Omgaan met onmacht

01-05-2016 09:30 88 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Al mijn hele leven heb ik het gevoel een strijd te hebben met mijn onrechtsvaardigheidsgevoel. Uiteraard ben ik niet zielig, en zullen velen waarschijnlijk met mij delen dat veel in je leven onrechtvaardig is. Sterker nog, het hele leven is onrechtvaardig - en dat telt voor iedereen.



Nu snap en begrijp ik dat ik moet accepteren en loslaten van de onrecht als ik er 'vrij' van wilt zijn om echt eens te kunnen genieten van het leven. Maar om dat te kunnen doen begrijp ik ook dat dit moet en alleen echt volledig kan als ik dit doe zonder de emotie boosheid maar onder 'het is wat het is' doe. Ik lees en bespreek al veel, maar alsnog: Hoe doe je het?! Hoe pas je het echt toe in de praktijk?!



Of ik wil of niet, ik blijf boos en dat blijft dus ook in de weg staan. En ik weet veel, en rationeel lukt dit ook allemaal, maar het gaat om mijn gevoel. Het gevoel laat me maar niet los. Het is zeer vermoeiend en merk dat ik er onder door ga als dit nog lang door blijft gaan!



Kunnen jullie zeggen hoe jullie dit aan pakken? Hoe dit voor jullie werkt?

Alle tips zoals boeken ed alles is gewenst. Alvast bedankt!
Your desire to change must be greater than you desire to stay the same
Alle reacties Link kopieren
Het leven is niet maakbaar, het wordt niet gestuurd door een of andere hogere acht, het overkomt je.

Het enige wat jij kan doen is keuzes maken.
Once you’ve accepted your flaws, no one can use them against you.
Onmacht, de boot missen, zijn dat niet twee verschillende dingen?



Je zegt dat je bang bent de boot te missen, en ergens anders zeg je dat je met onmacht wil omgaan.

Onmacht is loslaten, want je hebt niet de macht om het te veranderen. Doet mij aan de serenity prayer denken



God, grant me the serenity to accept the things I cannot change,

Courage to change the things I can,

And wisdom to know the difference.



En angst de boot te missen is een combinatie van angst en focussen op wat je niet hebt ipv focussen op wat je wel hebt.



Met wilskracht en doorzettingsvermogen kunnen veel mensen hun leven een andere wending geven. Met het oog op wat je wel hebt zorg je voor een goede mindset die je doet opletten naar opportunities, nieuwe kansen, het geluk als het ware.



En iemand verliezen door dood, heel naar als iemand door de dood jong komt te overlijden, of door een wrede onterechte gebeurtenis. Bij sommigen zoals door ziekte terwijl er medicijnen zijn maar je bent te arm, is er veel te doen om dit te voorkomen, en je er voor in te zetten. Of te weinig eten, of door de bommen van mensen die weer oorlog uitvoeren. Vreselijk. Dood wat te voorkomen is, dood wat niet te voorkomen is, ook dat kan veel uitmaken. Maar achteraf kan je niks meer doen. Je kan je wel inzetten voor anderen in omstandigheden die je onrechtvaardig vindt. Onrecht aan pakken is mensen werk. Als je je geroepen voelt denk ik dat je daar voor in moet zetten, het is je roeping.



En als je zit in het gevoel, mijn leven is shit, dan ben je teveel aan het navelstaren en helpt het je inzetten voor anderen heel goed. Mensen die jij kan helpen, die hulp nodig hebben. Gehandicaptenkamp in de zomer straks bijvoorbeeld of asielkatten hepen ik noem maar wat. Vluchtelingen helpen met de taal.
De zin die mij ontzettend heeft geholpen en nog steeds soms heel erg helpt, is: 'Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan'.



Het hielp me ook heel erg om me te realiseren dat je jezelf in gedachten bepaalde zaken wel kan toe-eigenen, alsof je er recht op hebt, dat de maatschappij je iets verschuldigd is, maar dat dat je niets gaat opleveren.



Ergens voor gaan, je inzetten, er hard voor werken, of dat nou een studie is of uit een diep dal komen of wat dan ook, dat haalde voor mij het gevoel van onmacht en onrechtvaardigheid weg. Want door mezelf in te zetten nam ik de controle over mijn eigen leven.



Krijg ik nu opeens alles waar ik zo hard voor werk? Nee, ik zit te zwoegen op een sollicitatiebrief en ik word afgewezen, ik zorg goed voor mezelf en ik word ziek (om maar even wat voorbeelden te noemen). Vind ik dat eerlijk? Nee. Word ik er boos om en neem ik m'n omgeving iets kwalijk? Nee. Want het is wat het is. Ik kan me er ontzettend druk om gaan maken, maar als ik voor m'n gevoel alles heb gegeven wat ik te geven had in zo'n situatie, dan is daar de kous mee af.



Of zoals The Rolling Stones al zongen: You can't always get what you want. But if you try sometimes, well you just might find, you get what you need
Alle reacties Link kopieren
Ken je EMDR therapie? Dat heeft mij echt geholpen los te laten en verder te gaan. Mijn leven is zoveel leuker geworden hierdoor.
Onrechtvaardig betekent in mijn ogen dat je niet behandeld wordt volgens de regels terwijl je wel aan alle criteria voldaan hebt.

De situaties die jij noemt, daar zijn geen harde regels op van toepassing.

Wel een te verwachten standaard, voor bv levensduur of kwaliteit van leven en jij voelt je benadeeld omdat daar niet aan voldaan is. Helaas voldoen maar weinig mensen aan de verwachten standaard.

Hard gezegd, deal with it.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het gevoel van oneerlijk en onrechtvaardig wel, het is niet onrechtvaardig alleen kan wel zo voelen. Het gevoel waarom overkwam ons dit... Met de nadruk op ons of de nadruk op dit.



Het leven is niet altijd maakbaar en helaas is niet alles te voorkomen, er overkomen je dingen en het enige wat je kan doen is kiezen hoe je er mee om gaat. Alsjeblieft blijft hangen in dit gevoel zal je je ook zo blijven voelen, als je het probeert los te laten en open staat voor andere dingen en er naar toe werkt om je eigen geluk te maken kan je veel meer worden dan wat je nu bent. Wat er gebeurt is kan niemand veranderen en niemand kan voorkomen dat er weer iets zo ongeofelijk rots gebeurt, je kan er wel zelf voor zorgen dat er meer is in je leven dan alleen de vervelende dingen die gebeurt zijn.



En openstaan voor geluk brengt ook mee dat er ook minder leuke dingen of vervelende dingen kunnen gebeuren. Dat je gekwetst kan worden, maar ik neem aan dat je meer wil dan je nu hebt. Dat je vooruit wil. En er is geen vooruitgang zonder risico's.
quote:Unpocoloco schreef op 01 mei 2016 @ 11:12:

Ken je EMDR therapie? Dat heeft mij echt geholpen los te laten en verder te gaan. Mijn leven is zoveel leuker geworden hierdoor.



Maar is dit niet bedoeld om specifieke traumatische gebeurtenissen te verwerken?

Uit de OP kan ik niet opmaken dat er zich een bepaald traumatisch incident heeft voorgedaan. TO kan niet omgaan met voor haar onrechtvaardige gebeurtenissen.
Alle reacties Link kopieren
quote:WaaromPorque schreef op 01 mei 2016 @ 11:21:

[...]





Maar is dit niet bedoeld om specifieke traumatische gebeurtenissen te verwerken?

Uit de OP kan ik niet opmaken dat er zich een bepaald traumatisch incident heeft voorgedaan. TO kan niet omgaan met voor haar onrechtvaardige gebeurtenissen.Ik heb geen mega trauma's meegemaakt maar wel genoeg dingen in mijn jeugd die me erg klein en onmachtig maakten. Door de EMDR heb ik dit kunnen verwerken en achter me gelaten. Voor de EMDR heb ik natuurlijk een voortraject gehad. Ben niet zomaar doorverwezen omdat ik 'wat onmacht' voelde.
Niet tegen onrechtvaardigheid kunnen of dingen niet goed kunnen loslaten zie je vaak bij een bepaalde persoonlijkheid/ karaktertrek en is inderdaad een moeilijke mindset als het leven als een beetje leuk wilt blijven ervaren en niet als een groot onrechtvaardig zwartgallig iets wat bol staat van de onrechtvaardigheid. Ben er helaas mee bekend maar er is zeker wel te leren hoe je hier beter mee om kunt gaan. Clichés als focussen op de positieve dingen in je leven, maar ook yoga/ meditatie helpen hier goed bij. Maar TO, je bent nu nog jong en op een leeftijd dat het goed is om over dit soort dingen na te denken en er wat mee te doen, zodat je er later minder last van hebt, want je krijgt net als elk ander nog genoeg teleurstellingen te verwerken.
quote:Unpocoloco schreef op 01 mei 2016 @ 11:23:

[...]





Ik heb geen mega trauma's meegemaakt maar wel genoeg dingen in mijn jeugd die me erg klein en onmachtig maakten. Door de EMDR heb ik dit kunnen verwerken en achter me gelaten. Voor de EMDR heb ik natuurlijk een voortraject gehad. Ben niet zomaar doorverwezen omdat ik 'wat onmacht' voelde.Ja, precies. Maar wat fijn dat je nu de juiste handvatten hebt om ermee om te gaan.
quote:pussywillow schreef op 01 mei 2016 @ 11:33:

Niet tegen onrechtvaardigheid kunnen of dingen niet goed kunnen loslaten zie je vaak bij een bepaalde persoonlijkheid/ karaktertrek en is inderdaad een moeilijke mindset als het leven als een beetje leuk wilt blijven ervaren en niet als een groot onrechtvaardig zwartgallig iets wat bol staat van de onrechtvaardigheid. Ben er helaas mee bekend maar er is zeker wel te leren hoe je hier beter mee om kunt gaan. Clichés als focussen op de positieve dingen in je leven, maar ook yoga/ meditatie helpen hier goed bij. Maar TO, je bent nu nog jong en op een leeftijd dat het goed is om over dit soort dingen na te denken en er wat mee te doen, zodat je er later minder last van hebt, want je krijgt net als elk ander nog genoeg teleurstellingen te verwerken.



Ik heb ooit eens ergens gelezen dat kunnen omgaan met teleurstelling ed ook genetisch bepaald is. Ik ben benieuwd of dat eventueel klopt met TO.



TO, hoe gaan jouw ouders om met onmacht/teleurstelling?
Wat voor dingen maken je boos?



Ik heb werkelijk waar nog nooit iets in dergelijke mate toegelaten dat ik er langer dan een (paar) uur boos over ben. Waarom zou je? Boosheid is een energiekostende emotie.



Let it go.
Alle reacties Link kopieren
quote:Woldertje schreef op 01 mei 2016 @ 11:58:

Wat voor dingen maken je boos?



Ik heb werkelijk waar nog nooit iets in dergelijke mate toegelaten dat ik er langer dan een (paar) uur boos over ben. Waarom zou je? Boosheid is een energiekostende emotie.



Let it go.Pure nieuwsgierigheid, wat voor dingen heb je dan mee gemaakt? Ik begrijp boosheid wel bij overlijden, mishandeling, ernstig ongeluk door een nalatige ander, misbruik ed, dan heb je er nog steeds niks aan om er in te blijven hangen natuurlijk. Maar uren boosheid om een te laat bezorgd pakket of het vroegtijdig overlijden van een partner of voor 40.000 euro opgelicht worden is wel wat anders in mijn ogen.
Wellicht dat je met tegenslag nog om moet leren gaan. Dat je opgroeide in een meer naieve toestand, en nu realiseert dat mensen jong kunnen doodgaan. Dat je wereldbeeld dit eerst uitsloot, en nu het op jouw pad komt, de dood, je beseft, shit dit kan iedereen overkomen, en nu overkomt het mij.



Wat ik later ook zeg, ik zet het hier ook, misschien dat je nog heel erg in de rouwverwerking zit, en daarom zo in dit gevoel zit, en dan is therapie en tijd een medicijn.
Alle reacties Link kopieren
quote:Ventieldopje90 schreef op 01 mei 2016 @ 09:57:

[...]





Bedankt voor je reactie. Echter dat laatste stukje steekt bij mij. Ik dacht namelijk zo ook, maar nu is mij dat ook <weer> afgepakt. (niet letterlijk een kind ed, maar het principe van het mooie leventje). En elke keer houd ik mijzelf voor dat het weer komt, maar dan gaat het weer bij mij weg... Ik weet dat ik nog maar 25 jaar ben en het eigenlijk nog niet mag concluderen, maar ik ben bang dat ik de boot ga missen.. Jij vind jezelf dus eigenlijk gewoon zielig. Je bent dus een Brigitte, heel zwaar leven.

Iets wat je zelf doet kan een ander niet afpakken. Als je altijd alles op anderen afschuift word het nooit wat natuurlijk.

Mooie leventje afgepakt.. Kom op nou
Ik snap eerlijk gezegd niet wat rechtvaardigheid met doodgaan aan een ziekte met elkaar te maken heeft? Onrecht is iets wat door mensen aangedaan wordt, recht en onrecht zijn daden door mensen.

Onrechtvaardige dood is ter dood veroordeeld worden zonder dat je schuldig was, wat gebeurd. OF geen medicijnen krijgen die er zijn om je kind beter te maken omdat het te duur is, is onrecht. Of een kind vermoorden omdat de ouders gek zijn. Ik noem maar wat. Maar altijd heeft de menselijke handel en wandel een bepalende koers in dit. En daar kan je als individu wel wat aan doen, een beetje dan, door je in te zetten tegen mensenhandel, kinderprostitutie, amnesty international, etc etc.



Onrecht en dood van iemand jong, die door ziekte hier in ons land opgegeven is, want alles is gedaan eraan, geen medische missers, maar domweg de gevolgen van ziekte die niet meer te genezen is. Dan kom je niet op onrecht, maar op accepteren en zingeving. Accepteren dat de dood voor iedereen komt, soms vroeg, soms laat. Zingeving, voor de achterblijvers, het leven van de persoon herdenken, in je hart meenemen. En doorgaan met leven, jouw tijd om dood te gaan komt ook. En dan laat je anderen achter. En zo gaat de cyclus van leven en dood door.
En in je leven kan je niet afdingen dat je die leuke man tegenkomt waar je oud mee wordt. Dat hij niet van je weggaat. Dat je kinderen krijgt is ook niet vanzelfsprekend, of dat ze je overleven. Soms gaan kinderen eerder dood dan de ouder.

En kan je niet afdwingen dat je dat ene huis krijgt wat je zo mooi vindt, of die baan die je zo graag wil, of of..

Je kan je inzetten voor veel dingen, maar dat betekend geen garantie op dat je het krijgt of behoudt. Het leven loopt ook haar eigen grillige weg, en daar heb je mee om te leren gaan. Je vecht dus nu tegen jezelf, niet zozeer tegen het leven. Jij moet leren omgaan met wat een gegeven is. En dat is geen onrecht, maar een vaardigheid. En het is niet erg dat je dat nu onder ogen komt, iedereen komt in zijn leven hun limits tegen en zijn bezig deze te overwinnen.



Misschien dat je domweg nog in de rouwverwerking zit, om het verlies van je vriend. En tijd en therapie zijn dan de ingredienten.
Alle reacties Link kopieren
Zinnetje wat mij wel eens helpt: who ever promised you life would be fair?

Ooit eens gehoord en al klinkt het hard, het relativeert voor mij wel.
quote:Woldertje schreef op 01 mei 2016 @ 11:58:

Wat voor dingen maken je boos?



Ik heb werkelijk waar nog nooit iets in dergelijke mate toegelaten dat ik er langer dan een (paar) uur boos over ben. Waarom zou je? Boosheid is een energiekostende emotie.



Let it go.Jouw houding heeft ook een keerzijde. Met zo een houding kom je waarschijnlijk nooit voor een ander op. Ben je niet iemand die werkelijk iets in beweging brengt of weet te beinvloeden, en kijk je bij alles wat niet deugt gewoon maar de andere kant op. Ten tijde van oorlog heb ik liever TO in mijn team dan jou.
Boos zijn om de dingen die je overkomen of andere overkomen is ook een vorm van arrogantie (niet rot bedoelt). Ergens is dat het godgevoel, jij zou dus wel kunnen bepalen wat eerlijk is en niet en hoe het wel moet zijn en je wil daar absolute controle over want anders wordt je boos? Het kan juist heel prettig zijn dat niemand controle heeft over leven of dood, geluk of ongeluk. Het doet een appel op je vermogen om te leren met je emoties om te gaan en om kritischer naar je zelf te kijken en op onderzoek te gaan wat er binnen jouw mogelijkheden valt om wat aan de situatie te doen.



Onmacht is hulpeloos en passief terwijl dat een keuze is. Bijv: jij voelt je onmachtig over het bedrog van je exen. Door daar in te blijven hangen geef je ze nog steeds de macht om je slecht te voelen. Je kan ook kiezen om iets te gaan doen met je leven waardoor je duidelijk maakt naar je zelf dat jij meer bent dan een bedrogen woedende vrouw door meer te doen in je leven en meer te genieten zodat je hun bestaan vergeet. Zo geef je ze geen ereplek in je leven. Kinderen sterven aan ziekte en oorlog, wat kan jouw bijdrage zijn om hun leed te verlichten enz. Stap van het idee af dat je de macht hebt om te voorkomen maar wel om te verlichten. Woedend toekijken is makkelijk en comfortabel maar onrecht aanpakken kan verzachten als je daar aan doet wat binnen je mogelijkheden ligt.



Persoonlijk betaal ik zelf elk jaar 2 weken mijn eigen vrijwilligerswerk in het buitenland en dat doe ik met liefde en het blijft schrijnend dat het een druppel op de gloeiende plaat is maar ik doe wat ik kan.
quote:tampontouwtje schreef op 01 mei 2016 @ 18:18:

[...]





Jouw houding heeft ook een keerzijde. Met zo een houding kom je waarschijnlijk nooit voor een ander op. Ben je niet iemand die werkelijk iets in beweging brengt of weet te beinvloeden, en kijk je bij alles wat niet deugt gewoon maar de andere kant op. Ten tijde van oorlog heb ik liever TO in mijn team dan jou. Wat een onaardige reactie. Woldertje zegt toch niet dat ze nooit boos ergens om wordt? Ze blijft er gewoon niet te lang in hangen. Lijkt me juist een prima houding om actief mee te ondernemen ipv irrationeel handelen uit boosheid.
Ik ben weleens boos (ik kan zelfs echt ontploffen), en natuurlijk als een dierbare van mij iets aangedaan wordt, maar ik blijf niet boos.



Ik ben ook zeer sporadisch een hele dag chaggerijnig, komt eigenlijk nooit voor.
quote:Woldertje schreef op 01 mei 2016 @ 19:11:

Ik ben weleens boos (ik kan zelfs echt ontploffen), en natuurlijk als een dierbare van mij iets aangedaan wordt, maar ik blijf niet boos.



Ik ben ook zeer sporadisch een hele dag chaggerijnig, komt eigenlijk nooit voor.Heel gezond lijkt mij.
@Geronimo, wat mooi dat je dat doet, het vrijwilligerswerk! Ik doe dit ook, maar dan in mijn buurt, en het geeft mij ook veel voldoening!
Alle reacties Link kopieren
quote:Zelatrice schreef op 01 mei 2016 @ 10:04:



Trouwens ik snap echt wel dat je het soms onrechtvaardig vind, maar je schiet er

zo weinig mee op om in die 'mood' te blijven... Ol begrijp dat ik er niets mee op schiet. Daarom deze topic ;) Ik weet namelijk nog niet helemaal hoe emotioneel mee op te gaan
Your desire to change must be greater than you desire to stay the same

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven