Psyche
alle pijlers
Hoe gesprek te starten met kind dat alles gewenst antwoordt?
dinsdag 23 juli 2019 21:10
Ik heb een vraag. Een kind in mijn omgeving zit in een moeilijke situatie.
Achtergrond: Er was een zeer pittige echtscheiding.
Ze woont nu bij een ouder en haar nieuwe partner.
Van die ouder met partner waar ze inwoont kan ik alleen maar goede dingen zeggen. Ze doen wat ze kunnen in een moeilijke situatie die ze zelf ook niet hebben uitgekozen.
Van het kind merk ik dat ze ... niet tot last wil zijn. Veel wil pleasen. Als je haar een keus geeft staat ze lang te twijfelen. Als je naar iets vraagt, krijg je altijd het gewenste antwoord.
Een hele tijd lang denk je: Wat een lief en braaf kind.
Maar volgens mij stopt ze een hoop weg, want zoveel vrolijkheid en dingen luchtig van zich af laten glijden past niet in zo'n situatie.
Het past wél bij een beeld waarbij een kind vooral niemand voor het hoofd wil stoten en zichzelf daarvoor wegcijfert.
Men zegt wel: Kinderen zijn flexibel. Wel, hier is er inderdaad eentje.
Ik heb al bedacht 'misschien heeft ze daar geen behoefte aan'. Ik denk dat ze die indruk heel goed kan wekken. Ik geloof absoluut niet dat het allemaal van haar afglijdt; soms zijn er opmerkingen waaruit blijkt dat het haar echt raakt. Ik denk dat haar strategie op de korte termijn goed werkt om iedereen in haar omgeving blij te houden, maar het lijkt me ongelofelijk eenzaam.
Ik ben op zoek naar een manier om een gesprek met haar te starten dat niet strandt op alle gewenste antwoorden. Ik zeg met nadruk niet 'doordringen' want dat vind ik al te assertief klinken. Ik zoek het meer in uitnodiging.
Is er iemand die ervaring heeft, die me tips kan geven? Bijvoorbeeld: Heel direct vragen? Of juist niet? Apart nemen? Of juist terloopse vragen? Wat zou hier kunnen werken om een gesprek te kunnen starten?
Achtergrond: Er was een zeer pittige echtscheiding.
Ze woont nu bij een ouder en haar nieuwe partner.
Van die ouder met partner waar ze inwoont kan ik alleen maar goede dingen zeggen. Ze doen wat ze kunnen in een moeilijke situatie die ze zelf ook niet hebben uitgekozen.
Van het kind merk ik dat ze ... niet tot last wil zijn. Veel wil pleasen. Als je haar een keus geeft staat ze lang te twijfelen. Als je naar iets vraagt, krijg je altijd het gewenste antwoord.
Een hele tijd lang denk je: Wat een lief en braaf kind.
Maar volgens mij stopt ze een hoop weg, want zoveel vrolijkheid en dingen luchtig van zich af laten glijden past niet in zo'n situatie.
Het past wél bij een beeld waarbij een kind vooral niemand voor het hoofd wil stoten en zichzelf daarvoor wegcijfert.
Men zegt wel: Kinderen zijn flexibel. Wel, hier is er inderdaad eentje.
Ik heb al bedacht 'misschien heeft ze daar geen behoefte aan'. Ik denk dat ze die indruk heel goed kan wekken. Ik geloof absoluut niet dat het allemaal van haar afglijdt; soms zijn er opmerkingen waaruit blijkt dat het haar echt raakt. Ik denk dat haar strategie op de korte termijn goed werkt om iedereen in haar omgeving blij te houden, maar het lijkt me ongelofelijk eenzaam.
Ik ben op zoek naar een manier om een gesprek met haar te starten dat niet strandt op alle gewenste antwoorden. Ik zeg met nadruk niet 'doordringen' want dat vind ik al te assertief klinken. Ik zoek het meer in uitnodiging.
Is er iemand die ervaring heeft, die me tips kan geven? Bijvoorbeeld: Heel direct vragen? Of juist niet? Apart nemen? Of juist terloopse vragen? Wat zou hier kunnen werken om een gesprek te kunnen starten?
anoniem_376390 wijzigde dit bericht op 23-07-2019 22:41
2.17% gewijzigd
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
dinsdag 23 juli 2019 21:17
Hoe oud is ze?
Je zou het kunnen proberen met het stellen van open vragen, zodat ze na moet denken over het antwoord.
Je zou ook eens kunnen vragen iets over zichzelf te vertellen, zonder interruptie luisteren naar wat ze te vertellen heeft. Dat laatste kan je inleiden door iets over jezelf te vertellen, iets dat enigszins herkenbaar voor haar zou kunnen zijn.
Je zou het kunnen proberen met het stellen van open vragen, zodat ze na moet denken over het antwoord.
Je zou ook eens kunnen vragen iets over zichzelf te vertellen, zonder interruptie luisteren naar wat ze te vertellen heeft. Dat laatste kan je inleiden door iets over jezelf te vertellen, iets dat enigszins herkenbaar voor haar zou kunnen zijn.
dinsdag 23 juli 2019 21:21
Dit. Ze kan dus ook naar jou toe wenselijk gaan antwoorden, of zelfs valse herinneringen krijgen. Ik zou me er niet in mengen. Ze zit op een goede plek, begrijp ik. Als ze echt ergens mee zit, dan wordt dat na verloop van tijd wel duidelijk qua schoolprestaties oid en ze heeft een liefdevolle ouder die naar haar omkijkt. Waarom zou jij dit moeten doen?gizzmo-returns schreef: ↑23-07-2019 21:12Maar wat is waarheid? Haar antwoorden of dat wat jij denkt wat het zou moeten zijn?
Pas op voor antwoorden die jij haar voedt.
dinsdag 23 juli 2019 21:24
Wat is jouw relatie tot dit kind? Hoe je dit kunt (of überhaupt wel moet willen) aanpakken hangt volgens mij erg af van jullie relatie en ook de leeftijd van het kind in kwestie.
Ik had zelf als kind ook het nodige op mijn bordje gekregen en ook als strategie ‘het makkelijke kind’ gekozen. Dat werkte goed. Tot zo’n dertig jaar later.
Wat mij had kunnen helpen was iemand die me op voor mij geschikte wijze (dus afgestemd op leeftijd enzo) duidelijk had uitgelegd wat er nu precies aan de hand was en dat dat allemaal NIET door mij kwam. Dat iedereen verder van mij hield en dat ik goed was zoals ik was. (En me dus niet liever/leuker/meegaander hoefde op te stellen dan ik was).
Ik had zelf als kind ook het nodige op mijn bordje gekregen en ook als strategie ‘het makkelijke kind’ gekozen. Dat werkte goed. Tot zo’n dertig jaar later.
Wat mij had kunnen helpen was iemand die me op voor mij geschikte wijze (dus afgestemd op leeftijd enzo) duidelijk had uitgelegd wat er nu precies aan de hand was en dat dat allemaal NIET door mij kwam. Dat iedereen verder van mij hield en dat ik goed was zoals ik was. (En me dus niet liever/leuker/meegaander hoefde op te stellen dan ik was).
anoniem_653cf6966e7fd wijzigde dit bericht op 23-07-2019 21:26
Reden: Vergeten
Reden: Vergeten
2.37% gewijzigd
dinsdag 23 juli 2019 21:25
dinsdag 23 juli 2019 21:29
Maar in dat geval is het misschien genoeg om te laten weten dat je er altijd voor haar bent en geen onderwerp te raar vindt. Gewoon als vrije uitnodiging, maar zonder het specifiek te maken?
dinsdag 23 juli 2019 21:34
Niet eens. Ik vind het lief dat je je bekommert om een kind.Lucifer2018 schreef: ↑23-07-2019 21:18Ben je haar maatschappelijk werkster? Moeder of vader? Nee?
Dan niet zelf dat soort gesprekken willen voeren met kind zelf.
Ik zou ook aangeven dat hij of zij altijd welkom is om bij je te komen kletsen over wat dan ook, en dat dat dan uiteraard tussen jullie blijft.
En ik zou dat ook tegen de ouders zeggen trouwens, anders maakt het misschien een beetje rare indruk.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 23 juli 2019 21:51
In een soortgelijke situatie (was en ben de tante) heb ik eigenlijk gewoon gezegd dat ik er voor hem was. Dat hij mij alles kon vertellen en dat hij met mij geen rekening hoefde te houden. Lol trappen, kletsen of een potje huilen, alles was prima.
Soms hoorde ik twee maanden niets en was alles happy go lucky en een andere maand zat hij drie keer per week zijn hart te luchten. Ik denk dat het voor hem fijn was om expliciet te horen dat ik er voor hem was. En hij hoefde mij de omstandigheden niet uit te leggen, die kende ik al.
Soms hoorde ik twee maanden niets en was alles happy go lucky en een andere maand zat hij drie keer per week zijn hart te luchten. Ik denk dat het voor hem fijn was om expliciet te horen dat ik er voor hem was. En hij hoefde mij de omstandigheden niet uit te leggen, die kende ik al.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 23 juli 2019 22:17
Niet gaan zitten voor een gesprek, maar inderdaad tijdens een wandeling of klusje (de afwas is ook een heel geschikt moment). En dan zou je kunnen doorvragen op zo'n opmerking die ze af en toe maakt. Laatst zei je..............wat bedoel je daarmee/heb je het daar moeilijk mee/vind je dat lastig/word je daar verdrietig van?
dinsdag 23 juli 2019 22:18
Lastig. Ik herken het gedrag. Tamelijk dicht bij me ook zo'n kind. Zo lief, zo meegaand, nooit vervelend. En toch voel je dat er iets niet klopt. Dat het geen normaal kind gedrag is. Kind heeft al veel meegemaakt, moeilijke thuissituatie. Is een pleaser inderdaad. Moeilijk uit te leggen wat er dan precies niet klopt. Ik ben er nog nooit doorheen gekomen, maar heb ook niet teveel zitten wroeten. Je wil een kind geen woorden in de mond leggen of iets aanpraten.
Het is nu even zoals het is. Een dagboek geven vind ik een goed idee. Niet opdringerig en het kind kan ermee doen wat ze wil. Goed idee.
Het is nu even zoals het is. Een dagboek geven vind ik een goed idee. Niet opdringerig en het kind kan ermee doen wat ze wil. Goed idee.
dinsdag 23 juli 2019 22:18
Familielid, wellicht? It takes a village......Tessaa schreef: ↑23-07-2019 21:57Nou zeg... een lerares of buurvrouw (en dergelijke) kan ontzettend belangrijk zijn voor een kind, wanneer die oprechte interesse tonen of helpen waar nodig. Ik zou het juist aanmoedigen om contact te maken met dit kind, juist door iemand anders dan de ouders of een professional.
dinsdag 23 juli 2019 22:20
Als het kan wat relatie betreft, nodig dat kind dan eens uit om film te komen kijken of samen iets te doen.Jufjoke schreef: ↑23-07-2019 22:18Lastig. Ik herken het gedrag. Tamelijk dicht bij me ook zo'n kind. Zo lief, zo meegaand, nooit vervelend. En toch voel je dat er iets niet klopt. Dat het geen normaal kind gedrag is. Kind heeft al veel meegemaakt, moeilijke thuissituatie. Is een pleaser inderdaad. Moeilijk uit te leggen wat er dan precies niet klopt. Ik ben er nog nooit doorheen gekomen, maar heb ook niet teveel zitten wroeten. Je wil een kind geen woorden in de mond leggen of iets aanpraten.
Het is nu even zoals het is. Een dagboek geven vind ik een goed idee. Niet opdringerig en het kind kan ermee doen wat ze wil. Goed idee.