Kinderen
alle pijlers
Zoon 3,5 jaar onhandelbaar
maandag 20 maart 2017 09:05
Ik heb dringend opvoedkundige tips nodig. Mijn zoon van bijna 3,5 is altijd al een hand vol geweest maar de laatste weken loopt het echt de spuigaten uit. Ten eerste ben ik 24 weken zwanger, dus hij zal ook vast wel de veranderingen merken. Dat zal zeker meespelen. Ik hoop dat jullie misschien wat tips hebben hoe met hem om te gaan.
- Hij slaapt al sinds 10 maanden oud bij ons in bed. Soms gaat het een aantal weken goed en slaapt hij opeens hele nachten in z’n eigen bed. De laatste weken wil hij niet in zijn bed en bij ons in bed soms ook niet. Hij schreeuwt alles bij elkaar en heeft hele verhalen waarom hij niet bed wil (bang, eng,). We laten het licht op de gang aan en blijven op de bovenverdieping, zijn streng maar hij blijft rustig uren huilen. De laatste nachten heb ik op zijn kamer geslapen om hem weer te laten wennen, maar alsnog wil hij dan niet in zijn eigen bed, maar bij mij op het matras. Je krijgt hem met geen mogelijkheid in z’n bed.
- Hij eet altijd al slecht, maar de laatste tijd wil hij ’s morgens geen brood. Fruit een paar hapjes. ’s Middags eet hij redelijk. ’s Avonds wil hij geen avondeten. Dit is een hele strijd, waarna hij altijd brood eet. Geef ik hem niks is het de hele nacht een drama omdat hij honger heeft
- Hij heeft nog een speen en drinkt uit een zuigfles. Als ik dat ook nog moet weghalen wet ik helemaal niet hoe ik hem in de hand moet houden.
- Hij is nog niet zindelijk. We zijn ermee begonnen en op zich gaat het redelijk, maar de laatste week plast hij weer in zijn broek en lacht erbij.
- Hij wil niet aankleden, schreeuwt alles bij elkaar. In het weekend loopt hij makkelijk tot 11 uur in z’n onderbroek door het huis. Hem dwingen is bijna geen doen, je bent zo een uur bezig om zijn sokken aan te doen. Hij doet het gewoon weer uit.
- Als hij wat wil schreeuwt hij dit naar je en schreeuwt heel hard nee als je hem wat vraagt. Hij krijgt pas iets als hij het aan ons vraagt, maar dit doet hij zelden. Hij slaat en schopt ons ook.
Hij staat regelmatig op de gang, dit doet hem niks. We worden boos, praten met hem. We proberen leuke dingen te doen, maar meestal is hij zo stuurs dat het lang duurt voordat we eindelijk weg kunnen. Hij moet ook nog zoveel leren de komende tijd (speen weg, zindelijk) dat we niet alles tegelijk kunnen veranderen. Mijn vriend en ik hebben ook vaker spanningen omdat het een negatieve sfeer geeft, hebben weinig tijd voor elkaar. Wie heeft tips.
- Hij slaapt al sinds 10 maanden oud bij ons in bed. Soms gaat het een aantal weken goed en slaapt hij opeens hele nachten in z’n eigen bed. De laatste weken wil hij niet in zijn bed en bij ons in bed soms ook niet. Hij schreeuwt alles bij elkaar en heeft hele verhalen waarom hij niet bed wil (bang, eng,). We laten het licht op de gang aan en blijven op de bovenverdieping, zijn streng maar hij blijft rustig uren huilen. De laatste nachten heb ik op zijn kamer geslapen om hem weer te laten wennen, maar alsnog wil hij dan niet in zijn eigen bed, maar bij mij op het matras. Je krijgt hem met geen mogelijkheid in z’n bed.
- Hij eet altijd al slecht, maar de laatste tijd wil hij ’s morgens geen brood. Fruit een paar hapjes. ’s Middags eet hij redelijk. ’s Avonds wil hij geen avondeten. Dit is een hele strijd, waarna hij altijd brood eet. Geef ik hem niks is het de hele nacht een drama omdat hij honger heeft
- Hij heeft nog een speen en drinkt uit een zuigfles. Als ik dat ook nog moet weghalen wet ik helemaal niet hoe ik hem in de hand moet houden.
- Hij is nog niet zindelijk. We zijn ermee begonnen en op zich gaat het redelijk, maar de laatste week plast hij weer in zijn broek en lacht erbij.
- Hij wil niet aankleden, schreeuwt alles bij elkaar. In het weekend loopt hij makkelijk tot 11 uur in z’n onderbroek door het huis. Hem dwingen is bijna geen doen, je bent zo een uur bezig om zijn sokken aan te doen. Hij doet het gewoon weer uit.
- Als hij wat wil schreeuwt hij dit naar je en schreeuwt heel hard nee als je hem wat vraagt. Hij krijgt pas iets als hij het aan ons vraagt, maar dit doet hij zelden. Hij slaat en schopt ons ook.
Hij staat regelmatig op de gang, dit doet hem niks. We worden boos, praten met hem. We proberen leuke dingen te doen, maar meestal is hij zo stuurs dat het lang duurt voordat we eindelijk weg kunnen. Hij moet ook nog zoveel leren de komende tijd (speen weg, zindelijk) dat we niet alles tegelijk kunnen veranderen. Mijn vriend en ik hebben ook vaker spanningen omdat het een negatieve sfeer geeft, hebben weinig tijd voor elkaar. Wie heeft tips.
maandag 20 maart 2017 09:38
Ik denk niet dat je hierin een ding kan aanpakken, alles hierin gaat namelijk om strijd. Ik denk dat het dus juist niet zoveel nut heeft je op een ding te focussen en de rest te laten want het is allemaal onderdeel van hetzelfde probleem. TO en haar man moeten hun manier van opvoeden aanpassen of er een ontdekken want het klinkt alsof er nauwelijks opgevoed wordt. Je kind volgen is prima maar er is niets mis met een kind tijdig zindelijk maken of te leren dat een speen en fles een keer klaar zijn omdat ze nu eenmaal groter worden. Als het nou alleen om een speen ging is het tot daar aan toe maar in dit geval gaat het om vele dingen die niet volgens gemiddeld verlopen omdat de ouders hun kind onvoldoende kunnen sturen en begeleiden. Dat vind ik een goede reden om hulp te zoeken.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
maandag 20 maart 2017 09:38
Poeh. Lastig zeg. Ik zou beginnen met het slaapprobleem. Dan knapt iedereen tenminste op. Het klinkt nu erg chaotisch. Dan weer bij jullie slapen, dan weer alleen en veel huilen, vervolgens lig jij weer met je matras in zijn kamertje.
Als hij het eng vindt alleen in bed, waarom is dat? Wat zegt hij precies? En wat zou hem, volgens zichzelf, kunnen helpen?
Als hij het eng vindt alleen in bed, waarom is dat? Wat zegt hij precies? En wat zou hem, volgens zichzelf, kunnen helpen?
maandag 20 maart 2017 09:39
Poe, heftig. Mijn moeder houdt mij altijd voor 'pas als je echt van binnen wilt dat het gedrag van je kind verandert, verandert er iets' en ik kan bij mijn kinderen bij allebei een paar momenten aanwijzen dat wij al weken of maanden ergens mee worstelden tot er een omslagpunt kwam waarin we tegen elkaar zeiden 'ja, we 'doen wel alsof' we er iets aan doen, maar echt keihard er voor gaan deden we niet. Nu gaat er een streep onder en moet dit gedrag veranderen'.
Het sneue van dit gedrag is namelijk (in mijn ogen dan) dat je kind wanhopig op zoek is naar grenzen en die waarschijnlijk niet/niet genoeg krijgt. Mijn dochter kan ook de hele dag strijd om niks opzoeken en soms laat ik het gaan, maar als ik dan merk dat ze te vaak de hele hand vraagt terwijl ze net een vinger heeft gehad, moet ik even weer de touwtjes aanhalen en een paar van die 'gevechten' echt met haar uitvechten. Dan gaat het zo maar weer dagen heel soepel.
Ik lees heel veel dwingen en strijd in je verhaal en denk inderdaad ook dat jullie in een hele negatieve spiraal zijn veranderd. Het advies om even helemaal niks te doen en daarna met een ding tegelijk te beginnen, vind ik erg goed. En dan zou ik per punt een heel sterk plan van aanpak maken waar je mee kunt gaan werken.
Het aankleden bijvoorbeeld. Wil hij zich niet aankleden? Dan niet. Dan gaat hij in zijn pyjama naar het KDV. Dan kan hij op zaterdag niet mee boodschappen doen en mist hij zijn plakje worst bij de slager en op zondag kan hij niet mee naar oma (of wat dan ook). Het is dan zaak dat een van jullie twee natuurlijk wel gewoon gaat.
Overigens lijkt het me ook geen slecht idee als je gelijk professionele hulp gaat zoeken. Het probleem bij jullie is inmiddels zo groot geworden, dat het wel heel moeilijk kan blijken om het zelf nog op te lossen.
Sterkte!!
Het sneue van dit gedrag is namelijk (in mijn ogen dan) dat je kind wanhopig op zoek is naar grenzen en die waarschijnlijk niet/niet genoeg krijgt. Mijn dochter kan ook de hele dag strijd om niks opzoeken en soms laat ik het gaan, maar als ik dan merk dat ze te vaak de hele hand vraagt terwijl ze net een vinger heeft gehad, moet ik even weer de touwtjes aanhalen en een paar van die 'gevechten' echt met haar uitvechten. Dan gaat het zo maar weer dagen heel soepel.
Ik lees heel veel dwingen en strijd in je verhaal en denk inderdaad ook dat jullie in een hele negatieve spiraal zijn veranderd. Het advies om even helemaal niks te doen en daarna met een ding tegelijk te beginnen, vind ik erg goed. En dan zou ik per punt een heel sterk plan van aanpak maken waar je mee kunt gaan werken.
Het aankleden bijvoorbeeld. Wil hij zich niet aankleden? Dan niet. Dan gaat hij in zijn pyjama naar het KDV. Dan kan hij op zaterdag niet mee boodschappen doen en mist hij zijn plakje worst bij de slager en op zondag kan hij niet mee naar oma (of wat dan ook). Het is dan zaak dat een van jullie twee natuurlijk wel gewoon gaat.
Overigens lijkt het me ook geen slecht idee als je gelijk professionele hulp gaat zoeken. Het probleem bij jullie is inmiddels zo groot geworden, dat het wel heel moeilijk kan blijken om het zelf nog op te lossen.
Sterkte!!
maandag 20 maart 2017 09:43
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 09:36:
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijvenHeb je die dingen laten samenvallen met het nieuws dat er een nieuwe baby komt? Misschien is hij bang dat hij vervangen wordt of minder aandacht krijgt omdat hij groot is en de baby klein. Dat soort gedachten zijn heel normaal bij kinderen en ze zijn nog niet instaat dat zelf te relativeren laat staan uit te drukken. Maar het klinkt best als een aardig probleem dus ik zou hulp vragen als ik jou was. Laat eens iemand meekijken en denken die jullie echt heeft gezien. Tips van een forum zijn mooi en aardig maar aangezien het best een groot probleem is denk ik dat je meer aan een gestructureerde aanpak hebt dan aan lossen tips van een forum.
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijvenHeb je die dingen laten samenvallen met het nieuws dat er een nieuwe baby komt? Misschien is hij bang dat hij vervangen wordt of minder aandacht krijgt omdat hij groot is en de baby klein. Dat soort gedachten zijn heel normaal bij kinderen en ze zijn nog niet instaat dat zelf te relativeren laat staan uit te drukken. Maar het klinkt best als een aardig probleem dus ik zou hulp vragen als ik jou was. Laat eens iemand meekijken en denken die jullie echt heeft gezien. Tips van een forum zijn mooi en aardig maar aangezien het best een groot probleem is denk ik dat je meer aan een gestructureerde aanpak hebt dan aan lossen tips van een forum.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
maandag 20 maart 2017 09:43
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 09:36:
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijvenWaarom wil hij baby blijven? Mist hij knuffels, aandacht?
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijvenWaarom wil hij baby blijven? Mist hij knuffels, aandacht?
maandag 20 maart 2017 09:48
Mijn terror-peuter was ook zo toen ik (hoog)zwanger was en ook nog daarna. Die eeuwige strijd is heel zwaar.
Wij hebben ervoor gekozen een deel van het gedrag toen tijdelijk wel toe te staan (of beter, er geen ruzie over te maken) en een deel consequent (streng) aan te pakken. Toen dat deel beter ging, hebben we het volgende punt aangepakt. Enzovoort.
We hebben samen een soort van prioriteitenlijstje gemaakt en afgesproken hoe we het zouden aanpakken en daar samen exact hetzelfde van overgebracht op ons monstertje.
We zijn nu ongeveer een half jaar verder en we hebben nog wel eens strijd om aankleden en soms een woede-aanval van Uk, maar heel veel 'problemen' hebben we overwonnen en elke dag gaan we nog een stapje verder de goede kant op.
Dus mijn advies? Pakt het stapsgewijs aan, denk aan je gezondheid en energie, houd vol en doe het vooral samen!
Wij hebben ervoor gekozen een deel van het gedrag toen tijdelijk wel toe te staan (of beter, er geen ruzie over te maken) en een deel consequent (streng) aan te pakken. Toen dat deel beter ging, hebben we het volgende punt aangepakt. Enzovoort.
We hebben samen een soort van prioriteitenlijstje gemaakt en afgesproken hoe we het zouden aanpakken en daar samen exact hetzelfde van overgebracht op ons monstertje.
We zijn nu ongeveer een half jaar verder en we hebben nog wel eens strijd om aankleden en soms een woede-aanval van Uk, maar heel veel 'problemen' hebben we overwonnen en elke dag gaan we nog een stapje verder de goede kant op.
Dus mijn advies? Pakt het stapsgewijs aan, denk aan je gezondheid en energie, houd vol en doe het vooral samen!
maandag 20 maart 2017 09:52
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 09:36:
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijvenBaby's slapen 's middags en mogen geen snoep en kunnen niet buiten spelen of helpen met koekjes bakken, gaan niet naar de basisschool, enzovoort. Maak het interessant om groot te zijn.
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijvenBaby's slapen 's middags en mogen geen snoep en kunnen niet buiten spelen of helpen met koekjes bakken, gaan niet naar de basisschool, enzovoort. Maak het interessant om groot te zijn.
maandag 20 maart 2017 09:54
Pick your battles.
Volgens mij pak je best veel strijd aan. Hij lijkt niet klaar voor een aantal zaken die je inmideld eist.. Ik wordt ijskoud van mensen die beweren dat je nog harder moet opvoeden. Ja, je moet consequent zijn, maar het stel geen te hoge verwachtingen. Je bent geen ezel aan het drillen! Sommige ouders denken dat ze de wil van hun kinderen wel even kunnen breken.
3.5 jaar niet zindelijk. Kom op zeg. Ons jongetje werd ook "pas" zindelijk rond zijn 4e. Niemand die daar moeilijk over deed. Bij het consultatieburo (ik woon in Zweden) gaan ze pas actie ondernemen vanaf 6 jaar.
Onze dochter was al helmeaal zindelijk krap nadat ze 2 werd. Je kan zoiets stimuleren, niet dwingen.
Het is best natuurlijk dat je zoontje gaat bedplassen als hij zich niet prettig voelt. Hij wordt bang en onzeker. Laat dat voor wat het is.
Dat je zwanger bent maakt hem waarchijnlijk nog veel meer onzeker.
Als hij "niet onder de indruk" is van straf dan is het idd niet effectief.
Samen slapen zou ik ook even wat relaxter mee omspringen. Hij voelt zich blijkbaar onzeker en is bang. Dat moet je serieus nemen. En dat is ook iets dat weer overgaat. Samen met bedplassen.
Dat terugscheeuwen en niet luisteren zou ik niet "pikken". Luister, doe concessies en laat hem je bedoelingen weten. Maar accepteer ook dat het soms gewoon niet gaat. En stel je tevreden met kleine stapjes voorruit.
Het lijkt me helemaal niet verkeerd om er een opvoeddeskundige bij te pakken, al is het maar om de patstelling te doorbreken., Ik denk dat zowel je zoon als jullie teveel in loopgraven zitten. Daar moet je uit. Maar dat is niet zo makkelijk en daar kan iemand "van buitenaf" best nuttig zijn.
Sterkte. Het lijkt mij niet makkelijk in je situatie. Soms is het 2 stappen terug en dan weer 1 stapje vooruit,. nog weer een stapje vooruit en dan weer een stap achteruit. Dan heb je een paar maanden een rotperiode dat niks lijkt te willen en alles lijkt stil te staan qua opvoeoden. Stel je verwachtingen bij, concentreer je op het belangrijkste. Er komt ook echt wel weer zo'n periode dat je zoon opvoedkundig ineens weer vleugels krijgt en dat alles op rozen lijkt te gaan.
Volgens mij pak je best veel strijd aan. Hij lijkt niet klaar voor een aantal zaken die je inmideld eist.. Ik wordt ijskoud van mensen die beweren dat je nog harder moet opvoeden. Ja, je moet consequent zijn, maar het stel geen te hoge verwachtingen. Je bent geen ezel aan het drillen! Sommige ouders denken dat ze de wil van hun kinderen wel even kunnen breken.
3.5 jaar niet zindelijk. Kom op zeg. Ons jongetje werd ook "pas" zindelijk rond zijn 4e. Niemand die daar moeilijk over deed. Bij het consultatieburo (ik woon in Zweden) gaan ze pas actie ondernemen vanaf 6 jaar.
Onze dochter was al helmeaal zindelijk krap nadat ze 2 werd. Je kan zoiets stimuleren, niet dwingen.
Het is best natuurlijk dat je zoontje gaat bedplassen als hij zich niet prettig voelt. Hij wordt bang en onzeker. Laat dat voor wat het is.
Dat je zwanger bent maakt hem waarchijnlijk nog veel meer onzeker.
Als hij "niet onder de indruk" is van straf dan is het idd niet effectief.
Samen slapen zou ik ook even wat relaxter mee omspringen. Hij voelt zich blijkbaar onzeker en is bang. Dat moet je serieus nemen. En dat is ook iets dat weer overgaat. Samen met bedplassen.
Dat terugscheeuwen en niet luisteren zou ik niet "pikken". Luister, doe concessies en laat hem je bedoelingen weten. Maar accepteer ook dat het soms gewoon niet gaat. En stel je tevreden met kleine stapjes voorruit.
Het lijkt me helemaal niet verkeerd om er een opvoeddeskundige bij te pakken, al is het maar om de patstelling te doorbreken., Ik denk dat zowel je zoon als jullie teveel in loopgraven zitten. Daar moet je uit. Maar dat is niet zo makkelijk en daar kan iemand "van buitenaf" best nuttig zijn.
Sterkte. Het lijkt mij niet makkelijk in je situatie. Soms is het 2 stappen terug en dan weer 1 stapje vooruit,. nog weer een stapje vooruit en dan weer een stap achteruit. Dan heb je een paar maanden een rotperiode dat niks lijkt te willen en alles lijkt stil te staan qua opvoeoden. Stel je verwachtingen bij, concentreer je op het belangrijkste. Er komt ook echt wel weer zo'n periode dat je zoon opvoedkundig ineens weer vleugels krijgt en dat alles op rozen lijkt te gaan.
maandag 20 maart 2017 09:57
quote:reisa1978 schreef op 20 maart 2017 @ 09:52:
[...]
Baby's slapen 's middags en mogen geen snoep en kunnen niet buiten spelen of helpen met koekjes bakken, gaan niet naar de basisschool, enzovoort. Maak het interessant om groot te zijn.Ik dacht: laat hem een dagje echt baby zijn: alleen viezige zoete melk, niet lopen, niet kruipen, geen tv, heel de dag bij mama/papa op schoot. Zeg dat hij vandaag lekker baby is. Hij is dan even helemaal blij, maar snel zat. En als hij het echt helemaal zat is, vertellen waarom het leuk is om groter te zijn en iets super leuks gaan doen wat alleen voor grotere kinderen is, wat baby's niet kunnen. Daarna hard aan werken...
[...]
Baby's slapen 's middags en mogen geen snoep en kunnen niet buiten spelen of helpen met koekjes bakken, gaan niet naar de basisschool, enzovoort. Maak het interessant om groot te zijn.Ik dacht: laat hem een dagje echt baby zijn: alleen viezige zoete melk, niet lopen, niet kruipen, geen tv, heel de dag bij mama/papa op schoot. Zeg dat hij vandaag lekker baby is. Hij is dan even helemaal blij, maar snel zat. En als hij het echt helemaal zat is, vertellen waarom het leuk is om groter te zijn en iets super leuks gaan doen wat alleen voor grotere kinderen is, wat baby's niet kunnen. Daarna hard aan werken...
maandag 20 maart 2017 10:00
Het klinkt als veel strijd.. En dat ie nog een fles en speen heeft, heb je zelf goed gevonden neem ik aan? Dat maakt hem niet ineens 'slecht' ofzo.
Probeer je wel de positieve aanpak? Prijs hem als hij iets wel goed doet. Koop een paar bekers die hij mooi vindt (mijn zoontje vond het leuk om zo'n schoolbeker met een deksel te hebben) en wat stoere jongensonderbroeken die hij mooi vindt. Dan kunnen jullie samen de flessen en luiers aan die kleine baby geven. Want die mag nog niet die mooie onderbroeken aan en uit die mooie bekers drinken. Die zijn alleen voor hem! Een beetje die aanpak werkte hier prima. Mijn zoontje was trouwens ook met 3,5 pas zindelijk. Wat hier werkte was een zak met van die kleine snoepbeertjes. (Vast niet pedagogisch verantwoorde tip van mijn buurvrouw, maar werkte super.) Als he t gelukt was op het potje mocht hij er eentje kiezen. Daar keek hij echt naar uit, dus hij deed ineens heel erg zijn best. Toen die snoepjes op waren kreeg hij nog een poosje gewoon een high five als het gelukt was, ook goed.
Slech eten.. ook herkenbaar. Bied het hem aan en haal het weg als hij niet eet, maak er geen strijd van, helpt niks. De meesten gaan uiteindelijk vanzelf weer eten.
Succes!
Probeer je wel de positieve aanpak? Prijs hem als hij iets wel goed doet. Koop een paar bekers die hij mooi vindt (mijn zoontje vond het leuk om zo'n schoolbeker met een deksel te hebben) en wat stoere jongensonderbroeken die hij mooi vindt. Dan kunnen jullie samen de flessen en luiers aan die kleine baby geven. Want die mag nog niet die mooie onderbroeken aan en uit die mooie bekers drinken. Die zijn alleen voor hem! Een beetje die aanpak werkte hier prima. Mijn zoontje was trouwens ook met 3,5 pas zindelijk. Wat hier werkte was een zak met van die kleine snoepbeertjes. (Vast niet pedagogisch verantwoorde tip van mijn buurvrouw, maar werkte super.) Als he t gelukt was op het potje mocht hij er eentje kiezen. Daar keek hij echt naar uit, dus hij deed ineens heel erg zijn best. Toen die snoepjes op waren kreeg hij nog een poosje gewoon een high five als het gelukt was, ook goed.
Slech eten.. ook herkenbaar. Bied het hem aan en haal het weg als hij niet eet, maak er geen strijd van, helpt niks. De meesten gaan uiteindelijk vanzelf weer eten.
Succes!
maandag 20 maart 2017 10:12
Dat hij baby wil blijven vind ik niet zo heel raar: waarschijnlijk willen jullie van bepaald gedrag af "omdat hij groot is", en hij wil dat niet en dus wil hij niet groot worden. Peuterlogica .
Ik zou inzetten op twee wegen: consequent zijn en vriendelijk blijven. Dat gaat namelijk prima samen.
Mijn bijna 4-jarige is ook een kind met temperament en ik merk dat hij continu op zoek is naar grenzen. Maar daar waar mijn andere kinderen veel vrijheid wilden, heeft hij die grenzen (en met name de bevestiging daarvan) juist enorm nodig. Voor hem is, in vergelijking tot mijn andere kinderen, een wat strengere aanpak nodig. Maar boos worden werkt niet bij hem, dus het is zaak consequent te blijven zonder boos te worden.
En pak vooral maar 1 probleem tegelijk aan. Van welk gedrag wil je echt af? Maak daar dan een plan van, betrek je zoon in het overleg en wees dan ook consequent. Bijvoorbeeld: hij wil niet aankleden. Prima hoeft ook niet, maar dan ga je ook in je onderbroek mee naar buiten, naar de winkel whatever. En dat moet je dan ook echt doen natuurlijk.
Qua eten. Wil hij geen avondeten, dan mag hij 1 alternatief kiezen (geen brood, wel iets wat in de avondmaaltijd past), laat hem wel gewoon een nagerecht eten, maar daarna is het over. Geen brood meer. En dan moet je ook volhouden.
Ik zou inzetten op twee wegen: consequent zijn en vriendelijk blijven. Dat gaat namelijk prima samen.
Mijn bijna 4-jarige is ook een kind met temperament en ik merk dat hij continu op zoek is naar grenzen. Maar daar waar mijn andere kinderen veel vrijheid wilden, heeft hij die grenzen (en met name de bevestiging daarvan) juist enorm nodig. Voor hem is, in vergelijking tot mijn andere kinderen, een wat strengere aanpak nodig. Maar boos worden werkt niet bij hem, dus het is zaak consequent te blijven zonder boos te worden.
En pak vooral maar 1 probleem tegelijk aan. Van welk gedrag wil je echt af? Maak daar dan een plan van, betrek je zoon in het overleg en wees dan ook consequent. Bijvoorbeeld: hij wil niet aankleden. Prima hoeft ook niet, maar dan ga je ook in je onderbroek mee naar buiten, naar de winkel whatever. En dat moet je dan ook echt doen natuurlijk.
Qua eten. Wil hij geen avondeten, dan mag hij 1 alternatief kiezen (geen brood, wel iets wat in de avondmaaltijd past), laat hem wel gewoon een nagerecht eten, maar daarna is het over. Geen brood meer. En dan moet je ook volhouden.
maandag 20 maart 2017 10:14
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 09:36:
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijven
Dat is best bijzonder. De meeste kinderen willen zich juist ontwikkelen, zo zit de natuur in elkaar. Kan het zijn dat hij teveel spanning ervaart? Thuis of bij de opvang/oma?
Hoe is z'n gedrag op het kdv en bij oma?
Het plan was eerst zindelijk, dan speen en fles weg. Hij gaat 2 dagen naar kinderdagverblijf rn 2 dagen naar oma. Ik denk dat zijn gedrag voortkomt uit de aanpak die we nu doen. Hij zegt ook dat hij niet groot wil zijn en en baby wil blijven
Dat is best bijzonder. De meeste kinderen willen zich juist ontwikkelen, zo zit de natuur in elkaar. Kan het zijn dat hij teveel spanning ervaart? Thuis of bij de opvang/oma?
Hoe is z'n gedrag op het kdv en bij oma?
•
maandag 20 maart 2017 10:15
quote:Leggingdame28 schreef op 20 maart 2017 @ 09:31:
[...]
Ik had tot mijn 5e een speen, en sliep bij mijn ouders tot dat ik 4 was. Ben best een redelijk gelukt persoon geworden, en heb een hele liefdevolle opvoeding gehad.
Het zit hem niet in de speen of zuigfles. Dat komt wel, heb nog nooit een 15 jarige met een speen gezien. Ik denk dat to de strijd wat meer moet loslaten. En alles stap voor stap aan moet pakken.
Relaxte ouders zijn in staat consequent te reageren. En relaxte ouders betekenen vaak relaxte kinderen. Denk dat hier eerst aan gewerkt moet worden.
Dit!!!!
Hoezo moet iedereen aan allerlei gemiddeldes en theorien uit boekjes voldoen?
[...]
Ik had tot mijn 5e een speen, en sliep bij mijn ouders tot dat ik 4 was. Ben best een redelijk gelukt persoon geworden, en heb een hele liefdevolle opvoeding gehad.
Het zit hem niet in de speen of zuigfles. Dat komt wel, heb nog nooit een 15 jarige met een speen gezien. Ik denk dat to de strijd wat meer moet loslaten. En alles stap voor stap aan moet pakken.
Relaxte ouders zijn in staat consequent te reageren. En relaxte ouders betekenen vaak relaxte kinderen. Denk dat hier eerst aan gewerkt moet worden.
Dit!!!!
Hoezo moet iedereen aan allerlei gemiddeldes en theorien uit boekjes voldoen?
maandag 20 maart 2017 10:21
Hij krijgt veel aandacht en knuffels kussen. Juichen als hij op de pot gaat, mocht een cadeautje uitzoeken. Mooie onderbroeken gekocht. Vertellen veel aan de juffen. We gingen zonder luier proberen op de opvang. Hij heeft heel erg gehuild wilde het echt niet. Daar willen ze het dus nog niet doen. Hij wil graag bij oma zijn, vraagt vaak naar haar. Wat wel is veranderd is dat ik een nieuwe baan heb sinds dec en een dag extra werk.
maandag 20 maart 2017 10:31
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 10:21:
Hij krijgt veel aandacht en knuffels kussen. Juichen als hij op de pot gaat, mocht een cadeautje uitzoeken. Vertellen veel aan de juffen. We gingen zonder luier proberen op de opvang. Hij heeft heel erg gehuild wilde het echt niet. Daar willen ze het dus nog niet doen. Hij wil graag bij oma zijn, vraagt vaak naar haar. Wat wel is veranderd is dat ik een nieuwe baan heb sinds dec en een dag extra werk.
Ik zou ook pick your battles doen maar die zindelijkheid wat heb ik daar een last mee gehad... ging het thuis redelijk deden ze op de opvang weer een luier want hij wilde niet. Uiteindelijk had ik hier via ander traject hulp en die zei wat vinden jullie het vervelendst... in ons geval zindelijkheid... toen samen afgesproken luier af... en ja dat waren ongelukjes in begin maar toen naar aanleiding daarvan iedereen mee ging doen ging het ineens heel snel. (en ik was zelf al maanden bezig, en mijn 3,5 jarige dacht mooi ik krijg het voor elkaar dus hij wilde ook niet ook veel drama) nachtzindelijk lukt hier ook nog niet maar dat vind ik niet zo'n probleem.
Ik ben het eens met de rest ik zou toch hulp zoeken.... soms heb je zelf ook gewoon even iemand nodig die ziet wat er wel goed gaat... en die tips geeft.... met baby erbij ga je je namelijk nog meer aan al deze dingen ergeren en wordt het vooral negatief waardoor ik denk dat het niet beter wordt. Maar goed er zijn mensen die daar veel meer verstand van hebben
Hij krijgt veel aandacht en knuffels kussen. Juichen als hij op de pot gaat, mocht een cadeautje uitzoeken. Vertellen veel aan de juffen. We gingen zonder luier proberen op de opvang. Hij heeft heel erg gehuild wilde het echt niet. Daar willen ze het dus nog niet doen. Hij wil graag bij oma zijn, vraagt vaak naar haar. Wat wel is veranderd is dat ik een nieuwe baan heb sinds dec en een dag extra werk.
Ik zou ook pick your battles doen maar die zindelijkheid wat heb ik daar een last mee gehad... ging het thuis redelijk deden ze op de opvang weer een luier want hij wilde niet. Uiteindelijk had ik hier via ander traject hulp en die zei wat vinden jullie het vervelendst... in ons geval zindelijkheid... toen samen afgesproken luier af... en ja dat waren ongelukjes in begin maar toen naar aanleiding daarvan iedereen mee ging doen ging het ineens heel snel. (en ik was zelf al maanden bezig, en mijn 3,5 jarige dacht mooi ik krijg het voor elkaar dus hij wilde ook niet ook veel drama) nachtzindelijk lukt hier ook nog niet maar dat vind ik niet zo'n probleem.
Ik ben het eens met de rest ik zou toch hulp zoeken.... soms heb je zelf ook gewoon even iemand nodig die ziet wat er wel goed gaat... en die tips geeft.... met baby erbij ga je je namelijk nog meer aan al deze dingen ergeren en wordt het vooral negatief waardoor ik denk dat het niet beter wordt. Maar goed er zijn mensen die daar veel meer verstand van hebben
maandag 20 maart 2017 10:31
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 10:23:
Ik ervaar veel druk over wat hij nu zou moeten
Elk kind heeft zijn eigen tempo. Jij kent je kind het best, niet jouw omgeving.
Soms krijg je van die laatdunkende opmerkingen. Probeer ze te negeren. Zeker van dat soort opvoedkundigen van de oude stempel (tantes, grootmoeders) die denken zo'n peuter wel even te drillen. Ja, wellicht gaat dat bij hun nog goed ook. Maar zo'n tante heeft ook een "makkelijker" verhouding. Kinderen voelen zich vertrouwder thuis en uiten zich ook makkelijker.
Ik ervaar veel druk over wat hij nu zou moeten
Elk kind heeft zijn eigen tempo. Jij kent je kind het best, niet jouw omgeving.
Soms krijg je van die laatdunkende opmerkingen. Probeer ze te negeren. Zeker van dat soort opvoedkundigen van de oude stempel (tantes, grootmoeders) die denken zo'n peuter wel even te drillen. Ja, wellicht gaat dat bij hun nog goed ook. Maar zo'n tante heeft ook een "makkelijker" verhouding. Kinderen voelen zich vertrouwder thuis en uiten zich ook makkelijker.
maandag 20 maart 2017 10:51
quote:anky schreef op 20 maart 2017 @ 10:12:
Dat hij baby wil blijven vind ik niet zo heel raar: waarschijnlijk willen jullie van bepaald gedrag af "omdat hij groot is", en hij wil dat niet en dus wil hij niet groot worden. Peuterlogica .[...]
Dat lijk me ook. Bij mijn kind werkt het goed om
erop te wijzen dat er meer moet als je groter wordt, maar dat er ook steeds meer mag en dat hij steeds meer zelf kan. Dat maakt groot worden een stuk leuker!
Dat hij baby wil blijven vind ik niet zo heel raar: waarschijnlijk willen jullie van bepaald gedrag af "omdat hij groot is", en hij wil dat niet en dus wil hij niet groot worden. Peuterlogica .[...]
Dat lijk me ook. Bij mijn kind werkt het goed om
erop te wijzen dat er meer moet als je groter wordt, maar dat er ook steeds meer mag en dat hij steeds meer zelf kan. Dat maakt groot worden een stuk leuker!
maandag 20 maart 2017 10:56
quote:stokske schreef op 20 maart 2017 @ 10:23:
Als hij snachts bij mij ligt wil hij vaak knuffelen. liggen vaak lepeltje lepeltje. Zoekt mij op met zn handjes. Ik ervaar veel druk over wat hij nu zou moetenAch, blijkbaar heeft hij nog of weer enorme behoefte aan contact. Misschien mist hij je wel omdat je een dag extra bent gaan werken? Ik zou toch echt proberen hier iets mee/aan te doen.
Als hij snachts bij mij ligt wil hij vaak knuffelen. liggen vaak lepeltje lepeltje. Zoekt mij op met zn handjes. Ik ervaar veel druk over wat hij nu zou moetenAch, blijkbaar heeft hij nog of weer enorme behoefte aan contact. Misschien mist hij je wel omdat je een dag extra bent gaan werken? Ik zou toch echt proberen hier iets mee/aan te doen.
maandag 20 maart 2017 13:31
