Werk & Studie
alle pijlers
Hulp! Loopbaanadvies - extreem verlegen & faalangst
woensdag 27 januari 2010 om 11:37
Beste forumers,
Mijn zus van 30 is anders dan anderen. Waarom precies is lastig uit te leggen, maar het komt erop neer dat ze extreem verlegen en onzeker is. Doordat ze op de middelbare school erg gepest is, lukte het leren niet meer en sindsdien denkt ze, in extreme mate, dat ze niks kan. En daardoor lukt haar ook niks. Opleidingen, rijbewijs halen, in alles haakt ze af omdat ze blokkeert en niet verder komt.
Ze heeft nu wel werk, maar daarbij voelt ze zich niet prettig. Maar ze weet ook absoluut niet wat ze wel wil gaan doen. Mijn ouders zijn al jaaaaaren bezig om haar op een goed spoor te brengen, vele hulpinstanties en zelfs regressietherapeuten zijn eraan te pas gekomen, maar nog doet mijn zus niets om haar situatie te veranderen. Maar ze klaagt wel over dat ze niks kan, dat ze haar werk niet leuk vindt, ze woont nog steeds bij mijn ouders, is niet zelfstandig...
Enerzijds hebben we erg met mijn zus te doen, we willen dat ze gelukkig is. Maar anderzijds: er komt NIETS vanuit haar zelf. Mijn ouders weten het niet meer en raken oververmoeid van het feit altijd met haar bezig te zijn.
Weet iemand een loopbaanadviseur die met extreem verlegen en faalangstige mensen om kan gaan en geduld kan opbrengen om met haar uit te zoeken wat ze kan gaan doen? Wij weten het niet meer...
Alvast bedankt.
Mijn zus van 30 is anders dan anderen. Waarom precies is lastig uit te leggen, maar het komt erop neer dat ze extreem verlegen en onzeker is. Doordat ze op de middelbare school erg gepest is, lukte het leren niet meer en sindsdien denkt ze, in extreme mate, dat ze niks kan. En daardoor lukt haar ook niks. Opleidingen, rijbewijs halen, in alles haakt ze af omdat ze blokkeert en niet verder komt.
Ze heeft nu wel werk, maar daarbij voelt ze zich niet prettig. Maar ze weet ook absoluut niet wat ze wel wil gaan doen. Mijn ouders zijn al jaaaaaren bezig om haar op een goed spoor te brengen, vele hulpinstanties en zelfs regressietherapeuten zijn eraan te pas gekomen, maar nog doet mijn zus niets om haar situatie te veranderen. Maar ze klaagt wel over dat ze niks kan, dat ze haar werk niet leuk vindt, ze woont nog steeds bij mijn ouders, is niet zelfstandig...
Enerzijds hebben we erg met mijn zus te doen, we willen dat ze gelukkig is. Maar anderzijds: er komt NIETS vanuit haar zelf. Mijn ouders weten het niet meer en raken oververmoeid van het feit altijd met haar bezig te zijn.
Weet iemand een loopbaanadviseur die met extreem verlegen en faalangstige mensen om kan gaan en geduld kan opbrengen om met haar uit te zoeken wat ze kan gaan doen? Wij weten het niet meer...
Alvast bedankt.
woensdag 27 januari 2010 om 11:50
Het is háár leven, dus laat haar ook zelf stappen gaan zetten. Zolang jullie haar alles uit handen nemen (en dat is niet lullig bedoelt, want jullie hebben het beste met haar voor) is er voor haar ook geen prikkel om zelf wat te ondernemen. Is ze ongelukkig in haar baan? "Joh meid, zet 'em op, ga bedenken wat je dan wel wilt!" Je kunt haar ondersteunen, maar ze moet het uiteindelijk zelf doen. Ze is een volwassen vrouw!
woensdag 27 januari 2010 om 11:59
Het is natuurlijk erg vervelend dat ze zo verlegen en faalangstig is, maar met haar beschermen en werk uit handen nemen schiet je niets op: dat verandert niets aan het probleem. Als zij wil veranderen, zal ze daar zelf aan moeten gaan werken. Jullie kunnen er voor haar zijn, maar de werkelijke verandering moet uit haarzelf komen. Ook voor je ouders geldt dat. Laat haar gaan koken, zelf de was doen, haar eigen ruimtes schoonhouden. Zo leert ze om dat te doen. Geef haar inzicht in hoe rekeningen betalen werkt, hoe je je administratie op orde houdt etc. Alles om haar erop voor te bereiden dat ze zelfstandig kan gaan wonen. Lijkt me bepaald niet onverstandig. Ik snap wel dat het een complexe problematiek is hoor en dat het ontzettend lastig is!
woensdag 27 januari 2010 om 12:08
Ik ben het met Pelikaan eens. Je zus mag dan extreem onzeker zijn, ze is toch niet gek of gehandicapt?
Misschien moeten je ouders wat strenger worden en haar minder uit handen gaan nemen. Inderdaad tegen haar zeggen 'luister, op maandag en dinsdag kook jij nu en daar doe je ook zelf de boodschappen voor'.
Soms kan iemand willen helpen, het ook juist moeilijker voor die persoon maken om daadwerkelijk in actie te komen. Ik geef ook maar een reactie vanuit een beeld dat ik uit jouw TO krijg natuurlijk, maar misschien zou het voor je zus juist werken als ze eventjes wat meer aan haar lot wordt overgelaten, misschien wel een beetje in het diepe wordt gegooid. Pas als ze ontdekt dat ze het ECHT zelf moet doen omdat er niemand anders is om het voor haar te doen of te regelen, misschien dat ze dan wel in actie komt.
Heeft ze wel hobbies of andere interesses buiten huis? Een sociaal leven? Waarom hebben al die andere therapieën niet gewerkt?
Misschien moeten je ouders wat strenger worden en haar minder uit handen gaan nemen. Inderdaad tegen haar zeggen 'luister, op maandag en dinsdag kook jij nu en daar doe je ook zelf de boodschappen voor'.
Soms kan iemand willen helpen, het ook juist moeilijker voor die persoon maken om daadwerkelijk in actie te komen. Ik geef ook maar een reactie vanuit een beeld dat ik uit jouw TO krijg natuurlijk, maar misschien zou het voor je zus juist werken als ze eventjes wat meer aan haar lot wordt overgelaten, misschien wel een beetje in het diepe wordt gegooid. Pas als ze ontdekt dat ze het ECHT zelf moet doen omdat er niemand anders is om het voor haar te doen of te regelen, misschien dat ze dan wel in actie komt.
Heeft ze wel hobbies of andere interesses buiten huis? Een sociaal leven? Waarom hebben al die andere therapieën niet gewerkt?
woensdag 27 januari 2010 om 15:48
Zus zal het toch zelf moeten doen. Het is háár probleem, jullie ervaren de gevolgen maar het is iets wat hoe dan ook bij haar zelf ligt.
Zo lang jullie maar voor haar regelen en doen stimuleer je enkel haar passiviteit. Je kan therapieën aandragen, andere banen regelen etc. Maar je hebt al gezien dat dit geen zin heeft.
Laat haar zelf zaken regelen, stimuleer haar hier bij maar zelfstandigheid moet ze echt gaan leren.
Accepteer géén geklaag meer. Als ze wil klagen direct afkappen en vragen wat ze denkt te kunnen doen aan haar situatie. Klaagt ze daarna weer vraag je enkel in hoeverre ze haar plannen om te veranderen/verbeteren al heeft aangepakt.
Ben het geheel met Kastanjez eens: ze is niet gek of gehandicapt. Ze kan niet haar hele leven voor haar laten zorgen en blijven klagen omdat ze vroeger is gepest. Pesten kan verschrikkelijk zijn en heftige gevolgen hebben maar passief de rest van je leven uitzitten is geen plicht. Daar kiest je zus zelf voor.
Zo lang jullie maar voor haar regelen en doen stimuleer je enkel haar passiviteit. Je kan therapieën aandragen, andere banen regelen etc. Maar je hebt al gezien dat dit geen zin heeft.
Laat haar zelf zaken regelen, stimuleer haar hier bij maar zelfstandigheid moet ze echt gaan leren.
Accepteer géén geklaag meer. Als ze wil klagen direct afkappen en vragen wat ze denkt te kunnen doen aan haar situatie. Klaagt ze daarna weer vraag je enkel in hoeverre ze haar plannen om te veranderen/verbeteren al heeft aangepakt.
Ben het geheel met Kastanjez eens: ze is niet gek of gehandicapt. Ze kan niet haar hele leven voor haar laten zorgen en blijven klagen omdat ze vroeger is gepest. Pesten kan verschrikkelijk zijn en heftige gevolgen hebben maar passief de rest van je leven uitzitten is geen plicht. Daar kiest je zus zelf voor.
woensdag 3 februari 2010 om 16:39
quote:Max Branning schreef op 03 februari 2010 @ 16:35:
Misschien een coachingstraject: individuele begeleiding op maat.
Maar ook dit zal ze zelf moeten willen. En zelf een coach zoeken want het slagingssucces is afhankelijk van de klik tussen coach en gecoachede.
Slagingssucces is mede afhankelijk van de kwaliteit van de coach.
Verder kan een goede voetbeweging onder de derriere ook nog wel eens helpen.
Misschien een coachingstraject: individuele begeleiding op maat.
Maar ook dit zal ze zelf moeten willen. En zelf een coach zoeken want het slagingssucces is afhankelijk van de klik tussen coach en gecoachede.
Slagingssucces is mede afhankelijk van de kwaliteit van de coach.
Verder kan een goede voetbeweging onder de derriere ook nog wel eens helpen.
