bezit en ik ga me richten op mijn passies, waar ik misschien iets meer mee wil gaan doen. Maar ik heb een ding geleerd, dat ik nooit meer op hoef te kijken naar anderen die het zogenaamd " gemaakt" hebben. Ik heb met de meest decadente mensen gewerkt, die veel geld bezaten en grote bedrijven bezitten oid..maar de ontevredenheid die ze uitstraalden was nog het meest trieste vond ik. Altijd maar meer, meer meer..nooit tevreden met hetgeen ze hadden, het neerkijken op het gewone volk, voor een kwartje op de voorste rij willen zitten en zo arrogant als de pest. (niet allemaal, maar velen wel). Ik heb daar echt mijn leer uitgetrokken, en heb besloten niet meer mee te willen doen aan die poppenkast. Want zo ervaar ik het. En eigenlijk he..ben ik heel rijk. Een lieve vriend, superfijne vriendschappen, een dak boven mijn hoofd, goed te eten en rust, gezondheid, vrijheid en balans in mijn schoot en de ruimte om weer aan mijn eigen passies te gaan werken. Mooi als daar iets op werkgebied kan uitrollen, en anders ook maar niet. Ik ben nu eindelijk een tevreden mens, een mooie baan of titel doet niets af aan mijn persoonlijkheid, daar ben ik me nu eindelijk bewust van.

ik heb ooit zo decadent geleefd dat ik me er nu nog voor schaam.



op mijn 29e gescheiden, ik had niks meer, behalve 2 auto,s waarvan ik niet eens meer de verzekering kon betalen, mijn enorme voorraad kleding en make up. is wel goed geweest voor mij.

Heb niet alles gelezen, maar: het zijn niet de einddoelen waar het om gaat, maar de weg er naar toe. Geluk zit niet in materiële zaken of in carrière. Een geliefde of een gezin kan bijdragen aan geluk, maar is geen garantie. Waar het uiteindelijk om draait is dat jij lekker in je vel zit en gelukkig bent met wat je hebt en wat je kunt. Daarbij heeft spiegelen aan een ander geen zin: zoveel mensen, zoveel zinnen. Als jij niet gelukkig bent in je huidige omstandigheden, doe er dan iets aan. Kleine dingen kunnen al een grote verandering teweeg brengen. Succes!

Moon, ik heb volgens mij al eerder al topics van je gelezen, op de pijler `Studie en werk´.

Ik weet niet zeker of jij het was, maar de discussie ging over verder studeren na een tijd oponthoud- in welke vorm dan ook.



Soms heb ik ook moeite met de zaken die jij noemt. Vooral op een zwak moment.

Op andere momenten kan het me weer helemaal niks schelen.

Ik wil nu nog helemaal geen kinderen, eerst mijn studie afmaken en werken.

Waarom die gevoelens dan soms toch in me opkomen?



Haha, Brave Hendrik. Nee, mij ook niet gezien.

quote:driewieler schreef op 16 januari 2011 @ 17:34:

Mensen die jaloers zijn op een andermans leven vind ik een beetje sneu. Alsof je eigen leven niet het meest waardevolle is. Richt je op jezelf in plaats van energie te steken in het leven van een ander.



Ik vind Moonlight helemaal niet jaloers overkomen, ik weet niet of je op haar doelt?

Er af en toe om moeten slikken dat je nog geen gezinsleven hebt, is iets anders dan afgunst.

Moonlight,

heb vandaag niet mijn sterkte dag gezien het verwoorden van dingen maar ik wil toch even reageren. Ik meen eerder wat van je gelezen te hebben (ben geen die-hard forummer maar je naam komt me bekend voor). Ik ben ook iemand die -als ik het op deze manier dan moet uitdrukken, maar ik kan het even niet beter- het nooit zal maken, langzaam vooruitkomt, en een groot contrast heeft met veel (niet alle) anderen om het maar even heel zwart wit uit te drukken. Ook uitvalt soms, uitgevallen is in het verleden, wellicht meer dan gemiddeld, nou ja ga zo nog maar even door, maar het doet er niet eens zoveel toe ergens. Soms voel ik me een loser daardoor, maar ik ben geen loser. (eigenlijk is het al heel wat dat ik dat over mezelf zeg).



Ik weet dat het beeld wat ik heb lang niet altijd klopt, deels is zo'n beeld te controleren, deels ook niet. Het is ook geen kwestie van jaloers zijn, anderen niets gunnen, of proberen te bepalen wat een maatstaf is om het gemaakt te hebben. Daar valt gewoonweg geen algemeen antwoord op te geven, maar toch is er een bepaald soort 'norm' waar als je teveel van afwijkt, toch raar aangekeken wordt, opmerkingen krijgt of aan bepaalde dingen die mensen zeggen of schrijven toch bepaalde dingen gaat denken of een bepaald gevoel krijgt.

'T is wat lastig dit juist te formuleren, maar ik hoop dat het een beetje overkomt.



Volgens mij is het voornamelijk een gevoel in jezelf, al dan niet tegenstrijdig, maar soms wordt je misschien even overspoeld door beelden, "zogenaamde normen" en imago's van buitenaf, soms gebeurt dat gewoon, en is het moeilijk je daar tegenover een houding te geven, of er even door geraakt wordt. Maar dat geeft niet, dat gebeurt gewoon soms. Het gevoel hebben mee te willen doen, of kunnen doen. Een gevoel van 'er niet bij te horen' of misschien wel iets wat minderwaardig voelt. Maar wanneer maak je het Moonlight? Dat is niet iets wat je over het algemeen kunt zeggen, maar is het iets wat je voor jezelf kunt beschrijven? Wanneer is iets voor jou oké? Leg je de lat voor jezelf niet te hoog?



Dat je leven 'afwijkt' (in wat voor zin dan ook), zoveel anders is, niet afgestudeerd bent, werken moeilijk vind, moeite hebt met dingen, en wat dan ook wil niet zeggen dat je afgeschreven bent of afgeschreven moet voelen. Zo iets proef ik een beetje tussen de regels door, correct me if I'm wrong. Al die dingen maken je geen beter of slechter mens. Het zijn puur eigenschappen, gebeurtenissen, dingen van wat er in een mensenleven kan gebeuren. Een oordeel hoort daar niet altijd bij, al ben je daar misschien soms wel toe geneigd.



Vergeet niet dat je -zeker online- een beeld voor de buitenwereld neer kan zetten, maar dat een sterke selectie is van hoe iemand zichzelf wil profileren. Dat kan alle kanten op. Maar het blijft altijd subjectief. Vergeet niet dat dat vaak een selectie is, er is meer, zoals anderen ook al schrijven. Daarvan zijn talloze voorbeelden te noemen, maar dat lijkt er soms even niet toe te doen. Er is meer. Altijd. Beelden, indrukken, impressies die je soms van iets of iemand hebt, er is meer. Net zoals er meer is in/aan jou. Jij bent niet alleen wat je hier schrijft. Je bent niet alleen Moonlight die niet afgestudeerd is, moeite heeft met werken etcetera. En dan nog, wat zegt het nou eigenlijk dat je niet afgestudeerd bent? Zegt dat iets over jou kwaliteiten of juist niet? Niet iedereen die afgestudeerd is is ook daadwerkelijk geschikt voor zijn/haar vak. Niet iedereen die niet afgestudeerd is is niet geschikt om dat werk uit te oefenen.



Niet alles is te doorzien, zeker niet van buitenaf, maar ook niet van binnenuit. Soms zie je dingen over het hoofd, of raken dingen ondergesneeuwd. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, of juist wel , net in welke context je het plaatst. Nu houd ik op, want ik begin geloof ik vaag te worden. Ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen. Maar ik hoop vooral, dat je je (en ook anderen) niet laat ontmoedigen door die gedachten en gevoelens en indrukken.

Ik heb ook weleens van die momenten gehad. Dan leek het net alsof iedereen het beter en leuker had dan ik. Leukere baan, mer eld, groter huis, noem maar op. Alles leek zo belangrijk in mijn ogen toen, het gras as altijd groener. Als ik nu terug kijk dan mag ik in mijn handjes knijpen. Ik heb een leuke man en een onwijs kind, ik studeer weer en doe werk wat ik leuk vind, we hebben een gewoon, maar heel erg leuk huis en maken een paar enorm leuke tripjes per jaar waar we enorm van genieten. We zijn niet rijk maar hebben genoeg. De mensen waar ik toen jaloers op was zijn nu gescheiden, failliet, weduwe of

...dood.....



Echt, het is niet belangrijk wat anderen hebben en anderen doen. Het is belangrijk dat jij het op jouw manier en jouw tempo doet. Volg je eigen pad en kijk niet naar een ander. Wees tevreden met wat je hebt

Dit komt me heel bekend voor

Dit komt me heel bekend voor

Ohwww Moon......Zo herkenbaar!!!



Ik kan van alles neerzetten hier, maar soms helpt dit het beste:

Vervelend, dat je je zo voelt.

Maar jezelf met anderen vergelijken heeft zo verrekt weinig zin! Er zullen altijd mensen zijn die het beter hebben, of slechter! En zij zijn jou niet.

Ik probeer meer van mezelf uit te gaan. Lang geleden heb ik al de keuze gemaakt (werkte toen bij een bank): dit is het niet voor mij. Ok, leuk salaris, leuke voordelen, leuke tripjes naar 't buitenland (waarop ik overigens inderdaad nóóit iets zag vd bestemming, behalve het kantoor), maar ik ben gewoon gelukkiger met iets minder werken, dan maar een iets minder mooie (of geen) auto etc. etc.

Nu ben ik zzp-er, weinig inkomen, maar heel gelukkig. In míjn ogen heb ik het dus gemaakt, al zullen heel wat mensen daar best anders over denken!

(ik wil overigens met deze post jouw gevoel niet bagatelliseren hoor, alleen maar relativeren!)