Psyche
alle pijlers
Hoe erg of normaal is de volgende gedachte:
zondag 6 maart 2011 om 13:20
Hoi allemaal!
De laatste tijd begin ik steeds meer last te krijgen van faalangst. Normaal gesproken had ik hier niet heel veel last van, maar nu mijn leven op het punt staat te veranderen van onbezorgd en veilig bij ouders naar helemaal zelfstandig, begint faalangst behoorlijk op te spelen. Op sommige momenten heb ik behoorlijk het gevoel dat ik ga falen in het leven. Als ik dat gevoel heb, zijn er gedachten in mijn hoofd als 'leefde ik maar niet meer, dat is veel makkelijker' etc.
Ik voel me niet depressief, maar eigenlijk wel gezond en fit. Ik krijg echter wel een druk op de borst als ik denk aan wat er voor me ligt.
Zijn deze gedachten veel voorkomend, dus hebben veel mensen dit bij onzekerheid? of moet ik hier zeker wat meegaan doen?
De laatste tijd begin ik steeds meer last te krijgen van faalangst. Normaal gesproken had ik hier niet heel veel last van, maar nu mijn leven op het punt staat te veranderen van onbezorgd en veilig bij ouders naar helemaal zelfstandig, begint faalangst behoorlijk op te spelen. Op sommige momenten heb ik behoorlijk het gevoel dat ik ga falen in het leven. Als ik dat gevoel heb, zijn er gedachten in mijn hoofd als 'leefde ik maar niet meer, dat is veel makkelijker' etc.
Ik voel me niet depressief, maar eigenlijk wel gezond en fit. Ik krijg echter wel een druk op de borst als ik denk aan wat er voor me ligt.
Zijn deze gedachten veel voorkomend, dus hebben veel mensen dit bij onzekerheid? of moet ik hier zeker wat meegaan doen?
zondag 6 maart 2011 om 13:23
zondag 6 maart 2011 om 13:53
Dat je het spannend vind is niet erg, dat vinden de meeste mensen. Praat daar dan ook over met je omgeving. Dan kunnen ze je en helpen, en het lucht op.
En wat is falen in het leven? Je neemt het wel behoorlijk zwaar. Het lijkt alsof je erg perfectionistisch bent. En probeert te leven volgens maatstaven van anderen.
Zelfstandig worden gaat voor jou ook inhouden dat je je eigen weg vindt. Dingen doet die jij belangrijk vindt. Zo lang je dat doet, zal je niet falen.
En wat is falen in het leven? Je neemt het wel behoorlijk zwaar. Het lijkt alsof je erg perfectionistisch bent. En probeert te leven volgens maatstaven van anderen.
Zelfstandig worden gaat voor jou ook inhouden dat je je eigen weg vindt. Dingen doet die jij belangrijk vindt. Zo lang je dat doet, zal je niet falen.
zondag 6 maart 2011 om 16:33
Dit zijn geen heel vreemde gedachten, vooral niet als je je gewoon gezond en fit voelt. Het is heel normaal om het spannend te vinden dat je op jezelf gaat! Alleen maar gezond eigenlijk
Misschien overweldigen deze gevoelens je dat je zulke gedachten krijgt ("leefde ik maar niet meer" enz.) Als je je dit beseft kan het al helpen om je wat rustiger te voelen. Dat deze gedachten eigenlijk voortkomen uit de angst voor "alles" (heel abstract) wat nog komen gaat. Dat mag je ook best spannend vinden of er bang voor zijn.
Je zal nooit alles perfect gaan doen (wat is dat eigenlijk???) dingen die je op dat moment soms als "fout" of "falen" ervaart zijn de dingen waar je van leert. Als je later terugkijkt zul je je realiseren dat die dingen eigenlijk allemaal niet zo erg zijn als je op het moment zelf dacht.
Praat erover met je vrienden en/of familie, de mensen die dichtbij je staan. Het is niet erg als zo'n gedachte door je hoofd gaat, dus voel je je daar vooral niet schuldig over.
Misschien overweldigen deze gevoelens je dat je zulke gedachten krijgt ("leefde ik maar niet meer" enz.) Als je je dit beseft kan het al helpen om je wat rustiger te voelen. Dat deze gedachten eigenlijk voortkomen uit de angst voor "alles" (heel abstract) wat nog komen gaat. Dat mag je ook best spannend vinden of er bang voor zijn.
Je zal nooit alles perfect gaan doen (wat is dat eigenlijk???) dingen die je op dat moment soms als "fout" of "falen" ervaart zijn de dingen waar je van leert. Als je later terugkijkt zul je je realiseren dat die dingen eigenlijk allemaal niet zo erg zijn als je op het moment zelf dacht.
Praat erover met je vrienden en/of familie, de mensen die dichtbij je staan. Het is niet erg als zo'n gedachte door je hoofd gaat, dus voel je je daar vooral niet schuldig over.
zondag 6 maart 2011 om 17:15
zondag 6 maart 2011 om 18:42
Er gaat maar één ding boven falen en dat is ervan leren.
Fouten zijn niet alleen onvermijdelijk maar ook een voorwaarde voor ontwikkeling. Veel mensen proberen hun fouten voor zichzelf en anderen te verdoezelen, want ja, een fout is altijd pijnlijk, maar dat vind ik laf en vooral onverstandig. Iedereen faalt geregeld, of je dat nu aan mensen merkt of niet. Maar het is pas falen als je er niet door wilt groeien.
Misschien is het een idee om voor jezelf kleine oefeningen te verzinnen die je er geleidelijk aan wennen om uit je comfort zone te komen. Doe eens dingen waarbij de kans aanzienlijk is dat het niet ineens goed gaat. Maar kies er in het begin veilige omgevingen voor uit. Zo kan jouw angst voor fouten maken gaandeweg verminderen en kun je zelfs de foutjes die je maakt gaan waarderen wanneer je merkt dat je je ontwikkelt.
Fouten zijn niet alleen onvermijdelijk maar ook een voorwaarde voor ontwikkeling. Veel mensen proberen hun fouten voor zichzelf en anderen te verdoezelen, want ja, een fout is altijd pijnlijk, maar dat vind ik laf en vooral onverstandig. Iedereen faalt geregeld, of je dat nu aan mensen merkt of niet. Maar het is pas falen als je er niet door wilt groeien.
Misschien is het een idee om voor jezelf kleine oefeningen te verzinnen die je er geleidelijk aan wennen om uit je comfort zone te komen. Doe eens dingen waarbij de kans aanzienlijk is dat het niet ineens goed gaat. Maar kies er in het begin veilige omgevingen voor uit. Zo kan jouw angst voor fouten maken gaandeweg verminderen en kun je zelfs de foutjes die je maakt gaan waarderen wanneer je merkt dat je je ontwikkelt.
zondag 6 maart 2011 om 18:52
Kun je het uit huis gaan ook een iets minder grote stap maken, door bijv de eerste tijd ook nog regelmatig naar je ouders te gaan?
Ik woon ook nog niet zo lang in mijn nieuwe huis. Eerder had ik wel op mezelf gewoond, maar door ziekte was ik weer bij mijn ouders gaan wonen. Voor een aantal jaar, dus alleen wonen was weer even wennen.
Misschien kun je eerst één nacht, dan weer een nachtje ouders, dan twee nachten, weer even naar je ouders... etc. Op een gegeven moment denk je waarschijnlijk: he dat heen-en-weren de hele tijd is ook lastig.... en voor je het weet ben je gewend in je huis.
En probeer ook te accepteren dat je bang bent. Bang zijn is niet erg. Wel erg is het als je niks meer doet omdat je bang bent.
Soms doe je iets met knikkende knieën, en als het dan lukt, is het de volgende keer minder eng.
Ik woon ook nog niet zo lang in mijn nieuwe huis. Eerder had ik wel op mezelf gewoond, maar door ziekte was ik weer bij mijn ouders gaan wonen. Voor een aantal jaar, dus alleen wonen was weer even wennen.
Misschien kun je eerst één nacht, dan weer een nachtje ouders, dan twee nachten, weer even naar je ouders... etc. Op een gegeven moment denk je waarschijnlijk: he dat heen-en-weren de hele tijd is ook lastig.... en voor je het weet ben je gewend in je huis.
En probeer ook te accepteren dat je bang bent. Bang zijn is niet erg. Wel erg is het als je niks meer doet omdat je bang bent.
Soms doe je iets met knikkende knieën, en als het dan lukt, is het de volgende keer minder eng.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 18 maart 2011 om 22:01
Heel herkenbaar. Ik woon nu sinds mei vorig jaar echt helemaal op mezelf, maar ik had vlak van tevoren ook heel erg last van faalangst. Ik was bang dat ik het niet in mijn eentje zou kunnen redden. Dat alles verkeerd zou gaan enz. Bij mij kwam dat voornamelijk doordat ik heel beschermd ben opgevoed en daardoor een stukje zelfstandigheid mistte. Maar meid je zult zien dat je meer kunt dan je denkt. En wanneer je ergens niet uit komt kun je altijd je ouders om hulp vragen toch? Je leert met vallen en opstaan, dus probeer jezelf ook toe te staan fouten te maken. Je hoeft niet alles in één keer goed te doen en meteen alles te weten. Misschien kun je nu bij jouw ouders thuis alvast een beetje oefenen met bepaalde dingen en misschien dingen uitzoeken zoals hoe het zit met bepaalde regels van de gemeente, wat je moet regelen wanneer je het huis uit gaat en hoe en waar je dat moet doen enz. Dan voel je je misschien wat beter voorbereid.
vrijdag 18 maart 2011 om 22:04
En over jouw gedachten. Ik weet niet of ze veel voorkomend zijn. Ik kan me wel voorstellen dat je dat denkt. Naar mijn idee is het meer een soort mechanisme wat aangeeft dat de angst en spanning jouw teveel is. Daardoor krijg je gedachtes over manier waarop je de spanning enz. zou kunnen ontlopen. Misschien helpt het voor jezelf om jouw gedachten te rationaliseren door jezelf vragen te stellen. Waarom denk je zo? Kloppen die gedachten? Bezit je daadwerkelijk zo weinig vaardigheden om te kunnen slagen in het leven? Wat voor positieve vaardigheden en eigenschappen bezit je? Wat kun je daar allemaal mee? enz. enz.
