Werk & Studie
alle pijlers
Tweede spoor en financieen
zaterdag 4 december 2021 09:13
Ik ben nu meer dan een jaar ziek. Na een hevige en angstige zwangerschap, gezondheidsproblemen tijdens de zwangerschap en veel stress, lukt het me niet om op te starten na mijn zwangerschapsverlof. Ik heb veel concentratieproblemen, kan niet goed vooruitdenken of plannen en heb veel moeite met taken die meerdere denkstappen kosten.
Veel paniekaanvallen gehad, gelukkig is dat nu nog maar zelden. Als ik een paar nachten slecht slaap, kan ik niks meer en worden gedachten heel donker en is alles zwaar. Dat lost zich op met meer rust en meer slapen. Het voelt voor mij echt alsof er iets fysiek mis is met mijn hersenen.. Maar niemand kan iets vinden.. Buiten dat ik nu een jaar ook slechthorend ben (een oor doof sinds een paar jaar en een oor slechthorend) met oorsuizen, ik weet dat dat enorm energie kan vreten.
Ook heb ik halverwege dit jaar de diagnoses adhd en autisme gekregen.
Ik loop bij een psycholoog en dat is heel fijn.
Veel op m'n bordje dus.. En dan 2 kleine kinderen, waarvan ik de zorg niet goed alleen af kan (de dagen dat ze thuis zijn, dan ben ik op aan het eind van de dag en moet ik lang bijkomen).
In mijn (hoge en verantwoordelijke) functie, is deze combi onmogelijk. Mijn werk en ik zien geen optie om dit te kunnen laten werken met alle beperkingen die ik nu heb.
Er is dus tweede spoor ingezet. Ik ga een loopbaantraject in, en word enorm goed ondersteund in het proces.
Ik maak me alleen zorgen over mijn inkomsten. Ik heb een goedbetaalde baan en in het gezin ben ik kostwinner.
Als ik de helft van mijn netto salaris zou moeten inleveren (lees: als ik een baan vind met een lager niveau en minder uren) dan hebben we hier echt een probleem.
We zijn niet van de luxe, hebben geen huis op de max van wat we kunnen betalen, gaan niet op dure vakanties. We kunnen wel iets bezuinigen, maar niet enorm. Man is (startend) zzp-er en dat maakt het kwetsbaar.
Ik weet dat ik nog de tijd heb, maar kan iemand me een realitycheck geven, zodat ik voorbereid ben om wat komen gaat? Ik vind dit echt doodeng...
Hoe zit het met werk accepteren waarbij ik flink minder verdien? Op dit moment ben ik volgens de bedrijfsarts voor 5 uur per week belastbaar.
Kan ik sturen op deels afgekeurd worden, gezien het zekere inkomensverlies en de permanente gezondheidsbeperkingen die de oorzaak hiervoor zijn?
Hoe zorg ik voor een goed vangnet, zodat we nog een beetje leuk kunnen blijven leven?
Wat zijn jullie ervaringen?
Bedankt!
Veel paniekaanvallen gehad, gelukkig is dat nu nog maar zelden. Als ik een paar nachten slecht slaap, kan ik niks meer en worden gedachten heel donker en is alles zwaar. Dat lost zich op met meer rust en meer slapen. Het voelt voor mij echt alsof er iets fysiek mis is met mijn hersenen.. Maar niemand kan iets vinden.. Buiten dat ik nu een jaar ook slechthorend ben (een oor doof sinds een paar jaar en een oor slechthorend) met oorsuizen, ik weet dat dat enorm energie kan vreten.
Ook heb ik halverwege dit jaar de diagnoses adhd en autisme gekregen.
Ik loop bij een psycholoog en dat is heel fijn.
Veel op m'n bordje dus.. En dan 2 kleine kinderen, waarvan ik de zorg niet goed alleen af kan (de dagen dat ze thuis zijn, dan ben ik op aan het eind van de dag en moet ik lang bijkomen).
In mijn (hoge en verantwoordelijke) functie, is deze combi onmogelijk. Mijn werk en ik zien geen optie om dit te kunnen laten werken met alle beperkingen die ik nu heb.
Er is dus tweede spoor ingezet. Ik ga een loopbaantraject in, en word enorm goed ondersteund in het proces.
Ik maak me alleen zorgen over mijn inkomsten. Ik heb een goedbetaalde baan en in het gezin ben ik kostwinner.
Als ik de helft van mijn netto salaris zou moeten inleveren (lees: als ik een baan vind met een lager niveau en minder uren) dan hebben we hier echt een probleem.
We zijn niet van de luxe, hebben geen huis op de max van wat we kunnen betalen, gaan niet op dure vakanties. We kunnen wel iets bezuinigen, maar niet enorm. Man is (startend) zzp-er en dat maakt het kwetsbaar.
Ik weet dat ik nog de tijd heb, maar kan iemand me een realitycheck geven, zodat ik voorbereid ben om wat komen gaat? Ik vind dit echt doodeng...
Hoe zit het met werk accepteren waarbij ik flink minder verdien? Op dit moment ben ik volgens de bedrijfsarts voor 5 uur per week belastbaar.
Kan ik sturen op deels afgekeurd worden, gezien het zekere inkomensverlies en de permanente gezondheidsbeperkingen die de oorzaak hiervoor zijn?
Hoe zorg ik voor een goed vangnet, zodat we nog een beetje leuk kunnen blijven leven?
Wat zijn jullie ervaringen?
Bedankt!
zaterdag 4 december 2021 09:21
Allereerst: wat heb je veel op je bordje gehad! Fijn dat je merkt dat je weer opkrabbelt.
Dat je de diagnoses nu hebt gekregen, betekent toch niet dat je er eerder geen last van had? Kun je met je psycholoog kijken hoe je toen je leven organiseerde en hoe je daar weer naar terug kunt?
En verder denk ik dat als dit de situatie is, dat je man dan verantwoordelijkheid moet nemen en moet zorgen dat hij de kostwinner wordt.
Dat je de diagnoses nu hebt gekregen, betekent toch niet dat je er eerder geen last van had? Kun je met je psycholoog kijken hoe je toen je leven organiseerde en hoe je daar weer naar terug kunt?
En verder denk ik dat als dit de situatie is, dat je man dan verantwoordelijkheid moet nemen en moet zorgen dat hij de kostwinner wordt.
zaterdag 4 december 2021 09:25
Ze zit nu thuis...Gizmoreturns schreef: ↑04-12-2021 09:23Jij bent de kostwinner maar zorgt wel de hele dag voor de kinderen, die snap ik niet.
zaterdag 4 december 2021 09:27
Dat snap ik…
Maar ze is op na een dag zorgen.
En als man er niet is verdient hij blijkbaar toch ook wel wat?
zaterdag 4 december 2021 09:30
Ehmmm… je zit nu in de ziekte wet, ik neem aan dat je ook WW hebt opgebouwd mocht je na de ziektewet niet terugkomen of in wederzijdsoverleg met ontslag gaan. Dan heb je ook nog even.
Het is een flinke hap waar je nu in bent beland en laat je adviseren door een jurist mbt trajecten. Steunen door een psycholoog/therapeut. Overleg met je partner en maak een financieel plaatje om erachter te komen wat er nodig is om in de basis te voor zien.
Sterkte
Het is een flinke hap waar je nu in bent beland en laat je adviseren door een jurist mbt trajecten. Steunen door een psycholoog/therapeut. Overleg met je partner en maak een financieel plaatje om erachter te komen wat er nodig is om in de basis te voor zien.
Sterkte
zaterdag 4 december 2021 09:56
Ik zou met een adviseur of een professional (betaald) kijken hoe het er nu voor staat. In mijn hoofd heb je nog even voor in het ergste geval je inkomen daalt. Als dat al gebeurt.
Je zult daarnaast met je partner moeten zitten. Want er is nu een andere deal.
Je was hoofdkostwinner in een bepaald beroep, dat is nu moeilijker of van de tafel. Wat wil jij nu gaan doen.
Hoeveel tijd heb jij nodig om dit uit te zoeken.
Wat houdt dat voor het inkomen in.
Kan hij zich zijn huidige keuzes nog veroorloven of moet hij wat veranderen.
Ik kan me niet voorstellen dat als je deze diagnoses hebt en het nu zo is geknald dat deze functie bij je dat je niet al eerder tegen grenzen bent aangelopen.
Ik zou dus ook met een professional eens gaan praten over je relatie, hoe hij dit zo heeft kunnen missen en waarop zijn keuzes zijn gebaseerd.
Maar dat laatste vul ik in hoor, wellicht is een goed gesprek al goed. Ben je daar nu toe in staat?
Je zult daarnaast met je partner moeten zitten. Want er is nu een andere deal.
Je was hoofdkostwinner in een bepaald beroep, dat is nu moeilijker of van de tafel. Wat wil jij nu gaan doen.
Hoeveel tijd heb jij nodig om dit uit te zoeken.
Wat houdt dat voor het inkomen in.
Kan hij zich zijn huidige keuzes nog veroorloven of moet hij wat veranderen.
Ik kan me niet voorstellen dat als je deze diagnoses hebt en het nu zo is geknald dat deze functie bij je dat je niet al eerder tegen grenzen bent aangelopen.
Ik zou dus ook met een professional eens gaan praten over je relatie, hoe hij dit zo heeft kunnen missen en waarop zijn keuzes zijn gebaseerd.
Maar dat laatste vul ik in hoor, wellicht is een goed gesprek al goed. Ben je daar nu toe in staat?
zaterdag 4 december 2021 09:56
Als je niet hersteld bent voordat je 104 weken ziek bent geweest, kun je een WIA-uitkering aanvragen bij UWV. UWV berekent dan het verschil tussen wat je verdiende voordat je ziek werd en wat je met je beperkingen nog kunt verdienen. Dat verschil wordt uitgedrukt in een percentage. Als het verschil groter is dan 35% kom je voor een WIA-uitkering in aanmerking. Als je daarna passend werk vindt waarmee je minder verdient dan voorheen, maakt UWV opnieuw de rekensom en bij een verschil van meer dan 35% heb je dan recht op een aamvulling op je inkomen vanuit de WIA. Als het verschil minder dan 35% is niet. In het ergste geval wordt je inkomen voorlopig 70% van wat je voor je ziekte verdiende. Dit is het in grote lijnen.
Love is the meaning of life
zaterdag 4 december 2021 10:00
Is een loopbaantraject nu dan wel verstandig voor TO?elfjetwaalfje schreef: ↑04-12-2021 09:56Als je niet hersteld bent voordat je 104 weken ziek bent geweest, kun je een WIA-uitkering aanvragen bij UWV. UWV berekent dan het verschil tussen wat je verdiende voordat je ziek werd en wat je met je beperkingen nog kunt verdienen. Dat verschil wordt uitgedrukt in een percentage. Als het verschil groter is dan 35% kom je voor een WIA-uitkering in aanmerking. Als je daarna passend werk vindt waarmee je minder verdient dan voorheen, maakt UWV opnieuw de rekensom en bij een verschil van meer dan 35% heb je dan recht op een aamvulling op je inkomen vanuit de WIA. Als het verschil minder dan 35% is niet. In het ergste geval wordt je inkomen voorlopig 70% van wat je voor je ziekte verdiende. Dit is het in grote lijnen.
zaterdag 4 december 2021 10:16
Spoor 2 (“loopbaantraject”) is verplicht als je in het tweede jaar van je ziekmelding bent en arbeidsmogelijkheden hebt (ook al gaat het maar om 5 uur per week).
whoisit wijzigde dit bericht op 04-12-2021 10:17
3.55% gewijzigd
zaterdag 4 december 2021 10:22
Dit is een goede uitleg. Ter aanvulling, je bent pas hersteld als je weer volledig je eigen werk kan uitvoeren.elfjetwaalfje schreef: ↑04-12-2021 09:56Als je niet hersteld bent voordat je 104 weken ziek bent geweest, kun je een WIA-uitkering aanvragen bij UWV. UWV berekent dan het verschil tussen wat je verdiende voordat je ziek werd en wat je met je beperkingen nog kunt verdienen. Dat verschil wordt uitgedrukt in een percentage. Als het verschil groter is dan 35% kom je voor een WIA-uitkering in aanmerking. Als je daarna passend werk vindt waarmee je minder verdient dan voorheen, maakt UWV opnieuw de rekensom en bij een verschil van meer dan 35% heb je dan recht op een aamvulling op je inkomen vanuit de WIA. Als het verschil minder dan 35% is niet. In het ergste geval wordt je inkomen voorlopig 70% van wat je voor je ziekte verdiende. Dit is het in grote lijnen.
Voor die tijd dus nog niet (volledig) beter melden en mocht het zo ver komen, is er een eventueel een vangnet voor je in de vorm van een WIA uitkering.
whoisit wijzigde dit bericht op 04-12-2021 10:22
0.52% gewijzigd
zaterdag 4 december 2021 10:33
In de wet poortwachter is 2e spoor na een jaar ziekte een “verplichte” stap mits er totaal geen belastbaarheid mogelijk is. Dus het is geen loopbaan traject dat naast haar verzuim loopt, het is een onderdeel van het ziektetraject waarin er met behulp van arbeidsdeskundigen gekeken gaat worden wat de belastbaarheid is voor to en gaat er gekeken worden naar functie die wel passend is.
To: je hoeft nu nog niets te gaan doen. Indien er in 2e spoor een werkplek gevonden wordt is er tot het 2e jaar nog steeds loondoorbetalingsverplichting van je werkgever. Je gaat dan werken in een soort van detacheringsconstructie. Als je straks 2 jaar ziek bent en de belastbaarheid is niet toegenomen wordt je gekeurd door het uwv.
Ik wil je wel vast meegeven dat (deels) afkeuren niet zomaar meer gebeurd. Los daarvan, er wordt dan gekeken naar je waarde op basis van wat je wel kan en dat betekent niet automatisch dat je salaris wordt “gecompenseerd”. Ook als je afgekeurd zal worden (wat ik betwijfel) dan heb je een enorme aderlating op financieel gebied.
Dus idd.. je man moet stabiliteit zoeken. Je kan niet op de staat vertrouwen in jouw kostwinnerssituatie. Dit zal je man toch echt op zich moeten gaan nemen
To: je hoeft nu nog niets te gaan doen. Indien er in 2e spoor een werkplek gevonden wordt is er tot het 2e jaar nog steeds loondoorbetalingsverplichting van je werkgever. Je gaat dan werken in een soort van detacheringsconstructie. Als je straks 2 jaar ziek bent en de belastbaarheid is niet toegenomen wordt je gekeurd door het uwv.
Ik wil je wel vast meegeven dat (deels) afkeuren niet zomaar meer gebeurd. Los daarvan, er wordt dan gekeken naar je waarde op basis van wat je wel kan en dat betekent niet automatisch dat je salaris wordt “gecompenseerd”. Ook als je afgekeurd zal worden (wat ik betwijfel) dan heb je een enorme aderlating op financieel gebied.
Dus idd.. je man moet stabiliteit zoeken. Je kan niet op de staat vertrouwen in jouw kostwinnerssituatie. Dit zal je man toch echt op zich moeten gaan nemen
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 4 december 2021 10:41
Als je niet -helemaal niets- kunt is het zelfs verplicht om na 1 jaar ziek en geen uitzicht op terug in eigen werk of ander werk bij de eigen werkgever, een 2e spoor traject in te zetten. Een bedrijfsarts mag er onderbouwd wel iets van vinden of dat mogelijk en verantwoord is.
Love is the meaning of life
zaterdag 4 december 2021 10:58
Bedankt voor de reacties.
Zorg voor kinderen:
De kinderen gaan naar school/bso/kdv, maar niet voor 5 dagen in de week en ook het weekend niet. Man is op woensdag ook thuis omdat dan beide kinderen thuis zijn. Was voorheen ook mijn vrije dag. De andere dagdelen doe ik. Het scheelt nu de jongste wat ouder wordt en ze zichzelf beter kan vermaken en ik haar niet de heletijd hoef te dragen. Maar de avondspits vind ik al enorm vermoeiend. Ik moet op maandag echt bijkomen van het weekend. Met 1 kind was het wel te doen, 2 ervaar ik als zo veel heftiger.
Brokkel: het verklaart voor mij wel waarom sommige dingen zo veel moeite kosten. Ik kreeg op mijn werk vaak te horen dat ik niet flexibel genoeg ben, en dat ik me te vast klamp aan regels. En dat ik niet goed genoeg kon schakelen. Ook verbaal was ik niet genuanceerd genoeg. Maar nu snap ik waarom dat is, dat is mijn ASS en adhd, daar ligt mijn beperking. En dat ik dat niet expres doe. Heb heel lang geprobeerd wel dat gedrag te laten zien, maar ik kan het gewoon niet. Voelde altijd als falen. Dat accepteer ik nu beter.
Ik ben ook een beetje bang dat mijn hoofd nu, mijn hoofd is zoals het is als ik het niet overvraag. Ik was altijd gesloopt na het werk. En ik wil niet opnieuw mezelf overvragen.
Ik moet accepteren dat ik niet alles kan wat ik zou willen.. Maar dat is heel moeilijk
Mefunny:
Daar had ik nog niet aan gedacht, de ww, goed om dat inderdaad ook als vangnet te zien. Met 70% van mijn salaris kunnen we rondkomen, ik krijg nu 75% ivm ziekte en dat gaat nog goed. Rechtsbijstand kan niks, omdat er geen conflict is en er nog geen sprake is van ontslag oid. Uwv ook nog niks, omdat zij pas na 2 jaar in beeld komen.
De psycholoog denkt met me mee. Ik heb ook een coach die helpt, maar het is toch allemaal wat beperkt naar mijn idee. Niemand heeft concrete of duidelijke antwoorden, die ik juist nodig heb..
Eljetwaalfje:
Dankjewel, hier ben ik heel erg mee geholpen!
Ik zit er wel mee, wat nou als ik voor die tijd een andere baan vind met minder inkomsten, snijd ik mezelf dan niet enorm in m'n vingers? Want kijken ze dan naar dat salaris, ipv naar wat ik nu krijg?
Of loopbaanbegeleiding handig is:
Goede vraag.. Ik ging er maar vanuit dat dit iets is wat ik moet doen omdat dat gezegd werd en dat de bedoeling is. Ze zeiden wrl dat we het stapje voor stapje doen en als het te veel is, we een stapje terug doen. Ook omdat ik volgens de bedrijfsarts niet belastbaar ben voor werk (ik ben voor een paar uur belastbaar, maar daar zit de psycholoog ed ook al in). Ik denk dus dat ze proberen binnen mijn kunnen eea te doen. Zonder druk.
Zorg voor kinderen:
De kinderen gaan naar school/bso/kdv, maar niet voor 5 dagen in de week en ook het weekend niet. Man is op woensdag ook thuis omdat dan beide kinderen thuis zijn. Was voorheen ook mijn vrije dag. De andere dagdelen doe ik. Het scheelt nu de jongste wat ouder wordt en ze zichzelf beter kan vermaken en ik haar niet de heletijd hoef te dragen. Maar de avondspits vind ik al enorm vermoeiend. Ik moet op maandag echt bijkomen van het weekend. Met 1 kind was het wel te doen, 2 ervaar ik als zo veel heftiger.
Brokkel: het verklaart voor mij wel waarom sommige dingen zo veel moeite kosten. Ik kreeg op mijn werk vaak te horen dat ik niet flexibel genoeg ben, en dat ik me te vast klamp aan regels. En dat ik niet goed genoeg kon schakelen. Ook verbaal was ik niet genuanceerd genoeg. Maar nu snap ik waarom dat is, dat is mijn ASS en adhd, daar ligt mijn beperking. En dat ik dat niet expres doe. Heb heel lang geprobeerd wel dat gedrag te laten zien, maar ik kan het gewoon niet. Voelde altijd als falen. Dat accepteer ik nu beter.
Ik ben ook een beetje bang dat mijn hoofd nu, mijn hoofd is zoals het is als ik het niet overvraag. Ik was altijd gesloopt na het werk. En ik wil niet opnieuw mezelf overvragen.
Ik moet accepteren dat ik niet alles kan wat ik zou willen.. Maar dat is heel moeilijk
Mefunny:
Daar had ik nog niet aan gedacht, de ww, goed om dat inderdaad ook als vangnet te zien. Met 70% van mijn salaris kunnen we rondkomen, ik krijg nu 75% ivm ziekte en dat gaat nog goed. Rechtsbijstand kan niks, omdat er geen conflict is en er nog geen sprake is van ontslag oid. Uwv ook nog niks, omdat zij pas na 2 jaar in beeld komen.
De psycholoog denkt met me mee. Ik heb ook een coach die helpt, maar het is toch allemaal wat beperkt naar mijn idee. Niemand heeft concrete of duidelijke antwoorden, die ik juist nodig heb..
Eljetwaalfje:
Dankjewel, hier ben ik heel erg mee geholpen!
Ik zit er wel mee, wat nou als ik voor die tijd een andere baan vind met minder inkomsten, snijd ik mezelf dan niet enorm in m'n vingers? Want kijken ze dan naar dat salaris, ipv naar wat ik nu krijg?
Of loopbaanbegeleiding handig is:
Goede vraag.. Ik ging er maar vanuit dat dit iets is wat ik moet doen omdat dat gezegd werd en dat de bedoeling is. Ze zeiden wrl dat we het stapje voor stapje doen en als het te veel is, we een stapje terug doen. Ook omdat ik volgens de bedrijfsarts niet belastbaar ben voor werk (ik ben voor een paar uur belastbaar, maar daar zit de psycholoog ed ook al in). Ik denk dus dat ze proberen binnen mijn kunnen eea te doen. Zonder druk.
obvious wijzigde dit bericht op 04-12-2021 11:37
1.59% gewijzigd
zaterdag 4 december 2021 11:02
Ik ben er anderhalf jaar uit geweest. Na een naar werd verwacht dat ik een aantal uurtjes zou herintreden. Dat deed ik dus max 1 of 2 uur per dag (werk 3 dagen). Dit heb ik heel lang vol kunnen houden. Heeeeeeeel langzaam uitgebreid naar meer uren.
Pas op met direct in spoor 2 te gaan. Volgens mij kun je dat nog aardig rekken hoor als je er nog niet aan toe bent!
Ik heb overigens in vergelijkbare situatie gezeten.
Pas op met direct in spoor 2 te gaan. Volgens mij kun je dat nog aardig rekken hoor als je er nog niet aan toe bent!
Ik heb overigens in vergelijkbare situatie gezeten.
zaterdag 4 december 2021 11:16
Biol: bedankt voor je reactie, dit helpt. Gezien ik ook een forse auditieve beperking erbij heb gekregen afgelopen jaren, waardoor ik bijv niet meerdere overleggen per dag kan hebben, en dit ook meetbaar is, denk ik dat het deels afkeuren wel haalbaar is. Ook omdat het vooral wat doet op verdiencapaciteit. Ik wil het iig wel proberen.
Man en zzp:
Het begint langzaamaan te lopen nu. Hij zit bijna op het niveau van wat hij in loondienst zou kunnen verdienen. En zo werken vind hij heel fijn. In loondienst werken is niets voor hem, hij wordt doodongelukkig door het hiërarchisch systeem en afgebakende taken. Al meerdere keren depressief geweest hierdoor. Nu heeft hij al een jaar een goed humeur, veel energie en kan hij mij helpen waar nodig. In loondienst zou hij bijv niet op woensdag thuis kunnen zijn, of eerder naar huis als ik het niet trek. Dat kan nu allemaal wel. En dat vind ik ook heel waardevol, veel samen kunnen doen.
Die 200 of 300 euro per maand extra wegen daar niet tegenop.
We hopen dat het zo blijft gaan en het bedrijf groeit.
Zeilboot:
Ik ben kind aan huis bij kno. Alles is nagekeken, mijn ene oor is stuk door een niet behandelde ontsteking (ander ziekenhuis heeft steken laten vallen daarin..) bij het het andere is alles wat behandeld kan worden, uitgesloten. Ik merk dat mijn weerstand en stress invloed heeft op mijn gehoor. Als het lichamelijk slechter gaat loopt het hard terug. Wordt het heel erg qua vermoeidheid, dan valt mijn slakkenhuis uit en moet ik aan de prednison. Maar ze snappen niet hoe dat kan. Ik hoor tegenwoordig precies wanneer het foute boel is en wanneer het het "standaard" fluctueren is van de gehoorbeenketen (mijn slakkenhuis functioneert nu goed, alleen mijn gehoorbeentjes doen telkens gek) . Dus kno helpt waar het kan, maar kunnen nu niks betekenen. Alles is uitgesloten..
Man en zzp:
Het begint langzaamaan te lopen nu. Hij zit bijna op het niveau van wat hij in loondienst zou kunnen verdienen. En zo werken vind hij heel fijn. In loondienst werken is niets voor hem, hij wordt doodongelukkig door het hiërarchisch systeem en afgebakende taken. Al meerdere keren depressief geweest hierdoor. Nu heeft hij al een jaar een goed humeur, veel energie en kan hij mij helpen waar nodig. In loondienst zou hij bijv niet op woensdag thuis kunnen zijn, of eerder naar huis als ik het niet trek. Dat kan nu allemaal wel. En dat vind ik ook heel waardevol, veel samen kunnen doen.
Die 200 of 300 euro per maand extra wegen daar niet tegenop.
We hopen dat het zo blijft gaan en het bedrijf groeit.
Zeilboot:
Ik ben kind aan huis bij kno. Alles is nagekeken, mijn ene oor is stuk door een niet behandelde ontsteking (ander ziekenhuis heeft steken laten vallen daarin..) bij het het andere is alles wat behandeld kan worden, uitgesloten. Ik merk dat mijn weerstand en stress invloed heeft op mijn gehoor. Als het lichamelijk slechter gaat loopt het hard terug. Wordt het heel erg qua vermoeidheid, dan valt mijn slakkenhuis uit en moet ik aan de prednison. Maar ze snappen niet hoe dat kan. Ik hoor tegenwoordig precies wanneer het foute boel is en wanneer het het "standaard" fluctueren is van de gehoorbeenketen (mijn slakkenhuis functioneert nu goed, alleen mijn gehoorbeentjes doen telkens gek) . Dus kno helpt waar het kan, maar kunnen nu niks betekenen. Alles is uitgesloten..
zaterdag 4 december 2021 11:23
[quote=Obvious post_id=33514529 time=1638612968 user_id=408906
Zeilboot:
Ik ben kind aan huis bij kno. Alles is nagekeken, mijn ene oor is stuk door een niet behandelde ontsteking (ander ziekenhuis heeft steken laten vallen daarin..) bij het het andere is alles wat behandeld kan worden, uitgesloten. Ik merk dat mijn weerstand en stress invloed heeft op mijn gehoor. Als het lichamelijk slechter gaat loopt het hard terug. Wordt het heel erg qua vermoeidheid, dan valt mijn slakkenhuis uit en moet ik aan de prednison. Maar ze snappen niet hoe dat kan. Ik hoor tegenwoordig precies wanneer het foute boel is en wanneer het het "standaard" fluctueren is van de gehoorbeenketen (mijn slakkenhuis functioneert nu goed, alleen mijn gehoorbeentjes doen telkens gek) . Dus kno helpt waar het kan, maar kunnen nu niks betekenen. Alles is uitgesloten..
[/quote]
Dat is nog beroerder dan ik dacht. Ik herken het voor een stuk. Bij mij is nl mijn trommelvlies niet meer te zien waardoor ik doof ben. Ik ben doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis waar nu naar een oplossing gekeken wordt.
Naast alle energiebeperkingen die je al hebt en dit ook een grote energieslurper.
Ik wens je sterkte!
Zeilboot:
Ik ben kind aan huis bij kno. Alles is nagekeken, mijn ene oor is stuk door een niet behandelde ontsteking (ander ziekenhuis heeft steken laten vallen daarin..) bij het het andere is alles wat behandeld kan worden, uitgesloten. Ik merk dat mijn weerstand en stress invloed heeft op mijn gehoor. Als het lichamelijk slechter gaat loopt het hard terug. Wordt het heel erg qua vermoeidheid, dan valt mijn slakkenhuis uit en moet ik aan de prednison. Maar ze snappen niet hoe dat kan. Ik hoor tegenwoordig precies wanneer het foute boel is en wanneer het het "standaard" fluctueren is van de gehoorbeenketen (mijn slakkenhuis functioneert nu goed, alleen mijn gehoorbeentjes doen telkens gek) . Dus kno helpt waar het kan, maar kunnen nu niks betekenen. Alles is uitgesloten..
[/quote]
Dat is nog beroerder dan ik dacht. Ik herken het voor een stuk. Bij mij is nl mijn trommelvlies niet meer te zien waardoor ik doof ben. Ik ben doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis waar nu naar een oplossing gekeken wordt.
Naast alle energiebeperkingen die je al hebt en dit ook een grote energieslurper.
Ik wens je sterkte!
zaterdag 4 december 2021 11:26
To, niet te druk maken over het eventueel afkeuren, ik ben recent ook afgekeurd. Dan wordt er toch wat gecompenseerd, dat is even wennen maar je leeft naar wat je hebt. Eventueel man weer deels in loondienst.
Verder: heb je al een gesprek gehad met de wmo consulent? Misschien kun je hulp krijgen in het huishouden of extra opvang voor de kinderen om zo meer rust te creeëren, of persoonlijke begeleiding aan huis om samen te kijken naar je belastbaarheid vs wat je moet doen.
Je lijf geeft ontzettend duidelijk aan als je over je grenzen gaat, tijd om er hulp bij te zoeken. Ga hier ook met je partner over in gesprek: in het weekend kan hij bv het avondritueel doen, dan kan jij even gaan liggen.
Denk niet dat je alles moet blijven doen als dit eigenlijk niet kan, maar schakel hulp in via de juiste kanalen.
Sterkte
Verder: heb je al een gesprek gehad met de wmo consulent? Misschien kun je hulp krijgen in het huishouden of extra opvang voor de kinderen om zo meer rust te creeëren, of persoonlijke begeleiding aan huis om samen te kijken naar je belastbaarheid vs wat je moet doen.
Je lijf geeft ontzettend duidelijk aan als je over je grenzen gaat, tijd om er hulp bij te zoeken. Ga hier ook met je partner over in gesprek: in het weekend kan hij bv het avondritueel doen, dan kan jij even gaan liggen.
Denk niet dat je alles moet blijven doen als dit eigenlijk niet kan, maar schakel hulp in via de juiste kanalen.
Sterkte
zaterdag 4 december 2021 11:33
Vanuit mijn ervaring: allemaal heel leuk die coaches en deskundigen maar ik kreeg 9 van de 10 keer wat suffe mindfulness of yoga cursussen aangeboden. En slappe aftreksels van beroepskeuzetesten onder de vlag ‘wat kan ik wat wil ik’. En geen van die erkende coaches had enig idee van de medische toestand. En de zogenaamde gespecialiseerde coach was wel fijn om mee te kunnen kletsen over obstakels en verwerking maar dat had ik al in het revalidatietraject via het ziekenhuis.
Ik heb veel gehad aan een betaalde adviseur. Die nam veel uit handen m.b.t. regel- en wetgeving en het maximale halen uit het reintegratietraject. Zoals het ‘actief meedenken’ en via de arbo-arts een belastbaarheidsonderzoek laten uitvoeren. Daar heb je veel meer aan dan wat kiezelsteentjes zitten te betasten (mindfulness) bij een of andere zelfbenoemde coach in een vertimmerde garage of zolderkamer. Moet je zo’n onderzoek zelf betalen dan ben je duizenden euro’s verder. Het was echt intensief vier dagen lang onderzoeken en tests doen in een gespecialiseerd centrum. Maar dan heb je echt duidelijk inzicht in mogelijkheden en onmogelijkheden. Het UWV neemt dit soort onderzoeken een stuk serieuzer dan een arbeidsdeskundige die een uurtje praat met leidinggevende en een uurtje met jou praat en dan een verslagje met advies gaat schrijven.
De adviseur maakte ook een financieel overzicht en dat gaf mij toch wel meer rust (blijft toch in je achterhoofd zitten hoe vaak mensen ook zeggen: ‘Laat los concentreer je nu eerst maar op…’).
Ik ben uiteindelijk voor meer dan 60% afgekeurd maar dankzij adviseur ben ik uit de IVA gebleven. Dat wilde ik echt niet. Het UWV was veel minder eng dan ik mij had voorgesteld na het lezen van al die horrorverhalen. Ook vanuit het UWV dachten ze goed mee hoe ik toch in mijn oude functie kon blijven (maar dan als een part-part-timer). Ze hebben mijn uren wel iets teruggeschroefd in het kader van ‘duurzaam inzetbaar’ maar ik voelde mij daar echt gehoord en gezien. Een van de weinige momenten dat iemand nog letterlijk brood zag in mij
.
Met mijn loon, WGA en verzekering kom ik nu uit op 85% van mijn laatst verdiende loon. Zonder die verzekering zou ik uitkomen op iets meer dan 70%. En wat al geschreven is: er is een maximum. Daar zat ik als leraar al overheen.
Ik heb veel gehad aan een betaalde adviseur. Die nam veel uit handen m.b.t. regel- en wetgeving en het maximale halen uit het reintegratietraject. Zoals het ‘actief meedenken’ en via de arbo-arts een belastbaarheidsonderzoek laten uitvoeren. Daar heb je veel meer aan dan wat kiezelsteentjes zitten te betasten (mindfulness) bij een of andere zelfbenoemde coach in een vertimmerde garage of zolderkamer. Moet je zo’n onderzoek zelf betalen dan ben je duizenden euro’s verder. Het was echt intensief vier dagen lang onderzoeken en tests doen in een gespecialiseerd centrum. Maar dan heb je echt duidelijk inzicht in mogelijkheden en onmogelijkheden. Het UWV neemt dit soort onderzoeken een stuk serieuzer dan een arbeidsdeskundige die een uurtje praat met leidinggevende en een uurtje met jou praat en dan een verslagje met advies gaat schrijven.
De adviseur maakte ook een financieel overzicht en dat gaf mij toch wel meer rust (blijft toch in je achterhoofd zitten hoe vaak mensen ook zeggen: ‘Laat los concentreer je nu eerst maar op…’).
Ik ben uiteindelijk voor meer dan 60% afgekeurd maar dankzij adviseur ben ik uit de IVA gebleven. Dat wilde ik echt niet. Het UWV was veel minder eng dan ik mij had voorgesteld na het lezen van al die horrorverhalen. Ook vanuit het UWV dachten ze goed mee hoe ik toch in mijn oude functie kon blijven (maar dan als een part-part-timer). Ze hebben mijn uren wel iets teruggeschroefd in het kader van ‘duurzaam inzetbaar’ maar ik voelde mij daar echt gehoord en gezien. Een van de weinige momenten dat iemand nog letterlijk brood zag in mij
.Met mijn loon, WGA en verzekering kom ik nu uit op 85% van mijn laatst verdiende loon. Zonder die verzekering zou ik uitkomen op iets meer dan 70%. En wat al geschreven is: er is een maximum. Daar zat ik als leraar al overheen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 4 december 2021 11:39
Oh en TO, ik zie nu dat je twee topics hebt geopend. Een medisch en een economisch topic als ik het even kort door de bocht samenvat. Ik snap de paniek en onzekerheid. Echt, doe jezelf een lol en neem een adviseur in de arm. Kost wat maar levert meer op dan je er aan kwijt bent en het zorgt voor meer rust. Als je steeds zelf probeert het wiel opnieuw uit te vinden dan gaat dat ten koste van de energie die je hebt voor andere zaken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 4 december 2021 11:42
Ik heb overigens ontzettend veel gehad aan een jobcoach via de ggz. Bij een centrum voor autisme zijn die meestal wel aanwezig. Die had veel kennis van het hele traject bij het uwv en nam toen ik het niet meer trok de communicatie over met mijn werkgever.
Ze kon me duidelijk maken welke stappen er gezet gingen worden en wat dat precies betekende.
Ze kon me duidelijk maken welke stappen er gezet gingen worden en wat dat precies betekende.
