Kinderen
alle pijlers
Een flinke tik voor de billen!
zondag 5 augustus 2012 01:08
Iemand vroeg in een topic naar interessante documentaires op pedagogisch gebied, ik heb er een paar van gekeken, onder andere over kleuters met gedragsproblemen, en oh echt, als het mijn kind was had ik die ALLANG een paar flinke tikken voor de billen gegeven. Wat een soft gedoe zeg, natuurlijk, je moet een grens trekken, niet echt pijn doen ( ik zou dat niet eens kunnen) en beschikken over zelfbeheersing. Maar als je geen zelfbeheersing hebt moet je sowieso niet aan kinderen beginnen, maar zo af en toe vind ik echt dat een paar flinke tikken voor de billen nodig is, bij sommige kinderen dan, sommige kinderen hebben dat net zo hard nodig als een boterham!
zondag 5 augustus 2012 09:40
quote:Oriane schreef op 05 augustus 2012 @ 09:28:
[...]
Even en kind een minuut op de hal zetten of op de zitzak is geen dood door verwaarlozing....
negeren is inderdaad iets anders dan even een time-out.
Toch moet je daar ook voorzichtig mee zijn en zijn er ook regels aan verbonden. Niet voor straf naar de kamer sturen bv (want eigen kamer hoort veilig te zijn geen strafhok), de tijdsduur moet passen bij de leeftijd en ontwikkeling van je kind (ben even kwijt hoe lang verantwoord was, maar je zet je kind van 5 geen uur op de gang, bv). Tenslotte moet de straf bij de 'overtreding' passen. De straf voor koekjes pikken kan beter zijn dat je kind een week geen koekjes mag dan dat hij een half uur op de gang moet.
Het meest ideale is om positief gedrag te belonen, ipv negatief gedrag te bestraffen. Dat kan al door te zeggen 'wat zijn jullie lief aan het spelen'.
Of de beroemde stickervellen. Kind kan een sticker verdienen voor elke keer dat hij iets goed gedaan heeft en na 5 (10, 20) stickers verdiend hij een cadeautje.
[...]
Even en kind een minuut op de hal zetten of op de zitzak is geen dood door verwaarlozing....
negeren is inderdaad iets anders dan even een time-out.
Toch moet je daar ook voorzichtig mee zijn en zijn er ook regels aan verbonden. Niet voor straf naar de kamer sturen bv (want eigen kamer hoort veilig te zijn geen strafhok), de tijdsduur moet passen bij de leeftijd en ontwikkeling van je kind (ben even kwijt hoe lang verantwoord was, maar je zet je kind van 5 geen uur op de gang, bv). Tenslotte moet de straf bij de 'overtreding' passen. De straf voor koekjes pikken kan beter zijn dat je kind een week geen koekjes mag dan dat hij een half uur op de gang moet.
Het meest ideale is om positief gedrag te belonen, ipv negatief gedrag te bestraffen. Dat kan al door te zeggen 'wat zijn jullie lief aan het spelen'.
Of de beroemde stickervellen. Kind kan een sticker verdienen voor elke keer dat hij iets goed gedaan heeft en na 5 (10, 20) stickers verdiend hij een cadeautje.
zondag 5 augustus 2012 09:40
quote:Ivetje schreef op 05 augustus 2012 @ 08:14:
Maar ik was een "gewoon" kind en ben er niet slechter van geworden en het gaf mij wel duidelijkheid iig.
"Ik ben geslagen en ik ben er ook nog en het heeft me goed gedaan" is een vaak gehanteerd excuus van plegers. "Dus sla ik jou ook".
Deze beredenering klopt natuurlijk niet.
Ten eerste heb je het niet overleefd dankzij slaag maar ondanks de klappen. Het heeft niets aan je ontwikkeling bijgedragen, het heeft juist allerlei overlevingsstrategieën geactiveerd die niet actief hadden hoeven worden als er geen mishandelingen waren geweest. Die overlevingsstrategieën hinderen je in relaties, verhinderen normaal gedrag. Je weet niet hoeveel stabieler en gezonder je zou zijn geweest zonder klappen. Je kunt je niet eens voorstellen dat je beschadigd bent geraakt door slaag. Die illusie is noodzakelijk om de pijn en vernedering van toen niet te hoeven voelen. Hij is van groot nut voor jou. Maar zolang je in deze illusie leeft, zul je je echter nooit sociaal kunnen ontwikkelen en verhouden tot andere mensen.
Slaan is altijd heel erg fout. Wie het goedpraat moet in therapie!
Maar ik was een "gewoon" kind en ben er niet slechter van geworden en het gaf mij wel duidelijkheid iig.
"Ik ben geslagen en ik ben er ook nog en het heeft me goed gedaan" is een vaak gehanteerd excuus van plegers. "Dus sla ik jou ook".
Deze beredenering klopt natuurlijk niet.
Ten eerste heb je het niet overleefd dankzij slaag maar ondanks de klappen. Het heeft niets aan je ontwikkeling bijgedragen, het heeft juist allerlei overlevingsstrategieën geactiveerd die niet actief hadden hoeven worden als er geen mishandelingen waren geweest. Die overlevingsstrategieën hinderen je in relaties, verhinderen normaal gedrag. Je weet niet hoeveel stabieler en gezonder je zou zijn geweest zonder klappen. Je kunt je niet eens voorstellen dat je beschadigd bent geraakt door slaag. Die illusie is noodzakelijk om de pijn en vernedering van toen niet te hoeven voelen. Hij is van groot nut voor jou. Maar zolang je in deze illusie leeft, zul je je echter nooit sociaal kunnen ontwikkelen en verhouden tot andere mensen.
Slaan is altijd heel erg fout. Wie het goedpraat moet in therapie!
zondag 5 augustus 2012 09:42
Met je man kun je een discussie aan, want volwassen. En luistert hij dan nog niet kun je hem verlaten. Een kind van twee niet. Dus zet je hem op de zitzak en vertel je waarom je dat niet wilt. Maar lichamelijk iemand kwetsen? Nee. En het is heel goed dat dat verboden is. Want als het kind daarna nog niet luistert? Nig maar iets harder slaan dan? En daarna nog iets harder?
Mensen die het wel doen weten het overigens hoor en zullen en daarom zelden tot nooit doen als er anderen bij zijn......
Mensen die het wel doen weten het overigens hoor en zullen en daarom zelden tot nooit doen als er anderen bij zijn......
zondag 5 augustus 2012 09:44
quote:Oriane schreef op 05 augustus 2012 @ 09:42:
Met je man kun je een discussie aan, want volwassen. En luistert hij dan nog niet kun je hem verlaten. Een kind van twee niet. Dus zet je hem op de zitzak en vertel je waarom je dat niet wilt. Maar lichamelijk iemand kwetsen? Nee. En het is heel goed dat dat verboden is. Want als het kind daarna nog niet luistert? Nig maar iets harder slaan dan? En daarna nog iets harder?
Mensen die het wel doen weten het overigens hoor en zullen en daarom zelden tot nooit doen als er anderen bij zijn......Ik denk zomaar dat over een x aantal jaren blijkt dat een kind voor straf afzonderen (al is het maar een minuutje) net zo erg is als een kind een tik geven.
Met je man kun je een discussie aan, want volwassen. En luistert hij dan nog niet kun je hem verlaten. Een kind van twee niet. Dus zet je hem op de zitzak en vertel je waarom je dat niet wilt. Maar lichamelijk iemand kwetsen? Nee. En het is heel goed dat dat verboden is. Want als het kind daarna nog niet luistert? Nig maar iets harder slaan dan? En daarna nog iets harder?
Mensen die het wel doen weten het overigens hoor en zullen en daarom zelden tot nooit doen als er anderen bij zijn......Ik denk zomaar dat over een x aantal jaren blijkt dat een kind voor straf afzonderen (al is het maar een minuutje) net zo erg is als een kind een tik geven.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 5 augustus 2012 09:45
Dat wat ik lief heb zal ik nooit slaan. Sterker nog, in mijn leven heb ik nog nooit iemand geslagen.
Je leert een kind er hooguit mee dat hij mag slaan als een ander niet naar hem luistert. Meer niet. Het is al lang bewezen dat het niet effectief is. Kortuom, buiten je eigen frustratie eruit slaan levert het niks op.
Je leert een kind er hooguit mee dat hij mag slaan als een ander niet naar hem luistert. Meer niet. Het is al lang bewezen dat het niet effectief is. Kortuom, buiten je eigen frustratie eruit slaan levert het niks op.
zondag 5 augustus 2012 09:48
quote:Oriane schreef op 05 augustus 2012 @ 09:45:
Dat wat ik lief heb zal ik nooit slaan. Sterker nog, in mijn leven heb ik nog nooit iemand geslagen.
Je leert een kind er hooguit mee dat hij mag slaan als een ander niet naar hem luistert. Meer niet. Het is al lang bewezen dat het niet effectief is. Kortuom, buiten je eigen frustratie eruit slaan levert het niks op.
Een tik op de billen is iets anders dan je frustratie eruit slaan.
En, ik heb, ondanks die tikken op mijn billen, ook nog nooit iemand geslagen, ook niet als er niet naar mij werd geluisterd.
Dus ook dat gaat lang niet op voor iedereen.
Dat wat ik lief heb zal ik nooit slaan. Sterker nog, in mijn leven heb ik nog nooit iemand geslagen.
Je leert een kind er hooguit mee dat hij mag slaan als een ander niet naar hem luistert. Meer niet. Het is al lang bewezen dat het niet effectief is. Kortuom, buiten je eigen frustratie eruit slaan levert het niks op.
Een tik op de billen is iets anders dan je frustratie eruit slaan.
En, ik heb, ondanks die tikken op mijn billen, ook nog nooit iemand geslagen, ook niet als er niet naar mij werd geluisterd.
Dus ook dat gaat lang niet op voor iedereen.
zondag 5 augustus 2012 09:50
quote:Solomio schreef op 05 augustus 2012 @ 09:44:
[...]
Ik denk zomaar dat over een x aantal jaren blijkt dat een kind voor straf afzonderen (al is het maar een minuutje) net zo erg is als een kind een tik geven.
Waarom denk je dat? Ik zonderde ze af gewoon in de woonkamer als er een echt te ver ging. Op de zitzak, want geen gang. Met kinderen van heel jong kun je geen discussie aangaan. Later wel. En kwamen er dus ook gewoon andere straffen als nodig. Maar slaan? Echt niet.
Negeren gaat ook niet omdat ik drie hummels had. Als ik gedrag zou negeren (een doet naar tegen de andere twee) dan hebben die andere twee daar nog steeds last van. Alleen kijkt mama dan niet meer....
Dus als na twee keer waarschuwen en vertellen vooraf wat de consequentie was (de zitzak) die ene nog steeds door ging haalde ik die uit de situatie zodat hij kon afkoelen. Zodat die andere twee gewoon door konden gaan met hun spel. Je moet wel vooraf benoemen wat er gaat gebeuren als hij niet luistert.
Een sommig gedrag (gevaarlijk gedrag) kun je niet negeren. En ook een kind moet leren dat sommig gedrag gewoon consequentiea heeft.
[...]
Ik denk zomaar dat over een x aantal jaren blijkt dat een kind voor straf afzonderen (al is het maar een minuutje) net zo erg is als een kind een tik geven.
Waarom denk je dat? Ik zonderde ze af gewoon in de woonkamer als er een echt te ver ging. Op de zitzak, want geen gang. Met kinderen van heel jong kun je geen discussie aangaan. Later wel. En kwamen er dus ook gewoon andere straffen als nodig. Maar slaan? Echt niet.
Negeren gaat ook niet omdat ik drie hummels had. Als ik gedrag zou negeren (een doet naar tegen de andere twee) dan hebben die andere twee daar nog steeds last van. Alleen kijkt mama dan niet meer....
Dus als na twee keer waarschuwen en vertellen vooraf wat de consequentie was (de zitzak) die ene nog steeds door ging haalde ik die uit de situatie zodat hij kon afkoelen. Zodat die andere twee gewoon door konden gaan met hun spel. Je moet wel vooraf benoemen wat er gaat gebeuren als hij niet luistert.
Een sommig gedrag (gevaarlijk gedrag) kun je niet negeren. En ook een kind moet leren dat sommig gedrag gewoon consequentiea heeft.
zondag 5 augustus 2012 09:50
quote:Oriane schreef op 05 augustus 2012 @ 09:28:
[...]
Even en kind een minuut op de hal zetten of op de zitzak is geen dood door verwaarlozing....
Je verbreekt het contact met je kind, snoert het de bek en kiest voor isolatie en vernedering. Dit is altijd schadelijk. Het wordt niet pas na 400x slecht, dat is het al vanaf de 1e keer. Dat jouw kind niet dood is gegaan aan jouw machtsmisbruik, betekent niet dat het oké is geweest.
Als je de betere alternatieven niet kent, dan ben je het aan je kind verplicht om ze te leren.
[...]
Even en kind een minuut op de hal zetten of op de zitzak is geen dood door verwaarlozing....
Je verbreekt het contact met je kind, snoert het de bek en kiest voor isolatie en vernedering. Dit is altijd schadelijk. Het wordt niet pas na 400x slecht, dat is het al vanaf de 1e keer. Dat jouw kind niet dood is gegaan aan jouw machtsmisbruik, betekent niet dat het oké is geweest.
Als je de betere alternatieven niet kent, dan ben je het aan je kind verplicht om ze te leren.
zondag 5 augustus 2012 09:51
Ha, daar ben ik weer, ik heb een dochter van 20, we hadden het laatst over haar kindertijd, ze heeft er totaal geen problemen mee dat ze vroeger wel eens een tik voor de billen kreeg en ze kan zich nog bepaalde zaken herinneren waarbij ze lachend zei dat ze die tikken voor de billen heel terecht vond. Ik heb ze zelf ook gehad, van mijn beide ouders, en ik heb er echt waar geen trauma's van.
Hier een stukje uit de volgende link: http://home.wxs.nl/~mevrdch/mijm29.html
De kinderziel is minder teer dan veel mensen denken. Kinderen die opgroeien in een liefdevol gezin hebben zelden moeite met de klappen die ze krijgen. Professor Diana Baumrind van de University of California, Berkeley toont met gedegen onderzoek aan dat slaan in de opvoeding geen kwaad kan, sterker nog kinderen die geslagen zijn doen het net even iets beter dan kinderen die niet geslagen zijn. Mits je uiteraard opgroeit in een gezond, evenwichtig en liefdevol gezin!
Vraag aan volwassenen die vroeger geslagen zijn, wat ze daar van vinden. De kans is erg groot dat ze zullen zeggen dat ze hele lieve ouders hebben, en dat ze die klappen ongetwijfeld verdiende.
Op de wat langere termijn zal geen enkel kind het zijn ouder kwalijk nemen als hij of zij die ene keer “na die belachelijke stunt” een welverdiend pak op de blote billen heeft gehad. Vlak na een sessie over vaders of moeders knie zal een kind daar uiteraard heel anders over denken.
Hier een stukje uit de volgende link: http://home.wxs.nl/~mevrdch/mijm29.html
De kinderziel is minder teer dan veel mensen denken. Kinderen die opgroeien in een liefdevol gezin hebben zelden moeite met de klappen die ze krijgen. Professor Diana Baumrind van de University of California, Berkeley toont met gedegen onderzoek aan dat slaan in de opvoeding geen kwaad kan, sterker nog kinderen die geslagen zijn doen het net even iets beter dan kinderen die niet geslagen zijn. Mits je uiteraard opgroeit in een gezond, evenwichtig en liefdevol gezin!
Vraag aan volwassenen die vroeger geslagen zijn, wat ze daar van vinden. De kans is erg groot dat ze zullen zeggen dat ze hele lieve ouders hebben, en dat ze die klappen ongetwijfeld verdiende.
Op de wat langere termijn zal geen enkel kind het zijn ouder kwalijk nemen als hij of zij die ene keer “na die belachelijke stunt” een welverdiend pak op de blote billen heeft gehad. Vlak na een sessie over vaders of moeders knie zal een kind daar uiteraard heel anders over denken.
zondag 5 augustus 2012 09:51
quote:meerdies schreef op 05 augustus 2012 @ 09:50:
[...]
Je verbreekt het contact met je kind, snoert het de bek en kiest voor isolatie en vernedering. Dit is altijd schadelijk. Het wordt niet pas na 400x slecht, dat is het al vanaf de 1e keer. Dat jouw kind niet dood is gegaan aan jouw machtsmisbruik, betekent niet dat het oké is geweest.
Als je de betere alternatieven niet kent, dan ben je het aan je kind verplicht om ze te leren.Ik verbreek het contact dus niet want ik bleef er bij.
[...]
Je verbreekt het contact met je kind, snoert het de bek en kiest voor isolatie en vernedering. Dit is altijd schadelijk. Het wordt niet pas na 400x slecht, dat is het al vanaf de 1e keer. Dat jouw kind niet dood is gegaan aan jouw machtsmisbruik, betekent niet dat het oké is geweest.
Als je de betere alternatieven niet kent, dan ben je het aan je kind verplicht om ze te leren.Ik verbreek het contact dus niet want ik bleef er bij.
zondag 5 augustus 2012 09:56
Meerdies : ondanks de klappen? Dat klinkt alsof ik elke week in elkaar werd geslagen. Er zit in mijn ogen verschil in klappen krijgen of een draai om je oren/tik tegen de billen. Van de tik die ik kreeg hield je niks over. Echt klappen krijgen, rode afdruk van een hand of blauwe plekken ofzo vind ik een heel ander verhaal, maar zo was het bij ons echt niet.
zondag 5 augustus 2012 09:56
quote:Oriane schreef op 05 augustus 2012 @ 09:50:
[...]
Waarom denk je dat? Ik zonderde ze af gewoon in de woonkamer als er een echt te ver ging. Op de zitzak, want geen gang. Met kinderen van heel jong kun je geen discussie aangaan. Later wel. En kwamen er dus ook gewoon andere straffen als nodig. Maar slaan? Echt niet.
Negeren gaat ook niet omdat ik drie hummels had. Als ik gedrag zou negeren (een doet naar tegen de andere twee) dan hebben die andere twee daar nog steeds last van. Alleen kijkt mama dan niet meer....
Dus als na twee keer waarschuwen en vertellen vooraf wat de consequentie was (de zitzak) die ene nog steeds door ging haalde ik die uit de situatie zodat hij kon afkoelen. Zodat die andere twee gewoon door konden gaan met hun spel. Je moet wel vooraf benoemen wat er gaat gebeuren als hij niet luistert.
Een sommig gedrag (gevaarlijk gedrag) kun je niet negeren. En ook een kind moet leren dat sommig gedrag gewoon consequentiea heeft.
Net zoals een tik niet meteen gelijk staat aan je frustratie eruitslaan, staat uit de situatie halen niet meteen gelijk aan afzonderen.
Ik denk dat het ook nog es per kind verschilt wat het beste werkt.
Persoonlijk vind ik nog steeds dat de schadelijke gevolgen van een tik zwaar overtrokken worden.
Maar goed, ik vind afzonderen dan ook weer een heel riskante optie, omdat het zomaar als afwijzing kan worden ervaren door het kind.
[...]
Waarom denk je dat? Ik zonderde ze af gewoon in de woonkamer als er een echt te ver ging. Op de zitzak, want geen gang. Met kinderen van heel jong kun je geen discussie aangaan. Later wel. En kwamen er dus ook gewoon andere straffen als nodig. Maar slaan? Echt niet.
Negeren gaat ook niet omdat ik drie hummels had. Als ik gedrag zou negeren (een doet naar tegen de andere twee) dan hebben die andere twee daar nog steeds last van. Alleen kijkt mama dan niet meer....
Dus als na twee keer waarschuwen en vertellen vooraf wat de consequentie was (de zitzak) die ene nog steeds door ging haalde ik die uit de situatie zodat hij kon afkoelen. Zodat die andere twee gewoon door konden gaan met hun spel. Je moet wel vooraf benoemen wat er gaat gebeuren als hij niet luistert.
Een sommig gedrag (gevaarlijk gedrag) kun je niet negeren. En ook een kind moet leren dat sommig gedrag gewoon consequentiea heeft.
Net zoals een tik niet meteen gelijk staat aan je frustratie eruitslaan, staat uit de situatie halen niet meteen gelijk aan afzonderen.
Ik denk dat het ook nog es per kind verschilt wat het beste werkt.
Persoonlijk vind ik nog steeds dat de schadelijke gevolgen van een tik zwaar overtrokken worden.
Maar goed, ik vind afzonderen dan ook weer een heel riskante optie, omdat het zomaar als afwijzing kan worden ervaren door het kind.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 5 augustus 2012 09:57
Nu ze ouder zijn zijn de straffen ook anders natuurlijk. Geen zitzak helpt dan meer.
Dat mijn dametje drie keer op school de regels had overtreden door met haar mobiel te kloten in de klas was ze de mobiel niet alleen een week kwijt aan school masr thuis ook nog eens. Mobiel mee naar de slaapkamer is ook mobiel een week inleveren. Ah, en dat zoon iets, ietsjes maar hoor, over zijn abonnement heen had gebeld (een euro of 400 meer maar.....) mocht hij dat mooi terug gaan betalen. Er zijn nu andere straffen. Verder heb ik eigenlijk eng brave kinderen.
Dat mijn dametje drie keer op school de regels had overtreden door met haar mobiel te kloten in de klas was ze de mobiel niet alleen een week kwijt aan school masr thuis ook nog eens. Mobiel mee naar de slaapkamer is ook mobiel een week inleveren. Ah, en dat zoon iets, ietsjes maar hoor, over zijn abonnement heen had gebeld (een euro of 400 meer maar.....) mocht hij dat mooi terug gaan betalen. Er zijn nu andere straffen. Verder heb ik eigenlijk eng brave kinderen.
zondag 5 augustus 2012 09:59
Bloske : nou idd...als ik het zo lees zou ik een trauma moeten hebben. Dat is absoluut niet het geval gelukkig maar!
Ter verduidelijking, ik was geen 2 toen ik een tik kreeg hoor. Was meer toen ik echt vervelend werd samen met mijn broer. Denk een jaar of 7, wel de leeftijd waarop iets uitgelegd werd en je het begreep.
Ter verduidelijking, ik was geen 2 toen ik een tik kreeg hoor. Was meer toen ik echt vervelend werd samen met mijn broer. Denk een jaar of 7, wel de leeftijd waarop iets uitgelegd werd en je het begreep.
zondag 5 augustus 2012 10:00
quote:Oriane schreef op 05 augustus 2012 @ 09:57:
Verder heb ik eigenlijk eng brave kinderen.
Wat als groot risico heeft dat je denkt dat dat komt door jouw briljante opvoeding.
Ik heb 1 eng braaf kind en 1 niet zo braaf kind.
Dat helpt wel enorm om je eigen opvoedingskunsten te relativeren.
Verder heb ik eigenlijk eng brave kinderen.
Wat als groot risico heeft dat je denkt dat dat komt door jouw briljante opvoeding.
Ik heb 1 eng braaf kind en 1 niet zo braaf kind.
Dat helpt wel enorm om je eigen opvoedingskunsten te relativeren.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 5 augustus 2012 10:02
Ik heb ook wel eens een pak voor mijn broek gehad hoor, en ik heb alle hoeken van de woonkamer ook al eens gezien omdat ik iets verprutst had. Dat was dan omdat ik iets verprutst had, dus niet om zo maar even te slaan. Ik ben er niet slechter door geworden, je hebt in mijn ogen nog altijd slaan en SLAAN. Maar dat was toen blijkbaar, zoals Ivetje het zegt, nog niet zo 'not done' als tegenwoordig.
zondag 5 augustus 2012 10:03
Ik ben nog niet zo oud maar in mijn tijd was het ook gebruikelijk om een tik op de vingers of als het echt te ver was gegaan op de billen te krijgen. Maar in die tijd werd je ook nog gecorrigeerd door oma's in de winkel etc .
Daar heb ik helemaal niets aan overgehouden. De latere ruzies en gedoe van mijn ouders wel. Een tik op de billen (die je voelt maar niet pijn doet) zie ik niet als mishandeling, een klap in het gezicht / slaan tot blauwe plekken etc wel. En ja, ik heb van de latere ook mogen genieten op latere leeftijd, ik vond dat meer traumatiserend dan die tik op mijn billen.
Als ik meerdies zou moeten geloven dan zou ik ook een pleger worden (pleger van wat, mishandeling of tik op de billen?) omdat ik dat onderscheid maak. Tjah. Andere tijden, andere normen en daar houd ik het bij.
Daar heb ik helemaal niets aan overgehouden. De latere ruzies en gedoe van mijn ouders wel. Een tik op de billen (die je voelt maar niet pijn doet) zie ik niet als mishandeling, een klap in het gezicht / slaan tot blauwe plekken etc wel. En ja, ik heb van de latere ook mogen genieten op latere leeftijd, ik vond dat meer traumatiserend dan die tik op mijn billen.
Als ik meerdies zou moeten geloven dan zou ik ook een pleger worden (pleger van wat, mishandeling of tik op de billen?) omdat ik dat onderscheid maak. Tjah. Andere tijden, andere normen en daar houd ik het bij.
zondag 5 augustus 2012 10:03
quote:Solomio schreef op 05 augustus 2012 @ 09:56:
[...]
Net zoals een tik niet meteen gelijk staat aan je frustratie eruitslaan, staat uit de situatie halen niet meteen gelijk aan afzonderen.
Ik denk dat het ook nog es per kind verschilt wat het beste werkt.
Persoonlijk vind ik nog steeds dat de schadelijke gevolgen van een tik zwaar overtrokken worden.
Maar goed, ik vind afzonderen dan ook weer een heel riskante optie, omdat het zomaar als afwijzing kan worden ervaren door het kind.
Eens.
En ik denk ook dat het per kind verschilt wat goed werkt voor opvoeding.
[...]
Net zoals een tik niet meteen gelijk staat aan je frustratie eruitslaan, staat uit de situatie halen niet meteen gelijk aan afzonderen.
Ik denk dat het ook nog es per kind verschilt wat het beste werkt.
Persoonlijk vind ik nog steeds dat de schadelijke gevolgen van een tik zwaar overtrokken worden.
Maar goed, ik vind afzonderen dan ook weer een heel riskante optie, omdat het zomaar als afwijzing kan worden ervaren door het kind.
Eens.
En ik denk ook dat het per kind verschilt wat goed werkt voor opvoeding.
