Graag advies...ervaringen

Ik heb een probleem op mijn werk waarvan ik zo ondertussen slapeloze nachten begin te krijgen.

Zal proberen het verhaal zo kort mogelijk te houden. Conclusie achteraf...zo kort mogelijk is niet gelukt...sorry hiervoor.



Kort iets over mijzelf, altijd met mannen gestudeerd en gewerkt (al meer dan 12 jaar). Want de vrouwen waarmee ik altijd gewerkt heb waren altijd wel net zo nuchter en workaholics en gek op hun werk als ik.

Vanwege de recessie kwamen er banen op het spel te staan waarvan ik er 1 was.



In principe heb ik een leuke nieuwe job gevonden waar ik leuke collega’s en werkzaamheden heb. Ook een mannenwereld.

Ik werk samen met een collega, delen samen een kantoor en tafel. Zij staat bekend als iemand die het gewend is haar zin te krijgen, op welke manier dan ook en gaat hiervoor over lijken. Al 6 keer eerder heeft zij iemand eruit gewerkt (5 keer in het buitenland en 1 keer mijn voorganger). Een persoon die jaloers is op anderen wanneer diegene te veel aandacht krijgt, de werkzaamheden goed doet of een goede samenwerking met anderen heeft.

Iedereen uit het team is slecht of heeft geen verstand, volgens haar. Er is er maar 1 goed en dat is zij.

Ben hier aangenomen omdat ik dezelfde nationaliteit heb en dezelfde taal spreek als mijn collega (omdat zij weigert Nederlands te spreken), dit zou alle barrières (die waren ontstaan tijdens de periode dat mijn voorganger hier nog werkzaam was) opheffen. Dit was in eerste instantie ook het geval, de sfeer was super en had de werkzaamheden snel onder knie.



Ondertussen had ik de nodige verhalen al gehoord over mijn voorganger maar weinig aandacht aangeschonken omdat ik het te overdreven voor woorden vond. Ongelooflijk eigenlijk.

Het viel mij wel direct op dat er slecht over mijn collega gesproken werd maar in haar gezicht aardig, zij heeft schijnbaar zoveel invloed dat zij mensen kan laten ontslaan (begrijp daar echt niets van). Haar werkzaamheden voert ze goed uit, geen enkel commentaar hierop van mijn kant.



Maar naarmate de tijd verder ging vielen mij wel degelijk zaken op en legde het in eerste instantie naast mij neer.

Zoals bijv. opmerkingen (en dat iedere dag) over hoe slecht Nederlanders zijn, een raar land, geen verstand hebben van hun werk en ga zo maar door.

Opmerkingen als; “oh ik hoef niet meer te komen je voert alle werkzaamheden met gemak alleen uit en dat gaat goed” of “je hebt mij niet meer nodig zeker”.

Zo heb ik ook een keer met een andere collega werkzaamheden voorbereid om vervolgens 2 dagen later erachter te komen dat dit compleet door de war was geschopt.

Mijn collega was tijdens dat we aan het voorbereiden waren boos geworden dat het te gezellig was. Hierop sprak zij !2 weken! Niet meer en pleegde bovenstaande actie.



Toen maar de eer aan mijzelf gehouden en heb ik de moeite genomen om alles weer op de rit te krijgen. Dit ging tot voor 2 maanden goed. Tussendoor wel die opmerkingen over Nederland(ers) en bepaalde zaken over mensen vertellen.

Ik vond het te ver gaan en gaf geregeld een weer woord.



Nu heb ik een kleine promotie gemaakt, zonder dat ik hiervoor al te veel moeite gedaan heb. Het is een stukje kennis wat ik al bezit en waar zij pas in beginnen. Ik was super blij hiermee.



Totdat zij zich ging bemoeien met deze werkzaamheden, achter mijn rug om, dingen veranderen etc. heb haar toen duidelijk gezegd dat wanneer zij zaken wilt veranderen dat ze dat in overleg met mij doet en anders gewoon niet! Hierop is zij boos geworden en begonnen met negeren. Zelfs over het werk was geen gesprek mogelijk.



Toen kwam er in eerste instantie een vakantie van 2,5wk waar vervolgens doodleuk nog eens een week aan vastgeplakt werd.

In de periode dat zij weg was knapte de sfeer compleet op. Mensen kwamen kletsen, er werd gelachen en in zijn geheel was het wat losser allemaal. Niet zo gespannen als in de tijden dat zij er is.



Dan zou je na een dikke maand wel verwachten de boel wel opgelost is, niets is minder waar… de temperatuur is beneden het vriespunt.



Er heeft een gesprek plaatsgevonden met 2 leidinggevenden en dan wordt het probleem doodleuk in mijn schoenen geschoven. Zij liegt glashard zonder schaamte. Het bloed werd onder mijn nagels vandaan getrokken en raakte zo gefrustreerd in dit gesprek dat ik moest huilen. Zij deed haar mond niet open en wanneer zij dit wel deed waren het de opmerkingen, daar ben ik mij niet van bewust, ik heb geen probleem met haar, dat heb ik niet gedaan. En als klap op de vuurpijl kwam de opmerking “ik denk dat de belangrijkste vraag aan haar (aan mij dus) is of dat zij nog wel met mij wilt werken”.



Zij is op precies dezelfde manier bezig om mij weg te werken als mijn voorganger. Alleen reageerde mijn voorganger met agressie terug en ik niet.



Mijn grootste probleem is dat ik dit spelletje niet mee kan spelen. Ik wil mijn werk goed doen maar kan mij niet concentreren, dus zoek geregeld een andere plaats op.

Ik ben gewend dat wanneer ik mijn werk niet goed deed dat dit gemeld werd en ik het kon opknappen of dat je even 5minuten onweer had en vervolgens een hand gaf en weer verder ging.

No hard feelings.

Deze peuterspeelzaal praktijken ben ik niet gewend en kan dit niet.



Mijn collega’s staan compleet achter mij en zeggen dat ik niet moet twijfelen aan mijzelf dat ik het goed zie en aanvoel. Zij weten dat ze liegt omdat het allemaal al een keer eerder is gebeurd.

Ik voel mij een zeikerd worden omdat ik niet weet wat ik er mee aan moet.

Het is de hele dag doodstil en ik lach en praat wel met anderen. En wanneer zij zichzelf belangrijk probeert te maken door mijn werkzaamheden af te kraken tegenover anderen lach ik nog harder en loop weg.

Maar ondertussen krijg ik er wel pijn in mijn buik van omdat ik het vreselijk vind.



Heb het er met een oud collega over gehad en vertelde dat ik moest huilen, die keek mij aan en zei alleen maar, jij en huilen dan moet het wel erg ver gaan.



Er gebeuren nog veel meer dingen maar wanneer ik dit hier vermeld kan ik wel een roman beginnen (As the World turns kan hier niet tegen op! )maar word ook het verhaal te herkenbaar.



Ik weet niet waarom zij geen halt toegeroepen krijgt. Kan er mijn vinger niet opleggen er gaan wel geruchten. Gelukkig heb ik wel mijn collega’s achter mij staan maar toch… hoe ga ik hier mee om zonder dat ik zelf ten onder ga of een sentimenteel mens word.

Welke opties heb ik nog, behalve solliciteren?



Of alleen al een tip hoe ik de dingen wat makkelijker naast mij neer kan leggen daarmee zou ik al geholpen zijn.

Bedankt voor jullie reacties.



Mijn collega's zijn de personen die er uiteindelijk vaart achter hebben gezet om een gesprek aan te gaan.

En hebben ook mijn leidinggevende gezegd dat wanneer dit uit de hand loopt dat er een actie vanaf hoger hand zal volgen. Zelf wil ik er aan de ene kant geen "heisa" van maken en gewoon mijn werk doen. Al heb ik denk ik straks geen keus meer...



Nee, het is echt niet iets wat ik zomaar los kan laten, helaas.

Ja het is een Nederlandse afdeling van een internationaal bedrijf. Waarbij iedere sectie zijn eigen manager heeft uit het betreffende land.

Binnen de organisatie zelf heeft zij niet veel te vertellen, wel bij haar eigen manager, dat is dan ook meteen de enige.



Die vraag heb ik inderdaad al eens gesteld maar niemand kan hier echt een antwoord opgeven. Er gaan wel geruchten maar welke de waarheid is...

Wanneer mijn vermoeden klopt, denk ik dat ik de persoon ben die uiteindelijk aan het kortste eind trekt.



Waarom zij zich zo gedraagt is denk ik een vorm van aandacht vragen, jaloers op alles wat een ander heeft en zij niet.

Ik weet het ook eerlijk gezegd niet...wat een motivatie zou kunnen zijn.

In principe op mijn initiatief omdat ik niet op deze wijze wil werken. Want het is nergens voor nodig om op deze wijze met elkaar om te gaan.



Hoofdpunten van kritiek ging over het zwijgen en de kinderachtige houding van haar zijde. Heb aangegeven dat wanneer ik mijn mening geef (m.b.t. het aangeven dat ik niet wil hebben dat er achter mijn rug om zaken veranderd worden aan mijn werkzaamheden. In samenspraak kan alles besproken worden vind ik.) dat dit niet zo'n uitwerking hoeft te hebben.

Waarom kan ieder ander wel haar mening incasseren maar omgekeerd niet en krijgt dit zulke uitwerkingen.



En wanneer zij, zoals zij zelf aangeeft, geen problemen heeft waarom kan er dan niet eens een gesprek over het werk plaats vinden? Ik begrijp er gewoon niets van.

Zelf wil ik dit uit de wereld hebben word er moe van en wil zo niet naar mijn werk iedere dag.

Ze zien het wel en praten er wel over... maar alle actie ontbreekt.



Of er een relatie is in de zin van verhouding/ affaire denk ik niet, wat naar mijn mening wel zou kunnen zijn is dat zij misschien iets van hem weet. Dat is het enige wat ik kan verzinnen om zo'n positie te verkrijgen.

Zo'n positie verkrijg je niet door alleen maar goed je werk te doen, lijkt mij. Maar misschien bekijk ik dit wel verkeerd of te nuchter.



Want ieder ander persoon die dit soort situaties veroorzaakt (althans wat ik gewend ben vanuit mijn vorige werkgever) zou al voor heel wat minder een waarschuwing hebben gehad. En met dit soort praktijken al ontslagen zijn.

Helemaal met de geschiedenis van mijn collega zou enige objectiviteit wel gewenst zijn.



Ik wil haar er niet uit hebben, ik wil dit gewoon opgelost hebben zodat er in ieder geval een normale werksfeer (voor zover dat nodig mogelijk is) ontstaat.

Desnoods ga ik wel opzoek naar iets nieuws wanneer er echt niets anders op zit.

Nee medestanders zoeken en opstoken is zonde van je tijd. En wat schiet je er mee op? Wil mij al helemaal niet verlagen tot dat niveau, die leeftijd heb ik wel gehad ondertussen haha.



Er is 1 persoon die voor mij als vertrouwenspersoon optreedt en daar hou ik het bij. Moet af en toe echt stoom afblazen.



Bedankt voor jullie adviezen. Ga nu offline, ben morgen avond weer terug.



Nogmaals bedankt.