Tien weken verlof zodra couveusekind thuis is

Grappig... ik kreeg na geboorte van mijn eerste 4 x 3 uur couveuse nazorg en wij zaten zo vol met vragen en onzekerheden dat die uren al pratende heel goed besteed werden. Ons kindje was 7 weken te vroeg, 3,5 week in het ziekenhuis gebleven en ook al hadden we alles wel al in het ziekenhuis geleerd, thuis moet je je hele routine nog 'maken'.

Bij de 2e echter, ook 7 weken te vroeg (..) kreeg ik weer couveuse nazorg en was ik er toen heel blij mee omdat ik net in een echtscheidingssituatie beland was. Dus ook toen was ik er erg mee geholpen (maar niet omdat ik me geen raad wist met de baby, haha).

Overigens heb ik in beide gevallen gewoon 16 weken verlof gekregen vanaf het moment dat de kids geboren waren, soepele werkgevers gelukkig. Heel fijn, want het (meerdere keren) heen en weer gereis naar het ziekenhuis, in combinatie met borstvoeding (dus kolven) is zwaar als je herstellende bent. Dat is echt een heel andere situatie, geestelijk en lichamelijk (vermoed ik) dan een normale bevalling van een kindje dat op tijd is en snel mee naar huis mag.

Dus die 10 (extra?) weken kan ik alleen maar toejuichen voor toekomstige moeders die dit voor hun kiezen krijgen.

Kaboinkje: 16 weken is volstrekt normaal. Is geen dag extra. Normaliter heb je 4 of 6 weken zwangerschapsverlof en 10 of 12 weken bevallingsverlof. Echter wanneer je nog geen zwangerschapsverlof hebt, wanneer je kind geboren wordt, heb je 16 weken bevallingsverlof.

quote:tieger schreef op 16 februari 2011 @ 12:41:

Dat zou een lastige zijn, Lariba. Ik vraag me af hoe vaak dat voorkomt, dat pasgeborenen zo lang in het ziekenhuis liggen.Heel erg vaak. Bijna alle kinderen die te vroeg geboren worden liggen in het ziekenhuis tot rondom de vooraf uitgerekende datum van de bevalling. Dus als je kindje na een zwangerschapsduur van 25 weken geboren wordt, en het loopt allemaal goed af, dan kan het zo maar zijn dat dit kindje ruim 3 maanden in het ziekenhuis ligt. En dat zou dan dus betekenen dat de moeder weer aan het werk moet terwijl het kindje nog in het ziekenhuis ligt.

quote:Pien252 schreef op 17 februari 2011 @ 16:39:

[...]

Heel erg vaak. Bijna alle kinderen die te vroeg geboren worden liggen in het ziekenhuis tot rondom de vooraf uitgerekende datum van de bevalling. Dus als je kindje na een zwangerschapsduur van 25 weken geboren wordt, en het loopt allemaal goed af, dan kan het zo maar zijn dat dit kindje ruim 3 maanden in het ziekenhuis ligt. En dat zou dan dus betekenen dat de moeder weer aan het werk moet terwijl het kindje nog in het ziekenhuis ligt.



Maar hoe vaak komt het voor dat er een kindje met die termijn geboren wordt?



En hoe vaak komt het voor dat een kindje én te vroeg geboren is, én ook nog de nodige operaties moet ondergaan, waardoor die opname dus nog weer extra verlengd wordt.

Eigenlijk vind ik dat dat altijd moet gaan gelden, niet alleen bij couveusekinderen, maar ook baby's die met 40 weken worden geboren, maar door omstandigheden lang in het ziekenhuis moeten blijven. Die moeders hebben dan wel verlof gehad voor de bevalling, maar als je kind vervolgens een tijd in het zkh moet blijven, dan heb je in het beste geval nog een paar weekjes als ze thuis komen.



Mijn dochter moest na de bevalling in het ziekenhuis blijven en mocht pas naar huis toen ze 5 maanden was. Gelukkig heb ik het heel erg getrofen met mijn werkgever; toen mijn bevallingsverlof af liep ben ik halve dagen gaan werken: 's ochtends werken, zodat ik 's middags naar het ziekenhus kon en dan 's avonds ook nog wat tijd kon besteden aan ons zoontje van 3. Die begreep er ook helemaal niks van. Toen ze naar huis mocht heb ik daarna nog 4 weken gewerkt (man had ouderschapsverlof opgenomen) om werk over te dragen. Vervolgens heb ik mijn volledige ouderschapsverlof opgenomen. Om op die manier toch nog tijd met haar te kunnen besteden en dingen met haar te oefenen, toen ze uit het ziekenhuis kwam kon ze namelijk niet uit een flesje drinken (volgens de logopodisten ging ze dat ook niet meer leren) en ze kreeg nog veel medicijnen (elke 3 uur).



Inmiddels hebben we vorige week haar 3e verjaardag gevierd en is het nu een lekker schatje. Ze is aan de kleine kant en ze heeft al een aantal operaties achter de rug (waarvan de laatste afgelopen januari), en dat zal de laatste ook niet zijn.



Kortom; ik juich het plan echt toe!

quote:moukie schreef op 17 februari 2011 @ 20:11:

Eigenlijk vind ik dat dat altijd moet gaan gelden, niet alleen bij couveusekinderen, maar ook baby's die met 40 weken worden geboren, maar door omstandigheden lang in het ziekenhuis moeten blijven. Die moeders hebben dan wel verlof gehad voor de bevalling, maar als je kind vervolgens een tijd in het zkh moet blijven, dan heb je in het beste geval nog een paar weekjes als ze thuis komen. ...



Op zich snap ik de gedachte wel en kan me helemaal voorstellen dat je dat als moeder wilt. Alleen denk ik dat je ook nog een beetje vanuit het oogpunt van de werkgever moet kijken. Je bevallingsverlof is nl volgens mij grotendeels bedoeld voor de moeder om lichamelijk weer aan te sterken (en natuurlijk is dat normaal gesproken ook de tijd waarin je je kindje bij je hebt en je samen leert wennen aan de nieuwe situatie).



Als je kindje in het ziekenhuis moet blijven is dat natuurlijk ontzettend naar. Dat wil ik zeker niet minder erg laten lijken. Maar dat is het natuurljk ook als je kindje iets ouder is. Ik heb een collega die een baby kreeg en toen de kleine een paar maanden was werd er een tumor in de buik geconstateerd waardoor de kleine een hele tijd in het ziekenhuis gelegen heeft.Gelukkig is het allemaal goedgekomen. Mijn collega is er met onze werkgever denk ik ook prima uitgekomen (ik heb haar een tijd lang niet gezien op het werk). Maar je kunt dat 'risico' natuurlijk niet alleen maar bij de werkgever leggen. Want iedereen die een (ernstig) ziek kind heeft, wil graag bij zijn of haar kind zijn. Wanneer je daarvoor standaard betaalt verlof krijgt, wordt het redelijk onbetaalbaar denk ik (en dan krijgen we de discussie wanneer een kind ziek genoeg is om daarvoor in aanmerking te komen).

Ons zoontje is bijna 7 weken ter vroeg geboren. Gelukkig was hij sterk en gezond voor een prematuur, en mocht hij na bijna 3 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen naar huis. Ik had dus nog 13 weken samen met hem. Echter toen hij 11 weken was, weer een week opgenomen, maar goed, ik had wel 13 weken met hem.

Met mijzelf ging het wat minder goed. Bevallen door een keizersnedem, heel veel bloed verloren, bloed transfusie, bleek na 1,5 week na de keizersnede een stuk placenta nog in de baarmoeder te zitten, dus weer een ruggenprik omdat ik gecuretteerd moest worden. Daarnaast had mijn zoontje een koemelk allergie en reflux, wat de eerste 11 weken niet ontdekt was (vandaar die opname van een week) wat zorgde voor overmatig veel huilen. Dat in combinatie met mijn lichamelijke gezondheid, zorgde er eigenlijk voor dat ik nog helemaal niet klaar was om te gaan werken. Gelukkig veranderde hij van een huilbaby naar een heel tevreden baby nadat hij weer terug kwam van de tweede opname, maar goed, dan heb je nog maar 1 week om bij te komen en eindelijk te genieten. Ik heb toen nog 2 weken vakantie op kunnen nemen, helaas niet meer. Ouderschapsverlof word in mijn sector niet vergoed, en was dus ook geen optie. Ik hoop echt dat er in de toekomst meer verlof komt!!

quote:tieger schreef op 17 februari 2011 @ 17:11:

[...]





Maar hoe vaak komt het voor dat er een kindje met die termijn geboren wordt?



En hoe vaak komt het voor dat een kindje én te vroeg geboren is, én ook nog de nodige operaties moet ondergaan, waardoor die opname dus nog weer extra verlengd wordt.



Maakt dat uit? Stel dat er per jaar maar 1 kind in Nederland is dat zo vroeg geboren wordt dat het zolang in het ziekenhuis moet liggen, dat het zwangerschapsverlof van moeder voorbij is op het moment dat het kind naar huis mag of op het moment dat het kind zelfs nog in het ziekenhuis ligt. Heeft die moeder dan geen recht op het opbouwen van een band met hun kind? Heeft dat kind geen recht op een goede hechting aan moeder? Hebben die ouders dan geen recht om alle hectiek en spanning van de voorgaande maanden rustig te laten bezinken? Heeft dat kind dan geen recht om thuis verder op te knappen en niet naar een kinderdagverblijf te moeten waar het waarschijnlijk direct alle virussen oppikt vanwege zijn zwakke afweer?



Ik denk dat heel veel mensen zich geen beeld kunnen vormen van hoe heftig het is om een te vroeg geboren kind te krijgen, dat zo ziek is dat het een kans heeft te overlijden. Dat vaak naar verschillende ziekenhuizen gaat. Waarbij ouders enkel aan de couveuse waar hun kind aan alle slangen en snoeren ligt om zijn leven te redden kunnen zitten wachten en hopen en proberen hun kind enige vorm van troost te geven. Waarbij ouders soms hun tijd moeten verdelen tussen het kind in het ziekenhuis en andere kinderen thuis.



Zwangerschapsverlof is er niet alleen om 'lekker in bed te liggen en je te laten verwennen door de kraamverzorgster'. Zwangerschapsverlof is er om met name moeder en baby aan elkaar te laten wennen en hechten, en om een goede basis te kunnen opbouwen voor de toekomst. En daar zou iedereen gebruik van moeten kunnen maken, ook (juist!) de ouders en kinderen die de eerste periode in het ziekenhuis doorbrengen.

quote:DTJ schreef op 18 februari 2011 @ 14:28:

[...]



Op zich snap ik de gedachte wel en kan me helemaal voorstellen dat je dat als moeder wilt. Alleen denk ik dat je ook nog een beetje vanuit het oogpunt van de werkgever moet kijken. Je bevallingsverlof is nl volgens mij grotendeels bedoeld voor de moeder om lichamelijk weer aan te sterken (en natuurlijk is dat normaal gesproken ook de tijd waarin je je kindje bij je hebt en je samen leert wennen aan de nieuwe situatie).



Als je kindje in het ziekenhuis moet blijven is dat natuurlijk ontzettend naar. Dat wil ik zeker niet minder erg laten lijken. Maar dat is het natuurljk ook als je kindje iets ouder is. Ik heb een collega die een baby kreeg en toen de kleine een paar maanden was werd er een tumor in de buik geconstateerd waardoor de kleine een hele tijd in het ziekenhuis gelegen heeft.Gelukkig is het allemaal goedgekomen. Mijn collega is er met onze werkgever denk ik ook prima uitgekomen (ik heb haar een tijd lang niet gezien op het werk). Maar je kunt dat 'risico' natuurlijk niet alleen maar bij de werkgever leggen. Want iedereen die een (ernstig) ziek kind heeft, wil graag bij zijn of haar kind zijn. Wanneer je daarvoor standaard betaalt verlof krijgt, wordt het redelijk onbetaalbaar denk ik (en dan krijgen we de discussie wanneer een kind ziek genoeg is om daarvoor in aanmerking te komen).



DTJ, hier hebben we bij de (inmiddels ex-) werkgever van man de opmerking gekregen dat kortdurend zorgverlof niet mogelijk was omdat oudste waarschijnlijk wel lang opgenomen zou zijn, langdurig zorgverlof was niet aan de orde omdat het geen aflopende zaak was (gelukkig!). Ouderschapsverlof was wellicht een mogelijkheid geweest, ware het niet dat dat financieel niet altijd kan en past. Vakantiedagen kun je wel opnemen, maar daar ben je ook een keer doorheen, en wellicht dat je het op een later moment heel hard nodig hebt om dat op te nemen om er even uit te kunnen. En iedereen in de lijn (collega's, direct coördinator, afdelingshoofd, noem maar op) vond het niet meer dan normaal dat man erbij wilde zijn in het ziekenhuis, maar pz zei dat het niet mogelijk was.



Ik zie het nu ook bij een collega: oudste kind van bijna 2,5 ligt nu met regelmaat in het ziekenhuis. Krijst de hele afdeling bij elkaar als er geen ouder bij is, slaapt kort en onrustig. Is nu vanaf oktober zo'n beetje een maand denk ik thuis geweest, voor de rest in het ziekenhuis voor onderzoeken en kuren, en het einde is voorlopig nog niet in zicht.

Ik zou het op zo'n moment niet prettig vinden om bijvoorbeeld mijn (schoon)ouders in te moeten schakelen om mee te gaan, enerzijds omdat die of niet naast de deur wonen, of zelf ook werken, anderzijds omdat ik vind dat ik als ouder (met man) de (voorlopige) uitslag moeten krijgen, niet dat een arts dat aan mijn (schoon)ouders vertelt en bespreekt, die hebben daar in eerste instantie niks mee te maken.



Ik zou het dan ook erg prettig vinden als er een regeling komt voor een dergelijke situatie voor het nu nog grijze gebied. En ik snap dat het niet fair is om de kosten volledig op de werkgevers te verhalen, maar voor de werknemer is dat soms ook niet altijd mogelijk. En een oplossing weet ik ook niet zo eentweedrie.

@Pien252, ik krijg het gevoel dat je wel heel fel op mijn vraag reageert. Nee, ik heb geen ervaring met een prematuur. Ja, ik heb wel ervaring met een langdurige ziekenhuisopname (bijna 10 weken) aansluitend aan de bevalling, met in die opname een drietal behoorlijk pittige operaties.



Mijn vraag was een oprechte vraag. Niet omdat ik vind dat de ouders van een kindje dat met 25 weken geboren is geen aanspraak zouden mogen op een goede regeling om voldoende te kunnen hechten en te kunnen wennen aan een thuissituatie, maar omdat de uitgerekende datum een soort van gemiddelde is.

En kennelijk worden de meeste kinderen met een zwangerschapsduur tussen de 37 en 42 weken geboren, de rest ervoor en erna.

De meeste prematuren mogen zo rond de uitgerekende datum uiteindelijk naar huis. Nu vroeg ik me dus af hoe vaak het dus voorkomt dat dit dus echt de hele verlofperiode in beslag neemt, en hoe vaak het voorkomt dat kinderen langer in het ziekenhuis liggen dan het bevallingsverlof van de moeder. Puur uit interesse.

quote:tieger schreef op 18 februari 2011 @ 17:55:

[...]





DTJ, hier hebben we bij de (inmiddels ex-) werkgever van man de opmerking gekregen dat kortdurend zorgverlof niet mogelijk was omdat oudste waarschijnlijk wel lang opgenomen zou zijn, langdurig zorgverlof was niet aan de orde omdat het geen aflopende zaak was (gelukkig!). Ouderschapsverlof was wellicht een mogelijkheid geweest, ware het niet dat dat financieel niet altijd kan en past. Vakantiedagen kun je wel opnemen, maar daar ben je ook een keer doorheen, en wellicht dat je het op een later moment heel hard nodig hebt om dat op te nemen om er even uit te kunnen. En iedereen in de lijn (collega's, direct coördinator, afdelingshoofd, noem maar op) vond het niet meer dan normaal dat man erbij wilde zijn in het ziekenhuis, maar pz zei dat het niet mogelijk was.



Ik zie het nu ook bij een collega: oudste kind van bijna 2,5 ligt nu met regelmaat in het ziekenhuis. Krijst de hele afdeling bij elkaar als er geen ouder bij is, slaapt kort en onrustig. Is nu vanaf oktober zo'n beetje een maand denk ik thuis geweest, voor de rest in het ziekenhuis voor onderzoeken en kuren, en het einde is voorlopig nog niet in zicht.

Ik zou het op zo'n moment niet prettig vinden om bijvoorbeeld mijn (schoon)ouders in te moeten schakelen om mee te gaan, enerzijds omdat die of niet naast de deur wonen, of zelf ook werken, anderzijds omdat ik vind dat ik als ouder (met man) de (voorlopige) uitslag moeten krijgen, niet dat een arts dat aan mijn (schoon)ouders vertelt en bespreekt, die hebben daar in eerste instantie niks mee te maken.



Ik zou het dan ook erg prettig vinden als er een regeling komt voor een dergelijke situatie voor het nu nog grijze gebied. En ik snap dat het niet fair is om de kosten volledig op de werkgevers te verhalen, maar voor de werknemer is dat soms ook niet altijd mogelijk. En een oplossing weet ik ook niet zo eentweedrie.Zo te lezen denken we er hetzelfde over hoor. Ik kan me helemaal voorstellen dat wanneer je kind ziek is, en dan bedoel ik even meer dan een griepje, je bij hem of haar wilt zijn. Om steun te bieden, te troosten of wat dan ook. En dat je je gedachten dan ook helemaal niet bij je werk kunt houden. Ik ben dus ook zeker wel voor zo´n regeling. Echter zoals ik zei, niet geheel ten laste van de werkgever. Denk ook niet dat je dat moet willen. Want er zijn nu al zoveel geluiden dat werkgevers niet altijd happig zijn op vrouwen in de vruchtbare leeftijd. En dan krijgen ze zwangerschapsverlof gewoon vergoed. Als dit soort regelingen er zouden komen en volledig voor rekening van de werkgever zouden zijn, dan zal dit alleen maar erger worden. Als we het als maatschappij nodig vinden zo´n regeling te treffen, waar ik zeker voor ben, dan moeten de kosten daarvan ook door de maatschappij gedragen worden.

Hoe zou jij dat voor je zien DTJ? Vergelijkbaar met het zwangerschapsverlof qua betaling (dus via het UWV of zo?)



Zit er zo even over na te denken, en eigenlijk is een van de weinige constructies er eentje waarbij je wel van de eerlijkheid van de werknemer uit moet gaan. Namelijk dat partners de last gelijkwaardig verdelen (en het dus niet onevenredig bij 1 persoon komt te liggen) en dat je dan een mogelijkheid hebt om bij ziekenhuisopname de helft van je werktijd verlof op te nemen. Dat je hiervoor een deel betaald krijgt (via UWV aan werkgever), en dat het restant van je salaris "voorgeschoten" wordt door je werkgever.



Die laatste constructie is omdat het voor veel mensen misschien financieel niet mogelijk is om onbetaald verlof op te nemen. Op deze manier kun je bijvoorbeeld afspreken dat je 50% van je tijd werkt a 100% loon, de andere 50% heb je "ziekenhuisverlof" en krijg je daar een aanvulling op je salaris voor tot bijvoorbeeld 80% van je maandloon. Die 30% die je wel via je werkgever krijgt, is dan je verlofvergoeding van de overheid. Met je werkgever kun je dan een afspraak maken dat je dan nog een soort voorschot op je salaris krijgt van 10%.



Als je dan te maken hebt met een dergelijke periode van laten we zeggen: een half jaar, zou je een jaar lang 90% salaris krijgen: de eerste 6 maanden 50% werken, 30% verlofvergoeding, 10% voorschot; de tweede 6 maanden 100% werken, -10% terugbetaling van het voorschot. (is het nog te volgen?) Die 10% terugval in inkomsten is waarschijnlijk nog wel op te vangen.



Als je dan wel de volledige tijd in het ziekenhuis of thuis wil zijn, kun je overwegen om alsnog onbetaald verlof op te nemen, of de resterende tijd deels vakantie op te nemen.



Of zou dit te ambitieus zijn?

up voor andere forumster