Relaties
alle pijlers
Eind 20 en het serieuze leven.
vrijdag 5 september 2014 13:09
Nu ben ik al een weer tijd weer vrijgezel. Waar ik overigens helemaal geen problemen mee heb. Alleen ik erger mij echt aan "de stelletjes" die ook vinden dat je thuis op de bank moet zitten. (het liefst met hond en kat).
Als ik nog op stap ga en ik vertel het aan vriendinnen die ook allemaal 29-30 zijn. Dan vinden ze dat ik dat niet meer moet doen. Ik ben mij er van bewust dat natuurlijk het gemiddelde uitgaanspubliek iets jonger ligt. (afhankelijk waar je naar toe gaat). Maar het is toch echt niet zo gek om nog op stap te gaan?
Elke keer verwijten in mijn omgeving dat ik nu toch wel echt "serieus" moet worden. Nu heb ik een goede baan, alleen ik hou gewoon erg van leuke dingen ondernemen. Waar ik het idee heb in mijn omgeving, dat ik er bijna vreemd op aan wordt gekeken dat ik nog steeds probeer te genieten van het leven.
Ligt nou aan mij, maar ik krijg echt de indruk dat ik als een soort zonderaar door het leven ga. Terwijl ik zelf gewoon het idee heb, dat ik doe waar ik zin in heb.
Ervaren meer mensen deze "druk" rond deze leeftijd, dat je maar constant "serieus" en "weloverwogen" beslissingen moet nemen?
Als ik nog op stap ga en ik vertel het aan vriendinnen die ook allemaal 29-30 zijn. Dan vinden ze dat ik dat niet meer moet doen. Ik ben mij er van bewust dat natuurlijk het gemiddelde uitgaanspubliek iets jonger ligt. (afhankelijk waar je naar toe gaat). Maar het is toch echt niet zo gek om nog op stap te gaan?
Elke keer verwijten in mijn omgeving dat ik nu toch wel echt "serieus" moet worden. Nu heb ik een goede baan, alleen ik hou gewoon erg van leuke dingen ondernemen. Waar ik het idee heb in mijn omgeving, dat ik er bijna vreemd op aan wordt gekeken dat ik nog steeds probeer te genieten van het leven.
Ligt nou aan mij, maar ik krijg echt de indruk dat ik als een soort zonderaar door het leven ga. Terwijl ik zelf gewoon het idee heb, dat ik doe waar ik zin in heb.
Ervaren meer mensen deze "druk" rond deze leeftijd, dat je maar constant "serieus" en "weloverwogen" beslissingen moet nemen?
zaterdag 6 september 2014 15:10
Ik heb geen enkele minachtende of neerbuigende post of uitlating kunnen vinden van TO eigenlijk.
Maar weet je, sommige mensen denken nu eenmaal over geen kinderen hebben (er wordt zovaak gezegd nu je/jullie NOG geen kinderen hebben), niet -gesettled zijn (whatever that may be) als een fase, als uitgaan als een fase etc. Dan ben je nog niet zover als zij zijn op de evolutionaire ladder. In sommige kringen is dat sterker dan in andere. Doe je niet zoveel aan, behalve je eigen plan trekken en je er niet over opwinden.
Ik was al een serieuze saaie doos voordat iedereen kinderen kreeg, zijn ook mensen die dan weer vinden dat je 'niet genoeg van je jeugd geniet'. Altijd wel wat.
Maar weet je, sommige mensen denken nu eenmaal over geen kinderen hebben (er wordt zovaak gezegd nu je/jullie NOG geen kinderen hebben), niet -gesettled zijn (whatever that may be) als een fase, als uitgaan als een fase etc. Dan ben je nog niet zover als zij zijn op de evolutionaire ladder. In sommige kringen is dat sterker dan in andere. Doe je niet zoveel aan, behalve je eigen plan trekken en je er niet over opwinden.
Ik was al een serieuze saaie doos voordat iedereen kinderen kreeg, zijn ook mensen die dan weer vinden dat je 'niet genoeg van je jeugd geniet'. Altijd wel wat.
zaterdag 6 september 2014 15:43
quote:Mevrouw75 schreef op 06 september 2014 @ 15:06:
[...]
100x aangeven dat je ieders levenstijl respecteert en tegelijkertijd behoorlijk neerbuigend doen over een anders leven vind ik niet heel erg kloppen samen.
Ik geef alleen aan dat ik het niks vind. Dat ik niet dat leven wil. Maar ik respecteer hun eigen keuzes.
Het is niet aan mij te bepalen of iemand liever thuis zit of niet. Dat kan alleen iemand zelf beoordelen.
Ieder moet zelf invulling geven aan haar leven. Waar het topic over ging, is dat na mijn gevoel dit vaak niet wederzijds is.
Er is veel ongeloof overal om mij heen; familie, vrienden, dat ik nog geen huis heb gekocht, dat ik nog wel eens tot laat op stap ga enz. dingen zoals "jouw tijd komt nog wel" hoor ik dan. Alsof ik nu niet gelukkig zou zijn, maar er komt vast ook licht in de horizon, ooit zal het mij ook vast wel goed komen. Nou rara, ik hoop dat het nog heeeel ver weg is.
[...]
100x aangeven dat je ieders levenstijl respecteert en tegelijkertijd behoorlijk neerbuigend doen over een anders leven vind ik niet heel erg kloppen samen.
Ik geef alleen aan dat ik het niks vind. Dat ik niet dat leven wil. Maar ik respecteer hun eigen keuzes.
Het is niet aan mij te bepalen of iemand liever thuis zit of niet. Dat kan alleen iemand zelf beoordelen.
Ieder moet zelf invulling geven aan haar leven. Waar het topic over ging, is dat na mijn gevoel dit vaak niet wederzijds is.
Er is veel ongeloof overal om mij heen; familie, vrienden, dat ik nog geen huis heb gekocht, dat ik nog wel eens tot laat op stap ga enz. dingen zoals "jouw tijd komt nog wel" hoor ik dan. Alsof ik nu niet gelukkig zou zijn, maar er komt vast ook licht in de horizon, ooit zal het mij ook vast wel goed komen. Nou rara, ik hoop dat het nog heeeel ver weg is.
zaterdag 6 september 2014 15:48
quote:optimaal2014 schreef op 06 september 2014 @ 15:43:
[...]
Ik geef alleen aan dat ik het niks vind. Dat ik niet dat leven wil. Maar ik respecteer hun eigen keuzes.
Het is niet aan mij te bepalen of iemand liever thuis zit of niet. Dat kan alleen iemand zelf beoordelen.
Ieder moet zelf invulling geven aan haar leven. Waar het topic over ging, is dat na mijn gevoel dit vaak niet wederzijds is.
Er is veel ongeloof overal om mij heen; familie, vrienden, dat ik nog geen huis heb gekocht, dat ik nog wel eens tot laat op stap ga enz. dingen zoals "jouw tijd komt nog wel" hoor ik dan. Alsof ik nu niet gelukkig zou zijn, maar er komt vast ook licht in de horizon, ooit zal het mij ook vast wel goed komen. Nou rara, ik hoop dat het nog heeeel ver weg is.
Tsja kijk, dan niet. Ik lees wel wat veroordelingen in je posts, maar goed, dat zal wel aan mijn perspectief liggen.
Ik vind het wel bijzonder dat je dat soort dingen te horen krijgt, want ik krijg ze dus echt nooit te horen.
[...]
Ik geef alleen aan dat ik het niks vind. Dat ik niet dat leven wil. Maar ik respecteer hun eigen keuzes.
Het is niet aan mij te bepalen of iemand liever thuis zit of niet. Dat kan alleen iemand zelf beoordelen.
Ieder moet zelf invulling geven aan haar leven. Waar het topic over ging, is dat na mijn gevoel dit vaak niet wederzijds is.
Er is veel ongeloof overal om mij heen; familie, vrienden, dat ik nog geen huis heb gekocht, dat ik nog wel eens tot laat op stap ga enz. dingen zoals "jouw tijd komt nog wel" hoor ik dan. Alsof ik nu niet gelukkig zou zijn, maar er komt vast ook licht in de horizon, ooit zal het mij ook vast wel goed komen. Nou rara, ik hoop dat het nog heeeel ver weg is.
Tsja kijk, dan niet. Ik lees wel wat veroordelingen in je posts, maar goed, dat zal wel aan mijn perspectief liggen.
Ik vind het wel bijzonder dat je dat soort dingen te horen krijgt, want ik krijg ze dus echt nooit te horen.
zaterdag 6 september 2014 16:02
Maar ik snap wel dat het vervelend is hoor. Ik was een tijdje geleden echt stomverbaasd toen iemand die mij heel dierbaar is (en die heel ruimdenkend en hoogopgeleid is) zei dat het haar wel opviel dat ik me -als persoon- ook bleef ontwikkelen hoewel ik dan geen kinderen had. Echt, alsof dat 'the only way up' is ofzo..
zaterdag 6 september 2014 16:09
Nou nou... Waarom denken anderen recht te hebben zulke dingen te beweren? Hoe jij je leven leidt heeft toch absoluut niets met niemand te maken.
Mij laat het alleen zien dat mensen met zulke reacties naar anderen toe enorm saaie levens hebben.
Mijn situatie: Ik ben 26, getrouwd en zit heerlijk op de bank met man en hond. Maar als mijn vriendin/buurvrouw/zusje nou de kroeg in willen, waarom zou dat mij wat uit moeten maken?? Of ze nou 18 of 55 zijn, het is hun leven.
en dat geld ook voor jou. Doe wat je wilt, geniet ervan en negeer die stomme opmerkingen. Er is nergens een "levens-boek" met regels waar jij je aan hoeft te houden.
Mij laat het alleen zien dat mensen met zulke reacties naar anderen toe enorm saaie levens hebben.
Mijn situatie: Ik ben 26, getrouwd en zit heerlijk op de bank met man en hond. Maar als mijn vriendin/buurvrouw/zusje nou de kroeg in willen, waarom zou dat mij wat uit moeten maken?? Of ze nou 18 of 55 zijn, het is hun leven.
en dat geld ook voor jou. Doe wat je wilt, geniet ervan en negeer die stomme opmerkingen. Er is nergens een "levens-boek" met regels waar jij je aan hoeft te houden.
zaterdag 6 september 2014 16:40
Maar TO, mensen bedoelen het ook goed. Ik zie het zo: mensen zijn kennelijk zelf erg gelukkig met man, kind en hond en gunnen jou dat ook. Waarom moet je dat zo negatief zien? Het is goed bedoeld, dus je kunt ook zeggen: wat lief dat je me iets gunt dat jou zoveel geluk brengt.
Je maakt er echt zelf zo'n big deal van.
Je maakt er echt zelf zo'n big deal van.
zaterdag 6 september 2014 17:00
Voetjesinhetzand ik weet niet hier. Het is ongevraagd om commentaar op het leven van iemand anders te leveren op zo'n manier. Alsof ze nog niet volwassen genoeg is.
het gaat hier denk ik om mensen die vinden dat huisje-boompje-beestje hoort in het leven. Als je dat niet hebt ben je niet geslaagd in het leven volgens hun normen. Hoe kun je gelukkig zijn op een andere manier dan zij? En dan vervolgens zeuren over huwelijks problemen en hypotheken omdat ze op 21 huisje-boompje-beestje na streefden en na 10 jaar niet gelukkig zijn, maar he!! dat is toch normaal?
Ik heb het zelf al meegemaakt. Je voelt alsof er regelrecht op je neer gekeken wordt en mensen je minderwaardig behandelen alleen omdat je niet het leven leeft "zoals het hoort"...
het gaat hier denk ik om mensen die vinden dat huisje-boompje-beestje hoort in het leven. Als je dat niet hebt ben je niet geslaagd in het leven volgens hun normen. Hoe kun je gelukkig zijn op een andere manier dan zij? En dan vervolgens zeuren over huwelijks problemen en hypotheken omdat ze op 21 huisje-boompje-beestje na streefden en na 10 jaar niet gelukkig zijn, maar he!! dat is toch normaal?
Ik heb het zelf al meegemaakt. Je voelt alsof er regelrecht op je neer gekeken wordt en mensen je minderwaardig behandelen alleen omdat je niet het leven leeft "zoals het hoort"...
zaterdag 6 september 2014 17:16
quote:silvestri schreef op 06 september 2014 @ 17:00:
Voetjesinhetzand ik weet niet hier. Het is ongevraagd om commentaar op het leven van iemand anders te leveren op zo'n manier. Alsof ze nog niet volwassen genoeg is.
het gaat hier denk ik om mensen die vinden dat huisje-boompje-beestje hoort in het leven. Als je dat niet hebt ben je niet geslaagd in het leven volgens hun normen. Hoe kun je gelukkig zijn op een andere manier dan zij? En dan vervolgens zeuren over huwelijks problemen en hypotheken omdat ze op 21 huisje-boompje-beestje na streefden en na 10 jaar niet gelukkig zijn, maar he!! dat is toch normaal?
Ik heb het zelf al meegemaakt. Je voelt alsof er regelrecht op je neer gekeken wordt en mensen je minderwaardig behandelen alleen omdat je niet het leven leeft "zoals het hoort"...
Maar het voelt ook alsof TO neerkijkt op mensen die wel huisje boompje beestje willen, ook al zegt ze zelf van niet, of iig op de levensstijl. En je kunt andere mensen toch niet veranderen, alleen hoeveel je je ervan aantrekt.
Zoals ik al eerder zei: ik ben juist jong gesetteld en heb ook veel opmerkingen over me heen gehad en dat vond ik ook niet leuk. Maar sinds ik mijn schouders erover ophaal en denk: ze bedoelen het vast goed, krijg ik bijna geen opmerkingen meer. En áls ik een opmerking krijg denk ik: ze bedoelen het goed, dus kan ik me er ook niet zo aan ergeren.
Als TO zo doet tegen haar vrienden als hier in het topic kan ik me voorstellen dat het heel wat groter wordt dan het is.
En overigens is het in mijn omgeving helemaal niet normaal om op je 21ste huisjeboompjebeestje te willen. Ik ken meer 30ers die moeite hebben met het idee van moeten settelen dan 20ers die dat ook daadwerkelijk doen. In mijn omgeving is settelen juist het vieze woord. Dus zo is er altijd wat
Voetjesinhetzand ik weet niet hier. Het is ongevraagd om commentaar op het leven van iemand anders te leveren op zo'n manier. Alsof ze nog niet volwassen genoeg is.
het gaat hier denk ik om mensen die vinden dat huisje-boompje-beestje hoort in het leven. Als je dat niet hebt ben je niet geslaagd in het leven volgens hun normen. Hoe kun je gelukkig zijn op een andere manier dan zij? En dan vervolgens zeuren over huwelijks problemen en hypotheken omdat ze op 21 huisje-boompje-beestje na streefden en na 10 jaar niet gelukkig zijn, maar he!! dat is toch normaal?
Ik heb het zelf al meegemaakt. Je voelt alsof er regelrecht op je neer gekeken wordt en mensen je minderwaardig behandelen alleen omdat je niet het leven leeft "zoals het hoort"...
Maar het voelt ook alsof TO neerkijkt op mensen die wel huisje boompje beestje willen, ook al zegt ze zelf van niet, of iig op de levensstijl. En je kunt andere mensen toch niet veranderen, alleen hoeveel je je ervan aantrekt.
Zoals ik al eerder zei: ik ben juist jong gesetteld en heb ook veel opmerkingen over me heen gehad en dat vond ik ook niet leuk. Maar sinds ik mijn schouders erover ophaal en denk: ze bedoelen het vast goed, krijg ik bijna geen opmerkingen meer. En áls ik een opmerking krijg denk ik: ze bedoelen het goed, dus kan ik me er ook niet zo aan ergeren.
Als TO zo doet tegen haar vrienden als hier in het topic kan ik me voorstellen dat het heel wat groter wordt dan het is.
En overigens is het in mijn omgeving helemaal niet normaal om op je 21ste huisjeboompjebeestje te willen. Ik ken meer 30ers die moeite hebben met het idee van moeten settelen dan 20ers die dat ook daadwerkelijk doen. In mijn omgeving is settelen juist het vieze woord. Dus zo is er altijd wat
zaterdag 6 september 2014 17:31
quote:silvestri schreef op 06 september 2014 @ 17:00:
Het is ongevraagd om commentaar op het leven van iemand anders te leveren op zo'n manier. Alsof ze nog niet volwassen genoeg is.
Ik snap dit ook wel.
Ook van de andere meningen.
Als je kijkt naar stellen/singles dan kan het in sommige gevallen rooskleuriger uitzien dan het in werkelijkheid is.
Leven en laten leven, denk ik dan.
Het is ongevraagd om commentaar op het leven van iemand anders te leveren op zo'n manier. Alsof ze nog niet volwassen genoeg is.
Ik snap dit ook wel.
Ook van de andere meningen.
Als je kijkt naar stellen/singles dan kan het in sommige gevallen rooskleuriger uitzien dan het in werkelijkheid is.
Leven en laten leven, denk ik dan.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
zaterdag 6 september 2014 18:48
quote:fiona32 schreef op 06 september 2014 @ 18:27:
[...]
Het zit je wel hoog hè? Arm schaap. Geeft niet hoor, jij wordt ook vanzelf gelukkig met het leven dat je leidt. Dan hoef je niet meer zo te schreeuwen tegen een ander.
En voor wat Natahsa betreft: waar schrijf ik toch dat je leven ophoudt met een kind? Leest iedereen er gewoon overheen dat ik juist vindt dat dat niet het geval is? Dat ik alleen probeer te nuanceren door uit te leggen dat je niet meer álles áltijd kunt, zoals sommige pas zwangere dames schijnen te denken. Er gaan namelijk andere dingen meespelen: dat je ook graag bij je kind bent en dat het niet prettig voelt om hem elk weekend uit logeren te doen.
Daarbij is vaak de oppas wél beperkt. Ik was 22 toen ik een kind kreeg. De meeste van mijn vriendinnen wisten bij god niet wat ze met zo'n baby moesten. Die gingen echt niet oppassen. En nu is iedereen gewoon druk met z'n eigen gezin.
Sinds wanneer is het een verdienste om je leven te blijven leiden alsof er niets veranderd is wanneer je kinderen hebt gekregen? Er veranderen nou eenmaal dingen. Wat echt niet inhoudt dat je op de bank zit en niets meer doet, maar wél dat je meer in huis bent dan voorheen. Dat kan ook in huis zijn met vrienden, heus niet alleen met je man. En je kunt ook heus met je kind dingen ondernemen. Maar in praktijk kun je ook zomaar een kind hebben die zo'n festival echt niet trekt (en nee, dat heb je niet zelf in de hand) en dan blijf je dus thuis. En dat is heel gezond lijkt me. Maar dat krampachtige vasthouden aan 'alles blijft zoals het vroeger was' is niet zo reeel.
[...]
Het zit je wel hoog hè? Arm schaap. Geeft niet hoor, jij wordt ook vanzelf gelukkig met het leven dat je leidt. Dan hoef je niet meer zo te schreeuwen tegen een ander.
En voor wat Natahsa betreft: waar schrijf ik toch dat je leven ophoudt met een kind? Leest iedereen er gewoon overheen dat ik juist vindt dat dat niet het geval is? Dat ik alleen probeer te nuanceren door uit te leggen dat je niet meer álles áltijd kunt, zoals sommige pas zwangere dames schijnen te denken. Er gaan namelijk andere dingen meespelen: dat je ook graag bij je kind bent en dat het niet prettig voelt om hem elk weekend uit logeren te doen.
Daarbij is vaak de oppas wél beperkt. Ik was 22 toen ik een kind kreeg. De meeste van mijn vriendinnen wisten bij god niet wat ze met zo'n baby moesten. Die gingen echt niet oppassen. En nu is iedereen gewoon druk met z'n eigen gezin.
Sinds wanneer is het een verdienste om je leven te blijven leiden alsof er niets veranderd is wanneer je kinderen hebt gekregen? Er veranderen nou eenmaal dingen. Wat echt niet inhoudt dat je op de bank zit en niets meer doet, maar wél dat je meer in huis bent dan voorheen. Dat kan ook in huis zijn met vrienden, heus niet alleen met je man. En je kunt ook heus met je kind dingen ondernemen. Maar in praktijk kun je ook zomaar een kind hebben die zo'n festival echt niet trekt (en nee, dat heb je niet zelf in de hand) en dan blijf je dus thuis. En dat is heel gezond lijkt me. Maar dat krampachtige vasthouden aan 'alles blijft zoals het vroeger was' is niet zo reeel.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 06-09-2014 20:24
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
% gewijzigd
zaterdag 6 september 2014 19:04
quote:Thordis schreef op 06 september 2014 @ 18:48:
[...]
Het zit je wel hoog hè? Arm schaap. Geeft niet hoor, jij wordt ook vanzelf gelukkig met het leven dat je leidt. Dan hoef je niet meer zo te schreeuwen tegen een ander.
En voor wat Natahsa betreft: waar schrijf ik toch dat je leven ophoudt met een kind? Leest iedereen er gewoon overheen dat ik juist vindt dat dat niet het geval is? Dat ik alleen probeer te nuanceren door uit te leggen dat je niet meer álles áltijd kunt, zoals sommige pas zwangere dames schijnen te denken. Er gaan namelijk andere dingen meespelen: dat je ook graag bij je kind bent en dat het niet prettig voelt om hem elk weekend uit logeren te doen.
Daarbij is vaak de oppas wél beperkt. Ik was 22 toen ik een kind kreeg. De meeste van mijn vriendinnen wisten bij god niet wat ze met zo'n baby moesten. Die gingen echt niet oppassen. En nu is iedereen gewoon druk met z'n eigen gezin.
Sinds wanneer is het een verdienste om je leven te blijven leiden alsof er niets veranderd is wanneer je kinderen hebt gekregen? Er veranderen nou eenmaal dingen. Wat echt niet inhoudt dat je op de bank zit en niets meer doet, maar wél dat je meer in huis bent dan voorheen. Dat kan ook in huis zijn met vrienden, heus niet alleen met je man. En je kunt ook heus met je kind dingen ondernemen. Maar in praktijk kun je ook zomaar een kind hebben die zo'n festival echt niet trekt (en nee, dat heb je niet zelf in de hand) en dan blijf je dus thuis. En dat is heel gezond lijkt me. Maar dat krampachtige vasthouden aan 'alles blijft zoals het vroeger was' is niet zo reeel.Ik ben al zeker gelukkig met mijn leven, ik kan nog steeds alles doen qua leuke dingen doen en spontaan afspreken met vriendinnen en ik heb vooral geen beperkingen omtrent oppas zoeken voor de kinderen En ik kamp tenminste niet met oppasproblemen zoals jij het aangaf. [...]
[...]
Het zit je wel hoog hè? Arm schaap. Geeft niet hoor, jij wordt ook vanzelf gelukkig met het leven dat je leidt. Dan hoef je niet meer zo te schreeuwen tegen een ander.
En voor wat Natahsa betreft: waar schrijf ik toch dat je leven ophoudt met een kind? Leest iedereen er gewoon overheen dat ik juist vindt dat dat niet het geval is? Dat ik alleen probeer te nuanceren door uit te leggen dat je niet meer álles áltijd kunt, zoals sommige pas zwangere dames schijnen te denken. Er gaan namelijk andere dingen meespelen: dat je ook graag bij je kind bent en dat het niet prettig voelt om hem elk weekend uit logeren te doen.
Daarbij is vaak de oppas wél beperkt. Ik was 22 toen ik een kind kreeg. De meeste van mijn vriendinnen wisten bij god niet wat ze met zo'n baby moesten. Die gingen echt niet oppassen. En nu is iedereen gewoon druk met z'n eigen gezin.
Sinds wanneer is het een verdienste om je leven te blijven leiden alsof er niets veranderd is wanneer je kinderen hebt gekregen? Er veranderen nou eenmaal dingen. Wat echt niet inhoudt dat je op de bank zit en niets meer doet, maar wél dat je meer in huis bent dan voorheen. Dat kan ook in huis zijn met vrienden, heus niet alleen met je man. En je kunt ook heus met je kind dingen ondernemen. Maar in praktijk kun je ook zomaar een kind hebben die zo'n festival echt niet trekt (en nee, dat heb je niet zelf in de hand) en dan blijf je dus thuis. En dat is heel gezond lijkt me. Maar dat krampachtige vasthouden aan 'alles blijft zoals het vroeger was' is niet zo reeel.Ik ben al zeker gelukkig met mijn leven, ik kan nog steeds alles doen qua leuke dingen doen en spontaan afspreken met vriendinnen en ik heb vooral geen beperkingen omtrent oppas zoeken voor de kinderen En ik kamp tenminste niet met oppasproblemen zoals jij het aangaf. [...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 06-09-2014 20:21
Reden: ongepast
Reden: ongepast
% gewijzigd
zaterdag 6 september 2014 19:17
quote:Thordis schreef op 06 september 2014 @ 18:48:
[...]
En voor wat Natahsa betreft: waar schrijf ik toch dat je leven ophoudt met een kind? Leest iedereen er gewoon overheen dat ik juist vindt dat dat niet het geval is? Dat ik alleen probeer te nuanceren door uit te leggen dat je niet meer álles áltijd kunt, zoals sommige pas zwangere dames schijnen te denken. Er gaan namelijk andere dingen meespelen: dat je ook graag bij je kind bent en dat het niet prettig voelt om hem elk weekend uit logeren te doen.
Daarbij is vaak de oppas wél beperkt. Ik was 22 toen ik een kind kreeg. De meeste van mijn vriendinnen wisten bij god niet wat ze met zo'n baby moesten. Die gingen echt niet oppassen. En nu is iedereen gewoon druk met z'n eigen gezin.
Sinds wanneer is het een verdienste om je leven te blijven leiden alsof er niets veranderd is wanneer je kinderen hebt gekregen? Er veranderen nou eenmaal dingen. Wat echt niet inhoudt dat je op de bank zit en niets meer doet, maar wél dat je meer in huis bent dan voorheen. Dat kan ook in huis zijn met vrienden, heus niet alleen met je man. En je kunt ook heus met je kind dingen ondernemen. Maar in praktijk kun je ook zomaar een kind hebben die zo'n festival echt niet trekt (en nee, dat heb je niet zelf in de hand) en dan blijf je dus thuis. En dat is heel gezond lijkt me. Maar dat krampachtige vasthouden aan 'alles blijft zoals het vroeger was' is niet zo reeel.
Ik heb nergens geschreven dat ik denk dat er niks gaat veranderen. Dat maak jij er voor het gemak van om je eigen punt te kunnen maken. Mijn man en ik liepen dit jaar op dat festival, met ons grote-kleine geheim, waar we net achter waren gekomen. En ja, dan zie je overal om je heen kinderen. Kleine babytjes in draagzakken, kinderwagens, peuters die aan de hand mee waggelen. En in plaats van te schelden op kinderwagens die tegen je kuiten aan rijden, denk je zomaar ineens: 'Goh! Zouden wij hier ook rondlopen met zo'n klein wezentje volgend jaar?'
Kun je dat allemaal even de grond intrappen, maar je schildert me nu echt een stuk naïever af, dan dat ik ben. Ik weet echt wel dat er een hoop gaat veranderen, daar hebben we zeer bewust voor gekozen en daar heb ik juist ook veel zin in. Maar ik denk ook zeker dat er een hoop mogelijk blijft. Juist als dat festivalletje op 5 minuten wandelen van je eigen huis zit, dan ben je namelijk ook zo weer thuis mocht het een drama worden.
Zelf ben ik trouwens 29 jaar, dat is ook wel wat anders dan op je 22e al met kinderen beginnen.
[...]
En voor wat Natahsa betreft: waar schrijf ik toch dat je leven ophoudt met een kind? Leest iedereen er gewoon overheen dat ik juist vindt dat dat niet het geval is? Dat ik alleen probeer te nuanceren door uit te leggen dat je niet meer álles áltijd kunt, zoals sommige pas zwangere dames schijnen te denken. Er gaan namelijk andere dingen meespelen: dat je ook graag bij je kind bent en dat het niet prettig voelt om hem elk weekend uit logeren te doen.
Daarbij is vaak de oppas wél beperkt. Ik was 22 toen ik een kind kreeg. De meeste van mijn vriendinnen wisten bij god niet wat ze met zo'n baby moesten. Die gingen echt niet oppassen. En nu is iedereen gewoon druk met z'n eigen gezin.
Sinds wanneer is het een verdienste om je leven te blijven leiden alsof er niets veranderd is wanneer je kinderen hebt gekregen? Er veranderen nou eenmaal dingen. Wat echt niet inhoudt dat je op de bank zit en niets meer doet, maar wél dat je meer in huis bent dan voorheen. Dat kan ook in huis zijn met vrienden, heus niet alleen met je man. En je kunt ook heus met je kind dingen ondernemen. Maar in praktijk kun je ook zomaar een kind hebben die zo'n festival echt niet trekt (en nee, dat heb je niet zelf in de hand) en dan blijf je dus thuis. En dat is heel gezond lijkt me. Maar dat krampachtige vasthouden aan 'alles blijft zoals het vroeger was' is niet zo reeel.
Ik heb nergens geschreven dat ik denk dat er niks gaat veranderen. Dat maak jij er voor het gemak van om je eigen punt te kunnen maken. Mijn man en ik liepen dit jaar op dat festival, met ons grote-kleine geheim, waar we net achter waren gekomen. En ja, dan zie je overal om je heen kinderen. Kleine babytjes in draagzakken, kinderwagens, peuters die aan de hand mee waggelen. En in plaats van te schelden op kinderwagens die tegen je kuiten aan rijden, denk je zomaar ineens: 'Goh! Zouden wij hier ook rondlopen met zo'n klein wezentje volgend jaar?'
Kun je dat allemaal even de grond intrappen, maar je schildert me nu echt een stuk naïever af, dan dat ik ben. Ik weet echt wel dat er een hoop gaat veranderen, daar hebben we zeer bewust voor gekozen en daar heb ik juist ook veel zin in. Maar ik denk ook zeker dat er een hoop mogelijk blijft. Juist als dat festivalletje op 5 minuten wandelen van je eigen huis zit, dan ben je namelijk ook zo weer thuis mocht het een drama worden.
Zelf ben ik trouwens 29 jaar, dat is ook wel wat anders dan op je 22e al met kinderen beginnen.
zaterdag 6 september 2014 19:31
quote:valerievaldera schreef op 06 september 2014 @ 19:17:
[...]
Ik heb nergens geschreven dat ik denk dat er niks gaat veranderen. Dat maak jij er voor het gemak van om je eigen punt te kunnen maken. Mijn man en ik liepen dit jaar op dat festival, met ons grote-kleine geheim, waar we net achter waren gekomen. En ja, dan zie je overal om je heen kinderen. Kleine babytjes in draagzakken, kinderwagens, peuters die aan de hand mee waggelen. En in plaats van te schelden op kinderwagens die tegen je kuiten aan rijden, denk je zomaar ineens: 'Goh! Zouden wij hier ook rondlopen met zo'n klein wezentje volgend jaar?'
Kun je dat allemaal even de grond intrappen, maar je schildert me nu echt een stuk naïever af, dan dat ik ben. Ik weet echt wel dat er een hoop gaat veranderen, daar hebben we zeer bewust voor gekozen en daar heb ik juist ook veel zin in. Maar ik denk ook zeker dat er een hoop mogelijk blijft. Juist als dat festivalletje op 5 minuten wandelen van je eigen huis zit, dan ben je namelijk ook zo weer thuis mocht het een drama worden.
Zelf ben ik trouwens 29 jaar, dat is ook wel wat anders dan op je 22e al met kinderen beginnen.
Dat ligt er maar net aan. Ik ken een aantal vrouwen van begin 20 waarvan ik denk dat ze hele goede moeders zouden zijn en die er veel meer klaar voor zijn dan veel dertigers die ik ken die al gaan huilen bij het idee van een kind. Niet iedereen maakt dezelfde fase op hetzelfde moment mee en blijft daar even lang in en ook jonge ouders kunnen hele goede ouders zijn hoor. En juist jongere ouders komen op mij altijd flexibeler over dan oudere ouders.
Alleen maar omdat jíj er niet aan toe was op je 22ste en het minder goed aankunnen, wil niet zeggen dat dat voor andere vrouwen ook geldt.
Verder ben ik het met Thordis eens dat wij kinderloze (niet-)zwangeren pas echt weten hoe het is en wat we wel of niet gaan doen als het kind er eenmaal is. Het heeft nu niet zoveel zin om daarover te speculeren, want je weet gewoon niet hoe het gaat zijn. Wel kun je je voornemen om zoveel mogelijk te blijven doen zoals je gewend was, of juist om al je tijd en energie in je gezin te steken. En voor allebei valt wat te zeggen. Er is niet echt een goed of fout in deze denk ik. Maar je weet pas echt wat je het meeste ligt als het kind er is.
[...]
Ik heb nergens geschreven dat ik denk dat er niks gaat veranderen. Dat maak jij er voor het gemak van om je eigen punt te kunnen maken. Mijn man en ik liepen dit jaar op dat festival, met ons grote-kleine geheim, waar we net achter waren gekomen. En ja, dan zie je overal om je heen kinderen. Kleine babytjes in draagzakken, kinderwagens, peuters die aan de hand mee waggelen. En in plaats van te schelden op kinderwagens die tegen je kuiten aan rijden, denk je zomaar ineens: 'Goh! Zouden wij hier ook rondlopen met zo'n klein wezentje volgend jaar?'
Kun je dat allemaal even de grond intrappen, maar je schildert me nu echt een stuk naïever af, dan dat ik ben. Ik weet echt wel dat er een hoop gaat veranderen, daar hebben we zeer bewust voor gekozen en daar heb ik juist ook veel zin in. Maar ik denk ook zeker dat er een hoop mogelijk blijft. Juist als dat festivalletje op 5 minuten wandelen van je eigen huis zit, dan ben je namelijk ook zo weer thuis mocht het een drama worden.
Zelf ben ik trouwens 29 jaar, dat is ook wel wat anders dan op je 22e al met kinderen beginnen.
Dat ligt er maar net aan. Ik ken een aantal vrouwen van begin 20 waarvan ik denk dat ze hele goede moeders zouden zijn en die er veel meer klaar voor zijn dan veel dertigers die ik ken die al gaan huilen bij het idee van een kind. Niet iedereen maakt dezelfde fase op hetzelfde moment mee en blijft daar even lang in en ook jonge ouders kunnen hele goede ouders zijn hoor. En juist jongere ouders komen op mij altijd flexibeler over dan oudere ouders.
Alleen maar omdat jíj er niet aan toe was op je 22ste en het minder goed aankunnen, wil niet zeggen dat dat voor andere vrouwen ook geldt.
Verder ben ik het met Thordis eens dat wij kinderloze (niet-)zwangeren pas echt weten hoe het is en wat we wel of niet gaan doen als het kind er eenmaal is. Het heeft nu niet zoveel zin om daarover te speculeren, want je weet gewoon niet hoe het gaat zijn. Wel kun je je voornemen om zoveel mogelijk te blijven doen zoals je gewend was, of juist om al je tijd en energie in je gezin te steken. En voor allebei valt wat te zeggen. Er is niet echt een goed of fout in deze denk ik. Maar je weet pas echt wat je het meeste ligt als het kind er is.
zaterdag 6 september 2014 19:32
quote:Mevrouw75 schreef op 06 september 2014 @ 19:22:
Fiona, waar heb jij last van?= al 3 jaar werkloos maar heeft wel een leuke baan en is op zoek naar een man maar alle kerels van 30 op Tinder lijken op veertigers dat komt vast doordat alle single kerels van halverwege de dertig zich elke avond het leplazarus zuipen, daar krijg je 'n ouwe kop van
Fiona, waar heb jij last van?= al 3 jaar werkloos maar heeft wel een leuke baan en is op zoek naar een man maar alle kerels van 30 op Tinder lijken op veertigers dat komt vast doordat alle single kerels van halverwege de dertig zich elke avond het leplazarus zuipen, daar krijg je 'n ouwe kop van
zaterdag 6 september 2014 19:40
Je kan inderdaad niet voorspellen hoe je zal reageren als het kind er eenmaal is, dat klopt. Maar om nu te beweren dat je nooit meer eens op een terras kan zitten, of nooit meer naar een festival kan gaan als moeder, dat vind ik nogal ver gezocht.
De moeders in mijn omgeving doen nog regelmatig gezellige dingen met hun vrienden, met en zonder kind. Een paar maanden geleden ben ik bijvoorbeeld nog een heel weekend weggeweest met mijn beste vriendin en schrik niet: Zij is ook moeder. *Huiver, Huiver.*
De moeders in mijn omgeving doen nog regelmatig gezellige dingen met hun vrienden, met en zonder kind. Een paar maanden geleden ben ik bijvoorbeeld nog een heel weekend weggeweest met mijn beste vriendin en schrik niet: Zij is ook moeder. *Huiver, Huiver.*
zaterdag 6 september 2014 19:44
Ik bedoelde trouwens niet dat je op je 22e geen goede moeder kunt zijn. Wel dat het anders is. Thordis zei bijvoorbeeld dat ze haar kind destijds niet toevertrouwde aan haar jonge vrienden. Dit zou ik destijds ook zo hebben gevoeld, aangezien iedereen toen nog in een heel andere fase zat.
Nu op mijn 29e is dat wel anders.
Nu op mijn 29e is dat wel anders.
zaterdag 6 september 2014 19:54
quote:valerievaldera schreef op 06 september 2014 @ 19:44:
Ik bedoelde trouwens niet dat je op je 22e geen goede moeder kunt zijn. Wel dat het anders is. Thordis zei bijvoorbeeld dat ze haar kind destijds niet toevertrouwde aan haar jonge vrienden. Dit zou ik destijds ook zo hebben gevoeld, aangezien iedereen toen nog in een heel andere fase zat.
Nu op mijn 29e is dat wel anders.@ Thordis, tja dan had je maar anticonceptie moeten gebruiken dan was je niet zo vroeg moeder geworden en dan hoefde je ook niet wantrouwig te zijn tegenover je vrienden.
Ik bedoelde trouwens niet dat je op je 22e geen goede moeder kunt zijn. Wel dat het anders is. Thordis zei bijvoorbeeld dat ze haar kind destijds niet toevertrouwde aan haar jonge vrienden. Dit zou ik destijds ook zo hebben gevoeld, aangezien iedereen toen nog in een heel andere fase zat.
Nu op mijn 29e is dat wel anders.@ Thordis, tja dan had je maar anticonceptie moeten gebruiken dan was je niet zo vroeg moeder geworden en dan hoefde je ook niet wantrouwig te zijn tegenover je vrienden.
