Relaties
alle pijlers
Emotioneel verwaarloosd...en hopelijk snel vervuld!
woensdag 13 april 2016 19:18
Een half jaartje geleden poste ik hier over een doorbraak tijdens therapie waarin ik tot het besef kwam dat ik me emotioneel niet kan verbinden met anderen. Het topic startte ik toen om het onderwerp niet langer meer voor mezelf uit de weg te gaan en hoopte op steun. Dat kwam in grote getale. Nog mooier was dat meer mensen zich herkenden in het emotioneel verwaarloosd zijn en in dat topic behalve herkenning ook steun vonden. Emotionele verwaarlozing is geen leuk onderwerp maar wel iets dat aangepakt moet worden wil je de kans op fijne relaties vergroten. In eerste instantie de relatie met jezelf. Hier het oude topic als je geïnteresseerd bent en/of mee wilt schrijven: KLIK HIER
zondag 17 april 2016 09:19
Lovestar, je mag heus wel even balen van jezelf. Doe ik ook, alleen denk ik nu wel dat het nou eenmaal bij mij hoort. Kan m'n hele leven lang balen maar daar word t ook niet beter van... Baal met mate dus. Ofzo. Haha
Nou het stapje voor stapje iets beter gaat hier merk ik dat de innerlijke onrust naar 'iets' groter word. Niet het lege of eenzame gevoel, dat kan ik op dit moment heel goed handelen en is zo goed als niet aanwezig, maar de drang naar spanning.
Ik ben enorm onrustig, en zoals ik al vaker heb gehad, zijn dit de periodes dat ik bepaalde dingen ga opzoeken, iets wil voelen, omdat het gewone en normale niet genoeg is. Ben de spanning en onrust van vriend kwijt en het serene, goede, normale is niet wat ik ken.
Alsof ik een shot nodig heb. Het is lastig uit te leggen.
Nou het stapje voor stapje iets beter gaat hier merk ik dat de innerlijke onrust naar 'iets' groter word. Niet het lege of eenzame gevoel, dat kan ik op dit moment heel goed handelen en is zo goed als niet aanwezig, maar de drang naar spanning.
Ik ben enorm onrustig, en zoals ik al vaker heb gehad, zijn dit de periodes dat ik bepaalde dingen ga opzoeken, iets wil voelen, omdat het gewone en normale niet genoeg is. Ben de spanning en onrust van vriend kwijt en het serene, goede, normale is niet wat ik ken.
Alsof ik een shot nodig heb. Het is lastig uit te leggen.
zondag 17 april 2016 10:33
Wat een mooi, open topic. Breek even in ...
Herkenbaar ook in vele opzichten. Ik wil jullie graag een boekentip geven, want mij heeft het zeer geholpen in het bewust worden van die patronen, en hoe ze zijn ontstaan. Ik ben er ook nog niet maar het heeft mij de ogen geopend en geholpen om die ministapjes naar zelfvertrouwen en verbinding te nemen en vieren.
https://books.google.nl/books?id=zDZolM ... edir_esc=y
Wie weet heeft iemand hier er wat aan.
Herkenbaar ook in vele opzichten. Ik wil jullie graag een boekentip geven, want mij heeft het zeer geholpen in het bewust worden van die patronen, en hoe ze zijn ontstaan. Ik ben er ook nog niet maar het heeft mij de ogen geopend en geholpen om die ministapjes naar zelfvertrouwen en verbinding te nemen en vieren.
https://books.google.nl/books?id=zDZolM ... edir_esc=y
Wie weet heeft iemand hier er wat aan.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 18 april 2016 19:09
Misia, dank je wel voor de tip. Fijn dat het jou heeft geholpen. Het ziet eruit als een goed boek. Ik heb 'm op mijn lijst gezet.
Ik ben erg moe, geestelijk en lichamelijk. Mijn harde schijf in mijn hoofd zit ook vol. Er kan niks meer bij. Probeer het systeem op te ruimen maar het lukt niet. Emotioneel is het ook een achtbaan die maar doorgaat, dus dit heeft als resultaat dat ik geen enkel dag helemaal optimaal en fit ben.
Overigens ben ik wel trots op mezelf. Ik sprak een vrouw uit mijn flat die bezig was met een man. Maar dat ging niet helemaal vlekkeloos. Ze vroeg aan me of ik een relatie had. Ik zei daarop, 'nee'. Ze vroeg aan me of ik op zoek was. Toen zei ik ook, 'nee'. 'Ik vind het wel fijn single om zijn', zei ik. Ik merkte dat het echt een volmondige nee was. Ik sta er helemaal achter. Want die rillingen die ik de laatste keren heb ervaren. Die wil ik gewoon niet meer meemaken. Het gemis van een man dat voel ik gewoon niet meer.. Ik krijg het zelfs benauwd van mensen die hard op zoek zijn. Dat terwijl ik vroeger onbewust ook heel graag wou. Wat kan een mens veranderen.
Ik ben erg moe, geestelijk en lichamelijk. Mijn harde schijf in mijn hoofd zit ook vol. Er kan niks meer bij. Probeer het systeem op te ruimen maar het lukt niet. Emotioneel is het ook een achtbaan die maar doorgaat, dus dit heeft als resultaat dat ik geen enkel dag helemaal optimaal en fit ben.
Overigens ben ik wel trots op mezelf. Ik sprak een vrouw uit mijn flat die bezig was met een man. Maar dat ging niet helemaal vlekkeloos. Ze vroeg aan me of ik een relatie had. Ik zei daarop, 'nee'. Ze vroeg aan me of ik op zoek was. Toen zei ik ook, 'nee'. 'Ik vind het wel fijn single om zijn', zei ik. Ik merkte dat het echt een volmondige nee was. Ik sta er helemaal achter. Want die rillingen die ik de laatste keren heb ervaren. Die wil ik gewoon niet meer meemaken. Het gemis van een man dat voel ik gewoon niet meer.. Ik krijg het zelfs benauwd van mensen die hard op zoek zijn. Dat terwijl ik vroeger onbewust ook heel graag wou. Wat kan een mens veranderen.
Je bent als een uniek persoon geboren. Ga niet dood als een kopie.
woensdag 20 april 2016 17:21
woensdag 20 april 2016 18:43
vrijdag 22 april 2016 19:04
Ik voel me echt zo ellendig, ik zit vast in een beleving en ik kom er maar niet uit. Zit er al uren over te huilen en heb het uit ellende maar op papier gezet. Ik wil het delen omdat het zich maar blijft herhalen in de groep en ik ermee blijf zitten als ik naar huis ga maar mijn eigen therapeut zie ik pas weer begin mei. Ik durf het niet te delen in de groep, daar is het te heftig voor. Denk ook niet dat dat verstandig is. Aan de andere kant als ik niets doe, en ik blijf gaan dan blijft dit zich herhalen...
Heeft een van jullie ooit zoiets eerder aan de hand gehad? Je kunt toch niet zomaar van alles delen in de groep?
Heeft een van jullie ooit zoiets eerder aan de hand gehad? Je kunt toch niet zomaar van alles delen in de groep?
Doubt kills more dreams than failure ever will
vrijdag 22 april 2016 19:55
vrijdag 22 april 2016 22:36
Vivafleur heb je schematherapie? Ik zit ook in een (schema) groepstherapie.
Maak het bespreekbaar, je kan juist van alles delen in de groep.
Voor mij voelt de groep veilig. Ik krijg begrip, steun, mooie feedback, soms een nuttige kritische noot.
Blijf vooral niet in je cirkel denken. Het lucht op als je het open gooit. Wie weet eerst een stukje, als het voor jou te groots en overweldigend is. Kan je peilen wat de reacties zijn.
Wat rot dat emoties je nu zo overweldigen. Mocht je schematherapie hebben, misschien helpt een schema dagboek formulier om nu in te vullen? Als jullie daarmee werken.
Ik heb al vaker gezien (zeker als iemand net begint) dat mensen tegen iets oplopen. In mijn groep is iemand al eens boos de deur uit gestormt omdat ze boos werd en emoties overweldigden. Toen ze het open gooide in de groep waar zij tegenaan liep, kreeg ze begrip en steun. Onder de woede zat angst.
Het is juist goed om dingen te delen waar je tegenop loopt. En als je bang bent dat het verkeerd je mond uit rolt, zeg je dat erbij.
De therapeuten sturen het erg goed, is mijn ervaring en jij voelt je gehoord. Sterkte
Sorry voor het binnenvallen. Ik lees mee en wil al vaker reageren. Zo'n nieuw topic geeft mij ook wat meer overzicht.
Maak het bespreekbaar, je kan juist van alles delen in de groep.
Voor mij voelt de groep veilig. Ik krijg begrip, steun, mooie feedback, soms een nuttige kritische noot.
Blijf vooral niet in je cirkel denken. Het lucht op als je het open gooit. Wie weet eerst een stukje, als het voor jou te groots en overweldigend is. Kan je peilen wat de reacties zijn.
Wat rot dat emoties je nu zo overweldigen. Mocht je schematherapie hebben, misschien helpt een schema dagboek formulier om nu in te vullen? Als jullie daarmee werken.
Ik heb al vaker gezien (zeker als iemand net begint) dat mensen tegen iets oplopen. In mijn groep is iemand al eens boos de deur uit gestormt omdat ze boos werd en emoties overweldigden. Toen ze het open gooide in de groep waar zij tegenaan liep, kreeg ze begrip en steun. Onder de woede zat angst.
Het is juist goed om dingen te delen waar je tegenop loopt. En als je bang bent dat het verkeerd je mond uit rolt, zeg je dat erbij.
De therapeuten sturen het erg goed, is mijn ervaring en jij voelt je gehoord. Sterkte
Sorry voor het binnenvallen. Ik lees mee en wil al vaker reageren. Zo'n nieuw topic geeft mij ook wat meer overzicht.
vrijdag 22 april 2016 23:12
Fleur,
Dit soort dingen lijkt mij juist waar je voor komt in de therapie. Ik heb dan wel geen groepstherapie, maar het lijkt mij de bedoeling dat je iets constateert waar je (extreem) last van hebt, kijkt waar het vandaan komt en mee leert omgaan. En voor mijzelf en ik heb die indruk bij jou ook wel eens, dat je plek innemen in de wereld, niet echt vanzelf gaat. Dat de boosheid of ontevredenheid uiten moeilijk is, omdat dan een ander zogenaamd last ervan zou hebben. Ik weet niet zeker of dat voor jou ook zo is.
Ik zou zoals ik nu ben, juist wel dingen
proberen te delen. Juist de dingen waarvan je een paar uur zit te huilen.
Sterkte, ik hoop dat je je snel wat beter voelt.
Dit soort dingen lijkt mij juist waar je voor komt in de therapie. Ik heb dan wel geen groepstherapie, maar het lijkt mij de bedoeling dat je iets constateert waar je (extreem) last van hebt, kijkt waar het vandaan komt en mee leert omgaan. En voor mijzelf en ik heb die indruk bij jou ook wel eens, dat je plek innemen in de wereld, niet echt vanzelf gaat. Dat de boosheid of ontevredenheid uiten moeilijk is, omdat dan een ander zogenaamd last ervan zou hebben. Ik weet niet zeker of dat voor jou ook zo is.
Ik zou zoals ik nu ben, juist wel dingen
proberen te delen. Juist de dingen waarvan je een paar uur zit te huilen.
Sterkte, ik hoop dat je je snel wat beter voelt.
zaterdag 23 april 2016 07:29
Fleur, ik begrijp je gevoel. Wat mij helpt dan is om in ieder geval te zeggen wat er feitelijk op dat moment gebeurt. Dus bv " ik val stil nu, maar eigenlijk wil ik iets delen", of " ik reageer nu boos, omdat, (Vul maar in). Of pers er iets anders uit wat met dat moment te maken heeft. In plaats can met dat grote enge dat je niet durft te delen.
Wat mij ook wel eens helpt is t even breder te trekken en juist algemeen in een groep te delen van:" waar ik nogal eens tegen aan loop is dat ik dichtklap als ik iets met jullie wil delen. Dan kom ik thuis en zit daarnee" dan krijg je wellicht herkenning of tips ook over hoe je daarmee om zou kunnen gaan. Dus dan leg je jezelf niet op gelijk iets enorms eruit te gooien maar laat je de groep jou helpen in t proces om dat te gaan doen én je deelt in ieder geval een probleem waar je vaker tegen aan loopt.
Soms is het goed om iets in etappes aan te pakken ipv jezelf zo in t diepe willen gooien.
Trouwens, mijn ervaring net delen is dat anderen erdoor ook getriggerd worden om opener te zijn, waardoor er vaak júist n cultuur van openheid ontstaat die het weer makkelijker maakt om andere dingen te delen. Vaak hunkeren mensen naar precies zo'n sfeer, want t betekent dat ze zichzelf mogen zijn en gezien en gehoord worden voor wie ze zijn. En laat mensen dat nou t fijnste vinden en t hardste nodig hebben. Onderschat dus niet de grootste behoefte van mensen die jou in je pogingen tot meer openheid te komen zal steunen. Zeker, er zijn altijd mensen die er niet tegen kunnen maar wat dan nog. Nu heb jij er last van. Dus de kans dat je zal worden afgewezen als je jezelf laat zien is klein. In de echte wereld al,maar helemaal in n therapiesetting.
Sterkte, take it Bird by Bird ( boekentip van Anne lamott: Bird by Bird)
Wat mij ook wel eens helpt is t even breder te trekken en juist algemeen in een groep te delen van:" waar ik nogal eens tegen aan loop is dat ik dichtklap als ik iets met jullie wil delen. Dan kom ik thuis en zit daarnee" dan krijg je wellicht herkenning of tips ook over hoe je daarmee om zou kunnen gaan. Dus dan leg je jezelf niet op gelijk iets enorms eruit te gooien maar laat je de groep jou helpen in t proces om dat te gaan doen én je deelt in ieder geval een probleem waar je vaker tegen aan loopt.
Soms is het goed om iets in etappes aan te pakken ipv jezelf zo in t diepe willen gooien.
Trouwens, mijn ervaring net delen is dat anderen erdoor ook getriggerd worden om opener te zijn, waardoor er vaak júist n cultuur van openheid ontstaat die het weer makkelijker maakt om andere dingen te delen. Vaak hunkeren mensen naar precies zo'n sfeer, want t betekent dat ze zichzelf mogen zijn en gezien en gehoord worden voor wie ze zijn. En laat mensen dat nou t fijnste vinden en t hardste nodig hebben. Onderschat dus niet de grootste behoefte van mensen die jou in je pogingen tot meer openheid te komen zal steunen. Zeker, er zijn altijd mensen die er niet tegen kunnen maar wat dan nog. Nu heb jij er last van. Dus de kans dat je zal worden afgewezen als je jezelf laat zien is klein. In de echte wereld al,maar helemaal in n therapiesetting.
Sterkte, take it Bird by Bird ( boekentip van Anne lamott: Bird by Bird)
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 23 april 2016 10:11
quote:Ikbennietblond schreef op 20 april 2016 @ 16:23:
Geen ervaring, maar ik ken het wel. Ik denk dat beide je goed kunnen helpen.
Ik geef je het advies wat ik Fleur gaf: zet het op een rijtje door het op te schrijven. Waar liggen je angsten, welke pieker/gedachtepatronen heb je vaak. Waar heb je het meest en het vaakst last van? Wat zou je niet meer willen en wat zou je wel willen? Wat zien/zeggen familie en vrienden over je? Misschien lukt het dan om een beetje te bepalen welke behandeling het beste bij je past.
Geen ervaring, maar ik ken het wel. Ik denk dat beide je goed kunnen helpen.
Ik geef je het advies wat ik Fleur gaf: zet het op een rijtje door het op te schrijven. Waar liggen je angsten, welke pieker/gedachtepatronen heb je vaak. Waar heb je het meest en het vaakst last van? Wat zou je niet meer willen en wat zou je wel willen? Wat zien/zeggen familie en vrienden over je? Misschien lukt het dan om een beetje te bepalen welke behandeling het beste bij je past.
zaterdag 23 april 2016 10:29
quote:VivaFleur schreef op 22 april 2016 @ 19:04:
Ach lieve Fleur Wat vervelend.
Waarom vind je het te heftig om te delen in de groep? Is het misschien juist hetgeen wat je nodig hebt? Als je bang bent voor de drempel en/of wat erachter ligt, dan is het beste soms om over die drempel te gaan en het over je heen te laten komen. Wat is het ergste wat je kan gebeuren?
Als je het prettig vind, kan je het (eerst) met ons delen of in een pb aan iemand. Als je zo opgesloten zit en je therapeut zie je pas over een paar weken, dan moet je jezelf bevrijden
Ik ben zelf vrij gesloten in de groep.....Iets met een kapotte ophaalbrug van innerlijke wereld en buiten. Het is niet wat ik wil, het is juist een belangrijk probleem van mij waar ik aan wil werken. Wat ik kan zeggen, over mijzelf en anderen, er is niks wat zo erg is wat je niet kan delen. Misschien is een eerste stapje benoemen dat er iets is wat je erg moeilijk vind om te delen. De volgende keer, doe je een klein stukje van wat je wilt vertellen en zo steeds meer. Het hoeft niet allemaal in 1x. Doe waar je goed bij voelt.
In de groep zijn er meer mensen die het moeilijk/eng/spannend vinden om dingen te delen en sommigen hebben het gedeeld en sommigen nog niet. Maar het begint allemaal met aan te geven dat er iets is wat ze moeilijk vinden om over te praten.
Ach lieve Fleur Wat vervelend.
Waarom vind je het te heftig om te delen in de groep? Is het misschien juist hetgeen wat je nodig hebt? Als je bang bent voor de drempel en/of wat erachter ligt, dan is het beste soms om over die drempel te gaan en het over je heen te laten komen. Wat is het ergste wat je kan gebeuren?
Als je het prettig vind, kan je het (eerst) met ons delen of in een pb aan iemand. Als je zo opgesloten zit en je therapeut zie je pas over een paar weken, dan moet je jezelf bevrijden
Ik ben zelf vrij gesloten in de groep.....Iets met een kapotte ophaalbrug van innerlijke wereld en buiten. Het is niet wat ik wil, het is juist een belangrijk probleem van mij waar ik aan wil werken. Wat ik kan zeggen, over mijzelf en anderen, er is niks wat zo erg is wat je niet kan delen. Misschien is een eerste stapje benoemen dat er iets is wat je erg moeilijk vind om te delen. De volgende keer, doe je een klein stukje van wat je wilt vertellen en zo steeds meer. Het hoeft niet allemaal in 1x. Doe waar je goed bij voelt.
In de groep zijn er meer mensen die het moeilijk/eng/spannend vinden om dingen te delen en sommigen hebben het gedeeld en sommigen nog niet. Maar het begint allemaal met aan te geven dat er iets is wat ze moeilijk vinden om over te praten.
