Psyche
alle pijlers
Ik kan niet willen. Wie ook?
zondag 20 maart 2011 om 00:01
Ik voel me gefrustreerd. Ik merk dat ik tegen de grenzen van mijn kunnen opboks. Na een enorme vooruitgang bij mezelf gezien te hebben heb ik het gevoel dat ik nu stagneer.
Van chronisch suicidaal ben ik een redelijk stabiele vrijwillig werkende wajonger geworden. Voor mij heel wat, maar ik wil meer. Ik heb alleen een groot probleem: ik kan niet willen.
Dat klinkt raar. Maar het is wel zo.
Ik ben niet lui, ik ben niet depressief, ik ben niet ongeinteresseerd. Vraag me wat ik wil met mijn leven en ik weet het domweg niet. Het ´landt´ niet bij me, ik heb er geen taal voor. Ik voel me in een vreemde wereld neergezet als je deze vraag aan me stelt. Ook als ik mezelf die vraag stel, en dat doe ik regelmatig want ik wil willen, komt er niks. Gewoon helemaal niks.
Het vervult me met schaamte en verdriet, heb het gevoel dat ik iets wat voor anderen volkomen vanzelfsprekend is, niet kan en ook nooit onder de knie zal krijgen.
Los van het niet kunnen willen, spelen ook mijn beperkte belastbaarheid, mijn alleenstaand zijn, beperkte financiën en me fysiek niet helemaal lekker voelen momenteel, mee.
Dit gevoel van leegte is echter iets dat altijd speelt. Soms is het minder op de voorgrond omdat ik me dan op de dagelijkse dingen toe kan leggen waarin ik best behoorlijk functioneer. Maar het gaat nooit weg.
Wie kent dit gevoel, hoe kom je er van af?
Van chronisch suicidaal ben ik een redelijk stabiele vrijwillig werkende wajonger geworden. Voor mij heel wat, maar ik wil meer. Ik heb alleen een groot probleem: ik kan niet willen.
Dat klinkt raar. Maar het is wel zo.
Ik ben niet lui, ik ben niet depressief, ik ben niet ongeinteresseerd. Vraag me wat ik wil met mijn leven en ik weet het domweg niet. Het ´landt´ niet bij me, ik heb er geen taal voor. Ik voel me in een vreemde wereld neergezet als je deze vraag aan me stelt. Ook als ik mezelf die vraag stel, en dat doe ik regelmatig want ik wil willen, komt er niks. Gewoon helemaal niks.
Het vervult me met schaamte en verdriet, heb het gevoel dat ik iets wat voor anderen volkomen vanzelfsprekend is, niet kan en ook nooit onder de knie zal krijgen.
Los van het niet kunnen willen, spelen ook mijn beperkte belastbaarheid, mijn alleenstaand zijn, beperkte financiën en me fysiek niet helemaal lekker voelen momenteel, mee.
Dit gevoel van leegte is echter iets dat altijd speelt. Soms is het minder op de voorgrond omdat ik me dan op de dagelijkse dingen toe kan leggen waarin ik best behoorlijk functioneer. Maar het gaat nooit weg.
Wie kent dit gevoel, hoe kom je er van af?
maandag 21 maart 2011 om 12:42
quote:jufdoortje schreef op 21 maart 2011 @ 08:39:
totale leegte is wat ik op zo´n moment ervaar.
Misschien moet je die gewoon eens toelaten, want wat is daar nou precies mis mee/eng aan/ verkeerd aan???
(Je vecht ertegen en hoe harder je er tegen vecht.....)
Laat maar komen...................
Waarschijnlijk vind je juist in die leegte de antwoorden waar je naar zoekt.
Je angst voor de 'leegte' is je grootste vijand.
SUCCES!
Eens met Jufdoortje. Misschien moet je nu, na alle stappen die je al hebt genomen, gewoon eens stuurloos ronddobberen. En jezelf de tijd gunnen om om je heen te kijken wat er allemaal is, welke kanten je op kan. Zo doen de meeste mensen het trouwens, ook mensen die een betaalde baan hebben. Die weten vaak ook helemaal niet wat ze willen Vanuit je positie kijk je rond. Ondertussen geniet je van het uitzicht
Behalve rondkijken moet je ook naar jezelf kijken, naar wat je belangrijk vindt, wat je leuk vindt, wat je voldoening geeft, wat je sterke punten zijn, welke punten je graag verder zou willen ontwikkelen. Dan komt het antwoord op de vraag wat je wilt vanzelf. Het is overigens wel fijn om hier hulp bij te krijgen, bijvoorbeeld in de vorm van een opleiding of een coach.
totale leegte is wat ik op zo´n moment ervaar.
Misschien moet je die gewoon eens toelaten, want wat is daar nou precies mis mee/eng aan/ verkeerd aan???
(Je vecht ertegen en hoe harder je er tegen vecht.....)
Laat maar komen...................
Waarschijnlijk vind je juist in die leegte de antwoorden waar je naar zoekt.
Je angst voor de 'leegte' is je grootste vijand.
SUCCES!
Eens met Jufdoortje. Misschien moet je nu, na alle stappen die je al hebt genomen, gewoon eens stuurloos ronddobberen. En jezelf de tijd gunnen om om je heen te kijken wat er allemaal is, welke kanten je op kan. Zo doen de meeste mensen het trouwens, ook mensen die een betaalde baan hebben. Die weten vaak ook helemaal niet wat ze willen Vanuit je positie kijk je rond. Ondertussen geniet je van het uitzicht
Behalve rondkijken moet je ook naar jezelf kijken, naar wat je belangrijk vindt, wat je leuk vindt, wat je voldoening geeft, wat je sterke punten zijn, welke punten je graag verder zou willen ontwikkelen. Dan komt het antwoord op de vraag wat je wilt vanzelf. Het is overigens wel fijn om hier hulp bij te krijgen, bijvoorbeeld in de vorm van een opleiding of een coach.
Ga in therapie!
woensdag 23 maart 2011 om 13:20
quote:girlxxx schreef op 20 maart 2011 @ 07:41:
Ook hier herkenning. Ik maak plannen vervolgens doe ik het niet, denk ach wie heeft mij nou nodig of ik kan het toch niet etc....
Ook herken ik de keuzes, ik kan dus ook niet kiezen, in de supermarkt sta ik al te draaien en te panieken, ik krijg ook altijd het gevoel dat ik in de gaten word gehouden door een ander, apart maar zo ervaar, zie en voel ik het wel.
Laats zij ik nog tegen een vriend ik verdien jou niet, eigenlijk verdien ik niets, want ik ben het niet waard, hoezo en waarom zeg ik dat dan, diep van binnen weet ik dondersgoed deels waarom, maar ja...
Deels is het de angst om fouten te maken, verkeerde keuzes of gewoon weg simpel echt iets niet willen. Voorbeeld: ik ben gewoon heel graag thuis, vind het heerlijk om op de bank te hangen met bakken thee en dekentje erbij, voor mij hoeft het stappen niet zo nodig, tebnzij ik zelf moet optreden, dan staat dat gepland, op de 1 of andere manier vinden mensen dat raar en je bent nog jong, ga eruit! ja maar... ik wil gewoon niet, dat kan toch ?
Ook ben ik niet ambitieus, enigste wat mij intresse wekt, is de muziek en sporten, en natuurlijk de echte ''moet-dingen''.
Hanke, Ik zou gewoon( zo doe ik het ook na een gesprek van een wijze vriend haha) ''go with the flow'' gaan niets moet en je hoeft niet perse iets te willen, doe het gewoon op jou rustige manier, knap dat je sowieso vrijwillergeswerk doet en dat je dan toch de stap neem, om eruit te gaan. Zo doe ik het ook, ik leef gewoon door, en kijk het per dag aan.
Sterkte
Ik wil ff kwijt dat er veel mensen zijn die je nodig hebben en die om
je geven.Verder zijn er veel dingen waar je goed in bent.Geloof in
jezelf en doe vooral niets tegen je zin!Wees vooral lief voor jezelf want je bent het waard!
Ook hier herkenning. Ik maak plannen vervolgens doe ik het niet, denk ach wie heeft mij nou nodig of ik kan het toch niet etc....
Ook herken ik de keuzes, ik kan dus ook niet kiezen, in de supermarkt sta ik al te draaien en te panieken, ik krijg ook altijd het gevoel dat ik in de gaten word gehouden door een ander, apart maar zo ervaar, zie en voel ik het wel.
Laats zij ik nog tegen een vriend ik verdien jou niet, eigenlijk verdien ik niets, want ik ben het niet waard, hoezo en waarom zeg ik dat dan, diep van binnen weet ik dondersgoed deels waarom, maar ja...
Deels is het de angst om fouten te maken, verkeerde keuzes of gewoon weg simpel echt iets niet willen. Voorbeeld: ik ben gewoon heel graag thuis, vind het heerlijk om op de bank te hangen met bakken thee en dekentje erbij, voor mij hoeft het stappen niet zo nodig, tebnzij ik zelf moet optreden, dan staat dat gepland, op de 1 of andere manier vinden mensen dat raar en je bent nog jong, ga eruit! ja maar... ik wil gewoon niet, dat kan toch ?
Ook ben ik niet ambitieus, enigste wat mij intresse wekt, is de muziek en sporten, en natuurlijk de echte ''moet-dingen''.
Hanke, Ik zou gewoon( zo doe ik het ook na een gesprek van een wijze vriend haha) ''go with the flow'' gaan niets moet en je hoeft niet perse iets te willen, doe het gewoon op jou rustige manier, knap dat je sowieso vrijwillergeswerk doet en dat je dan toch de stap neem, om eruit te gaan. Zo doe ik het ook, ik leef gewoon door, en kijk het per dag aan.
Sterkte
Ik wil ff kwijt dat er veel mensen zijn die je nodig hebben en die om
je geven.Verder zijn er veel dingen waar je goed in bent.Geloof in
jezelf en doe vooral niets tegen je zin!Wees vooral lief voor jezelf want je bent het waard!
zaterdag 2 april 2011 om 10:53
Ik herken het heel erg. De leegte. Of eigenlijk het niet in verbinding kunnen zijn. Niet met mezelf, niet met mijn omgeving en niet met wat ik doe. Van een jong meisje met grote dromen (ze waren er dus wel), ben ik een veertiger geworden met een klein overzichtelijk leven. Een paar dagen terug werd ik door een programma op tv geprikkeld om er weer meer uit te halen, wat weer resulteert in nachtmerries en een fysiek onbehagen. Erger nog, weer een verlammend, 'leeg' gevoel.
