
Loslaten of ingrijpen?
vrijdag 18 februari 2011 om 16:45
Hallo allemaal,
Sinds nu alweer 4 jaar is mijn moeder overspannen/depressief. Zij gebruikt sinds die tijd ook diazepam. Het is de afgelopen jaren op en af met haar gegaan. Dan weer wel werken, niet volhouden en dan weer niet werken. Vanaf januari móest ze (vooral van zichzelf) weer volledig gaan werken, vooral om qua salaris niet terug te vallen in 70%. Ze heeft toen omdat ze dit eigenlijk niet goed vol kon houden op eigen houtje besloten iedere keer nét wat meer diazepam te nemen.
Hier wist ik echter niets van. Wel merkte ik dat mijn moeder vaak in de war was. Ze vergeet heel veel dingen, haalt dingen door elkaar en komt op die momenten raar uit de hoek.
Afgelopen week werd ik door mijn moeder opgebeld dat ze zou worden opgenomen. De arts had gezegd dat ze verslaafd is aan die diazepam en dat ze veel te veel gebruikte. Als hij weer nieuwe medicijnen zou voorschrijven zou hij buiten zijn boekje omgaan, niet toegestaan volgens de inspectie. Bovendien was haar gebruik niet verantwoord.
Het gaat helemaal niet goed met mijn moeder, al wil ze mij doen geloven van wel. Ze wil mij zogezegd beschermen en via iemand anders hoor ik dat ze 'zomaar' op de grond was gevallen. Ze sluit mij buiten, Ik maak mij grote zorgen en heb deze naar haar toe uitgesproken. Ook heb de arts gebeld bij wie ze in behandeling is, maar die is op vakantie en bovendien natuurlijk beroepsgeheim. De vervangende arts zegt dat ik het probleem bij mijn moeder moet neerleggen en dat zij zelf aan de bel zal moeten trekken en dat ik misschien zelf wel hulp nodig heb om het los te laten.
Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Overtrek ik het allemaal en moet ik het loslaten? Of moet ik het er niet bij laten zitten en ingrijpen?
Alvast bedankt voor de reacties!
Sinds nu alweer 4 jaar is mijn moeder overspannen/depressief. Zij gebruikt sinds die tijd ook diazepam. Het is de afgelopen jaren op en af met haar gegaan. Dan weer wel werken, niet volhouden en dan weer niet werken. Vanaf januari móest ze (vooral van zichzelf) weer volledig gaan werken, vooral om qua salaris niet terug te vallen in 70%. Ze heeft toen omdat ze dit eigenlijk niet goed vol kon houden op eigen houtje besloten iedere keer nét wat meer diazepam te nemen.
Hier wist ik echter niets van. Wel merkte ik dat mijn moeder vaak in de war was. Ze vergeet heel veel dingen, haalt dingen door elkaar en komt op die momenten raar uit de hoek.
Afgelopen week werd ik door mijn moeder opgebeld dat ze zou worden opgenomen. De arts had gezegd dat ze verslaafd is aan die diazepam en dat ze veel te veel gebruikte. Als hij weer nieuwe medicijnen zou voorschrijven zou hij buiten zijn boekje omgaan, niet toegestaan volgens de inspectie. Bovendien was haar gebruik niet verantwoord.
Het gaat helemaal niet goed met mijn moeder, al wil ze mij doen geloven van wel. Ze wil mij zogezegd beschermen en via iemand anders hoor ik dat ze 'zomaar' op de grond was gevallen. Ze sluit mij buiten, Ik maak mij grote zorgen en heb deze naar haar toe uitgesproken. Ook heb de arts gebeld bij wie ze in behandeling is, maar die is op vakantie en bovendien natuurlijk beroepsgeheim. De vervangende arts zegt dat ik het probleem bij mijn moeder moet neerleggen en dat zij zelf aan de bel zal moeten trekken en dat ik misschien zelf wel hulp nodig heb om het los te laten.
Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Overtrek ik het allemaal en moet ik het loslaten? Of moet ik het er niet bij laten zitten en ingrijpen?
Alvast bedankt voor de reacties!
vrijdag 18 februari 2011 om 18:22
vrijdag 18 februari 2011 om 18:26
vrijdag 18 februari 2011 om 18:40
@twinkle, nee dat moest ik thuis doen. Maar mijn situatie is ook anders. Ik ben er niet geestelijk aan verslaafd. Als het aan mij zou liggen, dan zou ik er helemaal geen innemen. De reden dat dat echter zo langzaam moest gebeuren(hetgeen ik superirritant vond) was dat je in een depressie kan belanden of een psychose als je er in 1x of snel mee stopt. De huisarts heeft me hier wel heel netjes in begeleid met een schema.
Ik snap ook echt niet hoe het kan dat er schijnbaar een hele hoge dosering al zolang voorgeschreven word zonder dat daar een lichamelijke aandoening de reden voor is. Die controle is er namelijk niet voor niks. (diazepam is een middel dat veelvuldig gebruikt wordt voor zelfmoord)
In dit geval is de manier waarop ik indertijd ben 'afgekickt' geen optie dat snap ik wel.
Ik snap ook echt niet hoe het kan dat er schijnbaar een hele hoge dosering al zolang voorgeschreven word zonder dat daar een lichamelijke aandoening de reden voor is. Die controle is er namelijk niet voor niks. (diazepam is een middel dat veelvuldig gebruikt wordt voor zelfmoord)
In dit geval is de manier waarop ik indertijd ben 'afgekickt' geen optie dat snap ik wel.
vrijdag 18 februari 2011 om 18:41
quote:Jojo2008 schreef op 18 februari 2011 @ 18:11:
Thanks dat vind ik wel een waardevolle tip. Als ik het zo hoor dat is het inderdaad waarschijnlijkj het detoxprogramma. Maarja, lijkt mij niet realistisch om daarna weer een verantwoordelijke functie uit te voeren?? Weet overigens wel bij welke instelling, dus ik kan eens op de website kijken of daar iets staat.
Alleen detoxen heeft geen enkele zin. Daarmee is haar verslaving nog niet behandeld en valt ze meteen weer terug.
Maar meestal is een 'detox', dus een ontgifting, fase 1 van een compleet behandelprogramma.
Ze houdt zich op dit moment inderdaad teveel bezig met haar werk, terwijl haar herstel prioriteit zou moeten hebben.
Zonder herstel heeft al het andere uiteindelijk geen toekomst.
Thanks dat vind ik wel een waardevolle tip. Als ik het zo hoor dat is het inderdaad waarschijnlijkj het detoxprogramma. Maarja, lijkt mij niet realistisch om daarna weer een verantwoordelijke functie uit te voeren?? Weet overigens wel bij welke instelling, dus ik kan eens op de website kijken of daar iets staat.
Alleen detoxen heeft geen enkele zin. Daarmee is haar verslaving nog niet behandeld en valt ze meteen weer terug.
Maar meestal is een 'detox', dus een ontgifting, fase 1 van een compleet behandelprogramma.
Ze houdt zich op dit moment inderdaad teveel bezig met haar werk, terwijl haar herstel prioriteit zou moeten hebben.
Zonder herstel heeft al het andere uiteindelijk geen toekomst.
vrijdag 18 februari 2011 om 18:49
quote:Twinkle1001 schreef op 18 februari 2011 @ 18:41:
[...]
Ze houdt zich op dit moment inderdaad teveel bezig met haar werk, terwijl haar herstel prioriteit zou moeten hebben.
Zonder herstel heeft al het andere uiteindelijk geen toekomst.Compleet mee eens. Misschien is het wel de vraag waarom ze zichzelf zoveel druk oplegt om te werken en zo aan een volledig salaris te komen?
[...]
Ze houdt zich op dit moment inderdaad teveel bezig met haar werk, terwijl haar herstel prioriteit zou moeten hebben.
Zonder herstel heeft al het andere uiteindelijk geen toekomst.Compleet mee eens. Misschien is het wel de vraag waarom ze zichzelf zoveel druk oplegt om te werken en zo aan een volledig salaris te komen?
vrijdag 18 februari 2011 om 18:50
@Caroline,
Ja, detoxen in een rehabcentre kan wat sneller, omdat je dan 24/7 onder medische begeleiding staat en ook preventief medicijnen krijgt tegen risico's en bijverschijnselen.
quote:Caroline27 schreef op 18 februari 2011 @ 18:40:
Ik snap ook echt niet hoe het kan dat er schijnbaar een hele hoge dosering al zolang voorgeschreven word zonder dat daar een lichamelijke aandoening de reden voor is. Die controle is er namelijk niet voor niks. (diazepam is een middel dat veelvuldig gebruikt wordt voor zelfmoord)
Ja, dat begrijp ik ook niet.
Ik las net het volgende hierover op de site van de Jellinek:
"Slaapmiddelen mogen eigenlijk niet langer dan 2 weken en kalmeringsmiddelen niet langer dan 8 weken gebruikt worden. Na die periode wordt de werking al minder en bestaat het risico dat je meer gaat nemen. Hierdoor kan verslaving ontstaan.
Dat het vaak langer voorgeschreven wordt ligt aan de arts die geen andere oplossing ziet voor de problemen en aan de patiënt die voortdurend om het middel vraagt."
Ja, detoxen in een rehabcentre kan wat sneller, omdat je dan 24/7 onder medische begeleiding staat en ook preventief medicijnen krijgt tegen risico's en bijverschijnselen.
quote:Caroline27 schreef op 18 februari 2011 @ 18:40:
Ik snap ook echt niet hoe het kan dat er schijnbaar een hele hoge dosering al zolang voorgeschreven word zonder dat daar een lichamelijke aandoening de reden voor is. Die controle is er namelijk niet voor niks. (diazepam is een middel dat veelvuldig gebruikt wordt voor zelfmoord)
Ja, dat begrijp ik ook niet.
Ik las net het volgende hierover op de site van de Jellinek:
"Slaapmiddelen mogen eigenlijk niet langer dan 2 weken en kalmeringsmiddelen niet langer dan 8 weken gebruikt worden. Na die periode wordt de werking al minder en bestaat het risico dat je meer gaat nemen. Hierdoor kan verslaving ontstaan.
Dat het vaak langer voorgeschreven wordt ligt aan de arts die geen andere oplossing ziet voor de problemen en aan de patiënt die voortdurend om het middel vraagt."
vrijdag 18 februari 2011 om 20:24
Snap het inderdaad ook niet.
Zojuist is één van haar vriendinnen eventjes langs geweest. Die vond het allemaal wel meevallen. Ze had gewoon wat extra aandacht nodig, zo gaf zij aan. En ze had tegen haar gezegd momenteel geen medicijnen te gebruiken....kortom ze speelt voor mijn gevoel weer een spelletje en is wederom niet eerlijk. Tegelijkertijd ga ik direct weer aan mezelf twijfelen: maak ik het nou zo zwaar? En heeft ze inderdaad alleen wat aandacht nodig?
Snap er zelf ook even helemaal niets meer van en heb ook totaal geen puf om daar nu langs te gaan...
Zojuist is één van haar vriendinnen eventjes langs geweest. Die vond het allemaal wel meevallen. Ze had gewoon wat extra aandacht nodig, zo gaf zij aan. En ze had tegen haar gezegd momenteel geen medicijnen te gebruiken....kortom ze speelt voor mijn gevoel weer een spelletje en is wederom niet eerlijk. Tegelijkertijd ga ik direct weer aan mezelf twijfelen: maak ik het nou zo zwaar? En heeft ze inderdaad alleen wat aandacht nodig?
Snap er zelf ook even helemaal niets meer van en heb ook totaal geen puf om daar nu langs te gaan...