Teleurgesteld in de kraamweek

04-05-2016 18:28 299 berichten
Onlangs ben ik bevallen van mijn derde kind. Een prachtige zoon.



En ondanks dat ik het vooraf wist, uitgesproken heb naar mijn man, ben ik toch teleurgesteld in mensen om ons heen. Een paar voorbeelden:



Ik heb voor een vriendin die 2jr geleden haar 2e kreeg voor een weeshuis aan maaltijden gebracht, een kraammand gemaakt en haar oudste opgevangen.

En zij kwam op kraambezoek en gaf een knuffel leeuw.



Een buur gezin waarvan een kind lange tijd in het ziekenhuis lag, hebben we ook gekookt en kinderen opgevangen. En daarvan kwam niets terug.



Ik weet dat ik altijd klaar sta voor anderen, attent ben en vaak ja zeg op hulp vragen.

Maar ik krijg het niet terug, op geen enkele manier.

Ik bedoel niet dat ik alles op een weegschaal leg, maar het contrast is zo groot.



Ik vind het moeilijk hiermee om te gaan. Het zullen ongetwijfeld ook hormonen zijn waardoor ik die teleurstelling groter maak/voel. Maar het voelt wel verdrietig dat men het van ons aanneemt, erom vraagt, maar ons niet de moeite waard vind iets voor ons te doen.
Alle reacties Link kopieren
Wat maakte dat je vooraf al wist dat je teleurgesteld zou worden?
quote:barbabientje2 schreef op 04 mei 2016 @ 20:27:

[...]





Iedereen moet dus zelf om hulp vragen als dat nodig is? Sommige mensen zijn daar niet zo goed in. Ik vind het normaal om hulp aan te bieden. En je weet niet van tevoren of dat nodig is. TO had geen concrete hulp nodig maar ze heeft de vraag ook niet gehad dus hoe weet een ander dat? Ik denk dat het juist om die vraag draait en niet om de hulp ansich.

En ja, ik vind die knuffel ook attent.Natuurlijk moet iemand zelf om hulp vragen. Als iemand mij niet belt en zegt 'jeetje, we komen er even niet uit qua opvang en toestanden, wil jij Pietje een middag meenemen' dan kan ik dat natuurlijk niet ruiken. En in echte crisis, tja, dan doe je wat gedaan moet worden, als er iemand naar de eerste hulp moet of iemand wordt ineens ziek, dan bied je zelf aan om wat te doen. Maar in een normale kraamweek van een gezond derde kind, nee, het zou niet in me opkomen om dan hulp aan te bieden omdat er niets helpen valt.
Alle reacties Link kopieren
quote:barbabientje2 schreef op 04 mei 2016 @ 20:27:

[...]





Iedereen moet dus zelf om hulp vragen als dat nodig is? Sommige mensen zijn daar niet zo goed in. Ik vind het normaal om hulp aan te bieden. En je weet niet van tevoren of dat nodig is. TO had geen concrete hulp nodig maar ze heeft de vraag ook niet gehad dus hoe weet een ander dat? Ik denk dat het juist om die vraag draait en niet om de hulp ansich.

En ja, ik vind die knuffel ook attent.



Maar jij zou dus vragen of iemand hulp nodig heeft als je ziet dat er een echtgenoot en een kraamzuster ronddartelen ? Ik zelf zou denken dat alles door die twee prima loopt.

Ik zou mijn hulp wel aanbieden als er geen volledige kraamhulp voorradig was en / of man geen vrij kon nemen. Sterker, dan vraag ik niks, dan stroop ik mijn mouwen op en laat ik mijn handen wapperen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
quote:miss_anna schreef op 04 mei 2016 @ 20:31:

Wat maakte dat je vooraf al wist dat je teleurgesteld zou worden?Dat vind ik ook gek
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 mei 2016 @ 20:31:

[...]





Maar jij zou dus vragen of iemand hulp nodig heeft als je ziet dat er een echtgenoot en een kraamzuster ronddartelen ? Ik zelf zou denken dat alles door die twee prima loopt.

Ik zou mijn hulp wel aanbieden als er geen volledige kraamhulp voorradig was en / of man geen vrij kon nemen. Sterker, dan vraag ik niks, dan stroop ik mijn mouwen op en laat ik mijn handen wapperen.



Dat dus. Beland moeder in het ziekenhuis of gaat het niet ok met de baby dan ben ik de eerste die kinderen opvangt of boodschappen gaat halen. Of als je weet dat moeders een ppd heeft. Maar niet als er niks aan de hand is. In kraamweken doe je het zelden goed, je toont of teveel interesse in de baby of te weinig, je blijft te lang of te kort, het kado is een mijnenveld, enz. Zie alle topics hier.



Mijn oplossing: mensen zoeken die er hetzelfde in staan als ik, helpen waar nodig en verder niet teveel verwachtingen.
Wat is er mis met eten van een ander? Ik heb een aantal prima koks in mijn familie en vriendenkring
quote:Star schreef op 04 mei 2016 @ 20:34:

Wat is er mis met eten van een ander? Ik heb een aantal prima koks in mijn familie en vriendenkring Ik ook hoor. Maar ik stelde me even de mensen in mijn omgeving voor die een pan soep zouden brengen en die kunnen níet koken
quote:dobbey schreef op 04 mei 2016 @ 19:51:

[...]





Een uurtje speeltuin met de kinderen, een pannetje soep, een rondje boodschappen, een broodje filet americain, ik noem maar een dwarsstraat.....



Volgens mij ben je superlief en bedoel je het goed, maar persoonlijk krijg ik echt de kriebels van zoveel ongevraagde zorg. En ook lichtelijk overdreven vooral als je een kraamhulp hebt en een man in de buurt.



Ik zou echt gek staan te kijken als een vriendin met een pannetje eten aan zou komen. M'n moeder 1x had misschien nog gekund, maar zoveel werk is koken toch niet? En als ik ergens behoefte aan heb dan vraag ik het gewoon. Ik verwacht dan ook van m'n vriendinnen dat ze het ook gewoon vragen als ik iets kan betekenen en de meeste doen dat gelukkig ook. Ik kan nou eenmaal geen gedachte lezen.
Alle reacties Link kopieren
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 mei 2016 @ 20:31:

[...]





Maar jij zou dus vragen of iemand hulp nodig heeft als je ziet dat er een echtgenoot en een kraamzuster ronddartelen ? Ik zelf zou denken dat alles door die twee prima loopt.

Ik zou mijn hulp wel aanbieden als er geen volledige kraamhulp voorradig was en / of man geen vrij kon nemen. Sterker, dan vraag ik niks, dan stroop ik mijn mouwen op en laat ik mijn handen wapperen.Zeker niet bij iedereen. Maar als een vriendin mij twee jaar terug erg fijn geholpen heeft en ik weet hoe hectisch een kraamweek kan zijn met meerdere kinderen, dan vind ik het een normale vraag of ik de kinderen even mee zal nemen naar de speeltuin oid. Daar zijn we vriendinnen voor imo.
Alle reacties Link kopieren
hmmm, ik ben eigenlijk ook best teleurgesteld in mijn kraamweek geweest, dus ik verwachtte een topic om daar even lekker over te jeremiëren, maar zelfs ik vind dit - zeker gezien mijn eigen ervaring - een beetje gezeur. Sorry.
Am Yisrael Chai!
quote:Rhaegal schreef op 04 mei 2016 @ 20:35:

[...]



Ik ook hoor. Maar ik stelde me even de mensen in mijn omgeving voor die een pan soep zouden brengen en die kunnen níet koken
quote:Rhaegal schreef op 04 mei 2016 @ 20:35:

[...]



Ik ook hoor. Maar ik stelde me even de mensen in mijn omgeving voor die een pan soep zouden brengen en die kunnen níet koken Ja dan heb ik liever een knuffel
Sorry maar ik vind het ook beetje hormonaal gezeur.
quote:fashionvictim schreef op 04 mei 2016 @ 20:37:

hmmm, ik ben eigenlijk ook best teleurgesteld in mijn kraamweek geweest, dus ik verwachtte een topic om daar even lekker over te jeremiëren, maar zelfs ik vind dit - zeker gezien mijn eigen ervaring - een beetje gezeur. Sorry.Vanwege hetzelfde?
quote:fashionvictim schreef op 04 mei 2016 @ 20:37:

hmmm, ik ben eigenlijk ook best teleurgesteld in mijn kraamweek geweest, dus ik verwachtte een topic om daar even lekker over te jeremiëren, maar zelfs ik vind dit - zeker gezien mijn eigen ervaring - een beetje gezeur. Sorry.Dat bedoel ik. Ik heb bij de tweede géén kraamvisite gehad op echt naaste familie na. Tegen de tijd dat hij uit het ziekenhuis kwam was zijn geboorte oud nieuws en dacht niemand er meer aan.
Alle reacties Link kopieren
Een relatie bestaat altijd reciprociteit. Al dan niet onbewust. Als je steeds geeft, iets materieels of een dienst, en je krijgt er niets of heel weinig voor terug, dan ga je opgeven moment ook achter je oren krabben.



TO's reactie of gevoel is dan ook normaal, vooral na zo'n grote levensverandering als het krijgen van een kind.
Hakuna Matata
Alle reacties Link kopieren
En even over dat koken: ik lees dat hier steeds op het forum, maar ken dat helemaal niet uit mijn eigen omgeving. Maar omdat ik dat hier steeds las was ik stiekem ook wel een beetje teleurgesteld dat niemand dat bij mij aanbood, helemaal omdat ik en geen kraamhulp en geen man had die dat konden doen. Maar helaas, ik stond gewoon zelf mijn boterhammen te smeren in mijn kraamweek en als ik daar niet aan toekwam at ik dus gewoon niet .
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
quote:Star schreef op 04 mei 2016 @ 20:34:

Wat is er mis met eten van een ander? Ik heb een aantal prima koks in mijn familie en vriendenkring





Dan bof je.





Ik stel me zo voor dat er bij een gezin met twee jonge kinderen nogal wat dingen zouden kunnen zijn die ze niet lusten. Niet iedereen heeft makkelijke eters.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Met alle aanvullingen van TO vind ik het nog logischer dat niemand hulp heeft aangeboden. Er zijn een man en kraamhulp in huis. Een doorsnee kraamvrouw zit echt niet te wachten op nog meer mensen die dingen voor haar willen doen.

Bij de geboorte van mijn jongste was ik alleenstaand. Naast de hulp van de kraamverzorgdende (twee hele, drie halve dagen), heb ik een middagje hulp gehad van een goede vriend (aangifte en kaartjes regelen), en mijn vader heeft twee keer boodschappen gedaan. Als ik nog had gewild dat iemand had gekookt, had ik dat heus aan mijn buurvrouw durven vragen. Ieder kraamcadeautje vind ik attent, ongeacht het hoeveelste kind het is.

Rhaegal omschrijft het wat bot, maar dat gevoel krijg ik er ook bij. (En dan nog zou ik wel hulp bieden als het me gevraagd wordt.).
Alle reacties Link kopieren
quote:Rhaegal schreef op 04 mei 2016 @ 20:31:

[...]



Natuurlijk moet iemand zelf om hulp vragen. Als iemand mij niet belt en zegt 'jeetje, we komen er even niet uit qua opvang en toestanden, wil jij Pietje een middag meenemen' dan kan ik dat natuurlijk niet ruiken. En in echte crisis, tja, dan doe je wat gedaan moet worden, als er iemand naar de eerste hulp moet of iemand wordt ineens ziek, dan bied je zelf aan om wat te doen. Maar in een normale kraamweek van een gezond derde kind, nee, het zou niet in me opkomen om dan hulp aan te bieden omdat er niets helpen valt.nee, uiteraard ku je het in de voorbeelden van jou niet ruiken. Maar een goede vriendin die net bevallen is en al twee kinderen heeft rondlopen vind ik dat je het wel kan vragen. Zeker als jij die hulp destijds ook erg waardeerde.
Ik ben echt niet zo attent. En ik verwacht dat ook niet van anderen. Je maakt het jezelf moeilijk, TO, door teleurgesteld te zijn in mensen die in hun ogen gewoon positief, vriendelijk en meelevend zijn omdat ze niet zo positief, vriendelijk en meelevend zijn als jij had verwacht. Dat is jammer.
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 mei 2016 @ 20:40:

[...]





Dan bof je.





Ik stel me zo voor dat er bij een gezin met twee jonge kinderen nogal wat dingen zouden kunnen zijn die ze niet lusten. Niet iedereen heeft makkelijke eters.Da's waar. Dan eten de koters maar vissticks en spinazie, ik eet de lekkere dingen wel op.
Alle reacties Link kopieren
quote:Star schreef op 04 mei 2016 @ 20:43:

[...]





Da's waar. Dan eten de koters maar vissticks en spinazie, ik eet de lekkere dingen wel op.Sta je alsnog te koken....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
quote:barbabientje2 schreef op 04 mei 2016 @ 20:27:

[...]





Iedereen moet dus zelf om hulp vragen als dat nodig is? Sommige mensen zijn daar niet zo goed in. Ik vind het normaal om hulp aan te bieden. En je weet niet van tevoren of dat nodig is. TO had geen concrete hulp nodig maar ze heeft de vraag ook niet gehad dus hoe weet een ander dat? Ik denk dat het juist om die vraag draait en niet om de hulp ansich.

En ja, ik vind die knuffel ook attent.

Ik moet altijd tig hobbels over om hulp te vragen, maar doe het wel. Hulp aanbieden komt niet in me op, gewoon omdat ik problemen bij anderen niet herken omdat ik zelf niet snel iets een probleem vind.

Aan de andere kant heb ik dus wel moeite met het aannemen van spontaan aangeboden hulp, omdat mensen die dat doen vaak iets terug verwachten (wat ik dan niet kan geven omdat ik zo niet in elkaar zit).
Alle reacties Link kopieren
Jee wat een kattige reacties staan hier.



Volgens mij gaat het TO helemaal niet om:'ik heb jou ooit een lasagne gegeven dus nu wil ik er een terug' maar meer: in het verleden zag ik dat je hulp nodig had en stond ik voor je klaar, het zou fijn zijn nu ik in een pittige periode zit dat jij dit ook ziet en voor mij klaar staat. Iets met gezien worden dus. Lijkt mij heel menselijk en zou ik precies zo hebben als TO. Ik vind dit een beetje hetzelfde niveau als uit het oog uit het hart. Is ook teleurstellend en begrijp ik ook vaak niet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven