Kinderen
alle pijlers
Gewone kinderen, bestaan ze nog?
dinsdag 23 september 2014 09:21
Even iets wat ik me in alle oprechtheid afvraag: gewone doorsnee kinderen, bestaan die nog?
Als ik hier op het forum kijk bijvoorbeeld, dan vliegen de termen me om de oren. ADHD, PD-NOS, autisme, hoogbegaafd of hypersensitief, kortom, ieder kind lijkt wel iéts te hebben. En anders is er in elk gezin toch wel minstens één zo'n kind aanwezig.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?
Ik heb altijd gedacht dat het een kleine minderheid van de kinderen betrof die zo'n "etiket" hebben, maar de laatste tijd lijkt het wel bijna ieder kind te zijn dat wel iéts heeft.
Ligt het aan mij, verbeeld ik het me, of plakken we gewoon te snel een etiket? Wie het weet, mag het zeggen.
Als ik hier op het forum kijk bijvoorbeeld, dan vliegen de termen me om de oren. ADHD, PD-NOS, autisme, hoogbegaafd of hypersensitief, kortom, ieder kind lijkt wel iéts te hebben. En anders is er in elk gezin toch wel minstens één zo'n kind aanwezig.
Zijn gewone doorsnee kinderen dan uitgestorven? Gewone kinderen, die zoals het een kind betaamt, wel eens druk, wel eens lastig, wel eens erg slim of wel eens erg verlegen zijn, zonder dat daar meteen een etiket aan vasthangt?
Ik heb altijd gedacht dat het een kleine minderheid van de kinderen betrof die zo'n "etiket" hebben, maar de laatste tijd lijkt het wel bijna ieder kind te zijn dat wel iéts heeft.
Ligt het aan mij, verbeeld ik het me, of plakken we gewoon te snel een etiket? Wie het weet, mag het zeggen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 24 september 2014 10:22
quote:Dreamer schreef op 24 september 2014 @ 10:15:
[...]
Krijg je dat niet terug van je zorgverzekering? Wij kregen reiskosten (alleen voor brengen/halen, niet voor de verplichte gesprekken, waarvoor wij op moesten draven) terug. Niet alles, maar het is altijd weer wat.Voor zover ik heb kunnen vinden is de instelling te dicht bij ons huis: 40 km. Ik geloof dat de afstand minimaal 50 km moet zijn.
[...]
Krijg je dat niet terug van je zorgverzekering? Wij kregen reiskosten (alleen voor brengen/halen, niet voor de verplichte gesprekken, waarvoor wij op moesten draven) terug. Niet alles, maar het is altijd weer wat.Voor zover ik heb kunnen vinden is de instelling te dicht bij ons huis: 40 km. Ik geloof dat de afstand minimaal 50 km moet zijn.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
woensdag 24 september 2014 10:25
Ik heb ook een vraag.
Gewone ouders, bestaan ze nog?
Ik geloof oprecht dat PDD NOS en asperger en adhd bestaan hoor. Maar ik geloof niet in de hoge aantallen die gehanteerd worden.
Ik denk dat er iets mis loopt in het voedsel, in combinatie met de vele prikkels die op kinderen afkomen, de eisen die worden gesteld en hetgeen ouders te bieden hebben aan hun kinderen.
Gewone ouders, bestaan ze nog?
Ik geloof oprecht dat PDD NOS en asperger en adhd bestaan hoor. Maar ik geloof niet in de hoge aantallen die gehanteerd worden.
Ik denk dat er iets mis loopt in het voedsel, in combinatie met de vele prikkels die op kinderen afkomen, de eisen die worden gesteld en hetgeen ouders te bieden hebben aan hun kinderen.
woensdag 24 september 2014 10:27
Tsja, Lughnasadh, test als je dat nodig vindt, maar er is een verschil tussen oprecht bezorgd zijn om de ontwikkeling van je kind (of dat nu hoogbegaafd of iets anders is) en ermee te koop lopen.
Het heeft voor mij geen meerwaarde om te weten dat jouw kind hoogbegaafd is (jouw kind in het algemeen bedoeld). Zodra je het als ouder breed uit gaat meten (of het nou getest is of niet) en dat is wat ik meer dan eens zie gebeuren, dan is het toch een vorm van aandachttrekken. Een waarvan ik denk, hoe schadelijk is dat geplak voor het kind?
Als ik hier een kind te spelen kreeg is niet het eerste wat ik denk, zo hee, dat kind is hoogbegaafd. Ik denk, goh die speelt leuk, of die is creatief of beleefd of kan goed fietsen of weet ik veel. Het etiket doet dan totaal niet terzake. Tenzij het een allergieetiket is.
Het heeft voor mij geen meerwaarde om te weten dat jouw kind hoogbegaafd is (jouw kind in het algemeen bedoeld). Zodra je het als ouder breed uit gaat meten (of het nou getest is of niet) en dat is wat ik meer dan eens zie gebeuren, dan is het toch een vorm van aandachttrekken. Een waarvan ik denk, hoe schadelijk is dat geplak voor het kind?
Als ik hier een kind te spelen kreeg is niet het eerste wat ik denk, zo hee, dat kind is hoogbegaafd. Ik denk, goh die speelt leuk, of die is creatief of beleefd of kan goed fietsen of weet ik veel. Het etiket doet dan totaal niet terzake. Tenzij het een allergieetiket is.
woensdag 24 september 2014 10:32
Ik heb 2 kinderen, waarvan geen van beide een etiketje heeft, maar ik lees de OP net als Starshine, namelijk: al die kinderen krijgen tegenwoordig maar etiketjes, terwijl de ouders eigenlijk een keer verantwoordelijkheid moeten nemen en gaan opvoeden, in plaats van allebei te werken en dan ook nog een sociaal leven te willen.
Heel kort door de bocht, is dat de boodschap, die ik meekrijg uit de OP.
En vervolgens reageren er nog diverse mensen, die het met TO eens zijn: gewoon een kind eens buiten laten spelen, ipv in de mooiste kleertjes op de bank zetten, de 3 R'en toepassen, zijn zo 2 kreten die voorbij kwamen.
Ik kan me voorstellen dat dit soort dingen gelijk tegen allerlei zere benen schoppen, wanneer je al jarenlang met je handen in het haar gezeten hebt en éindelijk een etiketje + juiste hulp hebt gekregen. Want voor dat -terechte- etiketje, kregen deze ouders ook al te horen dat ze een keer moesten opvoeden, en eens wat strakker, losser of gestructureerder moesten gaan zijn in hun opvoeding.
Heel kort door de bocht, is dat de boodschap, die ik meekrijg uit de OP.
En vervolgens reageren er nog diverse mensen, die het met TO eens zijn: gewoon een kind eens buiten laten spelen, ipv in de mooiste kleertjes op de bank zetten, de 3 R'en toepassen, zijn zo 2 kreten die voorbij kwamen.
Ik kan me voorstellen dat dit soort dingen gelijk tegen allerlei zere benen schoppen, wanneer je al jarenlang met je handen in het haar gezeten hebt en éindelijk een etiketje + juiste hulp hebt gekregen. Want voor dat -terechte- etiketje, kregen deze ouders ook al te horen dat ze een keer moesten opvoeden, en eens wat strakker, losser of gestructureerder moesten gaan zijn in hun opvoeding.
Later is nu
woensdag 24 september 2014 10:46
quote:made@kate schreef op 24 september 2014 @ 10:27:
Tsja, Lughnasadh, test als je dat nodig vindt, maar er is een verschil tussen oprecht bezorgd zijn om de ontwikkeling van je kind (of dat nu hoogbegaafd of iets anders is) en ermee te koop lopen.
Het heeft voor mij geen meerwaarde om te weten dat jouw kind hoogbegaafd is (jouw kind in het algemeen bedoeld). Zodra je het als ouder breed uit gaat meten (of het nou getest is of niet) en dat is wat ik meer dan eens zie gebeuren, dan is het toch een vorm van aandachttrekken. Een waarvan ik denk, hoe schadelijk is dat geplak voor het kind?
Als ik hier een kind te spelen kreeg is niet het eerste wat ik denk, zo hee, dat kind is hoogbegaafd. Ik denk, goh die speelt leuk, of die is creatief of beleefd of kan goed fietsen of weet ik veel. Het etiket doet dan totaal niet terzake. Tenzij het een allergieetiket is.
Tsja, dan ben jij opnieuw een van de ouders die zo vreselijk lastig worden gevallen door de vele, vele ouders wiens kind een etiket heeft en waar, zo gek, ouders van kinderen die een etiket hebben nu helemaal niets in herkennen.
Ik ken deze mensen die zo te koop lopen met de diagnose van hun kind waar nu steeds zo over geblaat wordt werkelijk waar niet. En de mede-etikettenouders kennen deze mensen ook niet. Toch een bijzonder verschijnsel dat de forummers die duidelijk de klok hebben horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt daar wel last van hebben.
Tsja, Lughnasadh, test als je dat nodig vindt, maar er is een verschil tussen oprecht bezorgd zijn om de ontwikkeling van je kind (of dat nu hoogbegaafd of iets anders is) en ermee te koop lopen.
Het heeft voor mij geen meerwaarde om te weten dat jouw kind hoogbegaafd is (jouw kind in het algemeen bedoeld). Zodra je het als ouder breed uit gaat meten (of het nou getest is of niet) en dat is wat ik meer dan eens zie gebeuren, dan is het toch een vorm van aandachttrekken. Een waarvan ik denk, hoe schadelijk is dat geplak voor het kind?
Als ik hier een kind te spelen kreeg is niet het eerste wat ik denk, zo hee, dat kind is hoogbegaafd. Ik denk, goh die speelt leuk, of die is creatief of beleefd of kan goed fietsen of weet ik veel. Het etiket doet dan totaal niet terzake. Tenzij het een allergieetiket is.
Tsja, dan ben jij opnieuw een van de ouders die zo vreselijk lastig worden gevallen door de vele, vele ouders wiens kind een etiket heeft en waar, zo gek, ouders van kinderen die een etiket hebben nu helemaal niets in herkennen.
Ik ken deze mensen die zo te koop lopen met de diagnose van hun kind waar nu steeds zo over geblaat wordt werkelijk waar niet. En de mede-etikettenouders kennen deze mensen ook niet. Toch een bijzonder verschijnsel dat de forummers die duidelijk de klok hebben horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt daar wel last van hebben.
woensdag 24 september 2014 10:54
quote:iones schreef op 24 september 2014 @ 10:25:
Ik heb ook een vraag.
Gewone ouders, bestaan ze nog?
Ik geloof oprecht dat PDD NOS en asperger en adhd bestaan hoor. Maar ik geloof niet in de hoge aantallen die gehanteerd worden.
Ik denk dat er iets mis loopt in het voedsel, in combinatie met de vele prikkels die op kinderen afkomen, de eisen die worden gesteld en hetgeen ouders te bieden hebben aan hun kinderen.Je vergeet de theorie over dat het vaccineren de oorzaak zou zijn van veel etiketjes-gevallen...
Ik heb ook een vraag.
Gewone ouders, bestaan ze nog?
Ik geloof oprecht dat PDD NOS en asperger en adhd bestaan hoor. Maar ik geloof niet in de hoge aantallen die gehanteerd worden.
Ik denk dat er iets mis loopt in het voedsel, in combinatie met de vele prikkels die op kinderen afkomen, de eisen die worden gesteld en hetgeen ouders te bieden hebben aan hun kinderen.Je vergeet de theorie over dat het vaccineren de oorzaak zou zijn van veel etiketjes-gevallen...
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
woensdag 24 september 2014 10:55
Ik denk wel dat het een tijdsverschijnsel is. Vroeger hoorde je veel minder over stoornissen e.d, maar ging dat kind dat niet kon lezen gewoon van school en die drukke jongen die nooit 2 seconden bleef zitten en van ellende ging spijbelen ging gewoon met 14 jaar en 8 maanden van school en werken. Of dat nou allemaal echt beter was?
Ik heb twee kinderen die afwijken van wat men als 'standaard' ziet. Alsof normaal bestaat, maar dat is een andere discussie.
Dochter is getest en op een hoog iq na is daar (gelukkig!) niets uitgekomen. Iedere juf die daarna nog is aangekomen met 'is ze niet autistisch' als ze weer eens in een onderwerp duikt en zich vastbijt melden we tegenwoordig dat we op papier hebben dat ze naast slim gewoon volkomen normaal is. Helaas is ze wel al twee keer depressief geweest mede doordat mensen allerlei eisen aan haar stellen/verwachtingen van haar hebben waarvan zij vindt dat ze eraan moet voldoen en haar dat gewoon niet lukt. Ze is gelukkig op een nieuwe school, in een fijne klas met dit jaar een hele fijne meester eindelijk weer echt op de goede weg.
Zoon is niet getest, maar ik sluit niet uit dat dat in de toekomst gebeurd. Hij is volkomen anders dan zijn zus. Heel slim mannetje, maar totaal niet in staat dit in schoolse daden om te zetten. De kans dat school onderzoek wil om hem te kunnen begeleiden acht ik dan ook aanwezig. En aangezien ik het schoolsysteem van binnenuit ken snap ik dat ook nog, want hulp zonder dat duidelijk is waar het kind vastloopt is bijna niet te krijgen. In de invulling van het passend onderwijs zijn in deze regio wel mooit stappen gemaakt dus wellicht dat het meevalt en hij gewoon zonder al het gedoe geholpen kan worden. Wat mij betreft is hij een normaal kind, maar wel een die niet zo een twee drie in het schoolsysteem past. En dat is, vooral voor hem, knap lastig.
Ik heb twee kinderen die afwijken van wat men als 'standaard' ziet. Alsof normaal bestaat, maar dat is een andere discussie.
Dochter is getest en op een hoog iq na is daar (gelukkig!) niets uitgekomen. Iedere juf die daarna nog is aangekomen met 'is ze niet autistisch' als ze weer eens in een onderwerp duikt en zich vastbijt melden we tegenwoordig dat we op papier hebben dat ze naast slim gewoon volkomen normaal is. Helaas is ze wel al twee keer depressief geweest mede doordat mensen allerlei eisen aan haar stellen/verwachtingen van haar hebben waarvan zij vindt dat ze eraan moet voldoen en haar dat gewoon niet lukt. Ze is gelukkig op een nieuwe school, in een fijne klas met dit jaar een hele fijne meester eindelijk weer echt op de goede weg.
Zoon is niet getest, maar ik sluit niet uit dat dat in de toekomst gebeurd. Hij is volkomen anders dan zijn zus. Heel slim mannetje, maar totaal niet in staat dit in schoolse daden om te zetten. De kans dat school onderzoek wil om hem te kunnen begeleiden acht ik dan ook aanwezig. En aangezien ik het schoolsysteem van binnenuit ken snap ik dat ook nog, want hulp zonder dat duidelijk is waar het kind vastloopt is bijna niet te krijgen. In de invulling van het passend onderwijs zijn in deze regio wel mooit stappen gemaakt dus wellicht dat het meevalt en hij gewoon zonder al het gedoe geholpen kan worden. Wat mij betreft is hij een normaal kind, maar wel een die niet zo een twee drie in het schoolsysteem past. En dat is, vooral voor hem, knap lastig.
woensdag 24 september 2014 11:02
quote:Dreamer schreef op 24 september 2014 @ 10:32:
Ik kan me voorstellen dat dit soort dingen gelijk tegen allerlei zere benen schoppen, wanneer je al jarenlang met je handen in het haar gezeten hebt en éindelijk een etiketje + juiste hulp hebt gekregen. Want voor dat -terechte- etiketje, kregen deze ouders ook al te horen dat ze een keer moesten opvoeden, en eens wat strakker, losser of gestructureerder moesten gaan zijn in hun opvoeding.
Mijn dochter heeft geen etiketje maar is ziek. Haar symptomen zou je als ( extreem ) pubergedrag kunnen zien als je niet beter weet. Zo zagen wij het in het allereerste begin ook. Ik heb me toen zeker gefaald als ouder gevoeld. Hulp kwam snel en was goed, ook voor ons. In het eerste oudergesprek is de nadruk gelegd op niet gefaald hebben als ouder. Maar soms voel ik het nog wel zo.
Gedrag dat kan horen bij ADHD , ASS etc zie je natuurlijk soms ook bij onopgevoede kinderen. Nou ja, niet echt eigenlijk. Niet luisteren, driftbui etc, volgens mij ziet dat er toch anders uit bij onopgevoede kinderen.
Maar wat kàn ik me voorstellen dat je als ouder van een kind met etiket ( om het even lomp maar duidelijk onderscheidend te schrijven) moe naar boos en verdrietig wordt van priemende ogen in je rug en de opmerkingen van omstanders.
Ik kan me voorstellen dat dit soort dingen gelijk tegen allerlei zere benen schoppen, wanneer je al jarenlang met je handen in het haar gezeten hebt en éindelijk een etiketje + juiste hulp hebt gekregen. Want voor dat -terechte- etiketje, kregen deze ouders ook al te horen dat ze een keer moesten opvoeden, en eens wat strakker, losser of gestructureerder moesten gaan zijn in hun opvoeding.
Mijn dochter heeft geen etiketje maar is ziek. Haar symptomen zou je als ( extreem ) pubergedrag kunnen zien als je niet beter weet. Zo zagen wij het in het allereerste begin ook. Ik heb me toen zeker gefaald als ouder gevoeld. Hulp kwam snel en was goed, ook voor ons. In het eerste oudergesprek is de nadruk gelegd op niet gefaald hebben als ouder. Maar soms voel ik het nog wel zo.
Gedrag dat kan horen bij ADHD , ASS etc zie je natuurlijk soms ook bij onopgevoede kinderen. Nou ja, niet echt eigenlijk. Niet luisteren, driftbui etc, volgens mij ziet dat er toch anders uit bij onopgevoede kinderen.
Maar wat kàn ik me voorstellen dat je als ouder van een kind met etiket ( om het even lomp maar duidelijk onderscheidend te schrijven) moe naar boos en verdrietig wordt van priemende ogen in je rug en de opmerkingen van omstanders.
Je bent zelf een theepot
woensdag 24 september 2014 11:15
quote:SuzanneSuus schreef op 24 september 2014 @ 11:06:
Zouden de ouders van nu harder tegenover elkaar zijn dan vroeger?
Minder begripvol maar betweteriger?Ik heb het idee dat de maatschappij van nu wél harder is. Maar zouden mensen, dus ouders nu wezenlijk anders zijn dan vroeger? Of is het de omstandigheden die ze vormt?
Zouden de ouders van nu harder tegenover elkaar zijn dan vroeger?
Minder begripvol maar betweteriger?Ik heb het idee dat de maatschappij van nu wél harder is. Maar zouden mensen, dus ouders nu wezenlijk anders zijn dan vroeger? Of is het de omstandigheden die ze vormt?
woensdag 24 september 2014 11:21
quote:iones schreef op 24 september 2014 @ 11:15:
[...]
Ik heb het idee dat de maatschappij van nu wél harder is. Maar zouden mensen, dus ouders nu wezenlijk anders zijn dan vroeger? Of is het de omstandigheden die ze vormt?
'We' zijn in ieder geval individualistischer geworden, ieder voor zich en los je problemen zelf maar op.
Zou er vroeger meer begrip zijn geweest voor kinderen die anders zijn dan nu?
[...]
Ik heb het idee dat de maatschappij van nu wél harder is. Maar zouden mensen, dus ouders nu wezenlijk anders zijn dan vroeger? Of is het de omstandigheden die ze vormt?
'We' zijn in ieder geval individualistischer geworden, ieder voor zich en los je problemen zelf maar op.
Zou er vroeger meer begrip zijn geweest voor kinderen die anders zijn dan nu?
Je bent zelf een theepot
woensdag 24 september 2014 11:23
quote:Lughnasadh schreef op 24 september 2014 @ 10:46:
[...]
Tsja, dan ben jij opnieuw een van de ouders die zo vreselijk lastig worden gevallen door de vele, vele ouders wiens kind een etiket heeft en waar, zo gek, ouders van kinderen die een etiket hebben nu helemaal niets in herkennen.
Ik ken deze mensen die zo te koop lopen met de diagnose van hun kind waar nu steeds zo over geblaat wordt werkelijk waar niet. En de mede-etikettenouders kennen deze mensen ook niet. Toch een bijzonder verschijnsel dat de forummers die duidelijk de klok hebben horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt daar wel last van hebben.Dat jij ze niet kent wil natuurlijk niet zeggen dat ze niet bestaan. Mij wegzetten als gevalletje klepel en klok helpt in ieder geval niet het wederzijdse begrip te bevorderen tussen de twee kampen die er blijkbaar zijn, de zogenaamde etiketouders en de nietetiketouders. Over plakken en hokjes gesproken.
[...]
Tsja, dan ben jij opnieuw een van de ouders die zo vreselijk lastig worden gevallen door de vele, vele ouders wiens kind een etiket heeft en waar, zo gek, ouders van kinderen die een etiket hebben nu helemaal niets in herkennen.
Ik ken deze mensen die zo te koop lopen met de diagnose van hun kind waar nu steeds zo over geblaat wordt werkelijk waar niet. En de mede-etikettenouders kennen deze mensen ook niet. Toch een bijzonder verschijnsel dat de forummers die duidelijk de klok hebben horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt daar wel last van hebben.Dat jij ze niet kent wil natuurlijk niet zeggen dat ze niet bestaan. Mij wegzetten als gevalletje klepel en klok helpt in ieder geval niet het wederzijdse begrip te bevorderen tussen de twee kampen die er blijkbaar zijn, de zogenaamde etiketouders en de nietetiketouders. Over plakken en hokjes gesproken.
woensdag 24 september 2014 11:23
Onze oudste heeft een dyslexie-verklaring gekregen in het laatste jaar van de bassisschool, in de loop van de middelbare school weggegooid. Inmiddels denken we dat het benodigde etiket had moeten zijn: "falende basisschool".
Verder geen "etiketten". Ik hoor ook eigenlijk nooit van andere ouders dat hun kind adhd heeft, hoogbegaafd is, of andere van de bekende etiketten tegenwoordig. Dus ik herken TO niet zo.
Dat er een industrie is die graag behandelingen en medicijnen verkoopt is ongetwijfeld waar. Dat er ouders zijn die hun knvermogen op te voeden graag uitleggen als een probleem ban het kind, zal best. Maar al met al ben ik wel blij met gerichte hulp voor ouders/kinderen die dat nodig hebben. Dat afdoen als een modeverschijnsel lijkt me niet zo eerlijk, of nuttig.
Verder geen "etiketten". Ik hoor ook eigenlijk nooit van andere ouders dat hun kind adhd heeft, hoogbegaafd is, of andere van de bekende etiketten tegenwoordig. Dus ik herken TO niet zo.
Dat er een industrie is die graag behandelingen en medicijnen verkoopt is ongetwijfeld waar. Dat er ouders zijn die hun knvermogen op te voeden graag uitleggen als een probleem ban het kind, zal best. Maar al met al ben ik wel blij met gerichte hulp voor ouders/kinderen die dat nodig hebben. Dat afdoen als een modeverschijnsel lijkt me niet zo eerlijk, of nuttig.
woensdag 24 september 2014 11:51
quote:made@kate schreef op 24 september 2014 @ 11:23:
[...]
Dat jij ze niet kent wil natuurlijk niet zeggen dat ze niet bestaan. Mij wegzetten als gevalletje klepel en klok helpt in ieder geval niet het wederzijdse begrip te bevorderen tussen de twee kampen die er blijkbaar zijn, de zogenaamde etiketouders en de nietetiketouders. Over plakken en hokjes gesproken.
Ik ben niet de enige die ze niet kent, vrijwel alle ouders die een kind met een etiket hebben en hier gereageerd hebben, kennen ze niet.
Ik zeg niet dat ze niet bestaan, ze zijn er ongetwijfeld. Maar ik betwijfel ten zeerste dat het er zo ontzettend veel zijn als er wordt beweerd door een aantal forummers in dit topic.
Daarnaast kweek je al helemaal geen begrip door postings als de jouwe. "Breed uitmeten". "Te koop lopen met de diagnose", "We spreken elkaar over tig jaar nog wel, als jouw kind daadwerkelijk de Nobelprijs in de wacht heeft gesleept". En jij hebt het over wederzijds begrip?
En klepel en klok, tsja, je laat in je eerste post duidelijk zien dat je geen idee hebt waarover je het hebt en je er ook niet in verdiept hebt terwijl je wel van alles beweert. Het is de toon die de muziek maakt.
[...]
Dat jij ze niet kent wil natuurlijk niet zeggen dat ze niet bestaan. Mij wegzetten als gevalletje klepel en klok helpt in ieder geval niet het wederzijdse begrip te bevorderen tussen de twee kampen die er blijkbaar zijn, de zogenaamde etiketouders en de nietetiketouders. Over plakken en hokjes gesproken.
Ik ben niet de enige die ze niet kent, vrijwel alle ouders die een kind met een etiket hebben en hier gereageerd hebben, kennen ze niet.
Ik zeg niet dat ze niet bestaan, ze zijn er ongetwijfeld. Maar ik betwijfel ten zeerste dat het er zo ontzettend veel zijn als er wordt beweerd door een aantal forummers in dit topic.
Daarnaast kweek je al helemaal geen begrip door postings als de jouwe. "Breed uitmeten". "Te koop lopen met de diagnose", "We spreken elkaar over tig jaar nog wel, als jouw kind daadwerkelijk de Nobelprijs in de wacht heeft gesleept". En jij hebt het over wederzijds begrip?
En klepel en klok, tsja, je laat in je eerste post duidelijk zien dat je geen idee hebt waarover je het hebt en je er ook niet in verdiept hebt terwijl je wel van alles beweert. Het is de toon die de muziek maakt.
woensdag 24 september 2014 12:15
Als ik even voor mezelf spreek: Ik heb twee kinderen met een zeer grote leervoorsprong. Ze zijn niet getest, dat vond de school niet nodig omdat het zo duidelijk is dat ze erg intelligent zijn, heel ver voorliggen (dat is wel getoetst) en met het reguliere aanbod niet aan hun trekken komen.
Ze volgen allebei een speciaal programma met veel verrijking en 'compacting' (dus de meeste oefeningen uit het gewone lsprogramma hoeven zij niet te maken). Daardoor hebben ze het nu goed naar hun zin op school, hoewel er toch nog wel eens gemopperd wordt dat ze niks leren. Toen oudste kind nog grotendeels met het reguliere programma moest meedraaien werd hij thuis heel erg lastig vanwege de frustratie en verveling op school.
Bijna niemand weet van de leervoorsprong van mijn kinderen, behalve naaste familie en goede vrienden. Ik zou werkelijk niet weten waarom andere mensen dat zouden moeten weten. Ik heb ook totaal geen behoefte aan mogelijk commentaar hierop.
Mijn kinderen zelf weten uiteraard wel dat ze gemakkelijk leren maar ook tegen hen spreken we nooit in termen van etiketten (die ze dus officieel ook niet hebben) of dat ze heel speciaal zijn ofzo.
Ze volgen allebei een speciaal programma met veel verrijking en 'compacting' (dus de meeste oefeningen uit het gewone lsprogramma hoeven zij niet te maken). Daardoor hebben ze het nu goed naar hun zin op school, hoewel er toch nog wel eens gemopperd wordt dat ze niks leren. Toen oudste kind nog grotendeels met het reguliere programma moest meedraaien werd hij thuis heel erg lastig vanwege de frustratie en verveling op school.
Bijna niemand weet van de leervoorsprong van mijn kinderen, behalve naaste familie en goede vrienden. Ik zou werkelijk niet weten waarom andere mensen dat zouden moeten weten. Ik heb ook totaal geen behoefte aan mogelijk commentaar hierop.
Mijn kinderen zelf weten uiteraard wel dat ze gemakkelijk leren maar ook tegen hen spreken we nooit in termen van etiketten (die ze dus officieel ook niet hebben) of dat ze heel speciaal zijn ofzo.
woensdag 24 september 2014 12:17
quote:Lady-Voldemort schreef op woensdag 24 september 2014 07:59 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="Xaloy in "Gewone kinderen, bestaan ze nog?"" class="messagelink">Xaloy schreef op 23 september 2014 @ 22:31</a>:</b>
Ik heb een huis in Zwitserland, en een kind met etiket. Is daar iets mis mee? Ik dacht dat het zo hoorde
</div></blockquote>Dan is jouw kind zeker wel heel erg, als Zwitserland al niet helpt .
Dankje. We doen wat we kunnen.
Ik heb een huis in Zwitserland, en een kind met etiket. Is daar iets mis mee? Ik dacht dat het zo hoorde
</div></blockquote>Dan is jouw kind zeker wel heel erg, als Zwitserland al niet helpt . Dankje. We doen wat we kunnen.
woensdag 24 september 2014 12:28
quote:SuzanneSuus schreef op 24 september 2014 @ 11:21:
[...]
'We' zijn in ieder geval individualistischer geworden, ieder voor zich en los je problemen zelf maar op.
Zou er vroeger meer begrip zijn geweest voor kinderen die anders zijn dan nu?
Dat denk ik zeker niet.
Mijn oudste zoon (met ASS) is een kloon van mijn broer, maar mijn broer heeft nooit een etiket gekregen. Ging naar een gewone school (waar hij 6 jaar lang gepest werd), ging naar een gewone middelbare school (waar hij 6 jaar lang gepest werd), ging werken en later alsnog studeren. Kortom: draaide 'gewoon' mee in de maatschappij. Werd als kind naar buiten gestuurd, waar zijn pestkoppen ook speelden, om vooral weerbaarder te worden.
Heeft ontzettend zijn best gedaan om mee te draaien, maar heeft het op zijn 30e opgegeven: hij pleegde zelfmoord.
Ik hoop dat voor de huidige generatie, met etiketjes en daardoor hopelijk de juiste begeleiding, in de toekomst wel een plekje in de maatschappij is weggelegd.
[...]
'We' zijn in ieder geval individualistischer geworden, ieder voor zich en los je problemen zelf maar op.
Zou er vroeger meer begrip zijn geweest voor kinderen die anders zijn dan nu?
Dat denk ik zeker niet.
Mijn oudste zoon (met ASS) is een kloon van mijn broer, maar mijn broer heeft nooit een etiket gekregen. Ging naar een gewone school (waar hij 6 jaar lang gepest werd), ging naar een gewone middelbare school (waar hij 6 jaar lang gepest werd), ging werken en later alsnog studeren. Kortom: draaide 'gewoon' mee in de maatschappij. Werd als kind naar buiten gestuurd, waar zijn pestkoppen ook speelden, om vooral weerbaarder te worden.
Heeft ontzettend zijn best gedaan om mee te draaien, maar heeft het op zijn 30e opgegeven: hij pleegde zelfmoord.
Ik hoop dat voor de huidige generatie, met etiketjes en daardoor hopelijk de juiste begeleiding, in de toekomst wel een plekje in de maatschappij is weggelegd.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
woensdag 24 september 2014 12:28
Ik merk op zich niet veel van harde oordelen of vervelende opmerkingen, hooguit wat starende blikken. De meeste mensen reageren eigenlijk leuk op mijn zoontje. Het is ook gewoon een heel ontwapenend jongetje, een vrolijke krullenbol met een knap koppie, grote bruine ogen, hij loopt altijd te zingen en te dansen en vrolijk te zijn. Dus harde oordelen, dat merk ik niet. Eerder dat mensen denken dat het allemaal wel meevalt omdat ze alleen die vrolijke kant zien en niet de zorgen kennen van het niet zeker weten of je kind ooit naar school kan, zelfstandig kan wonen, enzovoort. Maar goed, liever zo dan negatieve opmerkingen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
