Werk & Studie
alle pijlers
Dementerende ouderen benadering vond ik niet oke
dinsdag 19 februari 2019 15:47
Ik ben flexer binnen een zorg organisatie, dus ik kom overal binnen de organisatie: thuiszorg, verpleeghuis enz. Voornamelijk de thuiszorg.
Vandaag moest ik invallen bij een woongroep voor dementerende ouderen.
1 cliënt schijnt nogal lastig te helpen zijn. Ik stond eigenlijk in mijn eentje op de groep maar er was ook een volwassen leerling (40er) aanwezig. Zij vertelde van te voren dat het haar wel altijd lukt met deze cliënt. Ik moest de cliënt in mijn eentje verzorgen, ik weet niets van de cliënt maar dat heb je nou eenmaal als invaller..
Het lukte niet om mevr te verzorgen. Ze was erg in haar eigen wereld en beleving, ze werd geïrriteerd van mijn pogingen haar te verzorgen. Ik merkte dat het steeds erger werd en dat het op deze manier niet zou gaan lukken, dus ik ben naar de leerling gegaan en gevraagd of ze mij kon helpen, haar lukte het meestal wel zei ze eerder dus..
Het begon redelijk oke, de verandering van zorgverlener. De leerling had een aanwezige rol in haar benadering, luider dan mij. Maar al gauw werd de cliënt geïrriteerd van poging tot zorg en begon wat om haar heen te 'maaien' en slaan met haar armen, ze werd boos.
De leerling pakte de polsen van cliënt vast en hield die stevig vast, bukte over de cliënt, luid en druk pratend, "u gaat mij toch geen pijn doen?". Ik zag dat cliënt onrustiger werd van het vast pakken en ze werd bozer/sterker. Toen begon de leerling te roepen/schreeuwen tegen cliënt, ik weet niet eens meer wat ze precies zei, maar het begon met roepen/schreeuwen, "hee hee!!" En allemaal gewoon erg overheersend, luid, onaardig, in mijn ogen. Cliënt werd er alleen maar "lastiger" door. De leerling vroeg zich hardop af waarom cliënt x gedrag vertoont. Ik dacht bij mezelf, ja jij hebt het erger gemaakt!
Toen liet ze haar los. Liep weg en zei tegen mij, laat haar maar op haar kamer. Dus de zorg is niet uitgevoerd, cliënt achter gelaten in een boze onrustige gemoedstoestand. Ik pakte haar hand en aaide er over, probeerde haar aandacht op de muziek die aanstond te leggen.
Bij een andere cliënt die ongeremd is en erg veel roept was ze streng, ze werd op haar kamer gezet onder de woorden, ga maar op je kamer zitten, uh uh! Enz. Enz. Alsof ze tegen een kind praat, en zelfs tegen een kind hoef je niet zo te praten vind ik.
Ik zat hier mee. Heb dit aangegeven bij mijn contact persoon van het flexteam. Zij heeft het doorgegeven. Het antwoord was dat dit soms nodig is bij moeilijke cliënten. Klaar.
Maar ik heb dat nog nooit mee gemaakt. Ik heb geleerd dat je zulke cliënten niet moet vast pakken, tegen houden, niet tegen roept/schreeuwt. Niet betuttelend enz.
Toch ga ik twijfelen aan mezelf.
Is het oké om dementerende cliënten op deze manier te benaderen?
Vandaag moest ik invallen bij een woongroep voor dementerende ouderen.
1 cliënt schijnt nogal lastig te helpen zijn. Ik stond eigenlijk in mijn eentje op de groep maar er was ook een volwassen leerling (40er) aanwezig. Zij vertelde van te voren dat het haar wel altijd lukt met deze cliënt. Ik moest de cliënt in mijn eentje verzorgen, ik weet niets van de cliënt maar dat heb je nou eenmaal als invaller..
Het lukte niet om mevr te verzorgen. Ze was erg in haar eigen wereld en beleving, ze werd geïrriteerd van mijn pogingen haar te verzorgen. Ik merkte dat het steeds erger werd en dat het op deze manier niet zou gaan lukken, dus ik ben naar de leerling gegaan en gevraagd of ze mij kon helpen, haar lukte het meestal wel zei ze eerder dus..
Het begon redelijk oke, de verandering van zorgverlener. De leerling had een aanwezige rol in haar benadering, luider dan mij. Maar al gauw werd de cliënt geïrriteerd van poging tot zorg en begon wat om haar heen te 'maaien' en slaan met haar armen, ze werd boos.
De leerling pakte de polsen van cliënt vast en hield die stevig vast, bukte over de cliënt, luid en druk pratend, "u gaat mij toch geen pijn doen?". Ik zag dat cliënt onrustiger werd van het vast pakken en ze werd bozer/sterker. Toen begon de leerling te roepen/schreeuwen tegen cliënt, ik weet niet eens meer wat ze precies zei, maar het begon met roepen/schreeuwen, "hee hee!!" En allemaal gewoon erg overheersend, luid, onaardig, in mijn ogen. Cliënt werd er alleen maar "lastiger" door. De leerling vroeg zich hardop af waarom cliënt x gedrag vertoont. Ik dacht bij mezelf, ja jij hebt het erger gemaakt!
Toen liet ze haar los. Liep weg en zei tegen mij, laat haar maar op haar kamer. Dus de zorg is niet uitgevoerd, cliënt achter gelaten in een boze onrustige gemoedstoestand. Ik pakte haar hand en aaide er over, probeerde haar aandacht op de muziek die aanstond te leggen.
Bij een andere cliënt die ongeremd is en erg veel roept was ze streng, ze werd op haar kamer gezet onder de woorden, ga maar op je kamer zitten, uh uh! Enz. Enz. Alsof ze tegen een kind praat, en zelfs tegen een kind hoef je niet zo te praten vind ik.
Ik zat hier mee. Heb dit aangegeven bij mijn contact persoon van het flexteam. Zij heeft het doorgegeven. Het antwoord was dat dit soms nodig is bij moeilijke cliënten. Klaar.
Maar ik heb dat nog nooit mee gemaakt. Ik heb geleerd dat je zulke cliënten niet moet vast pakken, tegen houden, niet tegen roept/schreeuwt. Niet betuttelend enz.
Toch ga ik twijfelen aan mezelf.
Is het oké om dementerende cliënten op deze manier te benaderen?
dinsdag 19 februari 2019 16:00
Daar is weinig van te zeggen als je er op dat moment niet bij was. Maar je weet van tevoren dat een cliënt lastig gedrag kan laten zien en dat je niets weet van diegene. Heb je vervolgens niet even de moeite genomen om het zorgplan door te lezen op zoek naar benaderingswijzes? Dat is ook geen wondermiddel maar kan je soms wel wat inzichten geven.
Uiteindelijk doet iedereen het op zijn eigen manier. Jij pakt een hand vast maar daar zit vast ook lang niet iedereen op te wachten. Het klinkt van haar in ieder geval niet als liefdevolle zorg.
Uiteindelijk doet iedereen het op zijn eigen manier. Jij pakt een hand vast maar daar zit vast ook lang niet iedereen op te wachten. Het klinkt van haar in ieder geval niet als liefdevolle zorg.
dinsdag 19 februari 2019 16:02
Nee, niet oké!
Vind het sws al erg dat ze spreken van "moeilijk" gedrag.
Het is onbegrepen gedrag en vaak een spiegel van je eigen handelen.
Cliënt laat bepaald gedrag zien, voortkomend vanuit een gevoel/prikkel die zij zelf niet meer kunnen verwoorden.
Het gedrag van jouw collega sluit er totaal niet op aan dus voelt de cliënt zich niet begrepen en dat is de trigger tot nog meer agitatie/onrust/boosheid etc.
Het zou mooi zijn als ze beter naar gedrag gingen kijken. Waar komt het vandaan, wat zou een passende benadering zijn.
Ben blij dat jij dit signaleert en het rapporteert.
Nu hopen dat er wat mee gedaan gaat worden, maar heb er een hard hoofd in, gezien dat een leerling het fout geleerde in de praktijk brengt..
Vind het sws al erg dat ze spreken van "moeilijk" gedrag.
Het is onbegrepen gedrag en vaak een spiegel van je eigen handelen.
Cliënt laat bepaald gedrag zien, voortkomend vanuit een gevoel/prikkel die zij zelf niet meer kunnen verwoorden.
Het gedrag van jouw collega sluit er totaal niet op aan dus voelt de cliënt zich niet begrepen en dat is de trigger tot nog meer agitatie/onrust/boosheid etc.
Het zou mooi zijn als ze beter naar gedrag gingen kijken. Waar komt het vandaan, wat zou een passende benadering zijn.
Ben blij dat jij dit signaleert en het rapporteert.
Nu hopen dat er wat mee gedaan gaat worden, maar heb er een hard hoofd in, gezien dat een leerling het fout geleerde in de praktijk brengt..
dinsdag 19 februari 2019 16:20
Welkom in de zorg, waar heel veel dingen gebeuren die niet mogen, om alles maar rond te krijgen-Darkside- schreef: ↑19-02-2019 16:15Tja niet okay. Maar ik vind het ook niet okay om een leerling en uzk alleen te laten staan.
Wat ontzettend sneu voor die arme mevrouw. En niet oké dat een leerling denkt zo tekeer te kunnen gaan tegen dementerenden... Erg triest. Helaas zie je het nog wel in zorginstellingen, dat dit soort bejegening en benadering nog van toepassing is. Twijfel niet aan jezelf, want volgens mij vindt geen enkele fatsoenlijke zorgverlener dit oké.
dinsdag 19 februari 2019 16:23
Ja het is ook moeilijk om de situatie zo goed mogelijk in woorden over te brengen. Als je er bij bent zie en voel je beter wat er gebeurt. Dus hier over beoordelen is dan wel lastiger.
Omdat ik invaller ben vraag ik van te voren altijd of er bijzonderheden zijn, of ik ergens rekening mee moet houden enz. Ik durf te vragen en doe dat dus ook! De ene collega pakt dat op en vertelt dat even hoe en wat, hoe ze de zorg verlenen, geeft tips. En de ander reageert wat meer van, O gewoon even (bijv) douchen, helpen met x en dat was het wel. Terwijl ik specifiek vraag om een korte beschrijving van benadering, waar op letten. Dus ik probeer als invaller zo goed als ik kan op te letten, aan te voelen, in te schatten en te vragen. Ik neem sowieso geen gokjes of risicis en het kan me niet schelen als iemand het irritant vind als ik vragen stel. Ik merk dat niet alle collegas zich verplaatsen in het feit dat ik inval en niks weet van de achtergronden en routines enz. Ik neem zo veel mogelijk initiatief om genoeg informatie te hebben voor de zorg. En soms kom ik dus tegen dat ik de info minimaal krijg, dan moet ik het loslaten, en zodra ik iets tegen kom waar ik tegen aan loop, trek ik aan de bel.
Haar manier van benaderen is niet de mijne, iedereen is anders. Maar in deze situatie twijfelde ik wel erg aan haar aanpak. Vooral omdat ik merkte dat de situatie meteen verslechterde. En ik heb gewoon nog nooit meegemaakt dat onrustige dementerende ouderen op deze manier benaderd worden.
Hun hebben gezegd dat het soms gewoon zo moet omdat het soms moeilijke cliënten zijn.
Het zou kunnen dat ze gelijk hebben. Hoewel ik getuige was een zag dat het de situatie dus niet verbeterde, tegen over gesteld juist.
Ik voel me afgewimpeld, twijfel aan mezelf, voel me een verklikker dat ik het aangegeven heb bij mijn contact persoon. Zij reageerde wel positief.
Ik vraag me gewoon af of het vaker gebeurt en of het inderdaad wel eens nodig is om zo te doen. Ik vind zelf van niet.
Omdat ik invaller ben vraag ik van te voren altijd of er bijzonderheden zijn, of ik ergens rekening mee moet houden enz. Ik durf te vragen en doe dat dus ook! De ene collega pakt dat op en vertelt dat even hoe en wat, hoe ze de zorg verlenen, geeft tips. En de ander reageert wat meer van, O gewoon even (bijv) douchen, helpen met x en dat was het wel. Terwijl ik specifiek vraag om een korte beschrijving van benadering, waar op letten. Dus ik probeer als invaller zo goed als ik kan op te letten, aan te voelen, in te schatten en te vragen. Ik neem sowieso geen gokjes of risicis en het kan me niet schelen als iemand het irritant vind als ik vragen stel. Ik merk dat niet alle collegas zich verplaatsen in het feit dat ik inval en niks weet van de achtergronden en routines enz. Ik neem zo veel mogelijk initiatief om genoeg informatie te hebben voor de zorg. En soms kom ik dus tegen dat ik de info minimaal krijg, dan moet ik het loslaten, en zodra ik iets tegen kom waar ik tegen aan loop, trek ik aan de bel.
Haar manier van benaderen is niet de mijne, iedereen is anders. Maar in deze situatie twijfelde ik wel erg aan haar aanpak. Vooral omdat ik merkte dat de situatie meteen verslechterde. En ik heb gewoon nog nooit meegemaakt dat onrustige dementerende ouderen op deze manier benaderd worden.
Hun hebben gezegd dat het soms gewoon zo moet omdat het soms moeilijke cliënten zijn.
Het zou kunnen dat ze gelijk hebben. Hoewel ik getuige was een zag dat het de situatie dus niet verbeterde, tegen over gesteld juist.
Ik voel me afgewimpeld, twijfel aan mezelf, voel me een verklikker dat ik het aangegeven heb bij mijn contact persoon. Zij reageerde wel positief.
Ik vraag me gewoon af of het vaker gebeurt en of het inderdaad wel eens nodig is om zo te doen. Ik vind zelf van niet.
dinsdag 19 februari 2019 16:26
Mijn zus werkt in die branche diep respect voor zulke mensen. Je leert wel wat je in bepaalde situaties moet doen maar jij ziet nu ook dat veel in de praktijk niet zal werken, hoe goed je ook je best doet. Juist in de zorg komt men handen te kort, is er geen tijd voor iedereen individueel. Dat is wel de reden dat ik bij dementie niet meer wil.
die ik wilde bestaat al...
dinsdag 19 februari 2019 17:55
Jij en nog veel meer mensen. Goed personeel is bijna niet meer te krijgen en is afgestompt door de hoge werkdruk. Tijd en rust is belangrijk, beetje jammer dat je 10 min Hebt om iemand te helpen.attribuutje schreef: ↑19-02-2019 16:26Mijn zus werkt in die branche diep respect voor zulke mensen. Je leert wel wat je in bepaalde situaties moet doen maar jij ziet nu ook dat veel in de praktijk niet zal werken, hoe goed je ook je best doet. Juist in de zorg komt men handen te kort, is er geen tijd voor iedereen individueel. Dat is wel de reden dat ik bij dementie niet meer wil.
dinsdag 19 februari 2019 18:45
Ik werk (bewust) niet in de zorg maar heb wel te maken met dementie in mijn directe omgeving.
Vertel maar, hoe je er dan mee om zou willen gaan? Hoe hoort het dan wel? Als iemand om wat voor reden dan ook zo tegenwerkt, lastig is, gevaar oplevert. Hoe krijg je dan voor elkaar wat gedaan moet worden? Helemaal als je in de zorg werkt en dus gebonden bent aan minimale tijd per patient.
Ik hoor hier termen als mensonterend. En ja, dat is die ziekte. Echt afschuwelijk. Maar als mensen eenmaal zo ver heen zijn, waar help je ze dan mee? Even snel en grondig (indien nodig dus streng) doen wat er gedaan moet worden, (en dat zijn ze dan binnen 5 minuten weer vergeten) Of vriendelijk, geduldig, alle tijd nemen en hetgeen wat gedaan moet worden alsnog niet gedaan krijgen? Of wel, maar dan andere mensen te lang in hun vieze luiers laten zitten? Ik vraag me serieus af, als je eenmaal het stadium mensonterend ziek zijn bereikt hebt, hoe erg ervaar je dan nog of je mensonterend je behandelend wordt. Of maakt het eigenlijk niet meer veel uit als je maar daarnaast ook fijne momenten hebt. Zo van wat moet dat moet, en daarnaast dan tijd voor normale dagelijkse dingen. In zo'n huis is geen geld en tijd voor een op een verzorging, en dat kan toch ook niemand verwachten?
Vertel maar, hoe je er dan mee om zou willen gaan? Hoe hoort het dan wel? Als iemand om wat voor reden dan ook zo tegenwerkt, lastig is, gevaar oplevert. Hoe krijg je dan voor elkaar wat gedaan moet worden? Helemaal als je in de zorg werkt en dus gebonden bent aan minimale tijd per patient.
Ik hoor hier termen als mensonterend. En ja, dat is die ziekte. Echt afschuwelijk. Maar als mensen eenmaal zo ver heen zijn, waar help je ze dan mee? Even snel en grondig (indien nodig dus streng) doen wat er gedaan moet worden, (en dat zijn ze dan binnen 5 minuten weer vergeten) Of vriendelijk, geduldig, alle tijd nemen en hetgeen wat gedaan moet worden alsnog niet gedaan krijgen? Of wel, maar dan andere mensen te lang in hun vieze luiers laten zitten? Ik vraag me serieus af, als je eenmaal het stadium mensonterend ziek zijn bereikt hebt, hoe erg ervaar je dan nog of je mensonterend je behandelend wordt. Of maakt het eigenlijk niet meer veel uit als je maar daarnaast ook fijne momenten hebt. Zo van wat moet dat moet, en daarnaast dan tijd voor normale dagelijkse dingen. In zo'n huis is geen geld en tijd voor een op een verzorging, en dat kan toch ook niemand verwachten?
Klaar mee
dinsdag 19 februari 2019 19:48
Dit.-Darkside- schreef: ↑19-02-2019 16:15Tja niet okay. Maar ik vind het ook niet okay om een leerling en uzk alleen te laten staan.
dinsdag 19 februari 2019 20:07
Ik heb een tijdje stage gelopen in een zorginstelling voor dementerende ouderen..
Ik heb bovenstaand wel eens gezien.. Iedere verzorger doet het anders.. Het is ook een spanningsveld waar je in zit. De verzorgende taken moeten gedaan worden, maar als de cliënt niet wil en tegenstribbelt? Wat dan? Als je hardhandig te werk gaat is het niet goed , maar als je iemand gewoon laat zitten is het ook niet goed. Heel lastig allemaal. Jammer dat je niet vast op de groep werkt, want dan zou je nog een andere benadering kunnen proberen om te kijken of dat helpt. Goed van je dat je het ziet en je je om de ouderen bekommert.
Ik heb bovenstaand wel eens gezien.. Iedere verzorger doet het anders.. Het is ook een spanningsveld waar je in zit. De verzorgende taken moeten gedaan worden, maar als de cliënt niet wil en tegenstribbelt? Wat dan? Als je hardhandig te werk gaat is het niet goed , maar als je iemand gewoon laat zitten is het ook niet goed. Heel lastig allemaal. Jammer dat je niet vast op de groep werkt, want dan zou je nog een andere benadering kunnen proberen om te kijken of dat helpt. Goed van je dat je het ziet en je je om de ouderen bekommert.
Wie wat wil die moet wat.
dinsdag 19 februari 2019 20:18
dinsdag 19 februari 2019 20:34
Ik werk niet in de ouderenzorg, maar wel met een héél lastige doelgroep. Op het eerste gezicht kan het bij sommige patienten lijken alsof we erg directief en beheersmatig, of inhumaan zelfs, te werk gaan. Helaas is dat soms écht de enige manier. Uiteraard is er bepaald gedrag dat wij nooit mogen / zullen inzetten, maar zo lang je niet bekend bent met het werk/de patienten is niets wat het lijkt.
dinsdag 19 februari 2019 20:41
.
Dus jij kent alle mensen met dementie? Dementie uit zich bij iedereen anders, en elke dag kan weer een nieuw probleem met zich meenemen.
Ik werk met dementerende ouderen en 40 minuten hebben wij niet op de afdeling. Hier 7 bewoners, die tussen 8.30- 10 uur wakker worden ongeveer, wij laten mensen slapen, maken ze niet wakker. Als ik daarna per bewoner jouw tijd neem, ben ik dus 40*7 minuten bezig. Dat wil zeggen 280 minuten, dus 4,5 uur. Als ik uitga van starten om 9 uur, dan ben ik pas na lunchtijd klaar. Ik heb nu ongeveer 20-30 minuten per persoon, en ik word ondersteund door een flexer, dus die neemt ook 2 bewoners voor zijn of haar rekening. Ik ben met sommigen dus rond negen uur klaar, en met sommigen rond elf uur, max half twaalf. Dan zijn mensen goed gewassen of gedoucht, naar het toilet geweest, ze hebben schone kleding aan en gekamd haar en gepoetste tanden en zitten aan het ontbijt.
dinsdag 19 februari 2019 20:58
JonathanStrange schreef: ↑19-02-2019 20:41.
Dus jij kent alle mensen met dementie? Dementie uit zich bij iedereen anders, en elke dag kan weer een nieuw probleem met zich meenemen.
Ik werk met dementerende ouderen en 40 minuten hebben wij niet op de afdeling. Hier 7 bewoners, die tussen 8.30- 10 uur wakker worden ongeveer, wij laten mensen slapen, maken ze niet wakker. Als ik daarna per bewoner jouw tijd neem, ben ik dus 40*7 minuten bezig. Dat wil zeggen 280 minuten, dus 4,5 uur. Als ik uitga van starten om 9 uur, dan ben ik pas na lunchtijd klaar. Ik heb nu ongeveer 20-30 minuten per persoon, en ik word ondersteund door een flexer, dus die neemt ook 2 bewoners voor zijn of haar rekening. Ik ben met sommigen dus rond negen uur klaar, en met sommigen rond elf uur, max half twaalf. Dan zijn mensen goed gewassen of gedoucht, naar het toilet geweest, ze hebben schone kleding aan en gekamd haar en gepoetste tanden en zitten aan het ontbijt.
Ook hier zijn mensen met dementie niet gelijk wat betreft ziektebeeld. Ook hier is niet iedere dag hetzelfde.
Ik begin om 7:00. Veel gaan naar DOV.
Maar mensen die slecht te bewegen zijn voor adl hebben vaak een onderliggende reden dat ze dit niet willen. Bang voor water over het hoofd, bang om te vallen, van huis uit geen douche gewend, etc, etc. Ik snap jouw aanval ook niet zo goed.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
