Grenzen blijven aangeven; contact moeder en zusje hersteld

Ik plaats deze topic niet omdat ik wil klagen. Ik weet dat ik de afgelopen tijd erg ben gegroeid en veel inzichten heb gekregen. Hulp van een psycholoog heb ik al maar zie ik pas over 2 weken. Maar soms denk ik, ben ik te hard? Of had ik het anders moeten aanpakken?

Alvast mijn excuses als het een lang topic wordt, ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen en hoop niet dat het te verwarrend overkomt en dat het duidelijk is.

Een hele tijd geleden had ik hier een topic geplaatst dat ik het contact had verbroken met moeder en zusje. Zie onderstaand topic.

https://forum.viva.nl/psyche/contact-ve ... #p35620435

Heeft een jaar geduurd toen ik dacht; ik ben er aan toe wetende dat ze waarschijnlijk weer terug zullen vallen in oude patronen. In het begin was het leuk en gezellig, probeerde het rustig aan te doen en merkte dat op dat moment, dat zusje normaal deed en toen wel even mjjn grenzen respecteerde.
Soms merkte ik wel wat meer irritatie, Toen ik grenzen aangaf, reageerde ze er goed op, maar de de laatste tijd merk ik gewoon dat bepaalde patronen weer terug komen. Soms denk ik; of voelt dat zo en moet ik er niet zwaar aan tillen. Mijn psycholoog zei ook; wees niet verbaasd dat weer hetzelfde gebeurd als toen. Blijf je grenzen aangeven, blijf er boven staan etc. In het begin leek het allemaal leuk.

Maar nu het volgende;

Sinds mei dit jaar contact met ze. In het begin was het zo leuk en gezellig, merkte wel dat ze wat voorzichtig waren. Ik moest mijn grenzen blijven aangeven.

Maar ik merk gewoon nu de laatste tijd erg veel irritatie naar mijn zusje toe, dat gevoel dat ze weer terug valt in oude patronen. Dat gevoel dat ze niks respecteert en mij aan het uittestten is.

Een paar voorbeelden van de afgelopen week;
Afgelopen maandag vroeg ze wat ik op mijn verjaardag wou waarbij ik aangaf dat ik het niet vier en alleen ouders uitnodig.
Dit heb ik haar eerder verteld. Kreeg een korte reactie en daarna vroeg ze; kom je dus ook niet op mijn verjaardag, en die van.... haar vriend etc. Ze heeft het waarschijnlijk gehoord van mijn moeder en ze wist het ook wel. Ik zei nee kom alleen op kinderverjaardagen.
En misschien is dat heel raar voor sommigen en dat ik 1 lijn moet trekken maar mijn tantezeggertjes betekenen veel voor mij en zijn zich er niet bewust van. En daarin tegen heb ik geen zin in die negatieve sfeer, begrijp mij niet verkeerd. Gelijk een reactie wat is dat nou weer voor iets geks. En daarna was het een paar dagen stil
Mijn oudste 2 broers komen ook niet op verjaardagen van ons, nou 1 daarvan soms wel als het hem uitkomt en daar wordt niet moeilijk over gedaan.

Dinsdag; Ja en met sint Maarten eten ze lekker bij ons. Terwijl ik van te voren aan mijn moeder vroeg mag ik bij jullie eten met sint maarten? Mocht wel en nu eten ze opeens bii mijn zusje. Zegt ze; Ja maar moeder was het vergeten. En dit zegt ze elke keer dus als ik wat wil doen met moeder. Laatste keer had ik afgesproken met moeder om naar tuincentrum te gaan tot dat zusje vroeg mag ik mee met.... mijn tantezeggertje dus? Ik had het liever niet en wou met moeder, ook omdat tantezeggertje eerst naar school moest en ik wilde niet zo laat weg. En opeens weer woorden van ja je kan ook wel op een andere dag want ik ga altijd boodschappen doen met moeder op vrijdag en ik kan niet op een andere dag. Ik ben bij mijn standpunt gebleven. En opeens kon mijn zusje wel op een andere dag boodschappen doen en kon ik met moeder naar tuincentrum.

En gisteren vroeg ik aan haar iets, waarbij ik 1 letter was vergeten in dat woord. Zei ze nee wel dat en dat whahaha er achter aan Omdat ik de N was vergeten. Ik was er even klaar mee en heb niet gereageerd, ook omdat ik naar deeltijd moest. Zij maakt ook zoveel spelfouten, maar daar val ik ook niet over. Toen ik thuis kwam zag ik nog een appje van haar, maar dat doet ze vaker als ik even nier meer reageer. Misschien haar manier van aandacht of controle willen hebben?
Ik heb er niet oo gereageerd omdat ik merkte dat irritatie hoog zat en ik was moe. Later op de avond vertelde ze weer iets maar niet gereageerd omdat ik ook ging slapen.

Maar voor mij voelde dat ze een reactie aan het uitlokken was en dat ze zich misschien afgewezen voelde. Terwijl ik zoiets had van hoef ook niet altijd te reageren terwijl zij soms ook dagen niet reageer. In het begin heb ik dat ook aan haar aangegeven dat we niet altijd contact hoeven.
Ik merk gewoon weer dat ze steeds bij mij komt als ze wat nodig heeft.

Vanochtend weer; vier jij je vandaag wel of niet? Anders ga ik volgende week weg. Niet op gereageerd. Toen vroeg ze wanneer gaan we hems ontbijten en toen zei ik; ik weet het niet. Toen zei ze okidokie dan ga ik eerst met... en toen vroeg ze weer over mijn verjaardag. Niet op gereageerd.

Ik merk nu precies dezelfde patronen als toen, nu ook merk ik veel irritatie en heb ik geen zin om alles uit te leggen maar blijf dicht bij mezelf.

Waarom ik jullie deze voorbeelden laat zien? Misschien ben ik onrealistisch, til ik er te zwaar en moet ik het maar laten gaan, terwijl ik ergens wel weer dat mijn gevoel vaak klopt. Maar misschien kijken jullie er toch anders tegen aan...

Ik merk soms nog veel jaloezie vanaf haar kant. En dit gaat niet over 1 nacht ijs.
3 jaar geleden heb ik een hoekbank gewonnen maar werd niet door mijn zusje en haar vriend gegund waardoor ze die bedrijf hebben gemaild dat ik niet eerlijk was en vals speelde. Hun deden ook mee aan die actie en vonden dat hun het hadden verdiend.
Maar uiteindelijk hwb ik hem toch gekregen.

Ik wist ergens heus wel dat ze blijft hangen in haar gedrag en nu ik mijn grenzen probeer aan te geven.... als ik afstand neem dan komt ze juist bij mij

Maar is het zo raar dat ik mij hier aan erger? Merk veel irritatie en boosheid. Mijn band met zusje zal nooit worden zoals het was. Merk ook dat ze mij alleen nodig heeft wanneer het haar uitkomt.

Op dit moment is mijn moeder nog aardig ok en doet ze tot nu toe normaal tegen mij

Wat ik met dit topic wil is ook meer herkenning, en misschien maak ik mij te druk om niks maar soms kost mij dat wel energie en denk ik; misschien moet ik niet gaan zeuren.

Daarin tegen voel ik mij steeds sterker worden, geniet ik meer van het leven en voel ik mij evenveel waard als een ander

Erla schreef: ↑

31-10-2025 21:00

Ik vind van beide kanten de omgang vreemd en ingewikkeld. Kan me voorstellen dat afstand of geen contact jullie goed doet.

En op wat manier bedoel vreemd en ingewikkeld?

Xantileppe schreef: ↑

31-10-2025 20:46

Heel eerlijk? Wat vermoeiend allemaal. Persoonlijk ben ik niet zo'n fan vsn aanhalen contacten, verbreken contact, aanhalen, verbreken etc. Patronen veranderen niet snel.

Het is idd misschien ook vermoeiend. In die jaar ben ik wel tot rust gekomen en dacht ze zullen vast er wat van geleerd hebben, maar achteraf gezien had ik misschien beter geen contact kunnen zoeken.

omtoch schreef: ↑

31-10-2025 21:24

Jullie moeten elkaar niet, ga iets anders doen.

Dat blijkt ondertussen wel, maar was het proberen waard. Ik heb mijn best gedaan en kan het niet afdingen. Maar gelukkig ben ik wel op z'n punt dat ik mezelf ook prima kan vermaken.

zakdoek schreef: ↑

31-10-2025 21:23

Daar zit je denkfout. Jij verandert, maar je moeder en zus veranderen niet.
Je kunt jezelf afvragen of de 'nieuwe (veranderde) jij' wel terug wilt naar de verhoudingen van toen.
Jij bent wel veranderd, maar zij niet en zij willen ook niet écht veranderen. Misschien zeggen ze dat wel maar zolang ze daar niet voor in therapie gaan, zou ik niet al te veel waarde hechten aan die woorden.

Het is verdrietig als je zelf wel verandert maar je omgeving verandert niet met je mee. Dat maakt je eenzaam in het contact en dat is een heel naar gevoel.

Dat ik veranderd ben, willen en kunnen ze niet accepteren. Hun willen er zelf geen moeite.voor doen, en zoals altijd leggen ze de schuld bij mij. En ergens wist ik ook wel.dat ze nooit zullen veranderen.

Maar ik wil nu meer afstand nemen en daar niet zo druk om maken en weinig laten beïnvloeden door hun.

wolkie schreef: ↑

31-10-2025 21:31

Erg vermoeiend allemaal. Niet of passief agressief reageren op appjes, gekke afspraken en moeilijk gedoe om verjaardagen.
Dut werkt niet voor jou dus contact weer verbreken. Jullie snappen elkaar niet

Ja het is misschien vermoeiend. Ik hou de appjes altijd netjes. Als ik nee zeg, wordt ze boos en teleurgesteld. En als ik even niet reageer wordt ze opdringerig. Maar ik hoef toch niet elke dag te appen met haar? Welke gekke afspraken zie je?.
En moeilijk gedoe om verjaardagen.... ? Mijn psycholoog zei dicht bij jezelf blijven en jezelf afvragen; waar doe je je zelf recht mee? Het is geen verplichting om iets te doen wat een ander graag wilt... ik geef mijn grenzen aan, maar mijn zusje heeft ook een achterstand in haar gedrag.

Nanouk schreef: ↑

31-10-2025 21:40

Er zal vast een hoop mis zijn maar ik denk wel dat het van 2 kanten komt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het een beetje benauwd krijg hoe jij op de dingen reageert.

Pik er even een dingetje uit. Jouw zus doet altijd op vrijdag boodschappen met je moeder. Jij vraagt je moeder op die dag naar het tuincentrum te gaan en na een hoop gedoe gaat zus nu op een andere dag boodschappen doen. Jij zegt dit vervelend te vinden maar haar kant van het verhaal zal zijn. Ik ga altijd met mijn moeder boodschappen doen en nu wil mijn zusje ineens die dag iets met moeder doen.

Mijn moeder had toen geen plannen dus ik vroeg haar mooi op tijd om naar het tuincentrum te gaan. Maar mijn zusje doet vaak oo vrijdagmiddag boodschappen maar ook wel eens op een andere dag. Maar altijd als ik iets met moeder wil doen komt mijn zusje met ja maar ik zou... al die jaren heb ik.mjj aangepast en was ik een pleaser. Maar omdat mijn moeder ja zei op mijn vraag. Mijn zusje wou mee maar ik wou met mijn moeder en toen begon zusje met dreigen en woorden naar mij te slingeren. Omdat ik mij grenzen aangaf en er niet op in ging omdat het toch ging escaleren

wolkie schreef: ↑

31-10-2025 21:43

Je zusje vraagt of je je verdag viert, jij zegt dat alleen je ouders mogen komen en zij niet, dat vind ik vermoeiend omdat je dan wel weet dat er gedoe komt. Waarom je zusje dan ook niet uitnodigen? Je komt niet op verjaardag van zusje maar wel van je nichtje/neefje.
Je vraagt of je met Sint Maarten bij je ouders kan eten maar je moeder was even vergeten dat ze dan bij je zusje eet. Kan gebeuren, ook bij je zusje gaan eten of een andere dag met je moeder afspreken. En door!

Ik heb mij al die jaren aangepast aann zusje en was een pleaser. Ik ken mijn zusje langer dan vandaag. Ik heb daar mijn redenen voor dat ik het klein wil houden en ik wil die drukte niet door mijn autisme.en heb geen zin in negatieve energie. En als zusje komt, komt haar vriend ook en de 3 kinderen..ja ik.heb daar dit jaar gewoon geen zin in omdat ik geen klik heb met haar vriend. En ja mijn zusje heeft mij vaak genoeg gekleineerd, em dit gaat al jaren zo.

Nanouk schreef: ↑

31-10-2025 21:54

Ik lees niet dat je veranderd bent, alleen dat je grenzen aangeeft. Grenzen die in mijn ogen best anders zouden kunnen en eigenlijk voor een hoop gedoe zorgen. Heb je door dat je zelf nu ook een groot aandeel hebt in hoe het steeds uit de hand loopt?

Nou nee eerlijk gezegd niet. Heb jij een voorbeeld?

Om eerlijk te zijn; ik voel mij een beetje aangevallen door jullie.
Ik probeer de band met zusje goed te houden. Ik heb vaak genoeg over mij heen laten lopen, ik was een pleaser en zei altijd ja. Dit ging jaren door. Ik heb mijn zusje duidelijk gemaakt dat ik niet altijd gelijk.kan reageren en appen, maar even later komt ze opdringerig over.
In al die jaren is er van alles gebeurd en was ik de zwarte schaap van de familie.

Ik dacht dat ik er goed aan deed om weer contact met zusje te zoeken. Van mijn psycholoog leer ik wel en moet ik mijn grenzen blijven bewaken.
En dat ik nu mijn verjaardag met ouders wil vieren? Is omdat ik geen drukte wil, ik heb autisme en krijg daar stress van. Al die jaren vierde ik het omdst iedereen dat verwachtte... de vriend van zusje mag ik niet en wil ik liever hier niet hebben omdat hij wat seksuele getinte berichten maar mij had gestuurd en door ging.

Mijn tantezeggertjes vind ik puur en mag ze graag voor hun ga ik wel naar verjaardagen.

Het was al die jaren drama en een negatieve sfeer er is veel meer gebeurd dat ik beschreef in topic.

Ik vraag mij nu dus af wat ik verkeerd doe en hoe ik het anders moet aanpakken... ik probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen.

Claire45 schreef: ↑

31-10-2025 22:16

Ik denk dat je deze fase misschien nodig hebt om uiteindelijk wat relaxter te worden. Want ja, op dit moment stel je je behoorlijk star op: my way or the highway. Daar zal je therapie ook aan bijgedragen hebben: leren grenzen te stellen, opkomen voor jezelf, niet meer pleasen om de lieve vrede te bewaren. Heel goed, dat had je nodig, maar nu moet je nog leren hoe je deze nieuwe inzichten gaat toepassen in de praktijk. En dat lijkt nog niet zo lekker te gaan. Helemaal niet erg, dat heeft tijd nodig, maar besef wel dat jouw ‘nieuwe ik’ een schok kan zijn voor de mensen om je heen (zusje, moeder). Zij waren er niet bij tijdens die therapie-sessies, toch? Zij snappen nu even niet wat ze overkomt, zo kennen ze jou niet, en aangezien jij ze ook niet hebt bijgepraat over al je nieuwe inzichten en voornemens, is er nu sprake van een… communicatieprobleem. Zij leven in een andere werkelijkheid dan jij. Zij kunnen moeilijk positief reageren op jouw nieuwe persoon als ze niet weten dat er een nieuwe persoon ís. Want dat heb je ze niet verteld.

Dus: of je gaat rustig met ze aan tafel zitten en legt uit hoe en waarom jij tegenwoordig anders tegen de dingen (en hen) aankijkt.

Of je hebt geduld. Over een tijdje zal de boodschap wel indalen. Geef ze die tijd ook. Doe niet te moeilijk over kleine dingen en wees blij met je eigen nieuwe inzichten. Het gaat uiteindelijk om jou.

Toen ik contact met ze opnam heb ik het wel verteld en we hebben afspraken gemaakt. En misschien loopt het nu ook vermoeiend en niet lekker, maar psycholoog zei ook dat het tijd nodig heeft. En ik ben zelf nog steeds lerende hoe ik het beste kan toepassen in de praktijk.
Ze weten niet dat ik therapie volg, bewuste keuze. Vroeger toen ik ook therapie had kreeg ik commentaar, dat ze dat dom vonden en net deden alsof ik ziek was en dat werd vaak tegen mij gebruikt. Mijn psycholoog zei ook blijf er boven staan geef het tijd en het kan best lang duren voordat ze het begrijpen. Keer op keer probeer ik het uit te leggen en even gaat het goed. Mijn moeder heeft een licht verstandelijke beperking en mijn zusje een achterstand en zoals.mijn psycholoog ook zei; ze zullen het nooit gaan begrijpen en accepteren