Teleurgesteld in de kraamweek

04-05-2016 18:28 299 berichten
Onlangs ben ik bevallen van mijn derde kind. Een prachtige zoon.



En ondanks dat ik het vooraf wist, uitgesproken heb naar mijn man, ben ik toch teleurgesteld in mensen om ons heen. Een paar voorbeelden:



Ik heb voor een vriendin die 2jr geleden haar 2e kreeg voor een weeshuis aan maaltijden gebracht, een kraammand gemaakt en haar oudste opgevangen.

En zij kwam op kraambezoek en gaf een knuffel leeuw.



Een buur gezin waarvan een kind lange tijd in het ziekenhuis lag, hebben we ook gekookt en kinderen opgevangen. En daarvan kwam niets terug.



Ik weet dat ik altijd klaar sta voor anderen, attent ben en vaak ja zeg op hulp vragen.

Maar ik krijg het niet terug, op geen enkele manier.

Ik bedoel niet dat ik alles op een weegschaal leg, maar het contrast is zo groot.



Ik vind het moeilijk hiermee om te gaan. Het zullen ongetwijfeld ook hormonen zijn waardoor ik die teleurstelling groter maak/voel. Maar het voelt wel verdrietig dat men het van ons aanneemt, erom vraagt, maar ons niet de moeite waard vind iets voor ons te doen.
Mooi Petram!!
Iemand die überhaupt vraagt of hij/zij iets voor je kan doen. Ik snap TO wel
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 mei 2016 @ 19:48:

[...]





Hoe BEN je er dan voor een vriendin die bevallen is, als haar man vrij heeft en ze een kraamhulp hebben ?Een uurtje speeltuin met de kinderen, een pannetje soep, een rondje boodschappen, een broodje filet americain, ik noem maar een dwarsstraat.....
Ik ben iemand die de beste bedoelingen van de wereld heeft, mij elke dag kan voornemen om voor mensen te koken en de mooiste cadeaus in elkaar te knutselen, maar het gewoon niet voor elkaar krijg om welke reden dan ook.



Ik word er dan ook ongemakkelijk van als mensen dat soort dingen voor mij doen, aangezien ik het hoogstwaarschijnlijk toch niet terug zal doen.



Het is in ieder geval niet zo dat ik het niet doe omdat ik mensen niet belangrijk genoeg vind. Ik doe op andere manieren mijn best om er voor anderen te zijn. Zo ervaar ik dat zelf in ieder geval. Ik voel mij trouwens ook snel te veel, en ben heel erg bang dat ik mensen lastig val. Zou dat het ook misschien kunnen zijn? Dat als je het vraagt dat ze het wel doen. Dan zou ik het wel doen. Alleen uit mezelf komt echt niks wat dat soort dingen betreft.
Alle reacties Link kopieren
Hulp aan anderen, of een extraatje aan anderen, geef je omdat je het op dat moment nodig is in jouw optiek, of omdat je het fijn vindt om te doen. Niet als een soort cheque om in de toekomst in te kunnen wisselen om hetzelfde terug te krijgen. Vind ik dan.



En verder, tja, je hebt een kind gekregen. Is gewoon iets natuurlijks, ik bedoel, er wordt altijd een ophef over gemaakt alsof het een bovenmenselijke prestatie is, en dat we allemaal moeten komen aanrennen met kraammanden, en bijstand, en pannen soep, en cadeaus, en ja, ik snap het dat je blij bent met je kind en het helemaal geweldig vind, maar het is gewoon de natuur, toch, je voortplanten? En natuurlijk is het heel aardig en leuk als je omgeving even stilstaat bij je nieuwgeborene, maar het is nou ook weer geen achtste wereldwonder natuurlijk.



Klinkt nou misschien heel zuur, maar zo is het niet bedoeld. Ik snap dat mensen blij zijn met hun nieuwe kindje, en dat alles gezond en goed is. Maar voor je omgeving is jouw kindje, dat voor jou uiteraard uniek is, gewoon het zoveelste kindje dat in de kennissen-, vrienden- of burenkring wordt geboren.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
Nou ik vond het best heftig hoor, al die hormonen en al dat voeden en weinig slaap. Kon het echt wel waarderen dat mijn buurvrouw wat boodschappen ging doen zodat man en ik ff bij konden slapen
quote:pejeka schreef op 04 mei 2016 @ 19:52:

Hulp aan anderen, of een extraatje aan anderen, geef je omdat je het op dat moment nodig is in jouw optiek, of omdat je het fijn vindt om te doen. Niet als een soort cheque om in de toekomst in te kunnen wisselen om hetzelfde terug te krijgen. Vind ik dan.



En verder, tja, je hebt een kind gekregen. Is gewoon iets natuurlijks, ik bedoel, er wordt altijd een ophef over gemaakt alsof het een bovenmenselijke prestatie is, en dat we allemaal moeten komen aanrennen met kraammanden, en bijstand, en pannen soep, en cadeaus, en ja, ik snap het dat je blij bent met je kind en het helemaal geweldig vind, maar het is gewoon de natuur, toch, je voortplanten? En natuurlijk is het heel aardig en leuk als je omgeving even stilstaat bij je nieuwgeborene, maar het is nou ook weer geen achtste wereldwonder natuurlijk.



Klinkt nou misschien heel zuur, maar zo is het niet bedoeld. Ik snap dat mensen blij zijn met hun nieuwe kindje, en dat alles gezond en goed is. Maar voor je omgeving is jouw kindje, dat voor jou uiteraard uniek is, gewoon het zoveelste kindje dat in de kennissen-, vrienden- of burenkring wordt geboren.Het gaat niet om een wonder en hoe knap dat is. Maar wel om het feit dat je lichamelijk goed in de kreukels kan liggen, er een gezin door moet draaien en een helpende hand daarin best prettig kan zijn.
Alle reacties Link kopieren
Tja TO ik denk dat het aan jezelf ligt en dat je enorm hormonaal bent. Op de vraag van het koken schrijf je dat je dat prima zelf kan, waarom moet een ander dat dan doen? En je legt niets op de weegschaal, maar dat doe je dus wel.

Als je iets NIET kan was er vast wel iemand geweest die een hand had uitgestoken. Maar aangezien je hier ook al roept dat je het zelf ook wel kunt zul je dat in het dagelijks leven ook wel doen.

En dan wéét men niet dat je eigenlijk stiekem dat toch wel verwacht. Glazen bollen en gedachtenlezen zijn nu eenmaal geen heersende vaardigheden.
Alle reacties Link kopieren
quote:dobbey schreef op 04 mei 2016 @ 19:51:

[...]





Een uurtje speeltuin met de kinderen, een pannetje soep, een rondje boodschappen, een broodje filet americain, ik noem maar een dwarsstraat.....



IK zou al nooit met eten aan komen kakken, omdat ik doorgaans zelf geen eten van een ander hoef en ik me dus slecht voor kan stellen dat je blij wordt van mijn bakkie- met - iets. Dat broodje.... een kraamvrouw moet wel echt negen maanden hebben lopen mekkeren over americain filet, wil DAT dan in mijn hoofd opkomen, want dat is iets wat ik zelf ook nooit eet. Dus dat dat niet gebeurde is, dat snap ik.

Rondje boodschappen ? Sorry, hoor.....

Speeltuin ? Zou een optie zijn als jouw kinderen vertrouwd zijn met mij en dus niet gaan janken bij het weggaan en ook nog een beetje naar me luisteren. En ik er niet al vijf heb van mezelf. En vrij ben. En zo.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Is het ook niet zo dat zulke "ondersteunende" zaken bij velen gedaan worden door familie?

Vaak staan de ouders en schoonouders al te vechten om het te doen, om over zussen / broers / schoonzussen, tantes, ... maar te zwijgen.



Moeten vrienden en buren dan echt een glazen bol hebben?

Zeker als ze dus zien dat je man thuis was én er kraamhulp is.
Alle reacties Link kopieren
quote:dobbey schreef op 04 mei 2016 @ 19:56:

[...]





Het gaat niet om een wonder en hoe knap dat is. Maar wel om het feit dat je lichamelijk goed in de kreukels kan liggen, er een gezin door moet draaien en een helpende hand daarin best prettig kan zijn.Oh, en dat zou ik ook met liefde doen, hoor, een keer gaan schoonmaken en de bedden verschonen en dergelijke. Tenzij men natuurlijk zelf middelen genoeg heeft om hulp in te huren ofzo, dan zou ik het weer wat vreemd vinden. Ik bedoel, als ik ziek ben, verwacht ik ook niet dat mijn vrienden komen poetsen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
Alle reacties Link kopieren
quote:Lilla schreef op 04 mei 2016 @ 19:38:

[...]





Vind je? Ik zou zeggen: voordat je je extra uitslooft: even bedenken of je motief wel zuiver is: doe je het puur voor de ander, of (ook een beetje) omdat je er iets voor terug wil?

In dat laatste geval: zie boven.Voor mensen zoals ik, die perfectionistisch zijn, te veel geven en te attent zijn, is het echt een aanrader om het zo te doen. Ik heb er zelf veel aan gehad. Zoek nog steeds een leuk cadeau uit, maar geen extra moeite. Werkt prima voor mij.
Het gaat TO denk ik meer om het feit dat zij haar hulp aanbiedt en in haar geval niemand ook maar iets vraagt. Of dat terecht is dat ze teleurgesteld is weet ik niet, misschien had ze dat idd niet moeten verwachten maar ik jan het me wel voorstellen
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het verhaal van petra prachtig over de oude man. En idd, gewoon uitspreken wat je verwacht, en ben je realistisch?.

Ik vind wel dat je altijd geeft omdat je het wil doen, niet omdat je iets terug verwacht. Ook kan er in de tussentijd iets veranderd zijn, misschien is t kindje van je vriendin met de kraamleeuw wel ziek etc. Je meot in ieder geval voor jezelf beslissen wat jij onder vriendschap verstaat.



Wat voorbeelden:

Ik vergeet zelf ook rustig de verjaardag van mijn beste vriendin, vind ze niet erg want ik ben wel weer zo'n attente muts die haar dan een weekend weg meeneemt als het uit is met mr Waar of gekke kaartjes stuurt. Mijn man is ook zo attent als een baksteen, maar als je hem als vriend zijnde belt, springt ie meteen op zijn fiets om een weekend te helpen. Mijn zus daarentegen is een absolute gever, maar laten we eerlijk wezen, ik en veel vrienden van haar zitten nou niet bepaald te wachten op haar (mis)baksels of zelfgehaakte frutsels.
Alle reacties Link kopieren
quote:dobbey schreef op 04 mei 2016 @ 19:36:

Er staat onlangs, niet 1 week



Maar zoals ik al schreef in mijn op, ik leg het niet op een weegschaal, maar ik voel wel de teleurstelling.



Mijn man is in de kraamweek thuis geweest en we hadden een fantastische kraamhulp.

Maar toch had ik gehoopt op iets van mijn vrienden, of van de buurvrouw die dit wel voor anderen doet.

Ten eerste ieder keer dat je het hebt over dat jij het wel doet leg je het dus wél op de weegschaal.

En gehoopt? Waarom dan, je schrijft dat je het zelf prima kunt. Ga jij koken als je buuv zelf prima kan koken? Geef aan dat je moe bent, opziet tegen het koken bv dan is er vast wel mensen die opspringen om te helpen. Maar als je uitstraalt dat je het allemaal prima zelf kan dan hoef je niet te hopen dat een ander iets voor je doet

Vráág het gewoon dan als je wat wil.
Jammer dat je het zo ervaart. Na de KS van mijn tweede, mocht ik 6 weken lang bijna niks. Ik moest een ego drempeltje over, maar heb iedere kraamvisite gevraagd om nog eens te komen om mij te helpen. Niemand heeft geweigerd. Niet iedereen heeft een 6e zintuig.



Zelfs sta ik altijd klaar voor anderen, maakt niet uit hoe gek, als het in mijn macht ligt help ik. Maar ik durf ook te vragen, ook al is het soms meer noodzaak dan luxe.
Ik denk dat mensen jou idd wel als iemand zien die het allemaal prima kan en geen hulp wil ipv dat ze expres niets aanbieden. En lieverd, het zijn ook echt wel je hormonen nu denk ik hoor.

Geniet van jullie kindje(s) en idd als je wél wat hulp kunt gebruiken vraag erom, dan zul je zien dat ze er vast voor je zijn
Alle reacties Link kopieren
Ik snap TO wel hoor! Het gaat volgens mij ook niet om wát iemand voor je doet maar dát iemand iets voor je doet. Gewoon, even attent zijn. Dat iemand vraagt of die ergens mee kan helpen. Zeker als ze in het verleden heel voor voor jou heeft gedaan. En dat is dus geen weegschaal want het hoeft niet gelijk te staan maar dat er aan je gedacht wordt is best fijn.
Alle reacties Link kopieren
Focus op dat wat er wel is, niet op dat wat er niet is. Ben je door iemand van wie je het niet verwachtte positief verrast? Laat dat dan waardevol zijn. Zonde van je tijd joh! Geniet van je babietje, snuffel lekker aan hem want ze ruiken zo lekker nu en ga morgen lekker wandelen.
Exact barbabientje
Alle reacties Link kopieren
quote:Mietrot schreef op 04 mei 2016 @ 19:59:

Is het ook niet zo dat zulke "ondersteunende" zaken bij velen gedaan worden door familie?

Vaak staan de ouders en schoonouders al te vechten om het te doen, om over zussen / broers / schoonzussen, tantes, ... maar te zwijgen.



Moeten vrienden en buren dan echt een glazen bol hebben?

Zeker als ze dus zien dat je man thuis was én er kraamhulp is.Als iemand weinig hulp heeft, dan vind ik het ook van een totaal andere orde. Maar en man thuis, en een kraamhulp, dan zou ik echt niet gaan strijken of zo.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Ik snap niet zo goed waar je dan precies hulp bij nodig hebt?



Ja, mijn kind lag lang in het ziekenhuis, toen hadden we veel hulp nodig voor het andere kind enzo. Maar normaal gesproken heb je toch een man en een kraamhulp enzo?
quote:petram schreef op 04 mei 2016 @ 20:10:

Focus op dat wat er wel is, niet op dat wat er niet is. Ben je door iemand van wie je het niet verwachtte positief verrast? Laat dat dan waardevol zijn. Zonde van je tijd joh! Geniet van je babietje, snuffel lekker aan hem want ze ruiken zo lekker nu en ga morgen lekker wandelen. ja he
Alle reacties Link kopieren
quote:barbabientje2 schreef op 04 mei 2016 @ 20:08:

Ik snap TO wel hoor! Het gaat volgens mij ook niet om wát iemand voor je doet maar dát iemand iets voor je doet. Gewoon, even attent zijn. Dat iemand vraagt of die ergens mee kan helpen. Zeker als ze in het verleden heel voor voor jou heeft gedaan. En dat is dus geen weegschaal want het hoeft niet gelijk te staan maar dat er aan je gedacht wordt is best fijn.Op visite komen met een kado is dus niet attent ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
En als jij dat aan anderen aanbiedt, is dat dan ook nodig? Of vind je dat zelf gewoon nodig? Want het is wat anders als iemand erom vraagt, en het zwaar heeft, dan snap ik dat je inspringt. Maar nu overdrijf jij enorm bij anderen en verwacht je dat ze dat bij jou ook doen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven