Relaties
alle pijlers
Scheiden als je kinderen hebt: hoe doe je dat???
dinsdag 2 februari 2016 21:42
Hoi allemaal,
ik ben nieuw op dit forum en heb me aangemeld omdat ik dringend advies nodig heb. Ik ben inmiddels al 11 jaar bij mijn man en ik ben er sinds een half jaar eigenlijk wel uit dat ik wil scheiden. Ik durf alleen niet. Mijn man is in het verleden heel erg dominant en egoïstisch geweest en mijn leven draaide eigenlijk, naast de kinderen, vooral om hem. Dat zou allemaal niet zo erg geweest zijn als alles wat ik deed om hem tevreden te houden gewaardeerd werd, maar dat werd het niet. Toen hij me een half jaar geleden doodleuk vertelde dat ik maar eens naar de sportschool moest gaan omdat hij me seksueel niet meer aantrekkelijk vond, was voor mij de maat eigenlijk wel vol. Maar ja, we hebben twee kinderen van 8 en 5, dus toch maar in relatie therapie gegaan. In therapie hebben we flinke stappen gemaakt en mijn man ziet nu echt wel in hoe zijn gedrag in het verleden is geweest en doet nu heel erg zijn best om te veranderen. Bij mij is echter door alles wat er gebeurd is het gevoel gewoon weg. Op seksueel gebied voel ik niks meer voor hem. Mijn zelfvertrouwen is zodanig gedaald door hem dat ik me volgens mij nooit meer mooi zal voelen bij hem. Ook merk ik dat ik niet meer graag bij hem ben. Ik ben het liefst alleen thuis met de kinderen of op mijn werk. Met andere woorden, het kan niet meer goed komen. Mijn probleem is alleen dat ik bang ben om er een punt achter te zetten. Mijn grootste angst is het verdriet van de kinderen. Maar ook dat ik de kinderen minder zal zien en ik ben erg bang dat mijn man mij door middel van de kinderen zal proberen te raken omdat ik degene ben die wil scheiden. Advies gevraagd dus op dit gebied. Hoe kan ik van hem scheiden? Hoe zorg ik ervoor dat het voor de kinderen zo soepel mogelijk verloopt? Hoe zorg ik ervoor dat hij mij niet gaat proberen te raken met de kinderen? Hoe ga ik om met mijn schuldgevoelens omdat ik het veilige leventje van mijn kinderen ga verstoren? Hoe ga ik mijn kinderen na de scheiding weer gelukkig maken?
Ik ben zo onzeker, maar wil zo niet meer verder.
ik ben nieuw op dit forum en heb me aangemeld omdat ik dringend advies nodig heb. Ik ben inmiddels al 11 jaar bij mijn man en ik ben er sinds een half jaar eigenlijk wel uit dat ik wil scheiden. Ik durf alleen niet. Mijn man is in het verleden heel erg dominant en egoïstisch geweest en mijn leven draaide eigenlijk, naast de kinderen, vooral om hem. Dat zou allemaal niet zo erg geweest zijn als alles wat ik deed om hem tevreden te houden gewaardeerd werd, maar dat werd het niet. Toen hij me een half jaar geleden doodleuk vertelde dat ik maar eens naar de sportschool moest gaan omdat hij me seksueel niet meer aantrekkelijk vond, was voor mij de maat eigenlijk wel vol. Maar ja, we hebben twee kinderen van 8 en 5, dus toch maar in relatie therapie gegaan. In therapie hebben we flinke stappen gemaakt en mijn man ziet nu echt wel in hoe zijn gedrag in het verleden is geweest en doet nu heel erg zijn best om te veranderen. Bij mij is echter door alles wat er gebeurd is het gevoel gewoon weg. Op seksueel gebied voel ik niks meer voor hem. Mijn zelfvertrouwen is zodanig gedaald door hem dat ik me volgens mij nooit meer mooi zal voelen bij hem. Ook merk ik dat ik niet meer graag bij hem ben. Ik ben het liefst alleen thuis met de kinderen of op mijn werk. Met andere woorden, het kan niet meer goed komen. Mijn probleem is alleen dat ik bang ben om er een punt achter te zetten. Mijn grootste angst is het verdriet van de kinderen. Maar ook dat ik de kinderen minder zal zien en ik ben erg bang dat mijn man mij door middel van de kinderen zal proberen te raken omdat ik degene ben die wil scheiden. Advies gevraagd dus op dit gebied. Hoe kan ik van hem scheiden? Hoe zorg ik ervoor dat het voor de kinderen zo soepel mogelijk verloopt? Hoe zorg ik ervoor dat hij mij niet gaat proberen te raken met de kinderen? Hoe ga ik om met mijn schuldgevoelens omdat ik het veilige leventje van mijn kinderen ga verstoren? Hoe ga ik mijn kinderen na de scheiding weer gelukkig maken?
Ik ben zo onzeker, maar wil zo niet meer verder.
woensdag 3 februari 2016 15:04
TO heeft er alles aan gedaan om het huwelijk te laten slagen, dus zijn haar motieven behoorlijk zuiver!
Maar wie mij zegt dat het normaal is dat je ongelukkig blijft hangen in een huwelijk zonder liefde, affectie en seks, die leeft volgens mij nog met zijn of haar hoofd in de middeleeuwen! Ruzie of geen ruzie. Als de koek op is, ga je verder.
Maar dat is een discussie die al vele malen gevoerd is hier op het forum, soms is 'agree to disagree' niet zo verkeerd.
TO, als ik jouw verhaal zo lees, zou ik inderdaad gaan scheiden. Juist om je man te laten zien van hoever je gekomen ben! Dan laat je volgens mij je kinderen juist zien dat hun moeder sterk is, en geef je ze een goed voorbeeld! En dan kun je zelf weer gelukkig worden, en daarmee je kinderen ook.
Maar wie mij zegt dat het normaal is dat je ongelukkig blijft hangen in een huwelijk zonder liefde, affectie en seks, die leeft volgens mij nog met zijn of haar hoofd in de middeleeuwen! Ruzie of geen ruzie. Als de koek op is, ga je verder.
Maar dat is een discussie die al vele malen gevoerd is hier op het forum, soms is 'agree to disagree' niet zo verkeerd.
TO, als ik jouw verhaal zo lees, zou ik inderdaad gaan scheiden. Juist om je man te laten zien van hoever je gekomen ben! Dan laat je volgens mij je kinderen juist zien dat hun moeder sterk is, en geef je ze een goed voorbeeld! En dan kun je zelf weer gelukkig worden, en daarmee je kinderen ook.
If no one comes from the future to stop you from doing it, then how bad of a decision can it really be?
woensdag 3 februari 2016 15:04
quote:Ikbenanoniem schreef op 03 februari 2016 @ 14:50:
[...]
Onderzoek heeft duidelijk laten zien dat kinderen van gescheiden ouders zelf ook een grotere kans hebben om te scheiden en dat zij later meer moeite hebben met relaties onderhouden. Het beschadigt kinderen dus wel.
Als pa en ma elkaar niet de tent uit vechten en redelijk neutraal met elkaar omgaan is een scheiding voor een kind onwenselijk en zal het een kind aan zijn reet roesten of zijn ouders gelukkig zijn en nog seks hebben. Als er felle ruzies en geweld in het spel zijn wordt het een ander verhaal.
Een goede reden dus om kritisch te zijn op met wie je een gezin begint en een goede reden om alles uit de kast te halen om de relatie te laten slagen.Dit dus. Ik ben een kind van ouders die gescheiden zijn omdat een van de 2 niet meer gelukkig was. Ik zou nog steeds willen dat ze gewacht hadden tot we 18+ waren. Want ik zag echt niet dat die liefde er niet meer was en heb er nu 10+ jaar na een jaar therapie eindelijk minder last van.
[...]
Onderzoek heeft duidelijk laten zien dat kinderen van gescheiden ouders zelf ook een grotere kans hebben om te scheiden en dat zij later meer moeite hebben met relaties onderhouden. Het beschadigt kinderen dus wel.
Als pa en ma elkaar niet de tent uit vechten en redelijk neutraal met elkaar omgaan is een scheiding voor een kind onwenselijk en zal het een kind aan zijn reet roesten of zijn ouders gelukkig zijn en nog seks hebben. Als er felle ruzies en geweld in het spel zijn wordt het een ander verhaal.
Een goede reden dus om kritisch te zijn op met wie je een gezin begint en een goede reden om alles uit de kast te halen om de relatie te laten slagen.Dit dus. Ik ben een kind van ouders die gescheiden zijn omdat een van de 2 niet meer gelukkig was. Ik zou nog steeds willen dat ze gewacht hadden tot we 18+ waren. Want ik zag echt niet dat die liefde er niet meer was en heb er nu 10+ jaar na een jaar therapie eindelijk minder last van.
woensdag 3 februari 2016 15:13
Er moet toch eens een onderzoek komen naar kinderen die lijden onder het feit dat de ouders bij elkaar blijven voor de kinderen, die zijn nooit beter af. Ik ben gescheiden en het was een giga opluchting. Had therapie achter de rug, hij ging wel mee maar deed niet echt de moeite om de adviezen op te volgen.
Ik denk dat mannen zoals de man van TO gewoon vrouwenhaters zijn, ze verbergen het leuk maar het probleem ligt bij hen. Zolang je als vader gewoon laat zien dat vrouwen minderwaardig zijn dan schiet je voorbij en voor de kinderen is het bepalend.
Dus TO de keus ligt bij jouw als je hem niet meer wilt omdat hij je als voetveeg heeft gebruikt, over je grenzen gaat ga dan weg. Je man is niet bepaald een voorbeeld voor je dochter en hoe moet dat als ze ouder wordt? Als ze een vriendje krijgt? Als ze ziet hoe haar vader er in staat? Dat lijken me eerder dringende vragen dan het 'huwelijksgeluk'.
Ik denk dat mannen zoals de man van TO gewoon vrouwenhaters zijn, ze verbergen het leuk maar het probleem ligt bij hen. Zolang je als vader gewoon laat zien dat vrouwen minderwaardig zijn dan schiet je voorbij en voor de kinderen is het bepalend.
Dus TO de keus ligt bij jouw als je hem niet meer wilt omdat hij je als voetveeg heeft gebruikt, over je grenzen gaat ga dan weg. Je man is niet bepaald een voorbeeld voor je dochter en hoe moet dat als ze ouder wordt? Als ze een vriendje krijgt? Als ze ziet hoe haar vader er in staat? Dat lijken me eerder dringende vragen dan het 'huwelijksgeluk'.
woensdag 3 februari 2016 16:08
quote:Prins_Joe schreef op 03 februari 2016 @ 15:04:
TO heeft er alles aan gedaan om het huwelijk te laten slagen, dus zijn haar motieven behoorlijk zuiver!
Maar wie mij zegt dat het normaal is dat je ongelukkig blijft hangen in een huwelijk zonder liefde, affectie en seks, die leeft volgens mij nog met zijn of haar hoofd in de middeleeuwen! Ruzie of geen ruzie. Als de koek op is, ga je verder.
Maar dat is een discussie die al vele malen gevoerd is hier op het forum, soms is 'agree to disagree' niet zo verkeerd.
TO, als ik jouw verhaal zo lees, zou ik inderdaad gaan scheiden. Juist om je man te laten zien van hoever je gekomen ben! Dan laat je volgens mij je kinderen juist zien dat hun moeder sterk is, en geef je ze een goed voorbeeld! En dan kun je zelf weer gelukkig worden, en daarmee je kinderen ook.
Met jou ben ik het helemaal eens!
Is het misschien vooral de oudere generatie dit zegt dat ze bij haar man moet blijven?
Je kan jezelf toch niet dwingen in een relatie te blijven als je doodongelukkig bent. Ik snap de reacties van de meeste hier echt niet!
Natuurlijk doe je er eerst alles aan om je relatie te redden maar als dat echt niet meer werkt dan is het klaar. Dan vertellen jullie het samen aan de kinderen en zorgen jullie ervoor dat de scheiding normaal en vriendschappelijk verloopt. Als er een vechtscheiding is kan ik mij voorstellen dat kinderen daar een trauma aan over houden. Maar een normale scheiding op de juiste manier. Dat komt echt wel goed met die kinderen hoor.
TO heeft er alles aan gedaan om het huwelijk te laten slagen, dus zijn haar motieven behoorlijk zuiver!
Maar wie mij zegt dat het normaal is dat je ongelukkig blijft hangen in een huwelijk zonder liefde, affectie en seks, die leeft volgens mij nog met zijn of haar hoofd in de middeleeuwen! Ruzie of geen ruzie. Als de koek op is, ga je verder.
Maar dat is een discussie die al vele malen gevoerd is hier op het forum, soms is 'agree to disagree' niet zo verkeerd.
TO, als ik jouw verhaal zo lees, zou ik inderdaad gaan scheiden. Juist om je man te laten zien van hoever je gekomen ben! Dan laat je volgens mij je kinderen juist zien dat hun moeder sterk is, en geef je ze een goed voorbeeld! En dan kun je zelf weer gelukkig worden, en daarmee je kinderen ook.
Met jou ben ik het helemaal eens!
Is het misschien vooral de oudere generatie dit zegt dat ze bij haar man moet blijven?
Je kan jezelf toch niet dwingen in een relatie te blijven als je doodongelukkig bent. Ik snap de reacties van de meeste hier echt niet!
Natuurlijk doe je er eerst alles aan om je relatie te redden maar als dat echt niet meer werkt dan is het klaar. Dan vertellen jullie het samen aan de kinderen en zorgen jullie ervoor dat de scheiding normaal en vriendschappelijk verloopt. Als er een vechtscheiding is kan ik mij voorstellen dat kinderen daar een trauma aan over houden. Maar een normale scheiding op de juiste manier. Dat komt echt wel goed met die kinderen hoor.
woensdag 3 februari 2016 17:06
quote:Liefje10 schreef op 03 februari 2016 @ 16:08:
[...]
Met jou ben ik het helemaal eens!
Is het misschien vooral de oudere generatie dit zegt dat ze bij haar man moet blijven?
Je kan jezelf toch niet dwingen in een relatie te blijven als je doodongelukkig bent. Ik snap de reacties van de meeste hier echt niet!
Natuurlijk doe je er eerst alles aan om je relatie te redden maar als dat echt niet meer werkt dan is het klaar. Dan vertellen jullie het samen aan de kinderen en zorgen jullie ervoor dat de scheiding normaal en vriendschappelijk verloopt. Als er een vechtscheiding is kan ik mij voorstellen dat kinderen daar een trauma aan over houden. Maar een normale scheiding op de juiste manier. Dat komt echt wel goed met die kinderen hoor.Gescheiden zijn met kinderen is gewoon kut hoor. Voor die kinderen ook.
[...]
Met jou ben ik het helemaal eens!
Is het misschien vooral de oudere generatie dit zegt dat ze bij haar man moet blijven?
Je kan jezelf toch niet dwingen in een relatie te blijven als je doodongelukkig bent. Ik snap de reacties van de meeste hier echt niet!
Natuurlijk doe je er eerst alles aan om je relatie te redden maar als dat echt niet meer werkt dan is het klaar. Dan vertellen jullie het samen aan de kinderen en zorgen jullie ervoor dat de scheiding normaal en vriendschappelijk verloopt. Als er een vechtscheiding is kan ik mij voorstellen dat kinderen daar een trauma aan over houden. Maar een normale scheiding op de juiste manier. Dat komt echt wel goed met die kinderen hoor.Gescheiden zijn met kinderen is gewoon kut hoor. Voor die kinderen ook.
woensdag 3 februari 2016 18:45
quote:duistercontinent schreef op 03 februari 2016 @ 15:13:
Er moet toch eens een onderzoek komen naar kinderen die lijden onder het feit dat de ouders bij elkaar blijven voor de kinderen, die zijn nooit beter af. Ik ben gescheiden en het was een giga opluchting. Had therapie achter de rug, hij ging wel mee maar deed niet echt de moeite om de adviezen op te volgen.
Ik denk dat mannen zoals de man van TO gewoon vrouwenhaters zijn, ze verbergen het leuk maar het probleem ligt bij hen. Zolang je als vader gewoon laat zien dat vrouwen minderwaardig zijn dan schiet je voorbij en voor de kinderen is het bepalend.
Dus TO de keus ligt bij jouw als je hem niet meer wilt omdat hij je als voetveeg heeft gebruikt, over je grenzen gaat ga dan weg. Je man is niet bepaald een voorbeeld voor je dochter en hoe moet dat als ze ouder wordt? Als ze een vriendje krijgt? Als ze ziet hoe haar vader er in staat? Dat lijken me eerder dringende vragen dan het 'huwelijksgeluk'.Daar ben ik inderdaad weleens bang voor geweest, dat ik zo geen goed voorbeeld ben voor mijn kinderen, omdat ik me zo heb laten behandelen. Mijn moeder deed het namelijk precies zo. Mijn vader was dominant en mijn moeder heeft alles van hem gepikt. Ik nam me voor om het anders te doen, maar deed (tot een half jaar geleden) precies hetzelfde. Mijn man heeft mij een keer kutwijf genoemd in het bijzijn van de kinderen en twee keer heeft hij me achterlijke genoemd. Ik wil niet dat mijn zoontje zich later ook zo gaat gedragen en ik wil niet dat mijn dochter zich ook zo laat behandelen. Maar waarom ben ik dan niet sterk genoeg om de stap te zetten?
Er moet toch eens een onderzoek komen naar kinderen die lijden onder het feit dat de ouders bij elkaar blijven voor de kinderen, die zijn nooit beter af. Ik ben gescheiden en het was een giga opluchting. Had therapie achter de rug, hij ging wel mee maar deed niet echt de moeite om de adviezen op te volgen.
Ik denk dat mannen zoals de man van TO gewoon vrouwenhaters zijn, ze verbergen het leuk maar het probleem ligt bij hen. Zolang je als vader gewoon laat zien dat vrouwen minderwaardig zijn dan schiet je voorbij en voor de kinderen is het bepalend.
Dus TO de keus ligt bij jouw als je hem niet meer wilt omdat hij je als voetveeg heeft gebruikt, over je grenzen gaat ga dan weg. Je man is niet bepaald een voorbeeld voor je dochter en hoe moet dat als ze ouder wordt? Als ze een vriendje krijgt? Als ze ziet hoe haar vader er in staat? Dat lijken me eerder dringende vragen dan het 'huwelijksgeluk'.Daar ben ik inderdaad weleens bang voor geweest, dat ik zo geen goed voorbeeld ben voor mijn kinderen, omdat ik me zo heb laten behandelen. Mijn moeder deed het namelijk precies zo. Mijn vader was dominant en mijn moeder heeft alles van hem gepikt. Ik nam me voor om het anders te doen, maar deed (tot een half jaar geleden) precies hetzelfde. Mijn man heeft mij een keer kutwijf genoemd in het bijzijn van de kinderen en twee keer heeft hij me achterlijke genoemd. Ik wil niet dat mijn zoontje zich later ook zo gaat gedragen en ik wil niet dat mijn dochter zich ook zo laat behandelen. Maar waarom ben ik dan niet sterk genoeg om de stap te zetten?
woensdag 3 februari 2016 19:06
Je bent wel degelijk sterk genoeg om de stap te zetten!
Alleen weet hij waarschijnlijk precies welke knoppen hij moet drukken, hoe hij je moet bespelen en zonder dat je het weet je angsten blijft voeden. Sommigen gebruiken daar ook gewoon anderen voor hoor. Familie, vrienden en alles.
De eerste stap is de lastigste. Als je die eenmaal gezet hebt, gaat de rest van zelf.
Maar je geeft precies aan wat ik bedoelde. Het is een vicieuze cirkel, die ergens doorbroken moet worden, anders eindigen jouw kinderen net als jij, doodongelukkig in een slecht huwelijk!
Alleen weet hij waarschijnlijk precies welke knoppen hij moet drukken, hoe hij je moet bespelen en zonder dat je het weet je angsten blijft voeden. Sommigen gebruiken daar ook gewoon anderen voor hoor. Familie, vrienden en alles.
De eerste stap is de lastigste. Als je die eenmaal gezet hebt, gaat de rest van zelf.
Maar je geeft precies aan wat ik bedoelde. Het is een vicieuze cirkel, die ergens doorbroken moet worden, anders eindigen jouw kinderen net als jij, doodongelukkig in een slecht huwelijk!
If no one comes from the future to stop you from doing it, then how bad of a decision can it really be?
woensdag 3 februari 2016 19:15
Het lijkt er op dat je het veel tijd gegeven hebt. Als het echt op is en er geen liefde meer is en het toekomst beeld is weg dan, tja. Wat kan je verder nog dan..
En dat kinderen per definitie beter af zijn zonder scheiding lijkt me niet altijd zo. Ondanks een onderzoek.
Mijn ouders dachten het juiste te doen, zij hebben gewacht met scheiden tot wij boven de 18 waren. Ik ben juist boos dat zij hebben gewacht, en ik pas na de scheiding 2 blije gelukkige ouders heb. Ze zijn beiden sinds de scheiding, 7 jaar geleden, nog single. Maar ze zijn gelukkiger dan ooit en veel leukere mensen geworden.
Ik ben opgegroeid in een kil huis zonder liefde en met ruzies. Daar heb ik nu als 30 er nog last van.
En dat kinderen per definitie beter af zijn zonder scheiding lijkt me niet altijd zo. Ondanks een onderzoek.
Mijn ouders dachten het juiste te doen, zij hebben gewacht met scheiden tot wij boven de 18 waren. Ik ben juist boos dat zij hebben gewacht, en ik pas na de scheiding 2 blije gelukkige ouders heb. Ze zijn beiden sinds de scheiding, 7 jaar geleden, nog single. Maar ze zijn gelukkiger dan ooit en veel leukere mensen geworden.
Ik ben opgegroeid in een kil huis zonder liefde en met ruzies. Daar heb ik nu als 30 er nog last van.
woensdag 3 februari 2016 19:18
quote:19mama83 schreef op 03 februari 2016 @ 18:45:
[...]
Daar ben ik inderdaad weleens bang voor geweest, dat ik zo geen goed voorbeeld ben voor mijn kinderen, omdat ik me zo heb laten behandelen. Mijn moeder deed het namelijk precies zo. Mijn vader was dominant en mijn moeder heeft alles van hem gepikt. Ik nam me voor om het anders te doen, maar deed (tot een half jaar geleden) precies hetzelfde. Mijn man heeft mij een keer kutwijf genoemd in het bijzijn van de kinderen en twee keer heeft hij me achterlijke genoemd. Ik wil niet dat mijn zoontje zich later ook zo gaat gedragen en ik wil niet dat mijn dochter zich ook zo laat behandelen. Maar waarom ben ik dan niet sterk genoeg om de stap te zetten?Omdat je bang bent voor het onbekende, bang bent om alleen te zijn. Dat is menselijk maar uiteindelijk kan je veel meer dan dat je denkt. Je hebt de keus: ga je door in een huwelijk waar niets meer is en je laat zien dat je net zo bent als je moeder of kies je voor je kinderen en jezelf en maak de stap naar zelfstandigheid. Het is vallen en opstaan, opnieuw beginnen maar uiteindelijk is die donkere wolk die boven je hangt wel verdwenen en voor je kinderen kun je een beter voorbeeld zijn.
[...]
Daar ben ik inderdaad weleens bang voor geweest, dat ik zo geen goed voorbeeld ben voor mijn kinderen, omdat ik me zo heb laten behandelen. Mijn moeder deed het namelijk precies zo. Mijn vader was dominant en mijn moeder heeft alles van hem gepikt. Ik nam me voor om het anders te doen, maar deed (tot een half jaar geleden) precies hetzelfde. Mijn man heeft mij een keer kutwijf genoemd in het bijzijn van de kinderen en twee keer heeft hij me achterlijke genoemd. Ik wil niet dat mijn zoontje zich later ook zo gaat gedragen en ik wil niet dat mijn dochter zich ook zo laat behandelen. Maar waarom ben ik dan niet sterk genoeg om de stap te zetten?Omdat je bang bent voor het onbekende, bang bent om alleen te zijn. Dat is menselijk maar uiteindelijk kan je veel meer dan dat je denkt. Je hebt de keus: ga je door in een huwelijk waar niets meer is en je laat zien dat je net zo bent als je moeder of kies je voor je kinderen en jezelf en maak de stap naar zelfstandigheid. Het is vallen en opstaan, opnieuw beginnen maar uiteindelijk is die donkere wolk die boven je hangt wel verdwenen en voor je kinderen kun je een beter voorbeeld zijn.
donderdag 4 februari 2016 16:01
Als je bij elkaar wilt blijven voor de kinderen is het niet kil of constant ruzie. Dat is onzin. Die mensen blijven niet bij elkaar voor de kinderen. Ze durven niet en zeggen dat het voor de kinderen is.
Hoe goed ex en ik ook door 1 deur kunnen, scheiden is kut. Klaar. Het geeft mij stress en ellende. Verdrietige kinderen. Een deuk in je vertrouwen in de liefde. Je kinderen de helft vd tijd missen. Financieel. Nieuwe partners?! Krijg al nachtmerrie als ik eraan denk. Ik zie geen voordelen. Helaas. Ik verman mij hoor. Ik word weer gelukkig. Ondanks. Niet dankzij.
Hoe goed ex en ik ook door 1 deur kunnen, scheiden is kut. Klaar. Het geeft mij stress en ellende. Verdrietige kinderen. Een deuk in je vertrouwen in de liefde. Je kinderen de helft vd tijd missen. Financieel. Nieuwe partners?! Krijg al nachtmerrie als ik eraan denk. Ik zie geen voordelen. Helaas. Ik verman mij hoor. Ik word weer gelukkig. Ondanks. Niet dankzij.
donderdag 4 februari 2016 16:31
Dat vind ik nou altijd zo'n slap excuus. .. de kinderen.
Nee die worden er beter van als ze hun moeder ongelukkig zien dag in dag uit?
Zijn koffer pakken en hem eruit zetten vanavond nog. Morgen naar de advocaat de scheiding aanvragen en alles wat erbij komt.
Veel sterkte en kies voor jezelf want als jij gelukkig bent zijn je kinderen het ook.
Nee die worden er beter van als ze hun moeder ongelukkig zien dag in dag uit?
Zijn koffer pakken en hem eruit zetten vanavond nog. Morgen naar de advocaat de scheiding aanvragen en alles wat erbij komt.
Veel sterkte en kies voor jezelf want als jij gelukkig bent zijn je kinderen het ook.
donderdag 4 februari 2016 16:39
quote:Ikbenanoniem schreef op 03 februari 2016 @ 14:53:
[...]
Natuurlijk mag ze scheiden maar het fabeltje dat kinderen er niets aan overhouden, flexibel zijn en gelukkig worden van een gelukkige moeder is onzin.
Scheiden doe je bijna nooit voor de kinderen en altijd voor jezelf (behoudens extreme gevallen). Hou je motieven zuiver.
Helemaal mee eens. En ik ben gescheiden .
Wanneer er geen sprake is van geweld (in welke vorm dan ook) is het niet in het belang van de kinderen om te scheiden.
Dat wil niet zeggen dat je niet mag of kunt scheiden. Die keuze maak jezelf.
To, jouw angsten zijn reëel. Je kinderen krijgen verdriet, het wordt anders voor je kinderen hoe dan ook. Het je kinderen vertellen en hun verdriet te zien, is voor mij persoonlijk denk ik het moeilijkste moment in mijn leven geweest. En dan wat er allemaal nog komen gaat.
Toch sta ik nog steeds achter mijn keuze zoveel jaar later. Maar nee, in het belang van mijn kinderen was het niet. Het was in mijn belang.
[...]
Natuurlijk mag ze scheiden maar het fabeltje dat kinderen er niets aan overhouden, flexibel zijn en gelukkig worden van een gelukkige moeder is onzin.
Scheiden doe je bijna nooit voor de kinderen en altijd voor jezelf (behoudens extreme gevallen). Hou je motieven zuiver.
Helemaal mee eens. En ik ben gescheiden .
Wanneer er geen sprake is van geweld (in welke vorm dan ook) is het niet in het belang van de kinderen om te scheiden.
Dat wil niet zeggen dat je niet mag of kunt scheiden. Die keuze maak jezelf.
To, jouw angsten zijn reëel. Je kinderen krijgen verdriet, het wordt anders voor je kinderen hoe dan ook. Het je kinderen vertellen en hun verdriet te zien, is voor mij persoonlijk denk ik het moeilijkste moment in mijn leven geweest. En dan wat er allemaal nog komen gaat.
Toch sta ik nog steeds achter mijn keuze zoveel jaar later. Maar nee, in het belang van mijn kinderen was het niet. Het was in mijn belang.
donderdag 4 februari 2016 16:53
quote:Liefje10 schreef op 03 februari 2016 @ 16:08:
[...]
Met jou ben ik het helemaal eens!
Is het misschien vooral de oudere generatie dit zegt dat ze bij haar man moet blijven?
Je kan jezelf toch niet dwingen in een relatie te blijven als je doodongelukkig bent. Ik snap de reacties van de meeste hier echt niet!
Natuurlijk doe je er eerst alles aan om je relatie te redden maar als dat echt niet meer werkt dan is het klaar. Dan vertellen jullie het samen aan de kinderen en zorgen jullie ervoor dat de scheiding normaal en vriendschappelijk verloopt. Als er een vechtscheiding is kan ik mij voorstellen dat kinderen daar een trauma aan over houden. Maar een normale scheiding op de juiste manier. Dat komt echt wel goed met die kinderen hoor.
Nee, natuurlijk hoef en kan je jezelf niet dwingen in een relatie waarin je niet gelukkig bent. Maar dat betekent dan ook niet automatisch dat het in het belang is voor de kinderen om te scheiden.
En ja, het komt over het algemeen genomen ook weer goed met de kinderen. Maar ook dat zegt niet dat het enorm pijnlijk is voor langere tijd voor kinderen .dat is het zeer zeker wel!
[...]
Met jou ben ik het helemaal eens!
Is het misschien vooral de oudere generatie dit zegt dat ze bij haar man moet blijven?
Je kan jezelf toch niet dwingen in een relatie te blijven als je doodongelukkig bent. Ik snap de reacties van de meeste hier echt niet!
Natuurlijk doe je er eerst alles aan om je relatie te redden maar als dat echt niet meer werkt dan is het klaar. Dan vertellen jullie het samen aan de kinderen en zorgen jullie ervoor dat de scheiding normaal en vriendschappelijk verloopt. Als er een vechtscheiding is kan ik mij voorstellen dat kinderen daar een trauma aan over houden. Maar een normale scheiding op de juiste manier. Dat komt echt wel goed met die kinderen hoor.
Nee, natuurlijk hoef en kan je jezelf niet dwingen in een relatie waarin je niet gelukkig bent. Maar dat betekent dan ook niet automatisch dat het in het belang is voor de kinderen om te scheiden.
En ja, het komt over het algemeen genomen ook weer goed met de kinderen. Maar ook dat zegt niet dat het enorm pijnlijk is voor langere tijd voor kinderen .dat is het zeer zeker wel!
donderdag 4 februari 2016 16:55
Scheiden wanneer er kinderen in het spel zijn levert alleen maar verliezers op.
Ten koste van alles bij elkaar blijven waarschijnlijk ook.
Kinderen willen gewoon dat papa en mama bij elkaar blijven. Uitleggen helpt maar een klein beetje want ze zijn vaak te jong om het goed te begrijpen.
Jij alleen kunt zelf bepalen of je het met hem kunt of wil uithouden tot de kinderen groot zijn.
Onderschat de impact van een scheiding niet.
Een scheiding haalt soms het slechtste in mensen boven, waardoor wrok of egoïsme vele malen belangrijker wordt dan de kinderen.
Ten koste van alles bij elkaar blijven waarschijnlijk ook.
Kinderen willen gewoon dat papa en mama bij elkaar blijven. Uitleggen helpt maar een klein beetje want ze zijn vaak te jong om het goed te begrijpen.
Jij alleen kunt zelf bepalen of je het met hem kunt of wil uithouden tot de kinderen groot zijn.
Onderschat de impact van een scheiding niet.
Een scheiding haalt soms het slechtste in mensen boven, waardoor wrok of egoïsme vele malen belangrijker wordt dan de kinderen.
donderdag 4 februari 2016 16:58
Toen ik nog samen was, was ik het ook wel eens zat. Wat zeg ik? SPUUGZAT! God wat kan de man zeuren...
Zondag belde kleinste op, mama ik mis je zo. Ik wil niet zonder jou hier zijn.... Ze hing huilend op en ik heb mijn ogen uit mijn kop gejankt. Met alle liefde luister ik naar dat geneuzel van haar vader als ik haar daarmee dit verdriet zou kunnen besparen.
Zondag belde kleinste op, mama ik mis je zo. Ik wil niet zonder jou hier zijn.... Ze hing huilend op en ik heb mijn ogen uit mijn kop gejankt. Met alle liefde luister ik naar dat geneuzel van haar vader als ik haar daarmee dit verdriet zou kunnen besparen.
donderdag 4 februari 2016 17:23
quote:Cathelyne schreef op 04 februari 2016 @ 16:31:
Veel sterkte en kies voor jezelf want als jij gelukkig bent zijn je kinderen het ook.Dit vind ik echt onzin. Ja mijn ouders zijn gelukkiger geworden na de scheiding. Mijn zussen en ik? Nu 10+ jaar later misschien maar toen we om het weekend naar de andere ouder gingen, echt niet.
Veel sterkte en kies voor jezelf want als jij gelukkig bent zijn je kinderen het ook.Dit vind ik echt onzin. Ja mijn ouders zijn gelukkiger geworden na de scheiding. Mijn zussen en ik? Nu 10+ jaar later misschien maar toen we om het weekend naar de andere ouder gingen, echt niet.
donderdag 4 februari 2016 17:31
Het is toch begrijpelijk dat kinderen dat doen? Natuurlijk missen die de andere ouder na een scheiding!
Het verdriet van je kind horen is pijnlijk, maar je zegt het zelf, je was hem spuugzat!
Dan ben je even uit elkaar, dan zakt het allemaal wat, en tja, dan had je beter niet kunnen scheiden.
Maar geloof me, na twee weken terug weet je weer waarom je weggegaan ben, en daar weegt ook het tijdelijke verdriet van je kinderen niet tegenop.
Maar het is uiteindelijk een zinloze discussie. Ik vind het belachelijk als mensen serieus menen en denken dat het beter is in een liefdeloos huwelijk te blijven hangen omdat dat beter zou zijn voor de kinderen.
Anderen hier zullen mijn mening belachelijk vinden, en dan wordt het een eindeloos welles-nietes verhaal.
Voor degene die graag in een huwelijk willen blijven hangen, heel veel succes en sterkte. En hopelijk denk je er over een jaar of wat nog hetzelfde over.
Verder ga ik me niet meer in deze discussie mengen. TO, succes en veel wijsheid in je beslissing!
Het verdriet van je kind horen is pijnlijk, maar je zegt het zelf, je was hem spuugzat!
Dan ben je even uit elkaar, dan zakt het allemaal wat, en tja, dan had je beter niet kunnen scheiden.
Maar geloof me, na twee weken terug weet je weer waarom je weggegaan ben, en daar weegt ook het tijdelijke verdriet van je kinderen niet tegenop.
Maar het is uiteindelijk een zinloze discussie. Ik vind het belachelijk als mensen serieus menen en denken dat het beter is in een liefdeloos huwelijk te blijven hangen omdat dat beter zou zijn voor de kinderen.
Anderen hier zullen mijn mening belachelijk vinden, en dan wordt het een eindeloos welles-nietes verhaal.
Voor degene die graag in een huwelijk willen blijven hangen, heel veel succes en sterkte. En hopelijk denk je er over een jaar of wat nog hetzelfde over.
Verder ga ik me niet meer in deze discussie mengen. TO, succes en veel wijsheid in je beslissing!
If no one comes from the future to stop you from doing it, then how bad of a decision can it really be?
donderdag 4 februari 2016 17:48
quote:Prins_Joe schreef op 04 februari 2016 @ 17:31:
Het is toch begrijpelijk dat kinderen dat doen? Natuurlijk missen die de andere ouder na een scheiding!
Het verdriet van je kind horen is pijnlijk, maar je zegt het zelf, je was hem spuugzat!
Dan ben je even uit elkaar, dan zakt het allemaal wat, en tja, dan had je beter niet kunnen scheiden.
Maar geloof me, na twee weken terug weet je weer waarom je weggegaan ben, en daar weegt ook het tijdelijke verdriet van je kinderen niet tegenop.
Maar het is uiteindelijk een zinloze discussie. Ik vind het belachelijk als mensen serieus menen en denken dat het beter is in een liefdeloos huwelijk te blijven hangen omdat dat beter zou zijn voor de kinderen.
Anderen hier zullen mijn mening belachelijk vinden, en dan wordt het een eindeloos welles-nietes verhaal.
Voor degene die graag in een huwelijk willen blijven hangen, heel veel succes en sterkte. En hopelijk denk je er over een jaar of wat nog hetzelfde over.
Verder ga ik me niet meer in deze discussie mengen. TO, succes en veel wijsheid in je beslissing!Dat is geen kwestie van 'menen', maar in onderzoek aangetoond. Zoals al gezegd, ga scheiden als je dat wilt, maar lieg jezelf niet voor dat dat ook voor de kinderen beter is.
Het is toch begrijpelijk dat kinderen dat doen? Natuurlijk missen die de andere ouder na een scheiding!
Het verdriet van je kind horen is pijnlijk, maar je zegt het zelf, je was hem spuugzat!
Dan ben je even uit elkaar, dan zakt het allemaal wat, en tja, dan had je beter niet kunnen scheiden.
Maar geloof me, na twee weken terug weet je weer waarom je weggegaan ben, en daar weegt ook het tijdelijke verdriet van je kinderen niet tegenop.
Maar het is uiteindelijk een zinloze discussie. Ik vind het belachelijk als mensen serieus menen en denken dat het beter is in een liefdeloos huwelijk te blijven hangen omdat dat beter zou zijn voor de kinderen.
Anderen hier zullen mijn mening belachelijk vinden, en dan wordt het een eindeloos welles-nietes verhaal.
Voor degene die graag in een huwelijk willen blijven hangen, heel veel succes en sterkte. En hopelijk denk je er over een jaar of wat nog hetzelfde over.
Verder ga ik me niet meer in deze discussie mengen. TO, succes en veel wijsheid in je beslissing!Dat is geen kwestie van 'menen', maar in onderzoek aangetoond. Zoals al gezegd, ga scheiden als je dat wilt, maar lieg jezelf niet voor dat dat ook voor de kinderen beter is.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
donderdag 4 februari 2016 17:53
Hahaha, zoals gezegd, deze discussie is eindeloos. Ik vind dat jij onzin praat en jij vindt dat ik dat doe. Agree to disagree zullen we maar zeggen dan toch? Het met elkaar eens worden doen we toch niet .
Inhoudelijk ga ik er zelf niet meer op reageren, er zullen zat anderen zijn die dat wel willen.
Inhoudelijk ga ik er zelf niet meer op reageren, er zullen zat anderen zijn die dat wel willen.
If no one comes from the future to stop you from doing it, then how bad of a decision can it really be?
donderdag 4 februari 2016 20:23
quote:Prins_Joe schreef op 04 februari 2016 @ 17:53:
Hahaha, zoals gezegd, deze discussie is eindeloos. Ik vind dat jij onzin praat en jij vindt dat ik dat doe. Agree to disagree zullen we maar zeggen dan toch? Het met elkaar eens worden doen we toch niet .
Inhoudelijk ga ik er zelf niet meer op reageren, er zullen zat anderen zijn die dat wel willen.
Jij begrijpt overduidelijk niet het verschil tussen een mening en een feit.
Je hoeft niet te blijven hangen in een liefdeloos huwelijk. Heb ik ook niet gedaan. Dat was voor mij beter, maar dat wil niet automatisch zeggen dat het voor mijn kinderen ook beter was.
Hahaha, zoals gezegd, deze discussie is eindeloos. Ik vind dat jij onzin praat en jij vindt dat ik dat doe. Agree to disagree zullen we maar zeggen dan toch? Het met elkaar eens worden doen we toch niet .
Inhoudelijk ga ik er zelf niet meer op reageren, er zullen zat anderen zijn die dat wel willen.
Jij begrijpt overduidelijk niet het verschil tussen een mening en een feit.
Je hoeft niet te blijven hangen in een liefdeloos huwelijk. Heb ik ook niet gedaan. Dat was voor mij beter, maar dat wil niet automatisch zeggen dat het voor mijn kinderen ook beter was.
