Psyche
alle pijlers
Extreem introvert en ik heb er last van
donderdag 19 januari 2017 16:43
Ik vind dit een beetje eng, om dat ik nooit eerder een topic heb geopend over mijn psyche (behalve dan over de vraag hoe therapie werkt, maar dan zonder inhoudelijk op mij zelf in te gaan), but here we go..
Ik ben erg in mij zelf gekeerd. Altijd al geweest, als kind heb ik maanden aan een stuk niets gezegd, om dat mijn innerlijk wereld gewoon zo uit gebreid is. Ouders in de stress natuurlijk...maar je ontdekt van zelf sociale constructies als je af wijkt tov het gemiddelde en ook in staat bent je wat aan te passen
Ik ben ook wel verlegen, maar ik bedoel de introvertie niet op die manier. Ik zit uren, dagen, weken in mijn hoofd. En het wordt steeds erger eigenlijk, zodanig dat de wereld om me heen me vreemd lijkt. Ik bedoel niet dat ik een psychose heb of zo, dat zeker niet. Maar het is een wereld op zich daar tussen die schedel wanden. Ik kan elk herinnering in mijn hoofd 'grijpen' en dan ben ik exact daar weer. Niets is echt lineair. Het zijn niet per se slechte herinneringen zo als met trauma's, maar gewoon, herinneringen. Het is beperkend. Terwijl in de buitenwereld iets gebeurt, gebeurt er ook iets 'voor mijn netvlies', ik kijk door 2 paar ogen, eentje uit herinnering x en eentje in real time.
Het echt problematische is dat ik continu bedenk wat mensen denken tov mij, continu parameters die fluctueren en ik continu bang ben dat als ik a doe, dan b volgt (meestal afkeuring). Ik mijd mensen, ik heb ook vrij wel niemand eigenlijk in mijn leven (meer), gewoon om dat ik voel dat ik mij niet lang meer normaal kan voor doen. Dat doe ik op mijn werk al.
Ik heb therapie, vind het een beetje onzinnig allemaal, maar ik ga wel door hoor. Het woord 'medicatie' is gevallen, maar ik wil daar toch nog even over na denken. Ik doe zeer analytisch werk, en dat extreem visuele stelt mij in staat om mijn werk goed te doen. Dat is dan een plus punt, voor de rest lijkt het me zo veel beter als die wervelwind aan plaatjes in mijn hoofd verdwijnt.
Herkent iemand dit? En wat hielp jou? Of koester je het juist? Nog maals ik vind dit best wel eng, want het is heel persoonlijk en ik vind het zelf ook best wel vaag. Misschien stel ik me gewoon aan. Ik ben ook niet goed met woorden en zeker niet om mijn plaatjes te vertalen naar woorden
Ik ben erg in mij zelf gekeerd. Altijd al geweest, als kind heb ik maanden aan een stuk niets gezegd, om dat mijn innerlijk wereld gewoon zo uit gebreid is. Ouders in de stress natuurlijk...maar je ontdekt van zelf sociale constructies als je af wijkt tov het gemiddelde en ook in staat bent je wat aan te passen
Ik ben ook wel verlegen, maar ik bedoel de introvertie niet op die manier. Ik zit uren, dagen, weken in mijn hoofd. En het wordt steeds erger eigenlijk, zodanig dat de wereld om me heen me vreemd lijkt. Ik bedoel niet dat ik een psychose heb of zo, dat zeker niet. Maar het is een wereld op zich daar tussen die schedel wanden. Ik kan elk herinnering in mijn hoofd 'grijpen' en dan ben ik exact daar weer. Niets is echt lineair. Het zijn niet per se slechte herinneringen zo als met trauma's, maar gewoon, herinneringen. Het is beperkend. Terwijl in de buitenwereld iets gebeurt, gebeurt er ook iets 'voor mijn netvlies', ik kijk door 2 paar ogen, eentje uit herinnering x en eentje in real time.
Het echt problematische is dat ik continu bedenk wat mensen denken tov mij, continu parameters die fluctueren en ik continu bang ben dat als ik a doe, dan b volgt (meestal afkeuring). Ik mijd mensen, ik heb ook vrij wel niemand eigenlijk in mijn leven (meer), gewoon om dat ik voel dat ik mij niet lang meer normaal kan voor doen. Dat doe ik op mijn werk al.
Ik heb therapie, vind het een beetje onzinnig allemaal, maar ik ga wel door hoor. Het woord 'medicatie' is gevallen, maar ik wil daar toch nog even over na denken. Ik doe zeer analytisch werk, en dat extreem visuele stelt mij in staat om mijn werk goed te doen. Dat is dan een plus punt, voor de rest lijkt het me zo veel beter als die wervelwind aan plaatjes in mijn hoofd verdwijnt.
Herkent iemand dit? En wat hielp jou? Of koester je het juist? Nog maals ik vind dit best wel eng, want het is heel persoonlijk en ik vind het zelf ook best wel vaag. Misschien stel ik me gewoon aan. Ik ben ook niet goed met woorden en zeker niet om mijn plaatjes te vertalen naar woorden
vrijdag 20 januari 2017 15:18
quote:Pruttie schreef op 20 januari 2017 @ 14:42:
Ah, ok. Het is dus een soort onzekerheid, maar toch ook weer niet. Ja, dat snap ik wel.
Dit klinkt misschien gek, maar heb je wel eens geprobeerd om contact te leggen met iemand die precies het tegenovergestelde is?
Ik denk eerlijk gezegd dat dat niet werkt. Ik raak dan bedolven onder het extroverte deel, die ander zal mij naar verwachting te dociel vinden, en de aanpassingen zouden denk ik niemand van ons gelukkig maken. Voor al ook om dat we elkaar echt niet zouden begrijpen, niet uit onwil meteen, maar uit onkunde.
Het is niet dat ik nooit iets extrovert heb gedaan of zo, ik heb best veel gedaan en gezien. Ik heb gereisd, ben een paar keer verhuisd, heb me echt wel begeven in het uitgaansleven. Maar nu ik bijna 35 ben, sja..
Ah, ok. Het is dus een soort onzekerheid, maar toch ook weer niet. Ja, dat snap ik wel.
Dit klinkt misschien gek, maar heb je wel eens geprobeerd om contact te leggen met iemand die precies het tegenovergestelde is?
Ik denk eerlijk gezegd dat dat niet werkt. Ik raak dan bedolven onder het extroverte deel, die ander zal mij naar verwachting te dociel vinden, en de aanpassingen zouden denk ik niemand van ons gelukkig maken. Voor al ook om dat we elkaar echt niet zouden begrijpen, niet uit onwil meteen, maar uit onkunde.
Het is niet dat ik nooit iets extrovert heb gedaan of zo, ik heb best veel gedaan en gezien. Ik heb gereisd, ben een paar keer verhuisd, heb me echt wel begeven in het uitgaansleven. Maar nu ik bijna 35 ben, sja..
vrijdag 20 januari 2017 15:20
quote:strikjemetstippels schreef op 20 januari 2017 @ 14:32:
[...]
Zo als ik al de vergelijking gaf 'alcohol probleem op lossen door mee alcohol te drinken', geeft meer denken me het zelfde resultaat. Ik zou juist minder willen denken, minder in onzichtbare regels willen handelen, minder als p, dan q, minder parameters, minder continu mij zelf te 'moeten' bij stellen. Ik ga dan recht in tegen mij zelf, en dat is een gevecht zonder winnaars of verliezers.
Manieren om minder te denken en minder met regels en controle bezig te zijn.
1. Medicatie. Geen verstand van, vraag arts of therapeut.
2. Lichaamsbeweging. Bijvoorbeeld hardlopen (ik zei het al: zonder koptelefoon), yoga of klimmen. Of wat je maar leuk lijkt.
3. Meditatie. Je leert dan dat de gedachten er wel zijn, maar dat ze niets betekenen en ook weer weggaan. Zoek een goede cursus, is makkelijker dan zelf doen.
4. Meer leren 'voelen'. Dat kan bijvoorbeeld bij een haptonoom. Of bij een lichaamsgericht therapeut. Of een cursus mindfulness, of emotioneel lichaamswerk, maar kies iets waar je niet bij voorbaat al gestoord van wordt.
5. 'Aarden'. Door dansen of Afrikaans trommelen of een badkamer tegelen.
[...]
Zo als ik al de vergelijking gaf 'alcohol probleem op lossen door mee alcohol te drinken', geeft meer denken me het zelfde resultaat. Ik zou juist minder willen denken, minder in onzichtbare regels willen handelen, minder als p, dan q, minder parameters, minder continu mij zelf te 'moeten' bij stellen. Ik ga dan recht in tegen mij zelf, en dat is een gevecht zonder winnaars of verliezers.
Manieren om minder te denken en minder met regels en controle bezig te zijn.
1. Medicatie. Geen verstand van, vraag arts of therapeut.
2. Lichaamsbeweging. Bijvoorbeeld hardlopen (ik zei het al: zonder koptelefoon), yoga of klimmen. Of wat je maar leuk lijkt.
3. Meditatie. Je leert dan dat de gedachten er wel zijn, maar dat ze niets betekenen en ook weer weggaan. Zoek een goede cursus, is makkelijker dan zelf doen.
4. Meer leren 'voelen'. Dat kan bijvoorbeeld bij een haptonoom. Of bij een lichaamsgericht therapeut. Of een cursus mindfulness, of emotioneel lichaamswerk, maar kies iets waar je niet bij voorbaat al gestoord van wordt.
5. 'Aarden'. Door dansen of Afrikaans trommelen of een badkamer tegelen.
vrijdag 20 januari 2017 17:50
quote:Heksehazel schreef op 20 januari 2017 @ 12:01:
Ik heb het ook Retrostar, ik kan zo hele herinneringen naar boven toveren, zonder dat ze verflauwd, of verdund zijn. Ik denk dat veel mensen die heel visueel ingesteld zijn dit hebben, het wordt opgeslagen als een soort filmrol die je weer kunt afspelen. Mijn man kan dan echt stomverbaasd zijn, de hoeveelheid detail die ik vertel als we het over iets hebben. Wat hij aan had, wat we aten, hoe het rook, welk uur van de dag het was nav het licht, wat ik toen dacht... ik kan idd ook van de buitenkant de herinnering "beoordelen", naast elkaar zetten wat ik toen ervoer, en wat ik nu ervaar, naast het zelf van toen gaan staan. Die herinneringen zijn even levendig als herinneringen van gisteren. Tijd maakt niets uit in die zin. Ik vind het dan soms ook mooi (en pijnlijk) om opeens weer de straat af te lopen met een overleden geliefde, of samen met ze aan de eettafel te zitten, weer even geheel in dat moment te zijn.
Oh maar zoals jij dat vertelt dat heb ik ook wel meegemaakt. Dergelijke details weet ik ook nog toen mijn schoonmoeder stierf, wat ze zei, hoe het licht viel en wat iedereen woordelijk zei.
Ik denk als iets maar genoeg indruk op je maakt dat je het dan onthoudt.
Ik heb het ook Retrostar, ik kan zo hele herinneringen naar boven toveren, zonder dat ze verflauwd, of verdund zijn. Ik denk dat veel mensen die heel visueel ingesteld zijn dit hebben, het wordt opgeslagen als een soort filmrol die je weer kunt afspelen. Mijn man kan dan echt stomverbaasd zijn, de hoeveelheid detail die ik vertel als we het over iets hebben. Wat hij aan had, wat we aten, hoe het rook, welk uur van de dag het was nav het licht, wat ik toen dacht... ik kan idd ook van de buitenkant de herinnering "beoordelen", naast elkaar zetten wat ik toen ervoer, en wat ik nu ervaar, naast het zelf van toen gaan staan. Die herinneringen zijn even levendig als herinneringen van gisteren. Tijd maakt niets uit in die zin. Ik vind het dan soms ook mooi (en pijnlijk) om opeens weer de straat af te lopen met een overleden geliefde, of samen met ze aan de eettafel te zitten, weer even geheel in dat moment te zijn.
Oh maar zoals jij dat vertelt dat heb ik ook wel meegemaakt. Dergelijke details weet ik ook nog toen mijn schoonmoeder stierf, wat ze zei, hoe het licht viel en wat iedereen woordelijk zei.
Ik denk als iets maar genoeg indruk op je maakt dat je het dan onthoudt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 20 januari 2017 17:54
quote:spell68 schreef op 20 januari 2017 @ 13:43:
Ahh, de fameuze dom - tertiary loop.
Ooit een keer een jaar last van gehad, verschrikkelijk en ontzettend lastig om uit te komen. Bij jouw zal ie zich anders uiten maar herken je je hier in:
INTP/ISFJ: Ti/Si or Si/Ti--Schizotypal Personality Disorder. I see this most commonly in INTP dom/tert loops (Ti+Si), resulting in totally giving up on attempting to obtain the social/interpersonal connections that inferior Fe drives them to unconsciously desire. Schizotypal people are seen (and typically see themselves) as having such unusual thoughts and behaviors that widespread social acceptance is nearly impossible. Ti thinks, "I cannot find any logical explanation for social rituals" and Si reinforces this self-isolating, risk-averse behavior by constantly reminding the user: "Remember how badly this went last time you tried?" If Ne were doing its job, it would remind the user to continue experimenting to find a new approach. In the ISFJ version, Si becomes ultra risk-averse and refuses to try anything new or unfamiliar. If Fe were doing its job, the ISFJ would learn that some risk is necessary in order to uphold obligations to others and avoid living in total solitude. Deep down, these types really do want social connection and ritual (Fe), but have found themselves so poor at it that they simply give up trying.Dat was ook mijn eerste gedachte n.a.v. van de OP.
Ahh, de fameuze dom - tertiary loop.
Ooit een keer een jaar last van gehad, verschrikkelijk en ontzettend lastig om uit te komen. Bij jouw zal ie zich anders uiten maar herken je je hier in:
INTP/ISFJ: Ti/Si or Si/Ti--Schizotypal Personality Disorder. I see this most commonly in INTP dom/tert loops (Ti+Si), resulting in totally giving up on attempting to obtain the social/interpersonal connections that inferior Fe drives them to unconsciously desire. Schizotypal people are seen (and typically see themselves) as having such unusual thoughts and behaviors that widespread social acceptance is nearly impossible. Ti thinks, "I cannot find any logical explanation for social rituals" and Si reinforces this self-isolating, risk-averse behavior by constantly reminding the user: "Remember how badly this went last time you tried?" If Ne were doing its job, it would remind the user to continue experimenting to find a new approach. In the ISFJ version, Si becomes ultra risk-averse and refuses to try anything new or unfamiliar. If Fe were doing its job, the ISFJ would learn that some risk is necessary in order to uphold obligations to others and avoid living in total solitude. Deep down, these types really do want social connection and ritual (Fe), but have found themselves so poor at it that they simply give up trying.Dat was ook mijn eerste gedachte n.a.v. van de OP.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 20 januari 2017 17:58
quote:strikjemetstippels schreef op 20 januari 2017 @ 14:32:
[...]
Zo als ik al de vergelijking gaf 'alcohol probleem op lossen door mee alcohol te drinken', geeft meer denken me het zelfde resultaat. Ik zou juist minder willen denken, minder in onzichtbare regels willen handelen, minder als p, dan q, minder parameters, minder continu mij zelf te 'moeten' bij stellen. Ik ga dan recht in tegen mij zelf, en dat is een gevecht zonder winnaars of verliezers.
Ik zou dat deel gewoon willen uit zetten of op een lager toeren tal. Dan kom je misschien wel bij medicatie uit, iets wat ik niet wil echt maar ik wel van denk dat ik daar wel voor moet open staan. Ik denk niet dat ieder mens is staat is zijn denken zo maar om te buigen, voor al niet de mensen bij wie hun persoonlijkheid zo'n beetje vereenzelvigd is met dat denken. En van buiten af heb je een leap of faith nodig, iets wat ik ook niet kan.
Ja ik snap je. Dan kom je al snel uit bij de dingen die Orkenflow aangaf, activiteiten waarbij je vertraagt en verstilt door een verlegde focus. Dan wordt het ook makkelijker denk ik om onderscheid te maken tussen wie je bent, en je denken. Het zijn twee verschillende dingen, althans, in mijn beleving. Maar misschien heeft Spell daar beter inzicht in, aangezien hij meer op een zelfde soort "rationele frequentie" (weet even geen betere omschrijving) zit zoals jij. En hij ook geworsteld heeft met wat je beschreef, misschien heeft hij handvatten voor je die beter bij je passen.
En ik begrijp je reactie bij anderen, ik heb ook lang zo geleefd. Snel het gevoel dat je niet klopt, dat je raar bent, dat een ander niet weet wat hij of zij met je moet. Dat zat niet alleen tussen mijn oren, ik heb het als kind en tiener ook vaak teruggekregen, dat ik een vreemd mens ben. Daar word je sociaal niet makkelijker van, zeg maar . Bij mij hielp het om het te accepteren. Dan maar raar hoor, whatever. Door daar comfortabeler mee te worden, en ook te accepteren dat wat ik graag wil in mijn contact met anderen ok is (nl connectie, verdieping, niet teveel oppervlakkig geouwehoer), ontspande ik juist en kon ik ook makkelijker accepteren van anderen dat niet iedereen daar behoefte aan heeft. Die ontspanning en jezelf ok leren vinden, ook op je minder vaardige momenten, zorgt dat je niet meer (zo) bezig bent met afwijzing van anderen maar gewoon met er zijn.
Ik had een tijd terug een bijzonder saaie periode doordat ik mezelf over de kop had gewerkt. In het begin was dat niet erg maar later voelde ik me ook bezwaard doordat ik geen fluit te vertellen had, en meestal het gesprek snel en handig terugstuurde naar de ander. Toen ik eenmaal weer activiteiten aan het ontplooien was, en daadwerkelijk een antwoord had op: "En wat doe jij?" ontdekte ik dat maar weinig mensen echt doorvragen. Zat ik daar met al mijn verhalen. Mensen vinden het leuk om over zichzelf te vertellen. Dat wist ik al maar het was nog maar 's weer een bevestiging . Persoonlijk vind ik het veel leuker als mensen vertellen over een boek dat ze gelezen hebben of een film die indruk maakte, of iets anders waar ze enthousiast mee bezig zijn. Of dat nu nanotechnologie, een oude saab opknappen of hun identiteitscrisis van het afgelopen jaar betekent. "Wat doe je?" is naar mijn idee vaak een vermomde "Wie ben jij?" Jij bent ook iemand, en volgens mij een interessant iemand. Jij mag ook meedoen, ook als je het afgelopen weekend op de bank hebt gezeten met je serie en een dekentje.
[...]
Zo als ik al de vergelijking gaf 'alcohol probleem op lossen door mee alcohol te drinken', geeft meer denken me het zelfde resultaat. Ik zou juist minder willen denken, minder in onzichtbare regels willen handelen, minder als p, dan q, minder parameters, minder continu mij zelf te 'moeten' bij stellen. Ik ga dan recht in tegen mij zelf, en dat is een gevecht zonder winnaars of verliezers.
Ik zou dat deel gewoon willen uit zetten of op een lager toeren tal. Dan kom je misschien wel bij medicatie uit, iets wat ik niet wil echt maar ik wel van denk dat ik daar wel voor moet open staan. Ik denk niet dat ieder mens is staat is zijn denken zo maar om te buigen, voor al niet de mensen bij wie hun persoonlijkheid zo'n beetje vereenzelvigd is met dat denken. En van buiten af heb je een leap of faith nodig, iets wat ik ook niet kan.
Ja ik snap je. Dan kom je al snel uit bij de dingen die Orkenflow aangaf, activiteiten waarbij je vertraagt en verstilt door een verlegde focus. Dan wordt het ook makkelijker denk ik om onderscheid te maken tussen wie je bent, en je denken. Het zijn twee verschillende dingen, althans, in mijn beleving. Maar misschien heeft Spell daar beter inzicht in, aangezien hij meer op een zelfde soort "rationele frequentie" (weet even geen betere omschrijving) zit zoals jij. En hij ook geworsteld heeft met wat je beschreef, misschien heeft hij handvatten voor je die beter bij je passen.
En ik begrijp je reactie bij anderen, ik heb ook lang zo geleefd. Snel het gevoel dat je niet klopt, dat je raar bent, dat een ander niet weet wat hij of zij met je moet. Dat zat niet alleen tussen mijn oren, ik heb het als kind en tiener ook vaak teruggekregen, dat ik een vreemd mens ben. Daar word je sociaal niet makkelijker van, zeg maar . Bij mij hielp het om het te accepteren. Dan maar raar hoor, whatever. Door daar comfortabeler mee te worden, en ook te accepteren dat wat ik graag wil in mijn contact met anderen ok is (nl connectie, verdieping, niet teveel oppervlakkig geouwehoer), ontspande ik juist en kon ik ook makkelijker accepteren van anderen dat niet iedereen daar behoefte aan heeft. Die ontspanning en jezelf ok leren vinden, ook op je minder vaardige momenten, zorgt dat je niet meer (zo) bezig bent met afwijzing van anderen maar gewoon met er zijn.
Ik had een tijd terug een bijzonder saaie periode doordat ik mezelf over de kop had gewerkt. In het begin was dat niet erg maar later voelde ik me ook bezwaard doordat ik geen fluit te vertellen had, en meestal het gesprek snel en handig terugstuurde naar de ander. Toen ik eenmaal weer activiteiten aan het ontplooien was, en daadwerkelijk een antwoord had op: "En wat doe jij?" ontdekte ik dat maar weinig mensen echt doorvragen. Zat ik daar met al mijn verhalen. Mensen vinden het leuk om over zichzelf te vertellen. Dat wist ik al maar het was nog maar 's weer een bevestiging . Persoonlijk vind ik het veel leuker als mensen vertellen over een boek dat ze gelezen hebben of een film die indruk maakte, of iets anders waar ze enthousiast mee bezig zijn. Of dat nu nanotechnologie, een oude saab opknappen of hun identiteitscrisis van het afgelopen jaar betekent. "Wat doe je?" is naar mijn idee vaak een vermomde "Wie ben jij?" Jij bent ook iemand, en volgens mij een interessant iemand. Jij mag ook meedoen, ook als je het afgelopen weekend op de bank hebt gezeten met je serie en een dekentje.
vrijdag 20 januari 2017 18:11
quote:retrostar schreef op 20 januari 2017 @ 17:50:
[...]
Oh maar zoals jij dat vertelt dat heb ik ook wel meegemaakt. Dergelijke details weet ik ook nog toen mijn schoonmoeder stierf, wat ze zei, hoe het licht viel en wat iedereen woordelijk zei.
Ik denk als iets maar genoeg indruk op je maakt dat je het dan onthoudt.Ja precies. Ik heb het zelf heel veel, en al vanaf vrij jong (vanaf ongeveer anderhalf, en ook wat herinneringen van daarvoor). Ook dingen die in hun geheel niet indrukwekkend zijn. Een soort visuele spons
[...]
Oh maar zoals jij dat vertelt dat heb ik ook wel meegemaakt. Dergelijke details weet ik ook nog toen mijn schoonmoeder stierf, wat ze zei, hoe het licht viel en wat iedereen woordelijk zei.
Ik denk als iets maar genoeg indruk op je maakt dat je het dan onthoudt.Ja precies. Ik heb het zelf heel veel, en al vanaf vrij jong (vanaf ongeveer anderhalf, en ook wat herinneringen van daarvoor). Ook dingen die in hun geheel niet indrukwekkend zijn. Een soort visuele spons
vrijdag 20 januari 2017 18:15
quote:Heksehazel schreef op 20 januari 2017 @ 17:58:
Zat ik daar met al mijn verhalen. Ja zulke dingen doen een beetje pijn. Toch heb ik dan liever dat iemand duidelijk laat blijken dat het hem niet zo interesseert dan dat hij doet of hij luistert terwijl je dan voor Jan Lul zit te praten. Dat is mijn gevoel erover hoor.
Zat ik daar met al mijn verhalen. Ja zulke dingen doen een beetje pijn. Toch heb ik dan liever dat iemand duidelijk laat blijken dat het hem niet zo interesseert dan dat hij doet of hij luistert terwijl je dan voor Jan Lul zit te praten. Dat is mijn gevoel erover hoor.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 20 januari 2017 18:18
quote:Heksehazel schreef op 20 januari 2017 @ 18:11:
[...]
Ja precies. Ik heb het zelf heel veel, en al vanaf vrij jong (vanaf ongeveer anderhalf, en ook wat herinneringen van daarvoor). Ook dingen die in hun geheel niet indrukwekkend zijn. Een soort visuele spons Dat is makkelijk, lijkt mij. Komt altijd van pas.
[...]
Ja precies. Ik heb het zelf heel veel, en al vanaf vrij jong (vanaf ongeveer anderhalf, en ook wat herinneringen van daarvoor). Ook dingen die in hun geheel niet indrukwekkend zijn. Een soort visuele spons Dat is makkelijk, lijkt mij. Komt altijd van pas.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 20 januari 2017 18:21
quote:retrostar schreef op 20 januari 2017 @ 18:15:
[...]
Ja zulke dingen doen een beetje pijn. Toch heb ik dan liever dat iemand duidelijk laat blijken dat het hem niet zo interesseert dan dat hij doet of hij luistert terwijl je dan voor Jan Lul zit te praten. Dat is mijn gevoel erover hoor. Ja, precies. Geheel eens
[...]
Ja zulke dingen doen een beetje pijn. Toch heb ik dan liever dat iemand duidelijk laat blijken dat het hem niet zo interesseert dan dat hij doet of hij luistert terwijl je dan voor Jan Lul zit te praten. Dat is mijn gevoel erover hoor. Ja, precies. Geheel eens
vrijdag 20 januari 2017 18:51
quote:orkenflow schreef op 20 januari 2017 @ 15:20:
[...]
Manieren om minder te denken en minder met regels en controle bezig te zijn.
1. Medicatie. Geen verstand van, vraag arts of therapeut.
2. Lichaamsbeweging. Bijvoorbeeld hardlopen (ik zei het al: zonder koptelefoon), yoga of klimmen. Of wat je maar leuk lijkt.
3. Meditatie. Je leert dan dat de gedachten er wel zijn, maar dat ze niets betekenen en ook weer weggaan. Zoek een goede cursus, is makkelijker dan zelf doen.
4. Meer leren 'voelen'. Dat kan bijvoorbeeld bij een haptonoom. Of bij een lichaamsgericht therapeut. Of een cursus mindfulness, of emotioneel lichaamswerk, maar kies iets waar je niet bij voorbaat al gestoord van wordt.
5. 'Aarden'. Door dansen of Afrikaans trommelen of een badkamer tegelen.
Ha, dat Afrikaans trommelen zullen mijn buren leuk vinden
Zijn goede tips hoor. Momenteel zit ik zo enorm vast in mijn denken dat al mijn energie (klinkt weer zo stom) zit in werken en een beetje normaal voor mij zelf zorgen (eten en huishouden) en ik een beetje plein vrees heb ontwikkeld (in de drukste stad van NL wonen helpt ook niet echt), dat ik zelf denk dat ik zonder medicatie er niet meer uit kom (na lang na denken en onderzoeken op de interwebs). Ik wil mij zelf weg denken, zo voelt het een beetje. Gezien worden is bestaan, en ik voel me zo nietig dat ik dat liever niet heb. << kan het niet echt goed verwoorden
[...]
Manieren om minder te denken en minder met regels en controle bezig te zijn.
1. Medicatie. Geen verstand van, vraag arts of therapeut.
2. Lichaamsbeweging. Bijvoorbeeld hardlopen (ik zei het al: zonder koptelefoon), yoga of klimmen. Of wat je maar leuk lijkt.
3. Meditatie. Je leert dan dat de gedachten er wel zijn, maar dat ze niets betekenen en ook weer weggaan. Zoek een goede cursus, is makkelijker dan zelf doen.
4. Meer leren 'voelen'. Dat kan bijvoorbeeld bij een haptonoom. Of bij een lichaamsgericht therapeut. Of een cursus mindfulness, of emotioneel lichaamswerk, maar kies iets waar je niet bij voorbaat al gestoord van wordt.
5. 'Aarden'. Door dansen of Afrikaans trommelen of een badkamer tegelen.
Ha, dat Afrikaans trommelen zullen mijn buren leuk vinden
Zijn goede tips hoor. Momenteel zit ik zo enorm vast in mijn denken dat al mijn energie (klinkt weer zo stom) zit in werken en een beetje normaal voor mij zelf zorgen (eten en huishouden) en ik een beetje plein vrees heb ontwikkeld (in de drukste stad van NL wonen helpt ook niet echt), dat ik zelf denk dat ik zonder medicatie er niet meer uit kom (na lang na denken en onderzoeken op de interwebs). Ik wil mij zelf weg denken, zo voelt het een beetje. Gezien worden is bestaan, en ik voel me zo nietig dat ik dat liever niet heb. << kan het niet echt goed verwoorden
vrijdag 20 januari 2017 18:58
quote:strikjemetstippels schreef op 20 januari 2017 @ 14:03:
[...]
Ja, dat is het wel. Als het iets extern is heb ik daar dus helemaal geen last van, want dan los je het gewoon anders op (of gooi je je pc uit het raam). Ik kan mij zelf niet beter denken of anders configureren, respect als anderen dat wel lukt want voor mij is het het zelfde als een alcohol probleem op lossen door meer alcohol te gaan drinken (ga je wel sneller dood >> probleem weg <<hmm )Je zou jezelf ook niet anders moeten configureren, maar je configuratie upgraden. Het heeft weinig zin om een I7 processor op een I3 moederbord te monteren, daar wordt het systeem alleen maar minder van.
[...]
Ja, dat is het wel. Als het iets extern is heb ik daar dus helemaal geen last van, want dan los je het gewoon anders op (of gooi je je pc uit het raam). Ik kan mij zelf niet beter denken of anders configureren, respect als anderen dat wel lukt want voor mij is het het zelfde als een alcohol probleem op lossen door meer alcohol te gaan drinken (ga je wel sneller dood >> probleem weg <<hmm )Je zou jezelf ook niet anders moeten configureren, maar je configuratie upgraden. Het heeft weinig zin om een I7 processor op een I3 moederbord te monteren, daar wordt het systeem alleen maar minder van.
zaterdag 21 januari 2017 12:47
quote:Heksehazel schreef op 20 januari 2017 @ 17:58:
[...]
Ja ik snap je. Dan kom je al snel uit bij de dingen die Orkenflow aangaf, activiteiten waarbij je vertraagt en verstilt door een verlegde focus. Dan wordt het ook makkelijker denk ik om onderscheid te maken tussen wie je bent, en je denken. Het zijn twee verschillende dingen, althans, in mijn beleving. Maar misschien heeft Spell daar beter inzicht in, aangezien hij meer op een zelfde soort "rationele frequentie" (weet even geen betere omschrijving) zit zoals jij. En hij ook geworsteld heeft met wat je beschreef, misschien heeft hij handvatten voor je die beter bij je passen.
En ik begrijp je reactie bij anderen, ik heb ook lang zo geleefd. Snel het gevoel dat je niet klopt, dat je raar bent, dat een ander niet weet wat hij of zij met je moet. Dat zat niet alleen tussen mijn oren, ik heb het als kind en tiener ook vaak teruggekregen, dat ik een vreemd mens ben. Daar word je sociaal niet makkelijker van, zeg maar . Bij mij hielp het om het te accepteren. Dan maar raar hoor, whatever. Door daar comfortabeler mee te worden, en ook te accepteren dat wat ik graag wil in mijn contact met anderen ok is (nl connectie, verdieping, niet teveel oppervlakkig geouwehoer), ontspande ik juist en kon ik ook makkelijker accepteren van anderen dat niet iedereen daar behoefte aan heeft. Die ontspanning en jezelf ok leren vinden, ook op je minder vaardige momenten, zorgt dat je niet meer (zo) bezig bent met afwijzing van anderen maar gewoon met er zijn.
Ik had een tijd terug een bijzonder saaie periode doordat ik mezelf over de kop had gewerkt. In het begin was dat niet erg maar later voelde ik me ook bezwaard doordat ik geen fluit te vertellen had, en meestal het gesprek snel en handig terugstuurde naar de ander. Toen ik eenmaal weer activiteiten aan het ontplooien was, en daadwerkelijk een antwoord had op: "En wat doe jij?" ontdekte ik dat maar weinig mensen echt doorvragen. Zat ik daar met al mijn verhalen. Mensen vinden het leuk om over zichzelf te vertellen. Dat wist ik al maar het was nog maar 's weer een bevestiging . Persoonlijk vind ik het veel leuker als mensen vertellen over een boek dat ze gelezen hebben of een film die indruk maakte, of iets anders waar ze enthousiast mee bezig zijn. Of dat nu nanotechnologie, een oude saab opknappen of hun identiteitscrisis van het afgelopen jaar betekent. "Wat doe je?" is naar mijn idee vaak een vermomde "Wie ben jij?" Jij bent ook iemand, en volgens mij een interessant iemand. Jij mag ook meedoen, ook als je het afgelopen weekend op de bank hebt gezeten met je serie en een dekentje.
Ik snap wel wat je bedoelt te zeggen, maar ik bedoelde het net anders. Het kan me op zich weinig schelen als mensen niet echt willen horen wat ik doe of heb te zeggen. Het feit dat ik niets doe dagen weken maanden jaren lang, de straat haast niet op durf, met niemand contact heb, daar schaam ik me voor. Als ik dat wel zou hebben, dan zou ik daar mijn ei kwijt kunnen zeg maar. Op het moment wil ik helemaal niet dat iemand interesse in me toont, want dat levert liegen op van mijn kant (want de waarheid schaam ik mij voor), en daar word ik steeds ongelukkiger mee. En ik heb wel eens wat diepere gesprekken hoor, maar dat is ook niet echt persoonlijk (wat ik dus niet wil dus goed) en dan kunnen mensen wel een beetje uit af leiden wat voor persoon ik ben (althans een deel).
Ik schaam me niet enkel voor mijn innerlijk maar ook voor mijn uiterlijk. Dat is complicerende factor en versterkt elkaar alleen maar. Ik heb het idee dat toen ik nog wel erg goed er uit zag, het mijn 'quirkiness' versterkte op een goede manier (en het een vergevende factor was voor mijn te afwijkende traits). Nu voel ik als of mijn minder mooie uiterlijk de raarste kanten in mijn karakter versterkt en prijs geeft. Dit alles resulteert in het willen verbergen van mij zelf, ook al is dat niet oprecht waar ik naar verlang (ik verlang naar rust in mijn kop en dat ik gewoon niet geef om al die zelf opgelegde regels en punten waar ik niet aan vol doe).
[...]
Ja ik snap je. Dan kom je al snel uit bij de dingen die Orkenflow aangaf, activiteiten waarbij je vertraagt en verstilt door een verlegde focus. Dan wordt het ook makkelijker denk ik om onderscheid te maken tussen wie je bent, en je denken. Het zijn twee verschillende dingen, althans, in mijn beleving. Maar misschien heeft Spell daar beter inzicht in, aangezien hij meer op een zelfde soort "rationele frequentie" (weet even geen betere omschrijving) zit zoals jij. En hij ook geworsteld heeft met wat je beschreef, misschien heeft hij handvatten voor je die beter bij je passen.
En ik begrijp je reactie bij anderen, ik heb ook lang zo geleefd. Snel het gevoel dat je niet klopt, dat je raar bent, dat een ander niet weet wat hij of zij met je moet. Dat zat niet alleen tussen mijn oren, ik heb het als kind en tiener ook vaak teruggekregen, dat ik een vreemd mens ben. Daar word je sociaal niet makkelijker van, zeg maar . Bij mij hielp het om het te accepteren. Dan maar raar hoor, whatever. Door daar comfortabeler mee te worden, en ook te accepteren dat wat ik graag wil in mijn contact met anderen ok is (nl connectie, verdieping, niet teveel oppervlakkig geouwehoer), ontspande ik juist en kon ik ook makkelijker accepteren van anderen dat niet iedereen daar behoefte aan heeft. Die ontspanning en jezelf ok leren vinden, ook op je minder vaardige momenten, zorgt dat je niet meer (zo) bezig bent met afwijzing van anderen maar gewoon met er zijn.
Ik had een tijd terug een bijzonder saaie periode doordat ik mezelf over de kop had gewerkt. In het begin was dat niet erg maar later voelde ik me ook bezwaard doordat ik geen fluit te vertellen had, en meestal het gesprek snel en handig terugstuurde naar de ander. Toen ik eenmaal weer activiteiten aan het ontplooien was, en daadwerkelijk een antwoord had op: "En wat doe jij?" ontdekte ik dat maar weinig mensen echt doorvragen. Zat ik daar met al mijn verhalen. Mensen vinden het leuk om over zichzelf te vertellen. Dat wist ik al maar het was nog maar 's weer een bevestiging . Persoonlijk vind ik het veel leuker als mensen vertellen over een boek dat ze gelezen hebben of een film die indruk maakte, of iets anders waar ze enthousiast mee bezig zijn. Of dat nu nanotechnologie, een oude saab opknappen of hun identiteitscrisis van het afgelopen jaar betekent. "Wat doe je?" is naar mijn idee vaak een vermomde "Wie ben jij?" Jij bent ook iemand, en volgens mij een interessant iemand. Jij mag ook meedoen, ook als je het afgelopen weekend op de bank hebt gezeten met je serie en een dekentje.
Ik snap wel wat je bedoelt te zeggen, maar ik bedoelde het net anders. Het kan me op zich weinig schelen als mensen niet echt willen horen wat ik doe of heb te zeggen. Het feit dat ik niets doe dagen weken maanden jaren lang, de straat haast niet op durf, met niemand contact heb, daar schaam ik me voor. Als ik dat wel zou hebben, dan zou ik daar mijn ei kwijt kunnen zeg maar. Op het moment wil ik helemaal niet dat iemand interesse in me toont, want dat levert liegen op van mijn kant (want de waarheid schaam ik mij voor), en daar word ik steeds ongelukkiger mee. En ik heb wel eens wat diepere gesprekken hoor, maar dat is ook niet echt persoonlijk (wat ik dus niet wil dus goed) en dan kunnen mensen wel een beetje uit af leiden wat voor persoon ik ben (althans een deel).
Ik schaam me niet enkel voor mijn innerlijk maar ook voor mijn uiterlijk. Dat is complicerende factor en versterkt elkaar alleen maar. Ik heb het idee dat toen ik nog wel erg goed er uit zag, het mijn 'quirkiness' versterkte op een goede manier (en het een vergevende factor was voor mijn te afwijkende traits). Nu voel ik als of mijn minder mooie uiterlijk de raarste kanten in mijn karakter versterkt en prijs geeft. Dit alles resulteert in het willen verbergen van mij zelf, ook al is dat niet oprecht waar ik naar verlang (ik verlang naar rust in mijn kop en dat ik gewoon niet geef om al die zelf opgelegde regels en punten waar ik niet aan vol doe).
zaterdag 21 januari 2017 12:48
quote:spell68 schreef op 20 januari 2017 @ 18:58:
[...]
Je zou jezelf ook niet anders moeten configureren, maar je configuratie upgraden. Het heeft weinig zin om een I7 processor op een I3 moederbord te monteren, daar wordt het systeem alleen maar minder van.ik zou een downgrade denk ik helemaal niet zo erg vinden, een downgrade herinnert zich niet hoe het eerst was en heeft al helemaal geen besef van hoe een upgrade zou zijn.
[...]
Je zou jezelf ook niet anders moeten configureren, maar je configuratie upgraden. Het heeft weinig zin om een I7 processor op een I3 moederbord te monteren, daar wordt het systeem alleen maar minder van.ik zou een downgrade denk ik helemaal niet zo erg vinden, een downgrade herinnert zich niet hoe het eerst was en heeft al helemaal geen besef van hoe een upgrade zou zijn.
zaterdag 21 januari 2017 13:02
quote:orkenflow schreef op 21 januari 2017 @ 12:57:
Hoe komt het dat je ' niets' doet? Wil je niet, durf je niet, geen puf of weet je niks?
Wat is er niet goed aan je uiterlijk? Is daar iets aan te doen, zoals -ik noem maar wat - andere bril, nieuwe kleren, keer naar de kapper?
Ik durf niet meer. Het is ook zo dat toen ik nog wel dingen deed zeg maar, vrienden niet zijn blijven plakken. Dat heb ik me zelf altijd wel altijd kwalijk genomen.
Ik ben gewoon het type helaas dat snel oud wordt in met name mijn gezicht (en door ongezond leven + te veel zon). Ik doe van alles in de cosmetische wereld (lasers en zo) maar niets heeft significant resultaat. Ik schaam me ook voor dat domme oppervlakkige moet ik zeggen, ik vind het gewoon lastig om niet meer het proto type lekker wijf te zijn.
Ik ben een nerd zonder bril trouwens dus nieuwe bril zal niet helpen
Hoe komt het dat je ' niets' doet? Wil je niet, durf je niet, geen puf of weet je niks?
Wat is er niet goed aan je uiterlijk? Is daar iets aan te doen, zoals -ik noem maar wat - andere bril, nieuwe kleren, keer naar de kapper?
Ik durf niet meer. Het is ook zo dat toen ik nog wel dingen deed zeg maar, vrienden niet zijn blijven plakken. Dat heb ik me zelf altijd wel altijd kwalijk genomen.
Ik ben gewoon het type helaas dat snel oud wordt in met name mijn gezicht (en door ongezond leven + te veel zon). Ik doe van alles in de cosmetische wereld (lasers en zo) maar niets heeft significant resultaat. Ik schaam me ook voor dat domme oppervlakkige moet ik zeggen, ik vind het gewoon lastig om niet meer het proto type lekker wijf te zijn.
Ik ben een nerd zonder bril trouwens dus nieuwe bril zal niet helpen
zaterdag 21 januari 2017 13:11
quote:strikjemetstippels schreef op 21 januari 2017 @ 13:02:
[...]
Ik durf niet meer. Het is ook zo dat toen ik nog wel dingen deed zeg maar, vrienden niet zijn blijven plakken. Dat heb ik me zelf altijd wel altijd kwalijk genomen.
Waarom? Heb jij daar iets in gedaan of nagelaten?
Gaat het niet bij veel mensen zo: nieuwe levensfase, vriendschappen verwateren, soms komen er weer nieuwe.
quote:Ik ben gewoon het type helaas dat snel oud wordt in met name mijn gezicht (en door ongezond leven + te veel zon). Ik doe van alles in de cosmetische wereld (lasers en zo) maar niets heeft significant resultaat. Ik schaam me ook voor dat domme oppervlakkige moet ik zeggen, ik vind het gewoon lastig om niet meer het proto type lekker wijf te zijn.
Dus je hoofd past niet meer bij hoe je je voelt... ja, vervelend is dat. En ik vermoed dat je als intovert persoon dan ook nog te horen krijgt dat je boos kijkt. (Dat gebeurt mij tenminste wel geregeld, gewoon wildvreemde kerels op straat die dat per se even kwijt willen. )
Maar met datzelfde hoofd durf je wel naar je werk, waarom is dat anders?
quote:Ik ben een nerd zonder bril trouwens dus nieuwe bril zal niet helpen Dan zal die ouwe kop vast wel meevallen Multifocaal, da's pas 'oud'.
[...]
Ik durf niet meer. Het is ook zo dat toen ik nog wel dingen deed zeg maar, vrienden niet zijn blijven plakken. Dat heb ik me zelf altijd wel altijd kwalijk genomen.
Waarom? Heb jij daar iets in gedaan of nagelaten?
Gaat het niet bij veel mensen zo: nieuwe levensfase, vriendschappen verwateren, soms komen er weer nieuwe.
quote:Ik ben gewoon het type helaas dat snel oud wordt in met name mijn gezicht (en door ongezond leven + te veel zon). Ik doe van alles in de cosmetische wereld (lasers en zo) maar niets heeft significant resultaat. Ik schaam me ook voor dat domme oppervlakkige moet ik zeggen, ik vind het gewoon lastig om niet meer het proto type lekker wijf te zijn.
Dus je hoofd past niet meer bij hoe je je voelt... ja, vervelend is dat. En ik vermoed dat je als intovert persoon dan ook nog te horen krijgt dat je boos kijkt. (Dat gebeurt mij tenminste wel geregeld, gewoon wildvreemde kerels op straat die dat per se even kwijt willen. )
Maar met datzelfde hoofd durf je wel naar je werk, waarom is dat anders?
quote:Ik ben een nerd zonder bril trouwens dus nieuwe bril zal niet helpen Dan zal die ouwe kop vast wel meevallen Multifocaal, da's pas 'oud'.
zaterdag 21 januari 2017 14:14
quote:orkenflow schreef op 21 januari 2017 @ 13:11:
[...]
Waarom? Heb jij daar iets in gedaan of nagelaten?
Gaat het niet bij veel mensen zo: nieuwe levensfase, vriendschappen verwateren, soms komen er weer nieuwe.
[...]
Dus je hoofd past niet meer bij hoe je je voelt... ja, vervelend is dat. En ik vermoed dat je als intovert persoon dan ook nog te horen krijgt dat je boos kijkt. (Dat gebeurt mij tenminste wel geregeld, gewoon wildvreemde kerels op straat die dat per se even kwijt willen. )
Maar met datzelfde hoofd durf je wel naar je werk, waarom is dat anders?
[...]
Dan zal die ouwe kop vast wel meevallen Multifocaal, da's pas 'oud'.
Dat gebeurt mij nu ook al, en ik ben pas 21
De mannen bij de bewaakte fietsenstalling zeggen dan "kijk niet zo boos" of "kijk niet zo verdrietig, er zijn genoeg leuke dingen in het leven" ( ) terwijl m'n gezicht niet per se boos of verdrietig "aanvoelt" zeg maar.
Ik kijk weleens in spiegels of weerspiegeling van ruiten om te controleren of ik de hele tijd frons ofzo, maar er staat geen permanente deuk tussen m'n wenkbrauwen zeg maar
[...]
Waarom? Heb jij daar iets in gedaan of nagelaten?
Gaat het niet bij veel mensen zo: nieuwe levensfase, vriendschappen verwateren, soms komen er weer nieuwe.
[...]
Dus je hoofd past niet meer bij hoe je je voelt... ja, vervelend is dat. En ik vermoed dat je als intovert persoon dan ook nog te horen krijgt dat je boos kijkt. (Dat gebeurt mij tenminste wel geregeld, gewoon wildvreemde kerels op straat die dat per se even kwijt willen. )
Maar met datzelfde hoofd durf je wel naar je werk, waarom is dat anders?
[...]
Dan zal die ouwe kop vast wel meevallen Multifocaal, da's pas 'oud'.
Dat gebeurt mij nu ook al, en ik ben pas 21
De mannen bij de bewaakte fietsenstalling zeggen dan "kijk niet zo boos" of "kijk niet zo verdrietig, er zijn genoeg leuke dingen in het leven" ( ) terwijl m'n gezicht niet per se boos of verdrietig "aanvoelt" zeg maar.
Ik kijk weleens in spiegels of weerspiegeling van ruiten om te controleren of ik de hele tijd frons ofzo, maar er staat geen permanente deuk tussen m'n wenkbrauwen zeg maar
zaterdag 21 januari 2017 15:03
quote:Valeriaansnoepje schreef op 21 januari 2017 @ 14:14:
[...]
Dat gebeurt mij nu ook al, en ik ben pas 21
De mannen bij de bewaakte fietsenstalling zeggen dan "kijk niet zo boos" of "kijk niet zo verdrietig, er zijn genoeg leuke dingen in het leven" ( ) terwijl m'n gezicht niet per se boos of verdrietig "aanvoelt" zeg maar.
Ik vind het zeldzaam onbeschoft. Je weet helemaal niet waarom iemand zo kijkt, je kunt wel net van de begrafenis van je moeder komen. Ik heb zelfs wel eens ruzie met iemand op straat gekregen, die haalde een stommiteit uit met z'n auto en dacht dat mijn gezicht een commentaar was op zijn gebrek aan rijvaardigheid. Echt, een volwassen vent in een SUV, hoe belachelijk kan je zijn.
Vraag me wel af, of mannen op straat ook ongevraagd commentaar krijgen van vrouwen. Doen jullie dat wel eens: "hee, wat sta je krom; man, wat kijk je sneu"?
Ik heb ook wel eens op een veel leukere manier commentaar gekregen van een vreemde vent. "Ah joh, zo erg is het toch allemaal niet? Weet je, ik zou je wel naar huis brengen, maar ik ben zo dronken en dan donderen we van m'n fiets, dus dat gaat niet."
[...]
Dat gebeurt mij nu ook al, en ik ben pas 21
De mannen bij de bewaakte fietsenstalling zeggen dan "kijk niet zo boos" of "kijk niet zo verdrietig, er zijn genoeg leuke dingen in het leven" ( ) terwijl m'n gezicht niet per se boos of verdrietig "aanvoelt" zeg maar.
Ik vind het zeldzaam onbeschoft. Je weet helemaal niet waarom iemand zo kijkt, je kunt wel net van de begrafenis van je moeder komen. Ik heb zelfs wel eens ruzie met iemand op straat gekregen, die haalde een stommiteit uit met z'n auto en dacht dat mijn gezicht een commentaar was op zijn gebrek aan rijvaardigheid. Echt, een volwassen vent in een SUV, hoe belachelijk kan je zijn.
Vraag me wel af, of mannen op straat ook ongevraagd commentaar krijgen van vrouwen. Doen jullie dat wel eens: "hee, wat sta je krom; man, wat kijk je sneu"?
Ik heb ook wel eens op een veel leukere manier commentaar gekregen van een vreemde vent. "Ah joh, zo erg is het toch allemaal niet? Weet je, ik zou je wel naar huis brengen, maar ik ben zo dronken en dan donderen we van m'n fiets, dus dat gaat niet."
zaterdag 21 januari 2017 16:31
quote:strikjemetstippels schreef op 21 januari 2017 @ 12:48:
[...]
ik zou een downgrade denk ik helemaal niet zo erg vinden, een downgrade herinnert zich niet hoe het eerst was en heeft al helemaal geen besef van hoe een upgrade zou zijn.
Njah, als je het zo bekijkt dan klopt mijn metafoor niet. In dat geval zou je je geheugen moeten laten zappen, zodat je geen herinneringen meer hebt.
Ik bedoelde eigenlijk meer iets van: je ervaart de wereld zoals je de wereld ervaart. Dat kun je verder niet veranderen. Maar hoe krijg je het voor elkaar dat je binnen dat kader beter en comfortabeler wordt met wie en wat je bent.
Uiteindelijk denk ik dat iedereen het wel kent dat je iets wat je was, of ergens goed in was, dat dat (tijdelijk) minder wordt. Het is heel frustrerend om dat te accepteren, maar ironisch genoeg zijn falen en tegenslag noodzakelijk om te groeien in het leven, maar dan moet je wel bereid zijn, zaken te ondernemen, waarbij je kunt falen.
Het zijn dooddoeners, maar daarmee niet minder waar en hoe langer je dat uitstelt hoe moeilijker wordt.
Ik hoop voor je dat je eruit komt, want is zo'n zonde om het leven zo aan je voorbij te zien gaan.
[...]
ik zou een downgrade denk ik helemaal niet zo erg vinden, een downgrade herinnert zich niet hoe het eerst was en heeft al helemaal geen besef van hoe een upgrade zou zijn.
Njah, als je het zo bekijkt dan klopt mijn metafoor niet. In dat geval zou je je geheugen moeten laten zappen, zodat je geen herinneringen meer hebt.
Ik bedoelde eigenlijk meer iets van: je ervaart de wereld zoals je de wereld ervaart. Dat kun je verder niet veranderen. Maar hoe krijg je het voor elkaar dat je binnen dat kader beter en comfortabeler wordt met wie en wat je bent.
Uiteindelijk denk ik dat iedereen het wel kent dat je iets wat je was, of ergens goed in was, dat dat (tijdelijk) minder wordt. Het is heel frustrerend om dat te accepteren, maar ironisch genoeg zijn falen en tegenslag noodzakelijk om te groeien in het leven, maar dan moet je wel bereid zijn, zaken te ondernemen, waarbij je kunt falen.
Het zijn dooddoeners, maar daarmee niet minder waar en hoe langer je dat uitstelt hoe moeilijker wordt.
Ik hoop voor je dat je eruit komt, want is zo'n zonde om het leven zo aan je voorbij te zien gaan.
zaterdag 21 januari 2017 16:40
quote:orkenflow schreef op 21 januari 2017 @ 15:03:
[...]
Ik vind het zeldzaam onbeschoft. Je weet helemaal niet waarom iemand zo kijkt, je kunt wel net van de begrafenis van je moeder komen. Ik heb zelfs wel eens ruzie met iemand op straat gekregen, die haalde een stommiteit uit met z'n auto en dacht dat mijn gezicht een commentaar was op zijn gebrek aan rijvaardigheid. Echt, een volwassen vent in een SUV, hoe belachelijk kan je zijn.
Vraag me wel af, of mannen op straat ook ongevraagd commentaar krijgen van vrouwen. Doen jullie dat wel eens: "hee, wat sta je krom; man, wat kijk je sneu"?
Ik heb ook wel eens op een veel leukere manier commentaar gekregen van een vreemde vent. "Ah joh, zo erg is het toch allemaal niet? Weet je, ik zou je wel naar huis brengen, maar ik ben zo dronken en dan donderen we van m'n fiets, dus dat gaat niet."
Oh ja hoor, paar weken geleden, vond een of andere vrouw op de sportschool het blijkbaar nodig om mijn aan te tikken en te vragen of ik wel wist op wie ik leek. Ik zei in eerste instantie, ja ik hoor regelmatig dat ik Oprah Winfrey lijk, toen keek ze me vreemd aan, dus humor had ze ook niet.
Dus toen zei ik, ik zou teleurgesteld zijn als je nu niet Vladimir Putin gaat zeggen. Toen keek ze weer vreemd en zei ze: hoe weet je dat. Ik zeg zet, maar in de gang bij rest. Ik ben ook al zo vaak als autist bestempeld.
Wat mensen af en toe beweegt om dit soort dingen te zeggen, echt geen idee en ik stoort me er niet `zo aan, maar wen er maar aan, want dat hoort denk ik bij het lot van een introvert denker. Daar straalt standaard weinig emotie van het gezicht.
[...]
Ik vind het zeldzaam onbeschoft. Je weet helemaal niet waarom iemand zo kijkt, je kunt wel net van de begrafenis van je moeder komen. Ik heb zelfs wel eens ruzie met iemand op straat gekregen, die haalde een stommiteit uit met z'n auto en dacht dat mijn gezicht een commentaar was op zijn gebrek aan rijvaardigheid. Echt, een volwassen vent in een SUV, hoe belachelijk kan je zijn.
Vraag me wel af, of mannen op straat ook ongevraagd commentaar krijgen van vrouwen. Doen jullie dat wel eens: "hee, wat sta je krom; man, wat kijk je sneu"?
Ik heb ook wel eens op een veel leukere manier commentaar gekregen van een vreemde vent. "Ah joh, zo erg is het toch allemaal niet? Weet je, ik zou je wel naar huis brengen, maar ik ben zo dronken en dan donderen we van m'n fiets, dus dat gaat niet."
Oh ja hoor, paar weken geleden, vond een of andere vrouw op de sportschool het blijkbaar nodig om mijn aan te tikken en te vragen of ik wel wist op wie ik leek. Ik zei in eerste instantie, ja ik hoor regelmatig dat ik Oprah Winfrey lijk, toen keek ze me vreemd aan, dus humor had ze ook niet.
Dus toen zei ik, ik zou teleurgesteld zijn als je nu niet Vladimir Putin gaat zeggen. Toen keek ze weer vreemd en zei ze: hoe weet je dat. Ik zeg zet, maar in de gang bij rest. Ik ben ook al zo vaak als autist bestempeld.
Wat mensen af en toe beweegt om dit soort dingen te zeggen, echt geen idee en ik stoort me er niet `zo aan, maar wen er maar aan, want dat hoort denk ik bij het lot van een introvert denker. Daar straalt standaard weinig emotie van het gezicht.
zaterdag 21 januari 2017 19:43
quote:spell68 schreef op 21 januari 2017 @ 16:40:
[...]
Oh ja hoor, paar weken geleden, vond een of andere vrouw op de sportschool het blijkbaar nodig om mijn aan te tikken en te vragen of ik wel wist op wie ik leek. Ik zei in eerste instantie, ja ik hoor regelmatig dat ik Oprah Winfrey lijk, toen keek ze me vreemd aan, dus humor had ze ook niet.
Dus toen zei ik, ik zou teleurgesteld zijn als je nu niet Vladimir Putin gaat zeggen.
[...]
Oh ja hoor, paar weken geleden, vond een of andere vrouw op de sportschool het blijkbaar nodig om mijn aan te tikken en te vragen of ik wel wist op wie ik leek. Ik zei in eerste instantie, ja ik hoor regelmatig dat ik Oprah Winfrey lijk, toen keek ze me vreemd aan, dus humor had ze ook niet.
Dus toen zei ik, ik zou teleurgesteld zijn als je nu niet Vladimir Putin gaat zeggen.
zaterdag 21 januari 2017 20:15
Oooh ja van die mensen die alles zeggen wat in ze op komt. Ik kan daar echt ontzettend agressief van worden. Niet dat ik dan begin te slaan, maar in gedachten heb ik ze al ge'American History X'ed'. Ik kan sowieso heel slecht tegen mensen die alles maar zeggen, bemoei je lekker met je eigen zaken en denk eerst eens na voor dat je je domme mening de ether in gooit. Vreselijk onbeschoft inderdaad. Ik krijg niet de 'wat kijk je boos' vragen, maar wel eens 'je ziet er moe uit, slecht geslapen?' en dan word ik al giftig. Dan wil ik eigenlijk terug kaatsen 'ja, en jij, veel te veel gevreten met je bolle kop?' maar ik ben dan te schijterig om dat te zeggen.
zaterdag 21 januari 2017 20:17
quote:spell68 schreef op 21 januari 2017 @ 16:40:
[...]
Oh ja hoor, paar weken geleden, vond een of andere vrouw op de sportschool het blijkbaar nodig om mijn aan te tikken en te vragen of ik wel wist op wie ik leek. Ik zei in eerste instantie, ja ik hoor regelmatig dat ik Oprah Winfrey lijk, toen keek ze me vreemd aan, dus humor had ze ook niet.
Dus toen zei ik, ik zou teleurgesteld zijn als je nu niet Vladimir Putin gaat zeggen. Toen keek ze weer vreemd en zei ze: hoe weet je dat. Ik zeg zet, maar in de gang bij rest. Ik ben ook al zo vaak als autist bestempeld.
Wat mensen af en toe beweegt om dit soort dingen te zeggen, echt geen idee en ik stoort me er niet `zo aan, maar wen er maar aan, want dat hoort denk ik bij het lot van een introvert denker. Daar straalt standaard weinig emotie van het gezicht.
[...]
Oh ja hoor, paar weken geleden, vond een of andere vrouw op de sportschool het blijkbaar nodig om mijn aan te tikken en te vragen of ik wel wist op wie ik leek. Ik zei in eerste instantie, ja ik hoor regelmatig dat ik Oprah Winfrey lijk, toen keek ze me vreemd aan, dus humor had ze ook niet.
Dus toen zei ik, ik zou teleurgesteld zijn als je nu niet Vladimir Putin gaat zeggen. Toen keek ze weer vreemd en zei ze: hoe weet je dat. Ik zeg zet, maar in de gang bij rest. Ik ben ook al zo vaak als autist bestempeld.
Wat mensen af en toe beweegt om dit soort dingen te zeggen, echt geen idee en ik stoort me er niet `zo aan, maar wen er maar aan, want dat hoort denk ik bij het lot van een introvert denker. Daar straalt standaard weinig emotie van het gezicht.
