Word ik weer depressief? Ben bang.

09-02-2018 09:16 177 berichten
Ik ben in mijn leven 4 keer depressief geweest. Heb daarvoor ook citalopram geslikt, en psychotherapie gehad. Nu geen medicijnen en therapie. Laatste depressie was vorige Winter, maar sinds de lente gaat het heel goed met mij. Op dit moment voel ik me echter allesbehalve goed. Ik vind het lastig om in te schatten of ik ´weer naar beneden duikel´ en strenge maatregelen moet nemen, of dat het je even wat minder voelen en minder energie hebben en alles meer moeite kosten gewoon een golf is die, als ik maar voor mezelf zorg, weer overgaat. Ik ben bang en voel me verlamd. En ondertussen ligt er veel op mijn bord. Ik ben met mijn gezin met kleine kinderen geemigreerd, we renoveren ons huis, ik heb het druk met baan en een eigen bedrijf in opbouw, we hebben geldzorgen (man net baan kwijt, auto in de fik en rekeneningen die we niet kunnen betalen). Vooral dat laatste drukt erg op me en verlamt me. Ik durf niet naar de administratie te kijken. Tussen mijn man en mij loopt het niet zo goed. We zijn in relatietherapie geweest en proberen er samen uit te komen, maar dat is een lang proces met ups en downs. Ik slaap slecht (vroeg wakker, piekeren). Vandaag voor het eerst ziek gemeld op mijn werk (´griepje´). Ik denk na over dat wat je hier niet mag zeggen, ookal wil ik dat helemaal niet. en ga ik dat ook nooit doen. Ik weet het gewoon even niet meer allemaal. Ik weet dat ik: naar buiten moet, regelmaat, goed eten, slapen, leuke dingen blijven doen maar niet teveel, rust nemen, hulp vragen, weer pillen slikken?, lief voor mezelf zijn. Maar het is moeilijk.
anoniem_58458 wijzigde dit bericht op 09-02-2018 09:23
0.51% gewijzigd
:hug:
Vraag hulp echt doe het voor jezelf .
Het voelt zo hopeloos dat ik alweeer hulp moet vragen. Dat ik er zo´n teringzooi van maak. Het is mijn eigen schuld dat het zover komt steeds. Ben ik weeeer iedereen tot last.
Nee je kunt er zelf niks aan doen echt niet !
Vraag hulp doe wat nu nodig is .
Heb met je te doen niemand vraagt er om om depressief te worden .
Ik wil niet klagen. Weet dat ik de schouders er weer onder moet zetten. Maar misschien kan ik het zonder psychologische hulp nu? De gezondheidszorg is waar ik nu woon niet zo goed. Slechte ervaringen vorige keer. Hoe en bij wie moet ik nu weer om hulp vragen dan? Ik weet het niet. Ik kan toch niet weer alles uit mijn handen laten vallen. Er rekenen zoveel mensen op me, ik heb zoveel beloofd en gezegd en verwachtingen gewekt. Men denkt altijd maar dat ik zo slim ben en zoveel kan en zoveel energie heb. En dat heb ik ook in goede tijden. Maar ja, dan die mindere tijden. Dan stort alles in elkaar.
Ik zou dit zeker niet op zijn beloop laten. Of het nou weer een depressie is of niet je zit even wat minder lekker in je vel, en ook daar mag je hulp voor vragen.

En je slikt al vitamine D neem ik aan?

Sterkte!
Misschien kun je online in Nederland hulp vragen ?
Niet door blijven modderen nu actie ondernemen .
Echt je bent het waard .
Alle reacties Link kopieren
Van de helft van je problemen die je opnoemt word ik al bijna depressief. relatieproblemen, emigratie, verbouwen, baan kwijt, financiële problemen. en dan vind je het gek dat je je niet goed voelt?

Ga in gesprek, wat is het eerste dat moet gebeuren, maak een plan. zonder een depressieverleden is dit al om in de put van te raken. iemand met een depressieverleden moet niet teveel geprikkeld worden. dit is je zwakke plek namelijk. regelmaat, structuur is erg belangrijk. en dat biedt je huidige leven niet. dat klinkt meer als een puinhoop.

succes.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
Het is inderdaad niet gek dat je je zo voelt. Een persoon die niet gevoelig is voor depressies zou al onder zware stress staan in deze situatie.

En het is je eigen schuld niet, je kiest hier natuurlijk niet voor.
Ho. Stop.
Ja, je hebt gelijk, je gaat weer richting een depressie. Goed dat je het onderkent. Er ligt veel op je bordje, jij hebt een bepaalde psychische gevoeligheid en daardoor heb je soms iets nodig om alles wat beter aan te kunnen. Geen oplossing, maar een hulpmiddel. Medicatie. Maak direct een afspraak daarvoor. Dat zorgt voor de iets beschermende laag die jij op dit moment niet kan missen.
Alle negatieve gedachten die je hebt over jezelf horen bij depressiviteit. Die zijn niet allemaal reeel. Er is ook online psychische hulp mogelijk tegenwoordig. Je hoeft niet alles alleen te doen en je hoeft je er ook niet voor te schamen dat het bij jou zo is dat je soms een steuntje in de rug nodig hebt. Je bent niet de enige!! Kom op! :hug:
Alle reacties Link kopieren
Misschien vind je het lastig om in te schatten, omdat je al dieper hebt gezeten, maar wat ik lees, is reden genoeg om hulp te zoeken. En dan wellicht nog beter nu dan dat je wacht tot je nog dieper zit.
Je ervaring zal ook gewoon wel maken dat je het sneller herkent. Doe daar maar iets mee.
Misschien zijn er ook tussenoplossingen (niet meteen zware medicatie).
Vraag waar mogelijk ook hulp op andere domeinen. Zijn er waar je bent vanuit de overheid diensten die je kunnen helpen met het financiële? Kan je het nog wel met je man bespreken? Hoe ziet hij de toekomst - qua baan etc?
Ik denk altijd dat ik zo weinig aankan. Dat ik weinig draagkracht heb. Maar zoals jullie schrijven: het is ook wel erg veel allemaal. En al een hele tijd. Ik slik vitamine D, maar dosis moet wel omhoog.
Online hulp in NL is wel een goed idee eigenlijk. Behalve dat ik geen cent op mijn rekening heb, dus niet weet hoe ik dat moet betalen.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou ook gedeprimeerd raken als ik moest emigreren hoor.

Vooralsnog klinkt het alsof je normale redenen hebt om alles somber in te zien.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Poloppie schreef:
09-02-2018 09:40
Misschien vind je het lastig om in te schatten, omdat je al dieper hebt gezeten, maar wat ik lees, is reden genoeg om hulp te zoeken. En dan wellicht nog beter nu dan dat je wacht tot je nog dieper zit.
Je ervaring zal ook gewoon wel maken dat je het sneller herkent. Doe daar maar iets mee.
Dat klopt wel. Ik weet dat het nog veel erger kan zijn, een depressie. Dus bij ´minder ellende´ denk ik al snel dat ik me moet vermannen. Hoppakee, leefregels volgen en dan komt t wel weer goed. Neem t tegelijkertijd serieus en helemaal niet, Heb een signaleringsplan, en zit inderdaad in code Oranje nu.
Alle reacties Link kopieren
Behalve dat ik geen cent op mijn rekening heb, dus niet weet hoe ik dat moet betalen.
Die roaming kosten zijn toch afgeschaft binnen Europa of woon je nog verder weg?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Je zou sowieso kunnen beginnen met chatten met sensoor.
Alle reacties Link kopieren
Kan je niet met een hulpinstantie chatten dan?
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
misschien is het een goed idee om ook in de perioden dat het heel goed gaat met je minder hooi op je vork te nemen, of denk ik nu te simpel?
Lorem Ipsum
laverneb schreef:
09-02-2018 09:33
Ho. Stop.
Ja, je hebt gelijk, je gaat weer richting een depressie. Goed dat je het onderkent. Er ligt veel op je bordje, jij hebt een bepaalde psychische gevoeligheid en daardoor heb je soms iets nodig om alles wat beter aan te kunnen. Geen oplossing, maar een hulpmiddel. Medicatie. Maak direct een afspraak daarvoor. Dat zorgt voor de iets beschermende laag die jij op dit moment niet kan missen.
Alle negatieve gedachten die je hebt over jezelf horen bij depressiviteit. Die zijn niet allemaal reeel. Er is ook online psychische hulp mogelijk tegenwoordig. Je hoeft niet alles alleen te doen en je hoeft je er ook niet voor te schamen dat het bij jou zo is dat je soms een steuntje in de rug nodig hebt. Je bent niet de enige!! Kom op! :hug:
Weet je wat zo dom is van mij? Ik ga omlaag en weer omhoog. Ooit dacht een psychiater dat ik bipolair ben. Nou weet ik niet of dat zo is (nooit manie gehad), maar dat ik ook behoorlijk ´up´ kan zijn klopt wel. De hele wereld aankunnen. Niet slapen. Veel hooi op mijn vork nemen. En stoppen met medicijnen... Ik moet gewoon die antidepressiva door blijven slikken, als beschermend laagje zoals jij zegt. Maar als t zo goed gaat dan let ik er niet op, ga ik ermee rommelen, en op een gegeven moment is t zo´n rommeltje dat ik er mee stop. Terwijl ik dat beschermende laagje gewoon standaard moet hebben, VOORAL in dit rommelige leven dat ik nu heb en waar ik voorlopig ook nog geen verandering in zie komen.
Die verlamming die je omschrijft is het lastigste. Er speelt erg veel in jullie leven wat een mens uit balans kan brengen (verhuizing, baanverlies, inkomensonzekerheid, huwelijksproblemen). Waar moet je beginnen?
Het belangrijkste is inderdaad zorgen dat je mentaal sterk kunt blijven, in de zin van doen wat er nodig is per dag. Ik vermoed dat je daar in ieder geval medicatie bij nodig hebt.
Verder is het inkomen op dit moment de grootste zorg. Kun je met je man praten over hoe jullie daar meer grip op kunnen krijgen? Staan jullie uberhaupt nog allebei achter het besluit om in een ander land een toekomst op te bouwen?
turquasi schreef:
09-02-2018 09:49
misschien is het een goed idee om ook in de perioden dat het heel goed gaat met je minder hooi op je vork te nemen, of denk ik nu te simpel?
Nee, dat klopt. Dat moet ook. Maar vind ik heel moeilijk. Ik wil zoveel. Vind zoveel leuk. Word aan alle kanten bevestigd en getriggerd. Moeilijk om nee te zeggen als je ja voelt. Maar dat moet ik wel leren ja.
upendown schreef:
09-02-2018 09:49
Weet je wat zo dom is van mij? Ik ga omlaag en weer omhoog. Ooit dacht een psychiater dat ik bipolair ben. Nou weet ik niet of dat zo is (nooit manie gehad), maar dat ik ook behoorlijk ´up´ kan zijn klopt wel. De hele wereld aankunnen. Niet slapen. Veel hooi op mijn vork nemen. En stoppen met medicijnen... Ik moet gewoon die antidepressiva door blijven slikken, als beschermend laagje zoals jij zegt. Maar als t zo goed gaat dan let ik er niet op, ga ik ermee rommelen, en op een gegeven moment is t zo´n rommeltje dat ik er mee stop. Terwijl ik dat beschermende laagje gewoon standaard moet hebben, VOORAL in dit rommelige leven dat ik nu heb en waar ik voorlopig ook nog geen verandering in zie komen.
Wat je in ieder geval beter niet kunt doen is jezelf de schuld geven van de situatie waar jullie in zitten. Je neemt besluiten maar daarbij kun je gewoon ook geluk of veel pech ervaren.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou vast in iets gaan geloven. Als dat niet uitkomt dan zoek je weer iets anders om in te geloven. En voor je het weet is er weer een week voorbij. Elke dag een klein plukje problemen, niet meer.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
laverneb schreef:
09-02-2018 09:51
Die verlamming die je omschrijft is het lastigste. Er speelt erg veel in jullie leven wat een mens uit balans kan brengen (verhuizing, baanverlies, inkomensonzekerheid, huwelijksproblemen). Waar moet je beginnen?
Het belangrijkste is inderdaad zorgen dat je mentaal sterk kunt blijven, in de zin van doen wat er nodig is per dag. Ik vermoed dat je daar in ieder geval medicatie bij nodig hebt.
Verder is het inkomen op dit moment de grootste zorg. Kun je met je man praten over hoe jullie daar meer grip op kunnen krijgen? Staan jullie uberhaupt nog allebei achter het besluit om in een ander land een toekomst op te bouwen?
Dankjewel voor het meedenken. Die verlamming is inderdaad heel erg klote. Zodra ik me (en dat kost me verschrikkelijk veel kracht) even uit de verlamming heb gerukt en dingen heb gedaan die echt moeten (een rekening betalen, iemand bellen dat we een rekening niet kunnen betalen, etc.) dan voelt het even beter. Maar het kost zoveel kracht om die dingen waar ik zo vreselijk bang voor ben omdat ´alles mis gaat en ik heel slecht ben´ te doen.

Inkomensgedoe levert idd de meeste stress op. Al het andere kan ik best wel handelen eigenlijk. Maar dat was net teveel. En nu is de auto dus ook total loss en ik woon op het platteland dus echt nodig... Krijgen wel wat geld terug van de verzekering, eind volgende week. Dus dan een goedkoop tweedehandsje kopen.

Met mijn man praten over geld is heel ingewikkeld. Hij vindt dat ik me teveel zorgen maak, dat het altijd weer goed komt. Mijn stress zorgt voor stress bij hem, en als ik geen stress heb heeft hij ook geen stress, dus hij wil eigenlijk mijn stress wegredeneren. Snap je de dynamiek? Waardoor ik het gevoel heb er compleet alleen voor te staan. En de communicatie hierover stopt. We beiden in de vermijding gaan. Hij is administratief niet zo handig aangelegd, en spreekt de taal hier minder goed dan ik. Snapt niets van de bedrijfsadministratie. En ik heb al vaak aangegeven dat ik steun nodig heb hierin, dat ik wil dat we elke week een avond samen gaan zitten om naar de geldsituatie te kijken. En dan zegt hij ja, maar er gebeurt niets. Op die maandagavond ga ik in vermijding en neem dus geen initiatief om te gaan zitten samen, en hij ´vergeet´ het.

Over het algemeen is het zo dat ik beter ben ik dingen plannen, en dat hij niet plant maar wel goed is in dingen oplossen als er problemen ontstaan.

We staan beiden absoluut achter de beslissing om hier te wonen. Het is hier fijn en mooi, we hebben een mooi netwerk opgebouwd in korte tijd met lieve mensen en de kids doen t goed. Ik wil hier oud worden.
retrostar schreef:
09-02-2018 09:54
Ik zou vast in iets gaan geloven. Als dat niet uitkomt dan zoek je weer iets anders om in te geloven. En voor je het weet is er weer een week voorbij. Elke dag een klein plukje problemen, niet meer.
Wat bedoel je? Kun je een voorbeeld geven waar ik in kan geloven?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven