Kinderen
alle pijlers
Baby lang laten huilen/negeren -iets van zeggen?
zondag 26 maart 2017 23:59
Moeilijk...
Onze baby is ondertussen een half jaar. Wij hebben hem nooit langer dan 5 minuten laten huilen. De eerste 1,5 maand sliep hij meer bij ons of in de buurt van ons dan alleen. Was hij aan het huilen terwijl hij geen honger had oid, dan nog knuffelde we hem. En hij huilde veel in het begin. Ook heel veel met hem rondgezeuld. Omdat dat goed voelde.
Ondertussen huilt hij alleen als hij heel veel honger heeft, heel moe is, of gewoon als hij verdrietig is. Even knuffelen, een hand vasthouden, een kus, en dan is het weer snel goed. Ik ken al zijn geluidjes.
Nu mijn dilemma. Een goede vriendin (qua gevoel zowat een zus) van mij is nu net een maand moeder. Ik heb haar de afgelopen weken een paar keer gezien en gekletst en ik maak me zorgen.
Vorige week was ik bij haar en haar baby begon beetje te huilen. Ze keek niet eens er naar om, want ze was met iets bezig. Ik liep er even heen en zag dat hij zn speen verloren was, ik aaide hem en deed de speen terug en het was weer in orde. In de keren dat ik bij haar ben geweest, heb ik haar nooit met hem zien knuffelen, of aandacht geven als de baby dat vraagt. En ik heb nogal voelsprieten ontwikkeld..
We spraken vandaag over onze kindjes, en ze vertelde dat het altijd zo lang duurt voor hij in slaap valt. Meestal huilt hij 10 minuten tot een half uur en dan valt hij in slaap. Dan laat ze hem dus liggen, want hij moet leren dat het nog geen tijd is voor een voeding of voor knuffelen en dat hij moet slapen. Plus dat hij zich alleen moet leren troosten. Als hij een uur te vroeg honger heeft, krijgt hij geen eten, want het is immers nog geen tijd.
Na de voeding legt ze hem op bed, want, na de voeding is het bedtijd. Ze zei zelfs, dat het niet helemaal goed voelde, ook als hij zo lang huilt, maarja, hij moet dat eenmaal leren. Anders zit ze er constant mee op de arm en dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Ze vond het ook bijzonder dat op het kdv ze maximaal 5 minuten mogen laten huilen, ze hoopte dat hij dan wel zou slapen als hij daar heen zou gaan, omdat hij dus een half uur huilt..
Ik heb mijn woorden maar ingeslikt. Ik wil niet zeggen dat mijn manier de beste is, maar ik heb me goed ingelezen voor ik moeder werd en overal lees ik dat het zo slecht is, mbt hechting, vertrouwen en dat je een kindje van een maand oud echt nog niet op de klok moet voeden en helemaal niet een half uur moet laten huilen..
Heb voorzichtig gevraagd of het kan dat hij gewoon nog niet moe is, of gewoon vastgehouden wil worden, omdat die kleintjes dat fijn vinden. Maar daar kreeg ik een antwoord op, in de trant van, met deze leeftijd kunnen ze nog niet zo lang wakker zijn en we zijn toch al een uur bezig met voeden, en ik wil ook wel kunnen bewegen.
Ik heb me 2,5 maand een kangaroe gevoeld met mijn kindje, maar hij had me echt nodig toen..
Ik vind het zo sneu voor de baby.. Die heeft zijn mama nodig, maar mama laat hem liggen en reageert niet op hem omdat hij moet weten dat ze niet altijd meteen komen.. Ik vind dat echt heel erg en vooral omdat hij nog zo klein is.
Mijn baby weet dat als er iets is, we er bijna meteen zijn. Hij ligt soms ook 5 of 10 minuten te huilen, maar dat is alleen als hij jengelt. Bij verdriet of paniek sta ik er meteen, die huiltjes ken ik inmiddels.
Ik weet dat dit niet mijn keuze is, dat het niet mijn kind is. Dat zij bepalen hoe en wat. Maar ik ben bang dat ze zich gewoon niet ingelezen heeft (ofja, dat weet ik zeker, ze gaat af op wat het cb zegt en wat ze ergens van horen zeggen heeft. Want als je googlet op baby laten huilen is het internet erg unaniem over).
Ik wil eigenlijk zeggen dat ze dit beter niet kan doen, dat het schadelijk kan zijn, en dat hij nog zo klein is.. Maar dat heb ik niet gedaan. Omdat mijn manier niet perse de beste is, maar het lijkt me wel gezonder. ik wil gewoon helpen, en voorkomen dar ze dadelijk met een baby zit die onveilig gehecht is (ze zei nog, dat ze 1 week borstvoeding gegeven heeft, dus dat het met de hechting wel goed zat).
Ik voel me bezorgd.. Maar wil me niet bemoeien met de opvoeding..
Wat zouden jullie doen? Gewoon mond dicht houden? Of toch advies geven?
Onze baby is ondertussen een half jaar. Wij hebben hem nooit langer dan 5 minuten laten huilen. De eerste 1,5 maand sliep hij meer bij ons of in de buurt van ons dan alleen. Was hij aan het huilen terwijl hij geen honger had oid, dan nog knuffelde we hem. En hij huilde veel in het begin. Ook heel veel met hem rondgezeuld. Omdat dat goed voelde.
Ondertussen huilt hij alleen als hij heel veel honger heeft, heel moe is, of gewoon als hij verdrietig is. Even knuffelen, een hand vasthouden, een kus, en dan is het weer snel goed. Ik ken al zijn geluidjes.
Nu mijn dilemma. Een goede vriendin (qua gevoel zowat een zus) van mij is nu net een maand moeder. Ik heb haar de afgelopen weken een paar keer gezien en gekletst en ik maak me zorgen.
Vorige week was ik bij haar en haar baby begon beetje te huilen. Ze keek niet eens er naar om, want ze was met iets bezig. Ik liep er even heen en zag dat hij zn speen verloren was, ik aaide hem en deed de speen terug en het was weer in orde. In de keren dat ik bij haar ben geweest, heb ik haar nooit met hem zien knuffelen, of aandacht geven als de baby dat vraagt. En ik heb nogal voelsprieten ontwikkeld..
We spraken vandaag over onze kindjes, en ze vertelde dat het altijd zo lang duurt voor hij in slaap valt. Meestal huilt hij 10 minuten tot een half uur en dan valt hij in slaap. Dan laat ze hem dus liggen, want hij moet leren dat het nog geen tijd is voor een voeding of voor knuffelen en dat hij moet slapen. Plus dat hij zich alleen moet leren troosten. Als hij een uur te vroeg honger heeft, krijgt hij geen eten, want het is immers nog geen tijd.
Na de voeding legt ze hem op bed, want, na de voeding is het bedtijd. Ze zei zelfs, dat het niet helemaal goed voelde, ook als hij zo lang huilt, maarja, hij moet dat eenmaal leren. Anders zit ze er constant mee op de arm en dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Ze vond het ook bijzonder dat op het kdv ze maximaal 5 minuten mogen laten huilen, ze hoopte dat hij dan wel zou slapen als hij daar heen zou gaan, omdat hij dus een half uur huilt..
Ik heb mijn woorden maar ingeslikt. Ik wil niet zeggen dat mijn manier de beste is, maar ik heb me goed ingelezen voor ik moeder werd en overal lees ik dat het zo slecht is, mbt hechting, vertrouwen en dat je een kindje van een maand oud echt nog niet op de klok moet voeden en helemaal niet een half uur moet laten huilen..
Heb voorzichtig gevraagd of het kan dat hij gewoon nog niet moe is, of gewoon vastgehouden wil worden, omdat die kleintjes dat fijn vinden. Maar daar kreeg ik een antwoord op, in de trant van, met deze leeftijd kunnen ze nog niet zo lang wakker zijn en we zijn toch al een uur bezig met voeden, en ik wil ook wel kunnen bewegen.
Ik heb me 2,5 maand een kangaroe gevoeld met mijn kindje, maar hij had me echt nodig toen..
Ik vind het zo sneu voor de baby.. Die heeft zijn mama nodig, maar mama laat hem liggen en reageert niet op hem omdat hij moet weten dat ze niet altijd meteen komen.. Ik vind dat echt heel erg en vooral omdat hij nog zo klein is.
Mijn baby weet dat als er iets is, we er bijna meteen zijn. Hij ligt soms ook 5 of 10 minuten te huilen, maar dat is alleen als hij jengelt. Bij verdriet of paniek sta ik er meteen, die huiltjes ken ik inmiddels.
Ik weet dat dit niet mijn keuze is, dat het niet mijn kind is. Dat zij bepalen hoe en wat. Maar ik ben bang dat ze zich gewoon niet ingelezen heeft (ofja, dat weet ik zeker, ze gaat af op wat het cb zegt en wat ze ergens van horen zeggen heeft. Want als je googlet op baby laten huilen is het internet erg unaniem over).
Ik wil eigenlijk zeggen dat ze dit beter niet kan doen, dat het schadelijk kan zijn, en dat hij nog zo klein is.. Maar dat heb ik niet gedaan. Omdat mijn manier niet perse de beste is, maar het lijkt me wel gezonder. ik wil gewoon helpen, en voorkomen dar ze dadelijk met een baby zit die onveilig gehecht is (ze zei nog, dat ze 1 week borstvoeding gegeven heeft, dus dat het met de hechting wel goed zat).
Ik voel me bezorgd.. Maar wil me niet bemoeien met de opvoeding..
Wat zouden jullie doen? Gewoon mond dicht houden? Of toch advies geven?
maandag 27 maart 2017 22:25
Ik proef dat je jezelf erg wegcijferde voor je kind, tot er bijna aan onderdoor gaan aan toe want de baby had het nodig.
Misschien heeft zij toen wel haar mond met moeite gehouden omdat ze je niet wilde kwetsen.....
Als haar CB dit zegt lijkt dit me prima.
Het is wel het andere uiterste dan wat je zelf doet, dat maakt het lastig.
Acht jaar geleden moest het ook op de klok met flesvoeding, zelfs geen tien minuten eerder. Dat deed ik heel braaf, ook niet. Dat dat eerst even vervelend was betekend absoluut niet dat het kindje niet goed hecht.
Mijn zoon sliep vanaf drie maanden door en was een blije baby en nu nog slaapt hij super.
Negeren van je kind vind ik daarentegen echt niet oké. Maar dat is ook maar een mening.
Mijn beide kinderen waren max 1 uur wakker rond de voeding en ondanks dat het bij de jongste niet meer zo strak op de klok hoefde, vonden wij dat allemaal prettig. Pas op wat je zegt, ook al is het een vriendin, voor je het weten voelt ze zich toch aan gevallen.
Misschien heeft zij toen wel haar mond met moeite gehouden omdat ze je niet wilde kwetsen.....
Als haar CB dit zegt lijkt dit me prima.
Het is wel het andere uiterste dan wat je zelf doet, dat maakt het lastig.
Acht jaar geleden moest het ook op de klok met flesvoeding, zelfs geen tien minuten eerder. Dat deed ik heel braaf, ook niet. Dat dat eerst even vervelend was betekend absoluut niet dat het kindje niet goed hecht.
Mijn zoon sliep vanaf drie maanden door en was een blije baby en nu nog slaapt hij super.
Negeren van je kind vind ik daarentegen echt niet oké. Maar dat is ook maar een mening.
Mijn beide kinderen waren max 1 uur wakker rond de voeding en ondanks dat het bij de jongste niet meer zo strak op de klok hoefde, vonden wij dat allemaal prettig. Pas op wat je zegt, ook al is het een vriendin, voor je het weten voelt ze zich toch aan gevallen.
maandag 27 maart 2017 22:36
Ik vind er niets mis mee hoe je vriendin omgaat met haar kind. Ze weet waarom ze het doet en het gaat goed met haar en haar baby. De enige waar het niet goed mee gaat ben jij, jij kan er niet tegen, de andere manier van moederen. Je bent de enige in deze situatie die ermee strijdt.
Moeilijk he, iemand een andere manier zien doen, van opvoeden, dan hoe jij het doet.
Maar je vriendin is een prima moeder, en regelmaat ritme is iets wat jij niet zo aanpakt, prima toch. Leer om te gaan met verschillen, je zult er nog wel meer tegenkomen in je leven,
Moeilijk he, iemand een andere manier zien doen, van opvoeden, dan hoe jij het doet.
Maar je vriendin is een prima moeder, en regelmaat ritme is iets wat jij niet zo aanpakt, prima toch. Leer om te gaan met verschillen, je zult er nog wel meer tegenkomen in je leven,
maandag 27 maart 2017 22:37
quote:DeKenau schreef op 27 maart 2017 @ 22:02:
'.Zoals dat je onder de 3 maanden je kind niet kan verwennen of verpesten. Dat zegt mijn cb zelfs.. Haar cb zegt, met een maand moet hij toch wel al gaan doorslapen'
En na 3 maanden zijn het ineens berekenende monsters die je verpest door ze tegemoet te komen?
Man, man, man we hebben nog een lange weg te gaan....
Dat zeg ik niet toch? Het is meer van, onder de 3 maanden begrijpen ze actie-reactie nog niet en zijn ze zich nog niet zo bewust. Verpesten is een groot woord natuurlijk.
Volgens sommigen verpest ik mijn kind nu ook doordat het op onze kamer slaapt (in zn eigen bed), ik geloof niet zo in verpesten eigenlijk.. Niet op deze manier in elk geval.
'.Zoals dat je onder de 3 maanden je kind niet kan verwennen of verpesten. Dat zegt mijn cb zelfs.. Haar cb zegt, met een maand moet hij toch wel al gaan doorslapen'
En na 3 maanden zijn het ineens berekenende monsters die je verpest door ze tegemoet te komen?
Man, man, man we hebben nog een lange weg te gaan....
Dat zeg ik niet toch? Het is meer van, onder de 3 maanden begrijpen ze actie-reactie nog niet en zijn ze zich nog niet zo bewust. Verpesten is een groot woord natuurlijk.
Volgens sommigen verpest ik mijn kind nu ook doordat het op onze kamer slaapt (in zn eigen bed), ik geloof niet zo in verpesten eigenlijk.. Niet op deze manier in elk geval.
maandag 27 maart 2017 22:57
maandag 27 maart 2017 23:15
quote:MinkeDeWit schreef op 27 maart 2017 @ 12:36:
[...]
Fijn voor je. Ik zat destijds wel in de stress want ik deed precies wat geadviseerd werd en toch deed het kind niet wat je van een droge blije baby verwacht. En ik had me echt goed ingelezen, stapels boeken en tijdschriften. Het ging pas beter toen ik mijn gevoel ging volgen.
Volgens mij is dat de hele clue hier. Toen jij eenmaal je gevoel volgde met jouw baby, ging het beter. Dat je handelen dan een andere uitwerking heeft dan mijn gevoel me ingaf met mijn baby te doen maakt niet zo heel veel uit. TO geeft aan dat vriendin dat gevoel ergens wel signaleert, maar er haaks op handelt. Omdat ze er geen zin in heeft, of omdat ze ergens het rare idee opgepikt heeft dat iets op een bepaalde manier hoort of moet.
Ik zou er wel wat van zeggen. Ten eerste omdat er genoeg onderzoek is gedaan voor mij om te geloven dat niet aan de behoeftes van een kind van die leeftijd voldoen wèl schade op kan leveren. Niets zeggen is dan ongeveer hetzelfde als wegkijken bij kindermishandeling of een ongeluk. Niet goed. En ten tweede omdat een 1e keer moeder die nog met verlof is in mijn ogen een erg eenzame positie heeft ten opzichte van het halve durp dat je vroeger geholpen zou hebben. Advies mag. Er over praten als vriendinnen, ideeën uitwisselen en zorgen delen ook. Dat is alleen maar goed. Ik vind het eigenlijk gek dat dit soort dingen nu vaak onder de noemer 'bemoeizucht' en 'arrogantie' vallen, en ook dat sommigen denken dat instanties (CB) het beter weten dan de mensen die dichter bij jouw kind staan, of bovenal: jezelf.
[...]
Fijn voor je. Ik zat destijds wel in de stress want ik deed precies wat geadviseerd werd en toch deed het kind niet wat je van een droge blije baby verwacht. En ik had me echt goed ingelezen, stapels boeken en tijdschriften. Het ging pas beter toen ik mijn gevoel ging volgen.
Volgens mij is dat de hele clue hier. Toen jij eenmaal je gevoel volgde met jouw baby, ging het beter. Dat je handelen dan een andere uitwerking heeft dan mijn gevoel me ingaf met mijn baby te doen maakt niet zo heel veel uit. TO geeft aan dat vriendin dat gevoel ergens wel signaleert, maar er haaks op handelt. Omdat ze er geen zin in heeft, of omdat ze ergens het rare idee opgepikt heeft dat iets op een bepaalde manier hoort of moet.
Ik zou er wel wat van zeggen. Ten eerste omdat er genoeg onderzoek is gedaan voor mij om te geloven dat niet aan de behoeftes van een kind van die leeftijd voldoen wèl schade op kan leveren. Niets zeggen is dan ongeveer hetzelfde als wegkijken bij kindermishandeling of een ongeluk. Niet goed. En ten tweede omdat een 1e keer moeder die nog met verlof is in mijn ogen een erg eenzame positie heeft ten opzichte van het halve durp dat je vroeger geholpen zou hebben. Advies mag. Er over praten als vriendinnen, ideeën uitwisselen en zorgen delen ook. Dat is alleen maar goed. Ik vind het eigenlijk gek dat dit soort dingen nu vaak onder de noemer 'bemoeizucht' en 'arrogantie' vallen, en ook dat sommigen denken dat instanties (CB) het beter weten dan de mensen die dichter bij jouw kind staan, of bovenal: jezelf.
maandag 27 maart 2017 23:23
Als je het gaat bespreken zou ik het echt alleen brengen als dat er meerdere wegen naar Rome lijden en ze haar eigen manier moet vinden. Volgen wat het CB zegt hoeft niet als dat tegen je gevoel in gaat, ieder CB geeft weer andere dingen aan. Ze moet zelf uitvinden wat voor haar en haar kind werkt.
Niet te veel vanuit wij deden dit en dat was goed, win lieten ons kind nooit huilen en dat is het beste, wat jij doet is volgens op.der zoek zus en zo schadelijk voor de hechting. Geef haar aan dat ze best op haar gevoel mag vertrouwen, dat het niet erg is om af te wijken van adviezen, dat die adviezen elkaar toch alleen maar tegenspreken en dat iedereen in het begin.moet zoeken.wat het beste werkt en voelt.
Zo veroordeel je haar niet maar geef je een opening om het te bespreken en misschien iets meer vertrouwen in haar gevoel. Verder moet je het los laten, haar kind en dus haar manier.
Niet te veel vanuit wij deden dit en dat was goed, win lieten ons kind nooit huilen en dat is het beste, wat jij doet is volgens op.der zoek zus en zo schadelijk voor de hechting. Geef haar aan dat ze best op haar gevoel mag vertrouwen, dat het niet erg is om af te wijken van adviezen, dat die adviezen elkaar toch alleen maar tegenspreken en dat iedereen in het begin.moet zoeken.wat het beste werkt en voelt.
Zo veroordeel je haar niet maar geef je een opening om het te bespreken en misschien iets meer vertrouwen in haar gevoel. Verder moet je het los laten, haar kind en dus haar manier.
maandag 27 maart 2017 23:33
quote:Honingdropje79 schreef op 27 maart 2017 @ 17:16:
[...]
Voor zover ik het kan overzien is het babietje uit de OP geen huilbaby en van ass/add of wat dan ook kan zo jong niks gezegd worden. Dus er vanuitgaande dat het hier een "normale" baby betreft, zou je kunnen zeggen dat volgens deskundigen het gedrag van de moeder (1/2 uur laten huilen) wel degelijk schadelijk kan zijn. Dat ondersteunt het standpunt van TO, dus is het aannemelijk dat TO het in dit geval beter ziet dan de eigen moeder van het kind. Lijkt mij.
Dit dus.
Ik zou als het mijn vriendin was gewoon eens bij de koffie zeggen dat je laatst in de krant las dat uit onderzoek is gebleken dat laten huilen toch niet zo goed is voor die kleintjes. En gewoon vertellen op een niet arrogante of belerende manier hoe jij het doet en over iets anders (voeding ofzo) vraag je oprecht hoe zij het doet. Dan hou je het in balans en is het gewoon 'ervaringen uitwisselen' en geen belerend of beschuldigend gedoe. Ik zou haar ook vooral vragen hoe zij zich voelt.
Als dan blijkt dat ze echt overtuigd is van het laten huilen en ze niet open staat voor een meer kindvriendelijke methode dan zou ik even afstand houden. Het raakt je blijkbaar teveel om daar dan gezellig op visite te gaan en dat moet je dan ook gewoon jezelf niet aandoen.
[...]
Voor zover ik het kan overzien is het babietje uit de OP geen huilbaby en van ass/add of wat dan ook kan zo jong niks gezegd worden. Dus er vanuitgaande dat het hier een "normale" baby betreft, zou je kunnen zeggen dat volgens deskundigen het gedrag van de moeder (1/2 uur laten huilen) wel degelijk schadelijk kan zijn. Dat ondersteunt het standpunt van TO, dus is het aannemelijk dat TO het in dit geval beter ziet dan de eigen moeder van het kind. Lijkt mij.
Dit dus.
Ik zou als het mijn vriendin was gewoon eens bij de koffie zeggen dat je laatst in de krant las dat uit onderzoek is gebleken dat laten huilen toch niet zo goed is voor die kleintjes. En gewoon vertellen op een niet arrogante of belerende manier hoe jij het doet en over iets anders (voeding ofzo) vraag je oprecht hoe zij het doet. Dan hou je het in balans en is het gewoon 'ervaringen uitwisselen' en geen belerend of beschuldigend gedoe. Ik zou haar ook vooral vragen hoe zij zich voelt.
Als dan blijkt dat ze echt overtuigd is van het laten huilen en ze niet open staat voor een meer kindvriendelijke methode dan zou ik even afstand houden. Het raakt je blijkbaar teveel om daar dan gezellig op visite te gaan en dat moet je dan ook gewoon jezelf niet aandoen.
dinsdag 28 maart 2017 00:10
Is er nog niemand over die flessen van 200 ml gevallen? Tussen de regels door laat TO ook hierover even weten dat ze er meer verstand van heeft. Maaginhoud en suikers bladiebla.
Die van mij kregen ook grote flessen, en fruit met 3,5 maand, en echt niemand die daar steken onder water over gaf. Naar het zich laat aanzien hebben de kindjes er ook niets aan over gehouden.
Die van mij kregen ook grote flessen, en fruit met 3,5 maand, en echt niemand die daar steken onder water over gaf. Naar het zich laat aanzien hebben de kindjes er ook niets aan over gehouden.
dinsdag 28 maart 2017 01:55
quote:Frizz schreef op 27 maart 2017 @ 09:30:
Overigens vraag ik me af hoeveel van de huidige volwassenen écht niet werd opgetild en getroost als baby. Natuurlijk gebeurde het, maar vast niet stelselmatig of door iedereen.
Zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder zeggen dat ze hun kindjes echt lieten huilen 's nachts, dat duurde dan een paar nachten of een weekje max en daarna was het volgens hun over en sliepen ze door. Mijn schoonmoeder vond dat niet prettig maar ze stelde er ook geen vragen bij, zo ging het toen gewoon. Zij vind het wel goed dat wij niet laten huilen. De informatie en twijfel en tegengestelde meningen waren er toen niet hè. Mijn moeder heeft 1 kind in het ziekenhuis gekregen en daar moest je dan standaard een week blijven. Je kind ging dan 's nachts naar het babyzaaltje en na een week ging je naar huis met een kind dat op strak schema fles gevoed werd en doorsliep 's nachts. Mijn moeder vind dat nog steeds een prima methode.
In die tijd deed zij gewoon wat de dokter of het cb zei en dacht je dat dat goed was. Je vroeg echt niet of je kind bij jou op de kamer mocht in het ziekenhuis, dat kón niet.
Er zullen vast wat vrijere geesten zijn geweest die lekker hun instinct volgden en de baby toch troostten maar veel mensen volgden volgens mij gewoon de norm, ook als dat soms wat minder goed voelt (en je went er aan...)
Overigens vraag ik me af hoeveel van de huidige volwassenen écht niet werd opgetild en getroost als baby. Natuurlijk gebeurde het, maar vast niet stelselmatig of door iedereen.
Zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder zeggen dat ze hun kindjes echt lieten huilen 's nachts, dat duurde dan een paar nachten of een weekje max en daarna was het volgens hun over en sliepen ze door. Mijn schoonmoeder vond dat niet prettig maar ze stelde er ook geen vragen bij, zo ging het toen gewoon. Zij vind het wel goed dat wij niet laten huilen. De informatie en twijfel en tegengestelde meningen waren er toen niet hè. Mijn moeder heeft 1 kind in het ziekenhuis gekregen en daar moest je dan standaard een week blijven. Je kind ging dan 's nachts naar het babyzaaltje en na een week ging je naar huis met een kind dat op strak schema fles gevoed werd en doorsliep 's nachts. Mijn moeder vind dat nog steeds een prima methode.
In die tijd deed zij gewoon wat de dokter of het cb zei en dacht je dat dat goed was. Je vroeg echt niet of je kind bij jou op de kamer mocht in het ziekenhuis, dat kón niet.
Er zullen vast wat vrijere geesten zijn geweest die lekker hun instinct volgden en de baby toch troostten maar veel mensen volgden volgens mij gewoon de norm, ook als dat soms wat minder goed voelt (en je went er aan...)
dinsdag 28 maart 2017 07:58
quote:MinkeDeWit schreef op 28 maart 2017 @ 00:10:
Is er nog niemand over die flessen van 200 ml gevallen? Tussen de regels door laat TO ook hierover even weten dat ze er meer verstand van heeft. Maaginhoud en suikers bladiebla.
Die van mij kregen ook grote flessen, en fruit met 3,5 maand, en echt niemand die daar steken onder water over gaf. Naar het zich laat aanzien hebben de kindjes er ook niets aan over gehouden.Lijkt wel of je zit te stoken.
Is er nog niemand over die flessen van 200 ml gevallen? Tussen de regels door laat TO ook hierover even weten dat ze er meer verstand van heeft. Maaginhoud en suikers bladiebla.
Die van mij kregen ook grote flessen, en fruit met 3,5 maand, en echt niemand die daar steken onder water over gaf. Naar het zich laat aanzien hebben de kindjes er ook niets aan over gehouden.Lijkt wel of je zit te stoken.
dinsdag 28 maart 2017 08:22
Als je reden is om je ermee te bemoeien dat je je zorgen maakt dat het kond zich onveilig gaat hechten, laat het los, de baby zal zich door je vriendin haar ritme en regelmaat echt niet onveilig gaan hechten.
Het komt er gewoon op neer dat haar opvoedstijl niet die van jou is, en dat je je zorgen maakt om niks.
Ze staat er anders in, en jij kan er niet mee om gaan. Het kind huilt langer dan jij aan kan, maar gaat niet over in paniek en uren en uren door huilen. Het kind wordt niet verwaarloosd hoor. En geen huilbaby. Dus Veilig thuis bellen vanwege onthechte opvoeding is niet nodig.
Zie de update dat baby dus niet een half uur huilt, maar 5 minuten. En dat de moeder als baby niet stopt met huilen, het oppakt binnen 10 minuten. Tja, denk niet dat je je dan nog moet laten horen in de trent van, hechtingsstoornissen en verwaarlozing.
Het komt er gewoon op neer dat haar opvoedstijl niet die van jou is, en dat je je zorgen maakt om niks.
Ze staat er anders in, en jij kan er niet mee om gaan. Het kind huilt langer dan jij aan kan, maar gaat niet over in paniek en uren en uren door huilen. Het kind wordt niet verwaarloosd hoor. En geen huilbaby. Dus Veilig thuis bellen vanwege onthechte opvoeding is niet nodig.
Zie de update dat baby dus niet een half uur huilt, maar 5 minuten. En dat de moeder als baby niet stopt met huilen, het oppakt binnen 10 minuten. Tja, denk niet dat je je dan nog moet laten horen in de trent van, hechtingsstoornissen en verwaarlozing.
dinsdag 28 maart 2017 08:56
quote:Wikka schreef op 27 maart 2017 @ 03:44:
Tja, het "laten huilen" (en op schema voeden) is nogal gepropageerd, o.a. door een verpleegkundige, Ria Blom, en door consultatiebureaus. Het dreigde zelfs een officiële richtlijn te worden. Psychologen, psychiaters, neurologen en andere specialisten, en hun beroepsverenigingen, hebben zich daar toen tegen gekeerd. Baby's laten huilen kan veel stress geven, slecht voor de ontwikkeling zijn en schade geven. Bovendien is het slecht voor de band tussen baby en kind.
Het is dus niet raar dat je vriendin denkt dat laten huilen goed is en dat de baby moet "leren" aan een strak schema te wennen.
Maar, met de kennis van nu: dit is geen goede methode.
De oplossing is misschien om neutraal, met respect, met je vriendin hierover te praten en informatie te geven.
Nogmaals, het is echt niet gek dat ze dit doet, want het is veel geadviseerd en gepropageerd, en een dergelijke benadering zit nog in het denken van veel mensen.
Misschien dat ze met goede informatie er anders over gaat denken.
En verder benadrukken dat er verschillende opvattingen over zijn en dat het belangrijk is om je eigen gevoel en inzicht te gebruiken. "Uiteindelijk blijft het maatwerk."
https://www.borstvoeding. ... babies_nip_april_2008.pdf
https://decorrespondent.n ... is/1190459266920-e5dab7ba
https://www.ouders.nl/for ... iet-weg-met-de-kookwekker
https://www.nrc.nl/nieuws ... nschadeli-1623912-a465699
Overigens is het met borstvoeding niet aan te raden om op schema te voeden, zeker niet bij jonge baby's.
Met flesvoeding hoeft ook niet op schema gevoed te worden, maar wel moet dan opgelet worden dat de baby niet te veel krijgt. Maar consultatiebureaus geven nog vaak verkeerd advies!Nou ik lees alleen maar dat je het vooral niet moet doen in de boekjes en folders
Tja, het "laten huilen" (en op schema voeden) is nogal gepropageerd, o.a. door een verpleegkundige, Ria Blom, en door consultatiebureaus. Het dreigde zelfs een officiële richtlijn te worden. Psychologen, psychiaters, neurologen en andere specialisten, en hun beroepsverenigingen, hebben zich daar toen tegen gekeerd. Baby's laten huilen kan veel stress geven, slecht voor de ontwikkeling zijn en schade geven. Bovendien is het slecht voor de band tussen baby en kind.
Het is dus niet raar dat je vriendin denkt dat laten huilen goed is en dat de baby moet "leren" aan een strak schema te wennen.
Maar, met de kennis van nu: dit is geen goede methode.
De oplossing is misschien om neutraal, met respect, met je vriendin hierover te praten en informatie te geven.
Nogmaals, het is echt niet gek dat ze dit doet, want het is veel geadviseerd en gepropageerd, en een dergelijke benadering zit nog in het denken van veel mensen.
Misschien dat ze met goede informatie er anders over gaat denken.
En verder benadrukken dat er verschillende opvattingen over zijn en dat het belangrijk is om je eigen gevoel en inzicht te gebruiken. "Uiteindelijk blijft het maatwerk."
https://www.borstvoeding. ... babies_nip_april_2008.pdf
https://decorrespondent.n ... is/1190459266920-e5dab7ba
https://www.ouders.nl/for ... iet-weg-met-de-kookwekker
https://www.nrc.nl/nieuws ... nschadeli-1623912-a465699
Overigens is het met borstvoeding niet aan te raden om op schema te voeden, zeker niet bij jonge baby's.
Met flesvoeding hoeft ook niet op schema gevoed te worden, maar wel moet dan opgelet worden dat de baby niet te veel krijgt. Maar consultatiebureaus geven nog vaak verkeerd advies!Nou ik lees alleen maar dat je het vooral niet moet doen in de boekjes en folders
dinsdag 28 maart 2017 09:33
Heb net even het groeiboekje van m'n dochter erbij gepakt en bij het kopje "huilen" gekeken. Daar staat dat het een soort prikkelverwerking is en dat ze minder lang huilen als je ze troost. Verder iets over hoe je ze kunt troosten (bij je nemen,liedje zingen,wiegen) en zelfs iets over draagdoeken. Er staat niets over "gecontroleerd laten huilen" oid. Dat er überhaupt nog cb's zijn die dat propageren verbaasd me echt. Misschien hebben ze daar de laatste 3 bijscholingen gemist??,
dinsdag 28 maart 2017 09:47
De update klinkt wel beter. Lijkt me heel normaal: er wordt aandacht gegeven, baby is tevreden. Weet je, sommige babys willen ook niet de hele tijd vast gehouden worden.
Ik had me ook helemaal ingelezen: baby lekker bij je houden, samen slapen.
4 weken hoorde ik mijn kindje niet. Toen was hij het zat, hele dagen huilen. We werden beide gek. Tot ik me over andere dingen inlas, en inderdaad strak ritme en ik bed alleen laten slapen. Na een paar keer zelf slapen, was het weer gezellig in huis.
Een vriendin loopt de hele dag met haar kind rond en die baby wil dat ook niet anders.
Beide methodes kunnen dus goed zijn.
Ik had me ook helemaal ingelezen: baby lekker bij je houden, samen slapen.
4 weken hoorde ik mijn kindje niet. Toen was hij het zat, hele dagen huilen. We werden beide gek. Tot ik me over andere dingen inlas, en inderdaad strak ritme en ik bed alleen laten slapen. Na een paar keer zelf slapen, was het weer gezellig in huis.
Een vriendin loopt de hele dag met haar kind rond en die baby wil dat ook niet anders.
Beide methodes kunnen dus goed zijn.
dinsdag 28 maart 2017 20:58
Ik ben vandaag naar haar toe gegaan, om te helpen. Kon zij even douchen enzo.
Heb aangegeven dat ik me een beetje zorgen om haar maak, ook door wat ze laatst zei over dat laten huilen enzo en omdat ze zei dat het tegen haar gevoel inging. Heb gezegd dat ze haar gevoel echt mag volgen en dat het niet erg is om hem op te pakken als ze denkt dat dat het beste is voor hem. En dat als ze voelt dat het het beste is om hem te laten liggen, dat dat ook goed is, zolang ze haar moedergevoel maar volgt.
Heb ook gevraagd hoe het dan zat met dat half uur laten huilen, hoe dat ging. En hoe het met haar gaat.
Ze gaf aan dat dat niet constant huilen was, maar 5 minuten huilen, 5 minuten stil, 5 minuten huilen etc. Dat als hij langer dan 10 minuten huilt dat ze hem dan wel er bij pakt. Ze vind het wel heel zwaar om alles alleen te moeten doen, soms wil hij niet stoppen met huilen en dan weet ze het ook even niet. Dan pakt ze hem er wel even bij, samen op bed liggen tot hij slaapt. Maar als ze bijv. dan beweegt is hij wakker, dus wil ze het liefste dat hij in zijn eigen bed inslaapt, want dan slaapt hij door. Ze zit er ook regelmatig bij, maar soms trekt ze dat niet. En vaak laat ze hem gewoon, omdat ze niet bij iedere kick wil kijken en het soms zwaar vind. En dat zijn dus de momenten die ik gezien heb denk ik.
Ze is altijd weer blij als haar man er is, de avonden zijn blijkbaar nogsteeds erg drama.
Ik heb gezegd dat ik vind dat ze het supergoed doet, en dat het natuurlijk lastig is als ze van allerlei kanten advies krijgt (van mij, consultatiebureau, haar moeder etc) en dat ze gewoon haar eigen weg moet vinden. Dat het vast binnen een paar weken wat makkelijker wordt, als huilen niet het enige is wat ze kunnen.
En dat als ze me nodig heeft, ookal is het om even uit te huilen of omdat ze een rondje wil lopen of dat ze thee wil drinken, dat ze altijd mag bellen en dat ik kom als het kan.
Ze is erg blij met mij en waardeert mijn advies en mijn hulp. En ze vond het fijn dat ze vandaag even twee uur lekker rustig aan kon doen, dat ik haar kindje even overnam. Ze weet dat wat ik zeg uit een goed hart komt en ik alleen maar wil helpen. Gelukkig maar, daarom zijn we ook zulke goede vriendinnen.
Vind het altijd zo bijzonder van dit forum dat mensen in 1 of 2 posts denken te weten hoe iemand als persoon in elkaar zit. En voor dingen uitmaken en beschuldigen, terwijl ze niet eens weten waar ze het over hebben. En dat als ik 3x zeg dat ik mijn manier niet de beste vind, maar me wel zorgen maak, dat ik dan nogsteeds een of andere doordrammerige tuthola ben in diegene dr ogen. Lezen is ook een vaardigheid denk ik dan, ik reageer er ook bewust verder niet op..
Bedankt iedereen die meegedacht heeft!!
Heb aangegeven dat ik me een beetje zorgen om haar maak, ook door wat ze laatst zei over dat laten huilen enzo en omdat ze zei dat het tegen haar gevoel inging. Heb gezegd dat ze haar gevoel echt mag volgen en dat het niet erg is om hem op te pakken als ze denkt dat dat het beste is voor hem. En dat als ze voelt dat het het beste is om hem te laten liggen, dat dat ook goed is, zolang ze haar moedergevoel maar volgt.
Heb ook gevraagd hoe het dan zat met dat half uur laten huilen, hoe dat ging. En hoe het met haar gaat.
Ze gaf aan dat dat niet constant huilen was, maar 5 minuten huilen, 5 minuten stil, 5 minuten huilen etc. Dat als hij langer dan 10 minuten huilt dat ze hem dan wel er bij pakt. Ze vind het wel heel zwaar om alles alleen te moeten doen, soms wil hij niet stoppen met huilen en dan weet ze het ook even niet. Dan pakt ze hem er wel even bij, samen op bed liggen tot hij slaapt. Maar als ze bijv. dan beweegt is hij wakker, dus wil ze het liefste dat hij in zijn eigen bed inslaapt, want dan slaapt hij door. Ze zit er ook regelmatig bij, maar soms trekt ze dat niet. En vaak laat ze hem gewoon, omdat ze niet bij iedere kick wil kijken en het soms zwaar vind. En dat zijn dus de momenten die ik gezien heb denk ik.
Ze is altijd weer blij als haar man er is, de avonden zijn blijkbaar nogsteeds erg drama.
Ik heb gezegd dat ik vind dat ze het supergoed doet, en dat het natuurlijk lastig is als ze van allerlei kanten advies krijgt (van mij, consultatiebureau, haar moeder etc) en dat ze gewoon haar eigen weg moet vinden. Dat het vast binnen een paar weken wat makkelijker wordt, als huilen niet het enige is wat ze kunnen.
En dat als ze me nodig heeft, ookal is het om even uit te huilen of omdat ze een rondje wil lopen of dat ze thee wil drinken, dat ze altijd mag bellen en dat ik kom als het kan.
Ze is erg blij met mij en waardeert mijn advies en mijn hulp. En ze vond het fijn dat ze vandaag even twee uur lekker rustig aan kon doen, dat ik haar kindje even overnam. Ze weet dat wat ik zeg uit een goed hart komt en ik alleen maar wil helpen. Gelukkig maar, daarom zijn we ook zulke goede vriendinnen.
Vind het altijd zo bijzonder van dit forum dat mensen in 1 of 2 posts denken te weten hoe iemand als persoon in elkaar zit. En voor dingen uitmaken en beschuldigen, terwijl ze niet eens weten waar ze het over hebben. En dat als ik 3x zeg dat ik mijn manier niet de beste vind, maar me wel zorgen maak, dat ik dan nogsteeds een of andere doordrammerige tuthola ben in diegene dr ogen. Lezen is ook een vaardigheid denk ik dan, ik reageer er ook bewust verder niet op..
Bedankt iedereen die meegedacht heeft!!
dinsdag 28 maart 2017 22:50
Botervloot, fijn om je update te lezen. Je lijkt me een lieve vriendin en dat meen ik echt! Je doet het heel voorzichtig vind ik, op mij komt het tenminste niet belerend/kwetsend over! Juist lief, dat je zorgen maakt over je vriendin en haar kindje. Ik snap sommige reacties dus ook niet. In een (h)echte vriendschap mag er ruimte zijn om je mening te uiten.
woensdag 29 maart 2017 01:00
Botervloot wat fijn voor jou, je vriendin en de baby dat jullie dit hebben kunnen bespreken.
Lief dat je haar helpt.
Misschien kan je haar verder helpen door de ondersteuning wat verder uit te breiden buiten jou.
Ik vond het bij de eerste lood- en loodzwaar (had een postnatale depressie). Ik heb toen een dame van het consultatiebureau met regelmaat op bezoek gehad. Die eigenlijk vooral luisterde naar mijn onzekerheden en mij bevestiging gaf in de vele dingen die goed gingen maar wat voor mij niet zo voelde.
Een vriendin als jij had mij ook zeker geholpen maar ik nam buiten mijn man en familie niemand in vertrouwen. Goed teken dat zij dat wel doet!
Lief dat je haar helpt.
Misschien kan je haar verder helpen door de ondersteuning wat verder uit te breiden buiten jou.
Ik vond het bij de eerste lood- en loodzwaar (had een postnatale depressie). Ik heb toen een dame van het consultatiebureau met regelmaat op bezoek gehad. Die eigenlijk vooral luisterde naar mijn onzekerheden en mij bevestiging gaf in de vele dingen die goed gingen maar wat voor mij niet zo voelde.
Een vriendin als jij had mij ook zeker geholpen maar ik nam buiten mijn man en familie niemand in vertrouwen. Goed teken dat zij dat wel doet!
