Relaties
alle pijlers
Ex met rust laten
zondag 29 juni 2014 21:27
Bijna een jaar na de topic opening kan ik zeggen dat ik mijn ex een "rustplaats" heb gegeven.
Het gaat goed met me, heb veel bijgeleerd en heb natuurlijk mijn ups and downs maar dat is het leven!
Dank jullie wel allemaal voor jullie steun!
Special thanks aan Monroe, Pollewop etc etc.
Pollewop..nieuw topic mag geopend worden!!
Het gaat goed met me, heb veel bijgeleerd en heb natuurlijk mijn ups and downs maar dat is het leven!
Dank jullie wel allemaal voor jullie steun!
Special thanks aan Monroe, Pollewop etc etc.
Pollewop..nieuw topic mag geopend worden!!
woensdag 20 augustus 2014 18:36
Knuffel aan jullie allemaal. . Dat geen contact hebben is echt moeilijk. Heb ook zo de neiging om wat te zeggen. Maar beter van niet. En nog steeds (Ja echt ) dromen/hopen dat hij zich vergist en bij mij een keer voor de deur staat. Ja het is stom want er is al zoveel gebeurd en hij heeft me de afgelopen weken ook niet echt netjes behandeld of überhaupt de kans gegeven om te praten. Dus kan beter niet gaan hopen. Het is gewoon verrekte moeilijk om het naast me te leggen. Steeds weer denken aan de ontmoeting, de mooie leuke en romantische dingen en vooral dat we allebei bij de eerste ontmoeting dat vonk je voelden. Ook nog soms de domme gedachte in mijn hoofd dat hij misschien wel overspannen is en over tijdje beseft wat hij heeft laten gaan. En de grote waarom vraag. Waarom blokkeert hij me eerst op whatsapp en dan dag erna mij er weer op? Hij heeft me eerder verteld dat als hij personen echt niet wil spreken hij ze dan blokkeert. Vind het raar. Vanmiddag had ik ook weer een huilbui. Even lopen huilen op nummer van Marco Borsato- Margharita. Luchtte wel weer even op. Zat al paar dagen "vast" met mijn tranen. Moest er gewoon even uit.
@ Jennifer. Wat een klap . Bah dat doet extra pijn. Het is net of je dan nog even een trap na krijgt. Had ik met die ontdekking dat hij weer op datingsite staat. Deed me ook zeer. En doet hij ook extra. Dat weet ik wel.
Probeer aan jezelf te denken. Ik probeer het nu ook steeds meer. Is lastig want vooral in de nachten met slapen komen de dromen weer en de volgende ochtend weer het lege gevoel en het besef van " o ja ik heb niet gedroomd hij is er echt niet meer".
En ook steeds die stomme gedachte " wat zou hij nu doen? Overal dezelfde auto zien rijden als hem? Wanneer gaat hij nou eens uit mijn gedachte? Wat ik nu ook doe is opschrijven waarin hij mij pijn heeft gedaan. En dan erbij zeggende het is een volwassen man en hij had het ook op een volwassen manier kunnen doen. Alle negatieve dingen schrijf ik dus nu op en er achter wat ik juist nodig heb en verdien. En alle negatieve punten van mijzelf is een wijze les voor mij om mee aan de slag te gaan.
@ Jennifer. Wat een klap . Bah dat doet extra pijn. Het is net of je dan nog even een trap na krijgt. Had ik met die ontdekking dat hij weer op datingsite staat. Deed me ook zeer. En doet hij ook extra. Dat weet ik wel.
Probeer aan jezelf te denken. Ik probeer het nu ook steeds meer. Is lastig want vooral in de nachten met slapen komen de dromen weer en de volgende ochtend weer het lege gevoel en het besef van " o ja ik heb niet gedroomd hij is er echt niet meer".
En ook steeds die stomme gedachte " wat zou hij nu doen? Overal dezelfde auto zien rijden als hem? Wanneer gaat hij nou eens uit mijn gedachte? Wat ik nu ook doe is opschrijven waarin hij mij pijn heeft gedaan. En dan erbij zeggende het is een volwassen man en hij had het ook op een volwassen manier kunnen doen. Alle negatieve dingen schrijf ik dus nu op en er achter wat ik juist nodig heb en verdien. En alle negatieve punten van mijzelf is een wijze les voor mij om mee aan de slag te gaan.
woensdag 20 augustus 2014 21:32
Maka22, ja dat is het ook. Ben benieuwd wanneer dat gevoel gaat slijten. Ik "verlang" ook nog steeds dat ik wat van hem ga horen. Maar dat zal waarschijnlijk wel niet gebeuren. Ik weet ook niet wat hij voelt/denkt. Eigenlijk moeten wij ons daar ook niet mee bezig houden want je wordt er knetter van en staat voor jezelf zoveel in de weg. Net zoals ik eerder zei ik vraag me ook zoveel dingen af. Dat van die app bijvoorbeeld en dubbele signalen en zo kan ik nog wel veel dingen bedenken. Maar het feit is gewoon dat het over is. En ik ben diegene die de hoop in stand houdt . Dat zal heus slijten en daar ben ik mee bezig. Als hij ook enigszins hoop had, had ik het al lang moeten horen.
woensdag 20 augustus 2014 22:30
Maka, je slaat de spijker op zn kop. Het meeste pijn doet het me dat het hem blijkbaar koud laat, dat ik niks hoor. Ik kan me echter van hem niet voorstellen dat hij net zo hard aan het verwerken is zoals ik dat doe. Blijft optie 1 over: hij is er echt klaar mee. En dát vind ik dan weer niet te begrijpen. Ik kom langzaam op een punt dat ik hem echt moet verwijderen van social media, want ik merk dat ik obsessed raak. Te vermoeiend, ik merk het aan alles: steen in maag, geen eetlust, 100 keer checken. Het moet stoppen.
woensdag 20 augustus 2014 22:49
idd. het is te vermoeiend om zo verdrietig te blijven. Dat verdient ie niet heb ik besloten. Ik probeer elke dag even ergens van et genieten. gewoon een beetje.
(ik weet dat ik me niet met hem bezig moet houden, maar ik hou mij vast dat hij het ook moeilijk heeft en dat vooral zijn verstand hem tegen houdt om contact op
te nemen. Tenminste zoals ik hem ken. Gevoel negeren en verstandig zijn. Hoewel hij de keuze geloof ik op gevoel heeft gemaakt)
Ik weet het allemaal ook niet meer. Pollewop...tja, dat social media doet meer pijn dan je denkt. Het lucht mij op dat ie bijna overal weg is. Rust in de tent.
In mijn geval vind ik de aandacht van andere mannen soms wel even fijn. Er is meer in de wereld...
(ik weet dat ik me niet met hem bezig moet houden, maar ik hou mij vast dat hij het ook moeilijk heeft en dat vooral zijn verstand hem tegen houdt om contact op
te nemen. Tenminste zoals ik hem ken. Gevoel negeren en verstandig zijn. Hoewel hij de keuze geloof ik op gevoel heeft gemaakt)
Ik weet het allemaal ook niet meer. Pollewop...tja, dat social media doet meer pijn dan je denkt. Het lucht mij op dat ie bijna overal weg is. Rust in de tent.
In mijn geval vind ik de aandacht van andere mannen soms wel even fijn. Er is meer in de wereld...
donderdag 21 augustus 2014 10:18
voor jou Jennifer, wat ontzettend kut voor je....
Je had al vermoedens? Het lijkt me echt zo erg om dat ook nog te moeten meemaken. Ik wacht die klap ook af. En die zou zomaar eens heel snel kunnen vallen.
Pfff, hier ook een redelijk lastige morgen. Gisteren mijn fiets opgehaald bij hem. Stond buiten, kon er bij zonder hem te moeten zien. Allemaal herinneringen bij de aanblik van zijn huis. Er stond nog een (spuuglelijk) beeldje van mij in zijn vensterbank. Zo raar, om daar niet meer te komen... deel van mijn leven speelde zich daar af... laatste dag werken, vanavond mag ik instorten.
Je had al vermoedens? Het lijkt me echt zo erg om dat ook nog te moeten meemaken. Ik wacht die klap ook af. En die zou zomaar eens heel snel kunnen vallen.
Pfff, hier ook een redelijk lastige morgen. Gisteren mijn fiets opgehaald bij hem. Stond buiten, kon er bij zonder hem te moeten zien. Allemaal herinneringen bij de aanblik van zijn huis. Er stond nog een (spuuglelijk) beeldje van mij in zijn vensterbank. Zo raar, om daar niet meer te komen... deel van mijn leven speelde zich daar af... laatste dag werken, vanavond mag ik instorten.
donderdag 21 augustus 2014 10:30
Tjesus ik kan niet bewegen vandaag, ben wakker geworden volledig vast, Al mijn spieren willen me duidelijk maken dat ze echt bestaan, aw!
IK ben thuis blijven werken, ik kan niet weg vandaag, ik denk dat ik ergens terecht zou komen waar ik niet wil zijn. Hier, thuis, mijn veilig haven... maar ik kan niks, niets anders dan naar mijn scherm staren, pijn voelen... en natuurlijk aan hem denken. Waarom?? Ik ben toch zelf weggegaan, is dit niet soms wat ik wilde? Ik was met hem toch niet gelukkig?!
Ik weet dat dit tijdelijk is, dat echt over gaat, dat ooit beter zal worden maar (weer de gemarreeeeeee!!) ik hou van hem! En hij van mij, zo triest dit. Dat het niet werkte, dat we elkaar niet konden geven wat elkaar wel hadden gegund. Waarom? Waarom niet?
Dit is afkicken, dit is een marteling, een marteling waar ik heb voor gekozen. Want ik mag niet vergeten: ik was niet gelukkig.
Waarom ben ik nu weer niet gelukkig? Gek!
IK ben thuis blijven werken, ik kan niet weg vandaag, ik denk dat ik ergens terecht zou komen waar ik niet wil zijn. Hier, thuis, mijn veilig haven... maar ik kan niks, niets anders dan naar mijn scherm staren, pijn voelen... en natuurlijk aan hem denken. Waarom?? Ik ben toch zelf weggegaan, is dit niet soms wat ik wilde? Ik was met hem toch niet gelukkig?!
Ik weet dat dit tijdelijk is, dat echt over gaat, dat ooit beter zal worden maar (weer de gemarreeeeeee!!) ik hou van hem! En hij van mij, zo triest dit. Dat het niet werkte, dat we elkaar niet konden geven wat elkaar wel hadden gegund. Waarom? Waarom niet?
Dit is afkicken, dit is een marteling, een marteling waar ik heb voor gekozen. Want ik mag niet vergeten: ik was niet gelukkig.
Waarom ben ik nu weer niet gelukkig? Gek!
donderdag 21 augustus 2014 12:39
Sinds maandag is mijn relatie ook voorbij, verschrikkelijk. Het wordt nu letterlijk afkicken. Het idee dat zoals ik me nu voel, dit nog 3 maanden minimaal kan duren, maakt me nog veel verdrietiger. Hopelijk houd ik het vol om niets tegen m te zeggen.
Ik kijk constant op whatsapp wanneer die voor het laatst online is geweest .
Dat was om 03:26, waarschijnlijk heeft ie liggen piekeren in bed .
Ik kijk constant op whatsapp wanneer die voor het laatst online is geweest .
Dat was om 03:26, waarschijnlijk heeft ie liggen piekeren in bed .
donderdag 21 augustus 2014 13:27
Hoi Dames
Bij het lezen van alle berichten hier denk ik weleens.. zouden mannen ook zo denken zoals wij?
Dat ze de geur missen, aandacht, leuke tijd etc. Hoe zouden zij omgaan met verdriet?
Mijn ex is bijv een stil iemand die niet snel over zijn gevoelens praat en als ik alleen op zn gedrag moet oordelen, dan denk ik dat het hem niks interesseert en hij daarom nieuwe vriendin zoekt. Alsof ik niet heb bestaan.
Wij moeten altijd vertellen hoe we ons voelen etc..
Zouden ze ook met hun vrienden zo over ons praten of juist helemaal niet? Ik wou dat ik een dag een man kon zijn :p
Bij het lezen van alle berichten hier denk ik weleens.. zouden mannen ook zo denken zoals wij?
Dat ze de geur missen, aandacht, leuke tijd etc. Hoe zouden zij omgaan met verdriet?
Mijn ex is bijv een stil iemand die niet snel over zijn gevoelens praat en als ik alleen op zn gedrag moet oordelen, dan denk ik dat het hem niks interesseert en hij daarom nieuwe vriendin zoekt. Alsof ik niet heb bestaan.
Wij moeten altijd vertellen hoe we ons voelen etc..
Zouden ze ook met hun vrienden zo over ons praten of juist helemaal niet? Ik wou dat ik een dag een man kon zijn :p
donderdag 21 augustus 2014 13:30
Ik ben dus niet de enige 
Hopen, wachten, kijken, opzoeken. Ik word er gek van.
Mijn relatie is nu 10 dagen verbroken. Uit zichzelf neemt hij geen contact op. Is weg gegaan en dat was het. Zelf 1 keer contact gezocht. Maar van wat hij schreef werd ik echt niet minder verdrietig: geen twijfel en wil niet ingaan op mijn emoties.
En dan nu? Verder gaan? Het lukt niet goed. Alles in de toekomst is nu anders. Ik mis hem en alles erom heen. Ook ik vraag mij af of hij mij wel mist. Of ik iets voor hem waard ben geweest. Of er iemand anders is.
Heb spijt van de mooie woorden waarmee ik afscheid heb genomen. Hij is die woorden niet waard.
Ik voel mij gebruikt, voor alles wat ik in onze relatie over had.
Hoe rot ook, het helpt dat ik niet de enige ben. Makka, ik leef met je mee. En de adviezen die jij krijgt, lees ik alsof ze ook voor mij bedoelt zijn.
Dat onze relatie niet werkte, dat kan. Maar dat hij het niet op kan brengen om contact te zoeken of afscheid te nemen van mijn kinderen, vind ik echt heel erg.
Hoe werkt dat toch? Dat afsluiten voor emoties? Ik snap er niets van.
Ik huil, pieker en frustreer met jullie mee. x
Hopen, wachten, kijken, opzoeken. Ik word er gek van.
Mijn relatie is nu 10 dagen verbroken. Uit zichzelf neemt hij geen contact op. Is weg gegaan en dat was het. Zelf 1 keer contact gezocht. Maar van wat hij schreef werd ik echt niet minder verdrietig: geen twijfel en wil niet ingaan op mijn emoties.
En dan nu? Verder gaan? Het lukt niet goed. Alles in de toekomst is nu anders. Ik mis hem en alles erom heen. Ook ik vraag mij af of hij mij wel mist. Of ik iets voor hem waard ben geweest. Of er iemand anders is.
Heb spijt van de mooie woorden waarmee ik afscheid heb genomen. Hij is die woorden niet waard.
Ik voel mij gebruikt, voor alles wat ik in onze relatie over had.
Hoe rot ook, het helpt dat ik niet de enige ben. Makka, ik leef met je mee. En de adviezen die jij krijgt, lees ik alsof ze ook voor mij bedoelt zijn.
Dat onze relatie niet werkte, dat kan. Maar dat hij het niet op kan brengen om contact te zoeken of afscheid te nemen van mijn kinderen, vind ik echt heel erg.
Hoe werkt dat toch? Dat afsluiten voor emoties? Ik snap er niets van.
Ik huil, pieker en frustreer met jullie mee. x
donderdag 21 augustus 2014 13:44
quote:liekeroem schreef op 21 augustus 2014 @ 13:27:
Hoi Dames
Bij het lezen van alle berichten hier denk ik weleens.. zouden mannen ook zo denken zoals wij?
Dat ze de geur missen, aandacht, leuke tijd etc. Hoe zouden zij omgaan met verdriet?
Mijn ex is bijv een stil iemand die niet snel over zijn gevoelens praat en als ik alleen op zn gedrag moet oordelen, dan denk ik dat het hem niks interesseert en hij daarom nieuwe vriendin zoekt. Alsof ik niet heb bestaan.
Wij moeten altijd vertellen hoe we ons voelen etc..
Zouden ze ook met hun vrienden zo over ons praten of juist helemaal niet? Ik wou dat ik een dag een man kon zijn :pDit. Precies dit. Ik snap dat ook niet. Ik denk het niet, tenminste: mijn ex praat echt niet zo met zijn vrienden. Ik denk ook echt dat hij echt klaar is ermee. Geen emoties, geen gevoelens. Niks meer.
Hoi Dames
Bij het lezen van alle berichten hier denk ik weleens.. zouden mannen ook zo denken zoals wij?
Dat ze de geur missen, aandacht, leuke tijd etc. Hoe zouden zij omgaan met verdriet?
Mijn ex is bijv een stil iemand die niet snel over zijn gevoelens praat en als ik alleen op zn gedrag moet oordelen, dan denk ik dat het hem niks interesseert en hij daarom nieuwe vriendin zoekt. Alsof ik niet heb bestaan.
Wij moeten altijd vertellen hoe we ons voelen etc..
Zouden ze ook met hun vrienden zo over ons praten of juist helemaal niet? Ik wou dat ik een dag een man kon zijn :pDit. Precies dit. Ik snap dat ook niet. Ik denk het niet, tenminste: mijn ex praat echt niet zo met zijn vrienden. Ik denk ook echt dat hij echt klaar is ermee. Geen emoties, geen gevoelens. Niks meer.
donderdag 21 augustus 2014 13:46
quote:spookie21 schreef op 21 augustus 2014 @ 12:39:
Sinds maandag is mijn relatie ook voorbij, verschrikkelijk. Het wordt nu letterlijk afkicken. Het idee dat zoals ik me nu voel, dit nog 3 maanden minimaal kan duren, maakt me nog veel verdrietiger. Hopelijk houd ik het vol om niets tegen m te zeggen.
Ik kijk constant op whatsapp wanneer die voor het laatst online is geweest .
Dat was om 03:26, waarschijnlijk heeft ie liggen piekeren in bed .De eerste vier weken vond ik het allerergst. Die allesoverheersende paniek en de angst. Huilen, huilen, huilen. Nu is het twee maanden uit, en het is iets anders geworden. Soms zijn er dagen dat ik niet huil, dat ik soms kan lachen om dingen. Maar over is het nog lang niet.... Vermoeiend.
Sinds maandag is mijn relatie ook voorbij, verschrikkelijk. Het wordt nu letterlijk afkicken. Het idee dat zoals ik me nu voel, dit nog 3 maanden minimaal kan duren, maakt me nog veel verdrietiger. Hopelijk houd ik het vol om niets tegen m te zeggen.
Ik kijk constant op whatsapp wanneer die voor het laatst online is geweest .
Dat was om 03:26, waarschijnlijk heeft ie liggen piekeren in bed .De eerste vier weken vond ik het allerergst. Die allesoverheersende paniek en de angst. Huilen, huilen, huilen. Nu is het twee maanden uit, en het is iets anders geworden. Soms zijn er dagen dat ik niet huil, dat ik soms kan lachen om dingen. Maar over is het nog lang niet.... Vermoeiend.
donderdag 21 augustus 2014 14:01
Voor mij is nu ruin een week geleden dat het uit is tussen ons. Ik liep al maanden mee, denken hoe uitmaken?. Ik was niet gelukkig, praten hielp niet meer; hij beloofde alles maar deed niks.
Ik ben van overtuig dat hij niets eens in de gaten had hoe ongelukkig ik was, al had ik hem tig keer duidelijk gemaakt dat we niet zo verder konden, na de emoties van onze gesprek, en met de wetenschap dat tussen ons weer goed zat, was hij ook gelijk alles vergeten en deed verder niks mee met zijn eigen beloftes. (Hij is niet een slecht mens, verre van, alleen heel raar)
Ik denk dat hij zeker ook heel moeilijk heeft. Met vrienden praten kan hij niet (voor zo ver ik weet) hij heeft namelijk geen vrienden meer.
Voor jullie allemaal een dikke
Ik ben van overtuig dat hij niets eens in de gaten had hoe ongelukkig ik was, al had ik hem tig keer duidelijk gemaakt dat we niet zo verder konden, na de emoties van onze gesprek, en met de wetenschap dat tussen ons weer goed zat, was hij ook gelijk alles vergeten en deed verder niks mee met zijn eigen beloftes. (Hij is niet een slecht mens, verre van, alleen heel raar)
Ik denk dat hij zeker ook heel moeilijk heeft. Met vrienden praten kan hij niet (voor zo ver ik weet) hij heeft namelijk geen vrienden meer.
Voor jullie allemaal een dikke
donderdag 21 augustus 2014 14:24
quote:pollewop75 schreef op 21 augustus 2014 @ 13:46:
[...]
De eerste vier weken vond ik het allerergst. Die allesoverheersende paniek en de angst. Huilen, huilen, huilen. Nu is het twee maanden uit, en het is iets anders geworden. Soms zijn er dagen dat ik niet huil, dat ik soms kan lachen om dingen. Maar over is het nog lang niet.... Vermoeiend.
Ik heb de eerste 2 weken 12 dagen gehuild,denk ik...
Twee weken erna was het heel erg afwisselen, en soms heb ik hem geappt etc.. Gelukkig niet verwetend of zo, maar leuk (blij dat ik hem niet gestalkt heb)..
Twee weken erna ben ik met hem naar een concert geweest en het voelde alsof mijn verse wonden weer open waren gegaan..
En nu twee weken later alweer heb ik bijna nergens meer last van.. Heel soms aan gedacht en afgevraagd hoe het met hem gaat, maar is meestal van korte duur.. En ik heb geen behoefde meer om hem te smsen (heeeeeel soms heb ik zo'n gedachte "zal ik eens vragen hoe het met hem gaat?", maar dan denk ik.. laat maar)..
Ik mis hem niet meer zo als partner, maar wel als persoon, want hij is de enige die alles van me weet.
[...]
De eerste vier weken vond ik het allerergst. Die allesoverheersende paniek en de angst. Huilen, huilen, huilen. Nu is het twee maanden uit, en het is iets anders geworden. Soms zijn er dagen dat ik niet huil, dat ik soms kan lachen om dingen. Maar over is het nog lang niet.... Vermoeiend.
Ik heb de eerste 2 weken 12 dagen gehuild,denk ik...
Twee weken erna was het heel erg afwisselen, en soms heb ik hem geappt etc.. Gelukkig niet verwetend of zo, maar leuk (blij dat ik hem niet gestalkt heb)..
Twee weken erna ben ik met hem naar een concert geweest en het voelde alsof mijn verse wonden weer open waren gegaan..
En nu twee weken later alweer heb ik bijna nergens meer last van.. Heel soms aan gedacht en afgevraagd hoe het met hem gaat, maar is meestal van korte duur.. En ik heb geen behoefde meer om hem te smsen (heeeeeel soms heb ik zo'n gedachte "zal ik eens vragen hoe het met hem gaat?", maar dan denk ik.. laat maar)..
Ik mis hem niet meer zo als partner, maar wel als persoon, want hij is de enige die alles van me weet.
donderdag 21 augustus 2014 14:32
Wat ik wel geleerd heb is dat je hem in begin helemaal niet moet smsen.. Laat hem zich afvragen hoe het met jou gaat..
Ook al is het heeeeeel erg moeilijk, maar verwijder zijn nummer, social media etc..
En probeer niet stiekem te kijken. Makkelijker gezegd dan gedaan ,want ik heb het in begin ook gedaan.. Maar merk dat het geen zin had.
Mannen (niet alle natuurlijk) zijn anders. Ze maken een beslissing en staan er achter op dat moment. Maar over een tijdje gaan ze nadenken.. En wij vrouwen zijn tegenovergesteld
Ik heb heel veel aan dit topic (en forum) gehad, dus bedankt ladies...
Wat mij ook heeft geholpen is websites van ldvd te lezen of hoe krijg je je ex terug (en niet dat ik hem terug wilde, maar staan wel goede tips tussen)..
En mezelf dwingen dingen te gaan ondernemen, ook al had ik er geen zin .. Achteraf voelde ik me toch beter.
Good luck
Ook al is het heeeeeel erg moeilijk, maar verwijder zijn nummer, social media etc..
En probeer niet stiekem te kijken. Makkelijker gezegd dan gedaan ,want ik heb het in begin ook gedaan.. Maar merk dat het geen zin had.
Mannen (niet alle natuurlijk) zijn anders. Ze maken een beslissing en staan er achter op dat moment. Maar over een tijdje gaan ze nadenken.. En wij vrouwen zijn tegenovergesteld
Ik heb heel veel aan dit topic (en forum) gehad, dus bedankt ladies...
Wat mij ook heeft geholpen is websites van ldvd te lezen of hoe krijg je je ex terug (en niet dat ik hem terug wilde, maar staan wel goede tips tussen)..
En mezelf dwingen dingen te gaan ondernemen, ook al had ik er geen zin .. Achteraf voelde ik me toch beter.
Good luck
donderdag 21 augustus 2014 14:47
De eenzaamheid slaat nu toe bij mij. Ik zie op tegen de weekenden en ik heb eerlijk gezegd ook geen zin om met vrienden af te spreken.
De allesoverheersende paniek waar Pollewop het over heeft voel ik nog. Gisteravond heb ik verschrikkelijk hard gehuild bij het teruglezen van alle berichtjes. Hij voelt niet genoeg voor me en daar moet ik het mee doen. Hij praat redelijk open over zijn gevoel, nou ja het ontbreken van zijn gevoel voor mij. Hij mist me niet en vindt het prima zoals het nu is.
Het hebben van geen contact vinden we beiden moeilijk dus dat gaat soms fout. Als ik wat stuur, stuurt hij iets terug. Uit zichzelf zal hij niet meer beginnen.
Afkicken wordt een lange en pijnlijke weg.
De allesoverheersende paniek waar Pollewop het over heeft voel ik nog. Gisteravond heb ik verschrikkelijk hard gehuild bij het teruglezen van alle berichtjes. Hij voelt niet genoeg voor me en daar moet ik het mee doen. Hij praat redelijk open over zijn gevoel, nou ja het ontbreken van zijn gevoel voor mij. Hij mist me niet en vindt het prima zoals het nu is.
Het hebben van geen contact vinden we beiden moeilijk dus dat gaat soms fout. Als ik wat stuur, stuurt hij iets terug. Uit zichzelf zal hij niet meer beginnen.
Afkicken wordt een lange en pijnlijke weg.
donderdag 21 augustus 2014 15:18
Monroe snap precies wat je bedoelt. Ik heb ook zo mijn momenten dat ik echt even mijn huilbuien moet laten gaan. En weekenden zie ik ook tegen op. Heel erg. Bah niks aan. Ook geen zin aan vriendinnen dan. Want of ze zijn zelf gesetteld of zwanger. En ze hebben wel even begrip voor mijn liefdesverdriet, maar ben nu 7 weken verder. En voel me zo'n muts dan om er dan met vriendinnen over te hebben. Adviezen die ze geven zijn lief, maar het haalt het rottige lege gevoel niet weg. En ben bang dat ze straks gaan denken bij langeleis ga ik ook niet meer langs met dat gezeur.
