Afscheid nemen op het kdv

Kort afscheid nemen en dan vertrekken. Het zal vast een drama worden, maar toch gewoon doorlopen. En dan na een kwartiertje eens bellen of de sirene al uit is. Wedden dat ie dan lekker zit te spelen?

Niet te langdradig maken, huilen gaat hij toch wel dus ik zou het dan zo kort mogelijk houden. Probeer een beetje hetzelfde ritme aan te houden. Brengen, kopje thee drinken, zeggen dat je zo weggaat en dan vlak daarna weggaan.



Bij ons hadden de juffen ook allerlei afleidingsmanouvres. De meest populaire was door het raam de poes zoeken. Die poes die was er helemaal niet maar de juf deed zo stellig dat er een poes op het dak aan de overkant liep dat die kinderen heel goed afgeleid waren.

Ik vind het raar dat de leidster zei dat je er snel tussen uit moest glippen toen hij werd afgeleid. Ik vind dat je zoontje moet weten dat jij weggaat en niet ineens erachter moet komen dat je er niet meer bent.



Mijn zoontje (3 jaar) vindt het ook nog steeds moeilijk als ik wegga. Ik houd het afscheid redelijk kort, zeg al in de auto dat ik ga werken, dat het vandaag weer een leuke dag met kindjes wordt en dat het voor hemzelf prettiger is, als hij niet te lang blijft huilen. Uiteindelijk is het huilen na een paar minuutjes al over als ik weg ben.



Wat ook helpt is als de leidster naar hem toekomt ipv dat hij naar de leidster moet gaan, en dat ze mij gaan uitzwaaien voor het raam. En ik laat hem nooit alleen, ik wacht net zolang tot er een leidster is die zich over hem ontfermt.

Inderdaad kort en duidelijk afscheidnemen. Nooit er zomaar tussenuit knijpen, want daarmee maak je jezelf voor je kind onbetrouwbaar: je kan er op willekeurig welk moment dan in zijn beleving ineens tussenuitknijpen. En da's natuurlijk best een onveilig idee.

Het hoort bij de leeftijd, zoals je al zegt. Niet leuk om van een huilend kind afscheid te nemen, maar het is een fase en wordt weer minder. In periodes dat mijn kinderen er veel moeite mee hadden, zorgde ik er net als kabouter altijd voor dat ze bij het afscheidnemen in de directe nabijheid (vaak in de armen van) een leidster afscheid namen. En als ik een uurtje later nog eens belde, bleek dat het verdriet bijna altijd na een paar minuten weer over was en ze allang weer aan het spelen warn. Terwijl ik ondertussen met een rotgevoel op mijn werk zat.

Het huilen is in de meeste gevallen binnen twee minuten voorbij nadat de vader of moeder is vertrokken. Als je langer blijft vanwege de tranen, dan weet je kindje dat het werkt en kan je er donder op zeggen dat je elke keer een drama krijgt. Vaak is het voor de brengende ouder langer rottig dan voor het kindje zelf. Als het echt zo erg is, dat je kind eronder lijdt, zal je het wel horen van de leidsters. Je kan dan altijd nog besluiten om het anders te doen. Gelukkig komt het zelden voor dat een kind lang verdrietig blijft.

Hier een leidster



Ik vind het eerlijk gezegd ook heel vreemd dat de leidster adviseert er stiekum tussenuit de glippen... je leert je kind dan inderdaad dat je "zomaar ineens"weg bent!!

Ik besef heel goed dat dit voor een ouder heel vervelend is om op die manier weg te gaan!!



Een grote groep moet echter geen reden zijn om niet op een "normale"manier afscheid te kunnen nemen....



Op 18 kinderen horen drie leisters aanwezig te zijn....



Tuurlijk is het op sommige dagen spitsuur tijdens het brengen (bijvoorbeeld om 8 uur s morgens) Maar voor die dagen zorgen wij er toch echt voor dat de tweede of soms derde leidster vroeger aanwezig is!

(normaal komt de 2e om 8:30 zijn er voor 8 uur al meer dan 6 kinderen komt de 2e leidster om 8 uur of eerder)



Ik zou toch echt even een gesprek aangaan met de leidsters...

Of het niet mogelijk is tijdens deze "fase" dat het afscheid nemen wat bewuster gebeurt?? Dus wèl bij de leidster op schoot?? (het is tenslotte maar tijdelijk, maar jouw kindje heeft op dit moment wat meer begeleiding nodig bij het afscheid nemen) In de praktijk duurt dit vaak maar 5 minuutjes (of tot jij uit het zicht bent) spreek even af dat je belt hoe het gaat zodra jij op je werk bent, is voor jezelf ook een stukje geruststelling...



Wat jij als moeder kunt doen is hier al genoemd... bereid je kind voor op wat komen gaat, (ook al is het zo jong) mama gaat nu werken en komt je later weer ophalen... dikke kus en zwaaien door het raam (of weet ik veel wat) en dan ook ècht gaan!! (heel moeilijk dat snap ik)



Nogmaals, ik zou echt even een gesprekje met de leidster hierover hebben, gewoon hoe je deze fase zo soepel mogelijk kunt laten verlopen... en ècht... een drukke groep is geen reden...

Misschien kun jij tijdelijk je brengtijd in overleg een kwartiertje vroeger of later laten plaatstvinden??? zodat de leidsters dan meer tijd vrij kunnen maken???

Heb hetzelfde gehad. De leidster zei een keertje dat ik best even buiten de deur kon wachten. Ik kon nu zelf horen dat het huilen inderdaad maar een paar minuutjes was en kon sindsdien met een gerust hart werken.

Zoals de anderen al zeiden, gewoon afscheid nemen en hou het kort. Niet als het kind gaat huilen dan toch nog maar een minuutje op schoot of een knuffel. Je verlengt het moment alleen maar. Hij vindt het waarschijnlijk niet erg om er te zijn, alleen het afscheid vindt hij moeilijk.