Werk & Studie
alle pijlers
co-schappen/werk?
zondag 13 september 2009 om 21:48
Ik dacht altijd dat je voor co-schappen al betaald kreeg.
Als dat niet zo is en je kan twee jaar zonder inkomen, zou ik er toch voor gaan. Je krijgt vast vreselijk spijt als je ermee stopt. En als achteraf blijkt dat je in je huidige richting verder wil, vind je heus wel weer een baan. Maar als ik het zo lees, wil je dat eigenlijk niet. Met geneeskunde kan je nog zoveel kanten op. Ik zou er lekker voor gaan! Ik zou heel graag met je willen ruilen!!!
Als dat niet zo is en je kan twee jaar zonder inkomen, zou ik er toch voor gaan. Je krijgt vast vreselijk spijt als je ermee stopt. En als achteraf blijkt dat je in je huidige richting verder wil, vind je heus wel weer een baan. Maar als ik het zo lees, wil je dat eigenlijk niet. Met geneeskunde kan je nog zoveel kanten op. Ik zou er lekker voor gaan! Ik zou heel graag met je willen ruilen!!!
zondag 13 september 2009 om 21:51
quote:eefje677 schreef op 13 september 2009 @ 21:29:
Daarna ben ik fulltime aan het werk gegaan. Dit werk beviel goed, maar ik miste toch iets. Daarom ben ik in aantal uren terug gegaan tot 3 dagen/wk en ben daarnaast voltijds geneeskunde gaan studeren.
...
Als ik toch dit werk wil blijven doen, zit ik nu op een goede plek (doorgroeimogelijkheden, leuk team, motiverende baas etc).
...
Wat betreft mijn werk: op zich naar mijn zin, leuke collega's, prima baas, uitdagend werk. Maar de laatste tijd toch veel tegenzin: te druk, te veel deadlines, teveel gevraagd, en toch ook niet echt mijn 'passie'.
Wat ik nu lees is dat je huidige werk niet je droom is. Dan is er dus maar 1 optie mogelijk, baan opzeggen en co-schappen gaan lopen. Zoals je al zegt, je weet pas of je dat leuk vindt, als je het doet.
Het risico is dan, dat je arts zijn misschien helemaal niet leuk vindt. Dat lijkt me sterk, want dat is in de afgelopen 4 studiejaren ook niet gebleken. Bijkomend risico is dat je je baan kwijt bent als je die terug zou willen. Maar mocht dat aan de orde komen, dan zie je dat dan wel weer. Dan komt er weer een andere baan op je pad, of wil je baas je met open armen terugnemen.
Bedenk goed: spijt krijg je als je een sprong niet gewaagd hebt. Deze sprong mag je niet missen!
(en inderdaad, optie 3 zou echt idioot zijn)
Daarna ben ik fulltime aan het werk gegaan. Dit werk beviel goed, maar ik miste toch iets. Daarom ben ik in aantal uren terug gegaan tot 3 dagen/wk en ben daarnaast voltijds geneeskunde gaan studeren.
...
Als ik toch dit werk wil blijven doen, zit ik nu op een goede plek (doorgroeimogelijkheden, leuk team, motiverende baas etc).
...
Wat betreft mijn werk: op zich naar mijn zin, leuke collega's, prima baas, uitdagend werk. Maar de laatste tijd toch veel tegenzin: te druk, te veel deadlines, teveel gevraagd, en toch ook niet echt mijn 'passie'.
Wat ik nu lees is dat je huidige werk niet je droom is. Dan is er dus maar 1 optie mogelijk, baan opzeggen en co-schappen gaan lopen. Zoals je al zegt, je weet pas of je dat leuk vindt, als je het doet.
Het risico is dan, dat je arts zijn misschien helemaal niet leuk vindt. Dat lijkt me sterk, want dat is in de afgelopen 4 studiejaren ook niet gebleken. Bijkomend risico is dat je je baan kwijt bent als je die terug zou willen. Maar mocht dat aan de orde komen, dan zie je dat dan wel weer. Dan komt er weer een andere baan op je pad, of wil je baas je met open armen terugnemen.
Bedenk goed: spijt krijg je als je een sprong niet gewaagd hebt. Deze sprong mag je niet missen!
(en inderdaad, optie 3 zou echt idioot zijn)
zondag 13 september 2009 om 21:56
Co-schappen gaan doen, 1e co in vakantieuren, mocht het je helemaal niet bevallen kun je altijd nog alsnog kiezen voor je werk. Bij ons was 1e co interne, weet eigenlijk niet hoe dat op andere universiteiten is. Interne is erg breed, maar misschien is het niet je droom. Wel kun je aan het artsenwereldje snuffelen.
Uiteindelijk moet je zelf kiezen en achter je keuze gaan staan, maar makkelijk is het niet. Sterkte!
Uiteindelijk moet je zelf kiezen en achter je keuze gaan staan, maar makkelijk is het niet. Sterkte!
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zondag 13 september 2009 om 21:59
echt wel co-schappen lopen!! Túurlijk! Als je aan het eind van je co-schappen besluit dat je toch geen arts wilt worden, kun je altijd nog verder zien.
Maar eh, kun je niet het eerste blok 'overslaan' en pas over een paar weken beginnen met co-schappen? Je hebt ook nogal intensieve jaren achter de rug met werk én studie, dan is even rust ook wel verdiend!
Maar eh, kun je niet het eerste blok 'overslaan' en pas over een paar weken beginnen met co-schappen? Je hebt ook nogal intensieve jaren achter de rug met werk én studie, dan is even rust ook wel verdiend!
zondag 13 september 2009 om 22:09
zondag 13 september 2009 om 22:12
Nu al reacties, wat fijn! Bedankt!
@Bugzy, co-schappen zijn niet betaald helaas...
@Noanne, eerste 'echte' co duurt bij ons een tijdje voordat ie begint...we beginnen eerst met een weekjes op verschillende plekken kijken (steeds 1 week) en daarvoor een aantal weken praktische klinische vaardigheden leren, nog op de uni. Dus in vakantieuren gaat niet echt, maar onbetaald verlof zou misschien wel kunnen. Ik ga morgen praten met iemand van P&O over eventuele opties.
@Anna761, bij ons kun je opgeven wanneer je wilt beginnen (en soms moet je dan nog een aantal maanden wachten), maar inderdaad ga ik eerst 3 mnd rust (wel werken, maar da's maar 3 dagen) nemen
De algemene mening is hier duidelijk dat ik ze wel moet doen. Delphicat, ik ben het er mee eens dat je spijt krijgt van een sprong die je NIET waagt. Helaas heb ik nogal hoogtevrees.
Punt is ook nog dat ik het op het moment echt helemaal niet zie zitten om na de co-schappen nog weer 6 jaar een opleiding te gaan doen (=wel betaald, maar erg stressvol en lange dagen), wat de mogelijkheden met een artsdiploma natuurlijk sterk reduceren. Maar ik zie het op dit moment gewoon niet voor me...nog weer 6 jaar verder, wil niet meer studeren, wil geen stress meer, wil rust.(En, om er nog maar eens een overweging aan toe te voegen: misschien ook wel eens een kindje. En niet in de stress, en tussen het geren en gevlieg door!)
Ben bang dat ik niet alleen een dilemma, maar ook bijna een burn-out en daarnaast een 30-ers crisis heb
@Bugzy, co-schappen zijn niet betaald helaas...
@Noanne, eerste 'echte' co duurt bij ons een tijdje voordat ie begint...we beginnen eerst met een weekjes op verschillende plekken kijken (steeds 1 week) en daarvoor een aantal weken praktische klinische vaardigheden leren, nog op de uni. Dus in vakantieuren gaat niet echt, maar onbetaald verlof zou misschien wel kunnen. Ik ga morgen praten met iemand van P&O over eventuele opties.
@Anna761, bij ons kun je opgeven wanneer je wilt beginnen (en soms moet je dan nog een aantal maanden wachten), maar inderdaad ga ik eerst 3 mnd rust (wel werken, maar da's maar 3 dagen) nemen
De algemene mening is hier duidelijk dat ik ze wel moet doen. Delphicat, ik ben het er mee eens dat je spijt krijgt van een sprong die je NIET waagt. Helaas heb ik nogal hoogtevrees.
Punt is ook nog dat ik het op het moment echt helemaal niet zie zitten om na de co-schappen nog weer 6 jaar een opleiding te gaan doen (=wel betaald, maar erg stressvol en lange dagen), wat de mogelijkheden met een artsdiploma natuurlijk sterk reduceren. Maar ik zie het op dit moment gewoon niet voor me...nog weer 6 jaar verder, wil niet meer studeren, wil geen stress meer, wil rust.(En, om er nog maar eens een overweging aan toe te voegen: misschien ook wel eens een kindje. En niet in de stress, en tussen het geren en gevlieg door!)
Ben bang dat ik niet alleen een dilemma, maar ook bijna een burn-out en daarnaast een 30-ers crisis heb
zondag 13 september 2009 om 22:27
Kijk, de opleiding kun je daarna altijd nog zien, eerst dat artsendiploma maar. Kun je daarna altijd nog in de wetenschap terugkeren. Met artsendiploma gaan er wel een aantal deuren open.
En tsja, als basisarts kun je altijd nog consultatiebureau-arts worden , zou ik wel nu alvast een dikke huid gaan kweken hoor,hahaha, zie de kinder-pijler.
Volgens mij ligt de mate van geren en gevlieg heel erg aan het specialisme wat je kiest. Huisarts is 'maar' 3 jaar op je basis-arts. Dat zou betekenen dat je op je 35e klaar bent. Daarbij heb je als arts-assistent ook recht op zwangerschapsverlof. *edit: is zelfs gemakkelijker, zeker als je huisarts wilt worden, stel dat je dan je eigen praktijk hebt, gedoe met zoeken van vervanging heb je niet als je tijdens je haio tijd zwanger wordt/bevalt... ik roep maar wat*
Weet je, je hebt altijd je oude professie om op terug te vallen, maar 4 jaar studie nu bij het oud papier zetten zou ik voor mezelf erg jammer vinden. 2 jaar co zijn en je bent in ieder geval basisarts. Specialiseren daar hebben we t over 2 jaar nog wel een keer over.
En tsja, als basisarts kun je altijd nog consultatiebureau-arts worden , zou ik wel nu alvast een dikke huid gaan kweken hoor,hahaha, zie de kinder-pijler.
Volgens mij ligt de mate van geren en gevlieg heel erg aan het specialisme wat je kiest. Huisarts is 'maar' 3 jaar op je basis-arts. Dat zou betekenen dat je op je 35e klaar bent. Daarbij heb je als arts-assistent ook recht op zwangerschapsverlof. *edit: is zelfs gemakkelijker, zeker als je huisarts wilt worden, stel dat je dan je eigen praktijk hebt, gedoe met zoeken van vervanging heb je niet als je tijdens je haio tijd zwanger wordt/bevalt... ik roep maar wat*
Weet je, je hebt altijd je oude professie om op terug te vallen, maar 4 jaar studie nu bij het oud papier zetten zou ik voor mezelf erg jammer vinden. 2 jaar co zijn en je bent in ieder geval basisarts. Specialiseren daar hebben we t over 2 jaar nog wel een keer over.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zondag 13 september 2009 om 22:28
Overigens, de specialisatie valt qua studeren wel mee, is vooral kilometers maken en ja, daar hoort wat studie bij, maar in welk WO beroep hoort dat nu niet? Op de hoogte blijven van de nieuwste inzichten/technieken. Dat hoort bij iedere hoog profiel baan. *edit: bedoel dan echt in vergelijking met de 4 jaar in de collegebanken*
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zondag 13 september 2009 om 22:39
Ha ha, ik ben zelf halverwege mijn co-schappen gestopt, ik vond het echt te vreselijk. Terwijl ik de studie ontzettend leuk vond.
Ik ben dus bevooroordeeld, maar ik zeg: begin er niet aan zoals je je nu voelt. Rust heel goed uit en probeer dan onbetaald verlof te krijgen om het te proberen. Mijn 1e co-schap was interne en ik wist vanaf dag 1: dit is het helemaal niet. Misschien zou je ene weekje vakantie kunnen nemen en eens een dag meelopen met een andere co?
Ik ben dus bevooroordeeld, maar ik zeg: begin er niet aan zoals je je nu voelt. Rust heel goed uit en probeer dan onbetaald verlof te krijgen om het te proberen. Mijn 1e co-schap was interne en ik wist vanaf dag 1: dit is het helemaal niet. Misschien zou je ene weekje vakantie kunnen nemen en eens een dag meelopen met een andere co?
Wees blij!
zondag 13 september 2009 om 22:42
quote:hekate schreef op 13 september 2009 @ 22:39:
Ha ha, ik ben zelf halverwege mijn co-schappen gestopt, ik vond het echt te vreselijk. Terwijl ik de studie ontzettend leuk vond.
...
Misschien zou je ene weekje vakantie kunnen nemen en eens een dag meelopen met een andere co?
Haha, Hekate, precies de reden waarom ik zei 1e co zonder je baan op te zeggen, de schok van de praktijk kan nog flink tegenvallen. Toch vind ik dat TO er in ieder geval aan moet ruiken. Je idee om een weekje mee te lopen vind ik super. In Nijmegen en Leiden of Rotterdam gebeurt dat al standaard tijdens de studie tegenwoordig geloof ik.
Dat vond ik ook het nadeel in mijn tijd, dat je 4 jaar in de banken zat en pas daarna de praktijk in ging. Voor veel mensen valt de praktijk ineens ontzettend tegen.
Ha ha, ik ben zelf halverwege mijn co-schappen gestopt, ik vond het echt te vreselijk. Terwijl ik de studie ontzettend leuk vond.
...
Misschien zou je ene weekje vakantie kunnen nemen en eens een dag meelopen met een andere co?
Haha, Hekate, precies de reden waarom ik zei 1e co zonder je baan op te zeggen, de schok van de praktijk kan nog flink tegenvallen. Toch vind ik dat TO er in ieder geval aan moet ruiken. Je idee om een weekje mee te lopen vind ik super. In Nijmegen en Leiden of Rotterdam gebeurt dat al standaard tijdens de studie tegenwoordig geloof ik.
Dat vond ik ook het nadeel in mijn tijd, dat je 4 jaar in de banken zat en pas daarna de praktijk in ging. Voor veel mensen valt de praktijk ineens ontzettend tegen.
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
zondag 13 september 2009 om 22:42
Joh... ga ervoor. Een kennis van mij is afgestudeerd basisarts en werkt op dit moment. Ze is zwanger van haar eerste kindje en gaat na de geboorte werken en studeren tegelijk om die specialisatie te doen. Ze gaat investeren in haar toekomst....ze is 5 dagen in de week bezig (4 dagen werken en 1 dag studie). Bewuste keuze zodat ze later als haar kindje naar school gaat eventueel een stapje terug kan doen. Tot die tijd doet haar man de zorg voor het kindje.
Ik denk dat je spijt gaat krijgen als je het niet probeert. Misschien ontdek je bij je co-schappen wel wat je echt graag wilt en neem je die 6 jaar specialisatie voor lief. Je weet het niet.
Ik denk dat je spijt gaat krijgen als je het niet probeert. Misschien ontdek je bij je co-schappen wel wat je echt graag wilt en neem je die 6 jaar specialisatie voor lief. Je weet het niet.
maandag 14 september 2009 om 05:50
quote:Birrrd schreef op 13 september 2009 @ 22:49:
Dit had je toch al veel eerder kunnen bedenken?
Wat? Dat het lastig te combineren is?
Binnen vier jaar studie kan er anders veel veranderen hoor! Bovendien kon ze toen toch ook niet weten hoe zwaar het in de praktijk zou worden en hoe ze nu in het leven zou staan?
Een maand of drie rust klinkt als een goed idee. Onbetaald verlof ook, als je werkgever het ermee eens zou zijn. Vraag is of dat ook financieel haalbaar is.
Dit had je toch al veel eerder kunnen bedenken?
Wat? Dat het lastig te combineren is?
Binnen vier jaar studie kan er anders veel veranderen hoor! Bovendien kon ze toen toch ook niet weten hoe zwaar het in de praktijk zou worden en hoe ze nu in het leven zou staan?
Een maand of drie rust klinkt als een goed idee. Onbetaald verlof ook, als je werkgever het ermee eens zou zijn. Vraag is of dat ook financieel haalbaar is.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
maandag 14 september 2009 om 11:58
Co-schappen wel doen! Als ik zo luister blijf je je anders afvragen waarom je dat toen niet gedaan hebt. Bovendien is het arts-diploma iets wat deuren opent die je met alleen je doctoraal niet hebt (ook als je geen praktiserend arts bent). In het ergste geval wil je niet de kliniek in, en moet je iets naders zoeken. Aangezien je je huidige baan ook niet echt heel leuk vind, lijkt me dat niet iets om je door te laten weerhouden.
Wat betreft specialisatie: dat is echt heel anders dan een studie, en hoe zwaar het is hangt nogal van de specialisatie af. Ook voor kinderen hoeft het geen obstakel te zijn, alle assistenten op onze afdeling hebben de afgelopen twee jaar minimaal 1 kind gekregen
.
Wat betreft specialisatie: dat is echt heel anders dan een studie, en hoe zwaar het is hangt nogal van de specialisatie af. Ook voor kinderen hoeft het geen obstakel te zijn, alle assistenten op onze afdeling hebben de afgelopen twee jaar minimaal 1 kind gekregen
.
maandag 14 september 2009 om 12:08
Bedankt voor alle reacties. Heel fijn om eens te lezen wat een buitenstaander er van vindt.
Natuurlijk Birrrd, had ik dit veel eerder kunnen bedenken en heb ik dit ook veel eerder bedacht. Al voor dat ik startte met de studie. Maar zoals Dafodill al zegt, je weet nooit hoe je over 4 jaar in het leven staat. Ik heb me toen niet laten weerhouden de studie te beginnen door doemscenario's voor over 4 jaar. Ik denk er natuurlijk ook al veeeel langer over na, kom er alleen niet goed uit.
Toch denk ik dat jullie gelijk hebben: ik ga spijt krijgen als ik het niet probeer. Dus da's eigenlijk geen optie. De suggestie om het tijdens vakantieuren/onbetaald verlof eerst eens te proberen vind ik een hele goede! Ik ga zeker overleggen over wat de mogelijkheden zijn.
En anders...toch maar stoppen met werken. Ik vind dat heel eng, maar zie er ergens ook heel erg naar uit. Zeker nu ik weer stapels nieuw werk heb gekregen, dat ik niet zie zitten in de tijd die er voor ingeruimd is. Ik denk echter niet eens dat ik heel makkelijk weg zal komen. Zit in veel lopende projecten, begeleid promovendi e.d., denk dat ze het me niet in dank af zullen nemen. Maar ja, als het mijn keuze is, moeten ze zich er wel bij neerleggen natuurlijk.
Goed te horen trouwens dat kindjes wel kunnen tijdens een eventuele specialisatie ;o). Maar inderdaad, dat met die specialisatie zien we dan later wel weer...
Natuurlijk Birrrd, had ik dit veel eerder kunnen bedenken en heb ik dit ook veel eerder bedacht. Al voor dat ik startte met de studie. Maar zoals Dafodill al zegt, je weet nooit hoe je over 4 jaar in het leven staat. Ik heb me toen niet laten weerhouden de studie te beginnen door doemscenario's voor over 4 jaar. Ik denk er natuurlijk ook al veeeel langer over na, kom er alleen niet goed uit.
Toch denk ik dat jullie gelijk hebben: ik ga spijt krijgen als ik het niet probeer. Dus da's eigenlijk geen optie. De suggestie om het tijdens vakantieuren/onbetaald verlof eerst eens te proberen vind ik een hele goede! Ik ga zeker overleggen over wat de mogelijkheden zijn.
En anders...toch maar stoppen met werken. Ik vind dat heel eng, maar zie er ergens ook heel erg naar uit. Zeker nu ik weer stapels nieuw werk heb gekregen, dat ik niet zie zitten in de tijd die er voor ingeruimd is. Ik denk echter niet eens dat ik heel makkelijk weg zal komen. Zit in veel lopende projecten, begeleid promovendi e.d., denk dat ze het me niet in dank af zullen nemen. Maar ja, als het mijn keuze is, moeten ze zich er wel bij neerleggen natuurlijk.
Goed te horen trouwens dat kindjes wel kunnen tijdens een eventuele specialisatie ;o). Maar inderdaad, dat met die specialisatie zien we dan later wel weer...
maandag 14 september 2009 om 17:37
Juist, wél doen, die coschappen.
Precies om de reden die hier gezegd wordt: je weet pas wat het is als je er mee bezig bent, en die 4 jaar die daaraan voorafgaan zijn slechts een opmaat en fundament.
Het echte doktersdenken, klinisch redeneren, lastige patienten zien enzo krijg je een beetje mee tijdens je co-schappen (althans zo zie ik het nu na 4 maanden).
Ik heb het idee dat ik het nu ook écht leer, veel meer dan in de schoolbanken.
Of het nou tegen gaat vallen of mee gaat vallen, eerder kan je het niet weten.
En ik weet niet precies wat voor werk je nu doet, maar om precies "de gedachte van de dokter te volgen" zal je het misschien gewoon 2 jaar moeten doen. Kan je wellicht nog steeds van alles voor je huidige werkgever betekenen.
Precies om de reden die hier gezegd wordt: je weet pas wat het is als je er mee bezig bent, en die 4 jaar die daaraan voorafgaan zijn slechts een opmaat en fundament.
Het echte doktersdenken, klinisch redeneren, lastige patienten zien enzo krijg je een beetje mee tijdens je co-schappen (althans zo zie ik het nu na 4 maanden).
Ik heb het idee dat ik het nu ook écht leer, veel meer dan in de schoolbanken.
Of het nou tegen gaat vallen of mee gaat vallen, eerder kan je het niet weten.
En ik weet niet precies wat voor werk je nu doet, maar om precies "de gedachte van de dokter te volgen" zal je het misschien gewoon 2 jaar moeten doen. Kan je wellicht nog steeds van alles voor je huidige werkgever betekenen.
