Werk & Studie
alle pijlers
ik vind er (nog) niks aan...
maandag 4 juni 2007 om 18:15
Hai,
Sinds een maand een nieuwe baan in een hele nieuwe branche. De branche waarin ik hiervoor gewerkt heb heb ik altijd erg leuk gevonden, maar vond het tijd voor wat anders, om mezelf verder te ontwikkelen.
Nu ik hier dik een maand zit, bekruipt me steeds erger het gevoel van wat heb ik gedaan?
Ik vind er niks aan...op zich komt het werk dat ik doe redelijk overeen (verkoop) maar het product is erg moeilijk (heel veel complexe producten waar ik alles van moet weten) en het interesseert me bar weinig, merk ik.
Heb met mezelf afgesproken dat ik het een jaar vol ga houden (heb een jaarcontract) maar aangezien dat nog 11 maanden is....yikes...dat is lang!
Hopelijk vind ik het tegen die tijd geweldig (ik heb nog zoveel te leren) maar ik ben er bang voor. Wat me ook tegen staat is dat de meesten de hele dag lopen te zuchten, bijna iedereen is negatief en zullen het ook niet laten om dat tegenover de 'nieuwen' uit de doeken te doen, wat er allemaal niet deugt. Prima hoor, maar ik heb nog geen oordeel (behalve dat ik stiekem denk dat ik het product vreselijk vind) en wil graag zelf kijken of ik het bedrijf inderdaad niet leuk vind. Je moet zeg maar wel heel erg uitkijken dat je niet wordt meegesleept in negativiteit. Mijn 'mede-nieuweling' vond dat ook, hij vindt dat ook niet zo leuk. Alhoewel hij het product al wel kent, en al veel verder is dan ik, dus hij heeft het alleen met de sfeer, ik overall....
Op zich zou je denken dat het beste is om gewoon weg te gaan, maar dat doe ik sowieso niet. Ik wil het een kans geven en 'mijn tijd' volmaken. Heb het namelijk al eerder gehad dat ik ergens na 2 weken ben vertrokken, en dat wil ik niet nog eens. Wil alleen maar even mijn frustratie kwijt hier, tegenover de buitenwereld doe ik nl alleen maar positief (trots denk ik...)...
Sinds een maand een nieuwe baan in een hele nieuwe branche. De branche waarin ik hiervoor gewerkt heb heb ik altijd erg leuk gevonden, maar vond het tijd voor wat anders, om mezelf verder te ontwikkelen.
Nu ik hier dik een maand zit, bekruipt me steeds erger het gevoel van wat heb ik gedaan?
Ik vind er niks aan...op zich komt het werk dat ik doe redelijk overeen (verkoop) maar het product is erg moeilijk (heel veel complexe producten waar ik alles van moet weten) en het interesseert me bar weinig, merk ik.
Heb met mezelf afgesproken dat ik het een jaar vol ga houden (heb een jaarcontract) maar aangezien dat nog 11 maanden is....yikes...dat is lang!
Hopelijk vind ik het tegen die tijd geweldig (ik heb nog zoveel te leren) maar ik ben er bang voor. Wat me ook tegen staat is dat de meesten de hele dag lopen te zuchten, bijna iedereen is negatief en zullen het ook niet laten om dat tegenover de 'nieuwen' uit de doeken te doen, wat er allemaal niet deugt. Prima hoor, maar ik heb nog geen oordeel (behalve dat ik stiekem denk dat ik het product vreselijk vind) en wil graag zelf kijken of ik het bedrijf inderdaad niet leuk vind. Je moet zeg maar wel heel erg uitkijken dat je niet wordt meegesleept in negativiteit. Mijn 'mede-nieuweling' vond dat ook, hij vindt dat ook niet zo leuk. Alhoewel hij het product al wel kent, en al veel verder is dan ik, dus hij heeft het alleen met de sfeer, ik overall....
Op zich zou je denken dat het beste is om gewoon weg te gaan, maar dat doe ik sowieso niet. Ik wil het een kans geven en 'mijn tijd' volmaken. Heb het namelijk al eerder gehad dat ik ergens na 2 weken ben vertrokken, en dat wil ik niet nog eens. Wil alleen maar even mijn frustratie kwijt hier, tegenover de buitenwereld doe ik nl alleen maar positief (trots denk ik...)...
maandag 4 juni 2007 om 18:44
Vervelend dat het je (nog) niet zo goed bevalt. Maar als ik je verhaal zo lees lijkt het vooral de bedrijfscultuur te zijn die je niet aanspreekt, met het negatieve gedrag van je collega's. Dan is de keuze voor de branche misschien niet zo zeer verkeerd, maar zit het in het bedrijf. Hoe zie je dat zelf? Ik vind het altijd lastig om met negatieve mensen om te gaan, misschien dat iemand anders nog tips voor je heeft.
maandag 4 juni 2007 om 19:21
Hoi,
Thanx voor je reactie.
Ik denk dat het een combinatie is van alles, dat ik niet zo'n goed gevoel heb.
Het product heeft me namelijk nooit echt geinteresseerd, hield me er altijd verre van (financiele dienstverlening) maar toch dacht ik dat ik het wel leuk zou gaan vinden als ik me erin zou verdiepen. En het klopt ook wel dat ik sommige producten echt wel leuk blijk te vinden, maar het overgrote deel boeit me gewoon niet erg. Op het moment dat het uitgelegd wordt denk ik: ah ja, logisch. Maar als ik er dan later aan terugdenk weet ik ineens de helft niet meer. Heel vermoeiend. En dan heb ik ook nog te maken met tig systemen waar je mee moet werken, moet ik ook allemaal onder de knie krijgen, net als gesprekstechnieken, tarieven etc. Het vliegt me gewoon een beetje aan denk ik, al die info. Krijg dan dus soms ook het gevoel dat ik er misschien wel te dom voor ben. Daarbovenop de negatieve uitlatingen van collega's en voila...een grote donderwolk boven mn hoofd...op sommige dagen (als ik een leuke dag heb gehad en een product heb meegekregen dat ik wél interessant vind) ben ik echt wel enthousiast maar op zo'n dag als vandaag (luisteren naar iemand die echt super suffe stof uitlegt en voor de rest een beetje dwalen) zie ik het ff niet meer zitten...
Thanx voor je reactie.
Ik denk dat het een combinatie is van alles, dat ik niet zo'n goed gevoel heb.
Het product heeft me namelijk nooit echt geinteresseerd, hield me er altijd verre van (financiele dienstverlening) maar toch dacht ik dat ik het wel leuk zou gaan vinden als ik me erin zou verdiepen. En het klopt ook wel dat ik sommige producten echt wel leuk blijk te vinden, maar het overgrote deel boeit me gewoon niet erg. Op het moment dat het uitgelegd wordt denk ik: ah ja, logisch. Maar als ik er dan later aan terugdenk weet ik ineens de helft niet meer. Heel vermoeiend. En dan heb ik ook nog te maken met tig systemen waar je mee moet werken, moet ik ook allemaal onder de knie krijgen, net als gesprekstechnieken, tarieven etc. Het vliegt me gewoon een beetje aan denk ik, al die info. Krijg dan dus soms ook het gevoel dat ik er misschien wel te dom voor ben. Daarbovenop de negatieve uitlatingen van collega's en voila...een grote donderwolk boven mn hoofd...op sommige dagen (als ik een leuke dag heb gehad en een product heb meegekregen dat ik wél interessant vind) ben ik echt wel enthousiast maar op zo'n dag als vandaag (luisteren naar iemand die echt super suffe stof uitlegt en voor de rest een beetje dwalen) zie ik het ff niet meer zitten...
maandag 4 juni 2007 om 20:08
Hoi Monty,
ik wil je veel succes wensen.
Ik heb vaker in jouw situatie gezeten: dat ik een baan had waarin ik maar weinig geinteresseerd was. Soms stapte ik dan zelf op (o.a. omdat ik ging hyperventileren van ellende) en soms hadden de baas en collega(´s) door dat ik er niet veel aanvond en kon ik mijn biezen pakken. Hopelijk blijft je dat allemaal bespaard. Sterkte!
ik wil je veel succes wensen.
Ik heb vaker in jouw situatie gezeten: dat ik een baan had waarin ik maar weinig geinteresseerd was. Soms stapte ik dan zelf op (o.a. omdat ik ging hyperventileren van ellende) en soms hadden de baas en collega(´s) door dat ik er niet veel aanvond en kon ik mijn biezen pakken. Hopelijk blijft je dat allemaal bespaard. Sterkte!
dinsdag 5 juni 2007 om 19:59
He,
Jesper, dank voor je reactie, ondanks weinig oppeppend
Vandaag weer zo'n sh*tdag gehad. Geen kont te beleven, uitleg aanhoren en een beetje in het systeem klooien. Het vervelende vind ik dat mensen ook aan mij vragen, snap je dat? weet je wat dat is? En elke keer moet ik nee zeggen. Daar baal ik van.
Vanavond kreeg ik een stapel leads die ik kon gaan nabellen, over een product dat mij weinig bekend is. Krijg ik na het eerste telefoontje te horen van een van de collega's: nou, jij hebt duidelijk talent, not...
Sjezus, die kon ik in mn zak stoppen. Wat een nare opmerking.
Normaal gesproken kan ik heel veel hebben, lach ik om plagerijtjes mijn kant op, maar nu merk ik dat ik het helemaal niet grappig vind. Ik ben mezelf nu dus gewoon niet.
Het is wennen, ook de mensen om me heen zijn echt wennen (ik heb ook echt wel leuke collega's hoor, niet alleen maar vervelende) en hoop van harte dat ik binnenkort de omslag krijg dat ik het ineens wél heel leuk ga vinden. Ik weet namelijk van mezelf dat ik niet zo van de veranderingen ben, en dat ik in het begin altijd even de kat uit de boom kijk. Mijn verstand zegt joh, het komt wel goed als je gewend bent, maar mijn gevoel zegt AAAAHHHH, wanneer is het 1 mei 2008?
Bah.
Jesper, dank voor je reactie, ondanks weinig oppeppend
Vandaag weer zo'n sh*tdag gehad. Geen kont te beleven, uitleg aanhoren en een beetje in het systeem klooien. Het vervelende vind ik dat mensen ook aan mij vragen, snap je dat? weet je wat dat is? En elke keer moet ik nee zeggen. Daar baal ik van.
Vanavond kreeg ik een stapel leads die ik kon gaan nabellen, over een product dat mij weinig bekend is. Krijg ik na het eerste telefoontje te horen van een van de collega's: nou, jij hebt duidelijk talent, not...
Sjezus, die kon ik in mn zak stoppen. Wat een nare opmerking.
Normaal gesproken kan ik heel veel hebben, lach ik om plagerijtjes mijn kant op, maar nu merk ik dat ik het helemaal niet grappig vind. Ik ben mezelf nu dus gewoon niet.
Het is wennen, ook de mensen om me heen zijn echt wennen (ik heb ook echt wel leuke collega's hoor, niet alleen maar vervelende) en hoop van harte dat ik binnenkort de omslag krijg dat ik het ineens wél heel leuk ga vinden. Ik weet namelijk van mezelf dat ik niet zo van de veranderingen ben, en dat ik in het begin altijd even de kat uit de boom kijk. Mijn verstand zegt joh, het komt wel goed als je gewend bent, maar mijn gevoel zegt AAAAHHHH, wanneer is het 1 mei 2008?
Bah.
woensdag 6 juni 2007 om 14:18
Hoi Monty
Ok, als je iets positiefs wil horen, stop dan nu maar met lezen!;)
Ik herken jouw situatie uit eigen ervaring. In november 2006 startte ik in een functie waarbij mijn gevoel na week 1 riep: nee, nee nee!
Maar goed, je verstand zegt: kom op, niet zeuren en doorzetten. Niet zo snel opgeven, wie weet wordt het beter!
Na twee maanden, einde proefperiode, zei mijn gevoel nog steeds: nee, nee nee! Verstand wederom: niet opgeven, doorzetten. Je bent toch geen watje..
En ik besloot om ervoor te gaan, en niet meer te zeuren.
Tja, je gevoel kun je lang negeren, wat bij mij uiteindelijk resulteerde in een burn-out -achtig iets. Neerslachtig en ik kon me nergens meer toe zetten. En hoe je het ook wendt of keert: je werk neem je dan toch mee naar huis. Als je je niet lekker voelt bij je baan, laat je dat niet zomaar los als je om 5 uur de deur achter je dicht doet.
Je zit er toch 40 uur per week..
Na een half jaar heb ik toch voor mezelf gekozen, en ontslag genomen. Wat een opluchting!
WAt ik tegen jou wil zeggen: negeer je gevoel niet. Zet nu nog heel even door, wie weet vind je het over twee weken wel leuk, maar niet te lang. Ga niet over je grenzen. Je hebt er alleen jezelf mee! Je eigen welzijn is belangrijker dan trots, of een 'gevuld CV'.
Op het moment is de arbeidsmarkt erg gunstig voor werknemers..
Succes!!!
Ok, als je iets positiefs wil horen, stop dan nu maar met lezen!;)
Ik herken jouw situatie uit eigen ervaring. In november 2006 startte ik in een functie waarbij mijn gevoel na week 1 riep: nee, nee nee!
Maar goed, je verstand zegt: kom op, niet zeuren en doorzetten. Niet zo snel opgeven, wie weet wordt het beter!
Na twee maanden, einde proefperiode, zei mijn gevoel nog steeds: nee, nee nee! Verstand wederom: niet opgeven, doorzetten. Je bent toch geen watje..
En ik besloot om ervoor te gaan, en niet meer te zeuren.
Tja, je gevoel kun je lang negeren, wat bij mij uiteindelijk resulteerde in een burn-out -achtig iets. Neerslachtig en ik kon me nergens meer toe zetten. En hoe je het ook wendt of keert: je werk neem je dan toch mee naar huis. Als je je niet lekker voelt bij je baan, laat je dat niet zomaar los als je om 5 uur de deur achter je dicht doet.
Je zit er toch 40 uur per week..
Na een half jaar heb ik toch voor mezelf gekozen, en ontslag genomen. Wat een opluchting!
WAt ik tegen jou wil zeggen: negeer je gevoel niet. Zet nu nog heel even door, wie weet vind je het over twee weken wel leuk, maar niet te lang. Ga niet over je grenzen. Je hebt er alleen jezelf mee! Je eigen welzijn is belangrijker dan trots, of een 'gevuld CV'.
Op het moment is de arbeidsmarkt erg gunstig voor werknemers..
Succes!!!
woensdag 6 juni 2007 om 16:18
Misschien is het een idee jezelf een deadline te stellen? Bv dat je 4 maanden na aanvang contract gaat evalueren hoe het gaat en besluit of je ermee doorgaat of iets anders gaat zoeken. Ik had meestal binnen een aantal weken al door of iets wel of niet geschikt voor me was. Maar ik had soms ook dat ik iets leuk(er) begon te vinden nadat ik het onder de knie had. En was het begin heel erg doorbijten. Maar maak het jezelf niet moeilijker dan nodig is. Misschien vind je heel makkelijk iets anders en zit je je nu voor niks zo af te beulen.
Trouwens flauw die opmerking van je collega over je aanleg om mensen te bellen. Sommige dingen kun je leren dus als je iets nu niet kunt, wil dat nog niet zeggen dat dat straks ook zo blijft. En zonder begeleiding of cursus verzuipen veel mensen.
Trouwens flauw die opmerking van je collega over je aanleg om mensen te bellen. Sommige dingen kun je leren dus als je iets nu niet kunt, wil dat nog niet zeggen dat dat straks ook zo blijft. En zonder begeleiding of cursus verzuipen veel mensen.
woensdag 6 juni 2007 om 18:06
Ja, flauw he? Het mooie is namelijk dat ik echt wel ervaring heb in mensen bellen, dat deed ik in mijn vorige werk namelijk zeer regelmatig. Het verschil is alleen dat ik het daar met overtuiging deed, en hier niet.
Heb inmiddels besloten dat ik er niet mee doorga. Zit nu nog in mn proeftijd en heb nog andere banen achter de hand (die me toch echt leuker lijken, maar misschien vertekent mijn beeld nu wel hoor) dus heb die knoop al doorgehakt.
Heel erg vervelend, baal er echt van, maar wat iemand hier ook al zei: gevoel gaat toch boven verstand met dit soort dingen. Het feit dat ik nu al, na 5 weken, chagerijnig door het leven ga, zegt genoeg.
Nu alleen nog de zekerheid krijgen dat ik iets anders kan gaan doen, pas dan valt de last van mn schouders.
Merk nu dat als mensen vragen hoe ik het vind, het bijna niet over mn lippen krijg dat ik het leuk vind...maar ja, wat moet ik dan? Zeggen dat ik er geen reet aan vind? Lijkt me niet.
Ah well, we zien wel weer even...
Heb inmiddels besloten dat ik er niet mee doorga. Zit nu nog in mn proeftijd en heb nog andere banen achter de hand (die me toch echt leuker lijken, maar misschien vertekent mijn beeld nu wel hoor) dus heb die knoop al doorgehakt.
Heel erg vervelend, baal er echt van, maar wat iemand hier ook al zei: gevoel gaat toch boven verstand met dit soort dingen. Het feit dat ik nu al, na 5 weken, chagerijnig door het leven ga, zegt genoeg.
Nu alleen nog de zekerheid krijgen dat ik iets anders kan gaan doen, pas dan valt de last van mn schouders.
Merk nu dat als mensen vragen hoe ik het vind, het bijna niet over mn lippen krijg dat ik het leuk vind...maar ja, wat moet ik dan? Zeggen dat ik er geen reet aan vind? Lijkt me niet.
Ah well, we zien wel weer even...
woensdag 6 juni 2007 om 22:10
Ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen: afzien op je werk is vaak niet nodig en onverstandig. Als mensen mij vroegen wat ik van stom werk vond, sprak mijn gezicht al vaak boekdelen. Ik probeerde het wel te verbergen bij leidinggevenden want het is niet fijn op straat gezet te worden zonder dat je wat anders hebt. Tot hoe lang is je proeftijd? En kun je ook nog daarna opstappen?
vrijdag 8 juni 2007 om 21:42
Hoi,
Mijn proeftijd is 2 maanden. Dus tot 1 juli. De tijd gaat wat dat betreft toch wel iets te snel naar mn zin (moet nog iets anders vinden, haha). Het bedrijf heeft vastgelegd dat zij zelf geen gebruik maken van proeftijd of ontslag, kost ze teveel. Na het jaarcontract moet je het wel heel bont hebben gemaakt willen ze het niet omzetten naar een vast contract. Het lastige is dat als ik langer blijf dan mijn proeftijd, mijn naam al extern bekend gemaakt gaat worden naar klanten toe. Alles is al geregeld, het wachten is alleen tot wanneer ik er klaar voor ben (momenteel is het zeg maar een soort van opleiding, alhoewel ik er weinig van merk). Dan heb ik weer een lullig gevoel, stel je voor dat net de brief eruit is en ik een week later zeg: het waren 3 heerlijke maanden, maar...ik peer em. I know, probleem van het bedrijf, maar ik zet mezelf dan niet echt netjes neer (dat is mijn gevoel erbij he).
Het kutte is dat ik merk dat ik zo rete-passief ben nu, komt niets uit mijn handen (hoeft ook nog niet, maar als ik het leuk had gevonden weet ik zeker dat ik veel actiever op zoek zou zijn geweest naar meeloop-plekjes enzo). Dus ja, ik denk dat als mn collega's een béétje mensenkennis hebben, het ook al wel doorhebben.
Vandaag viel gelukkig wel mee. De dag ging redelijk snel (alhoewel niet snel genoeg) en had het vooruitzicht dat het weekend zou worden. Heb ik echt de hele week naar uitgekeken. Ook nog nooit meegemaakt...
Mijn proeftijd is 2 maanden. Dus tot 1 juli. De tijd gaat wat dat betreft toch wel iets te snel naar mn zin (moet nog iets anders vinden, haha). Het bedrijf heeft vastgelegd dat zij zelf geen gebruik maken van proeftijd of ontslag, kost ze teveel. Na het jaarcontract moet je het wel heel bont hebben gemaakt willen ze het niet omzetten naar een vast contract. Het lastige is dat als ik langer blijf dan mijn proeftijd, mijn naam al extern bekend gemaakt gaat worden naar klanten toe. Alles is al geregeld, het wachten is alleen tot wanneer ik er klaar voor ben (momenteel is het zeg maar een soort van opleiding, alhoewel ik er weinig van merk). Dan heb ik weer een lullig gevoel, stel je voor dat net de brief eruit is en ik een week later zeg: het waren 3 heerlijke maanden, maar...ik peer em. I know, probleem van het bedrijf, maar ik zet mezelf dan niet echt netjes neer (dat is mijn gevoel erbij he).
Het kutte is dat ik merk dat ik zo rete-passief ben nu, komt niets uit mijn handen (hoeft ook nog niet, maar als ik het leuk had gevonden weet ik zeker dat ik veel actiever op zoek zou zijn geweest naar meeloop-plekjes enzo). Dus ja, ik denk dat als mn collega's een béétje mensenkennis hebben, het ook al wel doorhebben.
Vandaag viel gelukkig wel mee. De dag ging redelijk snel (alhoewel niet snel genoeg) en had het vooruitzicht dat het weekend zou worden. Heb ik echt de hele week naar uitgekeken. Ook nog nooit meegemaakt...
zaterdag 9 juni 2007 om 15:24
Bij het lezen van je laatste post, gingen er steeds meer alarmbellen bij me af, Monty..
Ik herken het zó, en het enige (subjectieve natuurlijk) dat ik kan zeggen is: weg, kies voor je eigen ik
Heb je al een beslissing kunnen nemen?
Er staat me iets van bij van wel, maar ik kreeg het gevoel dat je twijfelt..
groetjes
Ik herken het zó, en het enige (subjectieve natuurlijk) dat ik kan zeggen is: weg, kies voor je eigen ik
Heb je al een beslissing kunnen nemen?
Er staat me iets van bij van wel, maar ik kreeg het gevoel dat je twijfelt..
groetjes
zaterdag 9 juni 2007 om 21:49
Hoi Bladie,
Klopt dat ik twijfelde (arbeidsvoorwaarden kunnen niet beter en het is op een hele relaxte locatie) maar dat het daar nou vanaf moet hangen, nee.
Ik heb dus besloten dat ik wegga zodra ik iets anders heb. Moet alleen geen 'noodsprong' gaan maken omdat ik zo snel mogelijk weg wil zijn, door iets aan te nemen wat ik ook niet zo vind. Moet dus wel echt iets leuks zijn. Gelukkig heb ik voor woensdag een gesprek staan bij een bedrijf waar ik tijdens vorige sollicitaties ook een gesprek heb gehad (heb uiteindelijk gekozen voor huidige werkgever), iets waar ik wel heel blij mee ben. Ik weet dat zij mij wel graag willen hebben (vriendinnetje werkt daar, en die heeft dat van haar baas gehoord) en het is een bedrijf dat in mijn straatje ligt. Wordt ook keihard bikkelen, maar dan in een branche waar ik iets mee heb. Ik heb mijn pijlen dus momenteel op dit bedrijf gericht, als dat niets wordt kan ik nog bij een conculega van mijn vorige werk proberen. Daarvan weet ik ook dat ze me graag willen. Mogelijkheden genoeg dus voorlopig, maar vind het ook moeilijk eerlijk gezegd. Baal er nog steeds van dat dit niks gaat worden.
Klopt dat ik twijfelde (arbeidsvoorwaarden kunnen niet beter en het is op een hele relaxte locatie) maar dat het daar nou vanaf moet hangen, nee.
Ik heb dus besloten dat ik wegga zodra ik iets anders heb. Moet alleen geen 'noodsprong' gaan maken omdat ik zo snel mogelijk weg wil zijn, door iets aan te nemen wat ik ook niet zo vind. Moet dus wel echt iets leuks zijn. Gelukkig heb ik voor woensdag een gesprek staan bij een bedrijf waar ik tijdens vorige sollicitaties ook een gesprek heb gehad (heb uiteindelijk gekozen voor huidige werkgever), iets waar ik wel heel blij mee ben. Ik weet dat zij mij wel graag willen hebben (vriendinnetje werkt daar, en die heeft dat van haar baas gehoord) en het is een bedrijf dat in mijn straatje ligt. Wordt ook keihard bikkelen, maar dan in een branche waar ik iets mee heb. Ik heb mijn pijlen dus momenteel op dit bedrijf gericht, als dat niets wordt kan ik nog bij een conculega van mijn vorige werk proberen. Daarvan weet ik ook dat ze me graag willen. Mogelijkheden genoeg dus voorlopig, maar vind het ook moeilijk eerlijk gezegd. Baal er nog steeds van dat dit niks gaat worden.
zondag 10 juni 2007 om 12:01
Het is inderdaad balen als een nieuwe baan op niets uitloopt. Je gaat, als je er start, ervan uit dat je daar een aantal jaar gaat blijven en dan blijkt dat niet zo te zijn. Dat is heel vervelend. Ik weet er helaas alles van. En dan kun je weer opnieuw beginnen met zoeken.
Ik hoop dat je snel onder de pannen bent bij een van de twee organisaties die je al genoemd hebt. Ik snap dat je niet zomaar ergens in wilt stappen. Ik ben ook wel eens ter overbrugging via een uitzendbureau gaan werken totdat ik wat beters had.
Ik hoop dat je snel onder de pannen bent bij een van de twee organisaties die je al genoemd hebt. Ik snap dat je niet zomaar ergens in wilt stappen. Ik ben ook wel eens ter overbrugging via een uitzendbureau gaan werken totdat ik wat beters had.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:18
Hi,
Tis echt beter dat ik wegga, want guess what? ik ben ziek...superhoofdpijn, al dagen...heb serieus nooit hoofdpijn, dus ben bang dat dit echt een gevolg is van me niet happy voelen.
Morgen gesprek bij andere bedrijf. Hoop echt dat het wat wordt. Als dat idd zo is, kan ik knopen gaan doorhakken en gaan vertellen dat ik wegga. En wow, wat is dat moeilijk. Leidinggevende en begeleider zijn superaardig, proberen het naar mn zin te maken (maar laten me ook wel een beetje zwemmen vind ik) en dan kom ik met zo'n mededeling. Kan er nu al tegenop zien.
Het schijnt ook niet de eerste keer te zijn dat er mensen snel opstappen (binnen proeftijd), dus zal wel extra zuur zijn voor ze. Ook is het team net weer een beetje gevuld waardoor zij zelf ook weer wat meer tijd voor hun eigen klanten hebben. Maar ja, komen ze ook wel weer overheen neem ik aan.
Zit me al helemaal te bedenken hoe het straks zal zijn mocht ik aangenomen worden bij volgende bedrijf. Begin juli met vakantie 2 weken, en dan nog lekker 2 weken vrij om tot rust te komen. Heerlijk!
En dan lekker fris ertegenaan. Niet meer een chagerijnig, onzeker met hoofdpijn-vogeltje hier! Dat ben ik niet, ken ik niet van mezelf! Dus hup, schop onder de kont en ervoor gaan morgen!
Tis echt beter dat ik wegga, want guess what? ik ben ziek...superhoofdpijn, al dagen...heb serieus nooit hoofdpijn, dus ben bang dat dit echt een gevolg is van me niet happy voelen.
Morgen gesprek bij andere bedrijf. Hoop echt dat het wat wordt. Als dat idd zo is, kan ik knopen gaan doorhakken en gaan vertellen dat ik wegga. En wow, wat is dat moeilijk. Leidinggevende en begeleider zijn superaardig, proberen het naar mn zin te maken (maar laten me ook wel een beetje zwemmen vind ik) en dan kom ik met zo'n mededeling. Kan er nu al tegenop zien.
Het schijnt ook niet de eerste keer te zijn dat er mensen snel opstappen (binnen proeftijd), dus zal wel extra zuur zijn voor ze. Ook is het team net weer een beetje gevuld waardoor zij zelf ook weer wat meer tijd voor hun eigen klanten hebben. Maar ja, komen ze ook wel weer overheen neem ik aan.
Zit me al helemaal te bedenken hoe het straks zal zijn mocht ik aangenomen worden bij volgende bedrijf. Begin juli met vakantie 2 weken, en dan nog lekker 2 weken vrij om tot rust te komen. Heerlijk!
En dan lekker fris ertegenaan. Niet meer een chagerijnig, onzeker met hoofdpijn-vogeltje hier! Dat ben ik niet, ken ik niet van mezelf! Dus hup, schop onder de kont en ervoor gaan morgen!
dinsdag 12 juni 2007 om 22:11
Succes met je sollicitatie morgen! Hopelijk snel goed nieuws.
Zeker is het vervelend als je opstapt bij een werkgever maar als ze doorhebben dat je je echt niet lekker daar voelt, zullen ze het wel begrijpen. Als je straks ziek wordt van het werk (eerste symptomen beginnen al?) zullen ze ook aan je vragen waarom je niet eerder gezegd hebt dat je het niet naar je zin hebt. Verder hadden ze ook wat beter moeten selecteren: ze hebben ook een fout gemaakt door jou aan te nemen. Dus de ´schuld´ ligt niet helemaal bij jezelf.
Zeker is het vervelend als je opstapt bij een werkgever maar als ze doorhebben dat je je echt niet lekker daar voelt, zullen ze het wel begrijpen. Als je straks ziek wordt van het werk (eerste symptomen beginnen al?) zullen ze ook aan je vragen waarom je niet eerder gezegd hebt dat je het niet naar je zin hebt. Verder hadden ze ook wat beter moeten selecteren: ze hebben ook een fout gemaakt door jou aan te nemen. Dus de ´schuld´ ligt niet helemaal bij jezelf.
woensdag 13 juni 2007 om 17:52
Hoi,
Ben inmiddels op gesprek geweest en was leuk! Heb er helemaal zin in, maar moet nog niet te vroeg juichen. T was een zeer pittig gesprek, lastige vragen, maar ben mezelf gebleven en heb gewoon gezegd wat ik dacht. Eind volgende week krijg ik een telefoontje met ja of nee. Spannend! Duurt me eigenlijk al te lang, maar ja, tis niet anders.
Morgen ga ik maar weer naar kantoor. Hoofdpijn nog steeds niet weg, maar vind niet dat ik langer thuis moet blijven. Zit hier ook maar een beetje uit mn neus te vreten, ondanks hoofdpijn. En over 2 dagen is het alweer weekend, is wel te overzien. In het weekend leuke feestjes gepland, dus hopelijk heb ik dan geen hoofdpijn meer. Dan nog 2 weken en heb ik vakantie. Maar eerst het verlossende telefoontje...vanavond belt mn vriendinnetje mij nog even over wat ze erover gezegd hebben, ben benieuwd!
Ben inmiddels op gesprek geweest en was leuk! Heb er helemaal zin in, maar moet nog niet te vroeg juichen. T was een zeer pittig gesprek, lastige vragen, maar ben mezelf gebleven en heb gewoon gezegd wat ik dacht. Eind volgende week krijg ik een telefoontje met ja of nee. Spannend! Duurt me eigenlijk al te lang, maar ja, tis niet anders.
Morgen ga ik maar weer naar kantoor. Hoofdpijn nog steeds niet weg, maar vind niet dat ik langer thuis moet blijven. Zit hier ook maar een beetje uit mn neus te vreten, ondanks hoofdpijn. En over 2 dagen is het alweer weekend, is wel te overzien. In het weekend leuke feestjes gepland, dus hopelijk heb ik dan geen hoofdpijn meer. Dan nog 2 weken en heb ik vakantie. Maar eerst het verlossende telefoontje...vanavond belt mn vriendinnetje mij nog even over wat ze erover gezegd hebben, ben benieuwd!
woensdag 13 juni 2007 om 18:03
Hallo Monty,
Dit is zoo herkenbaar. Ik ben begin mei ook ergens begonnen. Het was een leuke nieuwe functie en echt een droombaan voor mij (als starter). Maar na een paar dagen kwamen de twijfels al; ik heb het door laten schemeren, maar dit werd niet opgepikt. Ik had m.n. problemen met de cultuur en mijn collega's, bovendien was hun verwachting te hoog, bleek toen ik begonnen was. (Niets rustig inwerken, maar naast het inwerken plannen maken.)
Ik begon steeds meer te twijfelen en gisteren (vandaag liep proeftijd af) kreeg ik (ietwat onverwacht, toch wel) een gesprek. Ik werd ontslagen. Ergens baal ik ontzettend, omdat ik nu weer op straat sta, ik begin mei ook een ander aanbod had (nu niet meer) en ik dus weer kan gaan solliciteren (en dat ging al zo moeizaam). Maar toch was ik opgelucht. De knoop ik voor mij doorgehakt en ik heb ook mijn gevoelens over het bedrijf geuit. (Volgens leidinggevende had ik dit eerder moeten doen, dan hadden ze er wat aan gedaan, zei ie.) Conclusie van mijn periode bij dat bedrijf is bovendien dat het niet echt aan mij lag (het ontslag) maar dat zij een inschattingsfout hebben gemaakt (ervaring). We zijn dus niet met ruzie uit elkaar gegaan en ik blijf gewoon welkom bij hen (nu wil ik dat niet).
Ik wilde je dus zeggen: volg je hart, maar ik begrijp dat je dat min of meer al hebt gedaan/ al doet. Succes iig!
Dit is zoo herkenbaar. Ik ben begin mei ook ergens begonnen. Het was een leuke nieuwe functie en echt een droombaan voor mij (als starter). Maar na een paar dagen kwamen de twijfels al; ik heb het door laten schemeren, maar dit werd niet opgepikt. Ik had m.n. problemen met de cultuur en mijn collega's, bovendien was hun verwachting te hoog, bleek toen ik begonnen was. (Niets rustig inwerken, maar naast het inwerken plannen maken.)
Ik begon steeds meer te twijfelen en gisteren (vandaag liep proeftijd af) kreeg ik (ietwat onverwacht, toch wel) een gesprek. Ik werd ontslagen. Ergens baal ik ontzettend, omdat ik nu weer op straat sta, ik begin mei ook een ander aanbod had (nu niet meer) en ik dus weer kan gaan solliciteren (en dat ging al zo moeizaam). Maar toch was ik opgelucht. De knoop ik voor mij doorgehakt en ik heb ook mijn gevoelens over het bedrijf geuit. (Volgens leidinggevende had ik dit eerder moeten doen, dan hadden ze er wat aan gedaan, zei ie.) Conclusie van mijn periode bij dat bedrijf is bovendien dat het niet echt aan mij lag (het ontslag) maar dat zij een inschattingsfout hebben gemaakt (ervaring). We zijn dus niet met ruzie uit elkaar gegaan en ik blijf gewoon welkom bij hen (nu wil ik dat niet).
Ik wilde je dus zeggen: volg je hart, maar ik begrijp dat je dat min of meer al hebt gedaan/ al doet. Succes iig!
woensdag 13 juni 2007 om 18:29
Jeetje, wat klote zeg. Wel raar dat ze niet verder willen, en dan toch zeggen dat je welkom bent.
Kan je trouwens niet alsnog bij dat andere bedrijf terecht? Bij mij ging dat gelukkig vrij makkelijk (ik had destijds keurig netjes gebeld dat ik voor een ander gekozen had, en ze hartelijk bedankt voor het fijne gesprek, en dit heeft zeer zeker geholpen, blijkt nu).
Ik denk zeker ook dat je je hart moet volgen, eerder zei iemand al, je zit er 40 uur per week, je ziet je collega's meer dan je eigen vrienden en familie, dus moet het wel een fijne plek zijn. En als dat niet zo is, kan je heel ongelukkig worden. Gelukkig is bij ons toch snel die alarmbel gaan rinkelen he
Vind het alleen zo vervelend dat ik straks moet gaan vertellen dat ik wegga. En nu dat ze tijd in mij steken, en ik geinteresseerd zit te doen, terwijl ik weet dat ik binnen no time mn biezen pak. Heeft ook wel iets 'stiekems', voor mijn gevoel dan. Maar ja, je moet wat he?!
Kan je trouwens niet alsnog bij dat andere bedrijf terecht? Bij mij ging dat gelukkig vrij makkelijk (ik had destijds keurig netjes gebeld dat ik voor een ander gekozen had, en ze hartelijk bedankt voor het fijne gesprek, en dit heeft zeer zeker geholpen, blijkt nu).
Ik denk zeker ook dat je je hart moet volgen, eerder zei iemand al, je zit er 40 uur per week, je ziet je collega's meer dan je eigen vrienden en familie, dus moet het wel een fijne plek zijn. En als dat niet zo is, kan je heel ongelukkig worden. Gelukkig is bij ons toch snel die alarmbel gaan rinkelen he
Vind het alleen zo vervelend dat ik straks moet gaan vertellen dat ik wegga. En nu dat ze tijd in mij steken, en ik geinteresseerd zit te doen, terwijl ik weet dat ik binnen no time mn biezen pak. Heeft ook wel iets 'stiekems', voor mijn gevoel dan. Maar ja, je moet wat he?!
woensdag 13 juni 2007 om 20:13
quote:Kan je trouwens niet alsnog bij dat andere bedrijf terecht? Bij mij ging dat gelukkig vrij makkelijk (ik had destijds keurig netjes gebeld dat ik voor een ander gekozen had, en ze hartelijk bedankt voor het fijne gesprek, en dit heeft zeer zeker geholpen, blijkt nu). Nee helaas. Ik heb ze gebeld, maar ze willen me niet meer. Wrs omdat ze denken dat ze me mogelijk toch kwijt zullen zijn als ik iets beters vind. Wat eigenlijk ook zo is, maar dat zou iedereen toch doen, lijkt me.
Ik denk zeker ook dat je je hart moet volgen, eerder zei iemand al, je zit er 40 uur per week, je ziet je collega's meer dan je eigen vrienden en familie, dus moet het wel een fijne plek zijn. En als dat niet zo is, kan je heel ongelukkig worden. Gelukkig is bij ons toch snel die alarmbel gaan rinkelen he
Vind het alleen zo vervelend dat ik straks moet gaan vertellen dat ik wegga. En nu dat ze tijd in mij steken, en ik geinteresseerd zit te doen, terwijl ik weet dat ik binnen no time mn biezen pak. Heeft ook wel iets 'stiekems', voor mijn gevoel dan. Maar ja, je moet wat he?! Begrijpelijk, maar ik heb de afgelopen tijd (maanden) gemerkt dat je echt voor jezelf moet kiezen. Een ander doet dat ook en als het bedrijf de kans zou krijgen om je een oor aan te naaien, zullen ze dat mogelijk ook doen. (Hoe aardig ze je ook vinden, maar als er ontslagen vallen, maak jij wrs veel kans, omdat je nieuw bent.)
Ik denk zeker ook dat je je hart moet volgen, eerder zei iemand al, je zit er 40 uur per week, je ziet je collega's meer dan je eigen vrienden en familie, dus moet het wel een fijne plek zijn. En als dat niet zo is, kan je heel ongelukkig worden. Gelukkig is bij ons toch snel die alarmbel gaan rinkelen he
Vind het alleen zo vervelend dat ik straks moet gaan vertellen dat ik wegga. En nu dat ze tijd in mij steken, en ik geinteresseerd zit te doen, terwijl ik weet dat ik binnen no time mn biezen pak. Heeft ook wel iets 'stiekems', voor mijn gevoel dan. Maar ja, je moet wat he?! Begrijpelijk, maar ik heb de afgelopen tijd (maanden) gemerkt dat je echt voor jezelf moet kiezen. Een ander doet dat ook en als het bedrijf de kans zou krijgen om je een oor aan te naaien, zullen ze dat mogelijk ook doen. (Hoe aardig ze je ook vinden, maar als er ontslagen vallen, maak jij wrs veel kans, omdat je nieuw bent.)
maandag 18 juni 2007 om 21:49
Hoi,
Vandaag was weer prettig (not). Het lijkt wel alsof ik al afscheid heb genomen en erger me dood aan alles. Eerst constant zeggen dat ik het op mn eigen tempo mag doen, en ondertussen me van alles in mn mik schuiven zonder dat ik me kan voorbereiden. Zit ik dus vanavond ineens tegenover klanten terwijl ik inhoudelijk geen kont kan bijdragen. Vind ik ook niet eerlijk tegenover die klanten. Gelukkig zat een collega er wel bij, en schoot me ook te hulp, maar als er iemand in mn nek zit te hijgen lukt het ook niet. Wat dat betreft snap ik mezelf ook niet, make up your f*cking mind! Als ze er niet bijzitten en me helpen baal ik, maar ik baal ook als ik op mn vingers wordt gekeken. Oftewel, niks is goed. En ook dat ken ik niet van mezelf. Hoe vermoeiend!
Ook heb ik me vandaag de hele dag zitten vervelen (kan me er gewoon niet erg toe zetten om de stof tot me te nemen, ik léés het wel, maar dringt niet tot me door), totdat ik dus een kwartier van te voren hoorde dat ik dat gesprek kon gaan doen (s avonds dus). Ben zeker niet de beroerdste wat betreft overwerk, no problem, maar als ik me overdag niet nuttig zit te maken en dan s avonds ineens wel, irriteert me dat.
Zit ook steeds op mn telefoon te kijken of ik al een voicemail heb van dat andere bedrijf. Bah, wat is dit irritant zeg. Word gek van iedereen om me heen maar vooral van mezelf.
Vandaag was weer prettig (not). Het lijkt wel alsof ik al afscheid heb genomen en erger me dood aan alles. Eerst constant zeggen dat ik het op mn eigen tempo mag doen, en ondertussen me van alles in mn mik schuiven zonder dat ik me kan voorbereiden. Zit ik dus vanavond ineens tegenover klanten terwijl ik inhoudelijk geen kont kan bijdragen. Vind ik ook niet eerlijk tegenover die klanten. Gelukkig zat een collega er wel bij, en schoot me ook te hulp, maar als er iemand in mn nek zit te hijgen lukt het ook niet. Wat dat betreft snap ik mezelf ook niet, make up your f*cking mind! Als ze er niet bijzitten en me helpen baal ik, maar ik baal ook als ik op mn vingers wordt gekeken. Oftewel, niks is goed. En ook dat ken ik niet van mezelf. Hoe vermoeiend!
Ook heb ik me vandaag de hele dag zitten vervelen (kan me er gewoon niet erg toe zetten om de stof tot me te nemen, ik léés het wel, maar dringt niet tot me door), totdat ik dus een kwartier van te voren hoorde dat ik dat gesprek kon gaan doen (s avonds dus). Ben zeker niet de beroerdste wat betreft overwerk, no problem, maar als ik me overdag niet nuttig zit te maken en dan s avonds ineens wel, irriteert me dat.
Zit ook steeds op mn telefoon te kijken of ik al een voicemail heb van dat andere bedrijf. Bah, wat is dit irritant zeg. Word gek van iedereen om me heen maar vooral van mezelf.
maandag 18 juni 2007 om 23:15
Ik kan me voorstellen dat je er niet meer bij bent als je al besloten hebt om er weg te gaan. Ben je ook nog verder aan het zoeken naar werk? Ga niet alleen zitten wachten op een telefoontje van het bedrijf waar je het gesprek hebt gehad. Want als dat niet doorgaat, moet je snel weer op zoek naar iets anders. Maar ik hoop dat dat niet hoeft.
Ik duim voor je!
Ik duim voor je!
donderdag 21 juni 2007 om 20:16
He,
Was weer een lekker weekie, gelukkig bijna weekend!
Vanmiddag om 16.45 uur belde het andere bedrijf...natuurlijk nét op het moment dat ik zelf zat te bellen, en kon dus niet opnemen (bovendien zat ik midden op de werkvloer, niet echt de plek om zo'n gesprek te voeren ). Net na vijven heb ik teruggebeld, was ze al weg...grrr...ik hoop zooo dat ze morgenochtend met goed nieuws komt! Helaas kan ik dan nog niet opzeggen, want mn teamleider en de afdelingsdirecteur zijn er beide niet. Of kan ik dan wel mn begeleider vertellen dat ik wegga (zodat hij evt anderen kan bellen of zo). Het probleem is nl dat ik maandag en dinsdag op cursus moet, woensdag roostervrij heb, donderdag er wel ben en vrijdag met vakantie. Dat betekent dat ik dan pas de dag voordat mn proeftijd afloopt kan opzeggen...en dat voelt ook weer niet goed. Dus wat is wijsheid? Jullie een idee over?
Was weer een lekker weekie, gelukkig bijna weekend!
Vanmiddag om 16.45 uur belde het andere bedrijf...natuurlijk nét op het moment dat ik zelf zat te bellen, en kon dus niet opnemen (bovendien zat ik midden op de werkvloer, niet echt de plek om zo'n gesprek te voeren ). Net na vijven heb ik teruggebeld, was ze al weg...grrr...ik hoop zooo dat ze morgenochtend met goed nieuws komt! Helaas kan ik dan nog niet opzeggen, want mn teamleider en de afdelingsdirecteur zijn er beide niet. Of kan ik dan wel mn begeleider vertellen dat ik wegga (zodat hij evt anderen kan bellen of zo). Het probleem is nl dat ik maandag en dinsdag op cursus moet, woensdag roostervrij heb, donderdag er wel ben en vrijdag met vakantie. Dat betekent dat ik dan pas de dag voordat mn proeftijd afloopt kan opzeggen...en dat voelt ook weer niet goed. Dus wat is wijsheid? Jullie een idee over?
donderdag 21 juni 2007 om 23:33
