Minnaar deel 14

Hoi allemaal,

ik zit al paar dagen mee te lezen en zal ook eens wat posten..

natuurlijk wist ik wel dat er meer mensen waren die een affaire hebben, maar wat is het fijn om er over te kunnen lezen en nu ook zelf eens mijn verhaal te vertellen, want dat heb ik natuurlijk nog nooit eerder gedaan..



ik heb in mijn leven 2 relatie's gehad, 1 van 7 maanden, deze begon op mijn 14e en (nu mijn ex dus) is momenteel nog steeds mijn beste vriend. Vrij snel na het einde van deze relatie ontmoete ik mijn nieuwe vriend en kwam snel in nieuwe relatie met nu, sinds een jaar, mijn man.



een week na de bruiloft (eind mei 2010) had ik afgesproken voor een filmavondje met mijn beste vriend (mijn ex) zoals we 1 a 2x per maand altijd al deden. Dit filmavondje is echter uitgedraaid op iets meer dan alleen film kijken en sindsdien spreken we steeds vaker af waarna het uitloopt op uitgebreid zoenen en soms ook sex.



In oktober 2010 kreeg mijn ex ook een relatie en heeft het tussen ons even stil gestaan. de vriendin van mijn ex is ook een goede vriendin van mij geworden en we spreken veel met ons 4en af. Mijn ex en mijn man kunnen het ook goed met elkaar vinden.



2 maanden geleden zocht mijn ex weer wat meer lichamelijk contact met mij, als we afspraken met ons 4en ging hij weer dicht tegen mij aan staan... elkaars handje vast houden als niemand het merkt etc.

toen mijn ex en ik 6 weken terug samen een eind gingen fietsen kwamen we stil te staan om te genieten van het uitzicht en begonnen we te zoenen, sindsdien spreken we bijna 2x per week af zonder dat onze partners er van af weten terwijl we bijna elk weekend ook nog met ons 4en wat doen...

het is allemaal dus best ingewikkeld en loopt nogal door elkaar heen, ik houdt ontzettend veel van mijn man en wil hem ook niet kwijt maar ik zou er ook niet over na willen denken om mijn ex kwijt te raken aangezien dat nog steeds mijn beste vriend is!





ik weet dat ik niet goed bezig ben, maar eigenlijk zou ik ook niet anders willen en weet ik voor mijzelf nog geen oplossing.. het vreemde is dat ik mij totaal niet schuldig voel naar mijn man of naar de vriendin van mijn ex toe.



ik blijf meelezen!

groetjes!!

Nieuwelingen welkom!



Suzy, het duurt gewoon even voordat het uit je systeem is. Of dat nou een ex-officiele liefde of ex-minnaar is. Ik herken het om je heen kijken gelijk.. Slijten slijten... Ik heb het gevoel dat je er wel vrij nuchter in staat, knap



Bkstr, wow een vakantie! Goed zo. 2011 is ons jaar remember? Ik zit ook weer helemaal in het lief voor mezelf zijn. Zeker lichamelijk. Meer sporten, gezond eten, op tijd slapen (uhhh dat ga ik dus zo doen)



Sunny_me, pfff ingewikkeld. Je hebt het denk ik vooral jezelf ingewikkeld gemaakt omdat er zoveel vriendschap bij komt kijken. Je 'naait' niet alleen je vriend, ook nog een vriendin en je zet een waardevolle vriendschap met ex/minnaar op het spel. Bedenk goed waar je mee bezig bent. En je zegt dat je hem niet wil missen in je leven, maar dat hoeft toch ook niet? Of is terug gaan naar 'just friends' geen optie voor je?



Update vanuit Crea's huis. Eerste weekend met minnaar doorgebracht, inclusief werk en allerlei andere verplichtingen, maar mijn huis als 'basis'. Voelde goed. We weten de mix tussen lol maken, liefde, sex en goede (maar moeilijke) gesprekken goed te vinden. Ook niet bang om elkaar ruimte te gunnen. Zijn leven is binnen een maand ontzettend veranderd en mijn toekomstperspectief ook (want ik had altijd hoop maar durfde nooit ergens op te rekenen) We praten over onze verwachtingen, onze fouten maar maken vooral ontzettend veel lol en de heerlijke sex is gelukkig ook niet verdwenen

Nu weer een paar dagen zonder elkaar (al kunnen we nu ongeneerd bellen s avonds, wat een genot!) en geloof dat dat voor ons allebei juist goed voelt. Stap voor stap boom voor boom

@Crea: goed zo, meissie, klinkt goed. Meer rust nu de grote stap is genomen dus? Dat dagelijkse kan nog een hele verandering (dus ook ten goede) zijn. Dus je (inmiddels geen minnaar meer maar) vriend is relatief goed door de eerste grootste hobbel heen?



Stap voor stap is zo gek nog niet! Wens jullie veel succes samen, ik las weer ergens (Marie-Claire een artikel over vreemdgaan en minnaressen) maar 3% huis en haard idd verlaat (ik dacht altijd 15% maar tis zelfs nog minder). Hoop dat je tot de gelukkigen behoort die een frisse nieuwe start maken!

wauw Crea, wat klinkt dat ongelooflijk goed! Fijn voor je meid: je hebt er lang op gewacht! Ik moet haasten, anders ben ik te laat @ werk....

Hoi Allemaal,



Ik heb een tijdje meegeschreven in dit topic. Ik kon soms erg raar reageren volgens sommige.. En ja dat is ook zo, mede doordat ik aan een soort van "minnaar" ben begonnen (ik single hij getrouwd) terwijl ik dit gewoon niet kan, omdat ik gevoelens voor zo'n persoon ga krijgen, en dan onzekerheid heb en dan erg labiel (in mijn ogen) kan reageren. Maargoed, heb mezelf toch mee laten slepen met hem, erg lomp van mezelf, omdat ik van te voren wist dat ik er niet aan moest beginnen, en is niet alleen zijn schuld ook die van mezelf natuurlijk.



Ons contact is in mijn ogen anders gelopen als een echte minnaars contact.. en ik heb al 1000X gezegd dat ik ermee moest kappen, maar ik kon het niet, en hij net zo min. Er is zoveel gebeurd in de tussentijd, echt te bizar. Zijn vrouw is een tijd terug alleen met dochter op vakantie geweest, hij heeft in die periode zo goed als elke dag bij me geslapen, het is dat ik een paar keer zei dat ie niet hoefde te komen, want na een 10 dagen is zn vrouw ook weer terug en dan ben ik weer alleen. Ook slaapt hij soms in het weekend bij me, net zoals afgelopen weekend, dan zijn zn vrouw en dochter een weekend weg. Ik ben een paar weken geleden zelfs bij hem thuis geweest op een vrijdagavond... daarna had ik zoiets van nee dit kan niet, en had hem gesmst dat ie mn nr moest verwijderen en me niet meer moest contacteren. Ik had de dag erop niks van hem gehoord tot een zondagmiddag, kreeg weer een sms van hem, ik zei hem waarom sms je me nu, heb gevraagd om mn nr te verwijderen, kreeg als antwoord dat ie het contact niet kwijt wilt.. Ik had niet moeten reageren op zn sms, maar ook ik heb gevoel en hoopte eerlijk gezegd op zo'n antwoord..



Ik heb de afgelopen tijd, erg goede gesprekken met hem gehad !! Ik ben in de tussentijd ook een week op vakantie geweest, en ik had niet gezegd tegen hem dat ik op een bepaalde dag weg ging, door bepaalde omstandigheden. Nu had ik een vliegreis van totaal 14 uur, en hij had me in de tussentijd gesmst, maar ik reageerde niet op zn smsjes en hij had me zelfs gebeld terwijl ie dat nooit doet, doordat mn telefoon uit stond is ie bij me aan de deur geweest en besefte toen dat ik weg was... een week ertussen uit heeft me goed gedaan, en bij hem ook denk ik, bij terug komst hebben we weer een gesprek gehad.. wat erg goed is verlopen. Hij weet het gewoon echt niet, hij zegt enorm veel om me te geven, en ik merk sinds mijn terug komst ook duidelijk verschil, kwa knuffelen, gesprekken etc.



Maar nu komt het ergste van het verhaal... iets waar ik echt niet trots op ben, en het verschrikkelijk moeilijk mee heb... Ik heb het idee dat ik in een soort depressie ervan ben beland Ik ben zwanger van hem geworden... Ja we hebben de laatste maand zonder condoom gevreeen, (kennen elkaar nu dik 4 mnd) gewoon omdat we alletwee weten dat we niks naast elkaar doen, ok behalve hij dan... Zal hier vast wel veel reacties op krijgen.. maar als je elkaar bijna elke dag ziet of minstens 4 keer in de week, dan ga je hier op een gegeven moment over praten. Ik was gewoon aan de pil, ik snap ook niet hoe dit me is overkomen... ik schaam me, en voel me er zwaar rot onder. Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen !! echt nooit.



Ik heb er goed over nagedacht, en as donderdag word "het" weg gehaald. Hoe moeilijk het ook is, ik kan een kind nu geen toekomst bieden, en aangezien ik niet weet hoe alles gaat verlopen, is dit de verstandigste beslissing. Een heel moeilijke beslissing, zit er op sommige momenten heel erg doorheen. Gelukkig steunt de vader me enorm en hij is er voor me waar hij kan, en ook hij beseft dat dit zo niet door kan gaan. Zometeen komt hij weer met me praten, om te zien hoe we door moeten gaan. Hij zegt zelf ook alles op een rijtje te moeten zetten.. Iets wat ik absoluut begrijp, en ik ook trouwens. We hebben alletwee meer gevoel voor elkaar gekregen, iets wat alles echt niet makkelijk maakt.



Hopelijk krijg ik geen aanvallende reacties, ik kan normaal heel goed tegen kritiek, maar zit daar nu niet op te wachten, en nee vraag ook niet om medelijden oid... Ik weet dat ik het kan verwachten (kritiek), want dat is altijd op een forum.. Maargoed, ik zie het vanzelf wel. Ik wilde niet meer in het topic schrijven, maar moest het even van me af schrijven...

Ik was eerst Suzie69, maar heb mijn nick verandert in secret 69 (vond em wel toepasselijk )....



Pris, juist alles is zonder aanvallende reacties of veroordelingen hier... als het goed is. Ik vind dat juist zo fijn, omdat mijn hoofd echt overliep met malende gedachtes die ik aan niemand kwijt kan. Bedankt aan iedereen dat dat hier wel kan!!



Oei, Sunny wat klinkt het ingewikkeld!

Lijkt een beetje op mijn situatie... dat je vriendin er bij betrokken is. Daardoor belazer je eigenlijk extra (zonder oordeel!!!), vind je dat echt niet lastig?

Ieders gevoel is weer anders. Je schrijft dat je je niet schuldig voelt. Ik ging kapot van schuldgevoel op het laatst... was ik met haar (zijn vrouw) een avond op stap, zat ik ondertussen met hem te sms-en om later op de avond bij hem langs te komen... en dat dan ook gewoon doen! Ik voelde me een verknipt mens.

Ken je zulke situaties? Daarnaast heb je het risico dat het toch een keer uitkomt en je veel mensen (gezinnen?) pijn doet en kwijtraakt. Sta jij daar wel eens bij stil? Ik stond daar niet bij stil eigenlijk. Nogmaals, ik oordeel niet over je, want ik heb precies hetzelfde gedaan.



Ik ga straks verder lezen en reageren, ik moet zo weg.

xx

Oei Sunny, wat ingewikkeld, heb t 2x moeten lezen voor ik t snapte. Je speelt wel met vuur denk ik, als de vriendschappen zo nauw zijn...





Pris, wat ontzettend shit voor je zeg... Moeilijke beslissing ook lijkt me, heel veel sterkte met het vervolg.

quote:pris27 schreef op 29 augustus 2011 @ 08:20:

Hoi Allemaal,



Ik heb een tijdje meegeschreven in dit topic. Ik kon soms erg raar reageren volgens sommige.. En ja dat is ook zo, mede doordat ik aan een soort van "minnaar" ben begonnen (ik single hij getrouwd) terwijl ik dit gewoon niet kan, omdat ik gevoelens voor zo'n persoon ga krijgen, en dan onzekerheid heb en dan erg labiel (in mijn ogen) kan reageren. Maargoed, heb mezelf toch mee laten slepen met hem, erg lomp van mezelf, omdat ik van te voren wist dat ik er niet aan moest beginnen, en is niet alleen zijn schuld ook die van mezelf natuurlijk.



Ons contact is in mijn ogen anders gelopen als een echte minnaars contact.. en ik heb al 1000X gezegd dat ik ermee moest kappen, maar ik kon het niet, en hij net zo min. Er is zoveel gebeurd in de tussentijd, echt te bizar. Zijn vrouw is een tijd terug alleen met dochter op vakantie geweest, hij heeft in die periode zo goed als elke dag bij me geslapen, het is dat ik een paar keer zei dat ie niet hoefde te komen, want na een 10 dagen is zn vrouw ook weer terug en dan ben ik weer alleen. Ook slaapt hij soms in het weekend bij me, net zoals afgelopen weekend, dan zijn zn vrouw en dochter een weekend weg. Ik ben een paar weken geleden zelfs bij hem thuis geweest op een vrijdagavond... daarna had ik zoiets van nee dit kan niet, en had hem gesmst dat ie mn nr moest verwijderen en me niet meer moest contacteren. Ik had de dag erop niks van hem gehoord tot een zondagmiddag, kreeg weer een sms van hem, ik zei hem waarom sms je me nu, heb gevraagd om mn nr te verwijderen, kreeg als antwoord dat ie het contact niet kwijt wilt.. Ik had niet moeten reageren op zn sms, maar ook ik heb gevoel en hoopte eerlijk gezegd op zo'n antwoord..



Ik heb de afgelopen tijd, erg goede gesprekken met hem gehad !! Ik ben in de tussentijd ook een week op vakantie geweest, en ik had niet gezegd tegen hem dat ik op een bepaalde dag weg ging, door bepaalde omstandigheden. Nu had ik een vliegreis van totaal 14 uur, en hij had me in de tussentijd gesmst, maar ik reageerde niet op zn smsjes en hij had me zelfs gebeld terwijl ie dat nooit doet, doordat mn telefoon uit stond is ie bij me aan de deur geweest en besefte toen dat ik weg was... een week ertussen uit heeft me goed gedaan, en bij hem ook denk ik, bij terug komst hebben we weer een gesprek gehad.. wat erg goed is verlopen. Hij weet het gewoon echt niet, hij zegt enorm veel om me te geven, en ik merk sinds mijn terug komst ook duidelijk verschil, kwa knuffelen, gesprekken etc.



Maar nu komt het ergste van het verhaal... iets waar ik echt niet trots op ben, en het verschrikkelijk moeilijk mee heb... Ik heb het idee dat ik in een soort depressie ervan ben beland Ik ben zwanger van hem geworden... Ja we hebben de laatste maand zonder condoom gevreeen, (kennen elkaar nu dik 4 mnd) gewoon omdat we alletwee weten dat we niks naast elkaar doen, ok behalve hij dan... Zal hier vast wel veel reacties op krijgen.. maar als je elkaar bijna elke dag ziet of minstens 4 keer in de week, dan ga je hier op een gegeven moment over praten. Ik was gewoon aan de pil, ik snap ook niet hoe dit me is overkomen... ik schaam me, en voel me er zwaar rot onder. Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen !! echt nooit.



Ik heb er goed over nagedacht, en as donderdag word "het" weg gehaald. Hoe moeilijk het ook is, ik kan een kind nu geen toekomst bieden, en aangezien ik niet weet hoe alles gaat verlopen, is dit de verstandigste beslissing. Een heel moeilijke beslissing, zit er op sommige momenten heel erg doorheen. Gelukkig steunt de vader me enorm en hij is er voor me waar hij kan, en ook hij beseft dat dit zo niet door kan gaan. Zometeen komt hij weer met me praten, om te zien hoe we door moeten gaan. Hij zegt zelf ook alles op een rijtje te moeten zetten.. Iets wat ik absoluut begrijp, en ik ook trouwens. We hebben alletwee meer gevoel voor elkaar gekregen, iets wat alles echt niet makkelijk maakt.



Hopelijk krijg ik geen aanvallende reacties, ik kan normaal heel goed tegen kritiek, maar zit daar nu niet op te wachten, en nee vraag ook niet om medelijden oid... Ik weet dat ik het kan verwachten (kritiek), want dat is altijd op een forum.. Maargoed, ik zie het vanzelf wel. Ik wilde niet meer in het topic schrijven, maar moest het even van me af schrijven...

Pris, misschien een stomme vraag van mij, maar:



Die meneer lijkt erg veel tijd met jou te willen besteden. En nu is er per ongeluk ook nog eens een kind verwekt.

Ik vraag mij af, waarom wil jouw minnaar met zijn vrouw getrouwd blijven? Waarom kiest hij niet voor jou? Waarom laten jullie het kind niet komen?

Hoi Donderstraal,



Ja dat lijkt mij ook.. Dit is niet enkel voor de seks en wegwezen. Ik heb net een gesprek gehad met hem, we hebben besloten om het wat rustiger aan te doen kwa contact, zodat hij eens echt goed kan nadenken. Ook hij weet dat we zo niet verder kunnen omdat voor beide teveel gevoel komt kijken. Hij heeft al een dochter en dat is zn alles, dat is denk ik een van de grootste reden wat hem tegenhoud, bang dat haar verdriet oid aan word gedaan. Hij had het heel moeilijk om hier weg te gaan, wetende dat het beter was om even niet te smsen naar elkaar. Ben benieuwd of ie het vol gaat houden.. We zullen zien. Ik geef hem iig de ruimte en de tijd om na te denken.

Kind houden gaat gewoon niet, ook al zouden we wel bij elkaar komen.. kind moet geboren worden omgeven door geluk en niet met stress van alles wat er is gebeurd. Als wij al uberhaupt bij elkaar komen, dan zou dat niet meteen meteen met een kind moeten zijn. Hoe hard het ook is, ook ik ben er niet klaar voor, en kan een kind nu geen goed stabiel leven geven. De kans zit er ook in dat hij toch bij zn vrouw blijft, en dan zou ik een alleenstaande moeder zijn. Dat is iets wat ik niet wil !

weet hij dat jij zwanger bent?

Ja hij weet dat zeker ! Ben er in mn vakantie achter gekomen omdat ik veel bijna flauw viel, en misselijk was etc. Ik ben op een zaterdag terug gekomen, en zondags is ie meteen langs geweest, en heb ik het hem verteld ! Hij hoort dit te weten, is net zo goed ook zijn kindje.

Dus: als ik mag samenvatten pris:

Jouw vriend houdt van zijn vrouw èn van jou.

En hij kiest om bij zijn vrouw te blijven omdat hij teveel van zijn dochter houdt om een einde aan het huwelijk te maken.

Maar dat wil hij ook niet want hij houdt van zijn vrouw.

Hij heeft daarnaast gevoelens voor jou en jij hebt gevoelens voor hem.

Maar in ieder geval is duidelijk dat hij bij zijn vrouw blijft want hij kan zijn dochter niet missen.

Nee wacht even, hij heeft nog niks gekozen. Hij weet het helemaal nog niet. Hij is in de afgelopen maanden veel voor me gaan voelen, en we zijn nu op een punt beland dat we een keuze moeten maken, en zo niet door kunnen. Hij moet voor zichzelf de dingen eerst op een rijtje zetten..



Ik denk ZELF dat dit de grootste reden is dat ie nu in dat huwelijk is, hij heeft me laatst toe gegeven dat het niet 100% goed zit. Terwijl hij eerst volhield van wel. Ik geef hem nu gewoon de tijd en de rust, laat hem maar nadenken, ook voor hem is dit allemaal niet makkelijk. En van daaruit zie ik wel wat er gaat gebeuren, hij is diegene die moet nadenken ..

Hallo, allemaal,



Ik kom zomaar binnenvallen en dus midden is gesprekken. Hopelijk is dat niet erg?



Ik ben al een poosje aan het meelezen met jullie en lees ook wat over open relaties en hoe dat er dan bij jullie aan toe gaat. (niet elke open relatie is hetzelfde)



Wat ik me afvraag is hoe jullie er achter kwamen dat een monogaam leven dus niets voor je is en hoe heb je dat bespreekbaar gemaakt bij je partner?



Even iets over mezelf. Ik zit al vrij lang in een monogame relatie, vroeger wel eens besproken hoe gedachtes zijn als er iemand van ons 2 "vreemd" zou gaan. Bij mij is dat niet zo'n probleem. Ik weet dat hij bij mij terug komt en soms is het misschien toch wel lekker om eens iets "anders te eten??"

Bij hem is dat gevoel iets minder, hij zou het dus niet zo fijn vinden.

Laatst begon hij wel over het bezoeken van een parenclub. Ik heb over dat voorstel flink nagedacht maar ben tot de conclusie gekomen dat het niets voor mij is. Ik zoek dan toch wat meer ipv alleen sex en lust en dan klaar.

Ik heb dit nog niet met mijn partner besproken, weet niet hoe hij er over denkt en vind het ook best eng om zoiets te bespreken.



Wat nu als hij het niet zou willen? Ik weet niet hoe ik dan zou reageren. Ben er inmiddels nl wel achter dat ik meer wil en liever niet achter zijn rug om maar ja als het allemaal zo makkelijk was dan stelde ik deze vraag hier natuurlijk niet. Ik neem aan dat ik niet de enige ben waarbij dit zo het geval is?



Ik ben erg benieuwd naar reacties!

Mijn man en ik hebben het er wel eens over gehad, dat mocht het ooit voorkomen, dat het dan zo moet gebeuren dat de ander er niet achter komt. Dus niet met iemand uit de buurt, of die een vriend of familielid van ons ook kent oid. En vooral tegen niemand vertellen. En er zeker van zijn dat de lover het ook niet vertelt tegen iemand die ons kent.



Dit betekent niet dat we elkaar toestemming hebben gegeven. Ik doe het dus stiekem. Helaas. Ik heb tot nu toe het lef niet gehad om mijn man te zeggen dat ik wel eens met een ander zou willen vrijen.

@ iebeltje, ik heb geen open relatie dus kan je daar geen advies over geven...



Dat is nog wel iets wat me dwars zit, ikzelf heb een affaire maar mocht mijn man 'vreemd gaan' weet ik niet hoe ik hier op zal reageren.. dat zijn ook de enige momenten waarop ik denk dat ik dit niet moet doen; 'wat gij niet wil wat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'...

Maar ondertussen heb ik vanavond wel weer afgesproken bij mijn ex. (en daar ontzettend veel zin in!)



terug gaan naar gewone vrienden? we hebben het eerder gedaan, maar ik zal het wel lastig vinden en weet ook niet of ik het wil..

ik houdt ontzettend veel van mijn man, maar ik denk dat ik verliefd ben op mijn ex.



en natuurlijk naai ik in dit geval niet alleen mijn ex maar ook mijn man en de vriendin van mijn ex, en de vriendschap van ons 4en.. maar nee, schuldgevoel heb ik niet... alleen vlinders denk ik..



ik blijf meelezen, ben benieuwd naar jullie verhalen.. het is fijn om mijn gedachten te kunnen delen met niet oordelende mensen:) bedankt daarvoor!

Iebeltje er is een topic over open relatie;s, een minnaar is meer iets voor wat er uit voort kan komen.



Ik denk dat je je vraag ook even daar moet stellen.



Open relaties





ik heb hem ook even voor je omhoog gehaald. Ik zal dan daar je vraag beantwoorden omdat het wat inhoud betreft hier wat offtopic is

Pris, wat ik noal vreemd vind is dat jij opeens hier weg ging. Je had gekapt met je minnaar en postte daarom niet meer. Dit nadat veel forummers met je mee hadden geleefd omdat je misschien een tumor had???? Nu kom je opeens weer opduiken en ben je zwanger???? Ik wens je evengoed sterkte. Ik heb morgen een date met sv. Heerlijk want we moesten lang geduld hebben vanwege vakanties. Gaat vuurwerk worden!

Heerlijk Rozalia



Ik zie mijn lover ook morgen weer, en we hebben nog nooit zo lang de tijd voor elkaar gehad als dat we morgen gaan hebben (3 hele uren zowaar).



Ik vraag me af hoe vaak jullie je minnaars zien? Ik las al ergens iets over eens per maand. Ik ken m via internet, heb hem voor het eerst ontmoet op 10 juli, en morgen zien we elkaar voor de vijfde keer. Maar het lijkt erop dat we elkaar dan voorlopig even een aantal weken niet meer kunnen zien...

Ik zie mijn vriend vrijwel elk weekeind. vanmorgen hebben we heerlijk kunnen uitslapen met elkaar.

quote:doddie schreef op 29 augustus 2011 @ 17:20:

Iebeltje er is een topic over open relatie;s, een minnaar is meer iets voor wat er uit voort kan komen.



Ik denk dat je je vraag ook even daar moet stellen.



Open relaties





ik heb hem ook even voor je omhoog gehaald. Ik zal dan daar je vraag beantwoorden omdat het wat inhoud betreft hier wat offtopic is



Dankje Doddie, ik ga gelijk mijn vraag daar neer plakken!

Aan de meiden die al iets geschreven hadden: bedankt! Wie weet kom ik hier nog terug op dit topic.... al hoop ik het niet. (dan zou het betekenen dat hij het er dus niet mee eens is en ik me niet meer in kan houden!)

dat hoeft niet hoor iebel ik ben ook een minnaar maar dan wel in een open relatie. Een minnaar betekend niet per definitie dat het vreemdgaan is.

quote:stewardess schreef op 06 maart 2011 @ 20:18:

Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.



Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?



Ik heb zelf geen minnaar, maar ik ben de minnares...

kom ik achter na 3 maand hahahahaa... of ik hier nu wel net zo blij mee ben.. ben ik voor mezelf nog niet echt over uit.. heb zelf geen vaste relatie, ben vrijgezel..

Nu ik weet van zijn vriendin.. weet ik eigenlijk ook al genoeg over dat ik niets serieus met hem wil.. (het feit dat hij deze meid niet trouw is, wie ben ik dan als ik hem verover dat hij mij wel trouw zal blijven??)



maar of ik een nr 2 wil wezen?? Ik kan hem niet met rust laten daar is die eenmaal te lekker voor, en ben ik eerlijk gezegd wel wat voor hem gaan voelen in deze 3 maand tijd, nadat ik erook nog zelf ben achtergekomen dat hij gewoon een vriendin had!

Dacht ik ja joh bekijk et lekker, aldus voor mijn gevoel eigenlijks alwel klaarmee was....



heb ik toch weer een bepaalde zwakte voor hem, omdat we toch wel goed met mekaar kunnen praten, en de grootste lol hebben en gewoon een goede klik hebben...

ondanks die hierover gelogen had... val ik gewoon als een blok voor deze man! Teleurgesteld in hem, dat ik dan ook was.. kreeg ik als antwoord dat die me te leuk vind, en nu mij niet kwijt wil??



Om mezelf niet op een roze wolk te zetten, heb ik ook een andere playmate , maar ondanks ik ook sex heb met een ander, blijf ik aan hem denken.. ik sta wel sterk in me schoenen, maar als ik hem zie merk ik toch aanmezelf dat ik gek van hem ben! Menn oh Mennn... hihihi



wat moet ik er hiernu mee? ik heb mezelf nog nooit eerder in dit soort situatie bevonden... hebben jullie advies voor mij ? dames & heren?

Ik lees al een tijdje mee op dit forum zonder ooit gereageerd te hebben. Ik ben door alle verhalen zover gekomen dat ik nu

mijn verhaal durf te plaatsen. Ik ben al vele jaren gelukkig met mijn vrouw (ik ben dus een man) maar ze is sexueel totaal niet meer te verleiden. Vele gesprekken en ruzies kunnen daar helaas niets aan veranderen. Van enig trauma bij haar is geen sprake. Ze is gewoon niet zo lichamelijk ingesteld.

Wij hebben al lange tijd geen sex meer en dat is iets wat langzaam maar zeker aan me begint te knagen. Masturberen is geen echte voldoening meer. Ik lees hier dus zeer veel herkenning maar ben ook verbaasd over alles wat hier wordt besproken. Waarom ik dit vertel, vraag ik me af terwijl ik dit schrijf...tja gewoon een keer mijn verhaal doen en anoniem zijn is dan best prettig. Succes allemaal.

Rozalie, ik begrijp wat je bedoeld !! Ondertussen heb ik ook een operatie ondergaan van een goedaardig gezwelletje. Weet dat ze me hier steunde, maar ik wist het zelf even niet meer .. Ik kon dit gewoon niet, en had het echt afgekapt !! Maargoed, gevoel blijft er wel zitten.. Dus toch weer contact gekregen met elkaar .. Tot wat er nu is gebeurd .. Het klinkt ongeloofwaardig, zou ik misschien ook denken bij een ander ! Maar het is wel waar wat ik zeg ! Vind het verschrikkelijk ..



Hij neemt de tijd om na te denken, maar zei me vanochtend dat ie het niet weet wat ie moet doen, dus.. Dit is gewoon erg moeilijk, en hij zal uiteindelijk denk ik toch wel daar blijven .. Denk ik dan . Ik zie wel en moet maar gewoon afwachten .