Gezondheid
alle pijlers
Steeds maar weer die knie...
woensdag 2 februari 2011 om 07:35
..is de zin die je regelmatig hoort in een commercial die een cremetje aanprijst die je op zere gewrichten kan smeren en dan zonder pijn weer verder kan.
Maar bij ons thuis heeft dat zinnetje een andere betekenis gekregen in de loop van de tijd:
Mijn zoon, 15 jaar heeft al twee jaar een pijnlijke knie.
Het is de knieschijf die niet helemaal recht loopt waardoor er pijn ontstaat. Hij is hiervoor bij een fysiotherapeut onder behandeling geweest, nu al zo'n twee jaar, steeds met tussenpozen, wat betekende dat hij onder begeleiding sportte. Dit om de omliggende spieren in zijn been zo sterk te maken dat ze de knieschijf goed op zijn plaats kunnen houden.
De pijn is nooit helemaal weggeweest, maar is zelfs weer meer teruggekomen, vandaar dat ik met mijn zoon naar een orthopeed ben geweest om zijn mening te horen.
Die was kort en bondig: de foto's van de knie laten geen afwijkingen zien, je knie is niet kapot, ik kan daar niets mee, en dat je pijn hebt dat is jouw probleem, en je bent echt niet de enige die deze pijn heeft, het komt heel veel voor en ik adviseer de mensen om het te accepteren, om er mee te leren omgaan.
Nu hebben we inmiddels bericht gekregen dat mijn zoon's vertrouwde therapeut een andere baan heeft, en dat vind hij zelf helemaal niet prettig, maar ik heb hem gezegd dat het misschien wel eens goed is om de zaken op een andere manier aan te pakken.
Bijvoorbeeld naar een fysio gaan die geen fitnesszaal ter beschikking heeft, en dan los daarvan gaan sporten.
Misschien daarnaast toch naar een pijnpoli om te kijken of hij inderdaad anders met zijn pijn kan omgaan.
Nu heeft hij de neiging voorzichtig te zijn en bepaade dingen niet te doen uit angst voor pijn.
Ik wil niet over hem heenlopen of zijn pijn bagatelliseren maar in twee jaar steeds terug naar de fysio heeft hem ook niet geholpen.
Heeft iemand hier tips of suggesties.
Of ben je een van de mensen die ook maar moet accepteren dat ie een pijnlijke knie heeft? En hoe ga je er mee om?
Mijn zoon is 15. Die moet toch kunnen rennen, springen, fietsen of voetballen?
Maar bij ons thuis heeft dat zinnetje een andere betekenis gekregen in de loop van de tijd:
Mijn zoon, 15 jaar heeft al twee jaar een pijnlijke knie.
Het is de knieschijf die niet helemaal recht loopt waardoor er pijn ontstaat. Hij is hiervoor bij een fysiotherapeut onder behandeling geweest, nu al zo'n twee jaar, steeds met tussenpozen, wat betekende dat hij onder begeleiding sportte. Dit om de omliggende spieren in zijn been zo sterk te maken dat ze de knieschijf goed op zijn plaats kunnen houden.
De pijn is nooit helemaal weggeweest, maar is zelfs weer meer teruggekomen, vandaar dat ik met mijn zoon naar een orthopeed ben geweest om zijn mening te horen.
Die was kort en bondig: de foto's van de knie laten geen afwijkingen zien, je knie is niet kapot, ik kan daar niets mee, en dat je pijn hebt dat is jouw probleem, en je bent echt niet de enige die deze pijn heeft, het komt heel veel voor en ik adviseer de mensen om het te accepteren, om er mee te leren omgaan.
Nu hebben we inmiddels bericht gekregen dat mijn zoon's vertrouwde therapeut een andere baan heeft, en dat vind hij zelf helemaal niet prettig, maar ik heb hem gezegd dat het misschien wel eens goed is om de zaken op een andere manier aan te pakken.
Bijvoorbeeld naar een fysio gaan die geen fitnesszaal ter beschikking heeft, en dan los daarvan gaan sporten.
Misschien daarnaast toch naar een pijnpoli om te kijken of hij inderdaad anders met zijn pijn kan omgaan.
Nu heeft hij de neiging voorzichtig te zijn en bepaade dingen niet te doen uit angst voor pijn.
Ik wil niet over hem heenlopen of zijn pijn bagatelliseren maar in twee jaar steeds terug naar de fysio heeft hem ook niet geholpen.
Heeft iemand hier tips of suggesties.
Of ben je een van de mensen die ook maar moet accepteren dat ie een pijnlijke knie heeft? En hoe ga je er mee om?
Mijn zoon is 15. Die moet toch kunnen rennen, springen, fietsen of voetballen?
woensdag 2 februari 2011 om 08:00
Mag ik even blij zijn dat ik niet de enige ben met die klachten.
Ik loop er nu ook al zinds 2006 in meer en mindere mate mee en ik heb sinds afgelopen week eindelijk braces. Die moeten er voor zorgen dat tijdens het sporten de knieschijf op de juiste plek blijft. Ik kon het ook al meteen merken. 1 wandelingetje en ik verging van de spierpijn de volgende dag.
Maar voor dat ik die braces had......4x bloedprikken .... doorgelicht op reuma.... fysiotherapie.... klachten weer terug .....weer naar de dokter ......
Uiteindelijk ben ik op eigen verzoek doorgestuurd naar een orthopeed. Die was in een half uurtje klaar. En ik stond weer buiten met een 'recept' voor softbraces. Het is nog even afwachten hoe het verder gaat maar voorlopig ben ik er super blij mee. 1 ding moet ik wel en dat ik blijven sporten. Ik ga nu 2x per week naar de sportschool. Voornamelijk cardio en wat gerichte oefeningen voor mijn knieen. (kracht en balans)
Voordeel van die braces is dat je zonder (minder) pijn meer gaat doen, waardoor de spieren sterker / beter worden , waardoor de pijn minder wordt ..... enz
Accepteren dat ze niet helemaal soepeltjes lopen... Ja... Accepteren dat ze altijd pijn doen.... nee
Succes
In wel deel van het land woon je. Ik wil je de gegevens van mijn oude fysio, orthopeed en die organisatie van die braces wel geven. Mai: majadebij82@gmail.com
Ik loop er nu ook al zinds 2006 in meer en mindere mate mee en ik heb sinds afgelopen week eindelijk braces. Die moeten er voor zorgen dat tijdens het sporten de knieschijf op de juiste plek blijft. Ik kon het ook al meteen merken. 1 wandelingetje en ik verging van de spierpijn de volgende dag.
Maar voor dat ik die braces had......4x bloedprikken .... doorgelicht op reuma.... fysiotherapie.... klachten weer terug .....weer naar de dokter ......
Uiteindelijk ben ik op eigen verzoek doorgestuurd naar een orthopeed. Die was in een half uurtje klaar. En ik stond weer buiten met een 'recept' voor softbraces. Het is nog even afwachten hoe het verder gaat maar voorlopig ben ik er super blij mee. 1 ding moet ik wel en dat ik blijven sporten. Ik ga nu 2x per week naar de sportschool. Voornamelijk cardio en wat gerichte oefeningen voor mijn knieen. (kracht en balans)
Voordeel van die braces is dat je zonder (minder) pijn meer gaat doen, waardoor de spieren sterker / beter worden , waardoor de pijn minder wordt ..... enz
Accepteren dat ze niet helemaal soepeltjes lopen... Ja... Accepteren dat ze altijd pijn doen.... nee
Succes
In wel deel van het land woon je. Ik wil je de gegevens van mijn oude fysio, orthopeed en die organisatie van die braces wel geven. Mai: majadebij82@gmail.com
woensdag 2 februari 2011 om 08:14
Hoi Maja,
Daar heb ik ook een aanvraagformulier voor gekregen, voor braces.
Maar die kreeg ik schouderophalend (ortho) mee.
'Kijk maar wat je er mee doet':'het kan helpen, maar het kan ook zijn dat je het strontvervelend vind en dan gooi je ze in een hoek, en ze worden niet vergoed door de verzekering..'
Het was een verschrikkelijke hork die ortho..
Het formulier ligt er dus wel, maar ik heb er nog niks mee gedaan. Als het wel wat oplevert, zeker het proberen waard.
Er zijn ook speciale inlays voor in zijn schoenen gemaakt, we staan echt wel open voor oplossingen.
Daar heb ik ook een aanvraagformulier voor gekregen, voor braces.
Maar die kreeg ik schouderophalend (ortho) mee.
'Kijk maar wat je er mee doet':'het kan helpen, maar het kan ook zijn dat je het strontvervelend vind en dan gooi je ze in een hoek, en ze worden niet vergoed door de verzekering..'
Het was een verschrikkelijke hork die ortho..
Het formulier ligt er dus wel, maar ik heb er nog niks mee gedaan. Als het wel wat oplevert, zeker het proberen waard.
Er zijn ook speciale inlays voor in zijn schoenen gemaakt, we staan echt wel open voor oplossingen.
woensdag 2 februari 2011 om 08:17
Ik heb chondropathie van de patella. De knieschijven van mijn knieën staan een beetje scheef en omhoog. En het kraakbeen lijkt op een maanlandschap. Omdat dit ongelijk is heb ik vaak pijn. Niet altijd. Waar het van komt weet ik niet. Het komt bij vlagen. Maar dan kan ik bijna niet lopen, gaan zitten, gaan staan, fietsen.
Ik heb al last van mijn knie vanaf mijn 11e. Ben nu 42. Ik ben er nu wel aan gewend. Accepteren is een ander verhaal.
Ik kan wel geopereerd worden maar de kans dat het terug komt is 50%. Dat vind ik veel te veel. Dus laat ik het niet doen en als ik een aanval heb dan is het een tijdje afzien.
Sterkte voor je zoon. Het is zeker niet leuk om op zo'n jonge leeftijd al zoveel pijn te hebben. En als moeder dat te zien is ook niet tof.
Ik heb al last van mijn knie vanaf mijn 11e. Ben nu 42. Ik ben er nu wel aan gewend. Accepteren is een ander verhaal.
Ik kan wel geopereerd worden maar de kans dat het terug komt is 50%. Dat vind ik veel te veel. Dus laat ik het niet doen en als ik een aanval heb dan is het een tijdje afzien.
Sterkte voor je zoon. Het is zeker niet leuk om op zo'n jonge leeftijd al zoveel pijn te hebben. En als moeder dat te zien is ook niet tof.
woensdag 2 februari 2011 om 08:18
Of ze vergoed worden moet je even goed nakijken. Bij mij zitten ze in m'n aanvullende pakket.
Misschien zit dezo organisatie bij je in de buurt: http://www.rrt-bv.nl/
Ik heb van hen al meer uitleg gehad dan van alle artsen bij elkaar.
Ik heb deze trouwens:
En ga ff langs een andere orthopeed.
Misschien zit dezo organisatie bij je in de buurt: http://www.rrt-bv.nl/
Ik heb van hen al meer uitleg gehad dan van alle artsen bij elkaar.
Ik heb deze trouwens:
En ga ff langs een andere orthopeed.
woensdag 2 februari 2011 om 08:29
woensdag 2 februari 2011 om 08:58
quote:Maja82 schreef op 02 februari 2011 @ 08:29:
Ik denk echt niet dat het nodig is om te leren met de pijn om te gaan. Mijn zusje had er n.l. op die leeftijd ook last van en nu niet meer (10 jaar later). Ik train / sputter / pruts /zanik ook net zo lang door tot ik (bijna) geen pijn meer heb. Ben verdorie 28 geen 82!
en dat is een hele goede instelling.
Natuurlijk doe je er alles aan om een goede behandeling te krijgen en pijloos door het leven te gaan.
Maar als het dan toch niet lukt, want elk geval is verschillend, dan is het idee 'ik ben verdorie toch te jong om altijd maar pijn te hebben' juist datgene wat je tegenhoudt in het proces van acceptatie.
Maar doe vooral wat jou het beste lijkt, ik geef slechts een tip.
Ik denk echt niet dat het nodig is om te leren met de pijn om te gaan. Mijn zusje had er n.l. op die leeftijd ook last van en nu niet meer (10 jaar later). Ik train / sputter / pruts /zanik ook net zo lang door tot ik (bijna) geen pijn meer heb. Ben verdorie 28 geen 82!
en dat is een hele goede instelling.
Natuurlijk doe je er alles aan om een goede behandeling te krijgen en pijloos door het leven te gaan.
Maar als het dan toch niet lukt, want elk geval is verschillend, dan is het idee 'ik ben verdorie toch te jong om altijd maar pijn te hebben' juist datgene wat je tegenhoudt in het proces van acceptatie.
Maar doe vooral wat jou het beste lijkt, ik geef slechts een tip.
woensdag 2 februari 2011 om 09:13
Dankjulliewel voor de reacties!
Ik ben zelf niet heel assertief en bij die orthopeed gingen we echt met een rotgevoel vandaan.
Ter illustratie: we werden in de spreekkamer geroepen door een assistente, die ons meedeelde dat de dokter er zo aan kwam... ruim tien minuten later kwam hij binnengesneld, met wapperende slippen van zijn witte jas.
Wat we kwamen doen, was zijn vraag.
Onder het vertellen, bladerde hij intussen in mijn zoons dossier, nam de info niet van mij op maar van wat hij op de papieren zag, en toen hij genoeg wist, keek hij op,en brak resoluut mijn verhaal af, deponeerde zijn conclusie en met een 'goedendag' verliet hij de spreekkamer via de tussendeur naar de volgende patient in het belendende vertrek.
Zoon en ik keken elkaar aan... we zijn koffie gaan drinken met iets erbij en bespraken deze rare gang van zaken.
Ik voelde me enorm tekortgeschoten dat ik me zo de mond liet snoeren, maar heb geprobeerd er een positieve draai aan te geven.
Dat het wel heel vervelend was, maar dat het beter was dan dat zijn knie wél interessant voor meneer de orthopeed was geweest. Dat ik wat dat betreft aan zijn deskundigheid niet twijfelde. Maar ook niet aan dat het probleem serieus is voor mijn zoon, welke indruk we wel van de arts hadden. Maar die is orthopeed, wat meer een soort handwerksman is en geen prater. En dat slager worden misschien ook een optie voor hem was geweest, alleen dit betaalt beter. (Genoeg).
Ratteke, in jouw geval is er wel degelijks aantoonbaar aan de hand.
Maja, die link van jou: dat zit niet bij ons in de buurt, maar ik ken wel een soortgelijk centrum dat van dezelfde opzet is.
Ik ben zelf niet heel assertief en bij die orthopeed gingen we echt met een rotgevoel vandaan.
Ter illustratie: we werden in de spreekkamer geroepen door een assistente, die ons meedeelde dat de dokter er zo aan kwam... ruim tien minuten later kwam hij binnengesneld, met wapperende slippen van zijn witte jas.
Wat we kwamen doen, was zijn vraag.
Onder het vertellen, bladerde hij intussen in mijn zoons dossier, nam de info niet van mij op maar van wat hij op de papieren zag, en toen hij genoeg wist, keek hij op,en brak resoluut mijn verhaal af, deponeerde zijn conclusie en met een 'goedendag' verliet hij de spreekkamer via de tussendeur naar de volgende patient in het belendende vertrek.
Zoon en ik keken elkaar aan... we zijn koffie gaan drinken met iets erbij en bespraken deze rare gang van zaken.
Ik voelde me enorm tekortgeschoten dat ik me zo de mond liet snoeren, maar heb geprobeerd er een positieve draai aan te geven.
Dat het wel heel vervelend was, maar dat het beter was dan dat zijn knie wél interessant voor meneer de orthopeed was geweest. Dat ik wat dat betreft aan zijn deskundigheid niet twijfelde. Maar ook niet aan dat het probleem serieus is voor mijn zoon, welke indruk we wel van de arts hadden. Maar die is orthopeed, wat meer een soort handwerksman is en geen prater. En dat slager worden misschien ook een optie voor hem was geweest, alleen dit betaalt beter. (Genoeg).
Ratteke, in jouw geval is er wel degelijks aantoonbaar aan de hand.
Maja, die link van jou: dat zit niet bij ons in de buurt, maar ik ken wel een soortgelijk centrum dat van dezelfde opzet is.
woensdag 2 februari 2011 om 09:28
Ik had op jonge leeftijd ook vaak last van pijnlijke knieën, daar een kijkonderzoek voor gehad, waaruit bleek dat ik ruw kraakbeen had. Weinig aan te doen, alleen oefeningen waarmee je de spieren rondom de knie kan versterken. Daarmee werden mijn klachten wel minder tot ze uiteindelijk bij het ouder worden verdwenen.
woensdag 2 februari 2011 om 09:41
Ik ben ook een knieënklant. Ik had op mijn 7e al last en kwam toen al bij een orthopeed terecht. Kraakbeen achter de knieschijven is ruw en dat veroorzaakt pijnklachten. Bij mij is het devies blijven bewegen, dat houdt alles juist soepeler. Gelukkig zijn mijn klachten niet zo heftig dat ik niet kan sporten. Heel af en toe, bijvoorbeeld na een fietsvakantie is alles wat overbelast en dan neem ik 1 week rust en dan ga ik weer sporten.
Overigens, er zijn nog vele mogelijkheden voor goed advies en hulp: Sport Medisch Adviescentrum, waar artsen werken die ontzettend veel van je bewegingssysteem weten. Hebben mij een paar keer goed advies gegeven voor sport gerelateerde klachten.
Alexander Techniek is houdings- en bewegingsleer, veel kennis van anatomie en kan helpen allerlei lichamelijke klachten op te lossen.
Andere orthopeed?
Overigens, er zijn nog vele mogelijkheden voor goed advies en hulp: Sport Medisch Adviescentrum, waar artsen werken die ontzettend veel van je bewegingssysteem weten. Hebben mij een paar keer goed advies gegeven voor sport gerelateerde klachten.
Alexander Techniek is houdings- en bewegingsleer, veel kennis van anatomie en kan helpen allerlei lichamelijke klachten op te lossen.
Andere orthopeed?
woensdag 2 februari 2011 om 09:57
Ook ik ben een knieklant, mijn bovenbeen schijnt niet helemaal recht op mijn onderbeen te staan en heb daardoor patella klachten,het is inderdaad een kwestie van mee leren leven.
Het advies wat ik meekreeg was sporten sporten en nog eens sporten en daar ben ik helemaal mee eens!
Op een pijnpoli denk ik niet dat ze dit soort dingen behandelen,dat is meer voor zenuwpijn of pijn bij kanker ed.
Wat je wel kunt proberen is acupunctuur en dan met name neuraaltherapie dat heeft mij ook wel geholpen als het weer eens te gek werd.
Verder is het sporten bij een fysiotherapeut in combi met behandeling een goede optie en beter dan wat je nu van plan bent want wie kijkt er of de knie niet teveel belast wordt?
En nog belangrijker de oefeningen thuis ook volhouden en niet alleen de momenten bij de fysio!
Het advies wat ik meekreeg was sporten sporten en nog eens sporten en daar ben ik helemaal mee eens!
Op een pijnpoli denk ik niet dat ze dit soort dingen behandelen,dat is meer voor zenuwpijn of pijn bij kanker ed.
Wat je wel kunt proberen is acupunctuur en dan met name neuraaltherapie dat heeft mij ook wel geholpen als het weer eens te gek werd.
Verder is het sporten bij een fysiotherapeut in combi met behandeling een goede optie en beter dan wat je nu van plan bent want wie kijkt er of de knie niet teveel belast wordt?
En nog belangrijker de oefeningen thuis ook volhouden en niet alleen de momenten bij de fysio!
woensdag 2 februari 2011 om 14:20
quote:Maja82 schreef op 02 februari 2011 @ 09:00:
Als de pijn accepteren niet betekend dat je stopt met het zoeken naar een oplossing is het goed. maar vaak ik 'je moet de pijn accepteren' meer van leer er maar mee leven wat het gaat toch niet over en dat is niet goed.
Waaróm is dat niet goed? Hak mijn hoofd er af, maar m.i. is dat een van de meest onhandige adviezen. Deze jongen loopt al langere tijd met pijn en valt daarmee onder de noemer chronische pijn. Als je je iets verdiept in chronische pijn dan wordt al snel duidelijk dat chronische pijn veelal blijvend is en een zeer grote groep van mensen met chronische pijn nooit precies zal achterhalen wat de oorzaak is en/of dit pas na vele jaren zal doen.
In zo'n situatie is voorbíj het "dit is niet goed en moet opgelost worden" stappen en verder gaan naar "hoe ga ik léven hiermee i.p.v. het overleven dat ik nu doe" in het algemeen productiever als je kijkt naar hoe iemand het leven ervaart dan blijven hangen in het "dit moet en zal opgelost worden".
Perel en zoon kunnen heel goed een second opinion halen gezien hun ervaring met de orthopeed en de vele vragen die er daardoor ontstaan zijn, maar kans is dat daar ook helaas geen heilige oplossing uitkomt. Zelfs al komt die er uit, dan is het vaak genoeg een "etiket" waarbij men geen "en nu is het over" kan doen. Doorspitten na zo'n second opinion kan verstandig zijn als er meer aanknopingspunten zijn, maar het houdt ook een keer op. Je kunt moeilijk een fultime artsenbezoeker worden (nou ja, de baan is er wel, maar niet op de manier waarop we het hier benoemen ).
Perel; leren omgaan met pijn is vaak niet de hoofdinsteek van een pijnpoli. Daarvoor kun je beter richting de revalidatie gaan, zo ongeveer alle (zoniet alle inmiddels) revalidatiecentra en poliklinieken reva bieden tegenwoordig een pijnrevalidatie. Daarbij wordt niet meer gezocht naar diagnoses en magische oplossingen. (struikelt men tijdens de behandeling bij wijze van spreken in ene over de diagnose, dan zal dit opgepakt worden maar actief zoeken is niet het doel van het program) Daarbij ligt de focus volledig op leven met pijn, het optimaal mogelijke uit het lijf halen etc. Denk daarbij aan fysiotherapie, ergo, ontspanningstherapie, hydrotherapie, psychische begeleiding, sportbegeleiding, leren hoe pijn fysiologisch werkt, welke invloed het op de brein en relaties kan hebben en noem het maar op. Kennis is macht, je leert er letterlijk je eigen case-manager zijn qua pijnrevalidatie. Goede trajecten zullen ook jullie als ouder erbij betrekken, omdat dit ook invloed op jullie heeft en jullie relatie met zoon. Tijdens een intake zal er gekeken worden in hoeverre iemand daadwerkelijk klaar is voor revalidatie, als iemand bijv. nog te veel hangt in "als ik maar een etiket vindt, dan wordt het allemaal wel weer perfect", dan kan het zijn dat de reva nog niet haalbaar is en zelfs contra-productief. Deze programma's zijn er zowel voor volwassenen als kinderen (en dus ook pubers, heb ze veelvuldig zien langs komen in mijn reva-jaren)
Pijnpoli's zijn er vaak meer op gericht om als het ware te "schieten" op pijn. Die zijn meer van de behandelvorm. Kijken hoe de pijn aangepakt kan worden vanuit de pijndempende wereld. Let wel; dempend. Veel mensen denken nog altijd dat pijn volledig de nek omgedraaid hoort te worden, maar bij chronische pijn is het vaak insteek om te dempen aangezien wegtoveren vaak niet realistisch is. Dit kan gezocht worden in de chemische vormen (medicatie, blokkades en wat niet meer), maar ook bijv. in TENS-behandelingen, accupunctuur en vele andere vormen. Overigens is de pijnpoli niet alleen voor zenuwpijnen, kanker etc! Dit is een veel voorkomend misverstand. De pijnpoli is inderdaad een optie voor die problemen, maar ook voor chronische pijnklachten waarbij de behandelend arts de pijn niet (genoeg) onder controle kan krijgen en/of alleen opties kan bieden die niet bij de patiënt past.
Ga s.v.p. niet zo maar bracen. Lijkt leuk en aardig maar kan enorm van de wal de sloot in helpen. Het is fnuikend voor de spierkracht en kan zo de klachten juist erger maken op langere duur en afhankelijkheid van bracemateriaal vergroten. Als dat al gezien wordt als optie, laat daar dan goed in begeleiden incl. constant heroverwegen van pros en contras. Ga daarin niet zelf klooien maar laat ook qua aanmeten, aanschaf etc. goed begeleiden door een goede instrumentmaker (er is wat kaf onder het koorn).
Ik noemde het al even maar gezien de vele vraagtekens die je hebt, lijkt een second opinion bij een andere orthopeed me een te overwegen optie. Niet zo zeer met de insteek dat men daar de magische oplossing hebt, maar omdat je nu met al die vraagtekens rondloopt en niet serieus genomen voelt. Doodoncourant als je hierin zoon wilt bijstaan en overtuigd wilt zijn van wat je wel of niet doet. Na die vervelende ervaring (heb mijn mond laten snoeren); bedenk alvast voor jezelf hoe je dat een volgende keer tackelt als je merkt dat het weer zou staan te gebeuren. Voor veel mensen kan het enorm helpen om alle vragen etc. van te voren op te schrijven en als spiekbrief mee te nemen. Of om iemand anders mee te nemen die ietsjes minder emotioneel betrokken is bij het gebeuren en daardoor indien nodig even in de bres kan springen en dat stukje extra steun kan zijn.
En dan komt weer een bekend stokpaardje; lees het boek "De pijn de baas" van Frits de Winter. In vele biebs te leen en geloof ik ook nog te koop. Goed boek waarin beschreven wordt hoe pijn fysiologisch werkt (chronische pijn wordt bijv. op termijn steeds makkelijker te 'voelen' voor het lijf), maar ook veel praktische informatie over hoe met pijn om te gaan valt. Niet alleen voor zoon maar ook voor jullie als ouders, welke valkuilen er zoal zijn voor de "omgeving". De theorie uit het boek en de oefeningen wordt gebruikt als basis in de eerder genoemde pijnrevalidatie. Veel programmas gebruiken het boek zelfs letterlijk tijdens hun trajecten als een van de onderdelen van het totaalpakket.
Als de pijn accepteren niet betekend dat je stopt met het zoeken naar een oplossing is het goed. maar vaak ik 'je moet de pijn accepteren' meer van leer er maar mee leven wat het gaat toch niet over en dat is niet goed.
Waaróm is dat niet goed? Hak mijn hoofd er af, maar m.i. is dat een van de meest onhandige adviezen. Deze jongen loopt al langere tijd met pijn en valt daarmee onder de noemer chronische pijn. Als je je iets verdiept in chronische pijn dan wordt al snel duidelijk dat chronische pijn veelal blijvend is en een zeer grote groep van mensen met chronische pijn nooit precies zal achterhalen wat de oorzaak is en/of dit pas na vele jaren zal doen.
In zo'n situatie is voorbíj het "dit is niet goed en moet opgelost worden" stappen en verder gaan naar "hoe ga ik léven hiermee i.p.v. het overleven dat ik nu doe" in het algemeen productiever als je kijkt naar hoe iemand het leven ervaart dan blijven hangen in het "dit moet en zal opgelost worden".
Perel en zoon kunnen heel goed een second opinion halen gezien hun ervaring met de orthopeed en de vele vragen die er daardoor ontstaan zijn, maar kans is dat daar ook helaas geen heilige oplossing uitkomt. Zelfs al komt die er uit, dan is het vaak genoeg een "etiket" waarbij men geen "en nu is het over" kan doen. Doorspitten na zo'n second opinion kan verstandig zijn als er meer aanknopingspunten zijn, maar het houdt ook een keer op. Je kunt moeilijk een fultime artsenbezoeker worden (nou ja, de baan is er wel, maar niet op de manier waarop we het hier benoemen ).
Perel; leren omgaan met pijn is vaak niet de hoofdinsteek van een pijnpoli. Daarvoor kun je beter richting de revalidatie gaan, zo ongeveer alle (zoniet alle inmiddels) revalidatiecentra en poliklinieken reva bieden tegenwoordig een pijnrevalidatie. Daarbij wordt niet meer gezocht naar diagnoses en magische oplossingen. (struikelt men tijdens de behandeling bij wijze van spreken in ene over de diagnose, dan zal dit opgepakt worden maar actief zoeken is niet het doel van het program) Daarbij ligt de focus volledig op leven met pijn, het optimaal mogelijke uit het lijf halen etc. Denk daarbij aan fysiotherapie, ergo, ontspanningstherapie, hydrotherapie, psychische begeleiding, sportbegeleiding, leren hoe pijn fysiologisch werkt, welke invloed het op de brein en relaties kan hebben en noem het maar op. Kennis is macht, je leert er letterlijk je eigen case-manager zijn qua pijnrevalidatie. Goede trajecten zullen ook jullie als ouder erbij betrekken, omdat dit ook invloed op jullie heeft en jullie relatie met zoon. Tijdens een intake zal er gekeken worden in hoeverre iemand daadwerkelijk klaar is voor revalidatie, als iemand bijv. nog te veel hangt in "als ik maar een etiket vindt, dan wordt het allemaal wel weer perfect", dan kan het zijn dat de reva nog niet haalbaar is en zelfs contra-productief. Deze programma's zijn er zowel voor volwassenen als kinderen (en dus ook pubers, heb ze veelvuldig zien langs komen in mijn reva-jaren)
Pijnpoli's zijn er vaak meer op gericht om als het ware te "schieten" op pijn. Die zijn meer van de behandelvorm. Kijken hoe de pijn aangepakt kan worden vanuit de pijndempende wereld. Let wel; dempend. Veel mensen denken nog altijd dat pijn volledig de nek omgedraaid hoort te worden, maar bij chronische pijn is het vaak insteek om te dempen aangezien wegtoveren vaak niet realistisch is. Dit kan gezocht worden in de chemische vormen (medicatie, blokkades en wat niet meer), maar ook bijv. in TENS-behandelingen, accupunctuur en vele andere vormen. Overigens is de pijnpoli niet alleen voor zenuwpijnen, kanker etc! Dit is een veel voorkomend misverstand. De pijnpoli is inderdaad een optie voor die problemen, maar ook voor chronische pijnklachten waarbij de behandelend arts de pijn niet (genoeg) onder controle kan krijgen en/of alleen opties kan bieden die niet bij de patiënt past.
Ga s.v.p. niet zo maar bracen. Lijkt leuk en aardig maar kan enorm van de wal de sloot in helpen. Het is fnuikend voor de spierkracht en kan zo de klachten juist erger maken op langere duur en afhankelijkheid van bracemateriaal vergroten. Als dat al gezien wordt als optie, laat daar dan goed in begeleiden incl. constant heroverwegen van pros en contras. Ga daarin niet zelf klooien maar laat ook qua aanmeten, aanschaf etc. goed begeleiden door een goede instrumentmaker (er is wat kaf onder het koorn).
Ik noemde het al even maar gezien de vele vraagtekens die je hebt, lijkt een second opinion bij een andere orthopeed me een te overwegen optie. Niet zo zeer met de insteek dat men daar de magische oplossing hebt, maar omdat je nu met al die vraagtekens rondloopt en niet serieus genomen voelt. Doodoncourant als je hierin zoon wilt bijstaan en overtuigd wilt zijn van wat je wel of niet doet. Na die vervelende ervaring (heb mijn mond laten snoeren); bedenk alvast voor jezelf hoe je dat een volgende keer tackelt als je merkt dat het weer zou staan te gebeuren. Voor veel mensen kan het enorm helpen om alle vragen etc. van te voren op te schrijven en als spiekbrief mee te nemen. Of om iemand anders mee te nemen die ietsjes minder emotioneel betrokken is bij het gebeuren en daardoor indien nodig even in de bres kan springen en dat stukje extra steun kan zijn.
En dan komt weer een bekend stokpaardje; lees het boek "De pijn de baas" van Frits de Winter. In vele biebs te leen en geloof ik ook nog te koop. Goed boek waarin beschreven wordt hoe pijn fysiologisch werkt (chronische pijn wordt bijv. op termijn steeds makkelijker te 'voelen' voor het lijf), maar ook veel praktische informatie over hoe met pijn om te gaan valt. Niet alleen voor zoon maar ook voor jullie als ouders, welke valkuilen er zoal zijn voor de "omgeving". De theorie uit het boek en de oefeningen wordt gebruikt als basis in de eerder genoemde pijnrevalidatie. Veel programmas gebruiken het boek zelfs letterlijk tijdens hun trajecten als een van de onderdelen van het totaalpakket.
when you wish upon a star...
woensdag 2 februari 2011 om 14:56
quote:Pixiedust schreef op 02 februari 2011 @ 14:20:
[...]
Waaróm is dat niet goed?
ik bedoel leer er maar maar leven want het gaat toch niet over en daarom de moed en hoop op verbetering opgeven, dat is niet goed. In dit geval bedoel ik
Ga s.v.p. niet zo maar bracen. Lijkt leuk en aardig maar kan enorm van de wal de sloot in helpen. Het is fnuikend voor de spierkracht en kan zo de klachten juist erger maken op langere duur en afhankelijkheid van bracemateriaal vergroten. Als dat al gezien wordt als optie, laat daar dan goed in begeleiden incl. constant heroverwegen van pros en contras. Ga daarin niet zelf klooien maar laat ook qua aanmeten, aanschaf etc. goed begeleiden door een goede instrumentmaker (er is wat kaf onder het koorn).
Wat degene die mij mijn softbrace aangemeten heeft (revalidatietechnicus ofzoiets) zei is dat in mijn geval een brace juist goed is en helpt bij het op de juiste manier versterken van de spieren. Juist omdat bewegen pijn doet ga je minder spieren gebruiken. Door de brace kan je meer met minder pijn en worden je spieren weer sterker. Wat jij hier schrijft heb ik ook aan hem gevraagd maar juist met zo'n softbrace met donut om m'n knieschijf is het opbouwen met spieren.
Ze heeft er een 'recept' voor dus ik ga er van uit dat een brace in dit geval goed is / kan zijn.
Die donut zorgt er voor dat de knieschijf recht in zijn spoor loopt en dus niet aanloopt wat de pijn waarschijnlijk veroorzaakt.
Uit de folder:
De Genutrain is een actieve bandage ter ontlasting en stabilisatie van het kniegewricht.
Indicaties
• Irritaties (Tendomyopathie, pijnlijke aanhechtingen, artrose, artritis, posttraumatisch en postoperatief)
• Gevoel van instabiliteit
TO: vraag ergens een second opinion aan bij een orthopeet en vraag zo'n revalidatiepief of hij wat met een brace kan doen (eventueel samen met een andere sportfysio)
Ow ik bedacht me net dat toen ik voor het eerst bij mijn huissarts kwam dat hij het 'jonge-meisjes-knieen' noemde. Het schijnt namelijk nogal een klacht van jonge meiden te zijn die in of net na hun groeispurt zitten.
Beschrijft dit een beetje waar hij last van heeft? http://www.mtchuizen.com/patella.php
[...]
Waaróm is dat niet goed?
ik bedoel leer er maar maar leven want het gaat toch niet over en daarom de moed en hoop op verbetering opgeven, dat is niet goed. In dit geval bedoel ik
Ga s.v.p. niet zo maar bracen. Lijkt leuk en aardig maar kan enorm van de wal de sloot in helpen. Het is fnuikend voor de spierkracht en kan zo de klachten juist erger maken op langere duur en afhankelijkheid van bracemateriaal vergroten. Als dat al gezien wordt als optie, laat daar dan goed in begeleiden incl. constant heroverwegen van pros en contras. Ga daarin niet zelf klooien maar laat ook qua aanmeten, aanschaf etc. goed begeleiden door een goede instrumentmaker (er is wat kaf onder het koorn).
Wat degene die mij mijn softbrace aangemeten heeft (revalidatietechnicus ofzoiets) zei is dat in mijn geval een brace juist goed is en helpt bij het op de juiste manier versterken van de spieren. Juist omdat bewegen pijn doet ga je minder spieren gebruiken. Door de brace kan je meer met minder pijn en worden je spieren weer sterker. Wat jij hier schrijft heb ik ook aan hem gevraagd maar juist met zo'n softbrace met donut om m'n knieschijf is het opbouwen met spieren.
Ze heeft er een 'recept' voor dus ik ga er van uit dat een brace in dit geval goed is / kan zijn.
Die donut zorgt er voor dat de knieschijf recht in zijn spoor loopt en dus niet aanloopt wat de pijn waarschijnlijk veroorzaakt.
Uit de folder:
De Genutrain is een actieve bandage ter ontlasting en stabilisatie van het kniegewricht.
Indicaties
• Irritaties (Tendomyopathie, pijnlijke aanhechtingen, artrose, artritis, posttraumatisch en postoperatief)
• Gevoel van instabiliteit
TO: vraag ergens een second opinion aan bij een orthopeet en vraag zo'n revalidatiepief of hij wat met een brace kan doen (eventueel samen met een andere sportfysio)
Ow ik bedacht me net dat toen ik voor het eerst bij mijn huissarts kwam dat hij het 'jonge-meisjes-knieen' noemde. Het schijnt namelijk nogal een klacht van jonge meiden te zijn die in of net na hun groeispurt zitten.
Beschrijft dit een beetje waar hij last van heeft? http://www.mtchuizen.com/patella.php
woensdag 2 februari 2011 om 15:22
Fijn dat jij het beter uit kunt leggen dan ik dat kan Pixiedust maar ik denk niet dat de pijnpoli blij zal zijn als iedereen met pijn daar aanklopt zonder dat er andere dingen geprobeert zijn.
Even als aanvulling het gebeurt wel degelijk dat mensen na 1 bepaalde behandeling op een pijnpoli van hun pijn af zijn na jaren van tobben met medicijnen ed.
Behalve een tens is er ook nog de neurostimulator welke zo'n beetje het laatste station is voor mensen met chronische pijn maar nog niet zo bekend bij artsen is mijn ervaring.
Even als aanvulling het gebeurt wel degelijk dat mensen na 1 bepaalde behandeling op een pijnpoli van hun pijn af zijn na jaren van tobben met medicijnen ed.
Behalve een tens is er ook nog de neurostimulator welke zo'n beetje het laatste station is voor mensen met chronische pijn maar nog niet zo bekend bij artsen is mijn ervaring.
woensdag 2 februari 2011 om 15:41
Maja, ik wou dat het zo simpel was. Helaas zijn er nog altijd veel (para)medici niet up-to-date qua dit soort behandelingen. Uitgezonderd een zeer specifiek type splint (niet verkrijgbaar voor knie) is er geen type spalk of brace waarbij de spieren niet in mindere mate hoeven te functioneren. En minder hoeven functioneren, nou ja die kennen we allemaal wel, toch?
Je hoeft mij niet uit te leggen wat een patellabrace doet, heb zelf een setje of 4 hier in de kast liggen. Ik heb een aandoening waarbij instabiliteit van gewrichten een groot probleem is. Op eerste blik zou je wellicht kunnen denken "spalken die handel, hoppa". Helaas is niets minder waar, juist dan is het risico van spierproblematiek een even groot contra. Soms ontkomt men niet aan gebruik van dit soort hulpmiddelen, helaas. Alleen zou dat dan altijd moeten zijn in combinatie met een constant afwegen van alle factoren en het onderhouden van een spieropbouwend programma. Enkel en alleen gebruik van brace of spalk zal nimmer spierkracht opbouwen. I wish!
Het kan aan mij liggen, maar je klinkt nogal aangebrand Maxiemax. Wat jij denkt moet je lekker zelf weten, maar dat betekent niet dat het dús ook beleid is van een pijnpoli. De pijnpoli is er voor een ieder met pijn die een te grote wissel op het dagelijks leven trekt waarbij de behandelend arts (ha of specialist) om wat voor reden dan ook de pijnbehandeling niet goed afgestemd krijgt. Dat kan dus ook "maar" een pijnlijke knie zijn. Omdat jij op gevoel gebaseerd riep dat een pijnpoli waarschijnlijk alleen voor "zeer ernstige opties" (ja, mijn interpretatie) is, ben ik daar verder op in gegaan. Omdat dit niet zo is en veel mensen blijven tobben in veronderstelling dat ze niet op een pijnpoli thuis horen. Perel noemt in haar postings bovenal het leren omgaan met pijn. Daarvoor is een pijnpoli niet, zoals ik ook genoemd heb. Daar zijn weer andere specialisaties voor. Iets waar je maar "even" de weg in moet vinden als je nieuw bent in het land der chronische pijn. Veel mensen (incl. helaas nog altijd ha en specialisten) kennen de optie nog altijd niet, een van de redenen waarom ik het genoemd heb als insteek op Perels nadenken over leren omgaan met pijn.
Je hoeft mij niet uit te leggen wat een patellabrace doet, heb zelf een setje of 4 hier in de kast liggen. Ik heb een aandoening waarbij instabiliteit van gewrichten een groot probleem is. Op eerste blik zou je wellicht kunnen denken "spalken die handel, hoppa". Helaas is niets minder waar, juist dan is het risico van spierproblematiek een even groot contra. Soms ontkomt men niet aan gebruik van dit soort hulpmiddelen, helaas. Alleen zou dat dan altijd moeten zijn in combinatie met een constant afwegen van alle factoren en het onderhouden van een spieropbouwend programma. Enkel en alleen gebruik van brace of spalk zal nimmer spierkracht opbouwen. I wish!
Het kan aan mij liggen, maar je klinkt nogal aangebrand Maxiemax. Wat jij denkt moet je lekker zelf weten, maar dat betekent niet dat het dús ook beleid is van een pijnpoli. De pijnpoli is er voor een ieder met pijn die een te grote wissel op het dagelijks leven trekt waarbij de behandelend arts (ha of specialist) om wat voor reden dan ook de pijnbehandeling niet goed afgestemd krijgt. Dat kan dus ook "maar" een pijnlijke knie zijn. Omdat jij op gevoel gebaseerd riep dat een pijnpoli waarschijnlijk alleen voor "zeer ernstige opties" (ja, mijn interpretatie) is, ben ik daar verder op in gegaan. Omdat dit niet zo is en veel mensen blijven tobben in veronderstelling dat ze niet op een pijnpoli thuis horen. Perel noemt in haar postings bovenal het leren omgaan met pijn. Daarvoor is een pijnpoli niet, zoals ik ook genoemd heb. Daar zijn weer andere specialisaties voor. Iets waar je maar "even" de weg in moet vinden als je nieuw bent in het land der chronische pijn. Veel mensen (incl. helaas nog altijd ha en specialisten) kennen de optie nog altijd niet, een van de redenen waarom ik het genoemd heb als insteek op Perels nadenken over leren omgaan met pijn.
when you wish upon a star...
woensdag 2 februari 2011 om 15:51
quote:Maja82 schreef op 02 februari 2011 @ 15:27:
Ik denk dat de pijnpoli echt niet nodig is als er een goede arts, een fatsoenlijke uitleg een een betere begeleiding komt.
Sowieso zou ik persoonlijk een second opinion doen, juist omdat er zoveel vragen zijn (met dus als insteek antwoord op die vragen, boven de insteek een absolute oplossing). De vraag die Perel stelt doet me vermoeden dat Perelzoon beter thuis is bij een pijnrevalidatie. Iets wat uiteraard alleen Perel, Perelman en Perelzoon echt kunnen inschatten.
Dat gezegd hebbende, heeft een pijnpoli vele wegen die naar Rome leiden. Zo kan bijv. een diagnose duidelijk zijn en een specialist in het merendeel van die gevallen de pijn perfect behandelen. Tot persoon X om wat voor reden dan ook die medicatie niet kan velen en/of er niet genoeg resultaat van ziet. Dan kan de pijnpoli een hele goede optie zijn. Juist omdat daar de specialisten zitten met meer opties. Zie het als huisarts en specialist. Een huisarts is zeer geschikt voor veel kleinere dingen, een specialist is de aangewezen persoon als je de diepte in moet. Qua pijnbestrijding is een huisarts of specialist de "pijn-huisarts" in dit vergelijk, en de aneasthesist gespecialiseerd in pijnbestrijding de "pijn-specialist". Specialisten en huisartsen zijn qua pijn over het algemeen heel goed in het bieden van de basiszorg. Goden zij dank is dat ook genoeg voor de meeste mensen met pijn. Is het onverhoopt niet genoeg dan is daar gelukkig de pijnpoli, ook voor situaties waarbij het soms maar een "appeltje-eitje" lijkt.
Ik weet het, ik zaag wat door, mea culpa. Komt voort uit het nog zo vaak voortkomend beeld dat een pijnpoli alleen toegankelijk zou zijn voor "zeer ernstige/ingewikkelde gevallen" en ik te veel mensen onnodig lang heb zien lopen kloten waarbij er een wereld open ging toen de stap eenmaal gezet werd. Dan loop ik gerust het risico als zeurzaag gezien te worden maar het toch nog eens te herkauwen, wetende dat bij dit soort dingen ook altijd mensen meelurken die er wellicht wel iets aan hebben.
Ik denk dat de pijnpoli echt niet nodig is als er een goede arts, een fatsoenlijke uitleg een een betere begeleiding komt.
Sowieso zou ik persoonlijk een second opinion doen, juist omdat er zoveel vragen zijn (met dus als insteek antwoord op die vragen, boven de insteek een absolute oplossing). De vraag die Perel stelt doet me vermoeden dat Perelzoon beter thuis is bij een pijnrevalidatie. Iets wat uiteraard alleen Perel, Perelman en Perelzoon echt kunnen inschatten.
Dat gezegd hebbende, heeft een pijnpoli vele wegen die naar Rome leiden. Zo kan bijv. een diagnose duidelijk zijn en een specialist in het merendeel van die gevallen de pijn perfect behandelen. Tot persoon X om wat voor reden dan ook die medicatie niet kan velen en/of er niet genoeg resultaat van ziet. Dan kan de pijnpoli een hele goede optie zijn. Juist omdat daar de specialisten zitten met meer opties. Zie het als huisarts en specialist. Een huisarts is zeer geschikt voor veel kleinere dingen, een specialist is de aangewezen persoon als je de diepte in moet. Qua pijnbestrijding is een huisarts of specialist de "pijn-huisarts" in dit vergelijk, en de aneasthesist gespecialiseerd in pijnbestrijding de "pijn-specialist". Specialisten en huisartsen zijn qua pijn over het algemeen heel goed in het bieden van de basiszorg. Goden zij dank is dat ook genoeg voor de meeste mensen met pijn. Is het onverhoopt niet genoeg dan is daar gelukkig de pijnpoli, ook voor situaties waarbij het soms maar een "appeltje-eitje" lijkt.
Ik weet het, ik zaag wat door, mea culpa. Komt voort uit het nog zo vaak voortkomend beeld dat een pijnpoli alleen toegankelijk zou zijn voor "zeer ernstige/ingewikkelde gevallen" en ik te veel mensen onnodig lang heb zien lopen kloten waarbij er een wereld open ging toen de stap eenmaal gezet werd. Dan loop ik gerust het risico als zeurzaag gezien te worden maar het toch nog eens te herkauwen, wetende dat bij dit soort dingen ook altijd mensen meelurken die er wellicht wel iets aan hebben.
when you wish upon a star...
woensdag 2 februari 2011 om 15:51
Zoon van to heeft last van: 'Het is de knieschijf die niet helemaal recht loopt waardoor er pijn ontstaat.'
en laat ik nou net de afgelopen weken ervaren hebben (na 4 jaar kloten) dat die pijn heel makkelijk te verhelpen is, als je maar de goede arts treft.
en ja een spieropbouwend programma bij een fysio (en later evt bij een goede sportschool) is idd een must als je een brace heb.
en laat ik nou net de afgelopen weken ervaren hebben (na 4 jaar kloten) dat die pijn heel makkelijk te verhelpen is, als je maar de goede arts treft.
en ja een spieropbouwend programma bij een fysio (en later evt bij een goede sportschool) is idd een must als je een brace heb.
woensdag 2 februari 2011 om 16:03
Alweer een post Perel, mochten jij en/of zoon er interesse in hebben, dan wil ik je mijn "De pijn de baas" ook wel opsturen. Gil in dat geval even op pixiedustviva bij de gmail.
Maja, begrijp me niet verkeerd; ik weet dat je het goed bedoelt. Dat voorop gesteld!!!!!! Maar je bent nu bezig een diagnose te stellen en behandeling erbij te gooien. Niet iets wat binnen de forumregels past (al zal me dat nog een rotzorg zijn) maar ook heel goed een goedbedoeld maar niet passend plaatje kan zijn. In het beste geval is er geen man overboord, in het mindere geval wel. Perel omschrijft iets en dat zou kunnen passen bij een probleem van of rondom de patella, maar het kan ook bij andere zaken passen.
Maar om even terug te haken naar wat jij voor jezelf beschrijft; het kan lonend zijn om voorbij het bracen te kijken, mocht dat in jouw geval niet al gedaan zijn. Soms is daar geen ontkomen aan, maar het blijft een symptoombestrijder met minpunten. Je zegt nu een goede arts te hebben, wat een zeer goed begin is. Is er al gekeken in hoeverre er te achterhalen valt waarom jouw patella niet goed spoort? Regelmatig is daarin nog wel e.e.a. te achterhalen. Afhankelijk van de oorzaken (en uiteraard mate van klachten, regelmatigheid bracegebruik etc. etc.) is er nog wel eens iets daadwerkelijk oplossends te bereiken en/of juist meer te leren over wat er in zo'n specifieke situatie geschikt en ongeschikt is om te doen.
Maja, begrijp me niet verkeerd; ik weet dat je het goed bedoelt. Dat voorop gesteld!!!!!! Maar je bent nu bezig een diagnose te stellen en behandeling erbij te gooien. Niet iets wat binnen de forumregels past (al zal me dat nog een rotzorg zijn) maar ook heel goed een goedbedoeld maar niet passend plaatje kan zijn. In het beste geval is er geen man overboord, in het mindere geval wel. Perel omschrijft iets en dat zou kunnen passen bij een probleem van of rondom de patella, maar het kan ook bij andere zaken passen.
Maar om even terug te haken naar wat jij voor jezelf beschrijft; het kan lonend zijn om voorbij het bracen te kijken, mocht dat in jouw geval niet al gedaan zijn. Soms is daar geen ontkomen aan, maar het blijft een symptoombestrijder met minpunten. Je zegt nu een goede arts te hebben, wat een zeer goed begin is. Is er al gekeken in hoeverre er te achterhalen valt waarom jouw patella niet goed spoort? Regelmatig is daarin nog wel e.e.a. te achterhalen. Afhankelijk van de oorzaken (en uiteraard mate van klachten, regelmatigheid bracegebruik etc. etc.) is er nog wel eens iets daadwerkelijk oplossends te bereiken en/of juist meer te leren over wat er in zo'n specifieke situatie geschikt en ongeschikt is om te doen.
when you wish upon a star...
woensdag 2 februari 2011 om 16:06
quote:Pixiedust schreef op 02 februari 2011 @ 16:03:
Is er al gekeken in hoeverre er te achterhalen valt waarom jouw patella niet goed spoort?
Nee. Dat ik niet helemaal spoor wist ik al Familiekwaaltje.
Ik zal eens gaan vragen of verder onderzoek mogelijk is. Moet volgende week toch naar die revalidatiepief.
Is er al gekeken in hoeverre er te achterhalen valt waarom jouw patella niet goed spoort?
Nee. Dat ik niet helemaal spoor wist ik al Familiekwaaltje.
Ik zal eens gaan vragen of verder onderzoek mogelijk is. Moet volgende week toch naar die revalidatiepief.
