Waar ligt de grens tussen incidenten en mishandeling?

Om herkenning te voorkomen heb ik een tweede nick aangemaakt en houd ik dit topic algemeen.



Waar leg je de grens tussen mishandeling en incidenten? De situatie is als volgt: een gezin met problemen, ouders die onder hoge druk staan, een van de ouders kan die druk niet aan en spanning loopt op. In die oplopende spanning gebeurd het bijvoorbeeld dat een kind een pedagogische tik krijgt die (veel) te hard uitvalt, een kind te hardhandig opgepakt wordt, een kind te hardhandig in de hoek gezet wordt (en daardoor het hoofd stoot). Incidenten, die ontstaan uit een te hoge druk/frustratie en die gebeuren voordat de ouder er erg in heeft. Voordat de ouder de oplopende spanning signaleert is het al gebeurd. De ouder heeft zichzelf op dat moment niet in de hand.



Waar leg je als andere ouder de grens? Het moge duidelijk zijn dat dit gedrag niet door de beugel kan. Maar wanneer spreek je van mishandeling en wanneer van incidenten? En als de ouder die dit gebeurd aangeeft niet te weten of hij/zij de volgende keer wel de zelfbeheersing kan bewaren, wat doe je dan? En hoe ga je om met hulpverlening die op de hoogte is van de situatie, maar zegt door wachtlijsten niets te kunnen doen? Hulpverlening die vind dat de andere ouder de ouder die zichzelf niet altijd in de hand heeft moet ontlasten, minder verwachtingen moet hebben etc. terwijl deze ouder in een constante staat van paraatheid verkeert. Constant op de tenen loopt om te proberen incidenten voor te zijn en daardoor naast de al bestaande spanning daardoor extra belast word.