Psyche
alle pijlers
Zomaar even van me afschrijven...
vrijdag 18 februari 2011 om 10:19
Dit topic is voor jullie volkomen zinloos, maar ik moet gewoon even van me af schrijven.
Mijn vader ligt in het ziekenhuis en het gaat helemaal niet goed met hem. Vanmorgen heeft mijn moeder een telefoontje gehad of dat ze naar hem toe wilde komen, want hij had koorts gekregen en was erg rusteloos. Mijn zus is ook naar het ziekenhuis en ik wil er eigenlijk ook naar toe, maar kan op dit moment mijn jongste niet kwijt bij iemand en ik moet zometeen mijn oudste van school halen.
Net nog een telefoontje er overheen van de chirurg dat ze mijn vader vandaag met spoed hadden willen opereren ( hij wacht al 4 weken op een spoedje) , maar dat dat nu niet kan, omdat hij koorts heeft.
Mijn vriend zit ver weg en kan niet even zomaar naar huis komen ( wel in het uiterste geval van nood, maar dat weet ik nu dus nog niet ofdat nu ook zo is)
Sjit, dit is wel heel erg warrig. Ik wil gewoon een telefoontje krijgen van mijn moeder of zus hoe dat mijn vader eraan toe is.
Kortom, hier hebben jullie niets aan, maar ik ben het even kwijt en ga nu weer verder met nagelbijten en ijsberen......
Mijn vader ligt in het ziekenhuis en het gaat helemaal niet goed met hem. Vanmorgen heeft mijn moeder een telefoontje gehad of dat ze naar hem toe wilde komen, want hij had koorts gekregen en was erg rusteloos. Mijn zus is ook naar het ziekenhuis en ik wil er eigenlijk ook naar toe, maar kan op dit moment mijn jongste niet kwijt bij iemand en ik moet zometeen mijn oudste van school halen.
Net nog een telefoontje er overheen van de chirurg dat ze mijn vader vandaag met spoed hadden willen opereren ( hij wacht al 4 weken op een spoedje) , maar dat dat nu niet kan, omdat hij koorts heeft.
Mijn vriend zit ver weg en kan niet even zomaar naar huis komen ( wel in het uiterste geval van nood, maar dat weet ik nu dus nog niet ofdat nu ook zo is)
Sjit, dit is wel heel erg warrig. Ik wil gewoon een telefoontje krijgen van mijn moeder of zus hoe dat mijn vader eraan toe is.
Kortom, hier hebben jullie niets aan, maar ik ben het even kwijt en ga nu weer verder met nagelbijten en ijsberen......
vrijdag 18 februari 2011 om 10:29
De allerbeste wensen voor je vader gewenst.
Door nagels te bijten en te ijsberen, maak je het voor jezelf alleen maar erger dan het is. Waarom neem je het niet gewoon voor wat het is op dit moment en laat je niet meeslepen door je emoties, je vader is daar niet mee geholpen en jij functioneert gewoon niet meer goed. Dus ik zou zeggen, hoe moeilijk het ook is. Concentreer je op je kinderen en probeer er geen knagende gedachte van te maken, wacht het bericht van het ziekenhuis af en veronderstel niet van alles, misschien is het allemaal minder erg dan jij je in je hoofd haalt.
Ik wens je innerlijk rust toe, dat kan je wel gebruiken.
Door nagels te bijten en te ijsberen, maak je het voor jezelf alleen maar erger dan het is. Waarom neem je het niet gewoon voor wat het is op dit moment en laat je niet meeslepen door je emoties, je vader is daar niet mee geholpen en jij functioneert gewoon niet meer goed. Dus ik zou zeggen, hoe moeilijk het ook is. Concentreer je op je kinderen en probeer er geen knagende gedachte van te maken, wacht het bericht van het ziekenhuis af en veronderstel niet van alles, misschien is het allemaal minder erg dan jij je in je hoofd haalt.
Ik wens je innerlijk rust toe, dat kan je wel gebruiken.
vrijdag 18 februari 2011 om 10:36
Dank jullie wel voor de reacties en de knuffels.
Ik zit hier van alles te bedenken waar ik de kinderen heen kan brengen ( de buren zijn niet thuis, want dat is eigenlijk het vaste adres waar normaal heen gaan) en ik heb al een paar suggesties als het helemaal verkeerd gaat. ( topic is iig goed om m'n gedachten weer een beetje op een rij te krijgen)
Ziekenhuis heeft geen opvang, het kreng staat op het punt om afgebroken te worden en er is daar verder ook helemaal niets.
Cateautje, ik weet het, ik probeer ook gewoon rustig te blijven. Zeker voor de kinderen zou ik het niet fijn vinden als ze een hyperende moeder om zich heen hebben.
Hoogstwaarschijnlijk zal het op dit moment wel meevallen, maar zijn ziektebeeld valt niet mee, dus elke complicatie kan er 1 teveel zijn.
Kaarsje brand al de hele morgen!
Ik zit hier van alles te bedenken waar ik de kinderen heen kan brengen ( de buren zijn niet thuis, want dat is eigenlijk het vaste adres waar normaal heen gaan) en ik heb al een paar suggesties als het helemaal verkeerd gaat. ( topic is iig goed om m'n gedachten weer een beetje op een rij te krijgen)
Ziekenhuis heeft geen opvang, het kreng staat op het punt om afgebroken te worden en er is daar verder ook helemaal niets.
Cateautje, ik weet het, ik probeer ook gewoon rustig te blijven. Zeker voor de kinderen zou ik het niet fijn vinden als ze een hyperende moeder om zich heen hebben.
Hoogstwaarschijnlijk zal het op dit moment wel meevallen, maar zijn ziektebeeld valt niet mee, dus elke complicatie kan er 1 teveel zijn.
Kaarsje brand al de hele morgen!
vrijdag 18 februari 2011 om 10:43
vrijdag 18 februari 2011 om 11:30
Ach, wat lief van jullie.
Heb ondertussen wat meer informatie over mijn vader. Hij heeft een longontsteking die ze nu dus proberen te onderdrukken met antibiotica. Hij is heel rusteloos en heel erg versufd (t?) van de morfine.
Op zich nu op dit moment geen direct levensgevaar, maar blijft bij een man van 83 die al ziek is natuurlijk gevaarlijk.
Ik heb m'n oppasjes nu zover weten te regelen dat ze naar een collega van me kunnen als de nood aan de man is. ( dat is al een hele geruststelling)
Vriendinnen heb ik hier niet zoveel in de buurt en de meesten werken ook en de oudste zit pas net op school waardoor ze ook nog niet echt vriendjes en vriendinnetjes heeft ( alhoewel ik wel zeker weet dat als ik het vraag aan een moeder dat dat ook wel goed zou komen)
Schoonmoeder is zelf hulpbehoevend dus dat is ook geen optie. Voor nu blijft mijn moeder nog in het ziekenhuis en zorgt mijn vriend dat hij vanavond redelijk op tijd thuis is, zodat ik iig vanavond kan.
Rotterdam en Roosendaal, ik heb in alletwee familie wonen, maar dat is voor nu echt te ver weg, wel erg lief van jullie!
Heb ondertussen wat meer informatie over mijn vader. Hij heeft een longontsteking die ze nu dus proberen te onderdrukken met antibiotica. Hij is heel rusteloos en heel erg versufd (t?) van de morfine.
Op zich nu op dit moment geen direct levensgevaar, maar blijft bij een man van 83 die al ziek is natuurlijk gevaarlijk.
Ik heb m'n oppasjes nu zover weten te regelen dat ze naar een collega van me kunnen als de nood aan de man is. ( dat is al een hele geruststelling)
Vriendinnen heb ik hier niet zoveel in de buurt en de meesten werken ook en de oudste zit pas net op school waardoor ze ook nog niet echt vriendjes en vriendinnetjes heeft ( alhoewel ik wel zeker weet dat als ik het vraag aan een moeder dat dat ook wel goed zou komen)
Schoonmoeder is zelf hulpbehoevend dus dat is ook geen optie. Voor nu blijft mijn moeder nog in het ziekenhuis en zorgt mijn vriend dat hij vanavond redelijk op tijd thuis is, zodat ik iig vanavond kan.
Rotterdam en Roosendaal, ik heb in alletwee familie wonen, maar dat is voor nu echt te ver weg, wel erg lief van jullie!
