Psyche
alle pijlers
Me moeder en d'r waarzeggers
woensdag 9 maart 2011 om 21:48
Dag dames,
Ik irriteer me nogal aan mijn moeder (ja, dat 'me' was een grapje voor de taalplisie).
Ze hangt haar halve leven op aan wat waarzeggers, chakra-lezers, pendelaars, sjamanen en al dat soort mensen. Ik vind het geldklopperij, maar het is haar leven, dus mag ze lekker zelf weten waar ze haar geld aan uitgeeft.
Alleen: Ze doet het ook námens mij. Ze vraagt aan die lui hoe mijn leven eruit gaat zien. En die pendelaars 'zien' dan bijvoorbeeld dat ik allergisch ben voor dingen (maar ze 'helen' mij dan van een afstandje, zodat ik er geen last meer van heb - last waarvan??!??). Of een chakra-lezer heeft haar verteld dat ik teveel straling binnen krijg via de computer (dat zou op zich kunnen kloppen, maar da's toeval) en gsm (ik bel hoogstens 2 minuten per dag en meestal vergeet ik mijn mobieltje thuis). Ook zou ik tekort hebben aan bepaalde mineralen en heb ik een koortslip (weet ik niks van, al jaren niet meer gehad gelukkig) omdat ik een getrouwde man (oh ja? Wie dan?) gepepen heb. Soort van karma zeg maar. Van dat laatste verhaal wist ik overigens niet of ik moest lachen of huilen. Ik was uiteindelijk toch maar beledigd ...
Ik word hier ZO gestoord van. Ik maak haar elke keer duidelijk dat ik niet in die onzin geloof, maar ze BLIJFT me er maar over bellen. Als ze een zin begint met: "Ik ben bij een dame geweest....", check ik al uit het gesprek. Ik heb al tig keer gezegd dat ik er niets over wil weten. Ik heb de laatste paar keren ook geprobeerd om dan maar gewoon "ja, mama" en "bedankt voor de info, ik zal erover nadenken" te zeggen, maar ze blijft me bestoken met die onzin. Ik begin hierdoor echt een aversie van haar te krijgen. Net als die Jehova-getuigen die gewoon té vaak aan je deur komen. Fijn voor ze dat ze dat geloven (ik ben echt blij voor ze dat ze daar steun in vinden), maar als ik al een paar keer heb aangegeven dat ik niet geïnteresseerd ben, moeten ze echt kappen.
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om moet gaan? Waarom irriteer ik me zo? Iets met kernkwadranten of zo? Of iets anders?
Ik irriteer me nogal aan mijn moeder (ja, dat 'me' was een grapje voor de taalplisie).
Ze hangt haar halve leven op aan wat waarzeggers, chakra-lezers, pendelaars, sjamanen en al dat soort mensen. Ik vind het geldklopperij, maar het is haar leven, dus mag ze lekker zelf weten waar ze haar geld aan uitgeeft.
Alleen: Ze doet het ook námens mij. Ze vraagt aan die lui hoe mijn leven eruit gaat zien. En die pendelaars 'zien' dan bijvoorbeeld dat ik allergisch ben voor dingen (maar ze 'helen' mij dan van een afstandje, zodat ik er geen last meer van heb - last waarvan??!??). Of een chakra-lezer heeft haar verteld dat ik teveel straling binnen krijg via de computer (dat zou op zich kunnen kloppen, maar da's toeval) en gsm (ik bel hoogstens 2 minuten per dag en meestal vergeet ik mijn mobieltje thuis). Ook zou ik tekort hebben aan bepaalde mineralen en heb ik een koortslip (weet ik niks van, al jaren niet meer gehad gelukkig) omdat ik een getrouwde man (oh ja? Wie dan?) gepepen heb. Soort van karma zeg maar. Van dat laatste verhaal wist ik overigens niet of ik moest lachen of huilen. Ik was uiteindelijk toch maar beledigd ...
Ik word hier ZO gestoord van. Ik maak haar elke keer duidelijk dat ik niet in die onzin geloof, maar ze BLIJFT me er maar over bellen. Als ze een zin begint met: "Ik ben bij een dame geweest....", check ik al uit het gesprek. Ik heb al tig keer gezegd dat ik er niets over wil weten. Ik heb de laatste paar keren ook geprobeerd om dan maar gewoon "ja, mama" en "bedankt voor de info, ik zal erover nadenken" te zeggen, maar ze blijft me bestoken met die onzin. Ik begin hierdoor echt een aversie van haar te krijgen. Net als die Jehova-getuigen die gewoon té vaak aan je deur komen. Fijn voor ze dat ze dat geloven (ik ben echt blij voor ze dat ze daar steun in vinden), maar als ik al een paar keer heb aangegeven dat ik niet geïnteresseerd ben, moeten ze echt kappen.
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om moet gaan? Waarom irriteer ik me zo? Iets met kernkwadranten of zo? Of iets anders?
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 22:23
Ik voel wel wat voor Charly's methode, die het omschrijft als "papegaaien". Je maakt een mooie zin voor jezelf (b.v. "mam, ik vind dit geen prettig gespreksonderwerp en ik wil het liever over iets anders hebben met je"). Die zin blijf je net zo lang herhalen, letterlijk hetzelfde, tot het wel doordringt. Dus, als zij waarzeggers-verhalen vertelt, zeg jij alleen maar die zin. En dan ook echt alleen maar die zin, net zo lang tot jullie het over iets anders kunnen hebben. Dat is namelijk denk ik de enige manier. Uitleggen waarom het je niet boeit of waarom je het niet wil horen heb je al gedaan zo te lezen en daar is ze niet zo in geinteresseerd, dus dan maar zo.
Ophangen zou ik dan overigens ook niet zomaar doen. Ik kom niet uit een cultuur waarin respect naar je ouders zo centraal staat, maar mijn moeder zou zulk gedrag niet waarderen!
Ophangen zou ik dan overigens ook niet zomaar doen. Ik kom niet uit een cultuur waarin respect naar je ouders zo centraal staat, maar mijn moeder zou zulk gedrag niet waarderen!
woensdag 9 maart 2011 om 22:24
Dit lijkt misschien een non-topic, maar het zit me toch hoog merk ik.
Het liefst zou ik het contact met haar verbreken (niet alleen daarom hoor), maar da's misschien ook weer zo rigoreus.
Het contact is al laag... ik ga ongeveer 1 of 2 dagen per maand naar haar toe en daarnaast belt ze me zo'n 2x per week. Meestal zijn we binnen 2 minuten uitgepraat ("Hoe gaat het met jou?" "Ja, goed. Met jou?" "Ook goed." "Mooi, ok, als ik iets te melden heb, bel ik je wel. Groetjes aan papa").
Het liefst zou ik het contact met haar verbreken (niet alleen daarom hoor), maar da's misschien ook weer zo rigoreus.
Het contact is al laag... ik ga ongeveer 1 of 2 dagen per maand naar haar toe en daarnaast belt ze me zo'n 2x per week. Meestal zijn we binnen 2 minuten uitgepraat ("Hoe gaat het met jou?" "Ja, goed. Met jou?" "Ook goed." "Mooi, ok, als ik iets te melden heb, bel ik je wel. Groetjes aan papa").
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 22:29
Ai, herkenbaar, maar hier met schoonmoeder. Het nare is dat zij zichzelf ook echt te kort doet door te lang met behandelbare kwalen bij kwakzalvers en zweefteven haar heil te zoeken. Maar goed, haar leven. Wat mijn man doet: mentaal uitloggen. Alleen reageren van: Oh ja? Goh, Jee, Tis wat. Op een gegeven moment dooft ze dan uit. Bij bemoeienis bij ons en onze kinderen (echte nieuwetijdskinderen volgens schoonmoeder) en alternatieve behandelvoorstellen: ja zou kunnen, we denken er nog even over.
woensdag 9 maart 2011 om 22:31
@ Floks, als ik het kernkwadraat voor haar invul, denk ik dat dit haar manier van zorgzaam zijn is. En toch irriteert het me. Misschien wel omdat ik haar zorgzaamheid niet geloof of zo. Ik weet het allemaal niet.
Maar dat papegaaien ga ik proberen.
Maar dat papegaaien ga ik proberen.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 22:32
woensdag 9 maart 2011 om 22:36
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 22:31:
@ Floks, als ik het kernkwadraat voor haar invul, denk ik dat dit haar manier van zorgzaam zijn is. En toch irriteert het me. Misschien wel omdat ik haar zorgzaamheid niet geloof of zo. Ik weet het allemaal niet.
Maar dat papegaaien ga ik proberen.Jij kunt haar kernkwadrant niet invullen. Jij kunt alleen die van jezelf invullen.
@ Floks, als ik het kernkwadraat voor haar invul, denk ik dat dit haar manier van zorgzaam zijn is. En toch irriteert het me. Misschien wel omdat ik haar zorgzaamheid niet geloof of zo. Ik weet het allemaal niet.
Maar dat papegaaien ga ik proberen.Jij kunt haar kernkwadrant niet invullen. Jij kunt alleen die van jezelf invullen.
woensdag 9 maart 2011 om 22:36
@Esmoreit: komt ze dan eens per maand (in een rustige periode: eens per twee manden) wel met die behandelvoorstellen voor jullie of jullie kinderen aanzetten? Want dat is wel de frequentie bij mij.
En dat 'Oh ja? Goh, jee....' dan krijg ik via de telefoon een draai om m'n oren. Dan moet ik niet zo brutaal zijn, want zij is 'mijn vriendin niet, maar mijn moeder'.
En dat 'Oh ja? Goh, jee....' dan krijg ik via de telefoon een draai om m'n oren. Dan moet ik niet zo brutaal zijn, want zij is 'mijn vriendin niet, maar mijn moeder'.
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 22:38
woensdag 9 maart 2011 om 22:43
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 22:24:
Dit lijkt misschien een non-topic, maar het zit me toch hoog merk ik.
Het liefst zou ik het contact met haar verbreken (niet alleen daarom hoor), maar da's misschien ook weer zo rigoreus.
Het contact is al laag... ik ga ongeveer 1 of 2 dagen per maand naar haar toe en daarnaast belt ze me zo'n 2x per week. Meestal zijn we binnen 2 minuten uitgepraat ("Hoe gaat het met jou?" "Ja, goed. Met jou?" "Ook goed." "Mooi, ok, als ik iets te melden heb, bel ik je wel. Groetjes aan papa").Het belang van contact met ouders wordt overschat
Dit lijkt misschien een non-topic, maar het zit me toch hoog merk ik.
Het liefst zou ik het contact met haar verbreken (niet alleen daarom hoor), maar da's misschien ook weer zo rigoreus.
Het contact is al laag... ik ga ongeveer 1 of 2 dagen per maand naar haar toe en daarnaast belt ze me zo'n 2x per week. Meestal zijn we binnen 2 minuten uitgepraat ("Hoe gaat het met jou?" "Ja, goed. Met jou?" "Ook goed." "Mooi, ok, als ik iets te melden heb, bel ik je wel. Groetjes aan papa").Het belang van contact met ouders wordt overschat
woensdag 9 maart 2011 om 22:43
Eens per maand, nee wel wat vaker, we zien haar een dag in de week persoonlijk (mantelzorg volgens rooster) en verder telefonisch contact per 3 dagen ongeveer. Oudste dochter die net op kamers woont krijgt apart eens per week van oma spiritueel- en gezondheidsadvies, zo zit haar kamer bijvoorbeeld vol aardstralen, arm kind. Telefoon op de luidspreker en instemmend mompelen en doorgaan met strijken dus. Maar ik denk dat we wel wat informeler met elkaar omgaan. Kun je je eigen variant van instemmende maar toch respectvolle geluiden misschien vinden?
woensdag 9 maart 2011 om 22:44
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 22:38:
@ FLoks: als ik hem voor mezelf invul, kom ik er niet uit. Ik doe het vast niet goed of zo, maar met dit punt kom ik er dus niet uit. Als ik er wel uit kwam, had ik mijn vraag hier niet neergeplempt.Wat ik bedoel te zeggen, ik kan je helpen om zelf je kernkwadranten in te vullen.
@ FLoks: als ik hem voor mezelf invul, kom ik er niet uit. Ik doe het vast niet goed of zo, maar met dit punt kom ik er dus niet uit. Als ik er wel uit kwam, had ik mijn vraag hier niet neergeplempt.Wat ik bedoel te zeggen, ik kan je helpen om zelf je kernkwadranten in te vullen.
woensdag 9 maart 2011 om 22:45
Er zijn een hoop onmogelijkheden in de relatie met je moeder: ophangen kan niet, minimaal reageren kan niet, grapje maken kan niet. Misschien moet je daar eens wat mee, om te kijken of je jullie relatie 'volwassener' kunt maken? Misschien een keer laten wichelen of je daar iets mee kunt bereiken? 
Wat eten we vanavond?
woensdag 9 maart 2011 om 22:45
haha Jorina: niet zeiken, gewoon doen! Leuke tip, maar dat gaat me iets te ver.
@ Floks: ik heb er zoveel. Maar ik kan niet eens omschrijven hoe ik deze allergie moet benoemen. Doordrammerij? Mij niet serieus nemen? Niet luisteren? Narcistisch trekje? Geen respect tonen?
Het is de kunst om overal de juiste woorden/kwaliteiten bij te zoeken en dat gaat mij duidelijk niet goed af. Dus dan heb je ook niet zoveel aan zo'n kernkwadrant.
Bij een collega waar ik me aan ergerde, werkte het wel. Ik irriteer me nauwelijks nog aan hem.
Alleen bij me moeder....
@ Floks: ik heb er zoveel. Maar ik kan niet eens omschrijven hoe ik deze allergie moet benoemen. Doordrammerij? Mij niet serieus nemen? Niet luisteren? Narcistisch trekje? Geen respect tonen?
Het is de kunst om overal de juiste woorden/kwaliteiten bij te zoeken en dat gaat mij duidelijk niet goed af. Dus dan heb je ook niet zoveel aan zo'n kernkwadrant.
Bij een collega waar ik me aan ergerde, werkte het wel. Ik irriteer me nauwelijks nog aan hem.
Alleen bij me moeder....
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
woensdag 9 maart 2011 om 22:49
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 22:45:
haha Jorina: niet zeiken, gewoon doen! Leuke tip, maar dat gaat me iets te ver.
Misschien is dat meteen de reden dat je moeder je nog steeds opbelt met hetzelfde verhaal. Er is geen grens die je aan je moeder geeft; 'Tot hier en niet verder'.
Je zoekt het met name bij jezelf. Heel nobel, maar lijkt mij heel vermoeiend.
haha Jorina: niet zeiken, gewoon doen! Leuke tip, maar dat gaat me iets te ver.
Misschien is dat meteen de reden dat je moeder je nog steeds opbelt met hetzelfde verhaal. Er is geen grens die je aan je moeder geeft; 'Tot hier en niet verder'.
Je zoekt het met name bij jezelf. Heel nobel, maar lijkt mij heel vermoeiend.
woensdag 9 maart 2011 om 22:50
quote:Purty schreef op 09 maart 2011 @ 22:45:
haha Jorina: niet zeiken, gewoon doen! Leuke tip, maar dat gaat me iets te ver.
@ Floks: ik heb er zoveel. Maar ik kan niet eens omschrijven hoe ik deze allergie moet benoemen. Doordrammerij? Mij niet serieus nemen? Niet luisteren? Narcistisch trekje? Geen respect tonen?
Het is de kunst om overal de juiste woorden/kwaliteiten bij te zoeken en dat gaat mij duidelijk niet goed af. Dus dan heb je ook niet zoveel aan zo'n kernkwadrant.
Bij een collega waar ik me aan ergerde, werkte het wel. Ik irriteer me nauwelijks nog aan hem.
Alleen bij me moeder....Je houdt de verkeerde volgorde aan. Je begint bij je allergiën en inderdaad dan heb je niks aan de kernkwaliteiten. Je slaat namelijk je eigen valkuilen en uitdagingen over.
haha Jorina: niet zeiken, gewoon doen! Leuke tip, maar dat gaat me iets te ver.
@ Floks: ik heb er zoveel. Maar ik kan niet eens omschrijven hoe ik deze allergie moet benoemen. Doordrammerij? Mij niet serieus nemen? Niet luisteren? Narcistisch trekje? Geen respect tonen?
Het is de kunst om overal de juiste woorden/kwaliteiten bij te zoeken en dat gaat mij duidelijk niet goed af. Dus dan heb je ook niet zoveel aan zo'n kernkwadrant.
Bij een collega waar ik me aan ergerde, werkte het wel. Ik irriteer me nauwelijks nog aan hem.
Alleen bij me moeder....Je houdt de verkeerde volgorde aan. Je begint bij je allergiën en inderdaad dan heb je niks aan de kernkwaliteiten. Je slaat namelijk je eigen valkuilen en uitdagingen over.
woensdag 9 maart 2011 om 22:51
