Omgaan met onmacht

Hallo allemaal,



Al mijn hele leven heb ik het gevoel een strijd te hebben met mijn onrechtsvaardigheidsgevoel. Uiteraard ben ik niet zielig, en zullen velen waarschijnlijk met mij delen dat veel in je leven onrechtvaardig is. Sterker nog, het hele leven is onrechtvaardig - en dat telt voor iedereen.



Nu snap en begrijp ik dat ik moet accepteren en loslaten van de onrecht als ik er 'vrij' van wilt zijn om echt eens te kunnen genieten van het leven. Maar om dat te kunnen doen begrijp ik ook dat dit moet en alleen echt volledig kan als ik dit doe zonder de emotie boosheid maar onder 'het is wat het is' doe. Ik lees en bespreek al veel, maar alsnog: Hoe doe je het?! Hoe pas je het echt toe in de praktijk?!



Of ik wil of niet, ik blijf boos en dat blijft dus ook in de weg staan. En ik weet veel, en rationeel lukt dit ook allemaal, maar het gaat om mijn gevoel. Het gevoel laat me maar niet los. Het is zeer vermoeiend en merk dat ik er onder door ga als dit nog lang door blijft gaan!



Kunnen jullie zeggen hoe jullie dit aan pakken? Hoe dit voor jullie werkt?

Alle tips zoals boeken ed alles is gewenst. Alvast bedankt!

quote:Geronimo2 schreef op 01 mei 2016 @ 23:37:

........

Woede zien we vaak ook, ten onrechte, als een straf naar de ander. Als jij morgen niet meer woedend bent op je ex heb je voor je zelf het gevoel dat hij er "makkelijk" vanaf komt. Dat is de vreemdste gedachte want jouw ex merkt niks van jouw woede of het interesseert hem niet terwijl het jouw leven belemmert. De emotie woede is alleen zinvol als je besluit om hem in mootjes te hakken. Dan heb je die energie en die emotie nodig want dan geef jij je zelf toestemming om al je principes overboord te gooien. Het is dus een menselijk gevoel maar net als angst wordt is het gevoel zelden van nut. Woede is net als angst (voor spinnen, pleinen, liften,vliegen) een emotie die je kan verslaan als je het rationeel benadert. Je houdt dan wel de gevoelens van angst of woede als de gelegenheid zich weer voordoet maar je hebt er controle over en kan het ook sneller een plek geven. Vraag je dus af hoe zinvol het voor jou is dat je woedend bent op je ex, wat het voor hem verandert en wat er voor jou verandert.Dus eigenlijk moet ik mijn emoties negeren en even allen rationeel zijn? Zo ja, daar gaan de gevoelens toch niet van weg Of uiteindelijk wel door je gedachten eigen te maken?

quote:swifty schreef op 01 mei 2016 @ 23:44:

Als je in de onmacht zou blijven, en niet wegschiet in andere emotie, dan ervaar je dus onmacht wat heel naar is. Voor mij is de enige uitweg acceptatie en vertrouwen in het leven/de ander/jezelf. Maar dat is wellicht ook persoonlijk.Ik geloof dat dat ook de antwoord is. Maar hoe accepteer je onmacht?

quote:Sapsorrow schreef op 02 mei 2016 @ 03:47:

Wat mij helpt in barre tijden, is dat er altijd wel iemand is die meer problemen heeft dan jij. Als je rechtvaardigheid belangrijk vindt, word lid van Amnesty International. Ben ik ook en ze hebben een brievenclub. Als er dan weer eens iemand in de gevangenis zit ergens, onterecht, of waar ze worden gemarteld, schrijven heel veel mensen een brief naar die stad of gevangenis, om protest aan te tekenen. Als je de verhalen van die mensen leest, kun je je beter eigen leven in perspectief zetten. In Nederland maken we heel wat minder onrechtvaardigheid mee dan in de rest van de wereld.



Of je kijkt naar anderen hier. Je hebt het over een ex die tegen je gelogen heeft, keer op keer. Er loopt een topic hier van iemand die een huwelijk (met kinderen) van meer dan 20 jaar heeft en er net achter is gekomen dat haar man al die jaren af en toe naar de hoeren ging. Hoe zou jij daarmee omgaan? Ik heb ook een 'leuk' verhaal, mijn vriend had (onder andere, don't get me started ) een affaire met een buurvrouw, en die ging ons stalken nadat hij het had uitgemaakt, ze heeft borderline. Heeft ze meer dan een half jaar gedaan, ik ben er depressief door geworden en ben 20 kilo kwijt omdat ze ons zo lang heeft gepest. We zijn nog steeds samen, ook al 24 jaar, ik heb hem vergeven. Ook al weet ik dat er ooit weer een drama zal zijn, hij is namelijk bi-polair. En niet eentje die zichzelf onder controle heeft. That's life! Er kan je van alles overkomen waardoor je het gevoel van machteloosheid ervaart. Het is ook nog zo, ik wist dat hij een affaire had toen het bezig was. Hoe ga ik daarmee om he?



Heel simpel, ik kijk naar mezelf en niet naar anderen. Dus, ik doe mijn uiterste best een goed mens te zijn en anderen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden. En dat is nog niet zo makkelijk hoor. Ik ben ook maar een mens en ik kan gekwetst worden. Maar de vraag is, als ik dan gekwetst word, wat doe ik daarmee? Ga ik wraak nemen? Ga ik de tegenaanval in? Kruip ik in een hoekje om te huilen? Of ga ik ook naar mijn eigen aandeel kijken. Kan dat dan, want ik word gekwetst. Ja, dat kan, want ook al doe je niks actief om een ander te kwetsen, toch kun je dat onbewust doen. Mensen hebben invloed op elkaar, ook zonder woorden of ruzies. Ze hebben ideeen en gedachtes die ze je niet vertellen. Ook al doe je dat niet bewust, je hebt invloed op de ander en je weet nooit precies welke. Communicatie is belangrijk!



Ik ben vaak gekwetst in mijn leven. En eigenlijk, elke keer dat dat gebeurt, word ik een stukje zachter. Want ik wil dat een ander niet aandoen, wat ik heb meegemaakt. Ik heb vaak meegemaakt dat ik buiten mijn eigen schuld om rottigheid meemaakte. Toch heb ik blijkbaar zo'n levensloop gehad, dat ik in die situaties terecht kwam. Ik heb alle keuzes gemaakt die hebben geleid dat ik ben waar ik ben in het leven. Dus die situaties, ben ik toch verantwoordelijk voor. Ik zag dat vroeger nooit zo maar het is echt zo dat je je levensloop zelf bepaalt en je kunt verdwalen, zogezegd, zonder dat je dat door hebt. De kunst is, om de weg weer terug te vinden zodat je blijft groeien en niet vloekend te blijven staan waar je bent.



Maar ik heb veel ellende meegemaakt voordat ik dat kon zien. Veel situaties waar ik lang en diep over heb nagedacht. En ik denk dat mijn toch al zachte aard, het mogelijk heeft gemaakt, dat anderen stukjes van mijn levensgeluk hebben gepikt. Nu zie ik dat zo, blijkbaar hadden die het harder nodig dan ik. Ik ben het leven zo gaan zien: ik heb veel te geven. Gelukkig wel. Ik zou niet willen ruilen met iemand die alles voor zichzelf houdt. Of die tegen anderen liegt om wangedrag te verbergen. Ik doe gewoon niet aan wangedrag, hoef je ook niet te liegen. Ik ben geen heilige ofzo maar ik bedenk me steeds, ik behandel anderen zoals ik zelf behandeld wil worden. En dan kun je sommige dingen gewoon niet maken, als je jezelf recht in de spiegel aan wilt kunnen blijven kijken.



Ik heb een nogal strak moreel kompas en dat is niet altijd handig in het leven. Je moet dat namelijk ook op jezelf toepassen en dat is echt moeilijker dan je denkt. Anderen vergeven, omdat je zelf ook vergeven wilt worden. Anderen helpen, omdat je zelf ook geholpen wilt worden. Je inhouden, omdat je wil dat anderen dat ook zouden doen. Niet boos worden, omdat je wil dat een ander ook niet boos op jou zou worden. Geloof me, Ghandi was een bijzonder mens. Het is een fijne kunst om jezelf niet te verliezen daarbij namelijk, je zou kunnen ontploffen door het inhouden van alle emoties! Niet gezond natuurlijk. Je hebt natuurlijk ook het recht om boos te worden als je enorme ellende aan wordt gedaan. Maar ik wil heel graag leren hoe je minder boos wordt, in eerste instantie. Jij ook, toch?



Nou, dat doe ik dus door mijn eigen positie in het leven/de wereld/de mensheid te vergelijken met die van anderen. In veel situaties en met veel mensen. Ik ben een ontzettende denker en ik probeer me steeds in anderen in te leven. Ik vind dat dat veel wijsheid oplevert. Er is echt altijd iemand die het moeilijker heeft dan jou. Klinkt simpel maar ik denk dat je nog jong bent en je nog niet echt beseft hoe goed we het hier hebben in Nederland. We hebben het ont-zettend goed hier.



Een partner die je bedriegt, is heel erg pijnlijk. Maar je bent wel vrij om te gaan en staan waar je wilt. Was je getrouwd in een ander land bv, zou je gewoon bij je man moeten blijven, al ging ie elke dag vreemd. Al gaf ie je een soa, of meerdere. En als je dan zelf vreemd zou gaan, zou je man je zonder pardon vermoorden. Die plekken zijn er ook op deze wereld, waar vrouwen derderangsburgers zijn waar iedereen zijn voeten aan afveegt. Ik heb tenminste een eigen inkomen en de vrijheid om weg te gaan en te gaan en staan waar ik wil, zonder mishandeld te worden of misbruikt, godzijdank wel.



Dat is echt een groot voorrecht, later zul je begrijpen wat ik bedoel, want meestal leren mensen dat na vele jaren van mislukkingen en teleurstellingen. Het is nu eenmaal zo dat je het meest leert van rotsituaties en problemen. De goeie tijden in het leven, die zijn er om bij te komen van de slechte. Ook om van te genieten natuurlijk maar als je niet nadenkt over de slechte tijden, kunnen ze zich herhalen. Dus wees niet lui in goeie tijden, want dan heb je de rust en ruimte om na te denken over wat je wil.



En in Nederland, hebben we echt veel goeds hoor. Je hebt geen idee. Een mislukte relatie, of avontuurtje, de meeste mensen hebben er meerdere meegemaakt en ze doen altijd zeer. Probeer een goed mens te zijn, zodat je anderen geen pijn doet, dat is mijn manier om om te gaan met ellende en onrechtvaardiheid, ik probeer anderen zo netjes en vriendelijk mogelijk te behandelen. Dan kan ik tenminste trots op mezelf zijn, ook al bakt de rest om me heen er een zootje van.



Alleen al super bedankt voor al jouw moeite en tijd voor het mooie verhaal!

Ik moet zeggen dat ik me zo in kan leven in wat je zegt. Ik heb het gevoel dat ik nu sta waar je omschrijft te hebben gestaan voordat je zo wordt. Ik ben namelijk ook bezig met 'the good guy zijn' om daar mijn eigenwaarde uit te halen.

Alsnog blijft er iets van binnen tegen werken: 'Wat heb je uiteindelijk aan je eigen trots?' Of dingen als 'Het gaat je toch niet lukken om alles perfect te doen' en 'Anderen zullen dan altijd over je grenzen gaan/misbruik van je kunnen maken.'

Dat maakt het lastig voor mij. Herken je dit? En hoe ging/ga je er mee om? Ik heb er zelf namelijk moeite mee om mijzelf te geloven. Want wat als ik het toch fout heb? Wie ben ik om te zeggen dat ik het goed doe? Er is namelijk geen absolute waarheid, dus doe ik het altijd wel in iemands ogen fout..

quote:Corona67 schreef op 02 mei 2016 @ 15:34:

[...]



Dingen die je meemaakt heb je niet altijd in de hand. Hoe je ermee omgaat wel. En dat is soms zo moeilijk. Kunst inderdaad in sommige gevallenMooi gezegd

quote:Corona67 schreef op 02 mei 2016 @ 22:36:

[...]



Dit is het moeilijke.

Waarom voel/denk je iets?





Je moet je emoties juist niet negeren. Dan worden ze alleen maar heviger



Je denkt iets vanuit een gebeurtenis nav vroegere ervaring lijkt mij. Daaruit komen gedachten en dan het gevoel.

Waarom? Ik denk dus door voorgaande belevenissen.