Vaak ziek

Alleen een hart onder de riem, ik ken het op een andere manier! Door een chronische ziekte moet ik mij met periodes 1x per maand of 1x per 6 weken ziekmelden en ik vind het ook altijd rot.

Maar het enige wat je kunt doen is je er bij neer leggen. Lange tijd heb ik de uren dat ik ziek was ingehaald in de avonden of het weekend, maar dat is structureel geen doen. Bij mij is het geluk dat het maar tijdelijk is, als het structureel zou zijn dan ik het ook echt lastiger vinden.

Hopelijk kun je er wat tegen doen of je erbij neer leggen.

Wat een 'feest' van herkenning dit! Of vooral: wat fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die meer dan gemiddeld ziek zijn.

Gelukkig heb ik me nog (bijna) nooit schuldig gevoeld naar mijn werkgever. Misschien scheelt het dat ik voor de overheid werk en dat ik op goede dagen meestal meer voor elkaar krijg dan een gemiddelde collega, dat trekt het een beetje recht (in ieder geval gevoelsmatig).

Wat ik dan weer heel lastig vind: ik heb zelden iets concreets: (bijna) geen koorts, geen verkoudheids- of darmverschijnselen of wat dan ook. Ik stort gewoon op gezette tijden (iedere 2-4 maanden) een dag of twee, drie in en kan dan alleen maar slapen. Gelukkig vaak ook in een weekend, dat scheelt ook, maar ik meld me gemiddeld minimaal 2, 3 keer per jaar ziek omdat ik gewoon niet op mijn benen kan staan. Vind ik ook vreselijk lastig uit te leggen aan anderen.

Siniquere schreef: ↑

21-11-2021 18:20

Wat vervelend dat je zo vaak ziek bent en ook lastig met je werk kan ik me zo voorstellen. Wat mij heeft geholpen om van dit soort kwaaltjes af te komen is eigenlijk te simpel voor woorden... anders gaan ademhalen! Verkoudheden, hooikoorts en slap voelen hoort tot het verleden. De methode die ik gebruik is Butekyo.

Kun je daar wat meer over vertellen? Of een boek aanraden? Ik heb mij daar een tijdje geleden in verdiept, maar kwam niet echt veel ervaringsverhalen tegen. Hoe heb je het jezelf aangeleerd?

FV, 'feest' der herkenning. As we speak weer terug van een coronatest. Ik hoef mij al niet meer voor te stellen daar. Ik heb altijd wat. Ik voel mij echt een zeikerd. Hoef mij dan weer niet ziek te melden, maar voel mij wel echt beroerd. En ik voel ook een soort van schaamte als iemand aan mij vraagt hoe het gaat. Ik ga echt niet meer zeggen dat ik nu weer last van dit heb, dan weer last van dat. Gek word ik er van. Het vreet zoveel energie.

Doet me denken aan een boek van Chaim Potok (weet dat je een liefhebber bent), 'in den beginne'.

Die knul was in zijn jeugd ook heel vaak ziek, koorts, elke keer infecties oplopen, amper weerstand, bloedneuzen...

Pas toen hij volgroeid was, werd zijn septum? via een operatie rechtgezet.

Een consult bij een kno arts is misschien idd een optie zoals anderen hier ook delen.

Wat naar zeg. Beterschap!

Rottig voor je! Maar wel herkenbaar. Ik heb een vriendin die ook altijd ziek is, of onderweg om ziek te worden. En ik ben echt nooit ziek. Maar zij is altijd echt ziek geen smoesjes of wat dat dan ook.

Ik heb wel jarenlang heftige bijholte ontstekingen gehad, maar ook daar heb ik mij nooit ziek voor gemeld. Achteraf bleek ik wel koorts te hebben dan maar ook daar heb ik geen last van. Het bleek bij mij ook door de poliepen te komen. Sinds die eruit zijn gehaald, heb ik ook daar geen last meer van.

In de 32 jaar dat ik nu werk ben ik alleen ziek gemeld voor 2x operatie en 2x bevalling. Gelukkig zijn mijn kinderen ook gezegend met een sterk gestel, ook zij zijn nooit ziek. Als kind hadden zij niet meer dan een oorontsteking.

Het lijkt mij heel vervelend als je zo vaak ziek bent en ook ziek moet melden. Maar ik zie het ook bij mijn vriendin, te snel beginnen is alleen maar uitsmeren van de ellende. Maar ook het stigma dat zij heeft, oh is zij weer ziek? Het zal ook weer niet. Alsof zij er om vraagt om dagen lang met koorts op bed te liggen en zwabberend op haar benen te staan. Het heeft echt met je afweer en lichamelijke gestel te maken. Daar kun je niets aan doen.

Hopelijk is je bloedneus snel over! Sterkte ermee.

Mijn verhaal lijkt op de jouwe: ik heb astmatische bronchitis en gevoelige luchtwegen. Mijn leven lang ben ik elk jaar meerdere malen flink verkouden geweest en daar was ik altijd ontzettend beroerd van; koorts, snotteren, hoesten, hees, zwak en ziek. Doordat daar van alles zat opgehoopt werd het ontsteking op ontsteking, op en af. Ik stak mezelf als het ware aan. En vanwege dat langdurig snotteren en neus snuiten werden de bloedvaten in mn neus gevoelig waardoor bloedneuzen.

Het is overgegaan nadat ik een paar jaar geleden de holtes in mijn gezicht heb laten schoonmaken. Sindsdien ben ik amper nog verkouden. Ik spoel, op advies van de KNO arts dagelijks met een neti-pot mn holtes en mijn klachten zijn vrijwel over.

Het is misschien een idee om een foto/scan te laten maken van de holtes in je hoofd. Op naar de KNO arts dus. sterkte.

Bergje65 schreef: ↑

22-11-2021 14:18

Het is overgegaan nadat ik een paar jaar geleden de holtes in mijn gezicht heb laten schoonmaken. Sindsdien ben ik amper nog verkouden. Ik spoel, op advies van de KNO arts dagelijks met een neti-pot mn holtes en mijn klachten zijn vrijwel over.

Ik spoel ook onder de douche altijd mijn holtes, Een neti-pot kende ik nog niet. Ik laat het water op mijn handen lopen en snuif het op. Zo'n neti-pot lijkt mij makkelijker, ik rochel heel wat af onder de douche omdat het water weer mijn keel in vliegt Maar goed, dat lukte dus voor de operatie dus niet, omdat alles vol zat. Nu is het een routine geworden en het is nu 19 jaar geleden dat ik geopereerd ben en nog steeds zijn de poliepen weg.

@ FV Heb jij toevallig ook hooikoorts of allergieën? En gebruik jij het hele jaar door medicijnen? Van allergieën kun je ook zo vreselijk beroerd zijn als er een klein virusje overheen komt.

Senseo schreef: ↑

22-11-2021 14:22

Ik spoel ook onder de douche altijd mijn holtes, Een neti-pot kende ik nog niet. Ik laat het water op mijn handen lopen en snuif het op. Zo'n neti-pot lijkt mij makkelijker, ik rochel heel wat af onder de douche omdat het water weer mijn keel in vliegt Maar goed, dat lukte dus voor de operatie dus niet, omdat alles vol zat. Nu is het een routine geworden en het is nu 19 jaar geleden dat ik geopereerd ben en nog steeds zijn de poliepen weg.

@ FV Heb jij toevallig ook hooikoorts of allergieën? En gebruik jij het hele jaar door medicijnen? Van allergieën kun je ook zo vreselijk beroerd zijn als er een klein virusje overheen komt.

Geen hooikoorts of allergieën. Alleen heel gevoelige luchtwegen. Het voordeel van de neti-pot is dat je er een mespuntje zout in kan doen. Daardoor wordt het een fysiologische oplossing en dat is super tegen slijmvorming in de holtes. Een uurtje nadat ik heb gespoeld begint het te prikkelen in mn hoofd en dan voel ik de slijm van binnen naar buiten lopen. Ik leeg dan even mn neus en ben weer schoon. Het klinkt vies maar het is een heerlijk gevoel.

fashionvictim schreef: ↑

22-11-2021 13:15

Nou, precies dit.

Ik had net ook weer wat nieuws. Ben net eindelijk maar eens mijn bed uit en voor het eerst in dagen wat vast voedsel kunnen eten. Zit ik rustig op de bank, begint mijn neus wat te druppen. Veeg ik nietsvermoedend weg, heel mijn gezicht vol bloed. Ik leek wel een moordslachtoffer, mijn hele huis ligt ook vol bloed. Heb ik weer.

Hè bah, wat naar. Hopelijk is het eenmalig en niks ernstigs. Weet je al meer?

Verder heb ik bij jou het idee, geen oordeel maar echt alleen een idee op basis van je verhalen hier, dat je zoveel op je bord hebt gehad, al jarenlang, dat je weerstand er volledig door naar de klote is.
Misschien was die al niet top en had je al last van dingen maar het altijd aan moeten staan en veel alleen op moeten lossen, plus verdriet, boosheid en andere gevoelens, kunnen je wel net het zetje extra hebben gegeven waardoor je vaker ziek bent en vooral vatbaar bent voor van alles.
Niet fijn.

Oef, zo ontzettend herkenbaar - van altijd verkouden, via long- en keelontstekingen, tot spontane bloedneuzen en werkgevers die het niet helemaal vertrouwen.

Ik heb ook ALTIJD wat en sta al jaren tussen de grijsaards in de rij voor de griepprik in de hoop het tij te keren. Dat lukt eigenlijk nooit, al moet ik zeggen dat mijn keel en neus de laatste jaren minder opspelen - maar daar heb ik verzakte voeten en een zwakke rug voor in de plaats gekregen. Hoera voor ouderdom!

Terug naar wat je schrijft: het is soms om moedeloos van te worden,hè? Zeker als je merkt dat mensen het niet helemaal vertrouwen, terwijl je verdorie echt met 40 graden koorts in bed ligt te creperen van de pijn en je kinderen weer ergens moet onderbrengen, omdat je niet goed voor ze kunt zorgen. Alsof je dat voor je lol doet, zeg. Dus allereerst een dikke knuffel!!

Ieder lichaam is anders, maar ik deel hieronder een aantal zaken die mij geholpen hebben in de hoop dat jij er ook iets aan hebt. Overigens heb ik niet alles gelezen, dus misschien zeg ik dingen die je al van anderen gehoord hebt.

Ik had tot een jaar of zes geleden om de paar weken een keelontsteking. Ik had toen ook twee heel kleine kinderen waar ik grotendeels alleen voor zorgde. Kortom: feest. Het was nooit bij me opgekomen om om een verwijzing naar de KNO-arts te vragen, tot mijn huisarts aangaf dat ze het abnormaal vond dat iemand van mijn leeftijd zonder overgewicht e.d. zo vaak ziek was. Bij de man in de stoel was ik nog even bang dat hij zou vinden dat ik zijn tijd zat te verdoen, maar in plaats daarvan kreeg ik te horen: "Zoiets heb ik nog nooit gezien, uw amandelen zitten vol met littekens. Wat zult u veel pijn gehad hebben, waarom bent u niet twintig jaar eerder gekomen?!". Eeh... tja. Mijn keelamandelen zijn toen verwijderd. De operatie was geen pretje (al scheelt het als je een paar bevallingen achter de rug hebt ) en ik loop nog altijd het hele jaar door met zakdoekjes in mijn tas, maar ik heb nooit meer een keelontsteking gehad!

Kort daarna kreeg ik een zware, dubbele longontsteking. Gelukkig had ik een goede arts die het niet vertrouwde en erop stond dat ik verder onderzocht werd. En toen ontdekte ik - eind dertig inmiddels - dat ik astma heb. Ik was met stomheid geslagen, maar ineens viel alles op zijn plek. De slechte conditie, hoeveel ik ook sportte, de vage allergische reacties zonder aanwijsbare reden, etc. Sinds ik astma mediactie gebruik, gaat het een stuk beter met me. Ik ben nog altijd vrijwel doorlopend verkouden, maar het blijft nu hanteerbaar.
Inmiddels slik ik ook antihistamine, waardoor ik ineens kan ruiken! Een bijkomend nadeel is wel dat ik nu pas echt merk hoe erg sommige mensen stinken, maar je kunt niet alles hebben.

Met andere woorden, blijf niet doorlopen met je klachten, maar vraag - zoals anderen ook al zeiden - een verwijzing voor bijvoorbeeld de KNO-arts.

Billy hint er hierboven al een beetje op, maar er speelt bij mij overigens ook wel iets anders mee. Mijn moeder zei vroeger altijd: "Fysiek is ook psychisch". Dat klinkt misschien een beetje flauw en ik heb het zelf ook jaren niet willen horen, maar inmiddels durf ik wel over mezelf te zeggen dat mijn klachten verergerd werden door onverwerkte trauma's, stress en overprikkeling. Ik ken je niet en wil dus geen zaken voor je invullen. Voor mezelf sprekend: ik heb lang het gevoel gehad dat ik er (vrijwel) alleen voor stond in het leven en als gevolg daarvan heb ik jaren slecht naar mijn lichaam geluisterd. Door telkens uit mijn reserves te putten, was mijn lichaam op een gegeven moment echt uitgeput. Aan de andere kant ben ik ook wel zo nuchter om te zeggen: soms kun je niet anders.

Hoe dan ook, heel veel sterkte en hopelijk komen er snel betere tijden waarin je blakend van gezondheid door het leven sjeest (insert: Fash in rode cabrio met wapperend sjaaltje in het haar en een stralend zonnetje in de achtergrond )!

Bergje65 schreef: ↑

22-11-2021 14:18

Mijn verhaal lijkt op de jouwe: ik heb astmatische bronchitis en gevoelige luchtwegen. Mijn leven lang ben ik elk jaar meerdere malen flink verkouden geweest en daar was ik altijd ontzettend beroerd van; koorts, snotteren, hoesten, hees, zwak en ziek. Doordat daar van alles zat opgehoopt werd het ontsteking op ontsteking, op en af. Ik stak mezelf als het ware aan. En vanwege dat langdurig snotteren en neus snuiten werden de bloedvaten in mn neus gevoelig waardoor bloedneuzen.

Het is overgegaan nadat ik een paar jaar geleden de holtes in mijn gezicht heb laten schoonmaken. Sindsdien ben ik amper nog verkouden. Ik spoel, op advies van de KNO arts dagelijks met een neti-pot mn holtes en mijn klachten zijn vrijwel over.

Het is misschien een idee om een foto/scan te laten maken van de holtes in je hoofd. Op naar de KNO arts dus. sterkte.

Ik spoel ook direct bij verkoudsheidsklachten. Bij mij bracht dat enorme verbetering, ik wou dat ik het jaren eerder had geweten. Ik gebruik gewoon zo'n spuitje, wat de kinderen in het ziekenhuis weleens cadeau krijgen.

Herkenbaar. Als ik verkouden ben ben ik ook gelijk beroerd. Hoofdpijn, snot loopt als water uit m’n neus, oren dicht en gewoon zo slap als een vaatdoek. Als ik de griep krijg ben ik helemaal gevloerd. Ik kan dan amper op m’n benen staan en m’n hoofd knalt bijna uit elkaar. Ik heb ook altijd wat. Dan weer een ontsteking daar, dan weer een pijntje hier. Af en toe om moedeloos van te worden. Ik heb het echt van mijn vader. Die heeft ook altijd iets. Zo heeft hij de afgelopen twee al een hernia gehad, jicht in zijn voet, ontsteking in zijn knie en twee flinke ontstoken ogen.

Heel herkenbaar! Hier ook een jeugd met astmatische bronchitis, vele allergieën, verkoudheden die tot longontstekingen leidden. Van virussen waarvan anderen drie keer moesten niezen lag ik twee weken plat. Ik heb altijd werk gehad waarbij ik makkelijk thuis kon werken en heb dat vaak als escape gebruikt. Laptop in bed en met hoge koorts doorwerken zodat niemand op mijn werk merkte dat ik weer eens ziek was. Sinds maart 2020 nergens last van gehad en nu begint het weer, want natuurlijk nemen de kinderen van alles mee naar huis. Daar gaan we weer…

Overigens kan het zeker lonen om het een en ander eens uit te laten zoeken. Zo kwam men er bij toeval achter dat ik tekort heb aan een bepaald type afweercellen (ik weet al niet eens meer welke, maar een bepaalde type witte bloedcellen) Is verder weinig aan te doen, maar het zorgt er wel voor dat ik bij echt zware ontstekingen meteen AB krijg. Ik heb dan het geluk dat ik eigenlijk maar weinig echt ziek ben en dat het niet heel vaak nodig is (ik ben zelf geen fan van heel vaak AB gebruiken, maar soms is het fijn dat ik heel af en toe niet eerst 6 weken hoef te tobben).

Voor mij ook heel herkenbaar helaas. Ik ben prematuur geboren, dit is hoogstwaarschijnlijk de reden dat mijn immuunsysteem zo zwak is. Vanaf mijn geboorte ben ik bijna continu van ziekte naar ziekte aan het zwabberen. Daarnaast ook nog 2 chronische aandoeningen (van beide ouders eentje geërfd) en een lijst met allergieën. Ik ben echt nog steeds aan het leren hiermee om te gaan, ben nog jong en heb heel veel moeite om het beeld dat je als twintiger de meest energieke jaren van je leeftijd hebt los te laten. Kan ook heel bang zijn voor de toekomst, wat als het allemaal erger wordt? Ik kan nu meestal nog redelijk functioneren… maar het blijft inderdaad een struggle. Laatst weer verkouden en meteen een longonsteking en week lang hoge koorts. Ik lag in bed alleen maar te stressen over mijn werk en ben veel te snel weer gaan werken.

(gelukkig) niet herkenbaar, maar ik las iets over het moment waarop je je weer beter zou moeten melden. Vaak voel je je thuis al heel wat, maar valt het eenmaal op het werk vies tegen. Een collega zei eens dat zij thuis altijd de stofzuig-test deed als ze ziek was geweest: pas als ze het huis goed kon stofzuigen zonder dat ze daarna in elkaar stortte op de bank, was ze fit genoeg om weer naar het werk te gaan. Die stelregel houd ik nu ook aan als ik eens een virusje heb opgelopen. Misschien werkt het voor meer hier

Heel herkenbaar, helaas.
Ik zeg altijd ‘als er in Groningen iemand niest, word ik daar aan de andere kant van Nederland verkouden van’. Ik was bijna doorlopend verkouden, tot bloed ophoesten aan toe.
Wat dat betreft is/was die 1,5 meter maatregel een zegen; nog nooit zo weinig verkouden geweest.
Als ik merk dat er weer een flinke verkoudheid aan zit te komen, duik ik meteen 1-2 dagen mijn bed in uit voorzorg. Veel slapen en rusten zorgt er voor dat de verkoudheid niet uit de hand loopt. Zullen veel mensen aanstellerig vinden, maar dat boeit me niet meer. Liever dat dan 3 maanden hoesten, snotteren, keel- en oorontsteking.

Gelukkig ben ik zelfstandig ondernemer en loopt het meeste werk gewoon door als ik ziek ben of gemiddeld 1x per maand een (halve) dag naar het ziekenhuis moet. En ook daar voel ik me mega schuldig over, terwijl er geen extra werkdruk voor medewerkers ontstaat.
Met al mijn chronische aandoeningen -ik heb er, naast verschillende soorten ernstige hoofdpijn, 5- zou ik mezelf niet iig aannemen

Wat ontzettend vervelend zeg!! Ik las je OP en wilde ook meteen met de tip komen om eens naar een KNO-arts te gaan. Maar ik ben niet de enige, zie ik.
Ik heb dit ook járen gehad. Vanuit het niks zomaar 40 graden koorts en dat soort fratsen. Heel vaak zomaar ziek. Ook andere weerstands-dingen als blaasontsteking of een vaginale schimmel
Op ruim volwassen leeftijd weer eens naar de huisarts gegaan ermee, maar kwam bij een nieuwe arts terecht. Die vroeg meteen of ik al bij de kno-arts was geweest. Eenmaal daar was het na 2 minuten al bekeken: amandelen er uit. 2 weken flinke nasleep van gehad, maar jeetje wat een verschil! In alle jaren daarna nooit meer zo ziek geweest, zelfs nooit meer blaasontsteking of vaginale schimmel. Als ik van tevoren had geweten wat een vervelende ingreep het was, althans het herstel, had ik het misschien niet gedaan, maar ben er zó van opgeknapt!

Goed dat je het hier gepost hebt, hopelijk kun je iets met de tips!

Sterkte!