Zwanger
alle pijlers
Angst voor bevalling
zondag 19 augustus 2018 13:58
Hallo allemaal,
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
DISCLAIMER: ik hoop niet dat ik dames afschrik die nog moeten bevallen. Sorry daarvoor. Als je al ansgtig bent hoef je het niet te lezen.
Mijn eerste bevalling ging snel. Vanaf de eerste wee tot de laatste pers zat er 3,5 uur tussen. Toen mijn vruchtwater brak dacht vk dat het nog zeker 10 uur zou duren omdat het de eerste was, gaf me het advies lekker te douchen en bij te slapen, maar een kleine paar uur later was ons kindje er al.
Ik ben blij dat ik een natuurlijke bevalling heb gehad die vlot is verlopen, maar het heeft ook zeker wel voor een bepaald trauma gezorgd als ik het zo mag noemen. Tijdens de bevalling ging het zo snel, ik kon de weeën nauwelijks opvangen, zo begreep ik ook niets van de vrouwen die zeiden dat ze tussen twee weeën even op adem kwamen o.i.d.. Ik heb de hele bevalling het gevoel gehad dat ik alleen maar pijn had en dat ik volledige ontsluiting had. (Dat gevoel van “ik kan niet meer, ik kan niet meer”)
Nog maar niet te spreken over de ruptuur, het constant overgeven tijdens de bevalling, de brandende pijn, echt, ik heb het geen plek kunnen geven.
Nu zullen sommigen van jullie wel denken: wat zeur je nou, een bevalling doet altijd pijn en je hebt het prima gehad. Dat kan, maar ik kijk er niet prettig op terug en nu ik weer zwanger ben nog steeds niet. Deze gevoelens zijn weggezakt toen mijn kindje werd geboren en ik durfde dit ook niet te bespreken met anderen omdat ik steeds te horen kreeg: je hebt vrouwen die twee dagen weeën hebben, je hebt vrouwen die keizersneden hebben etc. Het wordt doodgerelativeerd waardoor ik het maar zo heb gelaten. Maar nu ik in het laatste trimester zit ben ik zo ontzettend bang voor de bevalling. Ik krijg de kriebels als ik eraan denk. Ik ben ontzettend bang voor de pijn, die brandende pijn met het persen (ik had ook hele zwakke persweeën en moest zo ontzettend veel kracht zetten iedere keer, terwijl persen volgens sommige vrouwen fijn voelt, waar ik dan weer niets van begreep).
Ik weet gewoon niet hoe ik nog een ontspannen gevoel kan krijgen deze laatste maanden. Ik wil niet met stress en angst de bevalling ingaan. Ik heb zulke negatieve associaties met de bevalling en zwangerschap. Ik weet dat het je lichaam kan tegenwerken, die negatieve gevoelens van stress. En de angst voor pijn maakt het alleen erger. Zijn er misschien dames met tips of die hetzelfde meegemaakt hebben? Ik hoop dat jullie me kunnen helpen!
Groetjes
Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
DISCLAIMER: ik hoop niet dat ik dames afschrik die nog moeten bevallen. Sorry daarvoor. Als je al ansgtig bent hoef je het niet te lezen.
Mijn eerste bevalling ging snel. Vanaf de eerste wee tot de laatste pers zat er 3,5 uur tussen. Toen mijn vruchtwater brak dacht vk dat het nog zeker 10 uur zou duren omdat het de eerste was, gaf me het advies lekker te douchen en bij te slapen, maar een kleine paar uur later was ons kindje er al.
Ik ben blij dat ik een natuurlijke bevalling heb gehad die vlot is verlopen, maar het heeft ook zeker wel voor een bepaald trauma gezorgd als ik het zo mag noemen. Tijdens de bevalling ging het zo snel, ik kon de weeën nauwelijks opvangen, zo begreep ik ook niets van de vrouwen die zeiden dat ze tussen twee weeën even op adem kwamen o.i.d.. Ik heb de hele bevalling het gevoel gehad dat ik alleen maar pijn had en dat ik volledige ontsluiting had. (Dat gevoel van “ik kan niet meer, ik kan niet meer”)
Nog maar niet te spreken over de ruptuur, het constant overgeven tijdens de bevalling, de brandende pijn, echt, ik heb het geen plek kunnen geven.
Nu zullen sommigen van jullie wel denken: wat zeur je nou, een bevalling doet altijd pijn en je hebt het prima gehad. Dat kan, maar ik kijk er niet prettig op terug en nu ik weer zwanger ben nog steeds niet. Deze gevoelens zijn weggezakt toen mijn kindje werd geboren en ik durfde dit ook niet te bespreken met anderen omdat ik steeds te horen kreeg: je hebt vrouwen die twee dagen weeën hebben, je hebt vrouwen die keizersneden hebben etc. Het wordt doodgerelativeerd waardoor ik het maar zo heb gelaten. Maar nu ik in het laatste trimester zit ben ik zo ontzettend bang voor de bevalling. Ik krijg de kriebels als ik eraan denk. Ik ben ontzettend bang voor de pijn, die brandende pijn met het persen (ik had ook hele zwakke persweeën en moest zo ontzettend veel kracht zetten iedere keer, terwijl persen volgens sommige vrouwen fijn voelt, waar ik dan weer niets van begreep).
Ik weet gewoon niet hoe ik nog een ontspannen gevoel kan krijgen deze laatste maanden. Ik wil niet met stress en angst de bevalling ingaan. Ik heb zulke negatieve associaties met de bevalling en zwangerschap. Ik weet dat het je lichaam kan tegenwerken, die negatieve gevoelens van stress. En de angst voor pijn maakt het alleen erger. Zijn er misschien dames met tips of die hetzelfde meegemaakt hebben? Ik hoop dat jullie me kunnen helpen!
Groetjes
zondag 19 augustus 2018 14:04
TO, geen bevalling is hetzelfde. Helpt die gedachte?
Je gaat het dus sowieso niet exact zo beleven als de vorige keer.
Ik vond de tweede in niets te vergelijken met de eerste. Echt totaal verschillend. De weeën voelden niet hetzelfde als de eerste keer, ik was zelf in een andere mood, de persweeën voelden zelfs anders.
Je gaat het dus sowieso niet exact zo beleven als de vorige keer.
Ik vond de tweede in niets te vergelijken met de eerste. Echt totaal verschillend. De weeën voelden niet hetzelfde als de eerste keer, ik was zelf in een andere mood, de persweeën voelden zelfs anders.
‘t Zal wel net zo zijn als met je kinderen, die van je eigen vind je meestal ook best mooi.
zondag 19 augustus 2018 14:06
Niet meegemaakt, maar bel morgen met je verloskundige en vertel heel duidelijk je angst. Laat desnoods bovenstaand bericht lezen. Het klinkt alsof je vastloopt door de heftigheid van vorige keer (logisch!) en dat is sowieso geen fijn begin van een bevalling. Vraag hulp bij het verwerken van vorige keer, zodat je misschien meer ontspannen dit kindje op de wereld kunt brengen.
Hips, hopsakee en pierlala.
zondag 19 augustus 2018 14:12
Ach wat heftig zeg. Ik heb een vergelijkbare bevalling gehad, op het overgeven na en herken veel wat je schrijft. Ook mensen die zeiden: ik wou dat ik zo’n makkelijke bevalling had. Ik heb er naderhand heel veel over gepraat en ik moet zeggen dat ik er nu heel positief op terugkijk. Het was heel heftig en snel, maar ook binnen een paar uur klaar. Als de tweede weer zo zou gaan, zou ik dat prima vinden.
Mijn man trouwens niet. Ik heb toen niks gemerkt, maar die was net als ik ook totaal in paniek. Hij wil dit liever niet nog een keer op deze manier meemaken. Mocht er een tweede zwangerschap zijn, dan krijgt mijn man van te voren ook instructies voor als de vk er niet op tijd is (ze kwam nu 10 minuten voor persen).
Ik was voor mijn bevalling wel angstig voor bepaalde zaken. Ik had een privé zwangerschapscursus en heb veel van die angsten met haar besproken. Ik ben me er toen veel in gaan verdiepen en dat heeft veel van de angst weg kunnen nemen. Ook heb ik het met de verloskundige besproken. Ik zou het dus bespreken met de verloskundige, zij zal dit echt vaker mee maken.
Ik ben nog niet zwanger van een tweede. Maar ik hoor vaak dat een tweede goede bevalling helpt voor een eerder bevaltrauma. Daar heb je nu helemaal niks aan, maar ik hoop dat je een betere bevalling zult hebben dan de eerste en positiever op je tweede bevalling zult terugkijken.
Mijn man trouwens niet. Ik heb toen niks gemerkt, maar die was net als ik ook totaal in paniek. Hij wil dit liever niet nog een keer op deze manier meemaken. Mocht er een tweede zwangerschap zijn, dan krijgt mijn man van te voren ook instructies voor als de vk er niet op tijd is (ze kwam nu 10 minuten voor persen).
Ik was voor mijn bevalling wel angstig voor bepaalde zaken. Ik had een privé zwangerschapscursus en heb veel van die angsten met haar besproken. Ik ben me er toen veel in gaan verdiepen en dat heeft veel van de angst weg kunnen nemen. Ook heb ik het met de verloskundige besproken. Ik zou het dus bespreken met de verloskundige, zij zal dit echt vaker mee maken.
Ik ben nog niet zwanger van een tweede. Maar ik hoor vaak dat een tweede goede bevalling helpt voor een eerder bevaltrauma. Daar heb je nu helemaal niks aan, maar ik hoop dat je een betere bevalling zult hebben dan de eerste en positiever op je tweede bevalling zult terugkijken.
tinkeltje33 wijzigde dit bericht op 19-08-2018 14:15
13.14% gewijzigd
zondag 19 augustus 2018 14:14
Hoe sta je tegenover pijnstilling?
Ik werd ingeleid en bij mij duurde het in totaal 1 uur langer (3,5 uur ontsluitingsweeën en 1 uur persweeën). Ik kon op een gegeven moment ook geen rust meer vinden tussen de weeën (weeënstorm) en ik heb toen naar pijnstilling gevraagd. Van te voren wilde ik dit echt niet, maar ja, je bent nou eenmaal in een andere staat op dat moment
Ik kreeg toen morfine en man wat was dat een verademing. Ik heb dan ook een heel fijne herinnering aan mijn bevalling.
Ik werd ingeleid en bij mij duurde het in totaal 1 uur langer (3,5 uur ontsluitingsweeën en 1 uur persweeën). Ik kon op een gegeven moment ook geen rust meer vinden tussen de weeën (weeënstorm) en ik heb toen naar pijnstilling gevraagd. Van te voren wilde ik dit echt niet, maar ja, je bent nou eenmaal in een andere staat op dat moment
Ik kreeg toen morfine en man wat was dat een verademing. Ik heb dan ook een heel fijne herinnering aan mijn bevalling.
zondag 19 augustus 2018 14:15
Heel stom, maar hier heb ik inderdaad niet aan gedacht! Ik heb ook ernstig last van bi en voel al sinds een weekje of 20 brandende pijn bij mijn schaamstreek omdat het hoofdje daar al enige tijd drukt. Vandaar dus ook vooral de angst dat er weer een kind doorheen moet en het dan nog erger gaat zijn. Bedankt voor je reactie._CarmiggelT_ schreef: ↑19-08-2018 14:04TO, geen bevalling is hetzelfde. Helpt die gedachte?
Je gaat het dus sowieso niet exact zo beleven als de vorige keer.
Ik vond de tweede in niets te vergelijken met de eerste. Echt totaal verschillend. De weeën voeldeng niet hetzelfde als de eerste keer, ik was zelf in een andere mood, de persweeën voelden zelfs anders.
zondag 19 augustus 2018 14:15
Ik heb mijn bevalling ook als traumatisch ervaren, al was het verloop heel anders. Gesprekken met een psycholoog en uiteindelijk emdr hebben mij echt enorm goed geholpen.
Ook al zit je in je 3e trimester, het is nooit te laat om (professionele) hulp te zoeken, je verloskundige kan je daarbij helpen.
Ik ben momenteel (net) zwanger van een tweede en kijk nog steeds niet uit naar de bevalling, maar de scherpe randjes zijn er wel echt vanaf en ik krijg niet meer elke keer buikpijn bij de eerste beste associatie..
Succes
Ook al zit je in je 3e trimester, het is nooit te laat om (professionele) hulp te zoeken, je verloskundige kan je daarbij helpen.
Ik ben momenteel (net) zwanger van een tweede en kijk nog steeds niet uit naar de bevalling, maar de scherpe randjes zijn er wel echt vanaf en ik krijg niet meer elke keer buikpijn bij de eerste beste associatie..
Succes
caretaker wijzigde dit bericht op 19-08-2018 14:18
0.28% gewijzigd
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
zondag 19 augustus 2018 14:16
Thanks voor de tip! Ik moet er inderdaad met iemand over praten. Feit is dat ik 6/7 verschillende vk’s heb. Hopen dat ik een “goede” te pakken krijg die raad weet hiermee.Merl0t schreef: ↑19-08-2018 14:06Niet meegemaakt, maar bel morgen met je verloskundige en vertel heel duidelijk je angst. Laat desnoods bovenstaand bericht lezen. Het klinkt alsof je vastloopt door de heftigheid van vorige keer (logisch!) en dat is sowieso geen fijn begin van een bevalling. Vraag hulp bij het verwerken van vorige keer, zodat je misschien meer ontspannen dit kindje op de wereld kunt brengen.
zondag 19 augustus 2018 14:21
Ik heb best een zware eerste bevalling gehad, maar daar geen trauma van opgelopen. Enige wat ik bij de tweede dacht tijdens de weeën, "oh ja, zo voelde dat".
Mijn dochter heeft nu bijna een jaar een baby en die is gaan praten met een psycholoog, haar bevalling was wel traumatisch, gelukkig heeft ze na bijna 42 weken een pracht van een kindje gekregen, voor haar eens maar nooit meer.
Ik zou ook je angsten bij de verloskundige bespreken, wie weet heeft ze hele goede tips voor je, sterkte de komende tijd.
Mijn dochter heeft nu bijna een jaar een baby en die is gaan praten met een psycholoog, haar bevalling was wel traumatisch, gelukkig heeft ze na bijna 42 weken een pracht van een kindje gekregen, voor haar eens maar nooit meer.
Ik zou ook je angsten bij de verloskundige bespreken, wie weet heeft ze hele goede tips voor je, sterkte de komende tijd.
die ik wilde bestaat al...
zondag 19 augustus 2018 14:34
Bespreek dit met je verloskundige en denk na over een ruggenprik. Ik had ook een heftige weeënstorm zonder pauze. Ik had daarom een ruggenprik gevraagd en dat was een verademing. Dat heeft mij echt door de ontsluitingsweeën heen geloodst. Ik voelde de weeën wel maar het deed geen zeer meer. Ik kan je helaas niet gerust stellen wat betreft dat branderige gevoel. Het is echt een rotgevoel wanneer het hoofdje staat. Gelukkig duurt dat (in vergelijking met de weeën ) niet lang.
zondag 19 augustus 2018 14:46
Relativeren is soms inderdaad goed en er zijn ergere dingen dus in dat opzicht heb je geen slechte bevalling gehad, ik ken ook iemand waarvan de man vlak na de bevalling van de 2e geadviseerd werdt hun oudste te laten komen zodat hij nog afscheid kon nemen (ze heeft het gelukkig wel gehaald). Maar dat betekend zeer zeker niet dat je het er niet moeilijk mee mag hebben of over mag klagen. Er gaan ook mensen dood van de honger in de wereld dus als je het zo zou bekijken mag niemand meer ergens over hebben omdat ze iets moeilijk vinden.
Mijn eerste bevalling was anders dan die van jou, geen weeën storm maar juist 18 uur weeën iedere 3 min zonder vordering in de ontsluiting. Daarna heb ik een ruggenprik en weeën opwekkers gekregen. Ik vond het heel pittig om dat nog een keer te moeten doen, keek er echt tegen op. Bij de 2e werd het een inleiding en toen heb ik duidelijk besproken dat ik dit keer eerder wilde ingrijpen als het me op eigen kracht niet lukte. Dat is ook gebeurd en ik heb het daardoor als veel fijner ervaren.
Dat bespreken met de vk of gyn zou ik als ik jou was ook doen, welke opties zijn er en wanneet wil je wat zodat zij je juist goed kunnen ondersteunen. Bespreek het ook met je man zodat hij voor je op kan komen als je dat zelf niet meer kan.
Succes!
Mijn eerste bevalling was anders dan die van jou, geen weeën storm maar juist 18 uur weeën iedere 3 min zonder vordering in de ontsluiting. Daarna heb ik een ruggenprik en weeën opwekkers gekregen. Ik vond het heel pittig om dat nog een keer te moeten doen, keek er echt tegen op. Bij de 2e werd het een inleiding en toen heb ik duidelijk besproken dat ik dit keer eerder wilde ingrijpen als het me op eigen kracht niet lukte. Dat is ook gebeurd en ik heb het daardoor als veel fijner ervaren.
Dat bespreken met de vk of gyn zou ik als ik jou was ook doen, welke opties zijn er en wanneet wil je wat zodat zij je juist goed kunnen ondersteunen. Bespreek het ook met je man zodat hij voor je op kan komen als je dat zelf niet meer kan.
Succes!
zondag 19 augustus 2018 14:48
Het maakt niet uit hoe je het doet, echt stilstaan bij je ervaring wordt er niet. Ook hier heel veel gebagetaliseerd. Droombevalling, dus niet zeuren. Omdat ik een ruggeprik had en in mijzelf gezeten heb en daardoor van de middag niks mee gekregen heb, flarden, meer is het niet.
De ellende van de inleiding, het in 1x op gang komen van alle heftigheid, de alleenheid na mijn bevalling, de zorgen om mijn kindje... dat stelt niks voor.
Diegene is ook niet mijn ideale gesprekspartner voor dit onderwerp.
En praten moet... om het een plekje te geven. Dus dat is ook mijn advies.
Ik hoop de volgende bevalling zelf te kunnen starten. Geen inleiding.
Succes met de bevalling, het gaat je lukken.
De ellende van de inleiding, het in 1x op gang komen van alle heftigheid, de alleenheid na mijn bevalling, de zorgen om mijn kindje... dat stelt niks voor.
Diegene is ook niet mijn ideale gesprekspartner voor dit onderwerp.
En praten moet... om het een plekje te geven. Dus dat is ook mijn advies.
Ik hoop de volgende bevalling zelf te kunnen starten. Geen inleiding.
Succes met de bevalling, het gaat je lukken.
zondag 19 augustus 2018 15:02
Bespreek dit inderdaad met je verloskundige - het is goed als zij weten met welk gevoel jij je bevalling bekijkt als je daadwerkelijk belt bij de eerste wee.
Voor nu nog veel belangrijker: je kunt hier iets aan doen. Skawa zei het al: EMDR. Het klinkt zwaar, maar een enkele sessie is bewezen heel effectief bij vrouwen met angst voor hun bevalling. Ik gun je een prachtige bevalling in plaats van paniek en dit kan je daar heel goed bij helpen.
Voor nu nog veel belangrijker: je kunt hier iets aan doen. Skawa zei het al: EMDR. Het klinkt zwaar, maar een enkele sessie is bewezen heel effectief bij vrouwen met angst voor hun bevalling. Ik gun je een prachtige bevalling in plaats van paniek en dit kan je daar heel goed bij helpen.
zondag 19 augustus 2018 15:02
Even nog een aanvulling:ConnieFeer schreef: ↑19-08-2018 14:14Hoe sta je tegenover pijnstilling?
Ik werd ingeleid en bij mij duurde het in totaal 1 uur langer (3,5 uur ontsluitingsweeën en 1 uur persweeën). Ik kon op een gegeven moment ook geen rust meer vinden tussen de weeën (weeënstorm) en ik heb toen naar pijnstilling gevraagd. Van te voren wilde ik dit echt niet, maar ja, je bent nou eenmaal in een andere staat op dat moment
Als je niet negatief tegenover pijnstilling staat, bespreek de mogelijkheden dan inderdaad met de vk! Morfine maakte bij mij het verschil tussen een nare en een fijne ervaring.
Daarnaast goede tips wat betreft psycholoog en traumaverwerking. Praten, niet constant, maar gericht, helpt zeker.
En hypnobirthing misschien een optie? Zelf geen ervaring mee, maar hoor er heel goede verhalen over. Wordt ook (deels) vergoed.
Ik hoor ook vaak dat een volgende bevalling veel prettiger verloopt.
zondag 19 augustus 2018 15:13
zondag 19 augustus 2018 15:30
Hier ook een klotebevalling bij de eerste gehad, en toen ik zwanger was van nummer 2 ben ik bij de haptonoom geweest. Daar heb ik echt heel veel aan gehad, ik kon m’n eerste bevalling een plekje geven en me op een fijne manier voorbereiden op de tweede bevalling.
Hoewel ik een klote zwangerschap en kraamtijd gehad heb, heb ik wel een topbevalling gehad, ik kan niet anders zeggen.
Hoewel ik een klote zwangerschap en kraamtijd gehad heb, heb ik wel een topbevalling gehad, ik kan niet anders zeggen.
zondag 19 augustus 2018 15:38
Nee, dit klopt zeker niet. EMDR is bewezen heel effectief voor het omgaan met angst voor een bevalling en wordt daar actief voor geadviseerd._CarmiggelT_ schreef: ↑19-08-2018 15:13Ik heb wel eens gehoord dat een therapie als EMDR niet ‘mag’ tijdens de zwangerschap, vanwege de stress die zo’n sessie losmaakt. Ik weet niet of dat klopt, iemand anders hier misschien?
zondag 19 augustus 2018 15:47
Mijn eerste bevalling was een 17 uur durende hel, ik was dus ook erg bang voor de tweede. Die bleek een makkie te zijn, binnen een paar uur gepiept en zelfs zonder pijnbestrijding helemaal niet zoveel pijn. En geen enkele hechting. Het kan echt ontzettend meevallen. En praat erover met je verloskundige of gynaecoloog. Zij kunnen je ook geruststellen. Succes!!!
zondag 19 augustus 2018 15:50
Die angst is zo begrijpelijk! Maar blijf bij jezelf en geloof in jezelf. Sluit je af van omgeving en focus op je lijf... en vraag om pijnstilling als jij dat nodig vindt! Zelf moeder van 2 en de 2de ging echt makkelijker. Een bevalling wordt zwaar onderschat... maar ook jij bent het na 1 week vergeten
zondag 19 augustus 2018 15:53
Ik denk dat Carmiggelt bedoelt of EMDR tijdens het zwanger zijn zelf mag, over de indicatie hoeft inderdaad niet meer getwist te worden.
zondag 19 augustus 2018 15:56
Hier bij de eerste ook een mega weeenstorm. In een uur van 3 naar 10 cm. Ik zat dus in de auto naar het ziekenhuis met bijna volledige ontsluiting en dat was vreselijk. De ramen besloegen gewoon van mijn constante gepuf. Het ging maar door en ging maar door.
Bij de tweede zeer optijd naar het ziekenhuis gegaan en die bevalling verliep heel anders, had ik ook helemaal niet verwacht. Ik zou aangeven zeer op tijd naar het ziekenhuis te gaan zodat je misschien nog pijnbestrijding kan krijgen. En verder bespreken hoe je je angst een plekje kan geven.
Bij de tweede zeer optijd naar het ziekenhuis gegaan en die bevalling verliep heel anders, had ik ook helemaal niet verwacht. Ik zou aangeven zeer op tijd naar het ziekenhuis te gaan zodat je misschien nog pijnbestrijding kan krijgen. En verder bespreken hoe je je angst een plekje kan geven.
