Werk & Studie
alle pijlers
Voor de tweede keer een verkeerde studie gekozen?
maandag 29 juni 2020 19:43
Beste Viva'ers,
Ik zit momenteel met mijn handen in mijn haar, ik ben bang dat ik wéér een verkeerde studie heb gekozen. Ik zal mijn situatie even kort uitleggen:
Tijdens 5 en 6 vwo heb ik gestruggled met een aantal psychische problemen (eetstoornis, depressie). Ondanks dat ik 3x in de week therapie hiervoor volgde en veel lessen miste ben ik gelukkig met een 7 geslaagd voor mijn vwo. Na mijn eindexamen heb ik een tussenjaar genomen, om me volledig op mijn herstel te kunnen focussen (dit is gelukkig (grotendeels) gelukt). Overigens heb ik in mijn tussenjaar 3-4 dagen per week gewerkt.
Ik heb gedurende mijn middelbare school, maar ook in mijn tussenjaar veel verschillende open dagen bezocht en veel verschillende studies bekeken.
Na mijn tussenjaar heb ik een keuze gemaakt om mee te doen met de selectie voor geneeskunde en biomedische wetenschappen. Helaas was ik uitgeloot voor geneeskunde (dit was mijn eerste keuze), maar ik was wel ingeloot voor biomedische wetenschappen. Al na een paar maanden werd de druk steeds groter voor mij (ik ben een perfectionist), ik leerde voor mijn idee nooit goed genoeg (had gewoon een zesje op mijn tentamen) en ik begreep het vak over het onderzoek niet (veel natuurkunde, modellen maken). Eind december was ik helemaal op, ik voelde me al weken ziek en het voelde alsof ik weer diep in eem depressie zat waarvan ik dacht dat ik hem achter me had gelaten.
In januari ben ik dan ook gestopt met bmw, achteraf had ik gewild dat ik dit met iemand overlegd had (een studieadviseur oid).
Deze keuze heeft een inslag gemaakt op mijn zelfbeeld, in mijn ogen moest ik universiteit aankunnen want ik had ook vwo gedaan. Ik heb er hierna voor gekozen een hbo studie te gaan doen, bij deze keuze voelde ik me destijds erg rustig. Sinds september vorig jaar volg ik hbo verpleegkunde (en dan het verkorte traject, 3 jaar). Maar ik merk aan mezelf dat ik me verveel, de lessen gaan te traag en de stof is naar mijn mening te oppervlakkig. Ook tijdens de stages mis ik diepgang, en als ik dit aangeef wordt het weggewuifd want 'ik hoef dat toch niet te weten'. Overigens vind ik de praktijk wel leuk, maar niet geweldig.
Nu is het eerste jaar bijna voorbij, en heb ik nog twee jaar te gaan, maar ik weet gewoon niet wat ik nu het beste kan doen. Ik besef heel goed dat als ik hiermee stop, ik 21 jaar ben en nog steeds geen diploma heb. Daarnaast weet ik ook dat dit geen baan is wat ik graag wil doen aankomende 10 jaar.
De drie andere studies waar ik momenteel over na denk zijn geneeskunde, voeding en gezondheid en milieuwetenschappen (oid).
Ik zit zelf te denken om een afspraak te maken met een studieadviseur, ik wil in ieder geval geen overhaaste beslissingen nemen.
Wat is jullie mening over mijn verhaal?
Groetjes, Rozenstruikje
Ik zit momenteel met mijn handen in mijn haar, ik ben bang dat ik wéér een verkeerde studie heb gekozen. Ik zal mijn situatie even kort uitleggen:
Tijdens 5 en 6 vwo heb ik gestruggled met een aantal psychische problemen (eetstoornis, depressie). Ondanks dat ik 3x in de week therapie hiervoor volgde en veel lessen miste ben ik gelukkig met een 7 geslaagd voor mijn vwo. Na mijn eindexamen heb ik een tussenjaar genomen, om me volledig op mijn herstel te kunnen focussen (dit is gelukkig (grotendeels) gelukt). Overigens heb ik in mijn tussenjaar 3-4 dagen per week gewerkt.
Ik heb gedurende mijn middelbare school, maar ook in mijn tussenjaar veel verschillende open dagen bezocht en veel verschillende studies bekeken.
Na mijn tussenjaar heb ik een keuze gemaakt om mee te doen met de selectie voor geneeskunde en biomedische wetenschappen. Helaas was ik uitgeloot voor geneeskunde (dit was mijn eerste keuze), maar ik was wel ingeloot voor biomedische wetenschappen. Al na een paar maanden werd de druk steeds groter voor mij (ik ben een perfectionist), ik leerde voor mijn idee nooit goed genoeg (had gewoon een zesje op mijn tentamen) en ik begreep het vak over het onderzoek niet (veel natuurkunde, modellen maken). Eind december was ik helemaal op, ik voelde me al weken ziek en het voelde alsof ik weer diep in eem depressie zat waarvan ik dacht dat ik hem achter me had gelaten.
In januari ben ik dan ook gestopt met bmw, achteraf had ik gewild dat ik dit met iemand overlegd had (een studieadviseur oid).
Deze keuze heeft een inslag gemaakt op mijn zelfbeeld, in mijn ogen moest ik universiteit aankunnen want ik had ook vwo gedaan. Ik heb er hierna voor gekozen een hbo studie te gaan doen, bij deze keuze voelde ik me destijds erg rustig. Sinds september vorig jaar volg ik hbo verpleegkunde (en dan het verkorte traject, 3 jaar). Maar ik merk aan mezelf dat ik me verveel, de lessen gaan te traag en de stof is naar mijn mening te oppervlakkig. Ook tijdens de stages mis ik diepgang, en als ik dit aangeef wordt het weggewuifd want 'ik hoef dat toch niet te weten'. Overigens vind ik de praktijk wel leuk, maar niet geweldig.
Nu is het eerste jaar bijna voorbij, en heb ik nog twee jaar te gaan, maar ik weet gewoon niet wat ik nu het beste kan doen. Ik besef heel goed dat als ik hiermee stop, ik 21 jaar ben en nog steeds geen diploma heb. Daarnaast weet ik ook dat dit geen baan is wat ik graag wil doen aankomende 10 jaar.
De drie andere studies waar ik momenteel over na denk zijn geneeskunde, voeding en gezondheid en milieuwetenschappen (oid).
Ik zit zelf te denken om een afspraak te maken met een studieadviseur, ik wil in ieder geval geen overhaaste beslissingen nemen.
Wat is jullie mening over mijn verhaal?
Groetjes, Rozenstruikje
dinsdag 30 juni 2020 22:57
En dan ben je basisarts en dan? Je zal dan echt nog verder moeten wil je een specialisme mogen uitvoeren. Geneeskunde duurt lang en is stressvol. Ik zou eerder kijken naar nurse practitioner.happyface97 schreef: ↑30-06-2020 20:27Als je nu nog steeds aan geneeskunde denkt zou je daar toch nog naar kunnen kijken? Heb je daarvoor al een specifiek beroep in gedachte? Als je weet wat je hierna wilt worden heb je echt een doel en is het wellicht makkelijker om het te halen.. Ik zou je inderdaad adviseren om met een studentenadviseur te praten, het is zonder om een opleiding te volgen als het beroep je toch niet zo aanspreekt.. Ik snap dat men hier zegt dat het nog maar 2 jaar bikkelen is, maar een universitaire studie is ook maar 3 jaar en bij geneeskunde is de master een vorm van stage (co-schappen) waardoor je toch in de praktijk bezig bent.
dinsdag 30 juni 2020 23:11
Het eerste jaar legt de basis, daarna komen de echte stages. Of doe je nu duaal?
Je kan na diplomering intern doorgaan met een specialisatie, of bijv. Nurse practisioner worden.
Je kan natuurlijk spreken met docenten, ouderejaars studenten of alumni van de studie, om te kijken wat mogelijk is.
Ook goed om te kijken, wat al die studies met elkaar gemeen hebben. Wat trekt jou, en waarom?
Wat zou het je kunnen opleveren om deze keer door te zetten?
Welke verwachtingen heb jij van een studie? Dat je verliefd er op wordt en dat je nooit dalen en twijfels kent? Vraag andere studenten of ze jouw gevoelens herkennen, en hoe zij er mee om (zijn ge) gaan. Juist door twijfels en gevoelens te bespreken, leer je jezelf kennen. En realistisch verwachtingen te hebben van jezelf en je studies.
Is het te laat om met iemand te gaan zitten van je studie? Vaak heb je nog recht op begeleiding na uitschrijving van bijv een loopbaancentrum vd school. En een docent wil vast ook met je praten. Zodat je niet in je eigen valkuil trapt, van in jezelf terugtrekken.
Door jezelf beter te leren kennen, signaleer je sneller deze momenten een volgende keer, en weet je de juiste vervolgstappen te nemen, soort van signaleringsplan dus...
In hoeverre is verpleegkunde confronterend voor jou? Je schrijft dat je perfectionistisch bent, dat je bekend bent met diverse ziektebeelden. Heeft dit ook met je huidige (en eerdere/toekomstige) studiekeuzes te maken? Die link is wel te leggen... Op welke manier heb je alles wat je hebt meegemaakt een plekje gegeven? Krijg je in je huidige studie ook begeleiding om deze ervaring juist als kracht te gebruiken? Durf je hier in te duiken?
Ik wens je wijsheid met je keuze.
Je kan na diplomering intern doorgaan met een specialisatie, of bijv. Nurse practisioner worden.
Je kan natuurlijk spreken met docenten, ouderejaars studenten of alumni van de studie, om te kijken wat mogelijk is.
Ook goed om te kijken, wat al die studies met elkaar gemeen hebben. Wat trekt jou, en waarom?
Wat zou het je kunnen opleveren om deze keer door te zetten?
Welke verwachtingen heb jij van een studie? Dat je verliefd er op wordt en dat je nooit dalen en twijfels kent? Vraag andere studenten of ze jouw gevoelens herkennen, en hoe zij er mee om (zijn ge) gaan. Juist door twijfels en gevoelens te bespreken, leer je jezelf kennen. En realistisch verwachtingen te hebben van jezelf en je studies.
Is het te laat om met iemand te gaan zitten van je studie? Vaak heb je nog recht op begeleiding na uitschrijving van bijv een loopbaancentrum vd school. En een docent wil vast ook met je praten. Zodat je niet in je eigen valkuil trapt, van in jezelf terugtrekken.
Door jezelf beter te leren kennen, signaleer je sneller deze momenten een volgende keer, en weet je de juiste vervolgstappen te nemen, soort van signaleringsplan dus...
In hoeverre is verpleegkunde confronterend voor jou? Je schrijft dat je perfectionistisch bent, dat je bekend bent met diverse ziektebeelden. Heeft dit ook met je huidige (en eerdere/toekomstige) studiekeuzes te maken? Die link is wel te leggen... Op welke manier heb je alles wat je hebt meegemaakt een plekje gegeven? Krijg je in je huidige studie ook begeleiding om deze ervaring juist als kracht te gebruiken? Durf je hier in te duiken?
Ik wens je wijsheid met je keuze.
woensdag 1 juli 2020 07:58
Voor mij was dat zeker waar. De combinatie van steeds alles nieuw, reistijd en continu 100% geven maakte het 1 lange sprint waarin ik a. Doodongelukkig was en B. Nergens anders meer aan toe kwam.haarklover schreef: ↑30-06-2020 21:58Ik hoorde iemand een keer zeggen dat geneeskundestudenten 2 jaar van de radar verdwijnen als ze co-schappen doen.
Ik ben nu 4 jaar afgestudeerd en ben nog steeds naar de opleiding aan het werken. Áls ik al binnen kom. Dat blijft spannend totdat je je handtekening onder je contract zet.
En dan hebben we nog niet gesproken over alle andere dromen en wensen die ik (wij eigenlijk!) hebben uitgesteld: huis kopen, trouwen, kinderen.
woensdag 1 juli 2020 08:01
De geneeskunde master was vele malen zwaarder dan de bachelor. En als je je bedenkt dat je dat niet wilt, zijn je opties met een bachelor geneeskunde vrij beperkt.happyface97 schreef: ↑30-06-2020 20:27Ik snap dat men hier zegt dat het nog maar 2 jaar bikkelen is, maar een universitaire studie is ook maar 3 jaar en bij geneeskunde is de master een vorm van stage (co-schappen) waardoor je toch in de praktijk bezig bent.
