Verdrietig en geen idee hebben waarom..

Vanaf mijn 16e heb ik echt een aantal slechte, depressieve jaren gehad (ik ben nu 20). Als jong meisje moest ik uit huis omdat het erg slecht ging tussen en met mijn ouders. Hierdoor moest ik vanaf die leeftijd opeens alles in mijn eentje doen terwijl ik dit helemaal niet kon of wist hoe ik dit moest doen. Na een jaar merkte ik dat ik wel volwassener en zelfstandig werd doordat ik alles in mijn eentje moest doen. Wel moest ik naar de psycholoog vanwege het thuis gedoe en nog vanwege andere gebeurtenissen. Ik was erg depressief, deed mezelf pijn met een mes en heb een zelfmoord poging gedaan. Gelukkig mislukte dit waardoor ik intensieve behandelingen kreeg bij een psycholoog en psychiater. Na een aantal jaar ben ik hier gelukkig bovenop gekomen en ik was zelfverzekerder als dat ik nooit was geweest! Ik was super vrolijk en alles in mijn leven verliep op rolletjes. Alles ging super goed: school, werk, kamers en een lief vriendje waar ik nu inmiddels 2,5 jaar mee samen ben. Alleen....
Sinds een jaar oid heb ik erg veel last van wisselende buien. Of ik ben super vrolijk, of ik ben super down. Dit komt vaak uit het niets opeens op en ik heb er geen controle over. Wel gebeurt dit vaak als ik alleen ben dat ik opeens verdrietig ben. Ook als er een zielige film, liedje of iets kleins is begin ik meteen te janken terwijl dit normaal helemaal niet zo intens is. Ik merk gewoon dat veel te heftige emoties heb en vaak geen controle over heb. Ook maak ik vaak verwijten naar mijn vriend wanneer ik me rot voel en neem ik hem van alles kwalijk. Op zulke momenten vraag ik me echt af of ik zo gek ben of het aan hem ligt (?). Ik heb wel een vermoeden dat het meer aan mezelf ligt. Ik voel me hier erg rot om en ik word ook intens verdrietig om te kleinste dingen die hij doet zoals: niet op tijd komen, niks laten weten... Ik vraag me af of dit misschien komt doordat mijn ouders mij hebben laten stikken op mijn 16e en ik dus gewoon bang ben dat ik weer in de steek gelaten word.
Kortom, ik begrijp helemaal niks van mezelf en mijn intense emoties die contenu wisselen. Graag hoor ik of iemand anders dit ook heeft zodat ik daar evt over kan praten, want ik maak mezelf helemaal gek.

Hi iris, ik slik inderdaad nog de pil maar wil daar binnenkort mee gaan stoppen om een spiraaltje te nemen, dus ik ga wel zien of het gaat werken..

Voor de rest, ik wil eigenlijk niet weer naar een psycholoog. De laatste psycholoog waar ik liep werd ik al verdrietig om elke keer naar dezelfde plek te gaan om te praten over verdrietige dingen, dat vond ik best heftig. Ik merkte daarom dat als ik niet ging, ik er ook relatief minder over na dacht.. Dus de stap om weer naar een psycholoog te gaan ligt best hoog.
Ik vind het gewoon heel vervelend om weer mijn heeele verhaal opnieuw te moeten doen bij iemand