Zwanger
alle pijlers
Geen roze wolk..
woensdag 15 februari 2017 20:19
He meiden,
Ik ben op dit moment precies 9 weken zwanger, helemaal gepland en elke maand dat het niet lukte was een domper, uiteindelijk was ik toch snel zwanger ( half jaar )
Ik schrijf gezellig mee in andere topics maar daar vind ik niet helemaal aansluiting, omdat ik helaas niet echt op een roze wolk zit.
Vanaf ongeveer de 5de week begon ik heel extreem te piekeren en voelde ik mij somber, dit heb ik helaas nog steeds waardoor ik slecht blij kan zijn, en dit frustreert vervolgens weer.
Ik had verwacht dat zodra ik zwanger was ik lekker in tijdschriften zou gaan neuzen en weg zou zwijmelen bij babypakjes ed. Maar helaas is dit dus niet helemaal zo.
Inmiddels aangemeld bij pop poli en tot die tijd loop ik bij een psycholoog.
Zijn er meer die dit herkennen? Bij hoeveel weken nam dit bij jullie af? Tips wat wel of niet te doen?
Ik hoor graag van andere!
Ik ben op dit moment precies 9 weken zwanger, helemaal gepland en elke maand dat het niet lukte was een domper, uiteindelijk was ik toch snel zwanger ( half jaar )
Ik schrijf gezellig mee in andere topics maar daar vind ik niet helemaal aansluiting, omdat ik helaas niet echt op een roze wolk zit.
Vanaf ongeveer de 5de week begon ik heel extreem te piekeren en voelde ik mij somber, dit heb ik helaas nog steeds waardoor ik slecht blij kan zijn, en dit frustreert vervolgens weer.
Ik had verwacht dat zodra ik zwanger was ik lekker in tijdschriften zou gaan neuzen en weg zou zwijmelen bij babypakjes ed. Maar helaas is dit dus niet helemaal zo.
Inmiddels aangemeld bij pop poli en tot die tijd loop ik bij een psycholoog.
Zijn er meer die dit herkennen? Bij hoeveel weken nam dit bij jullie af? Tips wat wel of niet te doen?
Ik hoor graag van andere!
dinsdag 7 maart 2017 23:35
quote:Cupcake1988 schreef op 07 maart 2017 @ 19:31:
[...]
Hoe weet je dat? Misschien kun je je mening onderbouwen zodat we er ook echt iets aan hebben? Ik lees alleen maar lovende dingen namelijk.
A research team led by UNLV medical anthropologists found that eating encapsulated human placenta, a practice known as placentophagy, may not be as good a source of dietary iron for postpartum mothers as proponents suggest.
The breakthrough placebo-controlled pilot study, the first of its kind on the increasingly popular practice, was published online Nov. 3 in The Journal of Midwifery & Women's Health.
"The current study suggests that encapsulated placenta supplementation neither significantly improves, nor impairs, postpartum maternal iron status for women consuming the recommended daily allowance of dietary iron during pregnancy/lactation, compared to a beef placebo," the authors noted.
The findings are important as iron demands are especially high during pregnancy, and iron deficiency during pregnancy and immediately after delivery is a common problem for mothers. Physicians often advise women to take iron supplements to prevent or reverse iron-deficiency during pregnancy and immediately after giving birth. Advocates of placentophagy often point to the organ's high iron content as a primary benefit.
Laura Gryder, a former UNLV medical anthropology graduate student and lead author of the paper, explained the team's findings are especially important for women who are both iron deficient postpartum and whose only source of supplemental dietary iron is encapsulated placenta. By foregoing other sources, these women are likely not getting the supplemental boost they need to help iron levels rebound to normal levels.
[...]
Hoe weet je dat? Misschien kun je je mening onderbouwen zodat we er ook echt iets aan hebben? Ik lees alleen maar lovende dingen namelijk.
A research team led by UNLV medical anthropologists found that eating encapsulated human placenta, a practice known as placentophagy, may not be as good a source of dietary iron for postpartum mothers as proponents suggest.
The breakthrough placebo-controlled pilot study, the first of its kind on the increasingly popular practice, was published online Nov. 3 in The Journal of Midwifery & Women's Health.
"The current study suggests that encapsulated placenta supplementation neither significantly improves, nor impairs, postpartum maternal iron status for women consuming the recommended daily allowance of dietary iron during pregnancy/lactation, compared to a beef placebo," the authors noted.
The findings are important as iron demands are especially high during pregnancy, and iron deficiency during pregnancy and immediately after delivery is a common problem for mothers. Physicians often advise women to take iron supplements to prevent or reverse iron-deficiency during pregnancy and immediately after giving birth. Advocates of placentophagy often point to the organ's high iron content as a primary benefit.
Laura Gryder, a former UNLV medical anthropology graduate student and lead author of the paper, explained the team's findings are especially important for women who are both iron deficient postpartum and whose only source of supplemental dietary iron is encapsulated placenta. By foregoing other sources, these women are likely not getting the supplemental boost they need to help iron levels rebound to normal levels.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 8 maart 2017 17:46
Ik kom toch maar even reageren hier. 17 weken zwanger.
Ik heb ook op sommige momenten eerder een donderwolk dan een roze wolk. Ik heb enkele stoornissen, waaronder een angst- en paniekstoornis. Met therapie en medicatie was ik al een hele tijd klachtenvrij en ik keek uit naar zwanger worden en een kind krijgen. Een half jaar later had ik al een positieve test, dat voelde al heel vreemd, maar we waren allebei wel blij. Maar niet zoals je vaak leest en ziet met tranen en springen en joehoe. Gewoon... blij.
Enkele dagen later begon ineens de paniek toe te slaan. Waarom, geen idee. Toch de veranderingen denk ik en mijn hulpverlener had enkele weken eerder verteld dat hij een andere baan had, dus daar was ineens een gat. Gelukkig had ik die week al een afspraak staan bij de psychiater en is het contact met de pop-poli in gang gezet. Na een kleine week ging het gelukkig weer beter.
Mensen reageerden leuk op het nieuws, en zodra ik zei dat die eerste week echt ruk was, zeiden ze: 'Ach, die roze wolk komt nog wel.' Meestal waren het mensen zonder kinderen, die zijn misschien net zo naief als ik was, dat iedereen de hele dag loopt te stralen en te zwijmelen. Zwanger zijn is niet leuk! Het doet zeer en bleh en hormonen! Dus ik heb mijn (nog) kinderloze vriendinnen vast voorbereid
De weken gingen prima voorbij, controles allemaal goed. Niks aan de hand. Tot er een misverstand was (niet baby-gerelateerd) wat ik als enorme, grote, onoverkomelijke fout van mezelf zag en ik raakte in paniek. Een dag of twee alleen daarover en toen dat wat was weggetrokken, sloeg het over naar 'ik wil dit ding niet, dit gaat me nooit lukken, ik kan er nu al niet voor zorgen (want ik had totaal geen honger meer en at ook amper)'. Dagenlang heb ik gehuild, alleen maar in bed gelegen, hopend dat als ik weer wakker zou worden alles voorbij en vergeten was. Alsof het nooit was gebeurd. Soms ging het even beter en dan kwam het eens zo hard terug. Ik durfde mijn buik ook niet meer aan te raken, het voelde eerder alsof er een alien in zat.
De afspraak met de pop-poli vervroegd en een goed gesprek gehad. Bij de 16-weken controle voor het eerst het hartje gehoord, dat was ook raar. Gelukkig was de verloskundige heel meevoelend en zei dat we altijd op extra controle konden komen, of gewoon even het hartje luisteren, of juist niet.
De dag daarna heb ik weer voor het eerst een zwangerschapsbroek aangedaan, die vermeed ik ook. Deze periode heeft ongeveer 1,5 week geduurd.
En nu? Nu gaat het weer prima. Ik kijk er weer naar uit om spullen te verzamelen, moest heel hard om mezelf lachen toen ik erachter kwam dat mijn baby-buikje nog helemaal geen baby is, die zit lager Zwanger van chocola denk ik.
Maar toch ben ik nog steeds bang dat ik weer zo'n periode krijg. Of nog erger, dat het niet meer ophoudt. En wat dan als de baby er is? Kan ik wel voor hem/haar zorgen? Wat als, wat als, wat als...?
Ik ben blij dat ik nu wel een vangnet heb van hulpverleners/verloskundigen, en natuurlijk mijn man en familie.
Maar het is wel vermoeiend als iedereen om je heen alleen maar blij is met de baby en jij denkt: Mwah. Ik ben er ook wel open over dat het niet altijd een roze wolk is, anders is het alleen maar vermoeiender om continue een valse glimlach op te zetten.
Heel verhaal, maar ik hoop dat ik andere mensen hiermee kan helpen/informeren, dat zwangerschap echt geen roze wolk hoeft te zijn.
Ik heb ook op sommige momenten eerder een donderwolk dan een roze wolk. Ik heb enkele stoornissen, waaronder een angst- en paniekstoornis. Met therapie en medicatie was ik al een hele tijd klachtenvrij en ik keek uit naar zwanger worden en een kind krijgen. Een half jaar later had ik al een positieve test, dat voelde al heel vreemd, maar we waren allebei wel blij. Maar niet zoals je vaak leest en ziet met tranen en springen en joehoe. Gewoon... blij.
Enkele dagen later begon ineens de paniek toe te slaan. Waarom, geen idee. Toch de veranderingen denk ik en mijn hulpverlener had enkele weken eerder verteld dat hij een andere baan had, dus daar was ineens een gat. Gelukkig had ik die week al een afspraak staan bij de psychiater en is het contact met de pop-poli in gang gezet. Na een kleine week ging het gelukkig weer beter.
Mensen reageerden leuk op het nieuws, en zodra ik zei dat die eerste week echt ruk was, zeiden ze: 'Ach, die roze wolk komt nog wel.' Meestal waren het mensen zonder kinderen, die zijn misschien net zo naief als ik was, dat iedereen de hele dag loopt te stralen en te zwijmelen. Zwanger zijn is niet leuk! Het doet zeer en bleh en hormonen! Dus ik heb mijn (nog) kinderloze vriendinnen vast voorbereid
De weken gingen prima voorbij, controles allemaal goed. Niks aan de hand. Tot er een misverstand was (niet baby-gerelateerd) wat ik als enorme, grote, onoverkomelijke fout van mezelf zag en ik raakte in paniek. Een dag of twee alleen daarover en toen dat wat was weggetrokken, sloeg het over naar 'ik wil dit ding niet, dit gaat me nooit lukken, ik kan er nu al niet voor zorgen (want ik had totaal geen honger meer en at ook amper)'. Dagenlang heb ik gehuild, alleen maar in bed gelegen, hopend dat als ik weer wakker zou worden alles voorbij en vergeten was. Alsof het nooit was gebeurd. Soms ging het even beter en dan kwam het eens zo hard terug. Ik durfde mijn buik ook niet meer aan te raken, het voelde eerder alsof er een alien in zat.
De afspraak met de pop-poli vervroegd en een goed gesprek gehad. Bij de 16-weken controle voor het eerst het hartje gehoord, dat was ook raar. Gelukkig was de verloskundige heel meevoelend en zei dat we altijd op extra controle konden komen, of gewoon even het hartje luisteren, of juist niet.
De dag daarna heb ik weer voor het eerst een zwangerschapsbroek aangedaan, die vermeed ik ook. Deze periode heeft ongeveer 1,5 week geduurd.
En nu? Nu gaat het weer prima. Ik kijk er weer naar uit om spullen te verzamelen, moest heel hard om mezelf lachen toen ik erachter kwam dat mijn baby-buikje nog helemaal geen baby is, die zit lager Zwanger van chocola denk ik.
Maar toch ben ik nog steeds bang dat ik weer zo'n periode krijg. Of nog erger, dat het niet meer ophoudt. En wat dan als de baby er is? Kan ik wel voor hem/haar zorgen? Wat als, wat als, wat als...?
Ik ben blij dat ik nu wel een vangnet heb van hulpverleners/verloskundigen, en natuurlijk mijn man en familie.
Maar het is wel vermoeiend als iedereen om je heen alleen maar blij is met de baby en jij denkt: Mwah. Ik ben er ook wel open over dat het niet altijd een roze wolk is, anders is het alleen maar vermoeiender om continue een valse glimlach op te zetten.
Heel verhaal, maar ik hoop dat ik andere mensen hiermee kan helpen/informeren, dat zwangerschap echt geen roze wolk hoeft te zijn.
woensdag 8 maart 2017 18:27
Ik, en ik denk iedereen hier, herkent jouw verhaal wel hoor. Hoewel ik heel blij ben dat ik überhaupt zwanger kan worden, heb ik ook steeds gedachtes als, kan ik er wel voor zorgen, wil ik dit wel echt, wat nou als blijkt dat ik het niet kan en ga zo maar door.
Uit jouw verhaal denk ik dat het heel goed is dat je hiervoor ook hulp gezocht hebt. Ik zelf heb geen ervaring met de pop-poli maar nogmaals, denk dat het goed is dat je daar terecht ben gekomen.
En ik geloof echt, al dan niet meteen na de geboorte, dat het met ons allen echt wel goed komt en dat we uiteindelijk heel blij zijn met onze baby's
En verder uiteraard welkom bij de club, wij vinden het zwanger zijn ook niet (altijd) leuk
Uit jouw verhaal denk ik dat het heel goed is dat je hiervoor ook hulp gezocht hebt. Ik zelf heb geen ervaring met de pop-poli maar nogmaals, denk dat het goed is dat je daar terecht ben gekomen.
En ik geloof echt, al dan niet meteen na de geboorte, dat het met ons allen echt wel goed komt en dat we uiteindelijk heel blij zijn met onze baby's
En verder uiteraard welkom bij de club, wij vinden het zwanger zijn ook niet (altijd) leuk
woensdag 8 maart 2017 18:40
Janebunny. Héél goed dat je hulp gezocht hebt!
En inderdaad een zwangerschap is niet voor iedereen even leuk. Hoewel dit door "buitenstaanders" wel altijd gedacht wordt.
Ik merk wel (ben namelijk zeer open over mijn zwangerschap) dat als je je verhaal doet bij kennissen ed. dat er meer mensen een boekje open doen over hun zwangerschap en dat, dit ook echt niet altijd een roze wolk was.
Niet iedereen trouwens hoor (maar die probeer ik te negeren, indien mijn hormonen dit toelaten).
Ik wens je heel veel sterkte!
En inderdaad een zwangerschap is niet voor iedereen even leuk. Hoewel dit door "buitenstaanders" wel altijd gedacht wordt.
Ik merk wel (ben namelijk zeer open over mijn zwangerschap) dat als je je verhaal doet bij kennissen ed. dat er meer mensen een boekje open doen over hun zwangerschap en dat, dit ook echt niet altijd een roze wolk was.
Niet iedereen trouwens hoor (maar die probeer ik te negeren, indien mijn hormonen dit toelaten).
Ik wens je heel veel sterkte!
woensdag 8 maart 2017 18:52
Wat fijn al die verhalen! Ik heb trouwens wel heel erg dat ik mezelf idd echt wel realiseer dat mijn gedachte en paniek niet bij mij horen maar dat dit komt door de zwangerschap.
Dit maakt het wel dragelijker omdat ik weet dat het weer anders gaat worden, maar goed, voorlopig moet ik wel en jullie ook deze periode door, en dat is niet altijd makkelijk.
Vriendlief kan mij gelukkig wel goed een spiegel voorhouden en vind ( ik zelf ook wel ) dat het al beter gaat dan een week of 5 terug.
Dit maakt het wel dragelijker omdat ik weet dat het weer anders gaat worden, maar goed, voorlopig moet ik wel en jullie ook deze periode door, en dat is niet altijd makkelijk.
Vriendlief kan mij gelukkig wel goed een spiegel voorhouden en vind ( ik zelf ook wel ) dat het al beter gaat dan een week of 5 terug.
woensdag 8 maart 2017 20:31
Bedankt allemaal! Ik vond eigenlijk ook dat er verbazend weinig topics hierover te vinden waren, of ze waren enkele jaren oud. Laten we hopen dat we anderen kunnen inspireren om open te zijn over hun gevoel en zwangerschap, dat maakt het voor veel vrouwen wat makkelijker hopelijk.
Het fijne van de pop vind ik dat als er iets met medicijnen gedaan moet worden (ik slik sinds kort ietsje meer) er gelijk met mijn psychiater overlegd kan worden. Dat houdt de lijntjes kort. Mijn verloskundige zit in hetzelfde ziekenhuis als de psychiater en de pop, bewust voor gekozen.
Just_sabina, heel belangrijk dat je blijft zeggen én geloven dat het tijdelijk is! Het is een faaaaaaaase
Helaas zijn het bij mij niet alleen hormonen en weet ik dus niet of en wanneer het tijdens en na de zwangerschap terugkomt. Maar ik heb er al zo'n 15 jaar last van en ik denk dat als ik ga uitrekenen hoe lang ik er precies last van heb gehad is dat misschien 1 jaar van de 15.
Op de pop zei ze ook 'het gaat 2 van de 16 weken slecht. MAAR dus ook 14 goede weken!
Heel moeilijk, maar wel een 'oh ja'. Ik wil het in zo'n periode nog wel eens negatief inzien.
Zijn er nog andere dames die voor of sinds de zwangerschap anti-depressiva slikken? Daar is ook nog weinig over te vinden. Ik doe ook mee aan een onderzoek daarnaar.
Ik slik een vrij lage dosis (minder dan de standaard geloof ik), maar ik moet wel in het ziekenhuis bevallen (wilde ik sowieso) ivm eventuele afkickverschijnselen bij baby. Borstvoeding mag geloof ik ook, er kan een hele kleine hoeveelheid medicatie in de melk zitten, maar aangezien baby dat nu ook krijgt, valt het wel mee of zo. Ik ga dat nog wel goed navragen, zeker nu ik wat meer slik.
Ik weet nog niet of ik borstvoeding, gekolfde voeding of kunstvoeding ga kiezen. Als borstvoeding mag en lukt lijkt me dat net iets beter voor baby, maar ik ben bang dat ik mezelf dan teveel overvraag. Ik kan het niet uit handen geven. Kolven is dan misschien makkelijker, maar kost twee keer zoveel tijd (kolven en dan nog voeden). Kunst is het praktischt misschien, maar niet op temperatuur gelijk. Wel duidelijk hoeveel baby drinkt.
Pff, zoveel nog om over na te denken. Maar gelukkig heb ik nog even!
We redden het allemaal wel, even doorbijten
Het fijne van de pop vind ik dat als er iets met medicijnen gedaan moet worden (ik slik sinds kort ietsje meer) er gelijk met mijn psychiater overlegd kan worden. Dat houdt de lijntjes kort. Mijn verloskundige zit in hetzelfde ziekenhuis als de psychiater en de pop, bewust voor gekozen.
Just_sabina, heel belangrijk dat je blijft zeggen én geloven dat het tijdelijk is! Het is een faaaaaaaase
Helaas zijn het bij mij niet alleen hormonen en weet ik dus niet of en wanneer het tijdens en na de zwangerschap terugkomt. Maar ik heb er al zo'n 15 jaar last van en ik denk dat als ik ga uitrekenen hoe lang ik er precies last van heb gehad is dat misschien 1 jaar van de 15.
Op de pop zei ze ook 'het gaat 2 van de 16 weken slecht. MAAR dus ook 14 goede weken!
Heel moeilijk, maar wel een 'oh ja'. Ik wil het in zo'n periode nog wel eens negatief inzien.
Zijn er nog andere dames die voor of sinds de zwangerschap anti-depressiva slikken? Daar is ook nog weinig over te vinden. Ik doe ook mee aan een onderzoek daarnaar.
Ik slik een vrij lage dosis (minder dan de standaard geloof ik), maar ik moet wel in het ziekenhuis bevallen (wilde ik sowieso) ivm eventuele afkickverschijnselen bij baby. Borstvoeding mag geloof ik ook, er kan een hele kleine hoeveelheid medicatie in de melk zitten, maar aangezien baby dat nu ook krijgt, valt het wel mee of zo. Ik ga dat nog wel goed navragen, zeker nu ik wat meer slik.
Ik weet nog niet of ik borstvoeding, gekolfde voeding of kunstvoeding ga kiezen. Als borstvoeding mag en lukt lijkt me dat net iets beter voor baby, maar ik ben bang dat ik mezelf dan teveel overvraag. Ik kan het niet uit handen geven. Kolven is dan misschien makkelijker, maar kost twee keer zoveel tijd (kolven en dan nog voeden). Kunst is het praktischt misschien, maar niet op temperatuur gelijk. Wel duidelijk hoeveel baby drinkt.
Pff, zoveel nog om over na te denken. Maar gelukkig heb ik nog even!
We redden het allemaal wel, even doorbijten
woensdag 8 maart 2017 21:02
Janebunny, slechte momenten wegen altijd zwaarder dan goede, dus voelt het waarschijnlijk ook zo dat dat hele lange momenten lijken terwijl dat dus idd wel mee valt ( wat je schrijft over het aantal weken )
Volgens mij kun je het in ieder goed relativeren. Dat is al een pluspunt.
Ik heb in het verleden wel een keer een depressie gehad maar ging eigenlijk al jaren goed, dus blijf het echt op hormonen gooien.
Ik zou idd wel even goed navragen over ad en borstvoeding, ik heb altijd gedacht dat dat niet samen ging.
Volgens mij kun je het in ieder goed relativeren. Dat is al een pluspunt.
Ik heb in het verleden wel een keer een depressie gehad maar ging eigenlijk al jaren goed, dus blijf het echt op hormonen gooien.
Ik zou idd wel even goed navragen over ad en borstvoeding, ik heb altijd gedacht dat dat niet samen ging.
donderdag 9 maart 2017 10:29
Hi dames,
Even een berichtje van mij. Het gaat gelukkig stukken beter met me. Ik heb niet meer zoveel last van depressieve gevoelens en ben ook niet meer zo misselijk. Toen ik merkte dat mijn borsten niet meer zo gevoelig waren en ik niet meer misselijk was heb ik de vk gebeld voor een afspr waarbij ik het hartje kon horen. Dat was goed en ik werd gerustgesteld dat de klachten ook wel kunnen afnemen, ook omdat ik toen 15 weken was. Ik heb inmiddels ook de pret-echo gehad en dat ging in 3x (baby was verstoppertje aan het spelen ofzo) en toen zag je toch de meeste organen en werd het ook echter voor mij. Het is een jongetje trouwens en zo ontzettend leuk te zien hoe mijn vriend praat over zijn zoon en plannen maakt voor speelgoed aanschaffen en welke vechtsporten hij zal gaan beoefenen etc. Ik dacht echt dat het een meisje was dus moet even wennen en vooral keihard nadenken over namen, voor een meisje had ik die al lang klaar nl.
De praktijkondersteuner had ook een goeie tip: met negatief denken verander je niks, als er iets niet goed zou zijn met het kindje verander je daar niks aan door negatieve gedachten. Vond ik wel een goeie. Ik ben nu zelfs aan het twijfelen om de afspr met de pop poli door te laten gaan omdat ik me zoveel beter voel dan eerst. Zal niet zeggen dat het een felroze wolk is waar ik me op bevind maar ik heb me meer berust in de situatie oid. Tuurlijk maak ik me nog veel zorgen maar ik denk dat iedere zwangere dat wel heeft. Kijk ook heel erg uit naar de 20 weken echo die gepland staat voor 28 maart. De afspr bij de poli zou de dag ervoor zijn. Ik heb de formulieren ook nog niet ingevuld, maar ik twijfel heel erg om de afspr af te zeggen..vind het een beetje lastig allemaal. Kan natuurlijk heel goed dat ik me dalijk weer erg kut voel en een afspr bij de poli is niet zo makkelijk te maken (lange wachttijd ed) Heb zelf nooit ad gebruikt dus verwacht dat ook niet nodig te hebben. Twijfel twijfel twijfel.
Heb inmiddels ook een paar taken uitgevoerd waar ik tegenop keek en heb leuke afspraken staan voor het weekend dus wellicht dat ik me daardoor ook wat beter voel...kweenie...
Even een berichtje van mij. Het gaat gelukkig stukken beter met me. Ik heb niet meer zoveel last van depressieve gevoelens en ben ook niet meer zo misselijk. Toen ik merkte dat mijn borsten niet meer zo gevoelig waren en ik niet meer misselijk was heb ik de vk gebeld voor een afspr waarbij ik het hartje kon horen. Dat was goed en ik werd gerustgesteld dat de klachten ook wel kunnen afnemen, ook omdat ik toen 15 weken was. Ik heb inmiddels ook de pret-echo gehad en dat ging in 3x (baby was verstoppertje aan het spelen ofzo) en toen zag je toch de meeste organen en werd het ook echter voor mij. Het is een jongetje trouwens en zo ontzettend leuk te zien hoe mijn vriend praat over zijn zoon en plannen maakt voor speelgoed aanschaffen en welke vechtsporten hij zal gaan beoefenen etc. Ik dacht echt dat het een meisje was dus moet even wennen en vooral keihard nadenken over namen, voor een meisje had ik die al lang klaar nl.
De praktijkondersteuner had ook een goeie tip: met negatief denken verander je niks, als er iets niet goed zou zijn met het kindje verander je daar niks aan door negatieve gedachten. Vond ik wel een goeie. Ik ben nu zelfs aan het twijfelen om de afspr met de pop poli door te laten gaan omdat ik me zoveel beter voel dan eerst. Zal niet zeggen dat het een felroze wolk is waar ik me op bevind maar ik heb me meer berust in de situatie oid. Tuurlijk maak ik me nog veel zorgen maar ik denk dat iedere zwangere dat wel heeft. Kijk ook heel erg uit naar de 20 weken echo die gepland staat voor 28 maart. De afspr bij de poli zou de dag ervoor zijn. Ik heb de formulieren ook nog niet ingevuld, maar ik twijfel heel erg om de afspr af te zeggen..vind het een beetje lastig allemaal. Kan natuurlijk heel goed dat ik me dalijk weer erg kut voel en een afspr bij de poli is niet zo makkelijk te maken (lange wachttijd ed) Heb zelf nooit ad gebruikt dus verwacht dat ook niet nodig te hebben. Twijfel twijfel twijfel.
Heb inmiddels ook een paar taken uitgevoerd waar ik tegenop keek en heb leuke afspraken staan voor het weekend dus wellicht dat ik me daardoor ook wat beter voel...kweenie...
Slowly getting there....
donderdag 9 maart 2017 11:07
Fijn dat je je beter voelt Wanhopia! En dat je ook gerustgesteld bent door het hartje en de kiekeboe-echo's
Ik zou de pop-afspraak door laten gaan. Zelf vind ik het fijn om een vangnet te hebben waar ik snel heen kan indien nodig. Dat je niet nog weken hoeft te wachten.
Ik voelde me bij mijn eerste twee afspraken ook goed, we hebben toen de 'normale' zwangerschapsangsten besproken, zoals wat verwacht ik ervan, waar zie ik tegenop etc. De volgende afspraken planden we 4-6 weken later en ze zei er ook bij dat ik altijd tussendoor kon bellen als ik het wilde vervroegen.
Misschien kan dat bij jou ook? Dat je niet elke week gaat, maar 1 keer in de zoveel weken met de mogelijkheid het te verzetten. Misschien geeft het je nog wat extra rust.
En hormonen zijn gewoon stom.
Ik zou de pop-afspraak door laten gaan. Zelf vind ik het fijn om een vangnet te hebben waar ik snel heen kan indien nodig. Dat je niet nog weken hoeft te wachten.
Ik voelde me bij mijn eerste twee afspraken ook goed, we hebben toen de 'normale' zwangerschapsangsten besproken, zoals wat verwacht ik ervan, waar zie ik tegenop etc. De volgende afspraken planden we 4-6 weken later en ze zei er ook bij dat ik altijd tussendoor kon bellen als ik het wilde vervroegen.
Misschien kan dat bij jou ook? Dat je niet elke week gaat, maar 1 keer in de zoveel weken met de mogelijkheid het te verzetten. Misschien geeft het je nog wat extra rust.
En hormonen zijn gewoon stom.
donderdag 9 maart 2017 12:54
Wat goed wanhopia! Fijn bericht! Ik zou de afspraak ook laten staan, al zijn ze er maar als backup! Als je ze niet nodig hebt is dat natuurlijk heel fijn naar mocht het wel nodig zijn dan kun je ook zo terecht zonder weken te wachten!
Ik heb volgende week donderdag mijn eerste afspraak bij de pop, ben ook heel benieuwd, geen idee wat ik er van kan verwachten.
Ik heb volgende week donderdag mijn eerste afspraak bij de pop, ben ook heel benieuwd, geen idee wat ik er van kan verwachten.
vrijdag 10 maart 2017 08:47
Misschien ter geruststelling voor sommigen, ik was ook enorm somber tijdens de zwangerschap en ook met gedachtes 'als ik nu van die brug spring is het over', maar na de bevalling (die echt een eitje was en superleuk was ik binnen een paar dagen weer helemaal mijn eigen ik. Weg sombere buien en paniek.
Nu heb ik voor de zwangerschappen ook nooit paniek/depressie oid gekend, dus ik weet niet hoe het is als je daar wel mee bekend bent.
Maar ik hoop vooral dat bovenstaande voor velen van jullie ook gaat gelden!
was ik binnen een paar dagen weer helemaal mijn eigen ik. Weg sombere buien en paniek.Nu heb ik voor de zwangerschappen ook nooit paniek/depressie oid gekend, dus ik weet niet hoe het is als je daar wel mee bekend bent.
Maar ik hoop vooral dat bovenstaande voor velen van jullie ook gaat gelden!
vrijdag 10 maart 2017 16:08
Er werd net iets moois gezegd bij Call the Midwife:
We like to think that something magic happens when giving birth, and for some it does. But the real magic is keeping on when all you want to do is run.
Die roze wolk is tijdens de zwangerschap en na de bevalling echt niet zo vanzelfsprekend, 'we' zijn dus niet zo abnormaal als we ons soms voelen.
We like to think that something magic happens when giving birth, and for some it does. But the real magic is keeping on when all you want to do is run.
Die roze wolk is tijdens de zwangerschap en na de bevalling echt niet zo vanzelfsprekend, 'we' zijn dus niet zo abnormaal als we ons soms voelen.
zaterdag 11 maart 2017 18:19
Haha gelukkig zijn we niet abnormaal! Hoewel ik dat idee ook niet helemaal had.
Ik heb 2 enorme kutdagen gehad, sorry voor mijn taal gebruik! Dacht dat het wat de betere kant op ging maar gister heb ik denk ik bijna alleen maar op bed gelegen, bah.
Gelukkig trok vriendlief mij er vandaag wat uit en toch nog even wat kunnen ondernemen, maar wat een domper van dat soort dagen zeg.
Dinsdag het hartje horen, ik hoop toch dat het dan wat meer gaat leven.
Ik heb 2 enorme kutdagen gehad, sorry voor mijn taal gebruik! Dacht dat het wat de betere kant op ging maar gister heb ik denk ik bijna alleen maar op bed gelegen, bah.
Gelukkig trok vriendlief mij er vandaag wat uit en toch nog even wat kunnen ondernemen, maar wat een domper van dat soort dagen zeg.
Dinsdag het hartje horen, ik hoop toch dat het dan wat meer gaat leven.
zaterdag 11 maart 2017 18:28
Ik toch ook heel even de behoefte om te reageren 
Ik herken het enorm! Van mijzelf een enorm positief en "altijd vrolijk" persoon. Tot ik zwanger werd... Enorm gewenst en gepland, maar de somberheid en angst overviel mij. Bij mijn eerste zwangerschap dacht ik dat dat kwam omdat ik snel zwanger was, maar bij mijn tweede zwangerschap besefte ik dat dit blijkbaar hoorde bij mijn "zwangere staat". Bij de derde er het minste last van gehad, maar voornamelijk omdat ik wist dat het er voor mij erbij hoorde. Ik had weinig kast van misselijkheid dus daar kwam het niet door, maar elke keer voelde ik mij tot rond de 16 weken helemaal niet blij., sliep ik slecht, had ik gedachtes als " ik wil dit helemaal niet", maar ook angst gedachtes dat er vast iets mis zou zijn. Daarna trok het bij tot een soort "nuchterheid" tot aan de bevalling. Na elke bevalling (en ik heb dus drie kinderen) kwam ik elke keer (gelukkig!) meteen op een enorme dikke roze wolk. Als pas bevallene was ik blij-ste moeder die er kon zijn.
Buiten het zwanger zijn ook nooit last van dit soort gedachtes of somberheid, echt de invloed van de hormonen denk ik!
Ik herken het enorm! Van mijzelf een enorm positief en "altijd vrolijk" persoon. Tot ik zwanger werd... Enorm gewenst en gepland, maar de somberheid en angst overviel mij. Bij mijn eerste zwangerschap dacht ik dat dat kwam omdat ik snel zwanger was, maar bij mijn tweede zwangerschap besefte ik dat dit blijkbaar hoorde bij mijn "zwangere staat". Bij de derde er het minste last van gehad, maar voornamelijk omdat ik wist dat het er voor mij erbij hoorde. Ik had weinig kast van misselijkheid dus daar kwam het niet door, maar elke keer voelde ik mij tot rond de 16 weken helemaal niet blij., sliep ik slecht, had ik gedachtes als " ik wil dit helemaal niet", maar ook angst gedachtes dat er vast iets mis zou zijn. Daarna trok het bij tot een soort "nuchterheid" tot aan de bevalling. Na elke bevalling (en ik heb dus drie kinderen) kwam ik elke keer (gelukkig!) meteen op een enorme dikke roze wolk. Als pas bevallene was ik blij-ste moeder die er kon zijn.
Buiten het zwanger zijn ook nooit last van dit soort gedachtes of somberheid, echt de invloed van de hormonen denk ik!
zondag 12 maart 2017 09:33
Sabina, echt vervelend dat je weer een dip had! Kijk je uit naar dinsdag?
Xervy, vind je de keizersnede zelf spannend of dat er straks ineens een kind is?
Bibi, fijn dat je sombere gedachtes bij nr drie wat minder waren. Wel vervelend dat dat jouw zwangere staat is. Ik merk zelf ook (vaak) wel dat als ik voorbereid ben op zoiets (bijvoorbeeld na drukke dagen, dan moet ik echt bijkomen) dat ik er beter mee om kan gaan en er ook sneller vanaf ben.
Maar ja, het komt dus ook op hele onverwachte momenten en dan is het ook veel heftiger.
Hopelijk hebben wij ook allemaal een 'roze' wolk na de bevalling!
Xervy, vind je de keizersnede zelf spannend of dat er straks ineens een kind is?
Bibi, fijn dat je sombere gedachtes bij nr drie wat minder waren. Wel vervelend dat dat jouw zwangere staat is. Ik merk zelf ook (vaak) wel dat als ik voorbereid ben op zoiets (bijvoorbeeld na drukke dagen, dan moet ik echt bijkomen) dat ik er beter mee om kan gaan en er ook sneller vanaf ben.
Maar ja, het komt dus ook op hele onverwachte momenten en dan is het ook veel heftiger.
Hopelijk hebben wij ook allemaal een 'roze' wolk na de bevalling!
zondag 12 maart 2017 11:15
De keizersnede zelf. Ik kijk uit naar de baby want dan ben ik éindelijk van de misselijkheid en het dagelijkse overgeven af.
Uiteraard is het een behoorlijke operatie maar mijn lichaam kan zich dan eindelijk herstellen (BI).
Ik ben de gehele zwangerschap ontzettend ziek (geweest). Met ziekenhuisopnames en de bijbehorende ellende.
Dit heeft psychisch uiteraard ook een behoorlijke stempel achter gelaten.
Uiteraard is het een behoorlijke operatie maar mijn lichaam kan zich dan eindelijk herstellen (BI).
Ik ben de gehele zwangerschap ontzettend ziek (geweest). Met ziekenhuisopnames en de bijbehorende ellende.
Dit heeft psychisch uiteraard ook een behoorlijke stempel achter gelaten.
zondag 12 maart 2017 16:42
quote:Xervy schreef op 12 maart 2017 @ 11:15:
De keizersnede zelf. Ik kijk uit naar de baby want dan ben ik éindelijk van de misselijkheid en het dagelijkse overgeven af.
Uiteraard is het een behoorlijke operatie maar mijn lichaam kan zich dan eindelijk herstellen (BI).
Ik ben de gehele zwangerschap ontzettend ziek (geweest). Met ziekenhuisopnames en de bijbehorende ellende.
Dit heeft psychisch uiteraard ook een behoorlijke stempel achter gelaten. Het is natuurlijk voor iedereen verschillend maar mijn keizersnede is me zo ontzettend meegevallen. Ik ben 's avonds geopereerd en stond middag erna weer onder de douche, dag erna geen morfine meer en kon toen zelfstandig al douchen en haren wassen etc en mocht na 2,5 dag al naar huis. En nu 3,5 week later heb ik er alleen last van als zoon op mijn buik ligt en steeds precies op litteken schopt.
De keizersnede zelf. Ik kijk uit naar de baby want dan ben ik éindelijk van de misselijkheid en het dagelijkse overgeven af.
Uiteraard is het een behoorlijke operatie maar mijn lichaam kan zich dan eindelijk herstellen (BI).
Ik ben de gehele zwangerschap ontzettend ziek (geweest). Met ziekenhuisopnames en de bijbehorende ellende.
Dit heeft psychisch uiteraard ook een behoorlijke stempel achter gelaten. Het is natuurlijk voor iedereen verschillend maar mijn keizersnede is me zo ontzettend meegevallen. Ik ben 's avonds geopereerd en stond middag erna weer onder de douche, dag erna geen morfine meer en kon toen zelfstandig al douchen en haren wassen etc en mocht na 2,5 dag al naar huis. En nu 3,5 week later heb ik er alleen last van als zoon op mijn buik ligt en steeds precies op litteken schopt.
zondag 12 maart 2017 17:58
quote:MN-- schreef op 12 maart 2017 @ 16:42:
[...]
Het is natuurlijk voor iedereen verschillend maar mijn keizersnede is me zo ontzettend meegevallen. Ik ben 's avonds geopereerd en stond middag erna weer onder de douche, dag erna geen morfine meer en kon toen zelfstandig al douchen en haren wassen etc en mocht na 2,5 dag al naar huis. En nu 3,5 week later heb ik er alleen last van als zoon op mijn buik ligt en steeds precies op litteken schopt.Bedankt voor je positieve verhaal op internet lees je verder veelal alleen horror. Ben ik dus meteen mee gestopt.
[...]
Het is natuurlijk voor iedereen verschillend maar mijn keizersnede is me zo ontzettend meegevallen. Ik ben 's avonds geopereerd en stond middag erna weer onder de douche, dag erna geen morfine meer en kon toen zelfstandig al douchen en haren wassen etc en mocht na 2,5 dag al naar huis. En nu 3,5 week later heb ik er alleen last van als zoon op mijn buik ligt en steeds precies op litteken schopt.Bedankt voor je positieve verhaal op internet lees je verder veelal alleen horror. Ben ik dus meteen mee gestopt.
zondag 12 maart 2017 21:21
quote:Xervy schreef op 12 maart 2017 @ 17:58:
[...]
Bedankt voor je positieve verhaal op internet lees je verder veelal alleen horror. Ben ik dus meteen mee gestopt.Ik moest op vrijdagavond ineens een keizersnede dus had geen tijd om ervaringen op te zoeken. En ben stiekem wel blij dat ik niet uren hoefde te persen. (Keizersnede moest ivm niet vorderende ontsluiting)
[...]
Bedankt voor je positieve verhaal op internet lees je verder veelal alleen horror. Ben ik dus meteen mee gestopt.Ik moest op vrijdagavond ineens een keizersnede dus had geen tijd om ervaringen op te zoeken
. En ben stiekem wel blij dat ik niet uren hoefde te persen. (Keizersnede moest ivm niet vorderende ontsluiting)
maandag 13 maart 2017 08:52
maandag 13 maart 2017 17:33
Vandaag weer naar de Pop geweest. Ze probeerde vooral te achterhalen wat mij geholpen heeft weer minder angstig en paniekerig te zijn. Alleen heb ik zelf geen idee wat dat nou precies was. Ik denk een combinatie van medicijnen, afleiding en gewoon klaar zijn om het zo te zeggen.
De 'opdrachten' die ik kreeg zijn cognitieve gedragstherapie toepassen (wat denk ik, waarom, is dat reeel, wat zou een betere gedachte zijn. Dit heb ik door de jaren heen al eerder geleerd), afleiding zoeken bij paniek (bv door simpel blaadjes aan de bomen te tellen of handwerken, puzzeltjes maken) en een soort weekevaluatie (hoe ging het deze week, wat ging goed en slecht). En ook dat proberen toe te passen op toekomstige dingen waar ik tegenop zie.
Ik denk dat het mij wel helpt om bewust te zijn van mijn gedachten en ze eventueel om te buigen naar betere gedachten.
Iemand anders hier ook ervaring mee?
We zijn zaterdag een rondje door een babywinkel gelopen om eens te kijken wat er te koop is. Zo veel keuze! Ik word er nu al moe van Maar wel positief dat ik weer babydingen wil doen.
De 'opdrachten' die ik kreeg zijn cognitieve gedragstherapie toepassen (wat denk ik, waarom, is dat reeel, wat zou een betere gedachte zijn. Dit heb ik door de jaren heen al eerder geleerd), afleiding zoeken bij paniek (bv door simpel blaadjes aan de bomen te tellen of handwerken, puzzeltjes maken) en een soort weekevaluatie (hoe ging het deze week, wat ging goed en slecht). En ook dat proberen toe te passen op toekomstige dingen waar ik tegenop zie.
Ik denk dat het mij wel helpt om bewust te zijn van mijn gedachten en ze eventueel om te buigen naar betere gedachten.
Iemand anders hier ook ervaring mee?
We zijn zaterdag een rondje door een babywinkel gelopen om eens te kijken wat er te koop is. Zo veel keuze! Ik word er nu al moe van Maar wel positief dat ik weer babydingen wil doen.
maandag 13 maart 2017 17:42
Hey allemaal, inmiddels 27 weken zwanger en het ging super goed maar sinds kort erge maagzuur wat misselijkheid veroorzaakt. Ik word weer wat angstiger/onrustiger hierdoor 
ook ben ik kei bang voor de bevalling! Ik was er best nuchter over maar hoor in mijn omgeving alleen maar horrorverhalen... zeg dan wel dat ik het niet leuk vind om te horen. Hoor de engste dingen! Probeer het wel te relativeren..
ook ben ik kei bang voor de bevalling! Ik was er best nuchter over maar hoor in mijn omgeving alleen maar horrorverhalen... zeg dan wel dat ik het niet leuk vind om te horen. Hoor de engste dingen! Probeer het wel te relativeren..
