Kinderen
alle pijlers
Fatsoensnormen kinderen
donderdag 24 april 2014 08:54
Goedemorgen iedereen,
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
Ik ben er sinds een paar weken achter dat ik zwanger ben. Naast alle kwaaltjes, die komen en gaan, ga je ook steeds meer nadenken en praten over 'hoe je je kind kunt/wilt opvoeden'. Uiteraard komt dit niet vanuit het niets en weet je wel wat je het liefst zou zien, maar nu wordt het allemaal wat werkelijker.
Wat wij echt belangrijk vinden is fatsoen. Hiermee bedoel ik (bijvoorbeeld):
- netjes je afval in de prullenbak gooien
- aan tafel blijven zitten in een restaurant
- dankjewel zeggen
- u zeggen tegen oudere mensen
- niet vragen om een broodje bij de bakker, maar wachten tot je er 1 krijgt. Zo niet, jammer dan.
- niet door een gesprek van volwassenen heen praten
- etc.
Gisteren had ik er een discussie over met een vriendin en zij was het op meerdere punten niet met mij eens. 'Een kind moet durven vragen', 'een kind moet bewegingsvrijheid hebben dus hoeft in een restaurant niet aan tafel te blijven zitten'. Op elk voorbeeld had ze een weerwoord (als ik het zo mag noemen).
Blijkbaar is het allemaal niet meer zo normaal als vroeger. Ik moest "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn" en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om ook maar een kik te geven. Vragen om een broodje bij de bakker of een plakje worst bij de slager? Absoluut niet mogelijk, dan at mijn moeder het zelf op.
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
anoniem_63e2790640a03 wijzigde dit bericht op 24-04-2014 08:56
Reden: Grammaticale fout
Reden: Grammaticale fout
% gewijzigd
donderdag 24 april 2014 11:31
quote:SeBastassaUnaCanzone schreef op 24 april 2014 @ 11:26:
Joh dit waren gewoon twee oudere mensen (zo'n opa met glinsterogen en appelwangen en dito oma erbij) die het heel lief bedoelden. Ik vind dat alleen maar schattig.Dat snap ik wel hoor, en als het zo eens een keertje gebeurt is dat ook prima. Maar ik hoop niet dat het een nieuwe trend wordt dat we op straat positieve feedback gaan geven op elkaars opvoedingsstijl, zeg maar. Ik zou het zelf ook nooit doen.
Joh dit waren gewoon twee oudere mensen (zo'n opa met glinsterogen en appelwangen en dito oma erbij) die het heel lief bedoelden. Ik vind dat alleen maar schattig.Dat snap ik wel hoor, en als het zo eens een keertje gebeurt is dat ook prima. Maar ik hoop niet dat het een nieuwe trend wordt dat we op straat positieve feedback gaan geven op elkaars opvoedingsstijl, zeg maar. Ik zou het zelf ook nooit doen.
donderdag 24 april 2014 11:34
Ik denk dat je het veel zwaarder maakt dan het is. Het is geen nieuwe trend. Ik ben het verder nog nooit tegen gekomen. Ik vind het juist positief. Er zijn al genoeg mensen die zeuren op elkaar of elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Iets positiefs zeggen tegen een ander vind ik alleen maar mooi. (Als het maar oprecht is.)
donderdag 24 april 2014 11:35
Op meerdere punten herkenbaar! Toen ik zwanger was van de eerste had ik ook duidelijke ideeen over fatsoen en netjes opvoeden. Inmiddels is nr drie 1 jaar en heb ik ervaren dat kinderen lang niet altijd doen wat je willen, daar ligt de uitdaging
Onze kinderen zijn 6 jaar, 5 jaar en dus 1 en kunnen keurig blijven zitten in een restaurant, de oudsten weten dat dat ze niet mogen schreeuwen en rondrennen, (dit mag thuis tijdens het eten ook niet). We blijven zitten tot iedereen klaar is met eten. Qua restaurant kiezen wel een kindvriendelijke restaurant, waar ook wat te spelen is, zodat ze tussen gangen door wel even kunnen spelen en kunnen rondlopen.
Wat betreft niet door volwassenen heen praten, hier is meer de regel dat we elkaar laten uitpraten, dus ook kindjes onderling. Als er mensen op visite zijn mogen ze gewoon meepraten en hun mening verkondigen, geen kik geven bij volwassenen lijkt mij niets Daarbij spreekt er ook zo'n ongelijkheid uit; volwassenen mogen praten wat ze willen, kinderen niet.
En ten laatste....oooooh, driftbuien! Klotsende oksels momenten. Oudste heeft ze nooit gehad, middelste des te meer. Krijsend op de grond in supermarkt, op straat etc. Ook ik ben altijd consequent geweest, dan maar op de grond krijsen, maar je krijgt niet wat je wil.
Onze kinderen zijn 6 jaar, 5 jaar en dus 1 en kunnen keurig blijven zitten in een restaurant, de oudsten weten dat dat ze niet mogen schreeuwen en rondrennen, (dit mag thuis tijdens het eten ook niet). We blijven zitten tot iedereen klaar is met eten. Qua restaurant kiezen wel een kindvriendelijke restaurant, waar ook wat te spelen is, zodat ze tussen gangen door wel even kunnen spelen en kunnen rondlopen.
Wat betreft niet door volwassenen heen praten, hier is meer de regel dat we elkaar laten uitpraten, dus ook kindjes onderling. Als er mensen op visite zijn mogen ze gewoon meepraten en hun mening verkondigen, geen kik geven bij volwassenen lijkt mij niets Daarbij spreekt er ook zo'n ongelijkheid uit; volwassenen mogen praten wat ze willen, kinderen niet.
En ten laatste....oooooh, driftbuien! Klotsende oksels momenten. Oudste heeft ze nooit gehad, middelste des te meer. Krijsend op de grond in supermarkt, op straat etc. Ook ik ben altijd consequent geweest, dan maar op de grond krijsen, maar je krijgt niet wat je wil.
donderdag 24 april 2014 11:42
Het lijkt mij juist een positief iets als er wat vaker complimenten gegeven worden en minder bekritiseerd. Eens met Sebas.... dus . Lijkt wel alsof iedereen zo prikkelbaar wordt als het om opvoeding en kinderen gaat. Het verboden gebied waar geen enkele buitenstaander welkom is .
Some flies are too awesome for the wall
donderdag 24 april 2014 11:45
quote:SeBastassaUnaCanzone schreef op 24 april 2014 @ 11:34:
Ik denk dat je het veel zwaarder maakt dan het is. Het is geen nieuwe trend. Ik ben het verder nog nooit tegen gekomen. Ik vind het juist positief. Er zijn al genoeg mensen die zeuren op elkaar of elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Iets positiefs zeggen tegen een ander vind ik alleen maar mooi. (Als het maar oprecht is.)Ik wissel ook wel eens zo'n blik of wat woorden van herkenning uit met anderen, voelt voor mij ook positief. Het relativeert en dat is op zo'n moment precies wat je nodig hebt.
Ik denk dat je het veel zwaarder maakt dan het is. Het is geen nieuwe trend. Ik ben het verder nog nooit tegen gekomen. Ik vind het juist positief. Er zijn al genoeg mensen die zeuren op elkaar of elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Iets positiefs zeggen tegen een ander vind ik alleen maar mooi. (Als het maar oprecht is.)Ik wissel ook wel eens zo'n blik of wat woorden van herkenning uit met anderen, voelt voor mij ook positief. Het relativeert en dat is op zo'n moment precies wat je nodig hebt.
donderdag 24 april 2014 11:51
De 1001 redenen voor een peuterwoedeaanval geïllustreerd door ouders die er zelf bij waren: http://www.reasonsmysoniscrying.com/
Zeg maar Spijker.
donderdag 24 april 2014 11:57
Ik vind dat jouw vriendin niet gelijk heeft.
Natuurlijk mag een kind een weerwoord hebben. Maar uiteindelijk moet het wel luisteren.
En niet in een restaurant stil hoeven te zitten? Dan kun je twee dingen doen:
- je beperken tot restaurants als Mac Donald
- of zonder kind gaan.
Maar in bepaalde restaurants moeten mensen gewoon rustig kunnen eten zonder geren en geklier om zich heen.
Ik denk dat kinderen van jouw vriendin niet erg gewaardeerd zullen worden door de omgeving.
Natuurlijk mag een kind een weerwoord hebben. Maar uiteindelijk moet het wel luisteren.
En niet in een restaurant stil hoeven te zitten? Dan kun je twee dingen doen:
- je beperken tot restaurants als Mac Donald
- of zonder kind gaan.
Maar in bepaalde restaurants moeten mensen gewoon rustig kunnen eten zonder geren en geklier om zich heen.
Ik denk dat kinderen van jouw vriendin niet erg gewaardeerd zullen worden door de omgeving.
donderdag 24 april 2014 12:03
Gelukkig heeft mijn peuter van 3 nog nooit een driftbui in het openbaar gehad. Thuis eigenlijk ook niet. Ik weet best dat ik een makkelijk kind heb, maar ik irriteer me ook wel eens aan de algemene opvoedopvattig: Kinderen die zich goed gedragen dat is te wijten aan hun karakter en kinderen die zich niet goed gedragen dat komt door de opvoeding. Alsof mijn opvoeding geen enkel nut heeft op mijn kind.
Ik ga in een supermarkt echt niet een strijd aan als ze iets pakt wat ze graag wil hebben. Ze krijgt de kans om het zelf terug te leggen en zo niet dan pak ik het en leg ik het zelf terug. Gebeurt het nog een keer dan gaat ze in de kar. En ja zo reed ik dus laatst met een driejarige in het zitje van de kar met mijn dreumes van anderhalf lopend door de supermarkt.
Ik zie in dit soort gevallen heel vaak dat de ouder per see wil dat het kind het zelf terug legt en dan krijg je hele vervelende discussies en daar pas ik dus voor.
Verder vind ik jou regels best normaal, maar het moet wel bij de leeftijd passen. Mijn jongste weet dat ze bij de slager in de supermarkt een plakje worst krijgt en daar vraagt ze standaard om. Daar zeg ik wel iets van, maar ik weet dat ze te jong is om te begrijpen dat het niet netjes is. Ze zegt al wel dankewel (afgekeken van zus) en volgens mij weet ze best dat iedereen dat heeeeeeeel schattig vind. Ze knippert er nog niet niet bij met haar wimpers.
Ik ga in een supermarkt echt niet een strijd aan als ze iets pakt wat ze graag wil hebben. Ze krijgt de kans om het zelf terug te leggen en zo niet dan pak ik het en leg ik het zelf terug. Gebeurt het nog een keer dan gaat ze in de kar. En ja zo reed ik dus laatst met een driejarige in het zitje van de kar met mijn dreumes van anderhalf lopend door de supermarkt.
Ik zie in dit soort gevallen heel vaak dat de ouder per see wil dat het kind het zelf terug legt en dan krijg je hele vervelende discussies en daar pas ik dus voor.
Verder vind ik jou regels best normaal, maar het moet wel bij de leeftijd passen. Mijn jongste weet dat ze bij de slager in de supermarkt een plakje worst krijgt en daar vraagt ze standaard om. Daar zeg ik wel iets van, maar ik weet dat ze te jong is om te begrijpen dat het niet netjes is. Ze zegt al wel dankewel (afgekeken van zus) en volgens mij weet ze best dat iedereen dat heeeeeeeel schattig vind. Ze knippert er nog niet niet bij met haar wimpers.
donderdag 24 april 2014 12:13
quote:okkervil schreef op 24 april 2014 @ 12:03:
Ik ga in een supermarkt echt niet een strijd aan als ze iets pakt wat ze graag wil hebben. Ze krijgt de kans om het zelf terug te leggen en zo niet dan pak ik het en leg ik het zelf terug. Gebeurt het nog een keer dan gaat ze in de kar. En ja zo reed ik dus laatst met een driejarige in het zitje van de kar met mijn dreumes van anderhalf lopend door de supermarkt.
Ik zie in dit soort gevallen heel vaak dat de ouder per see wil dat het kind het zelf terug legt en dan krijg je hele vervelende discussies en daar pas ik dus voor.
Tja, bij mijn zoon zou juist afpakken en in de kar zetten uitlopen op een enorme brulpartij denk ik. Zelf terugleggen zou na wat uitleg doorgaans prima gaan verwacht ik eigenlijk. Dus ik zou linksom kiezen waar jij rechtsom kiest, en mijn linksom zal gerust wel eens anders uitpakken dan de bedoeling was, net als jouw rechtsom. Dat betekent niet gelijk dat de ene manier goed is en de andere manier fout.
Maar mijn zoon pakt eigenlijk nooit zomaar wat. Niet dat ik hem dat heb aangeleerd, hij doet dat uit zichzelf gewoon (nog) niet.
Ik ga in een supermarkt echt niet een strijd aan als ze iets pakt wat ze graag wil hebben. Ze krijgt de kans om het zelf terug te leggen en zo niet dan pak ik het en leg ik het zelf terug. Gebeurt het nog een keer dan gaat ze in de kar. En ja zo reed ik dus laatst met een driejarige in het zitje van de kar met mijn dreumes van anderhalf lopend door de supermarkt.
Ik zie in dit soort gevallen heel vaak dat de ouder per see wil dat het kind het zelf terug legt en dan krijg je hele vervelende discussies en daar pas ik dus voor.
Tja, bij mijn zoon zou juist afpakken en in de kar zetten uitlopen op een enorme brulpartij denk ik. Zelf terugleggen zou na wat uitleg doorgaans prima gaan verwacht ik eigenlijk. Dus ik zou linksom kiezen waar jij rechtsom kiest, en mijn linksom zal gerust wel eens anders uitpakken dan de bedoeling was, net als jouw rechtsom. Dat betekent niet gelijk dat de ene manier goed is en de andere manier fout.
Maar mijn zoon pakt eigenlijk nooit zomaar wat. Niet dat ik hem dat heb aangeleerd, hij doet dat uit zichzelf gewoon (nog) niet.
donderdag 24 april 2014 12:16
Ik vind jouw regels helemaal niet vreemd. Ik vind het zelf ook belangrijk om deze regels aan mijn kinderen te leren. Ik ben minder streng dan mijn ouders maar die waren dan ook echt heel streng. Ik wel redelijk streng in vergelijking met sommige ouders.
Ik leer mijn kinderen u te zeggen tegen vreemden. Ze zeggen ook u tegen mijn ouders omdat die dit graag willen (ik zeg zelf ook u tegen mijn ouders maar mijn kinderen zeggen jij tegen mij)
In restaurants rondlopen kan echt niet. Als er een speelhoek/speelkamer is dan mogen ze daar uiteraard wel spelen (daar is het voor tenslotte) maar gewoon rondlopen niet. Dat oefenen we thuis al. Thuis mogen ze ook niet zo maar van tafel wanneer ze willen. Dan moeten ze ook wachten tot we allemaal klaar zijn met eten. Wel mogen ze in een restaurant aan tafel kleuren of spelen bijvoorbeeld.
Dank u wel zeggen, alles in de prullenbak gooien zijn ook belangrijk. Voorleven is hierbij heel belangrijk. Ik zeg ook dankjewel tegen de kinderen als zij mij iets brengen en ik gooi ook alles netjes weg in de prullenbak. Sinds ik kinderen heb let ik hier zelf ook veel beter op.
Ze mogen netjes wel ergens om vragen. Dat vind ik niet zo erg. Zolang het maar netjes is. Bij de winkel speelt dat hier niet zo. We komen niet zo vaak in winkels waar ze wat krijgen dus ze zijn daar niet aan gewend. Als we bij mensen thuis zijn en ze hebben dorst dan mogen ze best om wat te drinken vragen zolang ze dat maar netjes doen.
Uiteraard gaat dit allemaal wel eens mis. Ze zijn tenslotte nog klein. Kleine kinderen moeten nog bepaalde dingen leren. Dat is tenslotte de opvoeding. Op de leeftijd van 1-5 leer je ze dit soort dingen echt aan. Dan gaat het dus wel eens mis. Dat geeft ook niet want dat zorgt weer voor leermomenten.
Mijn kinderen zijn nu 6,3 en baby.
De oudste van 6 zegt netjes u tegen de juiste mensen, hij is netjes en beleefd en hij weet goed hoe het hoort. Je merkt op deze leeftijd dat het eindeloze corrigeren echt effect begint te hebben. De 3 jarige gaat natuurlijk nog vaker de fout in maar dat hoort erbij. Hij begint ook al steeds meer te weten wat wel en niet mag.
Ik leer mijn kinderen u te zeggen tegen vreemden. Ze zeggen ook u tegen mijn ouders omdat die dit graag willen (ik zeg zelf ook u tegen mijn ouders maar mijn kinderen zeggen jij tegen mij)
In restaurants rondlopen kan echt niet. Als er een speelhoek/speelkamer is dan mogen ze daar uiteraard wel spelen (daar is het voor tenslotte) maar gewoon rondlopen niet. Dat oefenen we thuis al. Thuis mogen ze ook niet zo maar van tafel wanneer ze willen. Dan moeten ze ook wachten tot we allemaal klaar zijn met eten. Wel mogen ze in een restaurant aan tafel kleuren of spelen bijvoorbeeld.
Dank u wel zeggen, alles in de prullenbak gooien zijn ook belangrijk. Voorleven is hierbij heel belangrijk. Ik zeg ook dankjewel tegen de kinderen als zij mij iets brengen en ik gooi ook alles netjes weg in de prullenbak. Sinds ik kinderen heb let ik hier zelf ook veel beter op.
Ze mogen netjes wel ergens om vragen. Dat vind ik niet zo erg. Zolang het maar netjes is. Bij de winkel speelt dat hier niet zo. We komen niet zo vaak in winkels waar ze wat krijgen dus ze zijn daar niet aan gewend. Als we bij mensen thuis zijn en ze hebben dorst dan mogen ze best om wat te drinken vragen zolang ze dat maar netjes doen.
Uiteraard gaat dit allemaal wel eens mis. Ze zijn tenslotte nog klein. Kleine kinderen moeten nog bepaalde dingen leren. Dat is tenslotte de opvoeding. Op de leeftijd van 1-5 leer je ze dit soort dingen echt aan. Dan gaat het dus wel eens mis. Dat geeft ook niet want dat zorgt weer voor leermomenten.
Mijn kinderen zijn nu 6,3 en baby.
De oudste van 6 zegt netjes u tegen de juiste mensen, hij is netjes en beleefd en hij weet goed hoe het hoort. Je merkt op deze leeftijd dat het eindeloze corrigeren echt effect begint te hebben. De 3 jarige gaat natuurlijk nog vaker de fout in maar dat hoort erbij. Hij begint ook al steeds meer te weten wat wel en niet mag.
donderdag 24 april 2014 12:18
quote:SeBastassaUnaCanzone schreef op 24 april 2014 @ 11:34:
Ik denk dat je het veel zwaarder maakt dan het is. Het is geen nieuwe trend. Ik ben het verder nog nooit tegen gekomen. Ik vind het juist positief. Er zijn al genoeg mensen die zeuren op elkaar of elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Iets positiefs zeggen tegen een ander vind ik alleen maar mooi. (Als het maar oprecht is.)
ik denk dat je mij een beetje te serieus neemt.
Zo'n enkel goedbedoelend omaatje vind ik prima en best lief hoor. Maar ik zou het niet prettig vinden als bij wijze van spreken de halve wereld het zou doen. En ik weet best dat dat nooit gaat gebeuren, maar het voornemen van Lisanogwat om voortaan opvoedcomplimentjes uit te delen hoeft voor mij dus niet zo.
Overigens is het omgekeerde, de ongevraagde afkeurende blik of opzettelijk net te luide sneer natuurlijk nog veel erger.
Ik denk dat je het veel zwaarder maakt dan het is. Het is geen nieuwe trend. Ik ben het verder nog nooit tegen gekomen. Ik vind het juist positief. Er zijn al genoeg mensen die zeuren op elkaar of elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Iets positiefs zeggen tegen een ander vind ik alleen maar mooi. (Als het maar oprecht is.)
ik denk dat je mij een beetje te serieus neemt.
Zo'n enkel goedbedoelend omaatje vind ik prima en best lief hoor. Maar ik zou het niet prettig vinden als bij wijze van spreken de halve wereld het zou doen. En ik weet best dat dat nooit gaat gebeuren, maar het voornemen van Lisanogwat om voortaan opvoedcomplimentjes uit te delen hoeft voor mij dus niet zo.
Overigens is het omgekeerde, de ongevraagde afkeurende blik of opzettelijk net te luide sneer natuurlijk nog veel erger.
donderdag 24 april 2014 12:18
Mijn kind ging zo vaak in de dwarse modus dat een vreemde zeker gedacht zal hebben dat ze altijd haar zin krijgt als ze gaat gillen. Dat is dus absoluut niet het geval, en ik heb me er zelf ook vaak aan geërgerd als ze weer eens in de contramine ging. Ze wéét dat gillen niet werkt en dat mama daar alleen maar een tikje prikkelbaar van wordt en zij zelf uitgeput raakt, en dan toch doen.
En ik ben heel blij dat mijn zus na haar eerste kind, een doetje pur sang, nu ook een pittig exemplaar heeft gekregen. Daar ga je dan met je opvoeden is voorleven
En ik ben heel blij dat mijn zus na haar eerste kind, een doetje pur sang, nu ook een pittig exemplaar heeft gekregen. Daar ga je dan met je opvoeden is voorleven
donderdag 24 april 2014 12:19
Het is niet dat ik de regels zoals to schrijft niet normaal vind hoor, maar toch krijg iknde kriegels van dit soort ideeën voor er kinderen geboren zijn.
Tuurlijk had ik ook bepaalde verwachtingen maar het is zo vreselijk afhankelijk van het type kind dat je krijgt.
Wat heeft het voor zin om bepaalde gedragscodes zoals U zeggen of dankjewel als ze nog klein zijn.
Ik heb 2 knullen een 2 ling en die waren echt tot hun vierde jaar grenzeloos, roekeloos, druk,.geen minuut stil zitten, misdragen in winkels ik heb het allemaal meegemaakt.
Vriendinnen met rustige kinderen die hadden een rustig meegaand kind.
Dat het dan een stuk makkelijk opvoeden is realiseerde ze zich niet, nee ze waren consequent, dat was de truc.
Dezelfde vriendinnen die inmiddels een tweede hebben krabben zich nu wel eens achter de oren, want de tweede is toch wel een stuk bewerkelijker dan hun 1e kindje.
Zoals ik eerde schreef zijn ze nu 8 en in moet zeggen dat ze erg beleefd zijn, kan uren met ze in een restaurant zitten, keurige jongens dus geworden gelukkig.
Die jaren ervoor beschouw ik maar om druk gemaakt om niks, uiteindelijk is alles goed gekomen.
Tuurlijk had ik ook bepaalde verwachtingen maar het is zo vreselijk afhankelijk van het type kind dat je krijgt.
Wat heeft het voor zin om bepaalde gedragscodes zoals U zeggen of dankjewel als ze nog klein zijn.
Ik heb 2 knullen een 2 ling en die waren echt tot hun vierde jaar grenzeloos, roekeloos, druk,.geen minuut stil zitten, misdragen in winkels ik heb het allemaal meegemaakt.
Vriendinnen met rustige kinderen die hadden een rustig meegaand kind.
Dat het dan een stuk makkelijk opvoeden is realiseerde ze zich niet, nee ze waren consequent, dat was de truc.
Dezelfde vriendinnen die inmiddels een tweede hebben krabben zich nu wel eens achter de oren, want de tweede is toch wel een stuk bewerkelijker dan hun 1e kindje.
Zoals ik eerde schreef zijn ze nu 8 en in moet zeggen dat ze erg beleefd zijn, kan uren met ze in een restaurant zitten, keurige jongens dus geworden gelukkig.
Die jaren ervoor beschouw ik maar om druk gemaakt om niks, uiteindelijk is alles goed gekomen.
donderdag 24 april 2014 12:20
Karakter speelt natuurlijk ook een belangrijke rol. Elk kind heeft net als elke volwassene zijn sterke en zwakke punten. Je hebt bij elk kind andere aspecten die aandacht nodig hebben. Mijn oudste bijvoorbeeld is heel enthousiast altijd en praat dus regelmatig door anderen heen of laat anderen niet uit praten. Dat is bij hem een punt van aandacht. De tweede heeft dat juist helemaal niet.
Enthousiasme is natuurlijk niet iets slecht maar we proberen hem wel te leren om anderen ook de kans te geven wat te zeggen en andere mensen uit te laten spreken.
Het is vooral heel belangrijk om het karakter van je kinderen goed te kennen en daar op in te springen.
Enthousiasme is natuurlijk niet iets slecht maar we proberen hem wel te leren om anderen ook de kans te geven wat te zeggen en andere mensen uit te laten spreken.
Het is vooral heel belangrijk om het karakter van je kinderen goed te kennen en daar op in te springen.
donderdag 24 april 2014 12:28
Ik wist ook precies hoe ik mijn kind op ging voeden en wat ik wel en niet ging doen en wat ze wel en niet mocht...dat heb ik heel snel laten varen toen ze er eenmaal was!
Wij hebben een erg pittige dochter met helaas vele driftbuien, dan is het niet altijd makkelijk om tot haar door te dringen. Dus helaas gaat niet alles, zoals ik graag zou willen. Ik zou absoluut niet met haar naar een chique restaurant gaan, want stil zitten kan ze niet. Een lopend buffet is echter wel een goed idee.
U zeggen ga ik haar niet leren, dat vind ik niet nodig. Ik zeg over het algemeen ook geen u tegen andere mensen en in mijn omgeving gebeurt dat ook erg weinig. En als mensen daar problemen mee hebben, dan zeggen ze het wel.
Ze hoeft zich ook niet stil te houden als wij aan het praten zijn, ze mag best een vraag stellen, maar als ze iets wil wat best even kan wachten, dan zeg ik dat gewoon.
Ze zegt overigens wel altijd netjes dankjewel
Wij hebben een erg pittige dochter met helaas vele driftbuien, dan is het niet altijd makkelijk om tot haar door te dringen. Dus helaas gaat niet alles, zoals ik graag zou willen. Ik zou absoluut niet met haar naar een chique restaurant gaan, want stil zitten kan ze niet. Een lopend buffet is echter wel een goed idee.
U zeggen ga ik haar niet leren, dat vind ik niet nodig. Ik zeg over het algemeen ook geen u tegen andere mensen en in mijn omgeving gebeurt dat ook erg weinig. En als mensen daar problemen mee hebben, dan zeggen ze het wel.
Ze hoeft zich ook niet stil te houden als wij aan het praten zijn, ze mag best een vraag stellen, maar als ze iets wil wat best even kan wachten, dan zeg ik dat gewoon.
Ze zegt overigens wel altijd netjes dankjewel
donderdag 24 april 2014 12:29
Mafalda, waarom krijg je daar de kriegels van? Is het niet juist mooi om nu al te fantaseren en anticiperen (voor zover mogelijk)?
Ik begrijp ontzettend goed, zoals ook aangegeven, dat het allemaal niet zo makkelijk is en dat de praktijk vaak heel anders loopt. Maar dat wil toch niet zeggen dat ik er maar zonder enige gedachte, helemaal "blank" in moet gaan?
Ik geloof echt wel dat die van mij ook ooit krijsend in de supermarkt gaat rondlopen, en hoe ik dat moet aanpakken? Geen idee.. Ik heb nog geen kinderen. Daarom vind ik het juist mooi om nu al ervaringen en gedachten te horen/delen.
Ik begrijp ontzettend goed, zoals ook aangegeven, dat het allemaal niet zo makkelijk is en dat de praktijk vaak heel anders loopt. Maar dat wil toch niet zeggen dat ik er maar zonder enige gedachte, helemaal "blank" in moet gaan?
Ik geloof echt wel dat die van mij ook ooit krijsend in de supermarkt gaat rondlopen, en hoe ik dat moet aanpakken? Geen idee.. Ik heb nog geen kinderen. Daarom vind ik het juist mooi om nu al ervaringen en gedachten te horen/delen.
donderdag 24 april 2014 12:32
quote:betjebig schreef op 24 april 2014 @ 12:18:
Mijn kind ging zo vaak in de dwarse modus dat een vreemde zeker gedacht zal hebben dat ze altijd haar zin krijgt als ze gaat gillen. Dat is dus absoluut niet het geval, en ik heb me er zelf ook vaak aan geërgerd als ze weer eens in de contramine ging. Ze wéét dat gillen niet werkt en dat mama daar alleen maar een tikje prikkelbaar van wordt en zij zelf uitgeput raakt, en dan toch doen.
En ik ben heel blij dat mijn zus na haar eerste kind, een doetje pur sang, nu ook een pittig exemplaar heeft gekregen. Daar ga je dan met je opvoeden is voorleven Oh ja, of: 'Makkelijke ouders, makkelijke kinderen.' Dat vind ik ook vaak van die onuitstaanbare types die dat te pas en te onpas roepen.
Mijn kind ging zo vaak in de dwarse modus dat een vreemde zeker gedacht zal hebben dat ze altijd haar zin krijgt als ze gaat gillen. Dat is dus absoluut niet het geval, en ik heb me er zelf ook vaak aan geërgerd als ze weer eens in de contramine ging. Ze wéét dat gillen niet werkt en dat mama daar alleen maar een tikje prikkelbaar van wordt en zij zelf uitgeput raakt, en dan toch doen.
En ik ben heel blij dat mijn zus na haar eerste kind, een doetje pur sang, nu ook een pittig exemplaar heeft gekregen. Daar ga je dan met je opvoeden is voorleven Oh ja, of: 'Makkelijke ouders, makkelijke kinderen.' Dat vind ik ook vaak van die onuitstaanbare types die dat te pas en te onpas roepen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 april 2014 12:33
Trouwens nog even een snelle opmerking over "stil zijn als de grote mensen aan het praten zijn". Ik bedoel dat meer in de trant van niet ergens doorheen praten.
Niets is ergerlijker (in mijn mening) dat ik met iemand aan het praten ben, en een kindje (in de leeftijd waarop ze het zouden moeten snappen), komt de hele tijd tussen door met "mama, ik wil dit..., mama...., mama..."
Niets is ergerlijker (in mijn mening) dat ik met iemand aan het praten ben, en een kindje (in de leeftijd waarop ze het zouden moeten snappen), komt de hele tijd tussen door met "mama, ik wil dit..., mama...., mama..."
donderdag 24 april 2014 12:34
Met het merendeel van je 'fatsoensnormen' eens. Behalve het 'vragen om' deel.
Zelf ben ik opgevoed met 'wie vraagt wordt overgeslagen'. In mijn volwassen leven inmiddels ondervonden dat wie NIET vraagt, wordt overgeslagen. Dus netjes vragen stimuleer ik bij mijn kind.
Mijn motto:
een brutaal mens heeft de halve wereld. (=iemand die wat durft te zeggen krijgt het meestal wel voor elkaar)
Zelf ben ik opgevoed met 'wie vraagt wordt overgeslagen'. In mijn volwassen leven inmiddels ondervonden dat wie NIET vraagt, wordt overgeslagen. Dus netjes vragen stimuleer ik bij mijn kind.
Mijn motto:
een brutaal mens heeft de halve wereld. (=iemand die wat durft te zeggen krijgt het meestal wel voor elkaar)
donderdag 24 april 2014 12:36
Maar het is niet zo dat alle mensen met normale, prettige (sociale) omgangsvormen dit alleen kunnen omdat ze toevallig allemaal hetzelfde karakter en temperament hebben.
Ze hebben het van huis uit geleerd of later zelf opgepikt, ongeacht hun karakter. Het komt er uiteindelijk op neer dat je een beetje rekening houdt met de mensen om je heen. Niet de regels om de regels. Daartoe hoef je jezelf nog niet helemaal weg te cijferen (maar soms wel een beetje) of niet assertief te zijn.
Ze hebben het van huis uit geleerd of later zelf opgepikt, ongeacht hun karakter. Het komt er uiteindelijk op neer dat je een beetje rekening houdt met de mensen om je heen. Niet de regels om de regels. Daartoe hoef je jezelf nog niet helemaal weg te cijferen (maar soms wel een beetje) of niet assertief te zijn.
donderdag 24 april 2014 12:36
quote:lamadrugada schreef op 24 april 2014 @ 08:54:
Goedemorgen iedereen,
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
Over een aantal zaken kun je discussieren; of kinderen wel of niet wat mogen vragen, of ze wel of niet aan tafel blijven zitten. Dat soort zaken. Maar deze 'fatsoensnormen', werden ook 30 jaar terug al niet altijd meer aangehouden.
Afval op straat gooien lijkt me iets dat je iedereen af moet leren. Toch liep mijn oma 40 jaar terug al afval van de straat in prullenbakken te gooien. Ik schaamde me dood, doe het nu zelf.
Je hebt het over "tegenwoordig", ik denk dat de verschillen in opvoeding wel ouder zijn dan 'tegenwoordig'. Per norm, kun je voor jezelf afvragen hoe belangrijk je het vindt je hieraan te houden.
Een kind altijd stil laten zijn als er volwassenen praten is misschien niet altijd reëel (soms hebben ze leuke inbreng, zeggen ze af en toe iets, anderen blijven maar aandacht vragen)
Stil blijven zitten in een restaurant is wel zo prettig voor de bediening, maar in veel restaurants hebben ze tegenwoordig hoekjes voor de kinderen om te spelen.
Je begint de opvoeding met een aantal ideeën, 'onderweg' kom je er zelf vaak achter wat je prettig, logisch en/of belangrijk vindt, is mijn ervaring.
Goedemorgen iedereen,
Ben ik nu zo ouderwets? Is fatsoen niet meer normaal? Ik zie het overal om me heen dat kinderen afval op de grond gooien, een grote mond hebben, niet opstaan in de bus voor mensen die slecht ter been zijn.
Misschien is het tegenwoordig gewoon niet meer normaal. Ik weet het niet.
Hoe denken jullie hierover?
Over een aantal zaken kun je discussieren; of kinderen wel of niet wat mogen vragen, of ze wel of niet aan tafel blijven zitten. Dat soort zaken. Maar deze 'fatsoensnormen', werden ook 30 jaar terug al niet altijd meer aangehouden.
Afval op straat gooien lijkt me iets dat je iedereen af moet leren. Toch liep mijn oma 40 jaar terug al afval van de straat in prullenbakken te gooien. Ik schaamde me dood, doe het nu zelf.
Je hebt het over "tegenwoordig", ik denk dat de verschillen in opvoeding wel ouder zijn dan 'tegenwoordig'. Per norm, kun je voor jezelf afvragen hoe belangrijk je het vindt je hieraan te houden.
Een kind altijd stil laten zijn als er volwassenen praten is misschien niet altijd reëel (soms hebben ze leuke inbreng, zeggen ze af en toe iets, anderen blijven maar aandacht vragen)
Stil blijven zitten in een restaurant is wel zo prettig voor de bediening, maar in veel restaurants hebben ze tegenwoordig hoekjes voor de kinderen om te spelen.
Je begint de opvoeding met een aantal ideeën, 'onderweg' kom je er zelf vaak achter wat je prettig, logisch en/of belangrijk vindt, is mijn ervaring.
Later is nu
donderdag 24 april 2014 12:37
Lamadrugada, er is een beetje in een Viva-traditie van kinderloze betweters die luidkeels komen klagen over al die onopgevoede monsters van tegenwoordig. Kan variëren van kinderen die op bezoek de peperdure designtafel bekrassen met een autootje, hun luier volschijten in het bed van hun ouders, door een sterrenrestaurant rennen, tot hun 15e borstvoeding krijgen, enz.
Die posts hebben over het algemeen een moraliserend betwetertoontje en de TO weet zeker dat zijn/haar eigen kinderen zich altijd zullen gedragen omdat zij wel consequent en streng zullen zijn.
Ik denk dat sommige mensen daarom al standaard een beetje geirriteerd raken van dit soort topics.
Die posts hebben over het algemeen een moraliserend betwetertoontje en de TO weet zeker dat zijn/haar eigen kinderen zich altijd zullen gedragen omdat zij wel consequent en streng zullen zijn.
Ik denk dat sommige mensen daarom al standaard een beetje geirriteerd raken van dit soort topics.
donderdag 24 april 2014 12:38
quote:bbardot schreef op 24 april 2014 @ 12:34:
Met het merendeel van je 'fatsoensnormen' eens. Behalve het 'vragen om' deel.
Zelf ben ik opgevoed met 'wie vraagt wordt overgeslagen'. In mijn volwassen leven inmiddels ondervonden dat wie NIET vraagt, wordt overgeslagen. Dus netjes vragen stimuleer ik bij mijn kind. En dit inderdaad. De maatschappij is op dit punt veranderd, ik denk dat het goed is om je kind daarnaar op te voeden.
Met het merendeel van je 'fatsoensnormen' eens. Behalve het 'vragen om' deel.
Zelf ben ik opgevoed met 'wie vraagt wordt overgeslagen'. In mijn volwassen leven inmiddels ondervonden dat wie NIET vraagt, wordt overgeslagen. Dus netjes vragen stimuleer ik bij mijn kind. En dit inderdaad. De maatschappij is op dit punt veranderd, ik denk dat het goed is om je kind daarnaar op te voeden.
