Relaties
alle pijlers
Mannen van tegenwoordig en Tinder
zaterdag 22 november 2014 15:24
Ligt het nou aan mij of wil niemand meer een relatie? Met de eindeloze mogelijkheden van Tinder, wat je bijna letterlijk kan vergelijken als een lopend buffet (zo eentje waar het gerecht naar jou toe komt, en als je het niet lekker vind, wacht je tot de lopende band iets is opgeschoven om het volgende te proeven) lijkt het wel alsof de meeste mannen geen zin meer hebben in vastigheid. De trend is nu opeens om zo veel mogelijk in het rond te neuken. Monogamie is zogenaamd onderdrukking uit de jaren 50 en volgens vele mannen is de man er op geprogrammeerd om zijn zaad bij zoveel mogelijk vrouwen te lozen.
Misschien ligt het aan 20ers, maar ik heb hiervoor wel lange relaties gehad, dus ik denk echt dat het te maken heeft met het feit dat die app opeens op de markt is. Elke keer als ik een date scoor, lijkt die vent niks serieus te willen behalve even "scharrelen". Ik zit er bijna aan te denken om in de religeuze hoek te gaan zoeken (ben zelf atheist) omdat dit gewoon niks wordt.
Misschien ligt het aan 20ers, maar ik heb hiervoor wel lange relaties gehad, dus ik denk echt dat het te maken heeft met het feit dat die app opeens op de markt is. Elke keer als ik een date scoor, lijkt die vent niks serieus te willen behalve even "scharrelen". Ik zit er bijna aan te denken om in de religeuze hoek te gaan zoeken (ben zelf atheist) omdat dit gewoon niks wordt.
woensdag 26 november 2014 14:20
quote:Suzy65 schreef op 26 november 2014 @ 14:05:
Paek: ik reageer later, nu geen tijd, moet echt ff andere dingen doen.
Er stond ook een artikel in de Jan. Heb er iets over geschreven op andere topic (Is hij geinteresseerd).
Kom er later op terug.
Zie je laatste bericht: ik vraag me af of je wel zo je best moet doen om een gesprek weer te openen en aan de gang te (moeten) houden. Wat gebeurt er als je dat niet doet?Dat blijf je niet proberen natuurlijk, maar soms vroeg ik me af wie de ander was en bij gebrek aan andere gesprekspartner kijk je wat iemand nog wellicht meer te vertellen heeft zo af en toe, of je ergens een ingang kan vinden. Voor een relatie opbouwen werkt dat niet nee.
Paek: ik reageer later, nu geen tijd, moet echt ff andere dingen doen.
Er stond ook een artikel in de Jan. Heb er iets over geschreven op andere topic (Is hij geinteresseerd).
Kom er later op terug.
Zie je laatste bericht: ik vraag me af of je wel zo je best moet doen om een gesprek weer te openen en aan de gang te (moeten) houden. Wat gebeurt er als je dat niet doet?Dat blijf je niet proberen natuurlijk, maar soms vroeg ik me af wie de ander was en bij gebrek aan andere gesprekspartner kijk je wat iemand nog wellicht meer te vertellen heeft zo af en toe, of je ergens een ingang kan vinden. Voor een relatie opbouwen werkt dat niet nee.
woensdag 26 november 2014 14:29
@ Thailand ja dat idee heb ik ook. Als ik terugdenk ben ik degene die tegen hem aan is gaan kleppen. Niet van Wie ben je en wat doe je, maar hele basic dingen. Mijn geniale openingszin was "Hee ik sta nu nog in de stad, dilemma: zal ik naar de KFC gaan of thuis een broodje smeren want ik heb echt geen zin meer om te koken" of iets dergelijks. Hij was op dat moment in de trein onderweg naar huis en biechtte op die avond ook voor een snelle hap te gaan. Super onromantische bullshit talk over niks maar vervolgens gingen we ons op afstand ergeren aan de mensen in de rij voor ons en vlogen de grapjes heen en weer. Hij is wel nog steeds de stille van ons twee maar áls hij wat zegt is het vaak wel iets heel fijns/nuttigs/goeds of grappigs. Hij is totaal geen player of vrouwenversierder en in een kroeg tegen een meisje gaan praten is zijn grootste nachtmerrie geloof ik.
Heb alle teksten bijgelezen (jee wat een lappen!) en ik denk dat de mensen die een serieuze relatie willen van binnen hetzelfde willen. Gelijkwaardigheid en geborgenheid. Zowel op psychisch als op lichamelijk vlak. In vorige relaties had ik altijd het idee dat wat ik wilde niet kon. Inderdaad wat hierboven ook al genoemd was, de man op zijn voetstuk met zijn hulpverleners syndroom en zodra ik iets gewoon lekker zelf deed of wilde doen was het huis te klein. Ook had ik altijd problemen op het seksuele vlak omdat ik juist heel erg van seks hou. Heb heel lang de theorie gehad dat het komt omdat mannen een jacht instinct hebben en zodra je zelf als vrouw zijnde er ook wel vaker voor te porren bent dan valt dat jachtinstinct in slaap en begeren ze je niet meer. Achteraf zie ik in dat ik gewoon de verkeerde keuzes heb gemaakt op relatiegebied.
Er is een overlap maar ook een verschil tussen elkaars hulpverlener zijn en elkaars steun en toeverlaat. Bij elkaars steun en toeverlaat ben je er voor elkaar uit liefde maar je laat de ander wel zelf keuzes maken en aan het probleem werken. Bij hulpverlener ontleent de hulpverlenende er een soort machtsgevoel aan lijkt het wel, en wordt de partner onaantrekkelijker naar mate deze steeds meer op eigen benen gaat staan. Hij of zij probeert je letterlijk klein te houden en het is in mijn ogen een teken van zelf minderwaardig zijn/voelen waardoor je het nodig hebt voor je ego om een zwakkere te hebben die tegen jou opkijkt alsof je de Messias bent ofzo.
Het is een lastige om dat verschil te spotten en ik ben druk aan het graven of ik de gouden tip hiervoor heb maar er schiet even niks te binnen. Wel merk ik in mijn huidige relatie dat ik mijn vriend hier en daar 'test' door gewoon heel duidelijk ook mijn eigen mening te verkondigen en niet gelijk te meegaand te gaan lopen doen. Die houding heb ik al snel omdat het natuurlijk ook wel lekker makkelijk is als de ander wat verzint om te zeggen 'prima is goed doen we dat wel'.
Iedereen heeft in meer of mindere mate een rugzakje zeker als je ouder wordt. Ik denk dat het best wel een illusie is om tegen iemand aan te lopen die helemaal geen 'dingen' uit het verleden heeft. Bij de een kan dit zijn een mislukt huwelijk, kinderen met een exvrouw, en bij de ander zoals bij mij kunnen er weer andere dingen spelen. Zo zit ik nu thuis vanwege wat later PTSS blijkt. Zou je kunnen denken dat het hier 'Huize Hellupie Hullepie' is maar behalve met wat praktische dingen weiger ik mijn vriend er in mee te trekken. De praktische kant is bijvoorbeeld dat we hebben afgesproken dat hij kookt op de dagen dat ik bij GGZ ben geweest omdat ik na zo'n bezoekje echt even een overlopende kop heb. Maar als hij thuiskomt ben ik altijd blij om hem te zien en ik zit niet zielig te sniffen en te snotteren in een hoekje. Hij weet de grote lijnen waarom ik daar loop maar ik zit niet snikkend als in een bouquetreeksje hier met een doos tissues op de bank het geknakte vrouwtje uit te hangen. Integendeel.
Wat voor mij belangrijker is dan het verleden in een relatie, is om erachter te komen wat je partner er van heeft geleerd en wat hij er zelf aan doet om vooruit te gaan. Zo zou ik een man die alleen maar loopt te schelden en af te geven op zijn ex enorm onsexy vinden. Evenals alles behalve hemzelf de schuld geven voor alles wat er mis is met de wereld en zijn leven. Dat is voor mij wel een dikke vette red flag.
En er is een verschil ook tussen voorbij bepaalde uiterlijkheden kijken en concessies doen. Als iemand echt niet bij je past dan voel je dat vaak van binnen ergens toch wel. Als ik jouw verhaal lees Paek wat je als reactie gaf op mijn voorbeelden dan kan ik me voorstellen dat je er horendol van wordt dat jij wel bereid bent out of the box te denken en iemand te accepteren maar dat het andersom niet gebeurt. Dan vraag ik me af hoe standvastig en zelfstandig de man in kwestie in zijn schoenen stond.
Wat ik wel geleerd heb is dat hele lichamelijke wat ik hierboven ook al even aanhaalde gewoon wel goed kan zitten. En dat ik denk dat het hand in hand gaat. Dat het bullshit is dat je als vrouw maar niet te vaak zin moet hebben omdat je anders een deuk in het pakje boter ego van de heer in kwestie slaat. Al dat soort gedragingen zijn al een teken dat hij HET niet voor je is. Want als je elkaar fantastisch vind, en lief, en lekker, en ga zo maar door, dan wil je bij diegene zijn en er ook in op naast onder etc. Dat gaat niet alleen om de seks an sich maar ook om de verbondenheid. Het in elkaars armen kunnen verdwijnen, alles aan elkaar lekker kunnen vinden. De ene keer vloeit dat voort in seks de andere keer niet. Niet die domme spelletjes van aantrekken afstoten. Je af moeten vragen doe ik te veel/weinig vind hij me wel aantrekkelijk etc.
Heb alle teksten bijgelezen (jee wat een lappen!) en ik denk dat de mensen die een serieuze relatie willen van binnen hetzelfde willen. Gelijkwaardigheid en geborgenheid. Zowel op psychisch als op lichamelijk vlak. In vorige relaties had ik altijd het idee dat wat ik wilde niet kon. Inderdaad wat hierboven ook al genoemd was, de man op zijn voetstuk met zijn hulpverleners syndroom en zodra ik iets gewoon lekker zelf deed of wilde doen was het huis te klein. Ook had ik altijd problemen op het seksuele vlak omdat ik juist heel erg van seks hou. Heb heel lang de theorie gehad dat het komt omdat mannen een jacht instinct hebben en zodra je zelf als vrouw zijnde er ook wel vaker voor te porren bent dan valt dat jachtinstinct in slaap en begeren ze je niet meer. Achteraf zie ik in dat ik gewoon de verkeerde keuzes heb gemaakt op relatiegebied.
Er is een overlap maar ook een verschil tussen elkaars hulpverlener zijn en elkaars steun en toeverlaat. Bij elkaars steun en toeverlaat ben je er voor elkaar uit liefde maar je laat de ander wel zelf keuzes maken en aan het probleem werken. Bij hulpverlener ontleent de hulpverlenende er een soort machtsgevoel aan lijkt het wel, en wordt de partner onaantrekkelijker naar mate deze steeds meer op eigen benen gaat staan. Hij of zij probeert je letterlijk klein te houden en het is in mijn ogen een teken van zelf minderwaardig zijn/voelen waardoor je het nodig hebt voor je ego om een zwakkere te hebben die tegen jou opkijkt alsof je de Messias bent ofzo.
Het is een lastige om dat verschil te spotten en ik ben druk aan het graven of ik de gouden tip hiervoor heb maar er schiet even niks te binnen. Wel merk ik in mijn huidige relatie dat ik mijn vriend hier en daar 'test' door gewoon heel duidelijk ook mijn eigen mening te verkondigen en niet gelijk te meegaand te gaan lopen doen. Die houding heb ik al snel omdat het natuurlijk ook wel lekker makkelijk is als de ander wat verzint om te zeggen 'prima is goed doen we dat wel'.
Iedereen heeft in meer of mindere mate een rugzakje zeker als je ouder wordt. Ik denk dat het best wel een illusie is om tegen iemand aan te lopen die helemaal geen 'dingen' uit het verleden heeft. Bij de een kan dit zijn een mislukt huwelijk, kinderen met een exvrouw, en bij de ander zoals bij mij kunnen er weer andere dingen spelen. Zo zit ik nu thuis vanwege wat later PTSS blijkt. Zou je kunnen denken dat het hier 'Huize Hellupie Hullepie' is maar behalve met wat praktische dingen weiger ik mijn vriend er in mee te trekken. De praktische kant is bijvoorbeeld dat we hebben afgesproken dat hij kookt op de dagen dat ik bij GGZ ben geweest omdat ik na zo'n bezoekje echt even een overlopende kop heb. Maar als hij thuiskomt ben ik altijd blij om hem te zien en ik zit niet zielig te sniffen en te snotteren in een hoekje. Hij weet de grote lijnen waarom ik daar loop maar ik zit niet snikkend als in een bouquetreeksje hier met een doos tissues op de bank het geknakte vrouwtje uit te hangen. Integendeel.
Wat voor mij belangrijker is dan het verleden in een relatie, is om erachter te komen wat je partner er van heeft geleerd en wat hij er zelf aan doet om vooruit te gaan. Zo zou ik een man die alleen maar loopt te schelden en af te geven op zijn ex enorm onsexy vinden. Evenals alles behalve hemzelf de schuld geven voor alles wat er mis is met de wereld en zijn leven. Dat is voor mij wel een dikke vette red flag.
En er is een verschil ook tussen voorbij bepaalde uiterlijkheden kijken en concessies doen. Als iemand echt niet bij je past dan voel je dat vaak van binnen ergens toch wel. Als ik jouw verhaal lees Paek wat je als reactie gaf op mijn voorbeelden dan kan ik me voorstellen dat je er horendol van wordt dat jij wel bereid bent out of the box te denken en iemand te accepteren maar dat het andersom niet gebeurt. Dan vraag ik me af hoe standvastig en zelfstandig de man in kwestie in zijn schoenen stond.
Wat ik wel geleerd heb is dat hele lichamelijke wat ik hierboven ook al even aanhaalde gewoon wel goed kan zitten. En dat ik denk dat het hand in hand gaat. Dat het bullshit is dat je als vrouw maar niet te vaak zin moet hebben omdat je anders een deuk in het pakje boter ego van de heer in kwestie slaat. Al dat soort gedragingen zijn al een teken dat hij HET niet voor je is. Want als je elkaar fantastisch vind, en lief, en lekker, en ga zo maar door, dan wil je bij diegene zijn en er ook in op naast onder etc. Dat gaat niet alleen om de seks an sich maar ook om de verbondenheid. Het in elkaars armen kunnen verdwijnen, alles aan elkaar lekker kunnen vinden. De ene keer vloeit dat voort in seks de andere keer niet. Niet die domme spelletjes van aantrekken afstoten. Je af moeten vragen doe ik te veel/weinig vind hij me wel aantrekkelijk etc.
woensdag 26 november 2014 15:49
Paeck: ik denk dat er nog genoeg mensen zijn die liefde nastreven. Of een echte relatie waarin je op elkaar kan bouwen en vertrouwen, over en weer zorgzaam en met elkaar begaan bent. Dat dat misschien niet meer vanzelfsprekend "voor altijd en eeuwig" met dezelfde hoeft te zijn kan een blijvende ontwikkeling zijn, maar je ziet ook altijd weer tegenbewegingen opkomen. En er zijn altijd mensen die tegen trends in gewoon hun eigen mening en gevoel volgen.
Zoals hier ook mannen opduiken die wel graag een liefdesrelatie met alles erop en eraan willen. Die helemaal niet blij en gelukkig zouden worden van steeds maar een nieuwe verovering of vreemdgaan enz.
De kunst is om ze eruit te filteren en ik denk dat gewoon niet makkelijk is op datingsites. Ik denk dat Thailand gelijk heeft en je uiteindelijk meer hebt aan de rustiger types, die zich niet zo profileren, al moet je die misschien met een loep zien te vinden.
Er zou een Tinder voor de "serieuzen" en 1 voor alleen maar ronddaters moeten zijn, haha. Ben benieuwd wie dan nog waar zou rondkijken.
De ellende is dat als zelfs Highlander al ten onrechte denkt aangeeft dat ie niet goed zou zijn in schriftelijk reageren en profileren, en Thailand ook zoiets zegt, verlegen is, niet zo'n snelle prater/schrijver, dat een bepaald beeld zou geven van iemand, terwijl dat niet klopt met irl. Je wordt dus in een hokje geplaatst om bepaalde "kwaliteiten" die niets zeggen over of dat een geschikte en onderhoudende partner is. Mensen vallen weg in die massa, denk ik.
Denk dat extravert en "snel" nogal overgewaardeerd worden. Dat wordt vaak met "leuk type" en populair geassocieerd.
Zo te zien heb jij nogal uiteenlopende mannen getroffen tot nu toe. Ik blijf het een toevalstreffer vinden, die ene die wederzijds bevalt, past en eenzelfde levensinsteek heeft. Laat staan liefde is of wordt..
En ik denk dat er idd nog een hoop mannen graag een onzekerder type treffen dan zij zelf zijn. Het is een grote aanname, maar ik zie in eigen beperkte omgeving dat juist de m/v die helemaal niet graag alleen zijn (of niet kunnen zijn) en erg relatiebehoeftig waren, de eersten zijn die weer een nieuwe volledige relatie aan de haak slaan.
Misschien trekken die zogenaamde stoere Powervrouwen de plank wel mis, met te onafhankelijk zijn. Omdat anderen denken dat ze niemand nodig heeft en DUS wel veeleisend zal zijn: voor jou 10 anderen, jochie, je moet met iets heel goeds aankomen wil je nog iets bij te dragen hebben aan mijn fantastische leventje!
Ik heb mannen zien rennen en vliegen om een voortdurend eisende, ontevreden vrouw te pleasen. Om die gelukkig te willen maken, wat nooit lukte. Dat bleef dan een uitdaging of zo. Zelfs die geen redders waren (voorheen). Haar zien als powervrouw en daar moeite voor moeten doen (dus veeleisend zien als "veel waard" om moeite voor te doen). Maar ook die van zoiets heel hard wegrennen!
Ik zie ook vaker het idee dat je zo belangrijk bent voor iemand dat die het zonder jou niet redt. Dat kan tijdelijk heel dankbaar zijn, die emotionele afhankelijkheid, zelfs jaloezie is dan een teken dat diegene niet zonder je kan, je niet kwijt wil. Maar ook die van dit soort afhankelijkheid wegrennen.
Er is geen pijl op te trekken. Een voormalig redder wil dat in een volgende relatie niet meer, kan egoistischer worden en zelf weleens op iemand willen leunen. Vaak zie je dat wat niet werkte of gemist werd in een vorige relatie, gezocht wordt in de volgende.
Of juist een type als een vorige ex, maar dan zonder de vervelende eigenschappen, een geperfectioneerde ex dus, haha. Je weet het gewoon niet.
Enige wat je zelf kan doen is een heel helder beeld hebben van wat je zelf wil. Qua omgang, en andere dingen die belangrijk voor jou zijn. Uiterlijke idealen en hobby's enzo daar gaat het denk ik niet om, veel mensen kijken naar de verkeerde dingen, ben ik bang.
ALs de omgang vanaf het begin met iemand al moeizaam gaat, zegt dat veel meer over "jullie" (wisselwerking) dan wat voor werk/ interesses hij heeft. En dan heb ik het niet over appen/schrijven, maar als je elkaar irl ziet en spreekt.
Het lijkt me alleen zo'n gedoe: je hebt niet de tijd om met iedereen te daten, dus je moet wel ergens op selecteren dan.
Ik heb jaaaaren geleden een blauwe maandag op Rp gestaan. Zonder foto. Dan tref je alvast een groep mannen die iig je tekst leest (maar ook zelfs dan niet altijd hoor). Ik was wel erg gericht op wat mijn doelgroep was en nogal afwijkend van andere profielen, voor wie het begreep wat ik tussen de regels door bedoelde. Speciale keywords had ik erin staan en die pakten ze feilloos op. En best leuke contacten aan overgehouden toen. Soms had je een geweldige klik in het schrijven, en dan pas de foto's uitwisselen. Dat had ook wel wat, maar dan had je er allang een beeld bij gevormd wat in de verste verte niet klopte hahaha.
Dus dat lange mailen vooraf leerde je ook al snel af. Vrij snel foto's of afspreken irl. Het stomme vind ik eraan dat je als je erg met daten enzo bezig bent ik al vrij snel eerder genoegen nam met iemand met wie ik geen echte klik had. Sneller dan ik bij spontane real life ontmoetingen zou hebben. Je wordt er soort van hongerig van. Dat bevalt me niet, dan is het niet zuiver meer. Voor je het weet wil je dat het met iemand klikt, of wil je gewoon iemand.
Gelukkig ben ik niet iemand die gaat denken dat het aan mij ligt of dat er iets aan me mankeert. Ik geef de sites de schuld: het fenomeen werkt voor mij niet. Of ik wil die tijd niet in zoeken, selecteren & daten stoppen.
Ik ben dol op nieuwe mensen ontmoeten, maar niet op die manier.
Zoals hier ook mannen opduiken die wel graag een liefdesrelatie met alles erop en eraan willen. Die helemaal niet blij en gelukkig zouden worden van steeds maar een nieuwe verovering of vreemdgaan enz.
De kunst is om ze eruit te filteren en ik denk dat gewoon niet makkelijk is op datingsites. Ik denk dat Thailand gelijk heeft en je uiteindelijk meer hebt aan de rustiger types, die zich niet zo profileren, al moet je die misschien met een loep zien te vinden.
Er zou een Tinder voor de "serieuzen" en 1 voor alleen maar ronddaters moeten zijn, haha. Ben benieuwd wie dan nog waar zou rondkijken.
De ellende is dat als zelfs Highlander al ten onrechte denkt aangeeft dat ie niet goed zou zijn in schriftelijk reageren en profileren, en Thailand ook zoiets zegt, verlegen is, niet zo'n snelle prater/schrijver, dat een bepaald beeld zou geven van iemand, terwijl dat niet klopt met irl. Je wordt dus in een hokje geplaatst om bepaalde "kwaliteiten" die niets zeggen over of dat een geschikte en onderhoudende partner is. Mensen vallen weg in die massa, denk ik.
Denk dat extravert en "snel" nogal overgewaardeerd worden. Dat wordt vaak met "leuk type" en populair geassocieerd.
Zo te zien heb jij nogal uiteenlopende mannen getroffen tot nu toe. Ik blijf het een toevalstreffer vinden, die ene die wederzijds bevalt, past en eenzelfde levensinsteek heeft. Laat staan liefde is of wordt..
En ik denk dat er idd nog een hoop mannen graag een onzekerder type treffen dan zij zelf zijn. Het is een grote aanname, maar ik zie in eigen beperkte omgeving dat juist de m/v die helemaal niet graag alleen zijn (of niet kunnen zijn) en erg relatiebehoeftig waren, de eersten zijn die weer een nieuwe volledige relatie aan de haak slaan.
Misschien trekken die zogenaamde stoere Powervrouwen de plank wel mis, met te onafhankelijk zijn. Omdat anderen denken dat ze niemand nodig heeft en DUS wel veeleisend zal zijn: voor jou 10 anderen, jochie, je moet met iets heel goeds aankomen wil je nog iets bij te dragen hebben aan mijn fantastische leventje!
Ik heb mannen zien rennen en vliegen om een voortdurend eisende, ontevreden vrouw te pleasen. Om die gelukkig te willen maken, wat nooit lukte. Dat bleef dan een uitdaging of zo. Zelfs die geen redders waren (voorheen). Haar zien als powervrouw en daar moeite voor moeten doen (dus veeleisend zien als "veel waard" om moeite voor te doen). Maar ook die van zoiets heel hard wegrennen!
Ik zie ook vaker het idee dat je zo belangrijk bent voor iemand dat die het zonder jou niet redt. Dat kan tijdelijk heel dankbaar zijn, die emotionele afhankelijkheid, zelfs jaloezie is dan een teken dat diegene niet zonder je kan, je niet kwijt wil. Maar ook die van dit soort afhankelijkheid wegrennen.
Er is geen pijl op te trekken. Een voormalig redder wil dat in een volgende relatie niet meer, kan egoistischer worden en zelf weleens op iemand willen leunen. Vaak zie je dat wat niet werkte of gemist werd in een vorige relatie, gezocht wordt in de volgende.
Of juist een type als een vorige ex, maar dan zonder de vervelende eigenschappen, een geperfectioneerde ex dus, haha. Je weet het gewoon niet.
Enige wat je zelf kan doen is een heel helder beeld hebben van wat je zelf wil. Qua omgang, en andere dingen die belangrijk voor jou zijn. Uiterlijke idealen en hobby's enzo daar gaat het denk ik niet om, veel mensen kijken naar de verkeerde dingen, ben ik bang.
ALs de omgang vanaf het begin met iemand al moeizaam gaat, zegt dat veel meer over "jullie" (wisselwerking) dan wat voor werk/ interesses hij heeft. En dan heb ik het niet over appen/schrijven, maar als je elkaar irl ziet en spreekt.
Het lijkt me alleen zo'n gedoe: je hebt niet de tijd om met iedereen te daten, dus je moet wel ergens op selecteren dan.
Ik heb jaaaaren geleden een blauwe maandag op Rp gestaan. Zonder foto. Dan tref je alvast een groep mannen die iig je tekst leest (maar ook zelfs dan niet altijd hoor). Ik was wel erg gericht op wat mijn doelgroep was en nogal afwijkend van andere profielen, voor wie het begreep wat ik tussen de regels door bedoelde. Speciale keywords had ik erin staan en die pakten ze feilloos op. En best leuke contacten aan overgehouden toen. Soms had je een geweldige klik in het schrijven, en dan pas de foto's uitwisselen. Dat had ook wel wat, maar dan had je er allang een beeld bij gevormd wat in de verste verte niet klopte hahaha.
Dus dat lange mailen vooraf leerde je ook al snel af. Vrij snel foto's of afspreken irl. Het stomme vind ik eraan dat je als je erg met daten enzo bezig bent ik al vrij snel eerder genoegen nam met iemand met wie ik geen echte klik had. Sneller dan ik bij spontane real life ontmoetingen zou hebben. Je wordt er soort van hongerig van. Dat bevalt me niet, dan is het niet zuiver meer. Voor je het weet wil je dat het met iemand klikt, of wil je gewoon iemand.
Gelukkig ben ik niet iemand die gaat denken dat het aan mij ligt of dat er iets aan me mankeert. Ik geef de sites de schuld: het fenomeen werkt voor mij niet. Of ik wil die tijd niet in zoeken, selecteren & daten stoppen.
Ik ben dol op nieuwe mensen ontmoeten, maar niet op die manier.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 16:20
quote:Suzy65 schreef op 26 november 2014 @ 15:49:
voor jou 10 anderen, jochie, je moet met iets heel goeds aankomen wil je nog iets bij te dragen hebben aan mijn fantastische leventje!
Dit had, en heb ik nog best wel tot een bepaalde mate, als ik soms van die profielen tegenkom. Denk dan, zie mezelf al aankomen met m'n beeldscherm hobby's, pool/poker avondjes en joggen-als-sport. En zij met haar universitaire studie, wereldreizen en mega vriendenkring, superbaan etc.
Dat zal dus 3x nergens overgaan.
Wellicht deel ik die opvatting met een groep mannen.
voor jou 10 anderen, jochie, je moet met iets heel goeds aankomen wil je nog iets bij te dragen hebben aan mijn fantastische leventje!
Dit had, en heb ik nog best wel tot een bepaalde mate, als ik soms van die profielen tegenkom. Denk dan, zie mezelf al aankomen met m'n beeldscherm hobby's, pool/poker avondjes en joggen-als-sport. En zij met haar universitaire studie, wereldreizen en mega vriendenkring, superbaan etc.
Dat zal dus 3x nergens overgaan.
Wellicht deel ik die opvatting met een groep mannen.
Wie niet luisteren wil, moet maar lezen.
woensdag 26 november 2014 16:43
quote:systeemkast schreef op 26 november 2014 @ 16:20:
[...]
Dit had, en heb ik nog best wel tot een bepaalde mate, als ik soms van die profielen tegenkom. Denk dan, zie mezelf al aankomen met m'n beeldscherm hobby's, pool/poker avondjes en joggen-als-sport. En zij met haar universitaire studie, wereldreizen en mega vriendenkring, superbaan etc.
Dat zal dus 3x nergens overgaan.
Wellicht deel ik die opvatting met een groep mannen.
Ik merk iha dat mensen het veel fijner vinden als je jezelf niet zo heel geweldig vindt. De verbinding ligt er veel meer in dat je meer op de ander lijkt, die ander zich kan herkennen in jou, overeenkomsten ziet.
Dus wellicht proberen die vrouwen zich alleen maar interessant en krachtig voor te doen, of voelen ze zich ook echt zo, of willen ze zich positief onderscheiden (hoe ondernemend ze zijn en zichzelf kunnen vermaken/redden, geen claimers zijn) maar zet het onbedoeld een bepaalde groep bij voorbaat al buitenspel.
Je moet denk ik niet willen dat anderen naar je opkijken of zo. Iemand wil ook echt iets toe te voegen hebben. Ik vind het vaak charmant als iemand ook wat zwakheden in een profiel zet.
Kwetsbaarheid trekt anderen vaak aan. (iets anders dan zelfmedelijden of klagen). Overmoedig of opschepperig stoot vaak af. Het beste is een realistisch beeld neerzetten, niet mooier voordoen dan het is.
[...]
Dit had, en heb ik nog best wel tot een bepaalde mate, als ik soms van die profielen tegenkom. Denk dan, zie mezelf al aankomen met m'n beeldscherm hobby's, pool/poker avondjes en joggen-als-sport. En zij met haar universitaire studie, wereldreizen en mega vriendenkring, superbaan etc.
Dat zal dus 3x nergens overgaan.
Wellicht deel ik die opvatting met een groep mannen.
Ik merk iha dat mensen het veel fijner vinden als je jezelf niet zo heel geweldig vindt. De verbinding ligt er veel meer in dat je meer op de ander lijkt, die ander zich kan herkennen in jou, overeenkomsten ziet.
Dus wellicht proberen die vrouwen zich alleen maar interessant en krachtig voor te doen, of voelen ze zich ook echt zo, of willen ze zich positief onderscheiden (hoe ondernemend ze zijn en zichzelf kunnen vermaken/redden, geen claimers zijn) maar zet het onbedoeld een bepaalde groep bij voorbaat al buitenspel.
Je moet denk ik niet willen dat anderen naar je opkijken of zo. Iemand wil ook echt iets toe te voegen hebben. Ik vind het vaak charmant als iemand ook wat zwakheden in een profiel zet.
Kwetsbaarheid trekt anderen vaak aan. (iets anders dan zelfmedelijden of klagen). Overmoedig of opschepperig stoot vaak af. Het beste is een realistisch beeld neerzetten, niet mooier voordoen dan het is.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 17:19
quote:thailand90 schreef op 26 november 2014 @ 12:32:
Ik ben een man 24j en zit op tinder. Ik kan me inderdaad voorstellen wat jullie bedoelen.
Alleen wordt zo elke jongen in een hokje geduwd, terwijl bijvoorbeeld ik wel opzoek ben naar leuk contact en enventueel een relatie!
Als ik eens om mij heen kijk, zie ik dat al mijn vrienden tinder hebben, en zij zouden allemaal wel een relatie willen hoor! alleen is het voor een man erg lastig, en wordt vaak gedacht dat je scharrel nummer 300 bent. Elke keer het initiatief nemen, zoals gesprek openen, gesprek aan de gang houden etc. is ook vermoeiend. Daarnaast zijn heel veel mannen nogsteeds verlegen, terwijl als je ze zou kennen het hele leuke jongens kunnen zijn. Een tip aan de vrouw: Neem zelf een keer initiatief. Vaak zijn de mannen die veel praten/grappig zijn/leuk zijn maar uit op 1 ding, terwijl ik denk dat de stillere mannen veel meer geschikt zijn als boyfriend material Nou, toen ik op Tinder zat, had ik voor de verandering de initiatief genomen, een man aan te spreken en geprobeerd het gesprek aan de gang te houden. En als resultaat werd ik ineens verwijderd uit zijn matches. Dus het ligt niet aan als je als vrouw de eerste stap neemt om contact te maken.
Ik ben een man 24j en zit op tinder. Ik kan me inderdaad voorstellen wat jullie bedoelen.
Alleen wordt zo elke jongen in een hokje geduwd, terwijl bijvoorbeeld ik wel opzoek ben naar leuk contact en enventueel een relatie!
Als ik eens om mij heen kijk, zie ik dat al mijn vrienden tinder hebben, en zij zouden allemaal wel een relatie willen hoor! alleen is het voor een man erg lastig, en wordt vaak gedacht dat je scharrel nummer 300 bent. Elke keer het initiatief nemen, zoals gesprek openen, gesprek aan de gang houden etc. is ook vermoeiend. Daarnaast zijn heel veel mannen nogsteeds verlegen, terwijl als je ze zou kennen het hele leuke jongens kunnen zijn. Een tip aan de vrouw: Neem zelf een keer initiatief. Vaak zijn de mannen die veel praten/grappig zijn/leuk zijn maar uit op 1 ding, terwijl ik denk dat de stillere mannen veel meer geschikt zijn als boyfriend material Nou, toen ik op Tinder zat, had ik voor de verandering de initiatief genomen, een man aan te spreken en geprobeerd het gesprek aan de gang te houden. En als resultaat werd ik ineens verwijderd uit zijn matches. Dus het ligt niet aan als je als vrouw de eerste stap neemt om contact te maken.
woensdag 26 november 2014 17:22
quote:Suzy65 schreef op 26 november 2014 @ 00:04:Highlander: dat heeeeel lang elkaar kennen alvorens er iets gebeurt, is dat toeval of ook wel veilig en vertrouwd?Rokkenjagen ging mij als student makkelijk af. Achteraf gezien was ik daardoor destijds zo afgeleid dat ik de dame met wie ik mijn alles - mijn sterktes en zwaktes, mijn geluk en ongeluk etc- al jaren deelde niet als liefde herkende. Soms, vaker dan ik wil toegeven, doen de dames in mijn leven een lichtje in mij ontbranden. Zo ook wijlen mijn vrouw toen zij destijds 'de koe' bij de horens vatte door mij naar haar bed mee te nemen.
Persoonlijk bevind ik mij graag in vrouwelijk gezelschap, zowel om om te geven als om inzichten van aan te nemen.
Het liefst zou ik hun allemaal willen bevatten, helaas is mijn begrip daarvoor te vaak nog te traag.
Persoonlijk bevind ik mij graag in vrouwelijk gezelschap, zowel om om te geven als om inzichten van aan te nemen.
Het liefst zou ik hun allemaal willen bevatten, helaas is mijn begrip daarvoor te vaak nog te traag.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 26 november 2014 18:23
Maw: jij ziet de koopsignalen van vrouwen niet?!
Dus als zij destijds niet zo daadkrachtig was geweest, was je in de friendzone gebleven?
Maar hoe doe je dat dan als je een tijdje geen verkering zou hebben? Kies je dan gewoon iemand uit degenen die zich vanzelf aandienen? Zie je nooit zelf iemand als 1e die jij al leuk of bijzonder vindt, voordat zij jou ziet staan? Gewoon in het wild, bedoel ik? En dan erop af?
Geen jager dus? Omdat dat niet nodig is? Jij kiest niet, je wordt gekozen, zeg maar.. of je kiest uit het aanbod?
Dat is wel een comfortabele positie! Word je niet snel afgewezen ook. Dat ken jij dus niet eens, hoe dat is. Bizar.
Nou zijn vrouwen natuurlijk vaak in die positie en nemen die 1e stap niet. Meestal loopt de man de kans op een blauwtje. Wat vrouwen dan weer wel durven is als 1e na een date uitspreken dat ze hem/het leuk vonden en graag nog eens afspreken. Dan steken ze ook hun nek uit.
En vrouwelijk gezelschap: dan zit je hier goed op zo'n forum
@all: Ik vraag me wel iets af daardoor. Hoe doen degenen hier dat op die datingsites? Spreken jullie zelf aktief aan, of reageren jullie vooral op mensen die jou al gekozen hebben? Of doe je zelf een foto naar links-rechts en spreek je dan iemand aan uit de matches of wachten jullie eerst wie daarvan contact met jullie zoekt?
Wie bevestigt als 1e na een date dat je nog eens wil afspreken?
Dus als zij destijds niet zo daadkrachtig was geweest, was je in de friendzone gebleven?
Maar hoe doe je dat dan als je een tijdje geen verkering zou hebben? Kies je dan gewoon iemand uit degenen die zich vanzelf aandienen? Zie je nooit zelf iemand als 1e die jij al leuk of bijzonder vindt, voordat zij jou ziet staan? Gewoon in het wild, bedoel ik? En dan erop af?
Geen jager dus? Omdat dat niet nodig is? Jij kiest niet, je wordt gekozen, zeg maar.. of je kiest uit het aanbod?
Dat is wel een comfortabele positie! Word je niet snel afgewezen ook. Dat ken jij dus niet eens, hoe dat is. Bizar.
Nou zijn vrouwen natuurlijk vaak in die positie en nemen die 1e stap niet. Meestal loopt de man de kans op een blauwtje. Wat vrouwen dan weer wel durven is als 1e na een date uitspreken dat ze hem/het leuk vonden en graag nog eens afspreken. Dan steken ze ook hun nek uit.
En vrouwelijk gezelschap: dan zit je hier goed op zo'n forum
@all: Ik vraag me wel iets af daardoor. Hoe doen degenen hier dat op die datingsites? Spreken jullie zelf aktief aan, of reageren jullie vooral op mensen die jou al gekozen hebben? Of doe je zelf een foto naar links-rechts en spreek je dan iemand aan uit de matches of wachten jullie eerst wie daarvan contact met jullie zoekt?
Wie bevestigt als 1e na een date dat je nog eens wil afspreken?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 18:33
quote:fiona32 schreef op 26 november 2014 @ 17:19:
[...]
Nou, toen ik op Tinder zat, had ik voor de verandering de initiatief genomen, een man aan te spreken en geprobeerd het gesprek aan de gang te houden. En als resultaat werd ik ineens verwijderd uit zijn matches. Dus het ligt niet aan als je als vrouw de eerste stap neemt om contact te maken.
Fiona: dat is dus 1 ervaring, he. Dat zegt niet dat het niet deugt. Mannen hebben dat de hele tijd en moeten zich daardoor niet laten ontmoedigen.
Zoiets is altijd lullig, maar zijn echt mannen die dat initiatief wel kunnen waarderen, blijkbaar (zie boven).
Ik sprak op Rp destijds ook zelf mannen aan hoor. En dan had ik niet eens een foto erbij, maar wel eoa prikkelende openingstekstje op maat, wat de nieuwsgierigheid opwekte. Daar ontstond vaak een leuke wisselwerking uit, vaak vonden ze het wel spannend. Ik mikte ook op andere dingen dan de meeste vrouwen, dus dat gaf een originele insteek, beetje brutaal soms zelfs. Dat doe je makkelijker als je het niet zo belangrijk vindt, ik was niet op zoek naar een relatie. Soms werd het een sport om vooral spitsvondig te zijn en reactie uit te lokken.
[...]
Nou, toen ik op Tinder zat, had ik voor de verandering de initiatief genomen, een man aan te spreken en geprobeerd het gesprek aan de gang te houden. En als resultaat werd ik ineens verwijderd uit zijn matches. Dus het ligt niet aan als je als vrouw de eerste stap neemt om contact te maken.
Fiona: dat is dus 1 ervaring, he. Dat zegt niet dat het niet deugt. Mannen hebben dat de hele tijd en moeten zich daardoor niet laten ontmoedigen.
Zoiets is altijd lullig, maar zijn echt mannen die dat initiatief wel kunnen waarderen, blijkbaar (zie boven).
Ik sprak op Rp destijds ook zelf mannen aan hoor. En dan had ik niet eens een foto erbij, maar wel eoa prikkelende openingstekstje op maat, wat de nieuwsgierigheid opwekte. Daar ontstond vaak een leuke wisselwerking uit, vaak vonden ze het wel spannend. Ik mikte ook op andere dingen dan de meeste vrouwen, dus dat gaf een originele insteek, beetje brutaal soms zelfs. Dat doe je makkelijker als je het niet zo belangrijk vindt, ik was niet op zoek naar een relatie. Soms werd het een sport om vooral spitsvondig te zijn en reactie uit te lokken.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 19:48
Wel heel leuk om de overpeinzingen, probeerpogingen, ideeën van anderen zo te lezen! Herkenning ook zo erg van punten die je toch niet vaak van anderen hoort maar nu ineens bij meerdere mensen hier te lezen zijn en waar je zelf dan mee geworsteld hebt van hoe kan het toch dat mensen zo in elkaar zitten en je juist daarom afwijzen.
Dingen die je soms niet snel kan omschrijven maar in de stukken tekst hier juist door het proces te beschrijven helder worden.
Waar men tegen aan liep in de relatie, hoe de relaties tot stand kwamen en hoe je het in een volgende relatie weer anders probeert te doen. Leuk om het zich zo te zien ontwikkelen.
@Grumpy, ik zoek nu ook echt een partner die standvastig in zijn schoenen staat, maar wellicht is de mate waarin ik dat zoek niet mogelijk en loop ik er bijvoorbeeld tegenaan weer op een losbol te vallen die zich blijft geven aan nieuwe vlammen of weer de man die te druk is om af te spreken en zich verliest in sport en dan weer de man die vindt dat hij toch vast niet goed genoeg voor mij zal zijn.
Terugkerende levensproblemen van veel mensen blijkbaar.
En ik vind het ook jammer als mensen (weer) kiezen voor een partner die hen niet aantrekkelijk vinden, niet die liefde lichamelijk met de ander willen uiten en het dan wel liefde wordt genoemd. Maar de man in kwestie alsnog bij mij gaat klagen dat zij nooit wil en mij in bed probeert te praten. Dan kom je ze tegen en zij raakt hem nooit aan, zit altijd met haar rug een beetje naar hem toe, hooghartig rondkijkend en dat is soms wel cru, dat iemand juist dát zoekt, juist elke keer op die types valt, op de verovering. Maar het is hun leven waarbij ik dan soms tegen wil en dank betrokken word als de man mij probeert te versieren bijvoorbeeld.
Er zijn volgens mij zat meer vrouwen die van seks houden dan ze zelf weten of door mannen wordt gezien. Ik blijf nog even bij Willibrord Frequin die zegt dat een vrouw gewoon seks met een man móet hebben ook al heeft ze geen zin. Dan gaat zo'n man er al vanuit dat het de vrouw is diet toch niet van seks houdt maar het maar gewoon moet doen op zijn manier, zoals hij dat wil en ook dat het niet kan liggen aan de relatie of aan zijn verwen- en verleidingsskills of dat er niet ook mannen zijn die nooit willen. En als je als vrouw vaak wil dan krijg je te horen dat die zogenaamd pure vrouw die niet van seks houdt, rondparadeert als de maagd Maria, dat dát de geschikte moeder voor de kinderen is en dat de vrouw waar hij geil van wordt. Ik vind het zo raar af en toe. Dat een man niet zelf begeerd wil worden, het niet als uiting van liefde en samenspel kan zien maar juist het op een voetstuk plaatst als een vrouw níet van seks houdt, geen seks met hém wil en het dan gezien wordt als dat ze dat oh zo vervelende voor haar juist voor hém dan wel eens overheeft of moet hebben.
Het is jammer als mensen zo onzeker worden, juist die spelletjes willen spelen of er niet uit kunnen komen uit dat spel. Het is in mijn ogen zoveel fijner met gewoon zekerheid, betrouwbaarheid, vastigheid en weten waar je aan toe bent en daar tevreden mee kan zijn met iemand die bewust voor jou kiest.
@Suzy, ook veel herkenning. Grappig (en ook triest) hoe je de mannen beschrijft die ik ook zie die zich uit het naad werken voor de bitchy vrouw waarbij ze nooit iets goed kunnen doen en altijd bezig zijn met haar te pleasen, want zij is de Queen. Je hoopt soms dat ze ooit tot inzicht komen dat ze een vrouw moeten zoeken (en natuurlijk gebeurt het ook omgekeerd) waarbij het niet gaat om vrouwen of mannen die op hun wenken bediend willen worden.
En ja foto's zijn wel degelijk ook belangrijk in het selectieproces. Daar zie je toch een groot deel uitstraling op, maar dan nog kan statisch beeld heel anders zijn dan mimiek en stemintonatie. Ik kan ook beter overweg met iemand in levende lijve in het dagelijks leven ontmoeten maar door vermoeidheid is de manier van sites en apps wel één die zorgt dat je meer mensen kan vinden in een grotere poel.
Drassig moeras weliswaar maar wel een stuk groter. Ik probeer altijd zo onafhankelijk mogelijk te kijken waar het aan kan liggen ik de relatie niet meer prettig vind verlopen of waarom de ander emotioneel steeds meer richting een nieuwe vrouw weer komt te staan, maar sommige dingen kan of wil ik echt niet aan mijzelf veranderen en soms zie ik ook echt niets wat ik had kúnnen veranderen. Ik kijk vaak nog een keer en weer nog een keer of het ook anders kon, maar meestal ben ik degene die op allerlei manieren een uiteindelijke ondergang nog probeer af te wenden terwijl de ander niet echt bereikbaar meer is of wellicht op dieper niveau nooit was en mij ook niet verder tegemoet kan of wil komen.
Tegen de tijd dat ik zelf iemand niet meer wil zien dan is de relatie echt al ten dode opgeschreven.
Ik probeer heel erg op te passen voor ongelijkwaardigheid omdat ik vaak wel kan voor een etentje, een filmpje, even een thee in de middag of hapjes en een drankje in de avond terwijl omgekeerd de ander vaak veel drukker is en ook minder te verliezen heeft. Maar het blijft schijnbaar lastig.
@Systeemkast, niets mis met beeldschermhobby's, pool- en snookeravondjes en joggen als sport. Zat vrouwen die dat ook prima vinden, maar wellicht ook dezelfde vrouwen die niet snel op Tinder zitten of relatiesites maar waarschijnlijker nog niet altijd er voor zullen kiezen dit in hun profiel allemaal te zetten. De vrouwen (en mannen) die hoog opgeven over hun studie, drukke poehabaan en mega veel bungeejump en party dingen, wil jíj ook echt zo'n vrouw?
Dingen die je soms niet snel kan omschrijven maar in de stukken tekst hier juist door het proces te beschrijven helder worden.
Waar men tegen aan liep in de relatie, hoe de relaties tot stand kwamen en hoe je het in een volgende relatie weer anders probeert te doen. Leuk om het zich zo te zien ontwikkelen.
@Grumpy, ik zoek nu ook echt een partner die standvastig in zijn schoenen staat, maar wellicht is de mate waarin ik dat zoek niet mogelijk en loop ik er bijvoorbeeld tegenaan weer op een losbol te vallen die zich blijft geven aan nieuwe vlammen of weer de man die te druk is om af te spreken en zich verliest in sport en dan weer de man die vindt dat hij toch vast niet goed genoeg voor mij zal zijn.
Terugkerende levensproblemen van veel mensen blijkbaar.
En ik vind het ook jammer als mensen (weer) kiezen voor een partner die hen niet aantrekkelijk vinden, niet die liefde lichamelijk met de ander willen uiten en het dan wel liefde wordt genoemd. Maar de man in kwestie alsnog bij mij gaat klagen dat zij nooit wil en mij in bed probeert te praten. Dan kom je ze tegen en zij raakt hem nooit aan, zit altijd met haar rug een beetje naar hem toe, hooghartig rondkijkend en dat is soms wel cru, dat iemand juist dát zoekt, juist elke keer op die types valt, op de verovering. Maar het is hun leven waarbij ik dan soms tegen wil en dank betrokken word als de man mij probeert te versieren bijvoorbeeld.
Er zijn volgens mij zat meer vrouwen die van seks houden dan ze zelf weten of door mannen wordt gezien. Ik blijf nog even bij Willibrord Frequin die zegt dat een vrouw gewoon seks met een man móet hebben ook al heeft ze geen zin. Dan gaat zo'n man er al vanuit dat het de vrouw is diet toch niet van seks houdt maar het maar gewoon moet doen op zijn manier, zoals hij dat wil en ook dat het niet kan liggen aan de relatie of aan zijn verwen- en verleidingsskills of dat er niet ook mannen zijn die nooit willen. En als je als vrouw vaak wil dan krijg je te horen dat die zogenaamd pure vrouw die niet van seks houdt, rondparadeert als de maagd Maria, dat dát de geschikte moeder voor de kinderen is en dat de vrouw waar hij geil van wordt. Ik vind het zo raar af en toe. Dat een man niet zelf begeerd wil worden, het niet als uiting van liefde en samenspel kan zien maar juist het op een voetstuk plaatst als een vrouw níet van seks houdt, geen seks met hém wil en het dan gezien wordt als dat ze dat oh zo vervelende voor haar juist voor hém dan wel eens overheeft of moet hebben.
Het is jammer als mensen zo onzeker worden, juist die spelletjes willen spelen of er niet uit kunnen komen uit dat spel. Het is in mijn ogen zoveel fijner met gewoon zekerheid, betrouwbaarheid, vastigheid en weten waar je aan toe bent en daar tevreden mee kan zijn met iemand die bewust voor jou kiest.
@Suzy, ook veel herkenning. Grappig (en ook triest) hoe je de mannen beschrijft die ik ook zie die zich uit het naad werken voor de bitchy vrouw waarbij ze nooit iets goed kunnen doen en altijd bezig zijn met haar te pleasen, want zij is de Queen. Je hoopt soms dat ze ooit tot inzicht komen dat ze een vrouw moeten zoeken (en natuurlijk gebeurt het ook omgekeerd) waarbij het niet gaat om vrouwen of mannen die op hun wenken bediend willen worden.
En ja foto's zijn wel degelijk ook belangrijk in het selectieproces. Daar zie je toch een groot deel uitstraling op, maar dan nog kan statisch beeld heel anders zijn dan mimiek en stemintonatie. Ik kan ook beter overweg met iemand in levende lijve in het dagelijks leven ontmoeten maar door vermoeidheid is de manier van sites en apps wel één die zorgt dat je meer mensen kan vinden in een grotere poel.
Drassig moeras weliswaar maar wel een stuk groter. Ik probeer altijd zo onafhankelijk mogelijk te kijken waar het aan kan liggen ik de relatie niet meer prettig vind verlopen of waarom de ander emotioneel steeds meer richting een nieuwe vrouw weer komt te staan, maar sommige dingen kan of wil ik echt niet aan mijzelf veranderen en soms zie ik ook echt niets wat ik had kúnnen veranderen. Ik kijk vaak nog een keer en weer nog een keer of het ook anders kon, maar meestal ben ik degene die op allerlei manieren een uiteindelijke ondergang nog probeer af te wenden terwijl de ander niet echt bereikbaar meer is of wellicht op dieper niveau nooit was en mij ook niet verder tegemoet kan of wil komen.
Tegen de tijd dat ik zelf iemand niet meer wil zien dan is de relatie echt al ten dode opgeschreven.
Ik probeer heel erg op te passen voor ongelijkwaardigheid omdat ik vaak wel kan voor een etentje, een filmpje, even een thee in de middag of hapjes en een drankje in de avond terwijl omgekeerd de ander vaak veel drukker is en ook minder te verliezen heeft. Maar het blijft schijnbaar lastig.
@Systeemkast, niets mis met beeldschermhobby's, pool- en snookeravondjes en joggen als sport. Zat vrouwen die dat ook prima vinden, maar wellicht ook dezelfde vrouwen die niet snel op Tinder zitten of relatiesites maar waarschijnlijker nog niet altijd er voor zullen kiezen dit in hun profiel allemaal te zetten. De vrouwen (en mannen) die hoog opgeven over hun studie, drukke poehabaan en mega veel bungeejump en party dingen, wil jíj ook echt zo'n vrouw?
woensdag 26 november 2014 20:02
quote:Suzy65 schreef op 26 november 2014 @ 18:23:
@all: Ik vraag me wel iets af daardoor. Hoe doen degenen hier dat op die datingsites? Spreken jullie zelf aktief aan, of reageren jullie vooral op mensen die jou al gekozen hebben? Of doe je zelf een foto naar links-rechts en spreek je dan iemand aan uit de matches of wachten jullie eerst wie daarvan contact met jullie zoekt?
Wie bevestigt als 1e na een date dat je nog eens wil afspreken?
Ik wissel regelmatig af qua aanpak. In het begin dat ik op een datingsite zat, had ik nauwelijks tijd om zelf aktief aan te spreken, ik probeerde er tijd voor te maken en mijn inbox dan aan de zijkant te zetten, maar die liep compleet over met zo'n 100 mailtjes de eerste dag. Dat was even wennen, hoe selecteer je, wat zijn het voor mannen denk je dan. Dus ik ging met deze en gene een gesprek aan, ik probeerde af en toe eens te kijken hoe het was als je elkaar in het echt zat. De grootste missers qua inschatting maakte ik bij mijn allereerste dates.
De keren dat ik zelf iemand aansprak merkte ik dat ik net zo goed bij meerdere mannen kon worden genegeerd, kon ik alsnog iemand niet altijd goed inschatten, maar had ik een paar keer daardoor wel eerder een date met iemand die me voldoende ook in het echt bleek aan te spreken.
Op Tinder merk ik dat ik vaak te laat ben met er weer eens op zitten, somt komt het voor dat de mannen waarmee ik een match heb mij gelijk verwijderen, andere keren spreken zij mij aan, maar ook heel vaak krijg ik geen enkele reactie. Soms begin ik gelijk zelf, soms wacht ik totdat zij mij aanspreken. Ik denk dat in de tussentijd dat ik eens een keer kijk dus al wat vrouwen voor me heb gehad waarmee desbetreffende man ook een match inmiddels heeft. Of, je hoort en merkt het best vaak, zitten er mannen op die een relatie hebben. Ik heb dus heel vaak gelijk een match zodra ik een man naar rechts swipe, maar de uitkomst is erg weinig qua uiteindelijk een leuk soort gesprek waar ik echt op zit te wachten.
Ik vind het allemaal te vermoeiend worden, iemand weer leren kennen, weer dezelfde vragen beantwoorden, proberen het gesprek een andere richting op te krijgen zodat het hopelijk wat vlotter verloopt en niet over de standaarddingen gaat en ik zoek een man die ook echt laat blijken mij een leuke match te vinden en zijn best wil doen om mij te leren kennen en wacht tegenwoordig dus weer langer, maar dat kan morgen zomaar weer omgedraaid zijn.
Qua bevestiging na een eerste date, ook dat wisselt. Hopelijk toch de man, maar als ik denk dat een man zoiets lastig vind of het gewoon erg leuk was, doe ik het ook. Ik zoek ook beide kanten in een man, dus een man die zelf altijd het initiatief wil nemen alswel een man die alles van mij af laat hangen, is niet wat ik zoek. Een beetje dat het over en weer gaat, vind ik het fijnst, waarbij het ook niet zo precies gelijk om elke keer moet en als de ander met een doei eindigt, hij verwacht dat jij dan weer begint met praten...
@all: Ik vraag me wel iets af daardoor. Hoe doen degenen hier dat op die datingsites? Spreken jullie zelf aktief aan, of reageren jullie vooral op mensen die jou al gekozen hebben? Of doe je zelf een foto naar links-rechts en spreek je dan iemand aan uit de matches of wachten jullie eerst wie daarvan contact met jullie zoekt?
Wie bevestigt als 1e na een date dat je nog eens wil afspreken?
Ik wissel regelmatig af qua aanpak. In het begin dat ik op een datingsite zat, had ik nauwelijks tijd om zelf aktief aan te spreken, ik probeerde er tijd voor te maken en mijn inbox dan aan de zijkant te zetten, maar die liep compleet over met zo'n 100 mailtjes de eerste dag. Dat was even wennen, hoe selecteer je, wat zijn het voor mannen denk je dan. Dus ik ging met deze en gene een gesprek aan, ik probeerde af en toe eens te kijken hoe het was als je elkaar in het echt zat. De grootste missers qua inschatting maakte ik bij mijn allereerste dates.
De keren dat ik zelf iemand aansprak merkte ik dat ik net zo goed bij meerdere mannen kon worden genegeerd, kon ik alsnog iemand niet altijd goed inschatten, maar had ik een paar keer daardoor wel eerder een date met iemand die me voldoende ook in het echt bleek aan te spreken.
Op Tinder merk ik dat ik vaak te laat ben met er weer eens op zitten, somt komt het voor dat de mannen waarmee ik een match heb mij gelijk verwijderen, andere keren spreken zij mij aan, maar ook heel vaak krijg ik geen enkele reactie. Soms begin ik gelijk zelf, soms wacht ik totdat zij mij aanspreken. Ik denk dat in de tussentijd dat ik eens een keer kijk dus al wat vrouwen voor me heb gehad waarmee desbetreffende man ook een match inmiddels heeft. Of, je hoort en merkt het best vaak, zitten er mannen op die een relatie hebben. Ik heb dus heel vaak gelijk een match zodra ik een man naar rechts swipe, maar de uitkomst is erg weinig qua uiteindelijk een leuk soort gesprek waar ik echt op zit te wachten.
Ik vind het allemaal te vermoeiend worden, iemand weer leren kennen, weer dezelfde vragen beantwoorden, proberen het gesprek een andere richting op te krijgen zodat het hopelijk wat vlotter verloopt en niet over de standaarddingen gaat en ik zoek een man die ook echt laat blijken mij een leuke match te vinden en zijn best wil doen om mij te leren kennen en wacht tegenwoordig dus weer langer, maar dat kan morgen zomaar weer omgedraaid zijn.
Qua bevestiging na een eerste date, ook dat wisselt. Hopelijk toch de man, maar als ik denk dat een man zoiets lastig vind of het gewoon erg leuk was, doe ik het ook. Ik zoek ook beide kanten in een man, dus een man die zelf altijd het initiatief wil nemen alswel een man die alles van mij af laat hangen, is niet wat ik zoek. Een beetje dat het over en weer gaat, vind ik het fijnst, waarbij het ook niet zo precies gelijk om elke keer moet en als de ander met een doei eindigt, hij verwacht dat jij dan weer begint met praten...
woensdag 26 november 2014 20:13
quote:Suzy65 schreef op 26 november 2014 @ 18:23:Zie je nooit zelf iemand als 1e die jij al leuk of bijzonder vindt, voordat zij jou ziet staan? Gewoon in het wild, bedoel ik? En dan erop af?Het andere geslacht vind ik van kleins af aan al fascinerend. Hoe zij beweegt, waardoor zij bewogen word. Ik zorg gewoon altijd dat ik met de dames die mijn nieuwsgierigheid prikkelen in gesprek kom. Mijn hele leven draait tot dusver om het bevredigen van mijn nieuwsgierigheid. Aangezien ik door mijn postuur intimiderend over kan komen laat ik het idd van haar afhangen naar welke verdieping het contact gaat. Als zij zich niet veilig genoeg bij mij voelt om zichzelf helemaal los te laten gaan heeft met elkaar verkeren imo geen zin. Doordat ik zelf een sterke eigen wil heb vind ik dames die hun eigen vrije wil duidelijk kenbaar durven te maken zowel buiten als binnen het bed het prettigste in de omgang.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 26 november 2014 20:21
@Highlander. Volgens mij bedoelt Suzy, en anders ik bij deze, met "bijzonder" niet geslachtsverkeren. Dat is niet hoe ik het las. Maar het idee dat je, op een gegeven moment, vanuit jouzelf zou willen kijken of er een relatie inzit, door jou geïnitieerd vanuit jouw innerlijke wens als eerste gedachte, nadat duidelijk is uiteraard dat ze niet bang wordt van jouw postuur.
woensdag 26 november 2014 20:26
Paek, zodra zij wat betreft het lichamelijke het licht op groen heeft gezet is wat mij betreft het hek van de dam.
Aangezien wijlen mijn vrouw al jaren mij had in lopen peperen dat zij mij te groot, te dominant, te donkerharig etc vond kwam haar 'aanval' als donderslag bij heldere hemel.
Aangezien wijlen mijn vrouw al jaren mij had in lopen peperen dat zij mij te groot, te dominant, te donkerharig etc vond kwam haar 'aanval' als donderslag bij heldere hemel.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 26 november 2014 20:34
oh.. (stil)
Postuur..
Hm, qua sterke schouders? 2 meter breed? Of 2 meter nog wat lang of zo? 200 kilo zwaargewicht?
Maar ik neem aan dat vertrouwdheid nog kan groeien met iemand als ze je leert kennen? Gaandeweg? Denk je dat zoiets niet op te bouwen is?
Want ergens blijkt toch van wel, als ze je langer kennen dan vandaag..
Postuur..
Hm, qua sterke schouders? 2 meter breed? Of 2 meter nog wat lang of zo? 200 kilo zwaargewicht?
Maar ik neem aan dat vertrouwdheid nog kan groeien met iemand als ze je leert kennen? Gaandeweg? Denk je dat zoiets niet op te bouwen is?
Want ergens blijkt toch van wel, als ze je langer kennen dan vandaag..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 20:46
Highlander, Ook al snap ik je intentie in het beantwoorden van de vraag. Staat het op een bepaalde manier zo ver van mij af dat ik niet weet welke vraag ik precies wil stellen.
Voor mij zijn de mannen waarmee ik uiteindelijk meer contact wil schaars, gaat het niet om de nieuwsgierigheid maar om het tot rust komen en niet om het ontbranden maar de bewuste keuze voor juist die specifieke partner en daar een basis in vinden en dat laten groeien.
Mijn aandacht gericht op alleen die ene man, geen plaats voor een ander, geen hek van de dam maar een samenzijn wat een kracht en rust geeft als maatje voor het leven. Iemand die ik kies vanwege zijn eigenschappen, hoe hij mij behandelt, hoe hij in ons contact ruimte biedt voor emotionele veiligheid en ik weet, door zijn acties, dat hij er voor me lijkt te zijn.
Hoe zie jij het hek van de dam? Stel zij wil op een gegeven moment toch niet verder qua diepere binding, is dat in een vroeg stadium voor jou dan nog makkelijk op te geven? Bij hek van de dam denk ik aan een stortvloed van emoties die geen grip op dat moment nog even hebben en meer een waterval die zich in het landschap verspreidt dan verdieping op dat moment nog. Je leert de vrouwen wel langer eerst kennen zei je ergens qua proces, je had het eerst over de tijd voor je wijlen jouw vrouw leerde kennen en je een rokkenjager was. En nog steeds schijnbaar een licht ontvlambaar hart, zo het leest.
Maar ontvlambaar is natuurlijk nog niet het proces waarbij je verder kijkt dan de donkere haren en het dominante postuur en je bij een opening tot meer verrast bent dat de ander juist met jou verder wilde. Mooi als dat dan toch onverwachts zo ontstaat en wijlen jouw vrouw jou wist te raken.
Heeft dat jouw kijk op toekomstige manieren van omgang verandert dat je nu de destijds ontvlambare rokkenjager hebt kunnen verdiepen of kijk je tegen dat proces anders aan, als in toeval, klik, cadeautje uiteraard, maar waarom was haar aanval nu juist zo effectief dat je met haar wel meer wilde en uiteindelijk tot meer kwam en zij en jij elkaar allebei konden zien als partner om mee verder te gaan?
Voor mij zijn de mannen waarmee ik uiteindelijk meer contact wil schaars, gaat het niet om de nieuwsgierigheid maar om het tot rust komen en niet om het ontbranden maar de bewuste keuze voor juist die specifieke partner en daar een basis in vinden en dat laten groeien.
Mijn aandacht gericht op alleen die ene man, geen plaats voor een ander, geen hek van de dam maar een samenzijn wat een kracht en rust geeft als maatje voor het leven. Iemand die ik kies vanwege zijn eigenschappen, hoe hij mij behandelt, hoe hij in ons contact ruimte biedt voor emotionele veiligheid en ik weet, door zijn acties, dat hij er voor me lijkt te zijn.
Hoe zie jij het hek van de dam? Stel zij wil op een gegeven moment toch niet verder qua diepere binding, is dat in een vroeg stadium voor jou dan nog makkelijk op te geven? Bij hek van de dam denk ik aan een stortvloed van emoties die geen grip op dat moment nog even hebben en meer een waterval die zich in het landschap verspreidt dan verdieping op dat moment nog. Je leert de vrouwen wel langer eerst kennen zei je ergens qua proces, je had het eerst over de tijd voor je wijlen jouw vrouw leerde kennen en je een rokkenjager was. En nog steeds schijnbaar een licht ontvlambaar hart, zo het leest.
Maar ontvlambaar is natuurlijk nog niet het proces waarbij je verder kijkt dan de donkere haren en het dominante postuur en je bij een opening tot meer verrast bent dat de ander juist met jou verder wilde. Mooi als dat dan toch onverwachts zo ontstaat en wijlen jouw vrouw jou wist te raken.
Heeft dat jouw kijk op toekomstige manieren van omgang verandert dat je nu de destijds ontvlambare rokkenjager hebt kunnen verdiepen of kijk je tegen dat proces anders aan, als in toeval, klik, cadeautje uiteraard, maar waarom was haar aanval nu juist zo effectief dat je met haar wel meer wilde en uiteindelijk tot meer kwam en zij en jij elkaar allebei konden zien als partner om mee verder te gaan?
woensdag 26 november 2014 20:47
Paeck: eigen aandeel zoeken is 1, maar aanpassen aan een ander om diens interesse vast te houden daar pas ik voor. Tenminste niet in essentiele zaken. En ook niet om te behagen.
Er zijn nu eenmaal mensen die snel verveeld raken, dat kan je niet voorkomen, ook niet als je echt leuk bent. En meestal zijn ze dat dan ook in andere opzichten (werk met veel uitdaging en verandering nodig bijv).
Het is alleen maar goed dat je je niet in allerlei bochten wringt om bij iemand te (blijven) passen. Dan maar niet hoor!
In die zin kan ik gemakkelijk denken: graag of niet. Ook nog na jaren single zijn. Het hoeft echt niet alleen maar roze bril, leuk en spannend te zijn, het mag best reeel zijn. Maar overwegend moet je een positief gevoel bij elkaar krijgen uit een contact met anderen, zo ook in vriendschappen. Groot gelijk dat je niet wil veranderen in dingen die je zelf prima en fijn vindt aan jezelf.
Er zijn nu eenmaal mensen die snel verveeld raken, dat kan je niet voorkomen, ook niet als je echt leuk bent. En meestal zijn ze dat dan ook in andere opzichten (werk met veel uitdaging en verandering nodig bijv).
Het is alleen maar goed dat je je niet in allerlei bochten wringt om bij iemand te (blijven) passen. Dan maar niet hoor!
In die zin kan ik gemakkelijk denken: graag of niet. Ook nog na jaren single zijn. Het hoeft echt niet alleen maar roze bril, leuk en spannend te zijn, het mag best reeel zijn. Maar overwegend moet je een positief gevoel bij elkaar krijgen uit een contact met anderen, zo ook in vriendschappen. Groot gelijk dat je niet wil veranderen in dingen die je zelf prima en fijn vindt aan jezelf.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 20:50
quote:highlander schreef op 26 november 2014 @ 20:26:
Paek, zodra zij wat betreft het lichamelijke het licht op groen heeft gezet is wat mij betreft het hek van de dam.
Aangezien wijlen mijn vrouw al jaren mij had in lopen peperen dat zij mij te groot, te dominant, te donkerharig etc vond kwam haar 'aanval' als donderslag bij heldere hemel.
Klinkt mij als positief in de oren hoor. Niks mis mee.
Maar idd wel een verrassing als dat volgens haar eerst tegen je sprak en later toch tot haar verbeelding sprak, haha.
Paek, zodra zij wat betreft het lichamelijke het licht op groen heeft gezet is wat mij betreft het hek van de dam.
Aangezien wijlen mijn vrouw al jaren mij had in lopen peperen dat zij mij te groot, te dominant, te donkerharig etc vond kwam haar 'aanval' als donderslag bij heldere hemel.
Klinkt mij als positief in de oren hoor. Niks mis mee.
Maar idd wel een verrassing als dat volgens haar eerst tegen je sprak en later toch tot haar verbeelding sprak, haha.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 20:53
quote:Paekzwart schreef op 26 november 2014 @ 20:46:
Highlander, Ook al snap ik je intentie in het beantwoorden van de vraag. Staat het op een bepaalde manier zo ver van mij af dat ik niet weet welke vraag ik precies wil stellen.
Voor mij zijn de mannen waarmee ik uiteindelijk meer contact wil schaars, gaat het niet om de nieuwsgierigheid maar om het tot rust komen en niet om het ontbranden maar de bewuste keuze voor juist die specifieke partner en daar een basis in vinden en dat laten groeien.
Mijn aandacht gericht op alleen die ene man, geen plaats voor een ander, geen hek van de dam maar een samenzijn wat een kracht en rust geeft als maatje voor het leven. Iemand die ik kies vanwege zijn eigenschappen, hoe hij mij behandelt, hoe hij in ons contact ruimte biedt voor emotionele veiligheid en ik weet, door zijn acties, dat hij er voor me lijkt te zijn.
Hoe zie jij het hek van de dam? Stel zij wil op een gegeven moment toch niet verder qua diepere binding, is dat in een vroeg stadium voor jou dan nog makkelijk op te geven? Bij hek van de dam denk ik aan een stortvloed van emoties die geen grip op dat moment nog even hebben en meer een waterval die zich in het landschap verspreidt dan verdieping op dat moment nog. Je leert de vrouwen wel langer eerst kennen zei je ergens qua proces, je had het eerst over de tijd voor je wijlen jouw vrouw leerde kennen en je een rokkenjager was. En nog steeds schijnbaar een licht ontvlambaar hart, zo het leest.
Maar ontvlambaar is natuurlijk nog niet het proces waarbij je verder kijkt dan de donkere haren en het dominante postuur en je bij een opening tot meer verrast bent dat de ander juist met jou verder wilde. Mooi als dat dan toch onverwachts zo ontstaat en wijlen jouw vrouw jou wist te raken.
Heeft dat jouw kijk op toekomstige manieren van omgang verandert dat je nu de destijds ontvlambare rokkenjager hebt kunnen verdiepen of kijk je tegen dat proces anders aan, als in toeval, klik, cadeautje uiteraard, maar waarom was haar aanval nu juist zo effectief dat je met haar wel meer wilde en uiteindelijk tot meer kwam en zij en jij elkaar allebei konden zien als partner om mee verder te gaan?Ik denk eerst ontvlambaar als 1e primitieve reactie en dan de diepte in in reactie in 2e instantie
Highlander, Ook al snap ik je intentie in het beantwoorden van de vraag. Staat het op een bepaalde manier zo ver van mij af dat ik niet weet welke vraag ik precies wil stellen.
Voor mij zijn de mannen waarmee ik uiteindelijk meer contact wil schaars, gaat het niet om de nieuwsgierigheid maar om het tot rust komen en niet om het ontbranden maar de bewuste keuze voor juist die specifieke partner en daar een basis in vinden en dat laten groeien.
Mijn aandacht gericht op alleen die ene man, geen plaats voor een ander, geen hek van de dam maar een samenzijn wat een kracht en rust geeft als maatje voor het leven. Iemand die ik kies vanwege zijn eigenschappen, hoe hij mij behandelt, hoe hij in ons contact ruimte biedt voor emotionele veiligheid en ik weet, door zijn acties, dat hij er voor me lijkt te zijn.
Hoe zie jij het hek van de dam? Stel zij wil op een gegeven moment toch niet verder qua diepere binding, is dat in een vroeg stadium voor jou dan nog makkelijk op te geven? Bij hek van de dam denk ik aan een stortvloed van emoties die geen grip op dat moment nog even hebben en meer een waterval die zich in het landschap verspreidt dan verdieping op dat moment nog. Je leert de vrouwen wel langer eerst kennen zei je ergens qua proces, je had het eerst over de tijd voor je wijlen jouw vrouw leerde kennen en je een rokkenjager was. En nog steeds schijnbaar een licht ontvlambaar hart, zo het leest.
Maar ontvlambaar is natuurlijk nog niet het proces waarbij je verder kijkt dan de donkere haren en het dominante postuur en je bij een opening tot meer verrast bent dat de ander juist met jou verder wilde. Mooi als dat dan toch onverwachts zo ontstaat en wijlen jouw vrouw jou wist te raken.
Heeft dat jouw kijk op toekomstige manieren van omgang verandert dat je nu de destijds ontvlambare rokkenjager hebt kunnen verdiepen of kijk je tegen dat proces anders aan, als in toeval, klik, cadeautje uiteraard, maar waarom was haar aanval nu juist zo effectief dat je met haar wel meer wilde en uiteindelijk tot meer kwam en zij en jij elkaar allebei konden zien als partner om mee verder te gaan?Ik denk eerst ontvlambaar als 1e primitieve reactie en dan de diepte in in reactie in 2e instantie
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 26 november 2014 20:56
Paek, met een lichtje in mij ontbranden bedoel ik dat ik een inzicht krijg.
Iets aan mezelf ontdek waarvoor ik tot dusver een blinde vlek had.
Destijds realiseerde ik mij pas dat ik al jaren van mijn vrouw hield toen zij mij begon te zoenen.
Mijn hart is allesbehalve licht ontvlambaar.
Toen ik een student was was het leerzaam voor mij om te ontdekken hoe het andere geslacht op verschillend gedrag van mijn kant reageerde.
Als ik actief op jacht ga kan dat schrik aanjagen leerde ik toen.
Iets aan mezelf ontdek waarvoor ik tot dusver een blinde vlek had.
Destijds realiseerde ik mij pas dat ik al jaren van mijn vrouw hield toen zij mij begon te zoenen.
Mijn hart is allesbehalve licht ontvlambaar.
Toen ik een student was was het leerzaam voor mij om te ontdekken hoe het andere geslacht op verschillend gedrag van mijn kant reageerde.
Als ik actief op jacht ga kan dat schrik aanjagen leerde ik toen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
woensdag 26 november 2014 20:56
quote:Suzy65 schreef op 26 november 2014 @ 20:47:
Paeck: eigen aandeel zoeken is 1, maar aanpassen aan een ander om diens interesse vast te houden daar pas ik voor. Tenminste niet in essentiele zaken. En ook niet om te behagen.
Er zijn nu eenmaal mensen die snel verveeld raken, dat kan je niet voorkomen, ook niet als je echt leuk bent. En meestal zijn ze dat dan ook in andere opzichten (werk met veel uitdaging en verandering nodig bijv).
Het is alleen maar goed dat je je niet in allerlei bochten wringt om bij iemand te (blijven) passen. Dan maar niet hoor!
In die zin kan ik gemakkelijk denken: graag of niet. Ook nog na jaren single zijn. Het hoeft echt niet alleen maar roze bril, leuk en spannend te zijn, het mag best reeel zijn. Maar overwegend moet je een positief gevoel bij elkaar krijgen uit een contact met anderen, zo ook in vriendschappen. Groot gelijk dat je niet wil veranderen in dingen die je zelf prima en fijn vindt aan jezelf.
Ja, dat is ook de reden dat ik daar nog wel een weg in kan zoeken, graag of niet. Maar er zijn momenten dat ik toch teveel stil blijf staan als er weer een moment daar is dat iemand waar je toch alweer jaren zo'n goede band mee had, de ander ook oprecht blij mee leek te zijn, zich verliest in weer anderen en in mijn ogen dan ongelukkiger lijkt.
Weer soms bij mij komt uithuilen maar toch juist in contact, vriendschap, liefde, voor weer elke keer een ander kiest.
Ik zou het ook niet kunnen, veranderen in die essentiële zaken waar ik mij thuis voel en het andere ook nog steeds niet snap. En ja, de verveling van anderen kan ik nog accepteren, maar als iemand uiteindelijk dan toch maar bij iemand blijft, die ook nog eens in mijn ogen minder gelukkig maakt, is dat accepteren even moeilijk soms.
En zal ik meer afstand moeten nemen als men toch weer bij mij wil komen met het verdriet maar niet meer de leuke momenten vaker wil delen. Daarin kan ik hen dan denk ik niet verder helpen of bijstaan?
Paeck: eigen aandeel zoeken is 1, maar aanpassen aan een ander om diens interesse vast te houden daar pas ik voor. Tenminste niet in essentiele zaken. En ook niet om te behagen.
Er zijn nu eenmaal mensen die snel verveeld raken, dat kan je niet voorkomen, ook niet als je echt leuk bent. En meestal zijn ze dat dan ook in andere opzichten (werk met veel uitdaging en verandering nodig bijv).
Het is alleen maar goed dat je je niet in allerlei bochten wringt om bij iemand te (blijven) passen. Dan maar niet hoor!
In die zin kan ik gemakkelijk denken: graag of niet. Ook nog na jaren single zijn. Het hoeft echt niet alleen maar roze bril, leuk en spannend te zijn, het mag best reeel zijn. Maar overwegend moet je een positief gevoel bij elkaar krijgen uit een contact met anderen, zo ook in vriendschappen. Groot gelijk dat je niet wil veranderen in dingen die je zelf prima en fijn vindt aan jezelf.
Ja, dat is ook de reden dat ik daar nog wel een weg in kan zoeken, graag of niet. Maar er zijn momenten dat ik toch teveel stil blijf staan als er weer een moment daar is dat iemand waar je toch alweer jaren zo'n goede band mee had, de ander ook oprecht blij mee leek te zijn, zich verliest in weer anderen en in mijn ogen dan ongelukkiger lijkt.
Weer soms bij mij komt uithuilen maar toch juist in contact, vriendschap, liefde, voor weer elke keer een ander kiest.
Ik zou het ook niet kunnen, veranderen in die essentiële zaken waar ik mij thuis voel en het andere ook nog steeds niet snap. En ja, de verveling van anderen kan ik nog accepteren, maar als iemand uiteindelijk dan toch maar bij iemand blijft, die ook nog eens in mijn ogen minder gelukkig maakt, is dat accepteren even moeilijk soms.
En zal ik meer afstand moeten nemen als men toch weer bij mij wil komen met het verdriet maar niet meer de leuke momenten vaker wil delen. Daarin kan ik hen dan denk ik niet verder helpen of bijstaan?
