Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
dinsdag 2 mei 2017 06:50
quote:attribuutje schreef op 02 mei 2017 @ 06:46:
Ik denk dat ik het topic ook maar door ga lezen, ik mag bij de bevalling van mijn dochter zijn! Wel pas in november dus ik heb nog even.
Ik moest dit even 2x lezen. Ofwel je Partner is zwanger ofwel het is een bijzondere uitdrukking om te zeggen dat je zelf zwanger bent en het dus onvermijdelijk is dat je moet bevallen . In ieder geval gefeliciteerd!
Ik denk dat ik het topic ook maar door ga lezen, ik mag bij de bevalling van mijn dochter zijn! Wel pas in november dus ik heb nog even.
Ik moest dit even 2x lezen. Ofwel je Partner is zwanger ofwel het is een bijzondere uitdrukking om te zeggen dat je zelf zwanger bent en het dus onvermijdelijk is dat je moet bevallen . In ieder geval gefeliciteerd!
dinsdag 2 mei 2017 06:55
quote:Eames6 schreef op 02 mei 2017 @ 06:50:
[...]
Ik moest dit even 2x lezen. Ofwel je Partner is zwanger ofwel het is een bijzondere uitdrukking om te zeggen dat je zelf zwanger bent en het dus onvermijdelijk is dat je moet bevallen . In ieder geval gefeliciteerd!Zou ze niet bedoelen dat haar (volwassen) dochter gaat bevallen en dat ze daar bij mag zijn? Dat lijkt mij iets logischer.
[...]
Ik moest dit even 2x lezen. Ofwel je Partner is zwanger ofwel het is een bijzondere uitdrukking om te zeggen dat je zelf zwanger bent en het dus onvermijdelijk is dat je moet bevallen . In ieder geval gefeliciteerd!Zou ze niet bedoelen dat haar (volwassen) dochter gaat bevallen en dat ze daar bij mag zijn? Dat lijkt mij iets logischer.
Chaos, panic, disorder - my work here is done.
dinsdag 2 mei 2017 08:15
quote:milnita schreef op 02 mei 2017 @ 06:55:
[...]
Zou ze niet bedoelen dat haar (volwassen) dochter gaat bevallen en dat ze daar bij mag zijn? Dat lijkt mij iets logischer. ;)Haha, ja dat is het natuurlijk. Stom van mij zeg. Echt grappig hoe je dingen van geschreven tekst gewoon helemaal verkeerd kan opvatten.
[...]
Zou ze niet bedoelen dat haar (volwassen) dochter gaat bevallen en dat ze daar bij mag zijn? Dat lijkt mij iets logischer. ;)Haha, ja dat is het natuurlijk. Stom van mij zeg. Echt grappig hoe je dingen van geschreven tekst gewoon helemaal verkeerd kan opvatten.
dinsdag 10 oktober 2017 17:58
Dit topic jaren terug gelezen en nu ben ik zelf bevallen...
en het viel echt alles mee!
.
Toegegeven, de rugweeën deden echt megazeer, maar het persen vond ik qua pijn meevallen. Het hechten deed bij mij ook geen pijn.
Na de bevalling was ik ook al weer snel op de been, geen stolsel gezien. Wel voelde ik me zwak vanwege bloedverlies.
Gelukkig is het waar wat ze zeggen (in ieder geval voor mij) , je vergeet de pijn
. Mijn man kan zich het hele gebeuren veel beter herinneren 
.
en het viel echt alles mee!
.Toegegeven, de rugweeën deden echt megazeer, maar het persen vond ik qua pijn meevallen. Het hechten deed bij mij ook geen pijn.
Na de bevalling was ik ook al weer snel op de been, geen stolsel gezien. Wel voelde ik me zwak vanwege bloedverlies.
Gelukkig is het waar wat ze zeggen (in ieder geval voor mij) , je vergeet de pijn
. Mijn man kan zich het hele gebeuren veel beter herinneren .
vrijdag 1 december 2017 15:58
Hier inmiddels ook bevallen. Dit topic opende mij ooit de ogen over wat er allemaal bij een bevalling komt kijken. Ik was hopeloos naïef want ik wist niks over knippen, scheuren, stolsels etc. Maargoed...nu mag ik meedoen.
Ik had een zware bevalling (21h duurde het waarvan ruim 2 uur persen, ambulance erbij (uiteindelijk niet nodig), een knip en ruim een liter bloedverlies) en weetje....ik vond het een geweldige ervaring en zou het zo weer doen op die manier
en ik kon veel beter met pijn omgaan dan ik dacht. Ik bleek sowieso best goed in bevallen. Kreeg complimenten van de vk. En persweeen waren zo'n beetje het fijnste wat er bestond.
Maar daar gaat dit topic niet over. Wat vond ik minder van die bevalling:
-Dat ik er 6 uur over deed om van 1 naar 2 cm te gaan. En vervolgens 5 uur van 2 naar 4cm. 1 cm per uur my ass
Dat kwam dus pas na die 4cm.
-Poepen tijdens het persen. Had altijd begrepen dat je daar zelf niks van merkt. Het was maar een minibeetje maar ik merkte het echt wel.
-Die scheten die je niet kunt ophouden na je bevalling. En de angst dat als ik zou moeten poepen ik het ook niet op zou kunnen houden.
-Dat ik nu 4 weken later nog 2 half gevoelloze vingers heb omdat ik door de kracht van het persen een zenuw bekneld heb.
-Stolsels ter grootte van een sinaasappel had ik me op voorbereid. Een stolsel zo groot als de placenta niet
-Nav dat verloren stolsel belde man de vk en die stelde voor om even mijn temp in de gaten te houden. Of mijn man mij rectaal wilde temperaturen. Dat viel me het meest tegen van het hele gebeuren: alle gênante dingen die je partner van je ziet. Hiermee was mijn grens ook echt wel bereikt. Dat temperaturen heb ik dus zelf gedaan.
Ik had een zware bevalling (21h duurde het waarvan ruim 2 uur persen, ambulance erbij (uiteindelijk niet nodig), een knip en ruim een liter bloedverlies) en weetje....ik vond het een geweldige ervaring en zou het zo weer doen op die manier
en ik kon veel beter met pijn omgaan dan ik dacht. Ik bleek sowieso best goed in bevallen. Kreeg complimenten van de vk. En persweeen waren zo'n beetje het fijnste wat er bestond.Maar daar gaat dit topic niet over. Wat vond ik minder van die bevalling:
-Dat ik er 6 uur over deed om van 1 naar 2 cm te gaan. En vervolgens 5 uur van 2 naar 4cm. 1 cm per uur my ass
Dat kwam dus pas na die 4cm.-Poepen tijdens het persen. Had altijd begrepen dat je daar zelf niks van merkt. Het was maar een minibeetje maar ik merkte het echt wel.
-Die scheten die je niet kunt ophouden na je bevalling. En de angst dat als ik zou moeten poepen ik het ook niet op zou kunnen houden.
-Dat ik nu 4 weken later nog 2 half gevoelloze vingers heb omdat ik door de kracht van het persen een zenuw bekneld heb.
-Stolsels ter grootte van een sinaasappel had ik me op voorbereid. Een stolsel zo groot als de placenta niet
-Nav dat verloren stolsel belde man de vk en die stelde voor om even mijn temp in de gaten te houden. Of mijn man mij rectaal wilde temperaturen. Dat viel me het meest tegen van het hele gebeuren: alle gênante dingen die je partner van je ziet. Hiermee was mijn grens ook echt wel bereikt. Dat temperaturen heb ik dus zelf gedaan.
zaterdag 2 december 2017 17:32
Hier is het zondag 10 weken geleden dat ik ben bevallen en al met al beval ik liever 10x, dan dat ik nog een keer een zwangerschap met doormaken 
Maar goed, de wens voor een tweede is er wel, dus die zwangerschap zal toch moeten!
Al rond de 20 weken werd al aangegeven dat ik een baby had die behoorlijk voorliep op groei ( zo'n 2 weken). Dit bleef zo tot de liggingsecho met 36 weken, waarna gezegd werd dat ik echt niet over de 40 weken zou gaan.. Ik zou eerder geholpen worden.
Uiteindelijk met 40+5 ingeleid in het ziekenhuis, want onze dame had het nog veeeel te goed daarbinnen ( en gezien de placenta had ze er ook nog wel even kunnen zitten..).
Dat inleiden viel me dus zwaar tegen... Mijn moeder is ingeleid om van mij te bevallen, 29 jaar geleden en bij haar was het binnen 16 uur gepiept, zonder pijnbestrijding. Daar was ik ook een beetje van uitgegaan..16 uur, mogelijk zonder pijnbestrijding.
Helaas, om 20.00 de ballon geplaatst ( zaterdagavond) en op zondagavond 23.49 werd ze geboren.. Meer dan 24 uur en ik was volledig afgedraaid en kapot.
Zonder ruggenprik was het uitgelopen op een keizersnede, want over 1 cm deed ik 6 uur. En daarna bleef ik steken op 4 cm..De eerste 3 cm had ik gratis gekregen, zonder pijn, maar meeeenn, die 6 uur die daarop volgde, met als resultaat 1 cm..
Op advies van de VK en Gyn pijnstilling gekregen.
Daarna ging het snel, binnen 2,5 uur 10 cm ontsluiting en een goed uur daarna was ze er, met een kleine knip.
Wel veel bloed verloren, een fluxus gehad, waardoor het advies is om de volgende keer weer in het ziekenhuis te bevallen ( wat mij heel goed is bevallen en waar nu al de voorkeur naar uitgaat
.
Wat me zwaar tegenviel was de tijd die het kostte om me te hechten, te douchen, naar de wc te gaan ( ik keek er zo tegenop, maar het viel me mee, dat plassen!) klaar te maken en naar de kraamkamer te brengen.. ruim 3 uur verder toen ik eindelijk om 03.15 in bed lag, met de kleine op me. Het grote, zware kraamverband waarmee ik over de gang liep in het ziekenhuis, de grote stolsels die ik verloor op het toilet in het ziekenhuis en nog steeds het volledige controleverlies op mijn lichaam. Het infuus waar ik tot de volgende middag aan moest blijven liggen, ivm het vocht wat ik nodig had. Ik voelde me toen al labiel en niet helemaal op aarde:-P. Het constant trillen, niet tot bedaren te brengen.
En toch, bevallen zou ik zo weer doen, het persen het het uiteindelijk bevallen van ons meisje vond ik wonderbaarlijk, ook al ging dat eerste en laatste gedeelte niet al te best. Ik kijk er met een positief gevoel op terug, maar dat komt wel door de geweldige zorg van de verlosafdeling van het ziekenhuis en de ruggenprik, mijn redding! Wat een heerlijkheid dat zoiets bestaat
Oh en de stolsels die je verliest tijdens je eerste menstruatie.. Ik dacht dat ik leegliep en heb echt bezorgd met mijn man gepraat.. Hij vond dat ik de huisarts even moest bellen, maar na advies van mijn moeder toch even gewacht. En na een goede dag was het weer normaal.. maar het leken net de stolsels na de bevalling
.
En mij darmen zijn nog steeds niet in vorm en ik ben nog nooit zo winderig geweest als de afgelopen 10 weken!
Maar goed, de wens voor een tweede is er wel, dus die zwangerschap zal toch moeten!Al rond de 20 weken werd al aangegeven dat ik een baby had die behoorlijk voorliep op groei ( zo'n 2 weken). Dit bleef zo tot de liggingsecho met 36 weken, waarna gezegd werd dat ik echt niet over de 40 weken zou gaan.. Ik zou eerder geholpen worden.
Uiteindelijk met 40+5 ingeleid in het ziekenhuis, want onze dame had het nog veeeel te goed daarbinnen ( en gezien de placenta had ze er ook nog wel even kunnen zitten..).
Dat inleiden viel me dus zwaar tegen... Mijn moeder is ingeleid om van mij te bevallen, 29 jaar geleden en bij haar was het binnen 16 uur gepiept, zonder pijnbestrijding. Daar was ik ook een beetje van uitgegaan..16 uur, mogelijk zonder pijnbestrijding.
Helaas, om 20.00 de ballon geplaatst ( zaterdagavond) en op zondagavond 23.49 werd ze geboren.. Meer dan 24 uur en ik was volledig afgedraaid en kapot.
Zonder ruggenprik was het uitgelopen op een keizersnede, want over 1 cm deed ik 6 uur. En daarna bleef ik steken op 4 cm..De eerste 3 cm had ik gratis gekregen, zonder pijn, maar meeeenn, die 6 uur die daarop volgde, met als resultaat 1 cm..
Op advies van de VK en Gyn pijnstilling gekregen.
Daarna ging het snel, binnen 2,5 uur 10 cm ontsluiting en een goed uur daarna was ze er, met een kleine knip.
Wel veel bloed verloren, een fluxus gehad, waardoor het advies is om de volgende keer weer in het ziekenhuis te bevallen ( wat mij heel goed is bevallen en waar nu al de voorkeur naar uitgaat
. Wat me zwaar tegenviel was de tijd die het kostte om me te hechten, te douchen, naar de wc te gaan ( ik keek er zo tegenop, maar het viel me mee, dat plassen!) klaar te maken en naar de kraamkamer te brengen.. ruim 3 uur verder toen ik eindelijk om 03.15 in bed lag, met de kleine op me. Het grote, zware kraamverband waarmee ik over de gang liep in het ziekenhuis, de grote stolsels die ik verloor op het toilet in het ziekenhuis en nog steeds het volledige controleverlies op mijn lichaam. Het infuus waar ik tot de volgende middag aan moest blijven liggen, ivm het vocht wat ik nodig had. Ik voelde me toen al labiel en niet helemaal op aarde:-P. Het constant trillen, niet tot bedaren te brengen.
En toch, bevallen zou ik zo weer doen, het persen het het uiteindelijk bevallen van ons meisje vond ik wonderbaarlijk, ook al ging dat eerste en laatste gedeelte niet al te best. Ik kijk er met een positief gevoel op terug, maar dat komt wel door de geweldige zorg van de verlosafdeling van het ziekenhuis en de ruggenprik, mijn redding! Wat een heerlijkheid dat zoiets bestaat
Oh en de stolsels die je verliest tijdens je eerste menstruatie.. Ik dacht dat ik leegliep en heb echt bezorgd met mijn man gepraat.. Hij vond dat ik de huisarts even moest bellen, maar na advies van mijn moeder toch even gewacht. En na een goede dag was het weer normaal.. maar het leken net de stolsels na de bevalling
.En mij darmen zijn nog steeds niet in vorm en ik ben nog nooit zo winderig geweest als de afgelopen 10 weken!
donderdag 7 december 2017 08:34
Fijn topic dit! Alles in de afgelopen week gelezen. Wat zijn vrouwen oersterk!
Godzijdank is er ook een hoop humor bij jullie anders had ik ws eerder gehuild van ellende om wat me misschien te wachten staat terwijl ik nu moest huilen van het lachen
Rond 1 mei 2018 mag ik voor het eerst. Ben benieuwd. M'n moeder heeft 3 zeer makkelijke bevallingen gehad maar ze noemden haar dan ook the iron lady in het ziekenhuis want ze gaf geen krimp.
Ik ga iig op tijd beginnen met perineum olie en massage en proberen om een goede band op te bouwen met de verloskundigen...zodat ik ze voldoende vertrouw om goed naar ze te kunnen luisteren als het zo ver is (ben nogal eigenwijs).
Vriendlief is erg betrokken, maar ik denk niet dat hij dit allemaal al vantevoren wil weten...
Godzijdank is er ook een hoop humor bij jullie anders had ik ws eerder gehuild van ellende om wat me misschien te wachten staat terwijl ik nu moest huilen van het lachen
Rond 1 mei 2018 mag ik voor het eerst. Ben benieuwd. M'n moeder heeft 3 zeer makkelijke bevallingen gehad maar ze noemden haar dan ook the iron lady in het ziekenhuis want ze gaf geen krimp.
Ik ga iig op tijd beginnen met perineum olie en massage en proberen om een goede band op te bouwen met de verloskundigen...zodat ik ze voldoende vertrouw om goed naar ze te kunnen luisteren als het zo ver is (ben nogal eigenwijs).
Vriendlief is erg betrokken, maar ik denk niet dat hij dit allemaal al vantevoren wil weten...
