Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na een postpartum depressie. Schrijf je mee?
zaterdag 27 oktober 2018 22:56
Hallo dames,
Inmiddels ben ik volledig hersteld van een lichte postpartum depressie (ppd) en hebben we besloten dat we voor een tweede willen gaan. Ik vind het mega spannend, zie er als een berg tegenop, ben bang dat ik de hormonen niet de baas kan zijn, bang dat de stress/angst het 'genieten' overschaduwt m.a.w. ik ben bang voor weer een ppd. Regelmatig denk ik ik lijk wel gek, we hebben alles nu weer zo'n beetje op orde, waarom dat allemaal op het spel zetten? Maargoed ik ben vastbesloten, ik wil graag nog een kind!! Ik heb al een plan gemaakt (hulptroepen op tijd inschakelen, mezelf goed in de gaten houden, manlief duidelijke instructies gegeven wanneer hij moet ingrijpen en t.z.t. op zoek naar een niet-borstvoedingsmaffia lactatiekundige en de verloskundige direct inlichten over mijn ppd).
Ik zou het fijn vinden om ervaringen en tips uit te wisselen.
Inmiddels ben ik volledig hersteld van een lichte postpartum depressie (ppd) en hebben we besloten dat we voor een tweede willen gaan. Ik vind het mega spannend, zie er als een berg tegenop, ben bang dat ik de hormonen niet de baas kan zijn, bang dat de stress/angst het 'genieten' overschaduwt m.a.w. ik ben bang voor weer een ppd. Regelmatig denk ik ik lijk wel gek, we hebben alles nu weer zo'n beetje op orde, waarom dat allemaal op het spel zetten? Maargoed ik ben vastbesloten, ik wil graag nog een kind!! Ik heb al een plan gemaakt (hulptroepen op tijd inschakelen, mezelf goed in de gaten houden, manlief duidelijke instructies gegeven wanneer hij moet ingrijpen en t.z.t. op zoek naar een niet-borstvoedingsmaffia lactatiekundige en de verloskundige direct inlichten over mijn ppd).
Ik zou het fijn vinden om ervaringen en tips uit te wisselen.
maandag 24 december 2018 20:18
Zo dat schiet lekker op Zonnetje. Ben je er een beetje gerust op?
AD bevalt mij over het algemeen eigenlijk niet. Ik voel me dan heel afgevlakt en dat voelt als depressie voor mij. Ik word er dus niet vrolijker van, juist niet. Bij setraline had ik erg last van bijwerkingen, waardoor ik juist een PND kreeg. Het ging al niet heel goed voor ik er aan begon, maar door de setraline had ik last van slapeloosheid. Niet in slaap kunnen komen en ‘s nachts veel wakker liggen. Ik was echt helemaal kapot toen ik er mee stopte en na het stoppen werd ik pas echt somber. Voor mij dus absoluut geen AD meer. Maar een vriendin van me gebruikt het ook en zij zweert er bij.
De pil zou inderdaad moeten werken bij PMS, maar dat is niet zo handig als je zwanger wilt worden.
Kort na mijn zwangerschap heb ik ook een tijdje de pil geslikt, maar ook daar kon ik niet meer tegen. Heel veel huilen en somberheid. Dus eigenlijk slik dat liever ook niet meer. Ik ben bij een homeopaath geweest en daarna was mijn cyclus helemaal van de rel. Ik doe dus even niks en neem de klachten voor lief. Ik denk dat de rouw en de PMS elkaar ook versterken. Het gaat de laatste weken iets beter met me en ik heb ook minder last van de PMS.
Ik heb nu gesprekken bij een therapeut vanwege de rouw en daar heb ik het ook veel over accepteren van de situatie zoals die is. Dat zat me na de zwangerschap heel erg in de weg. Ik pak de gesprekken dan ook aan zodat ik daar hopelijk iets van kan leren voor na een volgende bevalling.
Ik zit trouwens ook te denken om misschien ouderschapsverlof op te nemen na het bevallingsverlof, zodat ik het verlof met 1 of 2 maanden verleng. En dan daarna over een paar weken mijn werk opbouwen. Ik hoop dat mijn werkgever daar dan ook mee akkoord gaat. Ik zou het dan graag achter de hand willen hebben, mocht ik er behoefte aan hebben. Misschien sta ik na 10 weken wel te springen om te werken. Maar opbouwen lijkt me sowieso niet verkeerd. Het ging pas echt hopeloos toen ik weer aan het werk ging. Hebben jullie daar ook over nagedacht?
Sorry lang verhaal over mezelf. Hoe is het met de rest?
Ik hoop dat jullie hele fijne feestdagen hebben. Ik drink morgen nog lekker een wijntje, want mijn NOD is pas begin januari.
AD bevalt mij over het algemeen eigenlijk niet. Ik voel me dan heel afgevlakt en dat voelt als depressie voor mij. Ik word er dus niet vrolijker van, juist niet. Bij setraline had ik erg last van bijwerkingen, waardoor ik juist een PND kreeg. Het ging al niet heel goed voor ik er aan begon, maar door de setraline had ik last van slapeloosheid. Niet in slaap kunnen komen en ‘s nachts veel wakker liggen. Ik was echt helemaal kapot toen ik er mee stopte en na het stoppen werd ik pas echt somber. Voor mij dus absoluut geen AD meer. Maar een vriendin van me gebruikt het ook en zij zweert er bij.
De pil zou inderdaad moeten werken bij PMS, maar dat is niet zo handig als je zwanger wilt worden.
Kort na mijn zwangerschap heb ik ook een tijdje de pil geslikt, maar ook daar kon ik niet meer tegen. Heel veel huilen en somberheid. Dus eigenlijk slik dat liever ook niet meer. Ik ben bij een homeopaath geweest en daarna was mijn cyclus helemaal van de rel. Ik doe dus even niks en neem de klachten voor lief. Ik denk dat de rouw en de PMS elkaar ook versterken. Het gaat de laatste weken iets beter met me en ik heb ook minder last van de PMS. Ik heb nu gesprekken bij een therapeut vanwege de rouw en daar heb ik het ook veel over accepteren van de situatie zoals die is. Dat zat me na de zwangerschap heel erg in de weg. Ik pak de gesprekken dan ook aan zodat ik daar hopelijk iets van kan leren voor na een volgende bevalling.
Ik zit trouwens ook te denken om misschien ouderschapsverlof op te nemen na het bevallingsverlof, zodat ik het verlof met 1 of 2 maanden verleng. En dan daarna over een paar weken mijn werk opbouwen. Ik hoop dat mijn werkgever daar dan ook mee akkoord gaat. Ik zou het dan graag achter de hand willen hebben, mocht ik er behoefte aan hebben. Misschien sta ik na 10 weken wel te springen om te werken. Maar opbouwen lijkt me sowieso niet verkeerd. Het ging pas echt hopeloos toen ik weer aan het werk ging. Hebben jullie daar ook over nagedacht?
Sorry lang verhaal over mezelf. Hoe is het met de rest?
Ik hoop dat jullie hele fijne feestdagen hebben. Ik drink morgen nog lekker een wijntje, want mijn NOD is pas begin januari.
maandag 24 december 2018 20:58
Tinkeltje, dat klinkt heel verstandig, gesprekken met een therapeut maar ook je ideeën over verlengd verlof. Ik plak er nu ook zes weken aan vast om aan mijn herstel te kunnen werken. Dat geeft nu al meer rust in mijn hoofd.
Op dit moment gaat het helaas niet zo goed met mij. Sinds vorige week kan ik bijna niets door mijn bekken. Veel pijn, daardoor ook misselijk en uitgeput. Mentaal is het daardoor ook heel zwaar. Ik ben nu 35 weken. Het is bijna onmogelijk om een goede balans te vinden tussen rust en activiteit. Zie nu ook erg tegen de bevalling en kraamtijd op en ben bang voor blijvende lichamelijke klachten. Hopelijk kan ik vannacht goed slapen en zie ik het morgen weer wat zonniger in.
Zonnetje, je verlof klinkt goed! Geniet ervan.
Op dit moment gaat het helaas niet zo goed met mij. Sinds vorige week kan ik bijna niets door mijn bekken. Veel pijn, daardoor ook misselijk en uitgeput. Mentaal is het daardoor ook heel zwaar. Ik ben nu 35 weken. Het is bijna onmogelijk om een goede balans te vinden tussen rust en activiteit. Zie nu ook erg tegen de bevalling en kraamtijd op en ben bang voor blijvende lichamelijke klachten. Hopelijk kan ik vannacht goed slapen en zie ik het morgen weer wat zonniger in.
Zonnetje, je verlof klinkt goed! Geniet ervan.
maandag 24 december 2018 22:26
Tinkeltje, nu snap ik je ervaring met de ad inderdaad. Ik voelde me er niet erg vlak Door, kreeg voor mijn gevoel juist wat rust en ruimte om ook de positieve dingen te zien. Wel wat lichamelijke rusteloosheid maar geen slaapproblemen Door de medicatie. Terwijl ik juist wel veel last van slapeloosheid had het eerste half jaar van mijn zoontje. Voor iedereen is de ervaring anders blijkt wel weer. Het is gewoon uitproberen wat werkt.
Fijn dat het met je wat beter gaat de laatste weken. Ik hoop dat je met Hulp van de gesprekken je steeds wat beter gaat voelen en dat het Door zet.
Ik denk er ook over om na mijn verlof een paar dagen ouderschapsverlof/verlof op te nemen om bijvoorbeeld die eerste maand werken met 1 dag minder per week te kunnen beginnen om er rustig in te komen. Ik denk wel dat ik het na 10-12 weken goed vind en graag weer richting werk ga, maar kan het nu van tevoren ook nog niet helemaal inschatten natuurlijk. Wel dat ik die eerste maand rustig aan beginnen wel fijn vind
Voor jou dus ook een goede keus renata om je verlof wat te verlengen. Wat rot dat je zo veel last hebt en dat het je zo beperkt. Kan me voorstellen dat je stemming daar ook flink onder te lijden heeft. Bezoek je nog een fysiotherapeut momenteel?
Fijn dat het met je wat beter gaat de laatste weken. Ik hoop dat je met Hulp van de gesprekken je steeds wat beter gaat voelen en dat het Door zet.
Ik denk er ook over om na mijn verlof een paar dagen ouderschapsverlof/verlof op te nemen om bijvoorbeeld die eerste maand werken met 1 dag minder per week te kunnen beginnen om er rustig in te komen. Ik denk wel dat ik het na 10-12 weken goed vind en graag weer richting werk ga, maar kan het nu van tevoren ook nog niet helemaal inschatten natuurlijk. Wel dat ik die eerste maand rustig aan beginnen wel fijn vind
Voor jou dus ook een goede keus renata om je verlof wat te verlengen. Wat rot dat je zo veel last hebt en dat het je zo beperkt. Kan me voorstellen dat je stemming daar ook flink onder te lijden heeft. Bezoek je nog een fysiotherapeut momenteel?
vrijdag 28 december 2018 20:27
Hee Zonnetje,
Ja, ik ga donderdag weer naar de fysio. Die heeft twee weken vrij maar speciaal voor een paar patiënten werkt ze een middag, zodat we niet drie weken zonder haar hoeven. Erg lief! Maar tegelijkertijd moet ik zeggen dat het allemaal niet meer zo veel zoden aan de dijk zet. Door al het gewicht en de verweking helpt het maar kort. Aftellen dus! En afleiding zoeken door wat bezoekjes van vrienden en familie.
Er rustig inkomen op je werk is een goed plan. En meestal is het gemakkelijker om snel op te schalen als je je goed voelt dan andersom!
Ja, ik ga donderdag weer naar de fysio. Die heeft twee weken vrij maar speciaal voor een paar patiënten werkt ze een middag, zodat we niet drie weken zonder haar hoeven. Erg lief! Maar tegelijkertijd moet ik zeggen dat het allemaal niet meer zo veel zoden aan de dijk zet. Door al het gewicht en de verweking helpt het maar kort. Aftellen dus! En afleiding zoeken door wat bezoekjes van vrienden en familie.
Er rustig inkomen op je werk is een goed plan. En meestal is het gemakkelijker om snel op te schalen als je je goed voelt dan andersom!
dinsdag 1 januari 2019 11:48
Ha lieve dames,
Gelukkig nieuwjaar.
hoe gaat het met jullie?
Tinkeltje, wat ontzettend heftig dat je zo'n last hebt van pms/weken voor de menstruatie, ik snap wel dat je dan liever niet een maand overslaat! Klinkt als een goed plan om je verlof te verlengen en daarna rustig op te bouwen. Toch eerder werken is nooit een probleem, andersom is lastiger en ik denk dat door het nu al van te voren in te plannen het ook meer rust geeft of niet? Ik ga zelf ook meer verlof opnemen en vooral goed beter voor mezelf zorgen dan ik de vorige keer heb gedaan. Ik ben ook al het nadenken over kraamvisite de eerste weken lekker afhouden, evt alleen directe familie. Nu ook al hard aan het oefenen, met veel pijn en moeite me gisteren ziek gemeld op het werk en oud&nieuw thuis rustig aan gedaan ipv met een hele groep mensen wat eigenlijk het plan was. Trouwens geen sorry zeggen voor je lange verhaal, het idee is juist dat je hier alles kwijt moet kunnen wat je kwijt wil
zonnetje, hoe bevalt het verlof? Feestdagen overleefd? Lijkt me wel spannend om nu een andere AD te gebruiken dan de vorige keer, of valt het mee?
renata, wat fijn dat je gewoon naar de fysio kan. Ik kan het altijd heel erg waarderen als mensen zo betrokken zijn. Wat onzettend shit dat het verder zo slecht gaat. Moet je overdag ook voor de kleine zorgen of gaat die naar kdv/gastouder/opa/oma? Hoe waren de feestdagen?
Hier gaat het nog steeds met ups en downs. Word echt knettergek van de misselijkheid en steeds maar moeten eten om het een beetje onder controle te houden. of dat ik net heb bedacht om even te gaan slapen en dat ik vijf minuten later weer beneden ben om weer te eten omdat ik weer misselijk ben pffft
Ik probeer inmiddels wel weer iets gezonder te eten, heb heel erg behoefte aan zoet en zout en op de een of andere manier normaal avondeten.
De echo was gelukkig helemaal goed
en het is er eentje gelukkig 
Gelukkig nieuwjaar.
hoe gaat het met jullie?
Tinkeltje, wat ontzettend heftig dat je zo'n last hebt van pms/weken voor de menstruatie, ik snap wel dat je dan liever niet een maand overslaat! Klinkt als een goed plan om je verlof te verlengen en daarna rustig op te bouwen. Toch eerder werken is nooit een probleem, andersom is lastiger en ik denk dat door het nu al van te voren in te plannen het ook meer rust geeft of niet? Ik ga zelf ook meer verlof opnemen en vooral goed beter voor mezelf zorgen dan ik de vorige keer heb gedaan. Ik ben ook al het nadenken over kraamvisite de eerste weken lekker afhouden, evt alleen directe familie. Nu ook al hard aan het oefenen, met veel pijn en moeite me gisteren ziek gemeld op het werk en oud&nieuw thuis rustig aan gedaan ipv met een hele groep mensen wat eigenlijk het plan was. Trouwens geen sorry zeggen voor je lange verhaal, het idee is juist dat je hier alles kwijt moet kunnen wat je kwijt wil
zonnetje, hoe bevalt het verlof? Feestdagen overleefd? Lijkt me wel spannend om nu een andere AD te gebruiken dan de vorige keer, of valt het mee?
renata, wat fijn dat je gewoon naar de fysio kan. Ik kan het altijd heel erg waarderen als mensen zo betrokken zijn. Wat onzettend shit dat het verder zo slecht gaat. Moet je overdag ook voor de kleine zorgen of gaat die naar kdv/gastouder/opa/oma? Hoe waren de feestdagen?
Hier gaat het nog steeds met ups en downs. Word echt knettergek van de misselijkheid en steeds maar moeten eten om het een beetje onder controle te houden. of dat ik net heb bedacht om even te gaan slapen en dat ik vijf minuten later weer beneden ben om weer te eten omdat ik weer misselijk ben pffft
Ik probeer inmiddels wel weer iets gezonder te eten, heb heel erg behoefte aan zoet en zout en op de een of andere manier normaal avondeten.
De echo was gelukkig helemaal goed
en het is er eentje gelukkig
dinsdag 1 januari 2019 22:04
Dank jullie wel allemaal voor de lieve woorden!
@ fugu: Wat lief dat je vraagt hoe het gaat. Ik was alleen een tijdje echt afwezig. Had totaal geen energie.
Voelde me met de feestdagen echt heel verdrietig, maar ik ga vanaf vandaag weer proberen mijn leven weer een beetje op te pakken. Het is lastig, maar moet ergens beginnen.
Wat vervelend dat je je zo misselijk voelt. Kun je met de huisarts overleggen of je er medicatie tegen kunt krijgen? Bij mij hielp dat goed tijdens mijn eerste zwangerschap, kon ik in ieder geval weer functioneren.
@ tinkeltje: Heb je de dagen een beetje overleefd? Waren ook jouw eerst feestdagen zonder je moeder, toch? Ik vond het maar niks en was volledig van slag... Die besluiteloosheid herken ik ook
Dan zeg ik dat we het even laten voor wat het is en dan vervolgens ben ik er toch weer continue mee bezig... bizar eigenlijk.
PMS is wel heel vervelend als je er zoveel last van hebt. Is er naast de pil echt niets tegen te doen?
@ zonnetje: Zo vroeg wakker worden is echt niet fijn. Misschien in overleg met de huisarts af en toe een slaappilletje nemen? Misschien als je beter slaapt, dat er dan meer rust komt in je lijf en dat je dan weer beter kunt slapen? Herken het slapen wel van mijn eerste zwangerschap... had er ook last van en wilde ook zeker geen slaapmedicatie pakken (eigenwijs is ook wijs zeggen ze dan), dus snap het ook wel als je dat ook liever niet doet...
Wel fijn in ieder geval dat je wel rust kunt nemen tussendoor.
@ Renata: wat vervelend dat de fysio maar zo kort werkt
Dan snap ik wel dat je echt aan het aftellen bent!
Hier:
Ik had mezelf beloofd dat ik de kinderwens even aan de kant zou schuiven, maar puntje bij paaltje had ik toch weer die ovulatietest in mijn handen en hebben we ons best gedaan... Met kerst had ik mijn ei gevonden, dus nu nog even een weekje wachten of zo. Vind het ontzettend spannend!
Had aan mijn moeder gevraagd (voordat ze overleed) of ze niet een kleintje naar beneden kon sturen. Ik weet nog steeds niet of daar nu wel of niet in geloof, maar het maakt dat ik het allemaal wel spannender vind deze ronde. Stel dat het allemaal wel zo werkt als je overlijd, wie weet wat ons dan de komende 9 maanden te wachten staat... maar stel dat ik niet zwanger ben, hoe diep is die put dan? Pffff... en het enige wat ik kan doen is wachten en afwachten wat er komen gaat... Normaal gesproken ben ik daar best goed in, maar momenteel is dat niet mijn sterkste kant geloof ik.
@ fugu: Wat lief dat je vraagt hoe het gaat. Ik was alleen een tijdje echt afwezig. Had totaal geen energie.
Voelde me met de feestdagen echt heel verdrietig, maar ik ga vanaf vandaag weer proberen mijn leven weer een beetje op te pakken. Het is lastig, maar moet ergens beginnen.
Wat vervelend dat je je zo misselijk voelt. Kun je met de huisarts overleggen of je er medicatie tegen kunt krijgen? Bij mij hielp dat goed tijdens mijn eerste zwangerschap, kon ik in ieder geval weer functioneren.
@ tinkeltje: Heb je de dagen een beetje overleefd? Waren ook jouw eerst feestdagen zonder je moeder, toch? Ik vond het maar niks en was volledig van slag... Die besluiteloosheid herken ik ook
Dan zeg ik dat we het even laten voor wat het is en dan vervolgens ben ik er toch weer continue mee bezig... bizar eigenlijk. PMS is wel heel vervelend als je er zoveel last van hebt. Is er naast de pil echt niets tegen te doen?
@ zonnetje: Zo vroeg wakker worden is echt niet fijn. Misschien in overleg met de huisarts af en toe een slaappilletje nemen? Misschien als je beter slaapt, dat er dan meer rust komt in je lijf en dat je dan weer beter kunt slapen? Herken het slapen wel van mijn eerste zwangerschap... had er ook last van en wilde ook zeker geen slaapmedicatie pakken (eigenwijs is ook wijs zeggen ze dan), dus snap het ook wel als je dat ook liever niet doet...
Wel fijn in ieder geval dat je wel rust kunt nemen tussendoor.
@ Renata: wat vervelend dat de fysio maar zo kort werkt
Dan snap ik wel dat je echt aan het aftellen bent!Hier:
Ik had mezelf beloofd dat ik de kinderwens even aan de kant zou schuiven, maar puntje bij paaltje had ik toch weer die ovulatietest in mijn handen en hebben we ons best gedaan... Met kerst had ik mijn ei gevonden, dus nu nog even een weekje wachten of zo. Vind het ontzettend spannend!
Had aan mijn moeder gevraagd (voordat ze overleed) of ze niet een kleintje naar beneden kon sturen. Ik weet nog steeds niet of daar nu wel of niet in geloof, maar het maakt dat ik het allemaal wel spannender vind deze ronde. Stel dat het allemaal wel zo werkt als je overlijd, wie weet wat ons dan de komende 9 maanden te wachten staat... maar stel dat ik niet zwanger ben, hoe diep is die put dan? Pffff... en het enige wat ik kan doen is wachten en afwachten wat er komen gaat... Normaal gesproken ben ik daar best goed in, maar momenteel is dat niet mijn sterkste kant geloof ik.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
dinsdag 1 januari 2019 22:29
Renata wat rot dat het maar zo kort helpt de fysiotherapeut. Hoeveel weken ben je nu? Hopelijk niet lang meer. Is er eventueel ook nog inleiden besproken als je het niet meer trekt?
Wel fijn dat je fysiotherapeut zo betrokken is inderdaad!
Fugu, hoeveel weken ben jij nu? Super van de goede echo! Aan het einde van het eerste trimester voelde ik me al echt wat beter. Hoop dat dat voor jou ook gaat gelden. Misselijkheid is niet fijn. Goed dat je je rust in acht hebt genomen en je hebt ziekgemeld. Wij hebben na de geboorte van onze eerste ook heel rustig aan gedaan met kraamvisite. Had ook te maken met dat we nog In het ziekenhuis verbleven, maar ben nu ook wel weer van plan om het de eerste anderhalve week/2 weken rustig te houden! Beviel me toen erg goed.
Duna, wat naar die eerste kerstdagen zonder je moeder. Ik hoop voor je dat het je lukt om in dit nieuwe jaar de draad weer meer op te pakken en het verlies te gaan verwerken. Zou heel leuk nieuws zijn om dit jaar gelijk te beginnen met een positieve test, maar ook als deze nog even op zich laat wachten wil dat niet zeggen dat je moeder niet alsnog over een tijdje haar invloed van boven uitoefent
Ik geloof daar wel in!
Hoe is het met de rest?
Hier ondertussen 35 weken en lekeer aan het genieten van verlof en bezig met alle voorbereidingen (lees nesteldrang haha). Dat slechte slapen wordt wel steeds meer ruk. Wellicht dat toch slaapmedicatie het overwegen waard is. Lijkt me zo heerijk om een keer weer een goede nacht te maken. Voelt wel heel raar/bezwaarlijk om hier om te vragen bij de huisarts. Heb volgende week nog een gesprek met mijn spv dus zal het daar ook wel eens kunnen vragen.
Wel fijn dat je fysiotherapeut zo betrokken is inderdaad!
Fugu, hoeveel weken ben jij nu? Super van de goede echo! Aan het einde van het eerste trimester voelde ik me al echt wat beter. Hoop dat dat voor jou ook gaat gelden. Misselijkheid is niet fijn. Goed dat je je rust in acht hebt genomen en je hebt ziekgemeld. Wij hebben na de geboorte van onze eerste ook heel rustig aan gedaan met kraamvisite. Had ook te maken met dat we nog In het ziekenhuis verbleven, maar ben nu ook wel weer van plan om het de eerste anderhalve week/2 weken rustig te houden! Beviel me toen erg goed.
Duna, wat naar die eerste kerstdagen zonder je moeder. Ik hoop voor je dat het je lukt om in dit nieuwe jaar de draad weer meer op te pakken en het verlies te gaan verwerken. Zou heel leuk nieuws zijn om dit jaar gelijk te beginnen met een positieve test, maar ook als deze nog even op zich laat wachten wil dat niet zeggen dat je moeder niet alsnog over een tijdje haar invloed van boven uitoefent
Ik geloof daar wel in!
Hoe is het met de rest?
Hier ondertussen 35 weken en lekeer aan het genieten van verlof en bezig met alle voorbereidingen (lees nesteldrang haha). Dat slechte slapen wordt wel steeds meer ruk. Wellicht dat toch slaapmedicatie het overwegen waard is. Lijkt me zo heerijk om een keer weer een goede nacht te maken. Voelt wel heel raar/bezwaarlijk om hier om te vragen bij de huisarts. Heb volgende week nog een gesprek met mijn spv dus zal het daar ook wel eens kunnen vragen.
woensdag 2 januari 2019 06:46
Fugu, wat goed dat je naar je lijf luistert. Bij mij hielp rust ook goed tegen de misselijkheid. Hier heb ik ook dingen over moeten slaan met Kerst en de jaarwisseling. Rot, maar het is even niet anders.
Duna, de eerste keer die feestdagen zijn echt zwaar. Heb daar helaas ook ervaring mee en bij jou is het ook zo kort geleden. . Goed dat je je leven weer wilt oppakken maar denk eraan dat het met ups en downs zal gaan. Dus wees lief voor jezelf.
Zonnetje, vervelend hè van dat slapen. Heb je wel ook nog redelijke nachten? Dwz. een keer een uur of zes in delen. Dat helpt bij mij altijd wel in combinatie met een middagdutje. Maar anders kan ik me voorstellen dat je medicatie overweegt. Bespreken zou ik het sowieso, dat is niet raar. Dan kun je altijd kijken wat je doet.
Hier 36,5 week en gelukkig was inleiden al een optie gezien het verloop van mijn vorige bevalling. Mijn fysieke gesteldheid is nu een tweede indicatie. Heb straks een gesprek in het ziekenhuis, dus ben benieuwd. Het helpt enorm te weten dat ik niet meer een maand hoef, maar tegelijkertijd vind ik het allemaal ook erg spannend.
Duna, de eerste keer die feestdagen zijn echt zwaar. Heb daar helaas ook ervaring mee en bij jou is het ook zo kort geleden.
. Goed dat je je leven weer wilt oppakken maar denk eraan dat het met ups en downs zal gaan. Dus wees lief voor jezelf. Zonnetje, vervelend hè van dat slapen. Heb je wel ook nog redelijke nachten? Dwz. een keer een uur of zes in delen. Dat helpt bij mij altijd wel in combinatie met een middagdutje. Maar anders kan ik me voorstellen dat je medicatie overweegt. Bespreken zou ik het sowieso, dat is niet raar. Dan kun je altijd kijken wat je doet.
Hier 36,5 week en gelukkig was inleiden al een optie gezien het verloop van mijn vorige bevalling. Mijn fysieke gesteldheid is nu een tweede indicatie. Heb straks een gesprek in het ziekenhuis, dus ben benieuwd. Het helpt enorm te weten dat ik niet meer een maand hoef, maar tegelijkertijd vind ik het allemaal ook erg spannend.
woensdag 2 januari 2019 08:43
Oh spannend renata, kan me je dubbele gevoel wel precies voorstellen inderdaad. Sowieso vind ik het heel dubbel ivm de depressie de vorige keer, maar anderzijds gaat het nu op dit moment nog zo goed met mij dat ik denk dat het best wel eens heel anders kan gaan deze keer. Of dat het toch ineens compleet omslaat straks, door slaapgebrek en hormonen.
Ben heel benieuwd naar je gesprek vandaag op het ziekenhuis! Mag ik vragen wat er de vorige keer tijdens de bevalling anders verliep waardoor nu inleiden een optie is? Als je dat t eherkenbaar vindt is het ook prima hoor!
Ik heb hier vannacht een hele goede nacht gehad van 8 uur slapen achter elkaar met alleen een onderbreking voor het toilet. Dus voel me echt zo goed nu! Die had ik de laatste 2 weken al niet meer gehad, dus als ik dit wat vaker heb dan is het wat beter vol te houden allemaal.
Ben heel benieuwd naar je gesprek vandaag op het ziekenhuis! Mag ik vragen wat er de vorige keer tijdens de bevalling anders verliep waardoor nu inleiden een optie is? Als je dat t eherkenbaar vindt is het ook prima hoor!
Ik heb hier vannacht een hele goede nacht gehad van 8 uur slapen achter elkaar met alleen een onderbreking voor het toilet. Dus voel me echt zo goed nu! Die had ik de laatste 2 weken al niet meer gehad, dus als ik dit wat vaker heb dan is het wat beter vol te houden allemaal.
woensdag 2 januari 2019 08:50
vrijdag 4 januari 2019 06:15
Ha lieve dames,
Duna, je hoeft je niet te verontschuldigen meid! Je schrijft hier lekker wanneer je wil, het is geen verplichting hè. Wat dapper van je dat je je leven weer probeert op te pakken, dat zal vast niet gemakkelijk zijn geweest Hoe gaat het tot nu toe?
Wat spannend dat je nu op het wachtbankje zit! en wat bijzonder wat je aan je moeder hebt gevraagd . Net als zonnetje ben ik ervan overtuigd mocht het nog iets langer duren dan deze ronde dan kan ze hem nog steeds gestuurd hebben hè. Weet je al wanneer je wil gaan testen?
Zonnetje, wat heerlijk die nesteldrang, lekker aan toegeven. Daar pluk je straks na de bevalling ook nog de vruchten van. Wat heerlijk dat je weer een goede nacht heb gehad. Slaap is echt zo ontzettend belangrijk heb ik de afgelopen jaren geleerd. Was het eenmalig of heb je inmiddels nog een goede nacht gehad? Ik merk zelf altijd als ik veel aan mijn hoofd heb dat ik ook slecht slaap, weet niet of je alle huis/tuin en keukenmiddeltjes ook al geprobeerd hebt? en om medicatie vragen kan altijd hè! Ik heb trouwens bij de eerste aan het eind van de zwangerschap nog een zwangerschapsmassage gehad, wat was dat goddelijk!!! Misschien ook lekker als ontspanmomentje?
Renata, wat fijn dat inleiden een optie is. Kan me de gemengde gevoelens heel goed voorstellen, geef daar ook lekker aan toe en spreek ze uit naar man/verloskundige/gynaecoloog. Ik ben bij de eerste ook ingeleid, tenminste ik had al volledige ontsluiting maar het persen schoot niet op. Ik vond het vooral heftig doordat ik tijdens de 'pauzes' heel erg kramp in mijn benen had en dus eigenlijk geen momentje rust had, maar verder kijk ik er positief op terug. Kleine kanttekening ik had in een paar uur volledige ontsluiting dus die weeën waren ook al heftig.. Zie je ook op tegen het bevallen omdat je nu zo'n bekkenpijn hebt? Heb je dan eigenlijk tijdens het persen risico op schade aan het bekken?
Ik heb eergisteren uiteindelijk wel gewerkt en dat was toch wel erg fijn waardoor ik gelijk weer twijfel of ik wel langer verlof moet nemen. Werk is toch altijd een beetje mijn houvast, van lang thuiszitten word ik altijd een beetje depri en futloos. Anderzijds met gebroken nachten is het wel fijn als je overdag kan tukken. Heb inmiddels de huisarts gesproken en heb nu medicatie. Ik weet niet of ik het daadwerkelijk ga gebruiken, maar het idee dat er een backup is geeft me rust.
Volgende week weer een echo, zin in! Ik weet niet of het de hormonen zijn
, maar ben aan het nadenken over een geboortefotograaf. Kijk naar de vlogs van ik vrouw van jou en die fotograaf maakt me toch mooie foto's zie https://www.instagram.com/jessica_vi_photography/. Bij de eerste had onze verloskundige heel veel foto's gemaakt in het ziekenhuis, omdat ik was overgedragen zat zij er een beetje voor spek en bonen bij en ik vond het achteraf heel fijn om terug te zien wat er allemaal precies was gebeurd.
hoe is het met de andere dames?
Duna, je hoeft je niet te verontschuldigen meid! Je schrijft hier lekker wanneer je wil, het is geen verplichting hè. Wat dapper van je dat je je leven weer probeert op te pakken, dat zal vast niet gemakkelijk zijn geweest
Hoe gaat het tot nu toe? Wat spannend dat je nu op het wachtbankje zit! en wat bijzonder wat je aan je moeder hebt gevraagd
. Net als zonnetje ben ik ervan overtuigd mocht het nog iets langer duren dan deze ronde dan kan ze hem nog steeds gestuurd hebben hè. Weet je al wanneer je wil gaan testen?Zonnetje, wat heerlijk die nesteldrang, lekker aan toegeven. Daar pluk je straks na de bevalling ook nog de vruchten van. Wat heerlijk dat je weer een goede nacht heb gehad. Slaap is echt zo ontzettend belangrijk heb ik de afgelopen jaren geleerd. Was het eenmalig of heb je inmiddels nog een goede nacht gehad? Ik merk zelf altijd als ik veel aan mijn hoofd heb dat ik ook slecht slaap, weet niet of je alle huis/tuin en keukenmiddeltjes ook al geprobeerd hebt? en om medicatie vragen kan altijd hè! Ik heb trouwens bij de eerste aan het eind van de zwangerschap nog een zwangerschapsmassage gehad, wat was dat goddelijk!!! Misschien ook lekker als ontspanmomentje?
Renata, wat fijn dat inleiden een optie is. Kan me de gemengde gevoelens heel goed voorstellen, geef daar ook lekker aan toe en spreek ze uit naar man/verloskundige/gynaecoloog. Ik ben bij de eerste ook ingeleid, tenminste ik had al volledige ontsluiting maar het persen schoot niet op. Ik vond het vooral heftig doordat ik tijdens de 'pauzes' heel erg kramp in mijn benen had en dus eigenlijk geen momentje rust had, maar verder kijk ik er positief op terug. Kleine kanttekening ik had in een paar uur volledige ontsluiting dus die weeën waren ook al heftig.. Zie je ook op tegen het bevallen omdat je nu zo'n bekkenpijn hebt? Heb je dan eigenlijk tijdens het persen risico op schade aan het bekken?
Ik heb eergisteren uiteindelijk wel gewerkt en dat was toch wel erg fijn waardoor ik gelijk weer twijfel of ik wel langer verlof moet nemen. Werk is toch altijd een beetje mijn houvast, van lang thuiszitten word ik altijd een beetje depri en futloos. Anderzijds met gebroken nachten is het wel fijn als je overdag kan tukken. Heb inmiddels de huisarts gesproken en heb nu medicatie. Ik weet niet of ik het daadwerkelijk ga gebruiken, maar het idee dat er een backup is geeft me rust.
Volgende week weer een echo, zin in! Ik weet niet of het de hormonen zijn
, maar ben aan het nadenken over een geboortefotograaf. Kijk naar de vlogs van ik vrouw van jou en die fotograaf maakt me toch mooie foto's zie https://www.instagram.com/jessica_vi_photography/. Bij de eerste had onze verloskundige heel veel foto's gemaakt in het ziekenhuis, omdat ik was overgedragen zat zij er een beetje voor spek en bonen bij en ik vond het achteraf heel fijn om terug te zien wat er allemaal precies was gebeurd. hoe is het met de andere dames?
vrijdag 4 januari 2019 20:55
Fugu: wat heftig van de misselijkheid, daar is echt niks aan. Wordt het al een beetje beter inmiddels? Knap hoor dat je je zo goed je grenzen aan hebt gegeven met oud en nieuw. Kan je mooi oefenen voor straks. En wat fijn dat de echo goed was!
Wat betreft wel of niet werken: gewoon doen wat op dat moment goed voelt. Ik heb nu mooi bedacht dat ik langer verlof wil, maar ik was vorige keer best wel blij om weer aan het werk te gaan. Maar misschien was dat ook wel afleiding van mijn ongedurigheid thuis. Twijfel is helemaal niet erg, je kunt altijd ergens op terugkomen.
Ik heb ook nagedacht over een geboortefotograaf. Onze foto’s waren allemaal mislukt.
Duna: wat zullen het heftige dagen voor je geweest zijn met kerst. Het is allemaal nog zo vers voor je. Ik vond de feestdagen wel aardig gaan. De overgang naar het nieuwe jaar vond ik wel even moeilijk. Het was een heel heftig jaar, maar het is nu voorbij. Nu na 9 maanden heb ik wel idee dat er wat berusting is bij mij, ik kan nu meer vooruit kijken.
Wij zijn na 4 maanen begonnen voor een kindje. Op zich was het niet verkeerd. Maar ik merk dat ik er nu meer aan toe ben. Afgelopen maanden voelde ik steeds een soort opluchting als ik ongesteld werd. En ik ben eigenlijk ook wel blij dat ik niet zwanger was. Het voelde eigenlijk niet helemaal goed. Het kindje was heel erg gewenst geweest, maar ik vond het zo eng, dat het eigenlijk niet helemaal uitkwam of zo. Dat vond ik geen fijn gevoel richting het potentiele kindje.
Ik kan je niet echt advies geven. Wij zijn ook door gegaan, omdat we het graag wilden, maar ook omdat ik inmiddls bijna 34 ben en het leeftijdsverschil met zoon wordt ook groter. Aan de ene kant ben ik blij dat ik toen nog niet zwanger was, aan de andere kant word ik wel verdrietig als ik sommige vrouwen zie die toen ook begonnen waren en al bijna uitgerekend zijn. Heel dubbel dus allemaal. Het is gewoon een moeilijke Duna.
Zonnetje: wat naar van het slapen zeg. Heb je al gevraagd naar medicatie? Ik betwijfel een beetje of er wel medicatie is die je tijdens de zwangerschap mag slikken. Ik had homeopatische pilletjes en die mocht ik ook niet.
Renata: wat heftig zeg die pijn. Volgens mij hoort het er ook wel een beetje bij. Niet leuk zeg. Ik hoop voor je dat alle klachten weg zijn zodra de baby geboren is. Zie je ook erg op tegen de tijd na de bevalling, of valt dat mee? Een inleiding lijkt mij best wel heftig, dat zou ik heel spannend vinden denk ik.
Ik lees het wel vaker, dat vrouwen zeggen dat ze de kraamvisitie op afstand willen houden. Ik heb daar eigenlijk niet zo’n last van ervaren. Wij hebben onze ouders ‘s ochtends gebeld met het nieuws, met de vraag of zij broers en zussen en overgrootouders op de hoogte willen stellen. En het verzoek om niet te bellen. Waarschijnlijk dat mijn schoonouders dat niet goed begrepen hebben, want we werden dus wel gebeld die zelfde dag. Ik was helemaal kapot en we wilden dat gewoon echt niet. Volgende keer zijn we denk ik van te voren er al duidelijk over en staat onze telefoon uit. Die hadden we sowieso veel uit de eerste paar dagen. De meeste visite duurde best lang voor ze kwamen, dat vond ik eigenlijk best wel verdrietig en eenzaam. Iedereen zei, we komen over een paar weken wel, en ik wilde mijn kind laten zien.
Ik ben inmiddels weer ongesteld geworden. Na 24 dagen. Ik ben best wel teleurgesteld, dit keer geen opluchting. Ik wil eigenlijk wel langs de huisarts, vanwege die korte cycli. Het was steeds 24-26 dagen afgelopen maanden. Ik ben bang dat dat een zwangerschap in de weg staat. Maar ik ben bang dat ik overbezorgd ben, dus ik durf niet zo goed. Ik zou alleen graag even gerustgesteld willen worden. Hmmmm...ik voel me denk ik een beetje eenzaam in dit hele proces. Zal ook wel met overlijden te maken hebben. Ik baal dat het nu al 7 maanden duurt. En voor iemand bij wie het jaren duurt is dat natuurlijk niks, maar ik zag dit niet helemaal aankomen. De vorige keer was in ronde 2.
Wat betreft wel of niet werken: gewoon doen wat op dat moment goed voelt. Ik heb nu mooi bedacht dat ik langer verlof wil, maar ik was vorige keer best wel blij om weer aan het werk te gaan. Maar misschien was dat ook wel afleiding van mijn ongedurigheid thuis. Twijfel is helemaal niet erg, je kunt altijd ergens op terugkomen.
Ik heb ook nagedacht over een geboortefotograaf. Onze foto’s waren allemaal mislukt.
Duna: wat zullen het heftige dagen voor je geweest zijn met kerst. Het is allemaal nog zo vers voor je. Ik vond de feestdagen wel aardig gaan. De overgang naar het nieuwe jaar vond ik wel even moeilijk. Het was een heel heftig jaar, maar het is nu voorbij. Nu na 9 maanden heb ik wel idee dat er wat berusting is bij mij, ik kan nu meer vooruit kijken.
Wij zijn na 4 maanen begonnen voor een kindje. Op zich was het niet verkeerd. Maar ik merk dat ik er nu meer aan toe ben. Afgelopen maanden voelde ik steeds een soort opluchting als ik ongesteld werd. En ik ben eigenlijk ook wel blij dat ik niet zwanger was. Het voelde eigenlijk niet helemaal goed. Het kindje was heel erg gewenst geweest, maar ik vond het zo eng, dat het eigenlijk niet helemaal uitkwam of zo. Dat vond ik geen fijn gevoel richting het potentiele kindje.
Ik kan je niet echt advies geven. Wij zijn ook door gegaan, omdat we het graag wilden, maar ook omdat ik inmiddls bijna 34 ben en het leeftijdsverschil met zoon wordt ook groter. Aan de ene kant ben ik blij dat ik toen nog niet zwanger was, aan de andere kant word ik wel verdrietig als ik sommige vrouwen zie die toen ook begonnen waren en al bijna uitgerekend zijn. Heel dubbel dus allemaal. Het is gewoon een moeilijke Duna.
Zonnetje: wat naar van het slapen zeg. Heb je al gevraagd naar medicatie? Ik betwijfel een beetje of er wel medicatie is die je tijdens de zwangerschap mag slikken. Ik had homeopatische pilletjes en die mocht ik ook niet.
Renata: wat heftig zeg die pijn. Volgens mij hoort het er ook wel een beetje bij. Niet leuk zeg. Ik hoop voor je dat alle klachten weg zijn zodra de baby geboren is. Zie je ook erg op tegen de tijd na de bevalling, of valt dat mee? Een inleiding lijkt mij best wel heftig, dat zou ik heel spannend vinden denk ik.
Ik lees het wel vaker, dat vrouwen zeggen dat ze de kraamvisitie op afstand willen houden. Ik heb daar eigenlijk niet zo’n last van ervaren. Wij hebben onze ouders ‘s ochtends gebeld met het nieuws, met de vraag of zij broers en zussen en overgrootouders op de hoogte willen stellen. En het verzoek om niet te bellen. Waarschijnlijk dat mijn schoonouders dat niet goed begrepen hebben, want we werden dus wel gebeld die zelfde dag. Ik was helemaal kapot en we wilden dat gewoon echt niet. Volgende keer zijn we denk ik van te voren er al duidelijk over en staat onze telefoon uit. Die hadden we sowieso veel uit de eerste paar dagen. De meeste visite duurde best lang voor ze kwamen, dat vond ik eigenlijk best wel verdrietig en eenzaam. Iedereen zei, we komen over een paar weken wel, en ik wilde mijn kind laten zien.
Ik ben inmiddels weer ongesteld geworden. Na 24 dagen. Ik ben best wel teleurgesteld, dit keer geen opluchting. Ik wil eigenlijk wel langs de huisarts, vanwege die korte cycli. Het was steeds 24-26 dagen afgelopen maanden. Ik ben bang dat dat een zwangerschap in de weg staat. Maar ik ben bang dat ik overbezorgd ben, dus ik durf niet zo goed. Ik zou alleen graag even gerustgesteld willen worden. Hmmmm...ik voel me denk ik een beetje eenzaam in dit hele proces. Zal ook wel met overlijden te maken hebben. Ik baal dat het nu al 7 maanden duurt. En voor iemand bij wie het jaren duurt is dat natuurlijk niks, maar ik zag dit niet helemaal aankomen. De vorige keer was in ronde 2.
zaterdag 5 januari 2019 22:50
@Zonnetje 890: Wat mooi dat jij er wel sowieso in geloofd! Ik weet het gewoon echt nog niet... En als het wel kan, dan weet ik wel dat het in andere maanden ook wel alsnog met hulp van haar kan zijn, maar nu zou wel echt ultiem zijn... Mijn moeder geloofde er in ieder geval heilig in dat ze me mag helpen waar het kan.
Die nesteldrang... aan de ene kant heel handig tijdens een verlof zodat je jezelf kunt vermaken en ook heel handig straks als de kleine er eenmaal is. Dan hoef je je niet druk te maken over het schoonmaken van je huis. Aan de andere kant onhandig, want meeste vrouwen willen de meest gekken dingen!
Ik denk dat je gewoon kunt oveleggen met de huisarts over een goede nacht slaap (tenzij je nu meer goede nachten hebt gehad) en daarbij gewoon aangeven dat je niet wilt zeuren of zo, want dan weten ze ook dat je je bezwaarlijk voelt. Al denk ik niet dat een huisarts snel zal denken dat je zeurt. Hoop maar gewoon dat je inmiddels al iets beter hebt kunnen slapen!
@ Renata83: Ik zal je advies opvolgen en ook voor mezelf zorgen. Ik weet als geen ander dat niemand iets aan me heeft als ik mezelf vergeet.
Ik snap dat het een dubbel gevoel geeft. Ik hoop voor je dat het gaat lopen zoals je het het liefste zou zien!
@ Fugu: Tot nu toe gaat het oppakken van mijn leven redelijk goed. Ik merk nog wel dat ik snel moe ben en dat ik na een dag werken (werk nu nog maar 80%) slechter slaap, dus volledig werken zie ik nog niet zitten. Maar ik ben al lang blij dat ik energie heb om 80% te werken. Verder heb ik ook nog een eigen bedrijf opgezet in 2018 en daar begon ik net een ritme in te krijgen, maar daar doe ik nog steeds niet veel voor (vriend doet gelukkig mee in dat bedrijf en hij regelt nu het overgrote deel, dus het gaat nog wel gewoon door).
Kun je anders niet voor 50% gaan werken na je verlof? Dan heb je een beetje van beiden? Én werk én tijd om een beetje bij te slapen indien nodig.
Geboortefotograaf wilde ik ook best graag tijdens mijn eerste bevalling, maar ik vond het ontzettend duur. Daarom heb ik er toen niet voor gekozen. Vind het wel jammer dat ik geen mooie foto's heb van de bevalling en vooral geen mooie foto's van het moment dat hij geboren was.
@Tinkeltje: Ik vond de kerstdagen relatief ook wel meevallen (de lege stoel aan tafel vond ik wel extreem confronterend overigens), maar oudjaar en nieuwjaar vond ik echt verschrikkelijk. Op 29 december de as van mijn moeder op gehaald, dus ze stond op de kast en vond het echt verschrikkelijk om het jaar zo af te moeten sluiten en een nieuw jaar zonder haar te moeten beginnen. Maar ja... het leven gaat toch door...
Wat fijn voor jou dat je langzaamaan wel weer vooruit kunt kijken!
Hopelijk dat je makkelijker zwanger kunt worden nu je er toch iets meer aan toe bent dan dat je de afgelopen maanden was? Ik geloof wel dat een bepaalde mindsetting invloed kan hebben op je vruchtbaarheid...
Ik herken overigens best veel in je verhaal. Ik word ook 34 dit jaar en wil ook liever niet een al te groot leeftijdsverschil tussen mijn zoontje en een tweede kindje (mocht het ons gegeven zijn, want bij de eerste duurde het bij ons ook 2,5 jaar voordat het lukte). En ik had ook liever dat mensen snel naar mijn kindje wilde komen kijken dan dat ze zeiden 'we komen over een paar weken wel'. Voelde me zo eenzaam omdat er de eerste weken niemand wilde komen kijken behalve directe familie. Dacht dat ik daarin de enige was, maar blij dat ik niet de enige ben (al hoop ik voor je dat je je er niet nog een keer verdrietig over hoeft te voelen).
Overleg met de huisarts zou ik gewoon doen hoor! Ze zullen je echt niet raar aankijken en informeren mag altijd toch? Weet je wanneer je eisprong is? Oftewel, weet je hoelang je luteale fase is (tijd tussen eisprong en menstruatie)? Met 24-26 dagen zou je ook gewoon een hele vroege eisprong kunnen hebben en dan een normale luteale fase, dan is je kans op een zwangerschap in principe niet minder dan die van iemand met een cyclus van 28 dagen. Als je luteale fase korter is dan 11 dagen, dan heb je misschien niet genoeg tijd voor een innesteling en heb je dus misschien iets minder kans op een zwangerschap... (tenminste dat heb ik gelezen/geleerd). Maar heb ook mensen gehoord die met een korte luteale fase gewoon zwanger zijn geworden.
Doe je ovulatietesten?
PS: Ik vind dit echt een fantastisch topic voel me hier begrepen, is heel fijn
Die nesteldrang... aan de ene kant heel handig tijdens een verlof zodat je jezelf kunt vermaken en ook heel handig straks als de kleine er eenmaal is. Dan hoef je je niet druk te maken over het schoonmaken van je huis. Aan de andere kant onhandig, want meeste vrouwen willen de meest gekken dingen!
Ik denk dat je gewoon kunt oveleggen met de huisarts over een goede nacht slaap (tenzij je nu meer goede nachten hebt gehad) en daarbij gewoon aangeven dat je niet wilt zeuren of zo, want dan weten ze ook dat je je bezwaarlijk voelt. Al denk ik niet dat een huisarts snel zal denken dat je zeurt. Hoop maar gewoon dat je inmiddels al iets beter hebt kunnen slapen!
@ Renata83: Ik zal je advies opvolgen en ook voor mezelf zorgen. Ik weet als geen ander dat niemand iets aan me heeft als ik mezelf vergeet.
Ik snap dat het een dubbel gevoel geeft. Ik hoop voor je dat het gaat lopen zoals je het het liefste zou zien!
@ Fugu: Tot nu toe gaat het oppakken van mijn leven redelijk goed. Ik merk nog wel dat ik snel moe ben en dat ik na een dag werken (werk nu nog maar 80%) slechter slaap, dus volledig werken zie ik nog niet zitten. Maar ik ben al lang blij dat ik energie heb om 80% te werken. Verder heb ik ook nog een eigen bedrijf opgezet in 2018 en daar begon ik net een ritme in te krijgen, maar daar doe ik nog steeds niet veel voor (vriend doet gelukkig mee in dat bedrijf en hij regelt nu het overgrote deel, dus het gaat nog wel gewoon door).
Kun je anders niet voor 50% gaan werken na je verlof? Dan heb je een beetje van beiden? Én werk én tijd om een beetje bij te slapen indien nodig.
Geboortefotograaf wilde ik ook best graag tijdens mijn eerste bevalling, maar ik vond het ontzettend duur. Daarom heb ik er toen niet voor gekozen. Vind het wel jammer dat ik geen mooie foto's heb van de bevalling en vooral geen mooie foto's van het moment dat hij geboren was.
@Tinkeltje: Ik vond de kerstdagen relatief ook wel meevallen (de lege stoel aan tafel vond ik wel extreem confronterend overigens), maar oudjaar en nieuwjaar vond ik echt verschrikkelijk. Op 29 december de as van mijn moeder op gehaald, dus ze stond op de kast en vond het echt verschrikkelijk om het jaar zo af te moeten sluiten en een nieuw jaar zonder haar te moeten beginnen. Maar ja... het leven gaat toch door...
Wat fijn voor jou dat je langzaamaan wel weer vooruit kunt kijken!
Hopelijk dat je makkelijker zwanger kunt worden nu je er toch iets meer aan toe bent dan dat je de afgelopen maanden was? Ik geloof wel dat een bepaalde mindsetting invloed kan hebben op je vruchtbaarheid...
Ik herken overigens best veel in je verhaal. Ik word ook 34 dit jaar en wil ook liever niet een al te groot leeftijdsverschil tussen mijn zoontje en een tweede kindje (mocht het ons gegeven zijn, want bij de eerste duurde het bij ons ook 2,5 jaar voordat het lukte). En ik had ook liever dat mensen snel naar mijn kindje wilde komen kijken dan dat ze zeiden 'we komen over een paar weken wel'. Voelde me zo eenzaam omdat er de eerste weken niemand wilde komen kijken behalve directe familie. Dacht dat ik daarin de enige was, maar blij dat ik niet de enige ben (al hoop ik voor je dat je je er niet nog een keer verdrietig over hoeft te voelen).
Overleg met de huisarts zou ik gewoon doen hoor! Ze zullen je echt niet raar aankijken en informeren mag altijd toch? Weet je wanneer je eisprong is? Oftewel, weet je hoelang je luteale fase is (tijd tussen eisprong en menstruatie)? Met 24-26 dagen zou je ook gewoon een hele vroege eisprong kunnen hebben en dan een normale luteale fase, dan is je kans op een zwangerschap in principe niet minder dan die van iemand met een cyclus van 28 dagen. Als je luteale fase korter is dan 11 dagen, dan heb je misschien niet genoeg tijd voor een innesteling en heb je dus misschien iets minder kans op een zwangerschap... (tenminste dat heb ik gelezen/geleerd). Maar heb ook mensen gehoord die met een korte luteale fase gewoon zwanger zijn geworden.
Doe je ovulatietesten?
PS: Ik vind dit echt een fantastisch topic
voel me hier begrepen, is heel fijn
anoniem_248445 wijzigde dit bericht op 16-01-2019 21:15
0.22% gewijzigd
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
zondag 6 januari 2019 08:48
Vorige maand heb ik geen ovulatietesten gedaan, daarvoor wel steeds. Vorige maand was het me even te veel en het niet doen van de testen gaf me wel even rust. Mijn ovulatie is rond dag 11-12 en dan de menstruatie 11-13 dagen later. Maar het bruin verlies begint vaak al een paar dagen eerder. Ik heb nu wel weer ovulatietesten gehaald, ik begin deze week weer met testen.
maandag 7 januari 2019 05:55
Ik lees steeds mee maar weet even niet waarop te reageren. Mijn gestructureerdheid is even weg na 37 weken zwangerschap. 
Ik herken de gemengde gevoelens van ongesteld worden (soms opluchting in het begin, later teleurstelling) tot lichte jaloezie als iemand in de omgeving zwanger werd. Plus gedoe met ovulatietesten omdat mijn luteale fase kort is (negen of tien dagen). Ik ben daar overigens wel twee keer spontaan zwanger mee geworden, al duurde het bij de eerste bijna anderhalf jaar. Knuffel voor iedereen! Ik vind dit ook een heel fijn topic .
Hoezeer ik ook uitkijk naar de kleine, ik kijk zeker ook op tegen de eerste maanden. Weet hoe zwaar die zijn en mijn lichamelijke conditie is nu slecht. Na de bevalling gaan we even goed kijken of het verstandig is preventief weer medicatie te gaan slikken.
Volgens mij is het persen niet zozeer slecht voor het bekken (dat is goed verweekt) maar meer als het allemaal niet volgens het boekje verloopt (bv vacuüm of schouders vast). Hoop dat het nu allemaal goed gaat. De baby wordt groot geschat vandaar dat ik toch graag wil laten inleiden. Lig er nu regelmatig wakker van. Zo spannend!
Ik herken de gemengde gevoelens van ongesteld worden (soms opluchting in het begin, later teleurstelling) tot lichte jaloezie als iemand in de omgeving zwanger werd. Plus gedoe met ovulatietesten omdat mijn luteale fase kort is (negen of tien dagen). Ik ben daar overigens wel twee keer spontaan zwanger mee geworden, al duurde het bij de eerste bijna anderhalf jaar. Knuffel voor iedereen! Ik vind dit ook een heel fijn topic .Hoezeer ik ook uitkijk naar de kleine, ik kijk zeker ook op tegen de eerste maanden. Weet hoe zwaar die zijn en mijn lichamelijke conditie is nu slecht. Na de bevalling gaan we even goed kijken of het verstandig is preventief weer medicatie te gaan slikken.
Volgens mij is het persen niet zozeer slecht voor het bekken (dat is goed verweekt) maar meer als het allemaal niet volgens het boekje verloopt (bv vacuüm of schouders vast). Hoop dat het nu allemaal goed gaat. De baby wordt groot geschat vandaar dat ik toch graag wil laten inleiden. Lig er nu regelmatig wakker van. Zo spannend!
woensdag 9 januari 2019 21:56
Hoi dames,
Heb erg lang niet mee geschreven maar ik hoop dat ik nog welkom ben hier.
Het was hier een ontzettende baby boom periode en de wil wordt alleen maar erger. Wat erg leuk is natuurlijk maar toch houdt de angst me tegen. Het is zelfs zo erg dat ik amper sex durf te hebben met me partner. Ik heb laatst zo hard zitten janken dat ik echt even weg moest.
Telkens krijg ik een sterke drang om ervoor te gaan maar daarna neemt de angst het over. Vanaf t moment dat we sex hebben tot aan de wacht periode om te testen. En dan stel dat her positief is.. hoe zal ik reageren.. ik denk natuurlijk te ver vooruit maar zo zit ik in elkaar. Ik wilde in de zomer van 2018 beginnen. We waren toen voorzichtig begonnen. Maar tis nu 2019 en wordt dit jaar ook 35..
Emdr helpt hier niet zo goed ben er al een tijd mee bezig. Weet gewoon niet wat ik doen moet
Heb erg lang niet mee geschreven maar ik hoop dat ik nog welkom ben hier.
Het was hier een ontzettende baby boom periode en de wil wordt alleen maar erger. Wat erg leuk is natuurlijk maar toch houdt de angst me tegen. Het is zelfs zo erg dat ik amper sex durf te hebben met me partner. Ik heb laatst zo hard zitten janken dat ik echt even weg moest.
Telkens krijg ik een sterke drang om ervoor te gaan maar daarna neemt de angst het over. Vanaf t moment dat we sex hebben tot aan de wacht periode om te testen. En dan stel dat her positief is.. hoe zal ik reageren.. ik denk natuurlijk te ver vooruit maar zo zit ik in elkaar. Ik wilde in de zomer van 2018 beginnen. We waren toen voorzichtig begonnen. Maar tis nu 2019 en wordt dit jaar ook 35..
Emdr helpt hier niet zo goed ben er al een tijd mee bezig. Weet gewoon niet wat ik doen moet
donderdag 10 januari 2019 06:03
Rot voor jullie Tinkeltje dat het nu wat langer op zich laat wachten en de teleurstelling groter wordt. Heb je al gevraagd bij de huisarts? Misschien kan die je wel wat geruststellen als het nog niets is om je zorgen over te maken, maar dan hen je het toch ook even besproken waar je mee zit.
Summerjamm die angst herken ik ook wel hoor van in het begin van mijn zwangerschap. Ik denk dat dat wel vaker voor Komt na een ppd. Belangrijk is wel om die angst bespreekbaar te maken, hier is al een goed begin! Mijn ervaring is wel dat ik Hoe verder in de zwangerschap, hoe zekerder ik mij voel en goed nagedacht over wat ik nodig heb en wat als het toch de kop op steekt. Voor bijna alles is ook wel een (hulp) oplossing te vinden om de kans op een ppd te verkleinen. Wel klinkt jouw angst best heftig, en naar dat de emdr niet goed genoeg helpt. Ik hoop dat het je lukt om de angst te verminderen.
Renata spannend volgende week de inleiding! Ik had echt zelf kunnen schrijven wat jij zegt over enerzijds uitkijken naar de baby maar ook wetend wat er straks aan drukte en chaos komt, dus daar ook wat tegenop zien. Ik krijg nu ook steeds vaker de vraag of ik zwanger zijn al zat ben. Dan zeg ik dus ook dat ik het op zich wel goed geweest vind zo maar dat ik ook weet water straks staat te wachten
Ik heb het met de spv er nog gehad over het slechte slapen, maar niet zozeer over slaapmedicatie. Zij begon daar zelf ook niet over en zei eigenlijk alleen dat het iets is wat bijna elke zwangere op t eind heeft. Vooral straks na de geboorte kijken denk ik Joe het met slapen gaat. Vorige keer sliep ik erg slecht Door de spanning.
Vandaag heb ik echo en ik ben een beetje bang voor de teleurstelling die ik zal gaan voelen als blijkt dat het een geplande keizersnede moet gaan worden vanwege stuitligging. Ik heb deze hele zwangerschap erg de wens gehad om een natuurlijke bevalling mee te maken. Maar volgensmij ligt de kleine nog niet met hoofd naar beneden dus ik probeer vast een beetje rekening te houden met andere scenario's. Het is vooral een "stomme" gevoelskwestie vind ik zelf. Dus als het anders loopt dan ik hoopte, moet ik mezelf maar goed voorhouden dat ik een fijne zwangerschap heb gehad dit keer en dat het allerbelangrijkste is dat de kleine er straks gezond en wel komt. Komt vast goed!
Summerjamm die angst herken ik ook wel hoor van in het begin van mijn zwangerschap. Ik denk dat dat wel vaker voor Komt na een ppd. Belangrijk is wel om die angst bespreekbaar te maken, hier is al een goed begin! Mijn ervaring is wel dat ik Hoe verder in de zwangerschap, hoe zekerder ik mij voel en goed nagedacht over wat ik nodig heb en wat als het toch de kop op steekt. Voor bijna alles is ook wel een (hulp) oplossing te vinden om de kans op een ppd te verkleinen. Wel klinkt jouw angst best heftig, en naar dat de emdr niet goed genoeg helpt. Ik hoop dat het je lukt om de angst te verminderen.
Renata spannend volgende week de inleiding! Ik had echt zelf kunnen schrijven wat jij zegt over enerzijds uitkijken naar de baby maar ook wetend wat er straks aan drukte en chaos komt, dus daar ook wat tegenop zien. Ik krijg nu ook steeds vaker de vraag of ik zwanger zijn al zat ben. Dan zeg ik dus ook dat ik het op zich wel goed geweest vind zo maar dat ik ook weet water straks staat te wachten
Ik heb het met de spv er nog gehad over het slechte slapen, maar niet zozeer over slaapmedicatie. Zij begon daar zelf ook niet over en zei eigenlijk alleen dat het iets is wat bijna elke zwangere op t eind heeft. Vooral straks na de geboorte kijken denk ik Joe het met slapen gaat. Vorige keer sliep ik erg slecht Door de spanning.
Vandaag heb ik echo en ik ben een beetje bang voor de teleurstelling die ik zal gaan voelen als blijkt dat het een geplande keizersnede moet gaan worden vanwege stuitligging. Ik heb deze hele zwangerschap erg de wens gehad om een natuurlijke bevalling mee te maken. Maar volgensmij ligt de kleine nog niet met hoofd naar beneden dus ik probeer vast een beetje rekening te houden met andere scenario's. Het is vooral een "stomme" gevoelskwestie vind ik zelf. Dus als het anders loopt dan ik hoopte, moet ik mezelf maar goed voorhouden dat ik een fijne zwangerschap heb gehad dit keer en dat het allerbelangrijkste is dat de kleine er straks gezond en wel komt. Komt vast goed!
donderdag 10 januari 2019 08:42
Renata: wat enorm spannend allemaal. Is de kans groot dat de baby weer vast komt te zitten?
Summerjam: je angst klinkt nog wel heel heftig. Wat jammer dat de emdr niet goed werkt. Zijn er ook nog andere behandelopties? Het helpt mij wel om angsten aan te gaan en me er echt in te verdiepen, zodat het allemaal wat normaler wordt. Dus er veel over lezen en ook ervaringen van anderen lezen. Misschien heb je er wat aan.
Zonnetje: heb je de vorige keer ook een keizersnede gehad? Ik kan me wel voorstellen dat je dat jammer vindt. Niet dat ik wil zeggen dat het een beter is dan het ander, die mensen ken ik ook... ik weet niet hoe het herstel na een keizersnede is. Ik ben vaginaal bevallen vorige keer en die bevalling was heel snel en heftig, ook had ik veel bloedverlies. Mijn energie is nog weken heel slecht geweest. Mijn man is uiteindelijk tot 4 weken na de bevalling thuis gebleven, omdat ik nog niet zelf voor mijn zoon kon zorgen. Dit heeft ook invloed gehad op het ontstaan van de ppd. Ik heb zelf nog wel gedacht dat een keizersnede die kans op dat moment misschien kleiner had gemaakt, maar dat weet ik niet, omdat ik geen keizersnede heb gehad. Wat ik wil zeggen, dat het herstel van een vaginale bevalling ook heel heftig kan zijn en niet per se beter hoeft te zijn voor het niet ontstaan van een ppd.
Ik had vandaag weer een positieve ovulatietest. Weer heel vroeg. Ik was van plan om vanavond weer te beginnen met vrijen, maar nu heb ik dus al zo snel weer een positieve test. Ik baal er flink van, ik had graag onze kansen zo optimaal mogelijk benut. Dus voor en na de eisprong seks. Ik probeer dan een beetje te rekenen hoe dat uitkomt en dan heb ik ineens weer zo vroeg een eisprong. Ik heb voor volgende week een afspraak gemaakt bij de huisarts ivm mijn cyclus. Gewoon ter geruststelling. Ik lees en hoor er zo veel over, maar ik wil het nu wel graag van een arts horen of ik me onterecht zorgen maak.
Summerjam: je angst klinkt nog wel heel heftig. Wat jammer dat de emdr niet goed werkt. Zijn er ook nog andere behandelopties? Het helpt mij wel om angsten aan te gaan en me er echt in te verdiepen, zodat het allemaal wat normaler wordt. Dus er veel over lezen en ook ervaringen van anderen lezen. Misschien heb je er wat aan.
Zonnetje: heb je de vorige keer ook een keizersnede gehad? Ik kan me wel voorstellen dat je dat jammer vindt. Niet dat ik wil zeggen dat het een beter is dan het ander, die mensen ken ik ook... ik weet niet hoe het herstel na een keizersnede is. Ik ben vaginaal bevallen vorige keer en die bevalling was heel snel en heftig, ook had ik veel bloedverlies. Mijn energie is nog weken heel slecht geweest. Mijn man is uiteindelijk tot 4 weken na de bevalling thuis gebleven, omdat ik nog niet zelf voor mijn zoon kon zorgen. Dit heeft ook invloed gehad op het ontstaan van de ppd. Ik heb zelf nog wel gedacht dat een keizersnede die kans op dat moment misschien kleiner had gemaakt, maar dat weet ik niet, omdat ik geen keizersnede heb gehad. Wat ik wil zeggen, dat het herstel van een vaginale bevalling ook heel heftig kan zijn en niet per se beter hoeft te zijn voor het niet ontstaan van een ppd.
Ik had vandaag weer een positieve ovulatietest. Weer heel vroeg. Ik was van plan om vanavond weer te beginnen met vrijen, maar nu heb ik dus al zo snel weer een positieve test. Ik baal er flink van, ik had graag onze kansen zo optimaal mogelijk benut. Dus voor en na de eisprong seks. Ik probeer dan een beetje te rekenen hoe dat uitkomt en dan heb ik ineens weer zo vroeg een eisprong. Ik heb voor volgende week een afspraak gemaakt bij de huisarts ivm mijn cyclus. Gewoon ter geruststelling. Ik lees en hoor er zo veel over, maar ik wil het nu wel graag van een arts horen of ik me onterecht zorgen maak.
donderdag 10 januari 2019 11:44
@zonnetje en tinkeltje,
Het is hier best wel heftig inderdaad. Het probleem is dat ik last heb van stemmingswisselingen. Zo onderdruk ik mijn angst en wil ik dolgraag zwanger worden en zo overheerst de angst enorm en wil ik het helemaal niet. Emdr helpt niet nee.. ja het is fijn om daarover te praten maar toch blijft een stemmetje zeggen "wat als". Nu heb ik helaas een prenatele en een postnatale depressie gehad. Dus en de zwangerschap verliep verschrikkelijk en daar ontwikkelde ik de angsten en na de bevalling was ik ontzettend bang en depri. Ik heb vaak het internet afgezocht naar soortgelijke verhalen. Meestal lees ik dat vrouwen het wel hebben gehad maar na een jaar of 2 na de bevalling toch weer zwanger zijn geworden en eind goed, al goed. Hier vreet t al 5 jaar aan me
Vaak zeggen mensen ook je zit er zo mee en je hebt zo een rottijd gehad één kindje is toch ook goed? Meestal hebben ze ook gelijk maar me man wil dolgraag een kindje erbij (als het aan hem ligt een heel elftal) ik had precies dezelfde gedachte. Wilde altijd one big family. Wie had gedacht dat ik zo een rottijd zou meemaken.. ook wil ik zelf een zusje of een broertje voor ons kindje. En ik straal als ik weer zo pasgeborene bezoek. Dus ja ik wil het ook.. maar de angst houdt me zo tegen gewoon.
Het is hier best wel heftig inderdaad. Het probleem is dat ik last heb van stemmingswisselingen. Zo onderdruk ik mijn angst en wil ik dolgraag zwanger worden en zo overheerst de angst enorm en wil ik het helemaal niet. Emdr helpt niet nee.. ja het is fijn om daarover te praten maar toch blijft een stemmetje zeggen "wat als". Nu heb ik helaas een prenatele en een postnatale depressie gehad. Dus en de zwangerschap verliep verschrikkelijk en daar ontwikkelde ik de angsten en na de bevalling was ik ontzettend bang en depri. Ik heb vaak het internet afgezocht naar soortgelijke verhalen. Meestal lees ik dat vrouwen het wel hebben gehad maar na een jaar of 2 na de bevalling toch weer zwanger zijn geworden en eind goed, al goed. Hier vreet t al 5 jaar aan me
Vaak zeggen mensen ook je zit er zo mee en je hebt zo een rottijd gehad één kindje is toch ook goed? Meestal hebben ze ook gelijk maar me man wil dolgraag een kindje erbij (als het aan hem ligt een heel elftal) ik had precies dezelfde gedachte. Wilde altijd one big family. Wie had gedacht dat ik zo een rottijd zou meemaken.. ook wil ik zelf een zusje of een broertje voor ons kindje. En ik straal als ik weer zo pasgeborene bezoek. Dus ja ik wil het ook.. maar de angst houdt me zo tegen gewoon.
donderdag 10 januari 2019 13:14
Ik ken iemand die tijdens de tweede zwangerschap ook een prenatale depressie had. Dat werd erg goed in de gaten gehouden en ze gebruikte medicijnen. Uiteindelijk ook minder gaan werken. Het was hard werken om het een beetje binnen de perken te houden, maar het is iets beter gegaan dan de keer er voor. Niet een heel positief verhaal, maar ik vond het mooi om te zien hoe bewust ze er mee bezig was en dat ze daardoor een beetje onder controle had. Het kan dus inderdaad weer gebeuren en een prenatale depressie kan je volgens mij niet echt voorkomen. Maar het is hard werken dan.
vrijdag 11 januari 2019 04:42
Tinkeltje ja mijn eerste is gehaald met een keizersnede, nadat op het ctg was te zien dat het niet meer zo goed met hem ging in de buik. Het ging toen ineens erg snel en 3 kwartier later had ik een baby, maar duurde ook nog een tijd voordat ik hem zag. Hierdoor heb ik het gevoel dat ik een stuk heb overgeslagen. Maar ik denk niet dat dit gezorgd heeft voor de ppd bij mij. Dat zijn naar mijn idee toch meer de zorgen tijdens de zwangerschap geweest en de opstartproblemen de eerste maanden en waarbij vermoeidheid ook een hele grote rol speelde. Wel is het puur een gevoelsmatige kwestie dat ik deze tweede keer heel graag natuurlijk wil bevallen, of op zijn minst proberen. Omdat ik de ervaring graag wil mee maken. En natuurlijk is dat zeker geen garantie op een fijne bevalling, maar ik hoop er maar het beste van. Meer kan ik niet doen.
Hier gisteren bij de echo te horen gekregen dat de kleine goed is gegroeid, benedengemiddeld kindje en da t hij nog in stuit lag. Dat wist ik al haha. Er was meteen plek om hem te laten draaien dus gelijk maar doorgezet omdat ik me hierop toch al had voorbereid. Het draaien zelf ging heel snel, waardoor ik het goed te doen vond. Wel een beetje spierpijn in mijn buik door het geduw.
Ik denk dat het goed is om je zorgen met de huisarts te bespreken. Wellicht kan hij je gerust stellen en anders de mogelijkheden (voor in de toekomst) bespreken. Wel vervelend dat je eisprong nu eerder was dan verwacht, kan me voorstellen dat het nu balen is dat je er geen optimaal gebruik van hebt kunnen maken. Maar hopelijk hebben jullie dat nu alsnog kunnen doen met deze positieve test en dat kan ook al genoeg zijn. Het hoeft ten slotte maar 1 keer wel te lukken
Summerjamm, dat klinkt ook heel zwaar dat je tijdens de zwangerschap ook al depressief was en dit na afloop nog eens gebeurde. Zo heb je het ook wel Dubbel op gehad. Slik je nu ook medicatie? En wat Tinkeltje ook zegt, er zijn wellicht mogelijkheden om vooraf te bespreken voor Hoe je je zwangerschap gaat doorlopen als je weer klachten krijgt. Bijv. In de vorm van therapie, gesprekken of medicatie. Zo kan hopelijk de depressie een tweede keer beperkt blijven. Prenatale depressie; is daarvan ook een oorzaak/trigger voor jou bekend of is het puur hormonaal dat je je depressief gaat voelen? Ik denk dat bij mij de ppd voor een groot deel hormonaal is geweest, maar ook slaapgebrek en spanning waren grote oorzaken. Hier hebben we nu dus een soort van plan voor gemaakt, om het slaapgebrek en spanning zo veel mogelijk binnen de perken te houden. Maar als het puur hormonaal is, dan kan daar denk ik niet zoveel tegen gedaan worden, behalve antidepressiva?
Hier gisteren bij de echo te horen gekregen dat de kleine goed is gegroeid, benedengemiddeld kindje en da t hij nog in stuit lag. Dat wist ik al haha. Er was meteen plek om hem te laten draaien dus gelijk maar doorgezet omdat ik me hierop toch al had voorbereid. Het draaien zelf ging heel snel, waardoor ik het goed te doen vond. Wel een beetje spierpijn in mijn buik door het geduw.
Ik denk dat het goed is om je zorgen met de huisarts te bespreken. Wellicht kan hij je gerust stellen en anders de mogelijkheden (voor in de toekomst) bespreken. Wel vervelend dat je eisprong nu eerder was dan verwacht, kan me voorstellen dat het nu balen is dat je er geen optimaal gebruik van hebt kunnen maken. Maar hopelijk hebben jullie dat nu alsnog kunnen doen met deze positieve test en dat kan ook al genoeg zijn. Het hoeft ten slotte maar 1 keer wel te lukken
Summerjamm, dat klinkt ook heel zwaar dat je tijdens de zwangerschap ook al depressief was en dit na afloop nog eens gebeurde. Zo heb je het ook wel Dubbel op gehad. Slik je nu ook medicatie? En wat Tinkeltje ook zegt, er zijn wellicht mogelijkheden om vooraf te bespreken voor Hoe je je zwangerschap gaat doorlopen als je weer klachten krijgt. Bijv. In de vorm van therapie, gesprekken of medicatie. Zo kan hopelijk de depressie een tweede keer beperkt blijven. Prenatale depressie; is daarvan ook een oorzaak/trigger voor jou bekend of is het puur hormonaal dat je je depressief gaat voelen? Ik denk dat bij mij de ppd voor een groot deel hormonaal is geweest, maar ook slaapgebrek en spanning waren grote oorzaken. Hier hebben we nu dus een soort van plan voor gemaakt, om het slaapgebrek en spanning zo veel mogelijk binnen de perken te houden. Maar als het puur hormonaal is, dan kan daar denk ik niet zoveel tegen gedaan worden, behalve antidepressiva?
vrijdag 11 januari 2019 06:57
Zonnetje, wat fijn dat de baby is gedraaid! Nu moet hij wel zo blijven zitten 
.
Summerjamm, wat heftig dat je een pre- en postnatale depressie hebt gehad. Ik kan me voorstellen dat dat je angst voor nog een zwangerschap vergroot. Ik weet niet of je er al geweest bent, maar je kunt ook voor een zwangerschap je laten verwijzen naar een pop-poli om je opties te bespreken.
@Tinkeltje, ik vind het erg spannend allemaal, maar dat is ook logisch denk ik. De kans dat het nog een keer gebeurt is wel groter dan bij vrouwen die het nog nooit hebben gehad, maar door eerder in te leiden hopen we dat risico weer te verkleinen. Het enige wat alle risico’s op een nieuwe schouderdystocie zou wegnemen is een keizersnee maar gezien mijn bekkenklachten is dat ook een heftige keuze (omdat ze dan je buikspieren doorsnijden die de boel nog een beetje stabiliseren). Eigenlijk weet je het gewoon niet van tevoren.
. Summerjamm, wat heftig dat je een pre- en postnatale depressie hebt gehad. Ik kan me voorstellen dat dat je angst voor nog een zwangerschap vergroot. Ik weet niet of je er al geweest bent, maar je kunt ook voor een zwangerschap je laten verwijzen naar een pop-poli om je opties te bespreken.
@Tinkeltje, ik vind het erg spannend allemaal, maar dat is ook logisch denk ik. De kans dat het nog een keer gebeurt is wel groter dan bij vrouwen die het nog nooit hebben gehad, maar door eerder in te leiden hopen we dat risico weer te verkleinen. Het enige wat alle risico’s op een nieuwe schouderdystocie zou wegnemen is een keizersnee maar gezien mijn bekkenklachten is dat ook een heftige keuze (omdat ze dan je buikspieren doorsnijden die de boel nog een beetje stabiliseren). Eigenlijk weet je het gewoon niet van tevoren.
dinsdag 15 januari 2019 09:07
Hallo lieve dames,
hoe is het met iedereen?
tinkeltje, misselijkheid is denk ik over, durf het nog niet echt te geloven, maar ben gisteren alleen beetje weeïg geweest en niet echt misselijk. Ik denk dat ik misschien na 3 maanden wel halve dagen ga werken. Ga er nog even over nadenken, binnenkort maar eens met leidinggevende om de tafel. Wat ontzettend verdrietig dat de foto's niet zijn gelukt
. Wat jammer dat de visite zo laat pas kwam. Ik ben op een gegeven moment zelf gewoon mensen gaan uitnodigen, want bij ons hielden ze in eerste instantie ook wat afstand, wat ik toen ook erg fijn vond maar net als jij was ik op een gegeven moment ook wel toe aan visite. Goed dat je een afspraak hebt gemaakt met de huisarts Ik kan me voorstellen dat die korte cycli onzeker maken. Helemaal niet gek dat je het lang vind duren nu als het de vorige keer met ronde 2 raak was. Ik ben bang als ik straks niet met 38 weken ga bevallen, zoals de vorige keer, dat dat ook enorm gaat tegenvallen, je gaat toch uit van eerdere ervaringen. Misschien kleine geruststelling ik ben beide keren zwanger geworden met seks na de eisprong, althans 's ochtends veel slijmverlies (is voor mij teken van eisprong) en 's avonds seks. Dagen ervoor en erna helemaal geen seks gehad. Nu dus op het wachtbankje, spannend! Ik ga duimen voor je meid.
Duna, heb je bewust je naam in je bericht gezet? je bent nu wel erg herkenbaar.. denk aan hoe ze het in het vliegtuig doen hé, eerst zelf dat zuurstofkapje opzetten en dan bij pas bij je kind/anderen. Heel moeilijk, maar oh zo belangrijk. Bedankt voor de tip voor halve dagen werken, neem hem serieus in overweging! Helemaal niet gek dat het werken nog zoveel energie kost, ik vind het heel knap dat het überhaupt lukt en daarnaast ook nog een eigen bedrijf, petje af. Knap ook dat je de feestdagen bent doorgekomen, ik denk dat ik de hele dag in bed zou hebben gelegen... Geboortefotograaf is idd prijzig, maar omdat ik nu ook weet dat er niet nog een kindje komt en ik heel erg veel had aan de foto's de vorige keer ga ik het denk ik wel doen. Alleen nog wel even man overtuigen 
Fijn dat je zoveel aan het topic hebt, doet me stiekem best veel!
Renata, oh zo herkenbaar het opzien tegen de eerste maanden. Toen ik mijn intake had realiseerde ik me ook dat ik echt helemaal niet opzie tegen de bevalling (niet dat ik uitkijk naar de weeën) maar oh men die eerste maanden pfft
een bevalling is tenminste klaar na max 48 uur, maar daarna wel direct 24/7 klaar moeten staan voor die kleine. Blijft je man na de bevalling ook extra thuis, heb je andere hulptroepen? Blijf hier in ieder geval ook lekker schrijven! Korte berichtjes/lange berichtjes maakt allemaal niet uit. Heftig dat een keizersnede ook impact heeft op je bekken. Hoe gaat het nu? Kom je de dagen een beetje door?
summerjamm, fijn om weer van je te horen! De angst is ook hier herkenbaar, maar net als zonnetje ervaar ik wel dat het ook wat afneemt na mate de zwangerschap vorder. Wat naar dat EMDR niet goed helpt, heb je ook al andere therapieën gehad/overwogen? Ik heb zelf heel veel gehad aan cognitieve gedragstherapie. In het kort: je gaat dan actief met je gedachtes aan de slag, je pluist een bepaalde gedachte (bijv ik ben een slechte moeder) helemaal uit waarom je dat precies denkt, argumenten voor en tegen etc. Daardoor wordt je je steeds meer bewust dat je geen realistische gedachte hebt en dan kun je ook gaan werken naar realitische gedachtes. Ik vond het ook fijn dat alles is opgeschreven, zodat ik het af en toe weer terug kan lezen. Ik weet niet of deze vorm van therapie ook geschikt is bij angstklachten. Als je meer wil weten laat maar horen. Wat heftig dat het al 5 jaar aan je vreet, zeker als je verhalen leest over vrouwen bij wie het na 2 jaar wel weer goed gaat. Ik ben er overigens wel van overtuigd als je niet de juiste therapie/medicatie hebt gehad (en dat is per persoon verschillend) het dan ook heel moeilijk is om je beter te voelen. Ik heb de afgelopen 15 jaar meerdere psychologen bezocht en verschillende soorten therapieën gehad en steeds ging het ook weer iets beter, maar de laatste 2 keer boekte ik echt snel vooruitgang. Hoe ervaar je het moederschap nu met je kindje?
en hoe oud je is je kindje?
Zonnetje, heel begrijpelijk dat je deze keer dan vaginaal wil bevallen. Wat ontzettend fijn dat de baby gedraaid is. Ik duim hier dat ie lekker zo blijft zitten. Hoe gaat het nu met slapen? Kom je de dagen nog een beetje door? Spannend inderdaad die eerste maanden, is je man extra thuis, andere hulptroepen ingeschakeld? Heel herkenbaar van de stress/spanning en niet kunnen slapen. Heb je een plan hoe je het dit keer gaat aanpakken?
Hier inmiddels de tweede echo gehad en alles was goed. Ben iets naar voren gezet qua uitgerekende datum, maar dat vind ik eigenlijk wel prima, dan is het ook eerder 42 weken
. De misselijkheid is zo goed als weg, alleen nog een beetje weeïg af en toe, kan het nog niet geloven.. Verloskundige had het nog over de pop-poli maar dat voelt wel erg heftig. Ga over een tijdje met de huisarts een plannetje maken. Nu op het wachtbankje voor de nipt-test, ook spannend!
Moet nog steeds starten met mijn bekkenbodemoefeningen, maar het lukt niet. Vind het lastig om met mijn falende lichaam (zo voelt het) aan de slag te gaan en ben overtuigd dat het geen zin heeft, ja dat helpt niet echt.. Iemand nog tips?
hoe is het met iedereen?
tinkeltje, misselijkheid is denk ik over, durf het nog niet echt te geloven, maar ben gisteren alleen beetje weeïg geweest en niet echt misselijk. Ik denk dat ik misschien na 3 maanden wel halve dagen ga werken. Ga er nog even over nadenken, binnenkort maar eens met leidinggevende om de tafel. Wat ontzettend verdrietig dat de foto's niet zijn gelukt
. Wat jammer dat de visite zo laat pas kwam. Ik ben op een gegeven moment zelf gewoon mensen gaan uitnodigen, want bij ons hielden ze in eerste instantie ook wat afstand, wat ik toen ook erg fijn vond maar net als jij was ik op een gegeven moment ook wel toe aan visite. Goed dat je een afspraak hebt gemaakt met de huisarts Ik kan me voorstellen dat die korte cycli onzeker maken. Helemaal niet gek dat je het lang vind duren nu als het de vorige keer met ronde 2 raak was. Ik ben bang als ik straks niet met 38 weken ga bevallen, zoals de vorige keer, dat dat ook enorm gaat tegenvallen, je gaat toch uit van eerdere ervaringen. Misschien kleine geruststelling ik ben beide keren zwanger geworden met seks na de eisprong, althans 's ochtends veel slijmverlies (is voor mij teken van eisprong) en 's avonds seks. Dagen ervoor en erna helemaal geen seks gehad. Nu dus op het wachtbankje, spannend! Ik ga duimen voor je meid. Duna, heb je bewust je naam in je bericht gezet? je bent nu wel erg herkenbaar.. denk aan hoe ze het in het vliegtuig doen hé, eerst zelf dat zuurstofkapje opzetten en dan bij pas bij je kind/anderen. Heel moeilijk, maar oh zo belangrijk. Bedankt voor de tip voor halve dagen werken, neem hem serieus in overweging! Helemaal niet gek dat het werken nog zoveel energie kost, ik vind het heel knap dat het überhaupt lukt en daarnaast ook nog een eigen bedrijf, petje af. Knap ook dat je de feestdagen bent doorgekomen, ik denk dat ik de hele dag in bed zou hebben gelegen... Geboortefotograaf is idd prijzig, maar omdat ik nu ook weet dat er niet nog een kindje komt en ik heel erg veel had aan de foto's de vorige keer ga ik het denk ik wel doen. Alleen nog wel even man overtuigen
Fijn dat je zoveel aan het topic hebt, doet me stiekem best veel!Renata, oh zo herkenbaar het opzien tegen de eerste maanden. Toen ik mijn intake had realiseerde ik me ook dat ik echt helemaal niet opzie tegen de bevalling (niet dat ik uitkijk naar de weeën) maar oh men die eerste maanden pfft
een bevalling is tenminste klaar na max 48 uur, maar daarna wel direct 24/7 klaar moeten staan voor die kleine. Blijft je man na de bevalling ook extra thuis, heb je andere hulptroepen? Blijf hier in ieder geval ook lekker schrijven! Korte berichtjes/lange berichtjes maakt allemaal niet uit. Heftig dat een keizersnede ook impact heeft op je bekken. Hoe gaat het nu? Kom je de dagen een beetje door?
summerjamm, fijn om weer van je te horen! De angst is ook hier herkenbaar, maar net als zonnetje ervaar ik wel dat het ook wat afneemt na mate de zwangerschap vorder. Wat naar dat EMDR niet goed helpt, heb je ook al andere therapieën gehad/overwogen? Ik heb zelf heel veel gehad aan cognitieve gedragstherapie. In het kort: je gaat dan actief met je gedachtes aan de slag, je pluist een bepaalde gedachte (bijv ik ben een slechte moeder) helemaal uit waarom je dat precies denkt, argumenten voor en tegen etc. Daardoor wordt je je steeds meer bewust dat je geen realistische gedachte hebt en dan kun je ook gaan werken naar realitische gedachtes. Ik vond het ook fijn dat alles is opgeschreven, zodat ik het af en toe weer terug kan lezen. Ik weet niet of deze vorm van therapie ook geschikt is bij angstklachten. Als je meer wil weten laat maar horen. Wat heftig dat het al 5 jaar aan je vreet, zeker als je verhalen leest over vrouwen bij wie het na 2 jaar wel weer goed gaat. Ik ben er overigens wel van overtuigd als je niet de juiste therapie/medicatie hebt gehad (en dat is per persoon verschillend) het dan ook heel moeilijk is om je beter te voelen. Ik heb de afgelopen 15 jaar meerdere psychologen bezocht en verschillende soorten therapieën gehad en steeds ging het ook weer iets beter, maar de laatste 2 keer boekte ik echt snel vooruitgang. Hoe ervaar je het moederschap nu met je kindje?
en hoe oud je is je kindje?
Zonnetje, heel begrijpelijk dat je deze keer dan vaginaal wil bevallen. Wat ontzettend fijn dat de baby gedraaid is. Ik duim hier dat ie lekker zo blijft zitten. Hoe gaat het nu met slapen? Kom je de dagen nog een beetje door? Spannend inderdaad die eerste maanden, is je man extra thuis, andere hulptroepen ingeschakeld? Heel herkenbaar van de stress/spanning en niet kunnen slapen. Heb je een plan hoe je het dit keer gaat aanpakken?
Hier inmiddels de tweede echo gehad en alles was goed. Ben iets naar voren gezet qua uitgerekende datum, maar dat vind ik eigenlijk wel prima, dan is het ook eerder 42 weken
. De misselijkheid is zo goed als weg, alleen nog een beetje weeïg af en toe, kan het nog niet geloven.. Verloskundige had het nog over de pop-poli maar dat voelt wel erg heftig. Ga over een tijdje met de huisarts een plannetje maken. Nu op het wachtbankje voor de nipt-test, ook spannend!Moet nog steeds starten met mijn bekkenbodemoefeningen, maar het lukt niet. Vind het lastig om met mijn falende lichaam (zo voelt het) aan de slag te gaan en ben overtuigd dat het geen zin heeft, ja dat helpt niet echt.. Iemand nog tips?
dinsdag 15 januari 2019 09:50
Fijn dat je je beter voelt fugu! En ook gefeliciteerd met de tweede goedE echo! Dat is natuurlijk helemaal super.
Wij doen hier geen geboortefotograaf, maar heb aan de hand van jullie berichten man wel even geïnstrueerd dat ik het wel fijn vind als hij geregeld wat foto's maakt met zijn telefoon,gewoon om het er na die tijd over te kunnen hebben met zn 2 en en eventueel dingen terug te halen als ik wat kwijt ben.
Wat jij ook zegt fugu, ik denk dat het inderdaad heel belangrijk is om de juiste hulp te hebben. Bij mij kwam het Veel te laat omdat ik zelf al zo lang Door liep en het niet als depressie had herkend totdat het echt niet meer ging. Maar eenmaal medicatie, bleek dat voor mij een heel goed hulpmiddel om weer wat lucht te krijgen en ruimte te krijgen. Medicatie is geen wondermiddel en is ook zeker niet altijd de enige oplossing maar mij heeft het in combinatie met gesprekken goed geholpen.
Waarom voel je de pop poli als wat te zwaar fugu? Ik ben daar dus ook onder gekomen toen ik me aanmeldde voor de zwangerschapscontroles. Er volgde toen een eenmalig gesprek met de psychiater (om mij een keer gezien te hebben maar verder geen bijzonderheden omdat het goed ging, dus ook niet vervolgd). Verder heb ik gesprekken met een spv er eens per maand, ook afhankelijk van hoe het gaat en wat ik zelf hierin wens. Door die laagdrempeligheid ervaar ik het zelf dus juist als een hele fijne achtergrond ondersteuning. Kan het dus alleen maar aanraden vanuit mijn ervaring
Die uitspraak over de bevalling en eerste maanden; zo denk ik er dus ook over. De hel van een bevalling duurt maar tijdelijk, maar de maanden daarna duren veel langer en kunnen veel verderstrekkende gevolgen hebben als je psychische problemen krijgt.
Hier nu 37 weken. Dat schiet al op! Al verwacht ik dat deze laatste wachtweken wel lang gaan duren voor mijn gevoel :p veel dingetjes plannen. Vandaag de kleine man naar kinderdagverblijf gebracht voor een extra dag en ga vanmiddag met man lunchen. Onze zoon gaat over een paar weken over naar de peutergroep. Vind het wel spannend omdat hij bij deze groep ook veel tijd nodig heeft gehad om te wennen. Hij is best gevoelig wat dat betreft en die grote verandering die nog staat te komen met de baby stelt me daarin ook nog niet gerust. Ik wil dat het voor hem ook allemaal zo prettig en vertrouwd mogelijk verloopt. Heb dit ook wel overlegd met het kdv en afgesproken dat de wen periode evt verlengd kan worden.
Verder hoop ik inderdaad dat de kleine nu goed blijft liggen na het draaien! De eerste dag of 2 dagen durfde ik haast niet te bewegen, uit angst dat hij zou terug floepen ofzo hahaha maar volgensmij ligt hij nog steeds met koppie naar beneden. Donderdag hebben we weer controle dus zullen we het zien. Gynaecoloog zag evt een stuitbevalling ook wel zitten omdat het geen groot kindje betreft dus zij zei dat mocht hij draaien, ik dat ook echt moest overwegen. Hopelijk is dat niet nodig!
Slapen gaat nog steeds ruk, maar ach verder mag ik niet klagen hoor! Maagzuur enz is prima te doen met rennies en moet wel echt rustig aan doen met mijn bekken, maar dat wil ook wel redelijk.
Lang verhaal. Hoe is het bij de rest?
Wij doen hier geen geboortefotograaf, maar heb aan de hand van jullie berichten man wel even geïnstrueerd dat ik het wel fijn vind als hij geregeld wat foto's maakt met zijn telefoon,gewoon om het er na die tijd over te kunnen hebben met zn 2 en en eventueel dingen terug te halen als ik wat kwijt ben.
Wat jij ook zegt fugu, ik denk dat het inderdaad heel belangrijk is om de juiste hulp te hebben. Bij mij kwam het Veel te laat omdat ik zelf al zo lang Door liep en het niet als depressie had herkend totdat het echt niet meer ging. Maar eenmaal medicatie, bleek dat voor mij een heel goed hulpmiddel om weer wat lucht te krijgen en ruimte te krijgen. Medicatie is geen wondermiddel en is ook zeker niet altijd de enige oplossing maar mij heeft het in combinatie met gesprekken goed geholpen.
Waarom voel je de pop poli als wat te zwaar fugu? Ik ben daar dus ook onder gekomen toen ik me aanmeldde voor de zwangerschapscontroles. Er volgde toen een eenmalig gesprek met de psychiater (om mij een keer gezien te hebben maar verder geen bijzonderheden omdat het goed ging, dus ook niet vervolgd). Verder heb ik gesprekken met een spv er eens per maand, ook afhankelijk van hoe het gaat en wat ik zelf hierin wens. Door die laagdrempeligheid ervaar ik het zelf dus juist als een hele fijne achtergrond ondersteuning. Kan het dus alleen maar aanraden vanuit mijn ervaring
Die uitspraak over de bevalling en eerste maanden; zo denk ik er dus ook over. De hel van een bevalling duurt maar tijdelijk, maar de maanden daarna duren veel langer en kunnen veel verderstrekkende gevolgen hebben als je psychische problemen krijgt.
Hier nu 37 weken. Dat schiet al op! Al verwacht ik dat deze laatste wachtweken wel lang gaan duren voor mijn gevoel :p veel dingetjes plannen. Vandaag de kleine man naar kinderdagverblijf gebracht voor een extra dag en ga vanmiddag met man lunchen. Onze zoon gaat over een paar weken over naar de peutergroep. Vind het wel spannend omdat hij bij deze groep ook veel tijd nodig heeft gehad om te wennen. Hij is best gevoelig wat dat betreft en die grote verandering die nog staat te komen met de baby stelt me daarin ook nog niet gerust. Ik wil dat het voor hem ook allemaal zo prettig en vertrouwd mogelijk verloopt. Heb dit ook wel overlegd met het kdv en afgesproken dat de wen periode evt verlengd kan worden.
Verder hoop ik inderdaad dat de kleine nu goed blijft liggen na het draaien! De eerste dag of 2 dagen durfde ik haast niet te bewegen, uit angst dat hij zou terug floepen ofzo hahaha
maar volgensmij ligt hij nog steeds met koppie naar beneden. Donderdag hebben we weer controle dus zullen we het zien. Gynaecoloog zag evt een stuitbevalling ook wel zitten omdat het geen groot kindje betreft dus zij zei dat mocht hij draaien, ik dat ook echt moest overwegen. Hopelijk is dat niet nodig! Slapen gaat nog steeds ruk, maar ach verder mag ik niet klagen hoor! Maagzuur enz is prima te doen met rennies en moet wel echt rustig aan doen met mijn bekken, maar dat wil ook wel redelijk.
Lang verhaal. Hoe is het bij de rest?
dinsdag 15 januari 2019 20:26
Zonnetje: ja ik snap goed dat je graag vaginaal wilt bevallen. Ik vond het zelf een bijzondere ervaring en ik was zo trots op mezelf, dat ik dat gewoon geflikt had. Wat fijn dat je zoveel baat bij de pop-poli hebt. Heb je daarna ook nog gesprekken? Ik hoop voor je dat je kindje blijft liggen, wat fijn dat de draaipoging gelukt is. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om je zoontje op de opvang. Er gaat zoveel gebeuren in korte tijd.
Fugu: fijn dat de misselijkheid minder is en fijn een tweede echo. Heb je het met de vk al over de ppd gehad? Ik vind de pop-poli ook geen slecht idee. Ik denk dat ze daar ook de meeste ervaring hebben, dus misschien hebben ze wel tips. En als het toch niks is, kan je altijd afhaken. Wat betreft de oefeningen, gooi er eens een g schema tegen aan.
Ik heb mijn portie therapie ook wel gehad en ik herken wel wat je zegt. Vooral na de geboorte van mijn zoon en het overlijden van mijn moeder was ik heel rusteloos. Ik heb toen een aantal keer theralie gehad, maar had er weinig aan. Ik zit nu bij iemand, waar het echt weer super goed werkt. En ik merk dat sinds zoon er is, ik ook geen tijd heb om te lanterfanteren. Gewoon aan de slag.
Renata: hoe is het nu met je?
Ik heb hier vorige week mijn eisprong gehad. Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en de korte cyclus was geen probleem. Man is nu wel bezig met gezonder leven: dus afvallen, sporten en niet drinken. Ik laat er best veel voor de afgelopen maanden, dus hij mag er ook wel wat voor doen. Bovendien mag ik het kind 9 maanden dragen en uitpersen...dus dit is wel het minste wat hij kan doen. Mijn NOD is 24-01.
Fugu: fijn dat de misselijkheid minder is en fijn een tweede echo. Heb je het met de vk al over de ppd gehad? Ik vind de pop-poli ook geen slecht idee. Ik denk dat ze daar ook de meeste ervaring hebben, dus misschien hebben ze wel tips. En als het toch niks is, kan je altijd afhaken. Wat betreft de oefeningen, gooi er eens een g schema tegen aan.
Ik heb mijn portie therapie ook wel gehad en ik herken wel wat je zegt. Vooral na de geboorte van mijn zoon en het overlijden van mijn moeder was ik heel rusteloos. Ik heb toen een aantal keer theralie gehad, maar had er weinig aan. Ik zit nu bij iemand, waar het echt weer super goed werkt. En ik merk dat sinds zoon er is, ik ook geen tijd heb om te lanterfanteren. Gewoon aan de slag.Renata: hoe is het nu met je?
Ik heb hier vorige week mijn eisprong gehad. Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en de korte cyclus was geen probleem. Man is nu wel bezig met gezonder leven: dus afvallen, sporten en niet drinken. Ik laat er best veel voor de afgelopen maanden, dus hij mag er ook wel wat voor doen. Bovendien mag ik het kind 9 maanden dragen en uitpersen...dus dit is wel het minste wat hij kan doen.
Mijn NOD is 24-01.
