Vanaf welke leeftijd alleen buiten spelen?

09-02-2011 16:16 49 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vanaf welke leeftijd mogen jullie kinderen alleen buiten spelen?

Situatie: Speelpleintje om de hoek, rustige straat (30 km-zone), meerdere kinderen, in de leeftijd van 4-10 jaar. Pleintje van vier kanten omringd door huizen. Zelf van thuis uit geen direct zicht op het pleintje, ga wel regelmatig even kijken (om de 10-15 min.).

Vaste overzichtelijke plaats aangewezen om over te steken.
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud is je kind?
Alle reacties Link kopieren
Afhankelijk van het kind (luistert het goed en is het voorzichtig of is het juist erg impulsief) denk ik ergens tussen de 4 en 7 jaar.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
5

Wel een verstandige 5-jarige.
6
met oudere broertjes er bij: 5
Alle reacties Link kopieren
't Ene kind is het andere kind niet. De ene groep kinderen is de andere groep niet.....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
Vanaf 5/ 6 maar dan als er nog andere moeders bij zitten. Anders er zelf bij gaan zitten. Helemaal alleen ligt aan het kind hoe weerbaar het is... En ik zeg altijd ik vertrouw mijn kinderen wel maar de rest van de mensen niet. Je weet nooit wie er lang komt...
Alle reacties Link kopieren
Rustige buurt, brandgangetje wat uitkomt op een pleintje. Veel kinderen in de buurt hier.



Mijn oudste kind was 5 toen hij toe was aan alleen buiten spelen.

Mijn middelste ging met ruim 3 jaar alleen naar buiten. Verstandig kind, was goed mee af te spreken, hield zich keurig aan de regeltjes.

Jongste kind met ruim 4 alleen naar buiten. Bij die laatste vind ik het soms nog wat eng. Maar het gaat goed.



Ik ga ongeveer elk kwartier kijken, en ik weet van de andere buurtmoeders dat ze dat ook doen.
Alle reacties Link kopieren
Heb ook een aantal regels gesteld:

Met niemand mee gaan, ook niet naar andere kindjes thuis.

Niet met vreemde mensen praten.

Geen snoepjes ed aannemen.

Niet alleen op het pleintje blijven, als andere kinderen naar huis gaan, kom je ook naar huis.

Op het pleintje spelen, niet op straat.

Wat deze regels betreft, vertrouw ik haar wel.

Is een verstandige. voorzichtige meid.
Alle reacties Link kopieren
Vind het doodeng, maar denk wel dat het moet kunnen.

Manlief denkt er anders over, die vind het helemaal niks.
Het lijkt me het verstandigst om vanaf 4 jaar er een jaar lang bij te gaan zitten en het met 5 jaar alleen te laten gaan, Dan heb je je kind goed kunnen observeren, je weet het wel en wee van dat pleintje en wie er allemaal komen, dan kan je je kind met een gerust hart buiten laten spelen. Op een andere manie, zou ik het echt niet doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou zeggen: gezien de situatie: vanaf 3.5. Moet er wel bij zeggen dat ik gezien de omschrijving uitga van een dorp, en niet van Rotterdam Centrum.

Ik denk dat het goed is om kinderen eigen verantwoordelijkheid te geven, natuurlijk ga je elke 10 minuten even kijken. Bij mij was het wel: afspraak geschonden, een aantal dagen niet meer buiten spelen.
Hier met ruim 4 jaar alleen. (ze is nu 6)

In het begin steeds samen naar de speeltuin, op een gegeven moment liet ik haar even alleen om wat drinken van huis te halen, en zo hebben we het wat afgebouwd tot ze alleen ging.

Hier een rustig buurtje, veel kinderen, en we hebben goede afspraken gemaakt, waarvan ik weet dat ze zich daar aan houd. Is er niemand in de speeltuin dan kom je thuis, ga je met een vriendje mee, eerst thuis vertellen, etc. Met niemand meegaan om een poesje te aaien of wat dan ook.

Hier een dorp met rustige wijken, heb het idee soms dat het hier anders is als in een drukke randstad, maar dat kan natuurlijk ook schijnveiligheid zijn
quote:Babywish schreef op 09 februari 2011 @ 16:30:

Vind het doodeng, maar denk wel dat het moet kunnen.

Manlief denkt er anders over, die vind het helemaal niks.

Ik zal er wel een verkeerd beeld van hebben, maar ik heb de indruk dat nogal wat vaders al vroeg beginnen hun dochters bang en angstig, en daardoor afhankelijk, in de wereld te plaatsen.



Zou hij bij een zoontje ook zo moeilijk doen?



Zou hij weten dat op die leeftijd jongens kwetsbaarder zijn dan meisjes?
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon mocht ook vanaf 3,5 alleen buiten, ik had alleen wel zicht op hem (vanaf mijn slaapkamerraam, daar ik vertoefde daar veel )



Offtopic: Hi Sofie, alles goed? Long time no see!
Dat is afhankelijk van het kind. Mefszoon mocht al toen hij 4 was (wel om de 5 a 10 minuten kijken). Mefsmeid is 7 en haar durf ik niet zonder broer alleen laten; ze vergeet weleens haar hersenen te gebruiken.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet hoe oud mijn zus en ik precies waren toen we voor het eerst buiten mochten spelen (zij is nu 27 en ik 22), maar ik weet wel dat mijn ouders altijd het volgende zeiden:



"Als iemand vraagt of je mee gaat om naar dieren te kijken of een snoepje te halen oid, dan moet je áltijd eerst naar huis om andere schoenen aan te trekken. Al-tijd". Heeft prima gewerkt. Moet wel zeggen dat zus en ik geloof ik van die types waren die niet in zeven sloten tegelijk liepen en altijd verstandig en voorzichtig waren. Nog nooit andere schoenen thuis gaan halen in ieder geval
Alle reacties Link kopieren
Met vier speelde mijn kind voor buiten, maar dan zat ik wel elke zoveel minuten naar buiten te kijken en liever nog ging ik erbij zitten.



Mijn kind speelde vanaf 5 jaar alleen buiten hier voor de deur (geen auto's alleen grasveld). Ik hoorde haar en elk kwartiertje ofzo keek ik even. Tenzij ze luiddruchtig aan het spelen was, dan wist ik wel dat het goed zat



Het zou mij persoonlijk een onprettig gevoel geven als ik mijn kind niet kan horen of zien. Vanaf zes jaar zou het -mits verstandig kind- wel kunnen. Maar dan nog zou ik elke zoveel tijd willen weten wat ze aan het uitspoken zijn. En de gouden regel is dan wel NIET weggaan. Weggaan (al is dat bij een vriendje naar binnen) zou bij mij acuut betekenen dat kind er nog niet aan toe is en voorlopig niet alleen mag spelen.
Alle reacties Link kopieren
quote:Dewy_ schreef op 09 februari 2011 @ 16:52:





"Als iemand vraagt of je mee gaat om naar dieren te kijken of een snoepje te halen oid, dan moet je áltijd eerst naar huis om andere schoenen aan te trekken. Al-tijd". Heeft prima gewerkt.





Bij mij ongeveer hetzelfde: als mijn kind door iemand wordt aangesproken om diertjes te aaien, ijsjes te krijgen, mee te lopen of wat dan ook, is de regel: Altijd eerst vragen!



Als iemand zegt dat er iets met papa of mama is en zegt met hem/haar mee te gaan, heb ik haar geleerd dat ze dat dan altijd moet doorgeven/vragen aan een bekende. Nooit zomaar meegaan! Als iemand dan niet wil luisteren, is dat geen lief iemand en moet je heeeeel hard gaan schreeuwen.
Alle reacties Link kopieren
MIjn dochter is 5,5 en i laat haar nu wel alleen naar het speeltuintje gaan..een paar meter verdrop die ik vanuit het raam kan zien. vorige zomer toen ze 5 was ook al hoor. Ik ga wel af en toe kijken . ook mag ze sinds kort wel een rondje fietsen maar daarbij komt hoeft ze niet over straat..kan over de stoep....heb wel gezegd dat zen iet zomaar mee moet gaan met iemand en ook al gaat ze naar haar buurmeisje dat het ze even zegt...en we houden elkaars kinderen in de gaten..



(
Puck
Alle reacties Link kopieren
quote:rider schreef op 09 februari 2011 @ 16:38:

[...]



Ik zal er wel een verkeerd beeld van hebben



Ik denk het niet. Mijn moeder heeft daarover een keer een lezing van een of andere wetenschapper bijgewoond. Meisjes worden inderdaad veel afhankelijker opgevoed dan jongens.



Een voorbeeld wat hij gaf was 'leren lopen'. Bij jongens gaat dat meer richting 'laat maar zien wat je kan doen' en bij meisjes 'kom, geef maar een hand, dan kan je niet vallen'.
Liever elitair dan een pauper!
Alle reacties Link kopieren
Ik was denk ik ook 4 toen ik voor het eerst alleen naar het speeltuintje ging aan het einde van de straat inderdaad ook naar huis als er niemand was en op een gegeven moment vond mijn moeder het goed als ik dan even langs een vriendje liep (om de hoek) om te vragen of hij kwam spelen in de speeltuin of dat ik daar mocht komen spelen. (En die moeder belde dan altijd even mijn moeder)



Lang met veel plezier daar gespeeld totdat hangjongeren de speeltuin hadden ontdekt en ons begonnen te pesten waardoor we bang van ze werden en dus niet meer naar het speeltuintje gingen. Na een tijdje werden die jongeren verzocht om ergens anders te gaan hangen (wat ze ook deden) maar toen durfden we niet meer naar de speeltuin.
Als je het zelf doodeng vind en je man het helemaal niks vind, is het in mijn ogen te vroeg.
Ik woon dus kwa buitenspelen écht in een schijtbuurt. Als het aan mij ligt gaat ze hier dus nooit alleen naar buiten.



Alleen maar hangjeugd, een fietspad waar heel veel fiets en bromverkeer overheen komt, een voetbalveld met 2 sloten ernaast en op het veld alleen maar oudere agressors en schijtkinderen met een grote bek. Ik zie hier eigenlijk nooit kleine kinderen buiten.



Is misschien ook veiliger voor ze.



Gelukkig hebben we een grote tuin en wonen veel vrienden en familie op het platteland waar lekker gespeeld kan worden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven