Relaties
alle pijlers
Terecht gepikeerd of niet?
maandag 12 oktober 2020 18:22
Hoi allemaal,
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
Ik wil graag even jullie kijk op de volgende situatie en een beetje stoom afblazen. Ik ben momenteel erg gepikeerd en soms heb ik ook even een spiegel nodig
Binnenkort begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Na een ongelukkige periode bij mijn vorige werkgever en flink wat solliciteren kan ik gelukkig ergens beginnen waar ik het (denk ik) erg naar mijn zin ga hebben. Nu het volgende. Ik ga namelijk van 40 uur naar 36 uur. Ook wordt er volledig thuisgewerkt bij volgend bedrijf, dus dat betekent dat ik ook thuis ingewerkt wordt. Mijn vriend daarentegen zit 3 van de 5 dagen wel op kantoor. Dat is vijf kwartier hiervandaan, dus hij zit met wat reistijd. Daarnaast werkt hij 40 uur. We hebben een tijdje terug al besproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen omdat ik simpelweg meer tijd heb. Nu moet ik bekennen dat ik me daar een beetje op heb verkeken. Want de was doen, boodschappen doen, koken, het huis poetsen, bed verschonen, de vaatwasser in- en uitruimen; dat kost best wat tijd bij elkaar. Ondertussen heb ik dan ook het gevoel dat ik vrij veel commentaar krijg op dingen. Het eten smaakt niet, zijn favoriete trui is niet gewassen, als we ergens zijn geweest en ik op de terugweg nog even langs de supermarkt wil (hij kan gewoon in de auto blijven wachten) krijg ik een diepe zucht want “heb je dat dan niet besteld met de boodschappen”… Dat ik soms echt denk: doe het dan lekker zelf allemaal. Dat zeg ik ook wel eens, maar dan is de reactie “dit is hoe we het af hebben gesproken en ik geef je alleen feedback” alsof ik een kleuter ben.
Afijn. Het begint me enorm te irriteren. Ik heb namelijk het idee dat hij denkt dat ik echt hele dagen de tijd heb om het huis van top tot teen schoon te hebben nu ik vrij ben. Dat ik ook nog naar de sportschool ga, af en toe een kopje koffie drink met een vriendin, langs mijn ouders ga of soms even niets wil doen, dat gaat er niet in. Ja, ik heb meer tijd, maar ik vind het ook fijn om even wat tijd voor mezelf te nemen soms. Als hij thuis werkt en ik ben ook thuis (aan het werk, of in dit geval vrij) wordt er ook verwacht dat de tafel is gedekt en de lunch klaarstaat om 12 uur. Het begint gewoon energie te vreten. Ik vind het zo makkelijk vanuit hem om telkens maar commentaar te leveren terwijl hij zelf niets hoeft te doen.
Sorry voor het lange verhaal. Kortom: ik vind hem eerlijk gezegd een beetje een verwend kind worden op deze manier. Niets doen maar wel commentaar leveren. En als we er een discussie over krijgen ligt het ook standaard aan mij of is het geen commentaar, maar “feedback”.
Hoe zien jullie dit? Ik vind het terecht dat ik meer in het huishouden doe, maar dat hij nou bepaalt wanneer ik wat doe en ook nog commentaar hebben begint me nu echt te irriteren.
zaterdag 2 januari 2021 22:22
Ik kopieer deze post zodat je het steeds weer terug kunt lezen.Qiyara schreef: ↑02-01-2021 20:13Lieve To, dit hoort erbij. Het is een rouwproces en dat is intens en heel pijnlijk. Je bent echt niet de enige en het gaat over, ook al duurt het maanden. Het gaat echt over. De eerste weken zijn het aller zwaarst. Het ongeloof, de onmacht, het niet weten, de angst, het overweldigende verdriet, de eenzaamheid in al die gevoelens. Je ex gaat het niet kunnen oplossen en nu in z'n armen vallen lost jullie probleem nog steeds niet op. Alleen tijdelijk, uitstel van executie.
Schrijf de redenen op waarom het uit is. Je gaat hoe dan ook idealiseren, omdat je van de pijn weg wilt. Dan kan je dat nalezen, telkens weer. En geeft het je misschien kracht in dat je doet wat goed voor jou is. Dappere dodo!!
Je kiest voor jezelf. Jij zet jezelf op nummer 1 en doet wat goed is voor jou ondanks de pijn. Dat is nou echte zelfliefde. Het komt goed, je kunt dit.
Het is helemaal niet raar om 'zielige posts' te schrijven (zoals je het zelf noemt.
Schrijf het juist van je af. Deze gevoelens zijn compleet normaal.
Je weet anderzijds ook waar je naar terug gaat als je niet door dit gevoel heen gaat. Het is uitstel van executie als je terug gaat.
Blijf sterk. Het wordt beter, alleen nu nog even niet. Bedenk ook je nog jong bent. Geen gezamenlijk huis met hypotheek, niet getrouwd, geen kinderen, geen relatie van 10 plus jaren.
Niet om het te bagatelliseren, maar prijs jezelf daar gelukkig mee.
Hoop dat je fijne mensen om je heen hebt.
zaterdag 2 januari 2021 22:25
Houd vol en houd vast aan de gedachte dat je dit kan. Het doet pijn en dat wordt na verloop van tijd minder. En dan zul je ruimte vinden om na te denken. Dat hoeft nu nog niet. Gewoon blijven ademen.
maandag 4 januari 2021 10:44
oh, Rain, ik heb in het begin van je topic wel eens gereageerd en ben het wat blijven volgen.
Ik ben er echt overtuigd dat dit de juiste beslissing is, zelfs al twijfel je daaraan. Dat is best begrijpelijk. Je doet jezelf zo'n enorm plezier door dicht bij jezelf te komen/blijven. Ook al voelt het nu kut.
Wat je schrijft als verschillen tussen jullie, dat is zo basis. Dus het is echt wel gerechtvaardigd om hiervoor je relatie te verbreken.
Dikke knuffels voor jou!
Ik ben er echt overtuigd dat dit de juiste beslissing is, zelfs al twijfel je daaraan. Dat is best begrijpelijk. Je doet jezelf zo'n enorm plezier door dicht bij jezelf te komen/blijven. Ook al voelt het nu kut.
Wat je schrijft als verschillen tussen jullie, dat is zo basis. Dus het is echt wel gerechtvaardigd om hiervoor je relatie te verbreken.
Dikke knuffels voor jou!
maandag 4 januari 2021 19:26
Och wat verdrietig Rain. Ook ik denk, op basis van wat je zoal geschreven hebt, dat dit de juiste beslissing is, maar dat maakt de pijn nu natuurlijk niet minder.
Veel sterkte toegewenst.
Veel sterkte toegewenst.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
maandag 4 januari 2021 23:59
Ik lees net je topic Rain. Wat onwijs klote!
Helaas zit ik in dezelfde situatie. Het is ook net over. We hadden onwijs veel lol en plezier met elkaar maar toch waren er bepaalde struikelblokken waar we niet uitkwamen. Net zoals bij jullie. Voor nu is het even heel zwaar. De angst dat je nooit meer iemand vindt (die zo leuk is) doet heel veel pijn en maakt maakt me bang. Het zou er wel bij horen...
Hou vol Rain!
Helaas zit ik in dezelfde situatie. Het is ook net over. We hadden onwijs veel lol en plezier met elkaar maar toch waren er bepaalde struikelblokken waar we niet uitkwamen. Net zoals bij jullie. Voor nu is het even heel zwaar. De angst dat je nooit meer iemand vindt (die zo leuk is) doet heel veel pijn en maakt maakt me bang. Het zou er wel bij horen...
Hou vol Rain!
dinsdag 12 januari 2021 18:43
Ik kom weer even van me af schrijven.
Wat een gekke situatie zo. We wonen nog in hetzelfde huis, maar slapen apart. Overigens zijn we wel heel goed met elkaar hoor, ondanks dat we bijna nooit tegelijkertijd thuis zijn. Ik mis hem soms terwijl hij naast me zit. Maar ook weer niet, als hij weer eens geïrriteerd reageert als ik wat vraag oid. Hij geeft aan graag mee te helpen met dingen, en dat doet hij ook, maar ik kom er nu achter dat hij alleen helpt op het gebied van geld (excellijstjes maken, hypotheekberekening doornemen etc.). Met zaken die hij interessant vindt dus. Met zaken die over gevoel gaan is hij niet heel behulpzaam. Maar ja, die steun moet ik ook helemaal niet bij hem zoeken.
Gevoel is wisselend. Hebben we hier goed aan gedaan? Ja, ik denk het wel. Ik heb het idee dat hij al geen moeite meer heeft met onze breuk. Maar dat is een aanname, ik zal dat fout hebben. Want vorige week heb ik hem meermaals in tranen gezien. Hij gaat er anders mee om. Het liefst zou ik hem nog eens een kus geven of naast hem slapen. Maar dat kan niet. Het is gek. Het is voorbij tussen ons, maar we hebben nog een connectie doordat we samen leven (tot 1 februari overigens). Als ik straks echt weg ben, ben ik benieuwd hoe ik me ga voelen. Ga ik hem missen, of iemand om mij heen? Daar heb ik het antwoord nog niet op.
Morgenochtend een bezichtiging voor een koopappartement. Ik heb een financieel adviseur in de hand genomen en mijn vader helpt me met alles. Erg prettig en heel fijn om zelf die stress niet te hebben met al dat geregel. Ik heb hier goede hoop bij. Ik zou er ook snel in kunnen, misschien dus even overbruggen bij mijn ouders, maar dat is dan maar zo. Niet echt zin in, maar ik mag blij zijn dat ik überhaupt een dak boven mijn hoofd heb. Zin om mijn eigen plekje in te richten. De muur een kleur geven die ik mooi vind. Servies uitzoeken wat ik mooi vind. Tv programma's kijken die ik leuk vind. Niet schoonmaken als ik daar geen zin in heb.
Ik probeer het positief in te zien. Maar ik vraag me af hoe ik mij straks voel. En ik trek de gedachte niet dat hij een nieuwe vriendin gaat krijgen. Maar daar moet ik me nu helemaal niet mee bezighouden.
Lekker warrig verhaal. Maar ik schrijf graag van mij af. Dat helpt mij.
Bedankt voor jullie steun
Wat een gekke situatie zo. We wonen nog in hetzelfde huis, maar slapen apart. Overigens zijn we wel heel goed met elkaar hoor, ondanks dat we bijna nooit tegelijkertijd thuis zijn. Ik mis hem soms terwijl hij naast me zit. Maar ook weer niet, als hij weer eens geïrriteerd reageert als ik wat vraag oid. Hij geeft aan graag mee te helpen met dingen, en dat doet hij ook, maar ik kom er nu achter dat hij alleen helpt op het gebied van geld (excellijstjes maken, hypotheekberekening doornemen etc.). Met zaken die hij interessant vindt dus. Met zaken die over gevoel gaan is hij niet heel behulpzaam. Maar ja, die steun moet ik ook helemaal niet bij hem zoeken.
Gevoel is wisselend. Hebben we hier goed aan gedaan? Ja, ik denk het wel. Ik heb het idee dat hij al geen moeite meer heeft met onze breuk. Maar dat is een aanname, ik zal dat fout hebben. Want vorige week heb ik hem meermaals in tranen gezien. Hij gaat er anders mee om. Het liefst zou ik hem nog eens een kus geven of naast hem slapen. Maar dat kan niet. Het is gek. Het is voorbij tussen ons, maar we hebben nog een connectie doordat we samen leven (tot 1 februari overigens). Als ik straks echt weg ben, ben ik benieuwd hoe ik me ga voelen. Ga ik hem missen, of iemand om mij heen? Daar heb ik het antwoord nog niet op.
Morgenochtend een bezichtiging voor een koopappartement. Ik heb een financieel adviseur in de hand genomen en mijn vader helpt me met alles. Erg prettig en heel fijn om zelf die stress niet te hebben met al dat geregel. Ik heb hier goede hoop bij. Ik zou er ook snel in kunnen, misschien dus even overbruggen bij mijn ouders, maar dat is dan maar zo. Niet echt zin in, maar ik mag blij zijn dat ik überhaupt een dak boven mijn hoofd heb. Zin om mijn eigen plekje in te richten. De muur een kleur geven die ik mooi vind. Servies uitzoeken wat ik mooi vind. Tv programma's kijken die ik leuk vind. Niet schoonmaken als ik daar geen zin in heb.
Ik probeer het positief in te zien. Maar ik vraag me af hoe ik mij straks voel. En ik trek de gedachte niet dat hij een nieuwe vriendin gaat krijgen. Maar daar moet ik me nu helemaal niet mee bezighouden.
Lekker warrig verhaal. Maar ik schrijf graag van mij af. Dat helpt mij.
Bedankt voor jullie steun
dinsdag 12 januari 2021 18:53
Aaah ik vind het helemaal niet warrig TO, juist heel helder. Met een mooie balans tussen ratio en gevoel. Je komt over als een heel intelligente meid die nu inziet wat het beste voor haarzelf is. En ik vind het knap dat je al kan inzien dat je denkt dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Dat weet ik namelijk wel zeker. Het wordt écht makkelijker allemaal, zeker als je straks lekker je eigen plek hebt. Afgewisseld met moeilijke momenten, maar ook daar ga je doorheen komen. Dikke knuffel!
dinsdag 12 januari 2021 20:01
Misschien zal het niet altijd meevallen en zullen er straks ook wel eens moeilijke momenten zijn (maar die heb/had je nu ook, alleen op een ander vlak), maar ik verwacht niet dat je spijt gaat krijgen van dit besluit.
Je moet maar zo denken: toen je in oktober dit topic openden, had je daar toen al een reden voor. Je hebt een klankbord gezocht voor je eigen gedachten en gevoel (en je hebt je niet gek laten maken door mensen die je wilde pushen tot een ander tempo), dus dat heb je toch gewoon goed gedaan?
Je vriend verwerkt het op zijn eigen manier; ook voor hem wordt de toekomst anders dan hij een paar maandengeleden nog dacht (en hij moet voorlopig ook afscheid nemen van zijn droomhuis...).
Knap dat je al de focus richt op de dingen die je leuk vindt, je nieuwe huis inrichten en je eigen leventje leiden. Fijn ook dat je jezelf financieel goed kunt redden (en die lease auto nog 'kwijt' kon).
Komt wel goed met jou
Je moet maar zo denken: toen je in oktober dit topic openden, had je daar toen al een reden voor. Je hebt een klankbord gezocht voor je eigen gedachten en gevoel (en je hebt je niet gek laten maken door mensen die je wilde pushen tot een ander tempo), dus dat heb je toch gewoon goed gedaan?
Je vriend verwerkt het op zijn eigen manier; ook voor hem wordt de toekomst anders dan hij een paar maandengeleden nog dacht (en hij moet voorlopig ook afscheid nemen van zijn droomhuis...).
Knap dat je al de focus richt op de dingen die je leuk vindt, je nieuwe huis inrichten en je eigen leventje leiden. Fijn ook dat je jezelf financieel goed kunt redden (en die lease auto nog 'kwijt' kon).
Komt wel goed met jou
dinsdag 12 januari 2021 21:33
zaterdag 30 januari 2021 21:42
Ik kom weer even schrijven.
Morgen is het zo ver, dan verhuis ik terug naar mijn ouders. Tijdelijk, want per 26 februari kan ik in mijn nieuwe appartement!
Ben super verdrietig. Hij geeft aan al een half jaar twijfels te hebben gehad. Ik vroeg waar hij dan het plan vandaan haalde om samen een huis te kopen. Het antwoord was “om de druk te verhogen en mijn ideeën bij je te toetsen”. Right. Hij reageert verder ook heel koeltjes, terwijl hij de afgelopen weken juist ook emotie toonde. Maar goed... zal wel weer een klap zijn om hier niet meer te wonen
Ik ga maandag ook de huisarts bellen. Ik heb besloten dat ik hulp wil. Ik kan namelijk slecht alleen zijn, heb veel bevestiging nodig en ik kan mijn grenzen slecht bewaken. Iemand hier zei dat het een waardevolle investering in mezelf zou zijn. Ik sta daar nu ook echt achter en wil die stap gaan zetten. En dat voelt als opluchting.
Morgen is het zo ver, dan verhuis ik terug naar mijn ouders. Tijdelijk, want per 26 februari kan ik in mijn nieuwe appartement!
Ben super verdrietig. Hij geeft aan al een half jaar twijfels te hebben gehad. Ik vroeg waar hij dan het plan vandaan haalde om samen een huis te kopen. Het antwoord was “om de druk te verhogen en mijn ideeën bij je te toetsen”. Right. Hij reageert verder ook heel koeltjes, terwijl hij de afgelopen weken juist ook emotie toonde. Maar goed... zal wel weer een klap zijn om hier niet meer te wonen
Ik ga maandag ook de huisarts bellen. Ik heb besloten dat ik hulp wil. Ik kan namelijk slecht alleen zijn, heb veel bevestiging nodig en ik kan mijn grenzen slecht bewaken. Iemand hier zei dat het een waardevolle investering in mezelf zou zijn. Ik sta daar nu ook echt achter en wil die stap gaan zetten. En dat voelt als opluchting.
zaterdag 30 januari 2021 22:00
zondag 31 januari 2021 09:34
Vreemde actie: hij had al een half jaar twijfels en zegt nu, bij wijze van test, te hebben geprobeerd jou over te halen om samen met hem een peperduur huis te gaan kopen.... dus dan zou je binnen een jaar of zo kunnen eindigen met een "toch maar niet verder met de relatie" en 4 ton hypotheekschuld op jouw naam?
Of zou al zijn twijfel over de relatie als sneeuw voor de zon zijn verdwenen zodra jullie verhuisd zijn?
Lijkt mij juist een bevestiging dat je een goede keuze hebt gemaakt door op jezelf te gaan wonen.
Goed plan om eerst helemaal zelf, in alle opzichten, je eigen plek te vinden.
Veel succes en plezier!
Of zou al zijn twijfel over de relatie als sneeuw voor de zon zijn verdwenen zodra jullie verhuisd zijn?
Lijkt mij juist een bevestiging dat je een goede keuze hebt gemaakt door op jezelf te gaan wonen.
Goed plan om eerst helemaal zelf, in alle opzichten, je eigen plek te vinden.
Veel succes en plezier!
zondag 31 januari 2021 09:37
Gefeliciteerd! Goed ook dat je hulp zoekt.rainonyourparade schreef: ↑30-01-2021 21:42Ik kom weer even schrijven.
Morgen is het zo ver, dan verhuis ik terug naar mijn ouders. Tijdelijk, want per 26 februari kan ik in mijn nieuwe appartement!
Hij heeft geprobeerd om jou te veranderen en daar ben je niet in mee gegaan. Het heeft tijd nodig gehad. Probeer het te relativeren. Je hebt op tijd door gehad dat het niet werkte en je bent gestopt om er in mee te gaan. Zorg dat je rustig landt in je nieuwe huis, misschien valt het alleen wonen je wel heel erg mee en is het uiteindelijk een opluchting. Je hebt het goed aangepakt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 31 januari 2021 09:50
Hoi Rain on your parade.
Wat goed van jou, dit allemaal! Ook al zie en voel je het misschien nog niet: je hebt al veel gedaan voor jezelf! Meer dan vele anderen die kost wat kost niet alleen durven of willen zijn. Jij kijkt deze angst recht in de ogen aan
"kom maar op!"
Echt heel knap.
En dat hij nu zo doet: het leest als een ego dingetje dat hij nodig heeft. Let it go let it go.
Succes met alles!!
Wat goed van jou, dit allemaal! Ook al zie en voel je het misschien nog niet: je hebt al veel gedaan voor jezelf! Meer dan vele anderen die kost wat kost niet alleen durven of willen zijn. Jij kijkt deze angst recht in de ogen aan
"kom maar op!"Echt heel knap.
En dat hij nu zo doet: het leest als een ego dingetje dat hij nodig heeft. Let it go let it go.
Succes met alles!!
zondag 31 januari 2021 13:02
Je bent goed bezig en fijn dat je straks weer een huis hebt. Kan je lekker je eigen plek van maken.
Die opmerking dat hij de druk wilde opvoeren door samen een huis te kopen. Ik geloof er helemaal niets van! Dit is zijn ego die gekwetst is die zulke dingen roept.
Je zult zien dat hij heel snel een nieuw slachtoffer gaat vinden waarmee hij heel snel wil.
Die opmerking dat hij de druk wilde opvoeren door samen een huis te kopen. Ik geloof er helemaal niets van! Dit is zijn ego die gekwetst is die zulke dingen roept.
Je zult zien dat hij heel snel een nieuw slachtoffer gaat vinden waarmee hij heel snel wil.
zondag 31 januari 2021 14:52
Allereerst: van harte gefeliciteerd met je appartement! Fijn dat je een paar weken bij je ouders terecht kan en wat heerlijk dat je uit kan kijken naar je eigen plekje.
Wat goed dat je hulp zoekt, je klinkt als een hartstikke leuk en lief mens en ik vind het stoer van je dat je beseft dat je niet goed alleen kan zijn én dat je daar hulp bij zoekt. Vergeet niet dat je níet over je heen hebt laten lopen door je ex hè, dat is iets om trots op te zijn.
Ik vind het vervelend voor je dat je ex het nodig vindt te roepen dat hij 'al een half jaar twijfelde'. Ik vind het wel weer een bevestiging dat je een goede keus hebt gemaakt. Als hij echt twijfelde is het nóg meer van de zotte dat hij je probeerde over te halen een duur huis te kopen (uiteraard volgens zijn wensen), als hij niet twijfelde is het 'zijn gezicht willen redden'. Het doet er eigenlijk ook niet toe hoe hij erin stond.
Wat goed dat je hulp zoekt, je klinkt als een hartstikke leuk en lief mens en ik vind het stoer van je dat je beseft dat je niet goed alleen kan zijn én dat je daar hulp bij zoekt. Vergeet niet dat je níet over je heen hebt laten lopen door je ex hè, dat is iets om trots op te zijn.
Ik vind het vervelend voor je dat je ex het nodig vindt te roepen dat hij 'al een half jaar twijfelde'. Ik vind het wel weer een bevestiging dat je een goede keus hebt gemaakt. Als hij echt twijfelde is het nóg meer van de zotte dat hij je probeerde over te halen een duur huis te kopen (uiteraard volgens zijn wensen), als hij niet twijfelde is het 'zijn gezicht willen redden'. Het doet er eigenlijk ook niet toe hoe hij erin stond.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
donderdag 4 februari 2021 14:39
Bedankt voor jullie reacties
Sinds zondag woon ik weer bij mijn ouders. Ik was er echt kapot van, ik kreeg echt opnieuw een klap. Ik appte hem maandag hoe het met hem ging. Hij gaf aan ook een enorme klap gekregen te hebben, hij heeft het er super moeilijk mee en hij zei dat hij zich dingen had gerealiseerd. We besloten gisteravond nog eens met elkaar te praten.
Het is maar goed dat we het gesprek nog eens zijn aangegaan. Hij was ontzettend emotioneel, maar hij had 4 aviertjes volgeschreven met wat hij voelt en wat hij voor zich ziet. Zijn normen en waarden (alsjeblieft zeggen als je wat vraagt, met mes en vork eten), zijn toekomstbeeld (vrijstaand huis in dorp, 2 kinderen liefst jongen en een meisje (alsof je dat kunt plannen), een labrador etc) en vervolgens een lijst met waar het misging tussen ons aka verwijten. Tot slot een summiere opsomming van mijn goede punten (ik kan goed koken en ik heb een luisterend oor, erg fijn....). Ik was een beetje in shock. Er werden weer voorbeelden aangehaald en het ging voornamelijk over schoonmaken. Ik heb de kern van het probleem ook aangehaald, namelijk dat hij niet klaar is om te delen en zich superieur voelt boven mij. Ik zal altijd boven mezelf uit moeten stijgen om aan zijn verwachtingen te voldoen. En dat hij gewoon niet naar mij luistert, bijv met dat huis. Toen ik vroeg of hij dingen achteraf anders had kunnen doen in de relatie zei hij gewoon ‘nee’. Toen ik vroeg waarom hij dan precies verdrietig was, zei hij ‘omdat ik dingen al heel vaak had aangegeven en je dat niet hebt veranderd’. Toen was het voor mij tijd om te gaan.
We hebben elkaar een knuffel gegeven en afgesproken voorlopig geen contact te hebben om het een plekje te geven. Maar ik kan het nu wel makkelijker loslaten, omdat ik het gesprek oprecht erg vreemd vond gister. Reflecteren op zichzelf is er niet bij.
Ook de huisarts gebeld, kan maandag terecht en vanuit daar ga ik met een praktijkondersteuner aan de slag.
Sinds zondag woon ik weer bij mijn ouders. Ik was er echt kapot van, ik kreeg echt opnieuw een klap. Ik appte hem maandag hoe het met hem ging. Hij gaf aan ook een enorme klap gekregen te hebben, hij heeft het er super moeilijk mee en hij zei dat hij zich dingen had gerealiseerd. We besloten gisteravond nog eens met elkaar te praten.
Het is maar goed dat we het gesprek nog eens zijn aangegaan. Hij was ontzettend emotioneel, maar hij had 4 aviertjes volgeschreven met wat hij voelt en wat hij voor zich ziet. Zijn normen en waarden (alsjeblieft zeggen als je wat vraagt, met mes en vork eten), zijn toekomstbeeld (vrijstaand huis in dorp, 2 kinderen liefst jongen en een meisje (alsof je dat kunt plannen), een labrador etc) en vervolgens een lijst met waar het misging tussen ons aka verwijten. Tot slot een summiere opsomming van mijn goede punten (ik kan goed koken en ik heb een luisterend oor, erg fijn....). Ik was een beetje in shock. Er werden weer voorbeelden aangehaald en het ging voornamelijk over schoonmaken. Ik heb de kern van het probleem ook aangehaald, namelijk dat hij niet klaar is om te delen en zich superieur voelt boven mij. Ik zal altijd boven mezelf uit moeten stijgen om aan zijn verwachtingen te voldoen. En dat hij gewoon niet naar mij luistert, bijv met dat huis. Toen ik vroeg of hij dingen achteraf anders had kunnen doen in de relatie zei hij gewoon ‘nee’. Toen ik vroeg waarom hij dan precies verdrietig was, zei hij ‘omdat ik dingen al heel vaak had aangegeven en je dat niet hebt veranderd’. Toen was het voor mij tijd om te gaan.
We hebben elkaar een knuffel gegeven en afgesproken voorlopig geen contact te hebben om het een plekje te geven. Maar ik kan het nu wel makkelijker loslaten, omdat ik het gesprek oprecht erg vreemd vond gister. Reflecteren op zichzelf is er niet bij.
Ook de huisarts gebeld, kan maandag terecht en vanuit daar ga ik met een praktijkondersteuner aan de slag.
