Werk & Studie
alle pijlers
Mijn hart volgen?
donderdag 9 juli 2009 om 20:46
Hallo allemaal,
Ik zit op mijn werk in een rotsituatie en ik zou graag jullie advies willen.
Een situatieschets:
Ik heb een pedagogische opleiding gedaan (HBO), maar ik wilde graag doorstuderen aan de universiteit. Tijdens vakanties werkte ik in een pedagogische functie op mbo-niveau. Het was werk dat ik erg leuk vond en waar ik me goed bij voelde. De universiteit was zwaar, maar ik heb het gehaald. Achteraf gezien deed ik het misschien om de verkeerde redenen, uit prestatiedrang misschien (maar ik heb wel van de opleiding genoten) Toen ik mijn scriptie had afgerond verlangde ik enorm naar een praktische, uitvoerende functie. Ik solliciteerde voor de functie een pedagogische functie (mbo-niveau), maar toen hoorde ik: 'je bent te hoog opgeleid, wij denken dat je snel uitgekeken zult zijn op het werk.' Toen ik op hogere (hbo) functies (in dezelfde branche) solliciteerde kreeg ik te horen dat ik te weinig ervaring had (zucht). Ondertussen verklaarde mijn omgeving me voor gek dat ik 'onder mijn niveau' solliciteerde. Hoewel ik altijd roep: 'Volg je hart' liet ik me toch beinvloeden door hen (stom).
Inmiddels werk ik in een functie op academisch niveau, het is een kantoorbaan. Ik wilde de baan omdat het bedrijf met sociale vraagstukken bezig is. Ik dacht dat ik dus toch iets voor mensen kon betekenen op deze manier. Maar het is dus echt een typische 'zit-aan-je-bureau-baan'. Ik doe veel onderzoek en met de mensen waar het eigenlijk om gaat, kom ik niet in contact.
Ik mis de levendigheid van een uitvoerende baan.
Tevens is mijn huidige functie dynamisch in die zin dat er de ene tijd veel en de andere tijd weinig werk is. Ik werk nu bijna een jaar in die baan, maar zeker vier maanden maanden was er nauwelijks werk. Dit heb ik aangekaart, maar het hielp niet. 'Hoort bij het vak', hoor ik dan.
Dit is nog wel waar ik het meest van baal. Ik wil knallen, werken, iets voor iemand doen, nuttig zijn, maar er is vaak geen werk. Ik schaam me steeds erger als ik moet zeggen dat ik niet 'vooruit kan'.
Ik wil graag stoppen met dit werk en mijn hart volgen. Diep van binnen weet ik precies wat ik wil. Maar een stemmetje zegt: 'zet door, het wordt vast wel beter in je werk' of 'een baan op mbo-niveau, daar vind je geen uitdaging in'. pff, ik weet het niet meer. Ik had hoge verwachtingen van mijn eerste baan en ik voel me een doos als ik tegen mensen moet zeggen dat ik het er niet naar mijn zin heb. Ik baal van mezelf als ik erover lieg, als mensen vragen: heb je het naar je zin? Dan zeg ik 'ja'. Maar dat is niet zo. Blij dat ik het nu even kwijt ben.
Wat zouden jullie doen?
Ik zit op mijn werk in een rotsituatie en ik zou graag jullie advies willen.
Een situatieschets:
Ik heb een pedagogische opleiding gedaan (HBO), maar ik wilde graag doorstuderen aan de universiteit. Tijdens vakanties werkte ik in een pedagogische functie op mbo-niveau. Het was werk dat ik erg leuk vond en waar ik me goed bij voelde. De universiteit was zwaar, maar ik heb het gehaald. Achteraf gezien deed ik het misschien om de verkeerde redenen, uit prestatiedrang misschien (maar ik heb wel van de opleiding genoten) Toen ik mijn scriptie had afgerond verlangde ik enorm naar een praktische, uitvoerende functie. Ik solliciteerde voor de functie een pedagogische functie (mbo-niveau), maar toen hoorde ik: 'je bent te hoog opgeleid, wij denken dat je snel uitgekeken zult zijn op het werk.' Toen ik op hogere (hbo) functies (in dezelfde branche) solliciteerde kreeg ik te horen dat ik te weinig ervaring had (zucht). Ondertussen verklaarde mijn omgeving me voor gek dat ik 'onder mijn niveau' solliciteerde. Hoewel ik altijd roep: 'Volg je hart' liet ik me toch beinvloeden door hen (stom).
Inmiddels werk ik in een functie op academisch niveau, het is een kantoorbaan. Ik wilde de baan omdat het bedrijf met sociale vraagstukken bezig is. Ik dacht dat ik dus toch iets voor mensen kon betekenen op deze manier. Maar het is dus echt een typische 'zit-aan-je-bureau-baan'. Ik doe veel onderzoek en met de mensen waar het eigenlijk om gaat, kom ik niet in contact.
Ik mis de levendigheid van een uitvoerende baan.
Tevens is mijn huidige functie dynamisch in die zin dat er de ene tijd veel en de andere tijd weinig werk is. Ik werk nu bijna een jaar in die baan, maar zeker vier maanden maanden was er nauwelijks werk. Dit heb ik aangekaart, maar het hielp niet. 'Hoort bij het vak', hoor ik dan.
Dit is nog wel waar ik het meest van baal. Ik wil knallen, werken, iets voor iemand doen, nuttig zijn, maar er is vaak geen werk. Ik schaam me steeds erger als ik moet zeggen dat ik niet 'vooruit kan'.
Ik wil graag stoppen met dit werk en mijn hart volgen. Diep van binnen weet ik precies wat ik wil. Maar een stemmetje zegt: 'zet door, het wordt vast wel beter in je werk' of 'een baan op mbo-niveau, daar vind je geen uitdaging in'. pff, ik weet het niet meer. Ik had hoge verwachtingen van mijn eerste baan en ik voel me een doos als ik tegen mensen moet zeggen dat ik het er niet naar mijn zin heb. Ik baal van mezelf als ik erover lieg, als mensen vragen: heb je het naar je zin? Dan zeg ik 'ja'. Maar dat is niet zo. Blij dat ik het nu even kwijt ben.
Wat zouden jullie doen?
donderdag 9 juli 2009 om 21:05
Inderdaad je hart volgen,als je niet gelukkig bent met wat je nu hebt en wel gelukkig was met die mbo baan dan is de keuze snel gemaakt,maakt toch niet uit of je dan onder je niveau werkt?Ik ken zat mensen die gekozen hebben met hun hart en niet met hun niveau!
kijk altijd wat je hebt en niet wat je niet hebt...
donderdag 9 juli 2009 om 21:11
donderdag 9 juli 2009 om 21:25
Oh, superfijn, nu al vier reacties!
Ben ik erg blij mee.
Mijn vriendinnen weten wel dat ik het niet zo naar mijn zin heb, maar ik wilde ze er niet meer mee lastig vallen. En ik vind het fijn dat er objectief naar mijn verhaal wordt gekeken.
Het gekke was trouwens wel, dat iedereen (uit mijn omgeving dan he) zei: 'Volg je hart'. TOTDAT...ik solliciteerde naar die baan 'onder niveau'. Nou, goh, toen was wel het hek van de dam hoor...nee dat kon echt niet. Moest toch maar blijven geloven in status en presteren klaarblijkelijk....Maar misschien waren ze dat wel van me gewend ofzo (vanwege die prestatiedrang)
Ben ik erg blij mee.
Mijn vriendinnen weten wel dat ik het niet zo naar mijn zin heb, maar ik wilde ze er niet meer mee lastig vallen. En ik vind het fijn dat er objectief naar mijn verhaal wordt gekeken.
Het gekke was trouwens wel, dat iedereen (uit mijn omgeving dan he) zei: 'Volg je hart'. TOTDAT...ik solliciteerde naar die baan 'onder niveau'. Nou, goh, toen was wel het hek van de dam hoor...nee dat kon echt niet. Moest toch maar blijven geloven in status en presteren klaarblijkelijk....Maar misschien waren ze dat wel van me gewend ofzo (vanwege die prestatiedrang)
donderdag 9 juli 2009 om 21:41
Volg je hart!
Ik heb 2 jaar gedacht dat mijn baan vast leuker zou worden, ik dacht precies als jij: Zet door, het wordt vast wel leuker.
Maar nu na 2 jaar loop ik bij een loopbaancoach omdat ik helemaal in de war ben en mijn gevoel zoveel heb weggeduwd dat ik niet meer weet wat ik precies voel en waarom ik het voel.
De loopbaancoach helpt me ook om mijn eigen gevoel te volgen, en me niet te laten beinvloeden door wat anderen van mij verwachten. Ik moet elke avond in bed van haar zeggen: 'Ik ben de koningin in mijn eigen koninkrijk'. Misschien moet jij dat ook doen .
Ik heb 2 jaar gedacht dat mijn baan vast leuker zou worden, ik dacht precies als jij: Zet door, het wordt vast wel leuker.
Maar nu na 2 jaar loop ik bij een loopbaancoach omdat ik helemaal in de war ben en mijn gevoel zoveel heb weggeduwd dat ik niet meer weet wat ik precies voel en waarom ik het voel.
De loopbaancoach helpt me ook om mijn eigen gevoel te volgen, en me niet te laten beinvloeden door wat anderen van mij verwachten. Ik moet elke avond in bed van haar zeggen: 'Ik ben de koningin in mijn eigen koninkrijk'. Misschien moet jij dat ook doen .
donderdag 9 juli 2009 om 21:42
donderdag 9 juli 2009 om 22:19
vrijdag 10 juli 2009 om 16:34
@ esra. He, je helpt me goed te relativeren. Ik zie alleen maar mitsen en maren, en allemaal redenen om het vooral niet te doen. Prettig om ook vóórs te lezen, ik kan ze nauwelijks bedenken.
@ iris. verhelderende redenatie! Waarom kwam ik daar zelf niet op?
@ morrie: knap dat je deze stap hebt gezet! Het klinkt als een goede coach. Ik ga de mantra uitproberen, klinkt iig niet slecht..haha
@poezewoes: dank voor je tip. Heb wel het gevoel (misschien vertekend beeld hoor) dat je in jeugdhulpverlening (woord zegt het al) met probleemgevallen te maken hebt. Weet niet of ik dat wil. Maaarrr..zal mijn blik eens wat verruimen tijdens mijn zoektocht!
@courage, ja, dat is waar!
@ iris. verhelderende redenatie! Waarom kwam ik daar zelf niet op?
@ morrie: knap dat je deze stap hebt gezet! Het klinkt als een goede coach. Ik ga de mantra uitproberen, klinkt iig niet slecht..haha
@poezewoes: dank voor je tip. Heb wel het gevoel (misschien vertekend beeld hoor) dat je in jeugdhulpverlening (woord zegt het al) met probleemgevallen te maken hebt. Weet niet of ik dat wil. Maaarrr..zal mijn blik eens wat verruimen tijdens mijn zoektocht!
@courage, ja, dat is waar!
vrijdag 10 juli 2009 om 19:24
Onder je niveau werken is echt niet per definitie een onverstandige keus. Maar ik vind de motivatie doorslaggevend.
Als je een HBO functie wil, daarvoor geleerd hebt, en dan niet durft te gaan werken op HBO niveau zal ik niet zo snel aanraden om dan maar onder je niveau te gaan werken. En dat is omdat de angst, naar mijn ervaring, niet verdwijnt dan. Ik zie dat bij mijn schoonzus die dus is blijven hangen op MBO niveau (en dat is best hoor) maar ze wil eigenlijk die functie waarvoor ze afgestudeerd is 8 jaar terug. Dus ik vind dat een afrader want die angst blijft vaak, denk ik.
In jouw geval is duidelijk wat je wil, dan moet je daar ook geen probleem van maken (of laten maken door omgeving).
Dus ja, gewoon doen wat je wilt. Wat zou het triest zijn als je straks 65 bent en de buurvrouw vraagt aan je 'wat heb jij vroeger gedaan' en dan zeg jij 'ja ik heb gedaan waar ik voor geleerd heb, maar ik vond er niks aan'.. (of iets dergelijks)
Succes! (en ik hoop dat mensen positief reageren en leg vooral uit wat je motivatie hiervoor is, dat maakt het wat makkelijker voor ze ) En laat je geen probleem aanpraten wat er niet is (oh wat zonde vind je niet?/dan verdien je toch minder?/daar heb je toch niet voor geleerd?/ben je bang ofzo?)
Als je een HBO functie wil, daarvoor geleerd hebt, en dan niet durft te gaan werken op HBO niveau zal ik niet zo snel aanraden om dan maar onder je niveau te gaan werken. En dat is omdat de angst, naar mijn ervaring, niet verdwijnt dan. Ik zie dat bij mijn schoonzus die dus is blijven hangen op MBO niveau (en dat is best hoor) maar ze wil eigenlijk die functie waarvoor ze afgestudeerd is 8 jaar terug. Dus ik vind dat een afrader want die angst blijft vaak, denk ik.
In jouw geval is duidelijk wat je wil, dan moet je daar ook geen probleem van maken (of laten maken door omgeving).
Dus ja, gewoon doen wat je wilt. Wat zou het triest zijn als je straks 65 bent en de buurvrouw vraagt aan je 'wat heb jij vroeger gedaan' en dan zeg jij 'ja ik heb gedaan waar ik voor geleerd heb, maar ik vond er niks aan'.. (of iets dergelijks)
Succes! (en ik hoop dat mensen positief reageren en leg vooral uit wat je motivatie hiervoor is, dat maakt het wat makkelijker voor ze ) En laat je geen probleem aanpraten wat er niet is (oh wat zonde vind je niet?/dan verdien je toch minder?/daar heb je toch niet voor geleerd?/ben je bang ofzo?)
anoniem_85273 wijzigde dit bericht op 10-07-2009 19:29
Reden: kleine aanvulling
Reden: kleine aanvulling
% gewijzigd
vrijdag 10 juli 2009 om 19:37
Hallo,
Ik herken wel een beetje wat je zegt. ik heb orthopedagogiek gestudeerd en na mijn studie de eerste jaren op mbo-niveau gewerkt. Ook ik kreeg opmerkingen, waaruit bleek dat mensen dat niet zo goed begrepen. Ik heb me daar niet zoveel van aangetrokken, want werk doen waar je plezier in hebt is het belangrijkste! Na verloop van tijd verdween bij mij wel de uitdaging en nu heb ik gelukkig een baan waar ik me weer helemaal goed op mijn plek voel. Is overigens ook niet op universitair niveau, maar dat boeit me echt niet. Doe vooral iets waar je je goed bij voelt. Als jij tijdens een sollicitatie duidelijk kan aangeven dat dit echt is wat je wilt dan kan ik me niet voorstellen dat ze je afwijzen omdat je 'onder je niveau' zou werken. Onder je niveau werken vind ik overigens heel stom klinken alsof het minderwaardig zou zijn...
En misschien wil je over een aantal jaren toch wel weer voor een andere functie gaan, prima niets mis mee, maar dan heb je in de tussentijd tenminste wel werk gedaan waar je het naar je zin had!!
Ik herken wel een beetje wat je zegt. ik heb orthopedagogiek gestudeerd en na mijn studie de eerste jaren op mbo-niveau gewerkt. Ook ik kreeg opmerkingen, waaruit bleek dat mensen dat niet zo goed begrepen. Ik heb me daar niet zoveel van aangetrokken, want werk doen waar je plezier in hebt is het belangrijkste! Na verloop van tijd verdween bij mij wel de uitdaging en nu heb ik gelukkig een baan waar ik me weer helemaal goed op mijn plek voel. Is overigens ook niet op universitair niveau, maar dat boeit me echt niet. Doe vooral iets waar je je goed bij voelt. Als jij tijdens een sollicitatie duidelijk kan aangeven dat dit echt is wat je wilt dan kan ik me niet voorstellen dat ze je afwijzen omdat je 'onder je niveau' zou werken. Onder je niveau werken vind ik overigens heel stom klinken alsof het minderwaardig zou zijn...
En misschien wil je over een aantal jaren toch wel weer voor een andere functie gaan, prima niets mis mee, maar dan heb je in de tussentijd tenminste wel werk gedaan waar je het naar je zin had!!
vrijdag 10 juli 2009 om 19:44
Altijd je hart volgen. Maar, ik zou als ik jou was wel kijken of er geen andere functies zijn op jouw niveau waar je je energie/hart wel in kwijt kan. Niet om je blind te staren op het niveau, maar omdat je misschien je blikveld wat hebt beperkt door je huidige functie.
Als je eenmaal op academisch niveau een baan hebt, is het niet 'af', wat misschien bij mbo -functies wel het geval is (de baan is en blijft de baan). Ik heb er ook jaren over gedaan om mijn functie naar wens in te kunnen vullen, dit door ervaring op te doen, extra opleidingen te doen, werk naar mij toe te trekken etc etc. Dat hoort er volgens mij ook bij, dat je naar je ideale (of gewenste) baan toegroeit en kijkt of je het zelf ook inhoud kan geven of bij evt een andere instantie verder komt. Is dat geen optie?
En zou het kunnen dat je je oude baan idealiseert? Ik wil je niet ontmoedigen hoor, of zeggen dat je toch maar niet je hart moet volgen, maar soms hebben dingen meer tijd nodig.
Als je eenmaal op academisch niveau een baan hebt, is het niet 'af', wat misschien bij mbo -functies wel het geval is (de baan is en blijft de baan). Ik heb er ook jaren over gedaan om mijn functie naar wens in te kunnen vullen, dit door ervaring op te doen, extra opleidingen te doen, werk naar mij toe te trekken etc etc. Dat hoort er volgens mij ook bij, dat je naar je ideale (of gewenste) baan toegroeit en kijkt of je het zelf ook inhoud kan geven of bij evt een andere instantie verder komt. Is dat geen optie?
En zou het kunnen dat je je oude baan idealiseert? Ik wil je niet ontmoedigen hoor, of zeggen dat je toch maar niet je hart moet volgen, maar soms hebben dingen meer tijd nodig.
dinsdag 14 juli 2009 om 19:41
@ Dorinke: ik heb er ook over nagedacht of ik niet teveel die oude baan idealiseer. Ook daar waren er dingen die niet leuk waren en dat is overal wel zo. Op Intermediair.nl had iemand een soortgelijke vraag als ik, waarop de loopbaancoach zei: 'Het werk op uitvoerend niveau lijkt aantrekkelijk, maar na verloop van tijd zul je daar de uitdaging missen'. Hoewel ik verlang naar meer concreet werk (en resultaat zien) besef ik ook dat ik de intellectuele uitdaging misschien wel zal gaan missen. Daarom zoek ik nu naar een functie waarin ik het beste van twee werelden (om het zo maar even te zeggen) met elkaar kan combineren. Ik vind van mezelf ook dat ik meer geduld moet hebben en het werk/mijn functie naar mijn wensen moet 'vormen', maar omdat ik van de helft van de tijd die ik nu in deze baan zit circa 50% niks te doen heb, heb ik de moed wel een beetje opgegeven. Ik heb iedereen al aan zijn jasje getrokken op het werk, maar er is niks te doen blijkbaar. Superraar!
@ roze koek: Aan jouw oplossing heb ik gedacht, maar hoe moet ik de jaren dat ik universiteit gedaan heb verklaren? Misschien heeft iemand anders hier ervaring mee?
@ Iris en Sneezeweasel: jullie hebben helemaal gelijk: met plezier naar je werk gaan, is het belangrijkste.
Vandaag ga ik het boek 'De huisarts die liever stukadoor wilde zijn' bestellen. Voor inspiratie.
@ roze koek: Aan jouw oplossing heb ik gedacht, maar hoe moet ik de jaren dat ik universiteit gedaan heb verklaren? Misschien heeft iemand anders hier ervaring mee?
@ Iris en Sneezeweasel: jullie hebben helemaal gelijk: met plezier naar je werk gaan, is het belangrijkste.
Vandaag ga ik het boek 'De huisarts die liever stukadoor wilde zijn' bestellen. Voor inspiratie.
anoniem_13710 wijzigde dit bericht op 14-07-2009 19:43
Reden: spellingsfouten
Reden: spellingsfouten
% gewijzigd
